De 'geelzucht' van Pedro Delgado
Cijfers liegen niet in de wielersport
Spanjaard hoopt zich met nieuwe Tour-zege van blaam te zuiveren
Klassement
bepaalt de
dagwaarde
Door FICP-klassement kunnen renners zich niet langer 'drukken'
ZATERDAG 25 FEBRUARI 1989
EXTRA
PAGINA 29
Zelden zal een Tour de France-
XX winnaar zo zijn verguisd als
EÉ Pedro Delgado. De positieve
denkers in wielerkringen
noemden hem een 'linkebal'.
omdat hij iets had gepakt dat
niet op de UCI-lijst stond. De
minder milde critici waren van
mening dat Delgado in Parijs
nooit 'Ie maillot jaune' had
mogen aantrekken. Zelf doet hij
alsof al het rumoer hem niet
raakt, omdat Delgado overtuigd
is van z'n gelijk. "Als
onschuldige ben ik aan de
schandpaal genageld".
door Bennie Ceulen
Het wielerseizoen 1988 is de geschie
denis in gegaan als het jaar van Pe
dro Delgado. Eindelijk won weer
eens een Spaanse veroveraar de
Tour de France. Het was wel een be
smette eindzege.
Officieus werd de kleine Castilliaan be
schuldigd van dopinggebruik, officieel
werd hij gezuiverd van alle blaam. Zijn
gele trui zal niettemin tot in lengten van
dagen van verdachte snit zijn. Ruim een
half jaar na zijn ereronde op de Champs
Elysées wordt Delgado nog altijd achter
volgd door dè Touraffaire. Door sommi
gen wordt hij nagewezen als de fietsende
apotheker.
Luttele dagen voordat het profpeloton
in-zuidelijke oorden de eerste kilometers
van het nieuwe seizoen onder de wielen
door liet gaan, kreeg de Ronde van
Frankrijk voor Delgado zowaar nog een
prettig verlengstuk. In Parijs werd de
omstreden renner met geschenken over
laden. Uit handen van de Tourdirectie
ontving hij begin februari de sleutels van
het door hem gewonnen appartement èn
een met diamanten afgezette gouden
routeplaquette. Totale waarde: twee ton.
Ontspannen
Pedro Delgado is de winter zonder do-
pingcomplexen doorgekomen. De be
schuldigingen en lasterpraatjes hebben
hem zichtbaar koud gelaten. Het 28-jari-
ge wielerbaasje uit Segovia maakt een,
ontspannen indruk. Stralend, fris en met
een gezonde blos op de wangen praat hij
ongedwongen over verleden, heden en
toekomst. Typerend genoeg ook in Pa
rijs, de Franse metropool waar vorig jaar
juli alle roddel en achterklap die over
hem is verspreid toch de kop opstak. In
het laboratorium Lafarge meende men te
hebben ontdekt dat Delgado een verbo
den preparaat had geslikt. Achteraf ble
ken de beschuldigingen loos alarm.
"Ik kom graag naar Parijs. Deze stad,
met haar geschiedenis, met haar bijzon
dere ambiance en haar prachtige gebou
wen, deze stad spreekt me enorm aan",
vertelt de jeugdig ogende Delgado, ter
wijl er een glimlach om de mond speelt.
"De Touraffaire heeft dat allemaal niet
kunnen veranderen. Ik bewaar prettige,
en uiteraard ook minder prettige herin
neringen aan Parijs. In een flits gaat de
film van vorig jaar door mijn hoofd. De
dopingtoestanden en de eindzege. Tege
lijkertijd denk ik aan de toekomst. Parijs
is mijn nieuwe doel. Hier wil ik nog één
keer als Tourwinnaar rondfietsen".
Met zwemmen, fietsen, tennis, hardlo
pen, bergwandelen en een beetje ski
hield Delgado de afgelopen winter zijn
conditie op peil. "In de bergen heb ik de
nodige rust gevonden. Ik heb niemand
nodig om te kunnen ontspannen. Wat dat
betreft ben ik individualistisch inge
steld. Mijn privéleven probeer ik zo goed
mogelijk af te schermen. Ook Voor de
journalisten. Ik heb er geen problemen
mee als ze met mij over wielrennen wil
len praten, maar met mijn privé-leven
heeft niemand iets te maken".
Gelukkig
Een jaar of drie woont Delg'ado nu samen
met vriendin Lydi. In La Lastrilla, een
schilderachtig dorpje onder de rook van
zijn geboorteplaats Segovia. "Lydi heeft
haar studie sociaal recht achter de rug.
Zij staat niet graag in de belangstelling.
Daarom is ze zelden bij wielerwedstrij
den te zien. Wij leven gelukkig in La
Lastrilla. Trouwplannen hebben we nog
niet".
Met een 'overgewicht' van amper één
f Pedro Delgado: "Ik ben het slachtoffer van een grove vergissing geworden".
kilogram vertrok Pedro Delgado halver
wege januari met zijn Reynolds-ploeg-
makkers naar het trainingskamp dat op
Mallorca was opgeslagen. Het wielersei
zoen van Delgado begon met een
meeting op de wielerbaan van San Se
bastian. Vorige week vrijdag stond Del
gado aan het vertrek van de Ronde van
de Amerika's. "Vervolgens ben ik van de
partij in Parijs-Nice, de Catalaanse
Week, Milaan-Sanremo, de Ronde van
het Baskenland, de Waalse Pijl en Luik-
Bastenaken-Luik. Misschien rijd ik ook
de Amstel Gold Race. In andere klassie
kers heb ik niets te zoeken".
De Reynolds-equipe neemt in het we
reldbekerklassement de negentiende
plaats in. Wie kennis neemt van de indi
viduele wereldranglijst treft zijn naam
aan op de negende plaats. Hij bekent nog
I niet al te veel sjoege te hebben van het
wereldbekerklassement dat pas is inge
voerd. "Ik weet dat alleen dé eerste acht
tien teams een startbewijs voor de Tour
krijgen. Toch maak ik me niet ongerust
over het risico dat onze ploeg loopt. Ook
al zouden we straks als ploeg niet bij de
beste achttien geklasseerd staan, ik zie
het nog niet gebeuren dat ze de winnaar
van de vorige Tour de France niet tot de
start toelaten".
Winst en verlies
De Tour 1988. Oftewel La grande Bouclé
die hem winst, maar ook het verlies van
zijn goede naam bezorgde. "Iedereen
praat er nog over. Vooral journalisten
doen dat. Ik krijg niet eens de gelegen
heid deze nare kwestie te vergeten, tel
kens weer word ik erover aangesproken
door die gasten. Natuurlijk vind ik dat
niet plezierig. Maar de vragen uit de weg
gaan, nee, dat doe ik ook niet. Tenzij het
me te ver gaat, op bepaalde momenten is
me dat zeker overkomen. Dan gebeurde
het, dat het dopingvraagstuk het sportie
ve gedeelte helemaal naar de achter
grond verdrong. Dat heeft me pijn ge
daan, ja".
Pedro Delgado vertelt maar weer eens
zijn waarheid over de gang van zaken.
"Ik heb het al zo vaak gezegd, de doping-
commissarissen hebben een grove ver
gissing begaan. Daarvan ben ik het
slachtoffer geworden. Ik heb inderdaad
probenecide in de Tour genomen. Eén
keer, op aanraden van mijn soigneur.
Omdat ik last had gekregen van mijn uri
newegen en de vochthuishouding in
mijn lichaam. Bij de dopingcontrole
werd dat preparaat opgespoord. Maar
daarvoor en daarna ben ik toch ook naar
de controle gegaan. Elf of twaalf keer in
totaal. Neem me niet kwalijk, maar bij
mij rijst dan wel de vraag waarom het die
andere keren dan niet is ontdekt. En ge
steld dat ik probenecide tot me heb geno
men om anabolicasporen uit te wissen,
zoals wordt beweerd, zouden ze dat mid
del dan niet bij de volgende controles
hebben gevonden? Keer op keer werd ik
negatief bevonden. Pleit dat dan niet
voor mijn onschuld? Dat vrijwel nie
mand uitgezonderd heeft geprobeerd de
glans van mijn Tourzege af te halen, vind
ik een smerige streek".
De omstreden wielrenner vervalt in
herhaling: op grond van een "grove ver
gissing" hebben zijn collega's en de vol
gers van de wielerkaravaan hem van al
les en nog wat beschuldigd. Zijn goede
naam en faam aangetast. Volkomen ten
onrechte, daar blijft Delgado bij. "In de
eerste plaats omdat probenecide toen
nog geen verboden preparaat was. In de
tweede plaats omdat er ook eens werd
beweerd dat ik elke dag probenicide zou
hebben genomen. Dat is ook niet waar,
het is immers maar één keer in mijn uri
ne aangetroffen. Hadden ze het vaker op
gespoord, ja, misschien dat er dan wel
wat met me aan de hand was geweest. Nu
is er alleen maar gekletst. Mijn critici
hebben zich verlaagd tot roddel en ach
terklap. Heel kwalijk. Ik ben geen slik
ker, ik ben geen drogeur. Ik heb de Tour
gewonnen omdat ik de beste was".
Geloof
Hoe gedreven hij ook alle aantijgingen
probeert te weerleggen, Delgado reali
seert zich maar al te goed dat bepaalde
mensen hem voorgoed met scheve ogen
zullen blijven aankijken. "C'est la vie,
dat is het leven. De een gelooft je wel en
de ander gelooft je niet. En geloof kan ik
niemand geven".
Zonder stemverheffing vervolgt hij
zijn verhaal. Met de uitstraling van een
onschuldig schooljongetje wiens mond
als het ware is geboetseerd in een eeuwi
ge glimlach. "De dopingproblematiek
wordt steeds ingewikkelder. Een oplos
sing is nog steeds niet in zicht. Het is on
derhand hoog tijd dat de UCI via de na
tionale wielerbonden eindelijk de ren
ners een lijst toestuurt waarop alle ver
boden produkten staan vermeld. Ik werd
in de Tour positief verklaard voor een ge
neesmiddel dat niet op de dopinglijst
van de internationale wielerunie stond
en wel op die van het Olympisch Comité.
Door die blunder werd ik in de ogen van
de massa als een drogeur beschouwd. Er
is me dus veel onrecht aangedaan. Nu
nog staan op de Olympische lijst produk
ten, die door de Internationale Wiel-
renunie niet zijn verboden. Dat is jam-
Dat het wielrennen bij herhaling in een
kwaad daglicht wordt gesteld, stoort
Delgado. Dat moet maar eens afgelopen
zijn. Maar, zegt hij ook, de UCI moet daar
wel ten volle aan meewerken. De Inter
nationale Wielrenunie moet maar eens
duidelijkheid verschaffen over wat mag
en wat niet mag. "Ik heb over dit vraag
stuk een keer gesproken met Luis Puig,
de voorzitter van de UCI. Hij zei dat die
lijst er ooit wel komt, maar dat een en an
der niet van vandaag op morgen gaat.
Hoogst betreurenswaardig vind ik dat.
Wat de spierversterkende middelen be
treft, durf ik best een pleidooi te houden
om het gebruik voor beroepssporters ge
deeltelijk te legaliseren. Onder goede
medische begeleiding zie ik geen bezwa
ren. Kijk maar naar mij, zo slecht zie ik er
toch niet uit, hè. Denken de mensen nu
werkelijk dat ik zo gek ben mijn gezond
heid te ondermijnen? Kom nou toch. Al
leen moet voor alles worden voorkomen
dat het hier en daar tot excessen komt.
Vandaar dat de controles moeten blij-
Grootverdiener
Hij mag dan worden nagewezen als een
besmet renner, Delgado is desondanks
een fietsende grootverdiener. Zelf zwijgt
de Spanjaard over de bedragen die hij op
de fiets verdient. Beweerd wordt dat alu-
miniumgigant Reynolds zijn sportieve
reclamezuil anderhalf miljoen gulden
jaarsalaris betaalt. "De bedragen die ge
noemd worden, zijn belachelijk. Boven
dien is zo'n salaris relatief. Meer dan de
helft gaat naar de fiscus. Ik verdien goed,
dat wel. Maar minder dan Kelly en Ro
che. Geld is vooral een probleem voor
het publiek en voor journalisten. Zij ver
diepen zich steeds meer in de verdien
sten van de sportmensen. Natuurlijk
vind ik het belangrijk wat ik verdien,
maar dat houd ik voor mezelf. Bij mij
staat de sportieve prestatie nog steeds op
de eerste plaats".
Profwielrennen is niet alleen meer een
zaak van (veel) geld, maar ook van pun
ten- FICP-punten wel te verstaan. Hoe
meer punten, des te groter is de markt
waarde van de renner. De ranglijst van
de FIGP (Féderation International du
CycUsnte Professionel) is een initiatief
van bet Franse wielcrmagazine Vélo,
dat naar voorbeeld van de tennissers
(die bun prestaties in ATP-punten ver
taald zien) wielrenners rangschikte.
Inmiddels hoeft die ranking-Ujst
dank zij vooral de inbreng yan de Ne
derlander Hein Verbruggen (FICP-
voorzitter) de officiële status van we
reldranglijst gekregen. De lijst wordt
gemaakt aan de band van de resultaten
die de renners al dan niet behalen in de
bonderden wedstrijden die jaarlijks
woi-den afgewerkt. Wedstrijden, die in
vier categorien zijn ingedeeld. In koer
de eerste categorie (zoals de
RONDE VAN FRANKRIJK:
De winnaar van het eindklassement
krijgt 20© punten. Vervolgens 150, 125,
110, 100, 90, 80, 70, 60, 50, 49. 48, 47 tot 4
punten voor nummer 36. De nummers 1,
2 en 3 in elke etappe verdienen respec
tievelijk 15.10 en 5 punten. De drager
van de gele trui krijgt dagelijks 5 pun
ten,
RONDEN VAN ITALIË EN SPAN
JE:
De eindwinnaar krijgt 150 punten.
Vervolgens 110, 90, 75. 65, 55, 50, 45. 40.
35,34,33,32.31,30 en met een punt aflo
pend tot 3 punten voor de nummer 42 in
het eindklassement. Wie de ronde uit
rijdt, krijgt 3 punten. Voor de eerste
drie dagprijzen staan 15,10 en 5 punten
genoteerd. De drager van de leiderstrui
incasseert per dag 5 punten.
WERELDKAMPIOENSCHAP:
De man die als eerste óver de streep
gaat, krijgt behalve een regenboogtrui
ook nog eens 140 punten. Voor de num
mers 2 tm 19 zijn er respectievelijk 80,
65,50,40,35,30.30.25,20,18,16,14.12.10,
9,8,7,6 en 5 punten. Uitrijden alleen al
is goed voor 5 punten.
MILAAN-SAN REMO, RONDE VAN
VLAANDEREN, PARIJS-ROUBAIX,
LUIK-BASTENAKEN-LUIK EN AM-
STEL GOLDRACE:
110 punten voor de winnaar. Vervol
gens 40, 35,30,25, 20,19.16.14.12,9.8,7,
6.5,4,3 en2 punten. Ook2 punten zijn er
weggelegd voor de nummers 20 tm 50 in
de uitstag.
De lijst loopt daarna af en eindigt
met groep 4 waarbij ondermeer de Ron
de van Nederland. De winnaar daarvan
verdient 30 punten.
STAND F1CP-KLASSEMENT PER 1
FEBRUARI:
1. Kelly (Ier)1025,33
2. Mottct (Fra)714,65
3. Rooks (Ned)649.03
4. Van der Poel (Ned)616,17
5. Gölz (Wdl)615.65
6. Bauer (Can)588,18
7. Fignon (Fra)571,76
8. Fondricst (Ita)522.52
9. Delgado (Spa)480.35
10. Brcukink (Ned)469.48
13. Vanderaerdcn (Bel)420.63
20. Hermans (Ned)329.02
21. Anderson (Aus) 314,73, 23. Millar
(Eng) 302,67,24. Pteters (Ned) 301,19,26.
Herrcra (Col) 287,70. 30. Nijdam (Ned)
260,72, 35. Bontempi (Ita) 244,95, 42.
Theunisse (Ned) 227,57, 43. Roche (Ier)
22338, 45. Van Vliet (Ned) 220,38, 66.
P.Simon (Fra) 173,79, 69. Winnen (Ncd)
16138, 70. Van Poppel (Ned) 158,04,
71.Saronnl (Ita) 15339, 74. Talen (Ned)
15134, 92. Maasscn (Ned) 127,86, 103.
Veldscholten (Ned) 114,97,105. Verhoe
ven (Ned) 110,71. 109. Lammerts (Ncd)
106,92,121. Pirard (Ncd) 94,92,123 Suy-
kerbnyk (Ned) 92,65,125. Stevenhaagcn
(Ned) 92.07,178. Lubberding (Ned) 61,78,
180. Wijnands (Ned) 60,63, 190. Van der
Velde (Ned) 56,19,194. Hanegraaf (Ned)
54,32, 210. Jagt (Ned) 50,00, 269. Schal-
kers (Ned) 34.89.341. Knetemann (Ned)
23,98, 346. LeMond (VSt) 23,00.
In de afgelopen maanden had het er
veel van weg dat de profwielrennerij
zich ontwikkelde tot een sport
waarin vooral werd gecijferd. Meer
dan ooit werd het peloton geregeerd
door de klassementen, nog voordat
er in het nieuwe seizoen zelfs maar
een kilometer was gefietst. Menige
renner vroeg zich bij voorbaat
bezorgd af welke klassering in de
FICP-rangschikking bereikbaar zou
zijn in f989, menige coureur ook
woog in het gesloten seizoen de
mogelijkheden en onmogelijkheden
in de strijd om de wereldbeker
individueel.
door Peter Ouwerkerk
Natuurlijk, ook het ploegbelang zal dit
jaar van ongemeen belang zijn. Wel of
niet mogen deelnemen aan klassiekers
en aan de Tour de France bepaalt het
succes of bederf van een wielerseizoen.
Punten verzamelen voor klassemen-
komt het vandaag de dag
aan. Punten zeggen in
•tijdperk' sponsors nu
eenmaal meer dan verdiende of onver
diende wielerreputaties, nooit eerder
gaven de kille cijfers de marktwaarde
van wielrenners zo scherp aan als nu.
Dat neemt niet weg dat de prijzen
nog altijd op de fiets verdiend moeten
worden. Het officiële FlCP-puntensys-
teem, een ontwerp van Hein Verbrug
gen, de voorzitter van de profsectie van
de internationale wielrenunie, staat im
mers net zo ver van de 'consument' als
de Elo-rating bij het schaken en de Atp-
rating bij het tennis. Orde scheppen in
de chaos die het profwielrennen zo na
drukkelijk omgaf, het was hoognodig.
Zoals altijd zal de doorsnee wielerlief-
hebber zich meer laten meeslepen door
de emoties die worden opgeroepen
door de slijtageslag op de Muur van Ge-
raardsbergen dan door de theorie van
de statistiek; het collectieve afzien op
de flanken van l'Alpe d'Huez zal onge
twijfeld meer tot de verbeelding blijven
spreken dan een toppositie op papier.
Meedogenloos
Niettemin, de FICP-lijst is er. En die
geeft onverbloemd en meedogenloos
aan wat de actuele sportieve waarde is
van coureur X of Y. Grote namen kun
nen zich niet zo heel erg lang meer ver
schuilen. Zonder twijfel zal de FICP-
lijst de vedetten een korter lopend kre
diet gunnen dan ooit eerder het geval
was. Stephen Roche (43ste op de FICP-
lijst), Jeff Bernard (46ste), Greg Le
Mond (346ste) zijn nu nog grootverdie
ners. Mocht voor hen het nu begonnen
seizoen even slecht uitvallen als het vo
rige, het verleden zal hun geen enkele
garantie bieden voor nog eens een vet
jaarsalaris.
Het is één van de aspecten die het
profwielerseizoen 1989 zo interessant
maken: de vraagtekens rond de terug
keer van beschadigde vedetten. Met in
hun kielzog een kopgroep van ver
bleekte beloften als Teun van Vliet,
Eric Vanderaerden, Marc Madiot, Ro
bert Millar, Guido Bontempi, Moreno
Argentin, Giuseppe Saronni, Jacques
Hanegraaf, Pello Ruiz-Cabestany en de
gegratieerde doping-zondaar Kim An
dersen.
De wielersport ziet niet alleen verle
gen om geslaagde come-backs, een lui
de roep om bevestiging is er ook. Het
tijdperk-Merckx is al lang historie, in
middels gaat de afbladdering van het
verschijnsel 'vedette' gestaag voort.
Hinault was al een veel gespreider 'nu
mero uno' dan de Belg. Met Fignon trad
het tijdperk van de korte termijn-top
per aan. LeMond, Roche en zelfs 3ean
Kelly, verreweg de compleetste renner
van de afgelopen vijf jaar, ze waren
geen van allen in staat maestro Merckx
voorgoed naar de status van gedateerde
klasbak te fietsen.
Onbelangrijke wedstrijden bestaan
nu amper nog, ze zullen met dé FICP-
punten steeds zeldzamer worden. En
dat betekent voor de renner van van
daag: het programma bekijken, keuzes
maken en accenten leggen. Wie op de
stenen mikt, kan niet in de Ardennen
pieken; wie voor Vuelta of Giro kiest
moet de Tourzege uit zijn hoofd zetten;
criteriums, WK en neyaars-klassiekers
zijn al evenmin te combineren.
Prijsrijder
Een jaar of vijftien geleden konden
toprenners het seizoen nog afsluiten
met veertig, pakweg vijftig overwin
ningen op de erelijst. Mathieu Hermans
heette vorig jaar al een echte prijsrijder
te zijn omdat hij vierentwintig keer zijn
handen in de lucht mocht steken. Waar
minder door dezelfden wordt gewon
nen, dringt de vraag naar bevestiging
zich meer en meer op.
In het voorjaar van 1988 stond er
geen absolute heerser in de karavaan
op. Integendeel, het peloton versnip
perde. 'Knechten' kregen kansen in de
klassiekers. Kelly won dan wel Parijs-
Nice, de Catalaanse Week en de Vuelta,
verder zag je hem niet terug. Hampsten
greep de hoofdprijs van de Giro, voor
de rest schitterde hij door afwezigheid.
Delgado pakte de Tour met dokter en
apotheker als zijn voornaamste knech
ten, achteraf beschouwd was het zijn
enige daad van betekenis. En Charley
Mottet ten slotte diende zich aan als dé
man van'het naseizoen, na in de Tour
nadrukkelijk te hebben gefaald.
Wie komt dit jaar terug? Wie kan zijn
broze reputatie bevestigen? Wie zal
zich tegen alle verwachtingen in pre
senteren als nieuw talent? Dat zijn zo
van die vragen die in de wielrennerij
worden gesteld. Het wereldje met
feodale verhoudingen wordt beheerst
door onzekerheden. Zeker is dat er
meer renners dan ooit geregistreerd
staan als professional. En het aantal
groeit nog elke dag, nu al moeten er
rond de 935 rondpeddelen. Afgerond
een kleine 150 meer dan vorig jaar.
Het aantal 'afstappers' was bedui
dend minder. Dit jaar bevolken 200
neo-profs de wielerwegen. Ze zijn in
hoofdzaak afkomstig van België (40),
Italië (35) en Spanje (30). Het zijn ook
die landen waar de meeste proflicenties
worden afgegeven: Italië 170, België
165, Spanje 160; Frankrijk telt 85 profs,
Nederland 80.
Impuls
Een belangrijke impuls voor het profle-
ger wordt gegeven door de Sovjetunie
en Polen, twee traditionele 'amateur-
landen' die in het kader van de pe
restrojka met een complete ploeg be
roepsrenners op de weg verschijnen.
Profwielrenners zijn er in 27 verschil
lende landen. Er bestaan 57 ploegen,
vergeleken met vorig jaar zijn er 5 for
maties bijgekomen. Spanje is op gelij
ke hoogte gekomen van Italië: 11 spon-
sorgroepen. België is derde op de ploe-
genlijst, met 10 formaties.
De handel in coureurs is zeer leven
dig geweest. Waar werkgelegenheid
dreigde te verdwijnen kon meteen el
ders emplooi worden gevonden. In
Sparye hield KAS op te bestaan, ONCE
meldde zich als nieuwe ploeg. In Italië
veranderden de equipes van Alfa Lum,
Del Tongo en Malvor nagenoeg geheel
van samenstelling. In Frankrijk kocht
RMO een toppositie, in België ver
dween Roland doch kwam Domex
agressief terug, in Duitsland zorgde
Stuttgart voor een unicum als stads-
ponsor, in Nederland werd nogal wat
afgehandeld, de Russen en Polen dien
den zich aan, alleen Zwitserland bleef
tamelijk rustig, en de Colombianen
kregen voorzichtige Europese verster
king. En dat alles in de wetenschap dat
de prijs voor een prijs hoger dan ooit zal
zijn in het wielerseizoen van 1989. Want
de cijfers van het FICP-klassement zul
len niet liegen.
