hhhhhJ
'Ons probleem is dat we
te goed kunnen vissen'
'Geen bolhoeden, geen zwarte snorren'
Interview
wbsêêêkuêêêêsêbêêbbKÊM
Ben Daalder voorziet nieuwe zakelijkheid op zee
Graham (70) nooit alleen met andere vrouw in auto
WOENSDAG 28 DECEMBER 1981
De Algemene Inspectiedienst (AID) aan boord van binnenge
lopen kotters, in de rug gedekt door een macht ME'ers op de
kade. Dat werd in 1988 een vertrouwd beeld in de havens.
Getergde vissers, toch opgevoed het wettelijk gezag te eer
biedigen, die op slinkse wijze proberen de wet te omzeilen en
hun woede over de vangstbeperkingen afreageren op de con
troleurs; een overheid die antwoordt met machtsvertoon.
Ben Daalder werd als voorzitter van het Visserijschap een
illusie armer, maar ook een ervaring rijker. In 1989 moet het
vertrouwen worden hersteld. "Want in eendracht kunnen de
vissers en de overheid verschrikkelijk mooie dingen doen",
zegt de man die als directeur van de Katwijk-IJmuidense re
derij Kennemerland in 1989 vol vertrouwen een nieuwe toe
komst tegemoet gaat, maar terugblikkend zegt: "We hebben
gefaald in het vinden van de balans tussen economie en biolo
gie". Een interview.
Ben Daalder (44) bouwt
luchtkasteeltje: "Als de
helemaal vrij was er
niet meer aan beperkende maatre
gelen gebonden, dan zouden de
Nederlanders hun EG-partners
vierkant uitlachen. Andere landen
kunnen niet aan ons tippen, dat is
wel duidelijk. Maar eigenlijk is dat
ons grootste probleem: we kunnen
veel te goed vissen".
door
Jurriaan Geldermans
Daalder heeft het geweten. De
overbevissing dreigde in het afge
lopen jaar te ontaarden in een oor
log rond de visafslagen. Vooral de
Zeeuwse affaire - gekenmerkt door
veldslagen met de ME en trucs als
schepen met dubbele bodems -
kwam hard aan bij de voorzitter
van het Visserijschap. Hij voelde
hij zich bedrogen door zijn eigen
achterban.
"Maar dat is voor mij een afgeslo
ten hoofdstuk", zegt Daalder nu.
"Er is - om het zachtjes te zeggen -
zeer indringend gesproken met de
Vlissingse vissers. En ik heb de in-,
druk dat ook daar enig besef groeit
hoe het
zal moeten
gaan
"De Nederlandse vissers hebben
vele jaren de regels aan hun laars
gelapt. Daarmee hebben ze zich het
wantrouwen van de overheid op de
hals gehaald. De ellende is echter
dat deze beroepsgroep internatio
naal gezien zelf niets kan afdwin
gen. 'Den Haag' is de partij die dat
wèl kan. Daarom is het zo belang
rijk dat er weer vertrouwen groeit.
Want in eendracht kunnen de vis
sers en de overheid verschrikkelijk
mooie dingen doen".
Zeeziek
Geboren in het Texelse Oosterend
als zoon van postbode Jan Daalder,
tevens raadslid/wethouder/loco
burgemeester, kwam Daalder jr. op
zijn zevende voor het eerst in con
tact met de visserij. Dat geschiedde
via zijn vriend Maarten Drijver,
wiens vader visserman was en
Daalder in de zomervakantie een
weekje meenam op de TX-33.
"Ontstellend zeeziek werd ik die
eerste keer. En iedere zomer dat ik
weer even de neus buiten de pieren
stak was ik opnieuw doodmisse
lijk. Dat bleef zo toen ik als vijftien
jarige knaap de school liet voor
wat-ie was en aanmonsterde op
diezelfde TX-33. Ik heb nog wel 'ns
overwogen om boer te worden of
zoiets. Toen ik uit dienst kwam was
het in één klap gedaan met die zee
ziekte. Nooit meer last van gehad".
Direct na zijn diensttijd keerde
Daalder terug naar zijn oude stek.
Maar hij wilde al gauw zelf het roer
in handen nemen. "Ik dacht alleen
dat ik dat zelf ook wel kon. En dus
kocht ik in 1966 een eigen schip. De
TX-34, één nummertje hoger. Vijf
jongens aan boord en samen 98
jaar. Een lekker jong ploegje, van
wie ik met m'n 21 jaar de oudste
was. Later is mijn broer Hans erbij
gekomen en runden we het bedrijf
je met z'n tweetjes. Geen spectacu
laire vissers. Maar dat kon ook niet
met die eerste kotter, die een 'kar'
van 280 pk in de machinekamer
had staan. De nieuwste TX-34, ei
gendom van broer Hans, heeft 1800
paardekrachten beneden staan.
Dat is nü modaal. Dat geeft toch
aardig de groei aan".
Op de zeilen
In 1971 werd Daalder voorzitter
van de Texelse afdeling van de Ne
derlandse Vissersbond. Dat lever
de hem ook aan plaats op in het lan
delijk hoofdbestuur, dat wel wat
jong bloed kon gebruiken. "Pak
weg 26 was ik, toen ik zitting nam
tussen bestuurders met een gemid
delde leeftijd van 70 jaar. Respecta
bele mensen, die vrijwel zonder
uitzondering nog 'op de zeilen'
hadden gevist. Maar zij leken niet
helemaal klaar voor de tijden die
de Nederlandse visserij voor de
boeg had".
Waarmee Daalder doelt op de in
ternationale concurrentieslag tus
sen de EG-partners. "Mijn leeftijd
genoten in de visserswereld voel
den wel wat voor een snelle, harde
aanpak. Er moest een sterke be
drijfstak op poten worden gezet,
die deze slag aan zou kunnen. En
daarvoor was weer een vent met
een grote mond nodig. Welnu, die
had ik".
De spanning tussen het behou
dende hoofdbestuur en de jonge
visserlui mondde ten slotte uit in
de afsplitsing van de Federatie van
Visserijverenigingen. Een club van
vooruitstrevende vissers, onder lei
ding van Daalder.
"Het waren de schippers die
mikten op vooruitgang, groei en
modernisering als wapen in de in
ternationale concurrentieslag.
Achteraf vraag ik mij wel eens af of
we niet te ver zijn doorgeschoten
met ons 'steeds maar groter'. Als
we destijds al genoegen hadden ge
nomen met maximaal 2000 pk in de
machinekamer, was de nood nu
veel minder hoog geweest. Eigen
lijk wil ik dit wel hardop gezegd
hebben: we hebben gefaald in het
vinden van de balans tussen econo
mie en biologie".
Boomkor
Daar moest wat aan gedaan, daar is
ook wat aan gedaan. In 1986 werd
de maximumlengte van de boom-
kor teruggebracht van 16 tot 12 me
ter, waardoor de netten aanzienlijk
kleiner worden. "Een bijzonder
straffe maatregel, maar zonder
meer nodig. Het heeft alleen wel
twee jaar lang ouwehoeren gekóst
om het er op ambtelijk niveau
doorheen te drukken", aldus Daal
der.
Inmiddels gaan de maatregelen
verder. Zo is het nu verboden sche
pen te bouwen met een motorver
mogen groter dan 2000 pk. Daal
der: "Maar in de jaren dat ik de ga
ten in m'n sokken lulde om dat te
bereiken, zijn nog wel tig schepen
gebouwd met 4000 pk. Sterker, ook
dit jaar lopen nog kotters met een
ouderwets zware kar erin van sta
pel".
De echte klappen moeten dan
ook nog vallen. De overheid wil dat
het aantal pk's van de Nederlandse
vloot met 160.000 wordt ingekrom
pen, het Visserijschap wil niet ver
der gaan dan 95.000 pk. Hoe het
ook zij: er dient gesaneerd te wor
den. Daalder weet wel waar. "De
vissers zonder vangstrechten bren
gen nu nog steeds vis aan wal. De
overheid moet duidelijk maken dat
dit niet langer wordt gepikt. Leg
een schip desnoods aan de ketting.
En de schippers die weinig
vangstrechten hebben moeten ook
maar eens over sanering gaan den
ken. Het klinkt hard, maar het is
het eerlijkste systeem".
Volgens Daalder kan een kotter
met 2000 pk ook nog prima uit de
voeten. Vooral dank zij de moder
ne techniek, die de stuurman in
staat stelt even moeiteloos scholen
vis op te sporen als aanvaringen te
voorkomen. "De Noordzee is door
kliefd met vierbaans snelwegen. Ik
ben blij dat mijn zoons, die even
eens op de vloot zitten, een oplei
ding hebben gehad aan de Visserij-
school. Die hebben het wat dat be
treft beter gedaan dan ik".
Knotsgezellig
Daalder wordt niet overspoeld
door nostalgische gevoelens als hij
zijn eigen dagen op de kotter verge
lijkt met de huidige visserij. "De
accommodatie is zoveel beter dan
vroeger. Niet alleen op de brug - de
schipper stond vroeger ook al
warm, al kwam dat van een straal
kacheltje - maar ook aan dek is veel
verbeterd. Maar ik klaag niet over
mijn jaren op zee. Integendeel, ik
ben nog nooit met tegenzin uitge-
En dan: "Ik word kennelijk oud,
want toch is er wel wat weemoed.
Die voel ik als ik terugdenk aan de
gezelligheid van vroeger. Als het
windkracht zeven was vonden we
het slecht weer en gingen we niet
de zee op. Dan werd er bij collega's
aan boord een bakkie gedaan.
Knotsgezellig. Tegenwoordig is
daar vrijwel geen tijd meer voor.
Het is alles zo zakelijk". Wat hij
vooral mist is de speelruimte om
'dingetjes te regelen'.
"Op die manier doe ik graag za
ken, maar dat kan steeds minder.
Een voorbeeld. Naar aanleiding
van de opstand van de Zeeuwse
vissers, die hun toegestane bij
vangst van kabeljauw telkens ver
overschreden, had ik een plannetje
bedacht: het leek mij logisch dat de
vissers in de noordelijke havens,
die veel minder omhoog zitten met
de kabeljauw, een deel van hun
toegestane quotum af zouden staan
'aan de Zeeuwen. Maar dat voorstel
is door de vissers verworpen uit
concurrentie-overwegingen".
Frisse wind
Het is tijd voor een nieuwe man bij
het Vissenjschap, constateert hij
zelf. "De jaren '90 zullen worden
gekenmerkt door een manage-
mentbenadering in de visserij. Het
is niet langer voldoende om alleen
maar de vissen. De schipper zal
ook ondernemer moeten worden.
Gezien die veranderingen is dit
misschien wel een goed moment
om een frisse wind door het Visse
rijschap te laten
Zal Ben Daalder, in zijn i
functie van directielid van Rederij
Kennemerland, niet aan de andere
kant van de onderhandelingstafel
komen te zitten? "Ja, dat ligt voor
de hand. Wat ik in de afgelopen ja
ren loop te kakelen tegen al die vis
sers, moet ik nu zelf in de praktijk
brengen". Ook ingehuurd om te
lobbyen voor de nieuwe baas?
Daalder: "Ik acht het niet uitgeslo
ten, want ik ken m'n pappenhei
mers in Den Haag. Overigens lig ik
nog wel eens wakker van het idee
dat ik Texel vaarwel zal moeten
zeggen. Maar goed, ik heb er veel
zin in. Het is een echte uitdaging".
EDE "We leiden hier geen spion
nen op die in het Kremlin moeten
infiltreren", zegt kolonel P. Haks,
commandant van de School Mili
taire Inlichtingendienst (SMID).
Toch krijgen de studenten les in al
lerlei zaken die een beetje geheim
agent ook moet weten. Haks verzet
zich echter tegen de benaming
'spionnenschool'. Het zal hem wel
veel te James-Bondachtig in de
oren klinken. Cursisten wordt dan
ook meteen op het hart gedrukt:
"Heren, geen hus-hus, geen rooie
rul, geen zwarte snorren, blauwe
brillen, bolhoeden en bordeelslui-
pers".
door
Weert Schenk
De 'geheime' Binnenlandse Vei
ligheidsdienst heeft in elk geval be
langstelling voor sommige afgestu
deerden. De BVD werft nieuwe
medewerkers onder afgezwaaide
specialisten op het gebied van het
militaire inlichtingenwerk. Kolo
nel Haks zegt daarover niets te we
ten. Het gaat hem ook niet aan. Hij
heeft slechts met het leger te ma
ken. Op aanvraag van diverse on
derdelen van land-lucht- en zeem
acht leidt hij allerlei specialisten op
die informatie over de vijand moe
ten verzamelen.
"Dat klinkt spannender dan het
is" zegt Haks, "Op de SMID doen
we niet geheimzinnig". Dat is te
veel gezegd. Het is weliswaar een
hele vooruitgang dat de kolonel
'Spionnenschool' houdt niet van James-Bondachtige toestanden
met de pers praat over de school,
maar dat maakt van het instituut
nog geen toonbeeld van openheid.
Op de SMID is sprake van "een
relatieve veiligheid", zoals Haks
dat noemt. Dat betekent dat het
nieuwe gebouw op het bewaakte
kazerneterrein in Ede, waar de
school sinds kort is gevestigd, niet
zonder speciaal pasje kan worden
betreden. Een rondleiding is niet
mogelijk, omdat dan teveel spullen
zouden moeten worden opgebor
gen. Het is de studenten niet toege
staan om met buitenstaanders over
de inhoud van hun opleiding te
praten. En kolonel Haks mag niet
op alle vragen antwoorden.
Top secret
De commandant legt uit dat een
groot deel van de opleiding een
NAVO-classificatie draagt. Alleen
gescreende personen mogen van
de 'top-secret-informatie' kennis
nemen. Haks geeft dus slechts een
globaal beeld van de SMID.
Het opleidingsinstituut voor de
militaire inlichtingendienst heeft
gemiddeld 150 studenten per jaar,
zowel beroepsmilitairen als dienst
plichtigen. Voor hen zijn er 32 ver
Kolonel Haks: ..."Er wordt dus niet gemarteld"....
schillende
duur kan varieren van een week tot
twee jaar. Aan de SMID zijn 60 in
structeurs verbonden.
De opleidingen zijn in vijf hoofd
groepen onder te verdelen. De BI-
MA (Beeldinterpretatie Militaire
Aardrijkskunde), gevechtsinlich
tingen, ondervragingstechnieken
van Russische krijgsgevangenen,
het aftappen en vertalen van ver
bindingen van het Warschaupact
en de contra-inlichtingendienst.
De BIMA-specialisten doen in
oorlogstijd verslag over de gesteld
heid en bruikbaarheid van allerlei
terreinen. Zy maken daarbij ge
bruik van archiefmateriaal, sate-
lietfoto's, weerkaarten en, indien
noodzakelijk, speciale grondon
derzoeken.
De dienst gevechtsinlichtingen,
'de S-2', doet soortgelijk werk, zij
het op kleinere schaal. De S-2-men-
sen winnen voor hun eigen batal
jon informatie in over de directe te
genstander. Haks: "In oorlogstijd
zijn er ontzettend veel onzekerhe
den. Die moetje zoveel mogelijk te
rugbrengen. Wy leiden dus men
sen op die vermoedens, naar ik
hoop, omzetten in zekerheden. Op
grond daarvan kunnen de bevel
hebbers hun tactièk bepalen".
Humaan
Informatieverzamelaars van een
ander kaliber zijn de taaispecialis
ten. Zij leren de Russische taal ac
tief te gebruiken en de techniek om
Russische krijgsgevangenen te on
dervragen. Haks: "Het is de truc
om gevangenen meer te laten zeg
gen dan alleen hun naam, rang en
registratienummer. Die informatie
kan bijdragen tot meer zekerheid
over de vijandelijke bedoelingen".
De kolonel onderstreept dat de
ondervragingstechniek humaan is.
"Er wordt gebruik gemaakt van
het gevoel van onzekerheid en een
zaamheid dat zich meestal van
krijgsgevangenen meester ge
maakt. Er wordt dus niet gemar
teld".
Er is nog een taalcursus Rus
sisch, voor militairen die de taal
niet hoeven spreken maar wel
moeten kunnen verstaan en lezen.
Zij moeten analyses maken van af
geluisterde radio-, telefoon-, telex
verbindingen. Ook in vredestijd
worden op allerlei strategische ver
bindingen 'ingeluisterd', zodat 'de
regering mede op basis van die ge
gevens antwoord krijgt op de vraag
hoe groot de dreiging is.'
De contra-inlichtingendienst, de
vijfde poot van de SMID, richt zich
minder op de dreiging van de Rus
sische Beer en komt bij het uitoefe
nen vandaar taak wat vaker dan de
andere 'spionnen' achter de bure
len vandaan. De CID moet de mili
taire organisatie beschermen tegen
inbreuken op de veiligheid. Deze
dienst moet onder andere de be
trouwbaarheid nagaqn van alle
mensen die kennis dragen van ge
heime gegevens.
Observeren
De CID'ers. leren ook het op af
stand observeren en achtervolgen
van verdachte elementen. Ongewa
pend gevecht wordt hen niet ge
leerd, zegt Haks. Hij ontkent ook
dat de CID-studenten leren inbre
ken zonder sporen achter te laten.
Verklaringen van oud-CID'ers dat
deze vaardigheid wel degelijk tot
de leerstof behoorde en in de prak
tijk werd geoefend in fabrieken,
waarbij alleen de directeur op de
hoogte was, noemt hij 'hus-hus-
verhalen'.
Kolonel Haks zegt dat bij de se
lectie voor de SMID niet wordt ge
let op geslacht, seksuele of politie
ke voorkeur. "Naar politiek wordt
niet gevraagd. Maar je kan wel na
gaan dat iemand die uit zichzelf op
het selectiecentrum een commu
nistische zendingsdrang ten toon
spreidt het je wel erg moeilijk
maakt. Het gaat te ver om zo'n per
soon hier te plaatsen".
Billy Graham heeft weinig te
lijden gehad van de schandalen
rond tv-evangelisten. Terwijl de
inkomsten van anderen met 25
procent daalden, kreeg Graham
in 1987 maar 4 procent minder
dan het jaar daarvoor. Zijn in
komsten daalden met 3,6 miljoen
dollar tot 81,7 miljoen (ruim
f160 miljoen).
De uitgaven van Grahams or
ganisatie zakten met 7,4 tot 72,8
miljoen dollar. Daarvan werd
87,4 procent voor evangelisatie-
arbeid besteed, terwijl 6,8 pro
cent ging naar de administratie
en 5,8 procent aan geldwerving
opging. Eerder dit jaar besloot
Graham te bezuinigen door al
zijn kantoren in het buitenland
te sluiten. Aanleiding was de la
ge koers van de dollar.
Graham, die vorige maand 70
jaar werd, wilde nooit commen
taar geven op de schandalen
rond de tv-predikers Bakker en
Swaggart. Zelf heeft hij, om
praatjes te voorkomen, z'n hele
leven nooit alleen met een ande
re vrouw gedineerd of in een au
to gereden, zo zei hij onlangs in
een vraaggesprek.
De wereldvermaarde evange
list raakte in 1977 verwikkeld in
een financieel schandaal toen de
krant in zijn woonplaats Charlot
te onthulde dat zijn organisatie
er een geheim fonds van 23 mil
joen dollar (toen f. 60 miljoen) op
nahield. Na deze publikatie werd
het fonds opgeheven. Op het eer
ste internationale congres van
rondreizende evangelisten, in
1983 in de RAI in Amsterdam,
riep hy zijn collega's op tot finan
ciële rechtschapenheid. "Ook
evangelisten moeten hun inkom
sten en uitgaven kunnen verant
woorden".
Moeilijker
Met een eenvoudige tentcam
pagne op de hoek van Washing
ton Boulevard en Hill Street in
Los Angeles begon Graham in
juni 1949 zijn activiteiten. Vol
gens cijfers van zijn organisatie
heeft hy meer dan 100 miljoen
mensen onder zijn gehoor gehad,
van wie ruim 3 miljoen tot geloof
kwamen. Ontelbaren hoorden
hem via radio of tv. Sinds 1951
prijkt zijn naam op de jaarlijkse
lijst van de Gallup-organisatie
van 'De tien meest bewonderde
mensen in de wereld'.
De Amerikaanse kerkhistori
cus Martin Marty schreef kortge
leden dat toekomstige generaties
Billy Graham zullen zien als de
gene die in de tweede helft van
de 20ste eeuw het gezicht van de
evangelisatie bepaalde. Boven
dien was zijn taak moeilijker dan
van bekende evangelisten uit de
eerste helft van deze eeuw, zoals
Charles Finney en Dwight
Moody. Hy moest werken in een
samenleving die veel minder
ontvankelijk was voor de evan
gelische boodschap.
Marty vindt het de grootste
prestatie van Billy Graham dat
hij weerstand heeft kunnen bie
den aan allerlei verleidingen. Hy
had een demagoog kunnen wor
den. Hij had politiek voordeel
kunnen halen. Hij had Amerika
kunnen verdelen in een christe
lijk en niet-christelyk deel.
Graham heeft dat allemaal niet
gedaan.
Wel moest hij van allerlei kant
kritiek incasseren. Calvinisten
hadden moeite met zijn opvattin
gen over de 'vrije wil'. Vooruit
strevende christenen vonden
zijn boodschap te simpel ofte po
sitief over het Amerikaanse kapi
talistische systeem. En.conserva-
tieven lieten scherpe kritiek ho
ren toen Graham in 1983 voor de
- eerste keer naar de Sovjetunie
reisde, waar hij, naar hij later ver
klaarde, geen noemenswaardige
vormen van kerkvervolging had
geconstateerd.
Brug
Volgens Marty heeft Graham een
brug geslagen tussen evangeli
sche en oecumenische christe
nen. Zelf woonde Graham in
1948 in Amsterdam de oprich
ting bij van de Wereldraad van
Kerken. Aan de vooravond van
de algemene vergadering in Van
couver (1983) spoorde hij de We
reldraad aan, de hoogste priori
teit aan evangelisatie te geven.
Graham heelt één groot pro
bleem: er is geen opvolger. Zijn
zoon Franklin is als prediker veel
minder begaafd en stelt zich te
vreden met de leiding van de
diakonale afdeling van vaders or
ganisatie. Leighton Ford, zwager
van Billy, was sinds 1955 naaste
medewerker, maar ging in 1985
weg. Ford wilde zich geheel wij
den aan de voorbereiding van
het congres van het Lausanne-
comité voor wereldevangelisa
tie, komende zomer in de Filip
pijnse hoofdstad Manila. Dat co
mité was een initiatief van
Graham.
Misschien ligt de oplossing
wel in de weg die Graham zelf
heeft gewezen door in 1983 en '86
in Amsterdam meer dan 10.000
evangelisten te trainen. Welke
boodschap heeft hij voor predi
kanten en evangelisten in Ameri
ka en daarbuiten, zo werd hem
onlangs gevraagd. Zijn antwoord
was: "Blijf het evangelie verkon
digen".
Arrestaties
Bisschop Werner Leich van de
Evangelische Kerk in Thüringen
(DDR) heeft fel gereageerd op
een predikant in Weimar die de
politie in een kerkgebouw had
toegelaten om er mensen te ar
resteren.
Ds. Hans Reder riep de politie
te hulp toen drie mannen en twee
vrouwen zich in de consistorie
van de kerk hadden opgesloten
om zo emigratie naar het Westen
af te dwingen. De vijf weigerden
in te gaan op een verzoek van Re
der de kerk te verlaten. Daarop
schakelde hij de politie in, die
met vijf auto's naar de kerk
kwam. De agenten wachtten
daar tot de kerkdienst, waarin
Reder voorging, v/as afgelopen,
boeiden vervolgens het vijftal en
voerden hen af naar het politie
bureau.
Bisschop Leich betuigde
openlijk zijn spijt over dit voor
val, temeer omdat de predikant
met niemand overleg had ge
pleegd. Zijn handelwijze is een
schending van de richtlijn dat de
politie niet in een kerk wordt toe
gelaten, tenzij er sprake is van
geweld.
In Erfurt, Weimar en andere
steden in Thüringen zijn derge
lijke acties de laatste maanden
zeker twaalf keer voorgekomen.
Behalve in Weimar liepen ze na
gesprekken met advocaten en
functionarissen van kerk en
overheid zonder problemen af.
Paus. De paus hoopt in okto
ber volgend jaar voor de tweede
keer een bezoek te brengen aan
Zuidkorea, in aansluiting op het
44ste internationale eucharis
tisch congres dat van 7 tot en met
9 oktober daar wordt gehóuden.
Het Vaticaan onderhandelt nog
met de regeringen van China en
Noordkorea over een pausbe
zoek aan deze landen. Dat is ver
nomen uit rk kringen in Zuidko-
Voor het eerst ging de paus in
1984 naar Zuidkorea. Zijn kerk
daar herdacht toen het 200-jarig
bestaan.
Leiden. Het Jongerenkoor in
de Leidse Merenwijk bestaat tien
jaar. Dat zal worden gevierd op
zondag 15 januari met een kerk
dienst in het kerkelijk centrum
'De Regenboog' (kwart over 11)
en een korte receptie daarna.
Dit koor is voor jongeren van
15 jaar en ouder. De repetities
zijn op dinsdagavond van 8 uur
tot kwart voor 10. Elke tweede
zondag van de maand werkt het
koor mee in een dienst. Dirigent
is Jos Schohaus, die in deze om
geving verscheidene koren leidt.
Hervormde Kerk: aangeno
men de benoeming tot pastoraal
werker te Buurse (Ov.) voor deel
werk L. Neijmeijer Enschede,
naar Silvolde C. Maris Piershil;
beroepen te Groot-Ammers M.
A. van den Berg Harderwijk.
Gereformeerde Kerken: be
roepen te Dedemsvaart G. B.
Huiskamp Arum, te Dieren (voor
deelwerk) kandidaat J. ter Avest
Kampen, te Ruinerwold-Koe-
kange C. A. D. van der Meulen 's
Gravenmoer.
Gereformeerde Gemeenten:
bedankt voor Klaaswaal J. Mol
Werkendam.
Ben Daalder: "De Noordzee is tegenwoordig doorkliefd met vierbaans wegen'
(foto GPD)
