'Kijkers denken dat een presentator een allesweter is'
'Ik weiger prostitutie
op mijzelf te plegen'
Maya Eksteen (Veronica):
'Marjol (Flore) gaat vreemd'
Uitbreiding
Danstheater
YS moet aquarellen Hitier teruggeven
Jan Steen pronkstuk kunstbeurs Maastricht
WOENSDAG 15 FEBRUARI 1989
PAGINA 23
HILVERSUM - Eén van de
nieuwe gezichten die Vero
nica dit seizoen heeft gelan
ceerd is dat van Maya Ek
steen, een 30-jarige ex-lera
res Nederlands-Frans. Zij
kreeg van Rob Out de kans
om haar eigen ideeën over
een cultureel getint pro
gramma te verwezenlijken
en daarmee 45 minuten per
maand op de buis te ver
schijnen. Het werd een op
merkelijk debuut.
door
Margriet Hunfeld
Ze heeft een zware stem, ziet er an
ders uit dan op het scherm, voorna
melijk doordat ze in tegenstelling
tot haar uitbundige ballroomkle-
ding nu een gestreept T-shirt
draagt op een gebleekte spijker
broek. Ze draait onophoudelijk
zware shag. Roken moet mogen,
vindt ze lacherig en demonstreert
dit door er op te staan met de shag
in de hand gefotografeerd te wor
den.
„Ik ben hier binnengekomen als
redactrice. En helemaal niet als:
'goh, wat een knappe meid, daar
gaan we nu eens eventjes een tele
visiester van maken.' Er was des
tijds een programma 'Schoolplein'
en daar zochten ze iemand voor die
een beetje de weg wist op scholen.
Nou, riep ik toen bij mijn sollicita
tie, dat weet ik wel. Dat was bluf,
want ik had niet meer dan drie
maanden als lerares op een school
gewerkt. Maar ik redde me er uit
door daar aan toe te voegen dat het
hier een Amsterdamse school be
trof en dat zo'n ervaring toch mini
maal dubbel telt. Nu ja, dat lukte en
toen ik hier eenmaal zat begon ik
van alles te doen: na een jaar pre
senteerde ik 'Radio Romantica' op
Radio 5, na twee jaar mocht ik een
eenmalig televisieprogramma pre
senteren over aids."
- Liefde, seks, relaties, dat waren
plotseling de belangrijkste thema's
waar jij je als presentatrice mee be
zighield. V/ist jij daar meer van
dan een ander?
Maya: „Nee hoor. Het was ge
woon een toevalstreffer dat ik in
die hoek terechtkwam. De eindre
dacteur van 'Radio Romantica'
zocht een nieuwe presentatrice en
dacht: 'Die Eksteen, dat is wel een
raar wijf, die praat gemakkelijk
over van alles en nog wat. Boven
dien heeft ze die vreemde stem, zo
laag, zo zwaar...sommige mensen
vinden dat sexy."
Ze pauseert even, dan: „Dat
maakte dus in hun hoofden al snel
de koppeling van: zij kan dat pro
gramma doen. Nu ja, hetzelfde ge
beurde bij het voorlichtingspro
gramma over aids."
Gek wijf
- Je werd ongevraagd gebombar
deerd tot gek wijf.
Maya: „Ja. Dat heeft te maken
met mijn manier van doen. Je hebt
mensen in een bedrijf die elke dag
braaf hun werk verrichten en die
verder nooit opvallen, al struikel je
erover. Maar je hebt ook een cate
gorie werkers die altijd loopt te
brullen, zingen, fluiten, dansen.
Die een grove opmerking pareert
met een nog grovere en die niet
bang is zijn mond open te trekken
als dat nodig is. Zo iemand ben ik
dus."
- Met het gevolg datje in 'het die
pe' mocht springen met een eigen
programma.
Maya: „Dat heeft een beetje te
maken met de manier waarop ze
hier bij Veronica denken en wer
ken. Dat is ook de charme van dit
bedrijf. Rob Out had me al zoiets
gezegd van: jij mag op televisie;
min of meer naar aanleiding van
een liedje van Kurt Tucholsky dat
ik op de kerstborrel had gezongen.
Hij had dat prachtig gevonden.
Welnu, toen kreeg ik zoiets van:
nou kan ik hier wel stilletjes gaan
zitten afwachten tot er iemand met
een idee komt, maar daar heb ik
geen zin in. Ik moet gewoon zorgen
dat ik zelf een voorstel doe. Dat
laatste is gebeurd."
- Je programma valt op door het
decor en de aankleding.
Maya: „Dat is een eigen idee. Wij
(dat zijn mijn man en ik) werden
enkele jaren geleden enorm geïn
spireerd door de Ballhauser die we
in Oost-Duitsland bezochten:
danslokalen waar het publiek
prachtig aangekleed aan tafeltjes
met telefoon zit te wachten op een
uitnodiging tot dansen. Ik heb daar
toentertijd mijn ogen uit zitten kij
ken. We hebben er foto's laten ma
ken, ik ben er zelf gaan dansen, ik
heb er ook getelefoneerd en geob
serveerd en die ervaring, die heb ik
wéér willen geven in mijn pro
gramma. De decorbouwer, Dirk
Debou, wist gek genoeg precies
wat ik bedöelde. Hij heeft voor een
schitterende entourage gezorgd,
compleet met die wat decadent-ro
mantische sfeer van de merkwaar
dige 'telefoon-tafels'."
Niet geijkt
- Je manier van interviewen, ge
combineerd met het dansen en zin
gen, is nieuw, anders.
Maya: „Klopt. Ik wilde af van al
les wat geijkt is. Dus zocht ik
steeds naar een antwoord op de
vraag: hoe dan. Dat betekent dat ik
een actrice als Anne-Wil Blankers
nog tijdens het programma laat
veranderen van geïnterviewde in
acterend mens en dat ikzelf een
lied als 'Brandend Zand' ga staan
zingen, wanneer Anneke Grönloh
door mij geïnterviewd moet wor
den. Met Rob de Nijs probeer ik
eveneens tot een aanpak te komen
die buiten de gangbare methodes
valt. Ik zing in elk geval 'Ritme van
de regen'... Ja, dat is dan de uitda
ging."
Ze blikt weg van de tafel, gooit
een arm in haar nek en zakt onder
uit: „De kijkers zijn heel erg ge
wend dat iemand die op televisie
verschijnt een soort allesweter is.
Geen foutjes maakt in de taal, geen
verkeerde dingen zegt, geen twij
fels toont. Dat hij als een soort ze
kere figuur de kijker aan de hand
neemt en alles uitlegt, verklaart en
toelicht. De kijker snapt dus niks,
hoeft ook niks te snappen en zal
wellicht nooit iets snappen. Terwijl
bij ons die instelling niet bestaat.
Wij proberen de show van A tot Z
op te nemen en als er dan iets fout
gaat, dan laten we die fout er in."
Fel: „Waarom zouden kijkers het
gevoel moeten hebben dat wij,
mensen van de televisie, allemaal
zo vlekkeloos praten. Of allemaal
zo vlekkeloos zingen? Of als een
soort onfeilbare wezens leven? In
mijn show wordt alles live gezon
gen, ik verwacht dat van de gasten,
dus doe ik dat ook zelf. Maar
ja...dan wil er wel eens een toontje
wat minder fraai doorkomen. Nou
en, denk ik dan, zoiets kan, dus
moetje niet net gaan zitten doen of
dat allemaal héél vreemd is! En dat
pas ik toe op de rest van de dingen
die in mijn programma gebeurt."
Enigszins zacht: „Er zijn mensen
die mijn programma absoluut ver-
schrik-ke-lijk vinden. Het beant
woordt zo helemaal niet aan wat ze
gewend zijn, zodat ze er als door
stomheid geslagen naar kijken en
het vervolgens de grond in boren.
Er is daarentegen óók een catego
rie mensen die het extreem goed
vindt, dit programma. Daar tussen
in zit niets."
- Ga je er volgend jaar mee door?
Maya: „Dat is op dit moment vol
slagen onduidelijk. De kijkcijfers
zijn achteruitgehold, sinds we ver
huisd zijn van negen uur 's avonds
naar half twaalf. Er is nu sprake
van een factor 5 (ter vergelijking:
'Wedden Dat' scoort 40), en er kij
ken gemiddeld 500.000 mensen per
uitzending. Dat is eigenlijk te wei
nig."
- Wat betekent dat voor jou?
Maya: „Misschien terug naar AF.
Misschien toch doorgaan. Het
vreemde is dat ik er geen idee van
heb. Mijn instelling is nu zo dat ik
denk: deze te gekke ervaring van
een eigen televisieprogramma heb
ik toch maar mooi te pakken. Wat
ik daarna ook ga doen, ik zal er al
tijd baat van hebben!"
(Nederland 2, 23.25 uur)
VLISSINGEN - „Je moet
met je tijd meegaan. De tijd
van de chansonnière is
voorbij, zeker in een land als
Nederland. Ik vind niets
heerlijker dan mij om de
twee jaar te veranderen,
nieuwe facetten van mijzelf
aan het publiek te tonen. Je
maakt natuurlijk ook een
ontwikkeling door. Ik ben
veertig geworden en zelf
teksten gaan schrijven, sa
men met Renée de Beer, een
goede vriendin. Er komt
steeds meer eigen repertoi
re, ik had geen zin nog lan
ger liederen van anderen te
zingen. Dus niet meer, goh,
wat lijkt die stem op Piaf, of
wat lijkt ze op Zarah Lean-
der, nee, het is Marjol Flore
die steeds meer op Maijol
Flore gaat lijken".
door
Frans Doeleman
„De identiteitscrisis van een paar
jaar geleden heb ik overwonnen. Ik
heb nu mijn eigen theaterpersoon
lijkheid verder uitgebouwd. En
hoe ouder ik word, des te sterker
die naar voren komt. Maar ik neem
mijzelf wel met een enorme vette
knipoog, net als de hele showbusi
ness. Ik zie de betrekkelijkheid van
het leven".
Het publiek krijgt met haar
meest recente voorstelling 'Maijol
op handen en voeten' een inzicht in
wat straks 'Maijol gaat vreemd' zal
inhouden. Dat programma gaat op
13 oktober in première in Leiden.
Geen liedjesprogramma dat Uit
Frans, Duits of Engels werk en
nostalgie bestaat, want de klem
toon ligt nu op Nederlands en caba
retesk repertoire.
Dat is Marjol Flore, met name
door een deel van het wat oudere
publiek, niet altijd in dank afgeno
men. „Op het moment datje in dit
land iets anders gaat doen dan ze
van je gewend zijn, staan er meteen
mensen op hun achterste poten. De
vergrijzing was een beetje ingetre
den, mijn publiek bestond veelal
uit mensen van boven de vijftig. En
iedereen wil alleen maar Frans,
Frans, Frans van Marjol Flore ho-
„Ik heb een boze brief gekregen,
waarin wordt geschreven: 'We heb
ben ons afgevraagd tot welk pu
bliek u zich richt. Het publiek dat
van een programma met seks, tie
ten, billen en condooms houdt, is
een ander dan dat van Franse chan
sons houdt. Een combinatie van
beide is naar ons idee niet moge
lijk'. Het oudere publiek moet in
derdaad heel erg wennen aan de
nieuwe Maijol, hoewel het abso
luut niet waar is, dat er niets meer
terug te vinden zou zijn van de ou
de Flore.
Hoe verschillend er wordt ge
dacht over het pad dat Marjol thans
is ingeslagen, mag blijken uit een
recensie na een optreden in En
schede. Het programma, waarin
onderwerpen aan bod komen als
roddelpers, geslachtsziekten, aids,
kernrampen, eenzaamheid en ui
teraard de liefde, wordt omschre
ven als 'soms sprankelende water
vallen, ondersteund door haar le
vendige mimiek, handen en armen
die de tekst meer dan illustreren, ze
spreken een voor ieder verstaanba
re taal'.
Vreemde talen
Vreemde talen vormen, dankzij
een in het buitenland doorgebrach
te jeugd, een sterke kant van Mar
jol Flore. Toch zijn ze doelbewust
teruggebracht tot zo'n twintig pro
cent van haar programma. Is er nu
nog sprake van voornamelijk muzi
kaal cabaret (met medewerking
van pianist Martijn Breebaart en
Steven Koudijs op synthesizer), in
'Marjol gaat vreemd' zal ook de ge
sproken tekst meer aandacht krij
gen.
Dat Marjol Flore op het toneel
zou staan, was van jongs af een van
zelfsprekendheid. „Een ander is
een goeie bakker of slager, ik ben
eert goeie zangeres en artieste. Als
je de mogelijkheden hebt om men
sen te entertainen op komisch en
dramatisch vlak, zou het heel ver
drietig zijn als je dat alleen maar
tussen de schuifdeuren kan doen.
Het is een kwestie van liefde voor
het vak en een combinatie van ta
lent en hard werken".
Op 18-jarige leeftijd kwam Mar
jol Flore naar Nederland - zij heeft
tot de vierde klas van het gymnasi
um in Duitsland gewoond - en zat
een jaar op de Academie voor
Kleinkunst, waar ze echter meer
moest afleren dan leren. In 1968 be
gon haar loopbaan bij Ramses
Shaffy. Later maakte zij deel uit
van het eerste Vrouwencabaret van
Natascha Emanuels. Afgezien van
een samenwerking met Sylvia Al-
DEN HAAG (ANP) - Het Dansthea
ter aan het Spui in Den Haag wordt
de komende maanden uitgebreid
met twee studio's en een groot aan
tal kleedkamers. De uitbreiding
wordt 6 september in gebruik ge
nomen bij de opening van het Hol
land Dance Festival. Het Neder
lands Dans Theater financiert de
uitbreiding zelf (aankoop ruimte
1,6 miljoen en 1,4 miljoen voor de
bouw); de investering wordt bin
nen zes jaar afgelost.
De Stichting NDT koopt voor de
uitbreiding de ruimte voor 50 au
to's in de parkeergarage onder de
toneeltoren. Uitbreiding is gebo
den om ook in de toekomst groot
gemonteerde gastvoorstellingen te
kunnen geven.
berts in het programma 'Door dik
en dun', lag de nadruk van haar car
rière op het solo-werk, hoewel an
deren haar in een bepaalde richting
wilden duwen. „John de Crane zag
mij als opvolgster van Conny Stu
art, maar dat is iets wat ik niet am
bieerde. Ik heb twintig jaar gezocht
naar mijzelf als artieste en dat be
gint er nu uit te komen".
Frans Boelen
„Ik heb nooit een eigen tekstschrij
ver gehad. Die heb ik nu gevonden
in de persoon van Jaap Bakker, die
ook voor onder anderen Joke
Bruijs schrijft. Het team waar ik al
tijd naar heb gezocht, ben ik nu aan
het creëeren met impresario Frans
van Bronkhorst en regisseur Frans
Boelen. Alleen kan je het niet, je
hebt mensen om je heen nodig.
Toch blijf ik een solo-mens, want
dan kan je veel meer de dingen
doen waar je voor honderd procent
achter staat. In een groep krijg je al
tijd te maken met compromissen".
Toch speelde Marjol vorig jaar
bij het Ro-theater de vrouwelijke
hoofdrol in de opera 'Pol' ter gele
genheid van de opening van de
nieuwe schouwburg in Rotterdam.
„Ik was blij dat ik eindelijk eens
het acteren kon laten zien en vond
het heerlijk een keer met andere
mensen samen te werken. Maar in
een solo-programma kan je meer
facetten van jezelf tonen. Alle kan
ten van het vak vind ik interessant
en boeiend, ook toneel zonder
zang, het is heerlijk om veel dingen
af te wisselen. Film? Ik zou het enig
hebben gevonden om zo'n rol als
van Nelly Frijda in Ma Flodder te
spelen"
Televisie
„Kwaliteit verloochent zich niet,
anders was ik allang weg geweest
en had ik een andere baan moeten
zoeken", meent de artieste, die in
Duitsland overigens meer op de te
levisie is te bewonderen dan in Ne
derland.
„Het is heel moeilijk in een land
als Nederland trouw aan je princi
pes te blijven. Ik had allang in een
boerderij op het land en een huis
aan de gracht kunnen wonen als ik
concessies had gedaan. Ik sta dit
seizoen eenentwintig jaar op het to
neel, maar ik heb altijd geweigerd
prostitutie op mijzelf te plegen. Be
valt het je niet, dan is daar het gat
van de deur. Neem me zoals ik
ben".
BERLIJN De Amerikaanse actrice Jodie Foster tijdens een persconfe
rentie in West-Berlijn, waar op het ogenblik het jaarlijkse filmfestival
wordt gehouden. De actrice stond de pers te woord voor de vertoning van
haar laatste film, 'The Accused' (foto anp)
Marjol Flore:
'Kwaliteit verloo
chent zich niet'.
(foto GPD)
HOUSTON (AP) - Het Amerikaanse leger moet van de
rechter vier aquarellen van Adolf Hitler teruggeven
aan de kinderen van Heinrich Hoffman, Hitlers per
soonlijke fotograaf die in 1947 is overleden.
Twee van de aquarellen zullen waarschijnlijk wor
den overgedragen aan Hoffmans familie in West-
Duitsland, terwijl de twee andere in de collectie zullen
blijven van Billy Price, een kunstverzamelaar die al ja
ren een juridische strijd voert met de Amerikaanse re
gering over het bezit van de aquarellen.
De regering had betoogd dat de aquarellen wettig ei
gendom zijn van de VS krachtens een Amerikaans-
Westduits verdrag dat na de-Tweede Wereldoorlog
werd gesloten. Maar rechter Hughes vond gisteren dat
de regering de rechtsgeldigheid van de aanspraak op
de aquarellen en de foto's niet had kunnen aantonen.
De aquarellen werden door het Amerikaanse leger
in mei 1945 ontdekt in een Duits kasteel waar Hoffman
ze had ondergebracht. Ze werden bij vergissing aange
merkt als eigendom van de Duitse regering en in be
slag genomen. Hoffman werd op het proces van Neu
renberg veroordeeld als zwarthandelaar.
Price achterhaalde in 1982 wie de rechtmatige eige
naars waren van de aquarellen. Hoffmans dochter en
zoon zegden Price een deel van de waarde van de wer
ken toe als hij hen kon helpen ze terug te krijgen.
Price zei dat al Hitiers tekeningen en schilderijen on
derzocht zouden moeten worden om iets over zijn per
soonlijkheid en motieven te weten te komen. "Het was
geen simpel mens. Hij was heel gecompliceerd," aldus
Price. "Je kunt niet zomaar zeggen dat Hitier een mon
ster was en hem onder het kleed vegen. Ik ga hem daar
onder vandaan halen en deze man bestuderen".
MAASTRICHT (GPD) Het schilderij 'Een muzikaal
gezelschap' van Jan Steen is het pronkstuk van de Eu
ropean Fine Art Fair - de internationale kunst- en an
tiekbeurs - die van 11 tot en met 19 maart in hetMECC
in Maastricht wordt gehouden. Degene die in het bezit
van dit werk van de Hollandse meester wil komen, zal
over enige middelen moeten beschikken: de kunst
handel uit New York, die het schilderij in Maastricht
aanbiedt, vindt dat het twee miljoen dollar moet op
brengen.
Op deze beurs, die dit jaar voor de twaalfde keer
wordt gehouden, zullen 103 exposanten aanwezig zijn.
Zij zorgen voor een aanbod, dat bestaat uit schilderij
en van oude meesters (Ruysdael, Van de Velde), im
pressionisten (Renoir) en hedendaagse kunstenaars
(Corneille, Brans), beeldhouwwerken, meubilair,
klokken, porselein,aardewerk en glas. Verder zijn er
wapenrustingen en militaria naast goud, zilver en ju
welen, boeken en manuscripten te vinden.
Dit jaar worden tijdens de kunstbeurs enkele nieu
we activiteiten ontplooid. Zo is er een museale exposi
tie, die in samenwerking met paleis Charlottenburg in
Berlijn tot stand is gekomen. Op deze expositie, de
Orangerie, worden geselecteerde kunstwerken uit de
gehele wereld getoond.
Ook staan er vier concerten op het programma,
waarvan het laatste (op 18 maart) een benefiet-concert
is ten bate van de stichting 'Redt de Kinderen' (uit de
ontwikkelingslanden). Prinses Juliana, erevoorzitster
van deze stichting, zal dit concert, dat wordt gegeven
door de befaamde Amerikaanse sopraan Arlene Au
ger, bijwonen.
