E Jaap v.d. Merwes levenlange
D kruistocht tegen het onrecht
-I
Louvre krijgt
nieuw gezicht
PODIUMBLIK
lied en piano verenigd in recital
rrnti
Dansers als puddingen door de lucht
'The Stairway' bij Ars
Verzetspiijs toegekend aan Jan Kassies
speciaal,
itenmarki
-149345
ROTTERDAM/AMSTERDAM
(GPD) Jaap van de Merwe,
dit weekeinde op 64-jarige leef-
tijd overleden, noemde zichzelf
ooit „een soort éénpersoons
sekte, waarvan ik de enige pre
diker ben en de enige aanhan
ger".
door
Ale van Dijk
«K- I
:el. 071-
verkoop
tuur.
De inspiratie voor zijn rebelse lied
jes vond hij meestal in het oproer
tegen maatschappelijk onrecht. En
als niemand het hem vroeg produ
ceerde en verkocht hij zelf zijn tek
sten en zijn platen en vormde hij
zelf cabaretgroepjes.Van de Merwe
heeft gedurende zijn leven zelf veel
aan de man of de vrouw moeten
brengen omdat niemand om zijn
werk vroeg.
Omdat er ook brood op de plank
móest komen, bewerkte hij buiten-
I landse comedy-tv-series tot popu
laire Hilversumse kijkerstrekkers
als 'Stiefbeen en zoon' (NCRV) en
'Tot de dood ons scheidt' (KRO). In
de regie van Rob Touber presen
teerde Van de Merwe zelf ook en
kele seizoenen lang de serie "t Op-
roer kraait' voor de VARA-tv. Dat
was een serie, waarin Jaap zich vol
ledig kon uitleven: met graagte
H toonde hij beelden van opstanden
tegen maatschappelijk onrecht in
voorbije eeuwen om vervolgens de
lijn naar het heden door te trekken:
in de ogen van Van de Merwe barst
te de maatschappij tot op de huidi
ge dag nog van de onrechtvaardig
heden.
In de recent nog door de VARA-
radio uitgezonden reeks Tony van
Verre ontmoet...Jaap van de Mer-
PARIJS (AP) In verband met
uitbreidingswerkzaamheden is het
Louvre in Parijs voor vijf weken
j gesloten. Het befaamde museum
i heropent zijn deuren op 30 maart,
een plechtigheid waarbij ook presi-
dent Francois Mitterrand aanwezig
l zal zijn.
Het vernieuwde museum zal en
kele opmerkelijke atracties rijker
zijn. Als het museum opnieuw voor
het publiek wordt opengesteld, be-
treedt de bezoeker de ontvangsthal
via een glazen pyramide die vanaf
de binnenplaats omhoog rijst. In
J de ondergrondse lobby zijn de
kaartjesloketten, winkels, restau-
I rants, tijdelijke tentoonstellings-
j ruimten en een auditorium gesitu-
j eerd. Vorig jaar bezochten drie en
een half miljoen mensen het Lou
vre, een museum dat tot nu toe niet
uitblonk in overzichtelijkheid.
Niet zelden verloor de argeloze be
zoeker zijn weg in de doolhof van
gangen en zalen. Volgens de direc-
i tie is die tijd voorbij en zal het nieu-
i we Louvre, het Grand Louvre zoals
het museum na de renovatie komt
te heten, door middel van elektro
nische voorzieningen een wonder
van overzichtelijkheid worden.
Ook is de tentoonstellingsruimte
verdubbeld. Een toegangsbewijs
gaat 25 francs (ong. 8 gld.) kosten.
Jaap v.d. Merwe: éénpersoonssek
te. (foto ANP)
we getuigde de cabaretier er uit
voerig van. „Mijn richtsnoer", zei
hij in één van die uitzendingen, „is
altijd geweest het goede in de men
sen, hoe weinig dat ook is, een
beetje te bevorderen. En dan het
liefst een beetje op een gezellige
Veel van zijn teksten zijn door
.kenners' altijd als briljant, scherp
en snijdend omschreven. Maar, zei
den de deskundigen, ze werden
door de auteur zelf „om zeep ge
bracht als hij ze zelf ging presente
ren". Jaap miste de uitstraling om
zich als cabaretier bij een groot pu
bliek populair te maken en als zan
ger „kon hij de wijs niet houden".
In 1959 wierp hij zichzelf in het
„diepe van het cabaretier-vak": een
conflict' op de kunstredactie van
Het Vrije Volk in Amsterdam
bracht hem er toe ontslag te nemen
als journalist. In de foyer van het
Leidsepleintheater begon hij kort
daarna met zijn programma 'Alle
gekken kijken', met Aart Brouwer,
Adèle Bloemendaal, Hansje Tous-
saint en pianist Ruud Bos. Later
kwam ook Dorien Mijksenaar er
bij. Zijn enige cabareteske steun in
de rug was Wim Sonneveld die een
liedje van hem in het repertoire
had opgenomen: het Paterliedje.
Van andere gerenommeerde caba
retiers en liedjeszangers kreeg hij
zijn toegezonden teksten terug met
een beleefd briefje: „Met dank voor
het toezenden. Na 'Alle gekken kij
ken' werkten ook Marjan Berk en
Peter Lohr in Jaaps cabaret-onder
nemingen.
Jaap van de Merwe is in Rotter
dam-West geboren. Zijn vader was
bij de Rotterdamse politie. Een
muzikale man, die speelde bij de
politie-harmonie Hermandad.
Grootvader van moeders kant had
ooit nog de „rode politiebond" op
gericht. Ook had Jaap veel ooms
die muzikaal waren. En Jaap zelf
zat al gauw aan de gitaar: „Leuk om
mezelf te kunnen begeleiden op fa
miliefeestjes".
Na het Rotterdamse Erasmiaans
Gymnasium studeerde hij nog een
blauwe maandag theologie. Maar
vervolgens ging hij bij Het Vrije
Volk werken. In Rotterdam was hij
van de generatie Willem Duys, Leo
Kool en Pierre Janssen.
Jaap later: „Ik heb altijd aan an
dere mensen dingen willen meede
len, omdat ik dacht dat wat ik mee
te delen had van belang was".
In 1951 verhuisde hij naar Am
sterdam en vandaaruit werd hij
door Het Vrije Volk (toen de groot
ste krant van Nederland) weer bij
de edities Apeldoorn en Utrecht
gedetacheerd. Per treinbrief stuur
de hij zijn consequent met de pen
volgeschreven geschreven blok-
nootvelletjes dagelijks naar de Am
sterdamse hoofdvestiging: een
sierlijk soort krantenproza, waarin
nooit één letter gewijzigd hoefde te
worden.
Na zijn cabaret-jaren schreef Van
de Merwe, naast zijn tv- en radio
werk, toneelstukken voor gezel
schappen als De Nieuwe Komedie,
Centrum en de Theater Unie ('De
vrolijke guerrilla'). Hij schreef boe
ken. waaronder in 1979 de thriller
'Daar komen de wijven', waarin hij
op sarcastische wijze afrekende
met het feit dat zijn echtgenote Pij
kei (geruime tijd voorzitter van de
Rooie Vrouwen) door de golf van
het feminisme was gegrepen, met
scheiding als gevolg. Jaap schreef
musicals als 'De ongelooflijke
avonturen van Pieter Jelles Troel
stra' (met het idee had hij twintig
jaar rondgelopen) en 'Hollanditus'
(1981) en toneelwerkjes onder de ti
tel 'Ze doen maar', 'Afgang der au
torariteiten en Barricade'. In
1974/'75 verscheen zijn bundel
'Roerige liedjes', die als ondertitel
meekreeg: 'Gij zijt canalje, heeft
men ons verweten'.
Proces
In 1979 trad hij af als voorzitter van
de Vereniging van Letterkundi
gen, nadat hij zijn mede-bestuur
ders ervan had beticht frauduleus
te werk te zijn gegaan. Na verge
lijkbare beweringen over medebe
stuursleden van de STEMRA, het
auteursrechtenbureau, kreeg Jaap
een proces aan zijn broek.
In 1971 werd hij betrokken bij de
verkiezingstournee van de PvdA.
Hij schreef er de verkiezingshit 'Op
de hele wereld is geen Uil te koop
als onze Ome Joop'. Voor Nooy's
Volkstheater schreef hij 'Had je me
Maar wat Jaap ook schreef en
hoe vaak hij ook (met gitaar en op
uitnodiging) optrad, zijn inkomen
bleef karig. Elk jaar kwam hij wel
met een nieuw project in het
nieuws; er stond altijd wel een
nieuw toneelstuk, een nieuw boek
of een nieuwe musical op stapel.
Sinds hij met "t Oproer kraait' was
gestopt lag hij in de clinch met de
amusementsmakers van de VARA-
tv en hun programmaleiders. Jaap
had uitgesproken ideën voor het
tv-amusement van een 'rooie om
roep', maar hij heeft ze nooit bij de
VARA kunnen slijten, ,,'t Oproer
had nog jaren op de VARA-tv kun
nen kraaien", zo was hij van me
ning.
Omdat de platenmaatschappijen
zijn roerige liedjes niet wilden uit
brengen ging Jaap vorig jaar zijn
eigen CD uitgeven. Met als titel
song de populairste hit, die hij zelf
ooit scoorde: 'Blokkedoos, blokke-
doos, boem', een satirische ontboe
zeming over de manier, waarop re
geringen mensen laten wonen in
hoge, onpersoonlijke -flatgebou-
„De wereld barst nog altijd van
onrechtvaardige zaken", zo liet
Jaap via de VAR A-radio en Tony
van Verre nog weten. Jaap zong er
nog vaak over, op uitnodiging in
kleine zaaltjes overal in het land.
Jaap van de Merwe: „Ik wou do
minee worden en ik ben dat ook ge
worden".
Redactie Pieter C. Rosier
LEIDEN Toneel, muziek en
cabaret zijn de belangrijkse
bestanddelen van de komende
theaterweek in Leiden. Op de
schouwburgagenda prijken
overigens een aantal herha
lingsvoorstellingen.
Reprises
De reprises in het theater aan de
Oude Vest betreffen Yvonne
Keuls nieuwe toneelstuk 'Floortje
Bloem' (over een jong meisje dat
in de heroineprostitutie verzeild
raakt) op donderdagavond en
Youp van 't Heks cabaretpro
gramma 'Hond op het ijs' (over
droom en werkelijkheid) op vrij
dag-, zaterdag-, maandag- en
dinsdagavond.
Teibele
Het Antwerpse Raamtheater
komt al vele jaren met de regel
maat van een klok naar de Leid-
se Schouwburg. Het gezelschap
staat er woensdagavond op de
planken met 'Teibele en haar
duivel', een stuk van Isaac Bas-
hewis Singer, die in 1978 de No
belprijs voor literatuur ontving.
In dit stuk over 'mensen die dro
men van liefde maar alleen kun
nen liefhebben in hun dromen'.
Het is een niet van humor ge
speende geschiedenis over de lief
de van de mooie 'onbestorven'
weduwe Teibele en de sjofele
hulponderwijzer Alchonon, die
haar 's-nachts als de wellustige
demon Hurmizah komt opzoe
ken. Het Vlaamse blad 'De Stan
daard' noemde de voorstelling
destijds een 'puur theaterfeest'
Joseph Milo regisseerde het stuk.
Sneeuwland
De Japanse slagwerker Yukihiro
Miauchi is enkele maanden in
ons land om samen met de bewe
gingskunstenaressen Jeanette
van Steen en Ann DeSmet een
voorstelling te in ons land te
doen. Het gaat om een samenspel
van danseres en taikospeler (Ja
pans slagwerker), dat wordt uit
gevoerd in een kooi van linten. Ie
der spreekt zijn eigen taal, resp.
door middel van beweging en
klank. Al doende voeren ze el
kaar mee, besrijden en bedreigen
ze elkaar. Een combinatie van
ruimtelijk-beeldende vormge
ving, beweging/dans en muziek,
woensdag en donderdagavond
in het LAK-theater.
Art Pro
De Oostenrijkse schrijver Peter
Handke observeert de taal en het
gedrag van de mensen. Het com
mentaar op zijn bevindingen legt
hij in onorthodox toneel vast. Wie
'Een rit over het Bodenmeer' nog
voor de geest staat, herinnert zich
dat hij aan de gesprekken geen
touw kon vastknopen, maar dat
hij wel moest lachen om de zotte
omgangsvormen, waarmee men
sen elkaar bestoken.
Art Pro komt (op vrijdag- en
zaterdagavond) weer met een
stuk van Handke naar het LAK-
theater, 'De laatste der onver-
standigen'. In de regie van Frans
Strijards, die het stuk in een ab
surde vorm heeft gegoten.
Korte Stukken
Voor de vierde maal is er vrij
dagavond een korte-stukkenfes-
tival in het Microtheater (Oude
vest), georganiseerd door de to
neelvereniging Imperium en de
stichting Plot.
Er wordt een presentatie gege
ven van muziek, toneel, clowne
rie en een audio-visuéle produk-
tie. Presentator is de acteur en
technicus Ben Galjaard. (Aan
vang 20.30 uur)
Jules Deelder
Jules Deelder weet van geen op
houden. 'Kiezen of Deelder' is de
titel van het nieuwste program
ma van de 'Nachtburgemeester
van Rotterdam'. De dichter, die
aan theater doet, komt er zater
dagavond mee naar Tripodia in
Katwijk.fAanvang 20.15 uur).
Marion v.d. Akker en Rian de Waal bij K&O
LEIDEN - In de K&O Kapelzaal
zijn morgenavond de sopraan Ma
rion van den Akker en de pianist
Rian de Waal te horen. Liederen
van Schubert, Schumann en
Brahms worden afgewisseld met
pianowerken van dezelfde compo
nisten.
Marion van den Akker werd op
geleid aan het Amsterdams Con
servatorium door Erna Spooren-
berg en volgde na haar opleiding
diverse meesterklassen. Zij be
weegt zich niet alleen op het gebied
van het lied, maar zong ook al enke
le rollen in de opera zoals Pamina
in Mozarts Zauberflöte en Rosina
in de Barbier van Seviglia van Ros
sini. Rian de Waal studeerde even
eens aan het Amsterdams Conser
vatorium bij Edith Lateiner-Grosz.
Zijn naam was gemaakt toen hij in
1983 doordrong tot de finale van
het zware Koningin Elisabeth Con
cours in Brussel.
Het programma dat zij uitvoeren
omvat een aantal van de meest be
kende liederen van Schubert,
Schumann en Brahms. Schubert,
die in zijn korte leven ongeveer 600
liederen schreef, verhief het lied,
dat tot dan als verstrooiing in de
huiselijke kring thuishoorde, tot
een kunstvorm. Een verschijnsel
dat in zijn tijd overal in het muziek-
wnmu
Marion v.d. Akker.
leven waar te nemen is: de schei
ding tussen de amateur en de pro
fessionele musicus. Zijn liederen
zijn zangtechnisch veeleisend,
zoals ook veel van de pianobegelei
dingen dat zijn. Bij Schubert on
dersteunt de piano niet alleen de
Rian de Waal.
(foto pr)
Het Nationale Ballet met Groosland van
Maguy Marin/J.S. Bach. Kostuums: Mont-
serrat Casanova. Reprises van Corps van
Hans van Manen/Alan Berg: Niemands
land van Rudi van Dantzig/Sytze Smit. Ne
derlands Ballet Orkest o.l.v. Jac van Steen.
Gezien op 20 februari Muziektheater Am
sterdam alwaar nog tot en mét 5 maart.
Daarna Den Haag en Rotterdam.
AMSTERDAM - De dansers
van Het Nationale Ballet hebben
gisteravond niet gedanst. Zij
dribbelden en waggelden, zwab
berden en wiegden. Althans in
het nieuwe ballet van de Frangai-
se Maguy Marin, Groosland,
want in de ouwe getrouwe ballet
ten van Hans van Manen en Rudi
van Dantzig kon de spitzenlief-,
hebber zijn hart weer ophalen.
Maguy Marin dus. Als danse
res was ze onder meer verbon
den aan het befaamde Ballet van
de XXe eeuw van Maurice Bejart
en het danstheater van Carolyn
Carlson. Met haar eigen gezel
schap was ze al eerder in Neder
land. Het sprookje Cendrillon
(Assepoester) uit 1985 werd in
ternationaal een bestseller en
met Coups d'états (staatsgrepen)
uit 1988 trok Marin theatraal ten
strijde tegen machtsmisbruik en
onderdrukking. De dans was in
beide spektakels ondergeschikt:
"Ik ben toch niet uit op duize
lingwekkende pirouettes en
meer van dat soort hoogstand
jes".
Dat klopt nog steeds. Marin
heeft de anders zo frêle dansers
en danseressen van Het Nationa
le Ballet aangekleed in boe-
renoutfits waaronder decimeters
dik schuimrubber zit zodat ze
monsterlijk vet worden. Zo vet
zelfs dat enkelen door de dienst
doende technicus op een karretje
de vloer opgereden en in de beg-
instand gehesen moeten worden.
Dat is lachen geblazen en dijen
gekletst. Als Miss Piggy's drib
belen en rollen ze door de ruimte
en maken iets dat op een boeren-
dansje lijkt. Met hun onbeholpen
en lompe bewegingen is dat heel
komisch. Gieren.
Nog komischer wordt het als
Bulderen bij het Nationale Ballet
Fragment uit het komische ballet 'Groosland' van Maguy Marin.
in een volgende scène een jon
gen en een meisje samen zijn. Hij
kleedt haar uit en een tent van
een bloemetjesonderbroek komt
tevoorschijn. Uiteindelijk naakt
wiegt ze haar heupen en rennen
ze de coulissen in. Vervolgens
komt het hele gezelschap op en-
als een kudde nudisten lopen
ook zij elkaar achterna de coulis
sen in en uit. En passant wordt er
een reeks bewegingen gemaakt
waarbij het verfijnde til werk van
de heren verwordt tot wurgende
houtgrepen. Als puddingen
springen de dansers door de
lucht. Terwijl de Brandenburgse
concerten van Johan Sebastian
Bach serieus doorgespeeld wor
den door het Balletorkest.
Maguy Marin moet het in
Groosland hebben van deze the
atrale werking van kostuums
(van Montserrat Casanova). Het
onderste uit de kan heeft ze er
echter niet uit weten te halen.
Zonder die 'vetpakken' is het be
wegingsmateriaal en het gebruik
van de ruimte heel magertjes. De
theatrale grappen zijn niet goed
gedoseerd en getimed. Na elk ge
garandeerd beginsalvo gaat de
(foto Jorge Fatauros)
rest van de scène uit als een
nachtkaars. Zeker door te blijven
teren op voor de hand liggende
bewegingsthema's en capriolen.
Bovendien zijn niet alle dansers
even goede acteurs. De een blijft
ongewild elegant dansen terwijl
de ander zich uitleeft als onbe
hendige lomperd.
Maar goed. Marin krijgt de zaal
wel bulderend in de stoelen. Dus
wie van dans(theater) met een
flinke dosis humor houdt: op
naar Het Nationale Ballet.
INGRID VAN
FRANKENHUYZEN
zangstem, maar illustreert ook de
inhoud of stemming van de tekst.
De zangstem is echter steeds de
voornaamste drager van de expres
sie, de ondertoon van alle liederen
is altijd weemoedig of ronduit treu
rig.
Van Schumann wordt de cyclus
Frauenliebe und -leben op teksten
van Chamisso uitgevoerd. Deze lie
deren werden gecomponeerd in
1840, het liedjaar van Schumann.
Het was het jaar waarin hij ten lan
gen leste met zijn geliefde Clara
Wieck trouwde, en waarin zijn hart
overliep van gevoelens van geluk
en liefde. Als raspianist geeft Schu
mann de piano een belangrijker
plaats dan alleen begeleiding. De
stemming van de tekst wordt in de
pianopartij uitgewerkt, vaak zeer
uitvoerig, met lange voor- en na
spelen. Aan het eind van het laatste
lied van de cyclus Frauenliebe und
-leben laat Schumann het gehele
eerste couplet van het eerste lied
nogmaals als een soort naspel door
de piano alleen horen.
In de liederen van Brahms, ook
pianist, heeft de piano wel de taak
van begeleider. Diens pianistische
instelling is terug te vinden in de
gecompliceerde schrijfwijze, met
uitzondering van die eenvoudige
liederen die een volkslied-karakter
hebben. De voor dit recital geko
zen pianowerken van Schubert,
Schumann en Brahms sluiten goed
aan bij de liederen.
De samenwerking van Marion
van den Akker en Rian de Waal be
rust overigens niet op toeval: zij
zijn levenspartners en zoals Rian
de Waal in een interview opmerkte:
'allebei behoorlijk temperament
vol'. Of dit hun muzikale samen
werking in de weg staat of bevor
dert zal het recital leren.
Expositie 'The Stairway', t/m 5 maart. Ars
Aemula Naturae, Pieterskerkgracht 9, Lei
den. Geopend: za. en zo. van 13-16 uur en
tijdens
LEIDEN De nieuwste ten
toonstelling bij Ars is het resul
taat van een actief uitwisselings
programma tussen kunstenaars
groepen- en genootschappen uit
verschillende steden in Zuid-
Holland. Terwijl bij Ars werk ge
reed staat voor vervoer naar
Dordrecht, heeft 'The Stairway'
uit Rotterdam een expositie in
het mooie pand aan de Pieters
kerkgracht. De uit zes leden be
staande groep ontleende de
naam aan het trappenhuis dat de
ateliers met elkaar verbindt. De
opstelling laat zien dat de kun
stenaars als groep slechts met el
kaar gemeen hebben dat de
werkruimte in hetzelfde gebouw
gestiueerd is. In artistiek opzicht
echter vallen de sterke verschil
len juist op; ieder heeft een eigen
werkwijze, waarin aanwijzingen
voor onderlinge beïnvloeding
ontbreken. Wel is binnen de in
zendingen een sterke concentra
tie merkbaar op een gekozen the
ma of op materiaal, zodat er in
die zin een zekere eenheid in de
prestatie van 'The Stairway' te
bespeuren valt.
De schilderijen van Franklin
Julian Trip voeren de bezoeker
mee naar Egypte. Hij doet daar
bij een sterk beroep op de ver
beelding, omdat hij in plaats van
impressies van Thebe en Gizeh
te geven slechts de situatie ter
plekke aanduidt. Een van de
werk van Trip toont de landkaart
van Egypte met de kenmerkende
rechte grenslijnen en het vrucht
bare gebied langs de Nijl waar
steden ontstonden.
Harry Kapsenberg gebruikte
verschillende technieken voor
de uitbeelding van zijn semi-ab-
stracte stillevens. Naast enkele
linosnedes in zwart-wit komt het
effect van de kleurenetsen en
pastels goed uit. In deze stille
vencomposities isoleert Kapsen
berg soms elementen die hij een
opvallende rol in het geheel
geeft, of herhaalt hij juist enkele
die zich onderscheiden door de
nauwkeurige uitbeelding van
voorstellingen met een surrealis
tische inslag. Jansen gaf aan de
ze werken vreemd genoeg geen
titels, maar in zijn scènes, vooral
in een tweetal verbeeldingen van
een soort driehoeksverhouding,
proef je de sterk vervreemdende
sfeer. Enkele landschappen met
een bewogen wolkenlucht, rots
en en verweerde monumenten
herinneren aan de schilderijen
van Carel Willink.
Een oorspronkelijke, meer in
deze tijd passende bijdrage is het
uit zeefdrukken en collages be
staande werk van de uit Zwitser
land afkomstige kunstenaar
Montebasso. In de serie 'Moeilij
ke liefde' buit Montebasso de
rijkdom aan gegevens van zijn
thema uit en gebruikt hij in beide
technieken de werking van ma
teriaal en kleur op een persoon
lijke wijze.
Materiaal speelt tenslotte ook
een speciale rol in werk van Eli
zabeth van den Akker. Zij ver
werkt in haar objecten glasfi-
bergaas (dat o.a. voor hordeuren
gebruikt wordt) in combinatie
met papier-maché, veren en tule.
De stukken met een driehoekige
vorm omsluiten composities van
de verschillende elementen, die
een organisch geheel vormen.
Het sterkst is deze associatie in
drie objecten met de titel 'Para
dijsvogel'.
NANCY STOOP
In de zaal met het werk van
Trip en Kapsenberg bevinden
zich ook de vrouwen- en dierfi
guren van de beeldhouwer Tom
Waakop Reijers. In de grote plas
tieken, zoals de imposante ba
viaan, het sterke Zeeuwse paard
en de gehurkte vrouw kan deze
kunstenaar uiting geven aan zijn
voorliefde voor robuuste vor
men. Bij de kleine beelden in de
vitrine valt door het ontbreken
van monumentaliteit de stati
sche houding duidelijk op.
In 1979 en 1980 ontving Willem
Jansen in Brussel voor zijn werk
de Europa-prijs. Op de tentoon
stelling in Leiden is hij vertegen
woordigd met vijf schilderijen,
'Zonnebaadster'
Waakop Reijers.
AMSTERDAM (ANP) - Het bestuur van de Stichting
Kunstenaarsverzet heeft de Verzetsprijs van 15.000
gulden toegekend aan Jan Kassies (68) uit Amsterdam.
De prijs wordt in de nacht van 4 op 5 mei in de Nieuwe
Kerk in Amsterdam uitgereikt.
De stichting is overtuigd van de noodzaak om door
middel van de Verzetsprijs een duidelijk signaal af te
geven dat oproept tot aandacht en waakzaamheid.
Kassies kwam tijdens zijn gevangenschap als ver-
zetsdeelnemer in contact met kunstenaars. Hij was na
de bevrijding een stuwende kracht in de Federatie van
beroepsverenigingen van kunstenaars. Kassies werkte
van 1945 tot 1958 voor de Federatie en was de volgende
acht jaren secretaris van de Raad voor de Kunst. In
1966 werd hij directeur van de Amsterdamse Toneel
school om zich acht jaar later geheel te wijden aan het
door hem in 1970 opgerichte Instituut voor Theateron
derzoek. In 1987 werd hij voor de PvdA gekozen tot lid
van de Eerste Kamer. In tal van publikaties heeft hij
steeds op de bres gestaan voor de kunst en een positief
kunstbeleid.
Grondlegger van het idee van de Stichting Kunste
naarsverzet 1942-1945 is de in het verzet gevallen
beeldhouwer Gerrit Jan van der Veen. Tussen 1949 en
1964 werden jaarlijks prijzen toegekend voor litera
tuur. muziek en beeldende kunst. In 1987 werd begon
nen met de instelling van de Verzetsprijs.
