Nep-handel floreert in Singapore
'We hebben tien jaar om
een ramp te voorkomen'
'Ouderen hebben door
levenservaring soms
een totaal andere visie'
Vriendinnen van priesters willen zich bekendmaken
PAGINA 2
DONDERDAG 22 DECEMBER 1988
Reportage
Ir. J.M. Heering belast met herbebossing in tropen
DEN HAAG - "Doordat er
steeds meer tropische bossen
worden gekapt - zo'n 20 mil
joen hectaren per jaar - komt
er steeds meer koolzuur in de
atmosfeer. Dat betekent dat de
temperatuur op aarde snel
stijgt. Nederland krijgt daar
het meest last van. Door de stij
ging van de temperatuur stijgt
de waterspiegel van de Noord
zee. Er moet zelfs op grote
schaal worden herbebost om
een wereldramp te voorkomen.
Daarvoor hebben we niet veel
tijd meer. Zeg maar zo'n tien
jaar. Het moet lukken; het kan
niet anders".
door
Cees Keizer
Ir. J. Matthijs Heering (51)
heeft haast. Hij is met ingang van
1 januari benoemd tot directeur
van het 'actieplan tropische bos
bouw' van de Wereld Voedsel Or
ganisatie (FAO) van de Verenig
de Naties in Rome en moet in de
56 landen in Afrika, Azie en Mid
den- en Zuid-Amerika de herbe
bossing op gang zien te brengen.
Is het toeval dat een Nederlan
der met die taak is belast? Niet
helemaal. Heering komt van het
ministerie van landbouw, waar
hij werkzaam was als coördina
tor ontwikkelingssamenwerking
op het gebied van bosbouw. Het
ministerie heeft altijd groot be
lang gehecht aan de economi
sche en ontwikkelingssamen
werking met tropische landen.
Mede daardoor heeft Neder
land een prominente plaats ver
overd bij de uitvoering van het
Tropical Forestry Action Plan.
Heering: "Er wordt wat het be
houd en de herbebossing van
tropisch woud betreft nog steeds
naar Nederland gekeken. Wij
hebben daarover aardig wat ken
nis in huis. Die kennis hebben
we gedurende 300 jaren kunnen
opdoen in Indonesië. Overigens:
we denken hier dat we in staat
zijn bossen goed te onderhouden
en te exploiteren. Maar er is nog
geen enkel land ter wereld waar
dat is gelukt".
Heering studeerde in 1965 af
aan de Landbouwhogeschool in
Wageningen in de richting tropi
sche bosbouw en maakte al ken
nis met de aantasting van de re
genwouden in het Amazonege
bied. Van 1965 tot 1972 was hy
ook al werkzaam voor de FAO, in
Latijns-Amerika bij een advies
groep voor de houtverwerkende
industrie. Van 1978 tot 1982 was
Heering plaatsvervangend land-
bouwattaché in Brazilië.
Longen
"Brazilië beseft heel goed dat dit
enorme woud behouden moet
blijven. Het heeft 30.000 mensen
nodig om de bosbouw in het
Amazonegebied te beheersen.
Maar het land heeft daarvoor het
geld niet. Als we bedenken wel
ke rampen er kunnen gebeuren
als de sloop van deze wouden - de
longen van de wereld - doorgaat,
moeten we met z'n allen het geld
op tafel leggen om Brazilië in
staat te stellen het Amazonege
bied te behouden".
In 1990 krijgen Heering en zijn
organisatie voor het behoud van
het tropisch woud een bedrag ter
beschikking van een miljard dol
lar. Bovendien krijgt hij in de ko
mende drie jaar twee miljoen
dollar per jaar ter beschikking
om een goed team van deskundi
gen aan te trekken. Heering wil
in ieder geval één deskundige uit
Afrika, één uit Azie en één uit
Zuid-Amerika. "Die weten waar
over het gaat en wat er moet ge
beuren".
"Door het kappen van de tropi
sche wouden en daardoor de op
eenhoping van koolzuur in de at
mosfeer, zijn we bezig onszelf te
vergiftigen. Het enige mechanis
me om dit tegen te gaan, is een
snelle herbebossing en het terug
dringen van de houtkap. De rijke
landen hebben ingezien dat ze
direct betrokken zijn bij een na
derende ramp als er nu niets ge
beurt".
Met behulp van kennis uit de
organisatie die ir. Heering nu
gaat leiden, gaan de 56 ontwikke
lingslanden plannen opstellen
voor het herstel van het aange
taste tropische woud in hun lan
den. Heering beseft dat, willen
de plannen kans van slagen heb
ben, er snel een proces van be
wustwording op gang gebracht
moet worden in zowel de rijke als
de ontwikkelingslanden.
Brandhout
Ook dorpelingen in Afrika begin
nen volgens Heering inmiddels
te beseffen, dat de bossen die de
afgelopen tientallen jaren ver
dwenen zijn, weer terug moeten
komen. Miljoenen mensen in de
wereld zijn voor hun energie
voorziening afhankelijk van
brandhout. "In grote gebieden -
zoals de Sahel - begint het door te
dringen, dat met het verdwijnen
van de bossen ook de voedsel-
produktie en de brandhoutpro-
duktie in gevaar is gekomen".
Heering: "We moeten met z'n allen het geld op tafel leggen c
lië in staat te stellen het Amazonegebied te behouden".
Die mensen zien ook dat door
het verdwijnen van de bossen
een enorme erosie van bodem en
water optreedt. Zij ontdekken
dat het minder regent dan vroe
ger. En als het regent spoelt de
dunne, vruchtbare laag aarde
weg. "irrigatiekanalen, maar ook
stuwmeren, slibben daardoor
dicht. De mensen worden dan
genoodzaakt om weg te trek
ken".
Op grote, maar ook op kleine
schaal zijn er tal van maatregelen
nodig. Zo moeten dorpelingen
leren hun geiten vast te binden
om te voorkomen dat ze de jonge
aanplant opvreten. "De lijst met
problemen die nog moet worden
opgelost is eindeloos. Daarmee
ga ik op 1 januari een begin ma
ken", aldus Heering. "De plan
nen tot behoud en aanplant van
tropisch bos moeten slagen, wil
len we overleven. Dat besef is er
gelukkig nu wereldwijd".
"Binnen tien jaar zullen we de
eerste concrete resultaten van de
plannen moeten zien. Lukt dat
niet, dan zijn we te laat. De maat
regelen die we nu moeten ne
men, zijn een verzekering voor
de toekomst. Niet alleen voor
onszelf in de rijke landen, maar
ook voor de kinderen van de
mensen die nu in de 56 landen
met tropisch bos wonen".
APELDOORN - "We zoeken geen
politieke macht, maar invloed in de
samenleving. Ons einddoel is de
volledige erkenning door de over
heid van de speciale plaats die ou
deren in onze samenleving inne
men". Zo verwoordt J. Kuiper,
voorzitter van de Apeldoornse Ou-
derenraad, de ambities van deze
raad.
door
Frank Hollaar/ANP
Voor de meeste Nederlanders is
de Ouderenraad of Seniorenraad
nog altijd een onbekend fenomeen.
Toch tellen al tientallen steden en
dorpen een Ouderenraad en zijn er
in een x-aantal gemeenten dergelij
ke raden in oprichting. De Oude
renraad is een gemeentelijke com
missie die adviezen geeft over alle
zaken die ouderen aangaan.
De Apeldoornse Ouderenraad is
een illustratief voorbeeld van in
spraak door ouderen op gemeente
lijk niveau. Sinds anderhalf jaar
adviseert de Ouderenraad ge
vraagd en ongevraagd de gemeen
teraad en het college van burge
meester en wethouders over het
ouderenbeleid. Tien van de dertien
leden tellende ouderenraad wor
den benoemd op voordracht van
een viertal ouderenorganisaties en
drie ongeorganiseerde ouderen
worden benoemd op voordracht
van B en W.
"We pretenderen de voorhoede
te zijn van de georganiseerde oude
ren in de stad. Daarom zullen we
precies moeten weten welke wen
sen de ouderen koesteren en met
welke problemen ze worstelen. Wij
benaderen de zaken duidelijk
vanuit de oudere zelf. De door 30-
en 40-jarigen bemande zorginstel
lingen hebben vaak andere inten-
Singapore dat zichzelf graag pre
senteert als moderne welvaarts
staat, wordt momenteel geplaagd
door verschijnselen die herinnerin
gen oproepen aan vervlogen tijden
toen de havenstad een oord was vol
louche activiteiten en exotisch ver
tier. Als imago-verstoorders funge
ren jongelui die volgens de politie
uit zijn op een fast buck, makkelijk
en snel verdiend geld.
door
Joop Spanjersberg
Ze werken bij voorkeur in de na
bijheid van grote toeristenhotels
en bij luxueuze winkelcentra aan
brede, lommerrijke boulevards als
de befaamde Orchard Road. Wat ze
aan de man proberen te brengen is
nep: imitaties van populaire merk-
horloges. Daarbij gaan de door
gaans jeugdige verkopers weinig
zachtzinnig te werk. Dat wandelen
de buitenlanders op straat de door
gang wordt versperd is heel ge-
Echt vervelend wordt het wan
neer ze in hun verkoopijver pas
santen vastgrijpen of in een uiter
ste overredingspoging voorbijgan
gers hardhandig terugtrekken aan
kleding, arm of tas. In sommige ge
vallen raken de gemoederen zo ver
hit dat over-en-weer rake klappen
vallen, zo blijkt uit de politie-rap-
porten. Typerend is dat vooral ou
dere toeristen bloot staan aan het
fysieke geweld.
In Singapore's grootste dagblad
The Straits Times, dat bijna een ge
hele pagina aan het - voor Singapo
re zeer onwelkome - verschijnsel
besteedt, worden de straatverko
pers omschreven als 'modieuze
jongelui, gehuld in moderne wijde
kleding en met gepermanente
hoofden'.
Ze houden zich niet alleen bezig
met de verkoop van nep-Cartiers
en nep-Rolexen, maar proberen als
'stoepier' ook klandizie te trekken
voor winkels waar soortgelijke
waar wordt aangeboden.
Australiërs
De enkele straathandelaars die be
reid zijn tot enige toelichting,
schetsen het beeld van enorme
hoeveelheden namaak-merkhorlo-
ges die worden geïmporteerd uit
Taiwan, Hongkong en Thailand.
Bijna geen toerist, onder wie veel
Australiërs die een weekendje ko
men shoppen, of de opdringerige
verkopers raken er wel een nep-
merkklokje aan kwijt.
De bevindingen van de krant
worden bevestigd door de regulie
re horlogiers die spreken van
merkbare omzetdalingen en hard
op klagen dat hun onverdachte,
dure merkspullen niet meer door
de cliëntèle worden vertrouwd. De
nep-horloges bereiken volgens de
ingewijden in diverse 'gedaantes'
de distributeurs in Singapore.
Soms arriveren ze kant-en-klaar,
soms gebeurt het in onderdelen -
uurwerkmechaniek uit Japan, uur-
werkkast uit Taiwan en lederen
bandje uit Hongkong - die vervol
gens worden geassembleerd in
kleine fabriekjes waar ook de be
geerde merknamen worden aange
bracht. Graveermachines voor dat
lucratieve doel zijn in Hongkong
en Taiwan te koop - voor 300 dollar
per stuk.
Eén van de jonge straatverko
pers, een twintiger die zich met de
Nep-merken bij de vleet. Snelle geldverdieners organiseren in Singapore
horloge-party's om hun waar aan de man te brengen. (foto gpd>
schuilnaam 'Meet Watchman' 45 gulden op. Kwaliteitsnamaak
tooit, tilt in The Straits Times een zoals een Rolex quartz of automa-
tipje van de sluier op over de prij- tic kost inkoop 30 tot 80 gulden en
zen die in deze piraten-business gaat op straat van de hand voor 45
omgaan. Voor een namaak Cartier - tot 180 gulden.
Meet Watchman noemt het
doorsnee-horloge - wordt inkoop
18 tot 25 gulden neergeteld. Op
straat brengt dezelfde Cartier 35 tot
Gretige kopers
Watchman wiens nering zo goed
floreert dat hij eerder handtaste
lijkheden zegt te vrezen van gretige
kopers, opereert bij voorkeur in be
sloten ruimtes - winkelcentra, ho
tellobby's, en soms bij klanten
thuis waar hij, tegen een redelijke
vergoeding voor de genoten gast
vrijheid, een horloge-party organi
seert.
Bij die gelegenheid stort hij uit
z'n diplomatenkoffertje, voor vele
begerige ogen, dan honderden
prachtige nep-merkhorloges op ta
fel uit. Tot zijn regelmatige cliëntè
le rekent hij buitenlanders die in
Singapore werken of op zakenbe-
zoek zijn alsmede toeristen, zeebe
den, diplomaten en bemanningen
van buitenlandse vliegtuigmaat
schappijen.
Over de kwaliteit zegt hij z'n
klanten oprecht voor te lichten. De
allergoedkoopste klokjes kunnen
na een tijdje soms nukken verto
nen. Wie pech heeft merkt dat zijn
aanwinst al na een paar weken be
gint achter te lopen, soms slijt de
goudkleurige toplaag opvallend
rap weg en begint het stiksel van
het horlogebandje los te laten.
Maar, verzekert Watchman, dat zijn
doorgaans incidenten. Wie met
klachten komt kan van hem altijd
een nieuw bandje of horloge krij
gen.
Geen rommel
Hij voegt er zonder bravoure aan
toe: "De uurwerken doen het in de
meeste gevallen voortreffelijk.
Zoals u weet komt uit Japan komt
geen rommel meer". Een Neder
landse die half oktober uit
Singapore terugkeerde, bevestigt
dat goeddeels: "Ik was met een
groep toeristen in Singapore. Op
een avond zei iemand dat er op een
hotelkamer een horloge-party was.
De handelaar spreidde zeker drie
honderd nep-merkhorloges op bed
uit. Ik heb er voor een habbekrats
vijf gekocht, een Cartier, een
Gucci, een Porsche, een Dior en
een Longines. De Gucci begint nu
iets achter te lopen, de andere doen
het perfect".
Watchman, van Chinese komaf,
maakt lange dagen, van 's ochtends
negen tot 's avonds acht, negen
uur. Van de politie heeft hij weinig
last omdat de handel in nep-merk-
artikelen, waaronder ook sportkle-
ding van bijv. Lacoste, wettelijk
niet verboden is. Tot zijn favoriete
klanten rekent hij dé Australiërs,
die bekend staan als 'makkelijke
Niettemin kent ook de straathan
del in Singapore zijn strenge re
gels. Het winkel-wandelgebied aan
Orchard Road is vast in handen
van de handelaars van Indische
origine. Chinese collega's bestrij
ken kruispunt en omgeving van
het nabijgelegen prestigieuze Dy
nasty Hotel en het aanpalende win
kelcentrum Lucky Plaza. Moedwil
lige inbreuken op eikaars territoir
worden als regel met geweld be
slecht.
ties. Het is onze taak om aanvul
lend en corrigerend op te treden",
aldus Kuiper.
Ambtenaren
Hij benadrukt dat de bejaarden een
heel andere visie hebben op de sa
menleving dan mensen in de mid
den-leeftijdsgroepen. Veel kennis
en een lange levenservaring zijn
volgens hem de sleutelwoorden.
"Wat de gemeentelijke beleidsma
kers vinden en willen wijkt soms
zeer af van onze visie. Zij redene
ren vanuit wat ze geleerd hebben in
hun opleiding. Dat is een steeds te
rugkerend spanningsveld, waarbij
het altijd weer de vraag is wie aan
het langste eind trekt: de ambtena
ren of de Ouderenraad. Vooral in
het begin merkten we dat de amb
tenaren veel dichter bij de verant
woordelijke wethouder zitten dan
wij. We moeten zien te bereiken dat
de wethouder onze adviezen
zwaarder gaat wegen".
Een ander lid van de Apeldoorn
se Ouderenraad, E. Eggink, stelt
nadrukkelijk dat de politiek over
tuigd moet raken van de noodzaak
van een Ouderenraad. "De instel
ling van een Ouderenraad moet
niet bedoeld zijn als een leuk ge
baar naar de oudjes in de gemeen
te. Een goede overheid beseft dat
een grote betrokkenheid van de
ouderen nodig is om het democra
tisch gehalte van de samenleving
gestalte te geven".
De huidige situatie is volgens
Eggink zo klaar als een klontje. De
rijksoverheid heeft veel zorgtaken
gedelegeerd aan de gemeenten, ter
wijl de vergrijzing hand over hand
toeneemt. Eggink: "Dit legt een
grote verantwoordelijkheid bij de
Ouderenraad. Onze adviezen zul
len geheid in elkaar moeten zitten
willen we serieus worden geno-
Deskundigen
Kuiper en Eggink zijn het er over
eens dat alleen ouderen zitting
moeten hebben in een Ouderen
raad. "Sommige gemeenten willen
Ouderenraden opzetten met daarin
deskundigen uit het kruiswerk, be
jaardenhuizen, enzovoorts. Daar
zijn we principieel op tegen, omdat
je dan weer een soort welzijnskoe-
pel creëert die gaat redeneren
vanuit het instellingenbeleid. Er is
pas sprake van een echte Ouderen
raad als er ouderen zitting in heb
ben die ook zijn georganiseerd in
de ouderenbonden. In de praktijk
blijkt echter dat de diverse oude
renraden zeer verschillend zijn sa
mengesteld", zo zegt Kuiper.
De ouderenbonden ANBO,
PCOB en Unie KBO, samenwer
kend in Cosbo-Nederland, brach
ten recentelijk een nota uit over de
Ouderenraden. In de nota stelt de
Cosbo dat de plaatselijke situatie
in grote mate de wijze bepaalt
waarop de ouderenbonden het ge
meentelijk beleid kunnen en wil
len beïnvloeden. Volgens de Cosbo
biedt in sommige gemeenten de
deelname in adviescommissies op
het gebied van huisvesting, woon
ruimteverdeling, verkeersveilig
heid, enzovoort, voldoende per
spectief.
In principe zijn de ouderenbon
den echter voorstander van het op
richten van een ouderen- of senio
renraad met een formele structuur
en dus een formele adviesbevoegd
heid. Verder wijzen de ouderen
bonden er op dat ouderenraden
een voldoende budget tot hun be
schikking moeten krijgen. Ook
mogen er geen misverstanden be
staan over de verhouding tussen de
Ouderenraad en de ouderenbon
den. De bonden wijzen op de schei
ding van "de adviesfunctie aan het
gemeentebestuur en het zelfstan
dig overleg van de bonden met de
gemeentebestuurders.
Vrouwen die een heimelijke re
latie hebben met een rk priester
voelen zich miskend, geïsoleerd
en door de kerk gediscrimineerd.
Een aantal van hen wil nu een
netwerk opzetten om elkaar van
dienst te kunnen zijn. Daarnaast
willen ze in mei volgend jaar op
de manifestatie van de Acht Mei
beweging uit de anonimiteit tre
den om een eind te maken aan
hun situatie.
Het Centraal Adviesbureau
voor Priesters en Religieuzen
heeft begrip voor deze vrouwen,
"die immers altyd op het tweede
plan staan". Ook erkent het dat
priesters en andere religieuzen
het soms buitengewoon moeilijk
hebben met het celibataire be
staan dat de kerk hun oplegt.
Desondanks overheerst de vrees
dat de vrouwen zich werkelijk
bekend zullen maken en hun
problemen zo in de publiciteit
gaan brengen.
Directeur van het adviesbu
reau, pater dr. A. Pfaff van de
Missionarissen van de Heilige
Familie in Goirle: "Het gaat om
heel persoonlijke zaken. De pro
blemen waar mensen mee kun
nen worstelen zijn zo intiem".
Pfaff heeft er op zich geen be
zwaar tegen dat dit probleem be
kend is geworden. "Het valt niet
altijd mee om celibatair te leven.
En dat de vriendinnen van pries
ters graag een eind willen maken
aan hun geïsoleerde positie, be-
grijp ik. Ze kunnen nooit eens ui
ting geven aan hun gevoelens.
Het is duidelijk dat deze mensen
aandacht en hulp nodig hebben.
Maar dat is nog geen reden om
geval voor geval publiekelijk uit
te spinnen".
Geen schatting
Om hoeveel priesters, religieu
zen en vrouwen het hier gaat,
kan de directeur van het advies
bureau met geen mogelijkheid
zeggen. "Daar hebben we geen
cijk op. Ik durf absoluut geen
schatting te maken". Het liefst
heeft de pater dat de oorzaak van
het probleem wordt aangepakt.
'De enige werkelijke oplossing
is dat een andere kerkelijke
structuur wordt aanvaard. Waar
we in deze zaken mee te maken
hebben is inherent aan de kerk.
Dat maakt het juist zo moeilijk".
Het^robleem is uiteraard niet
van vandaag of gisteren. Vijftien
jaar geleden zei de toenmalige
kardinaal Alfrink al iets over los
koppeling van priesterambt en
celibaat. Pfaff ziet binnen zijn
kerk nog geen ontwikkeling in
die richting. "Het is niet te schat
ten hoeveel tijd daarvoor nog nor
dig is". Hij verwacht niet, dat de
ze paus ook maar het kleinste
stapje daarheen zal doen.
Dr. Pfaff: "Je moet realistisch
zijn. Je kunt de structuur van de
kerk niet zomaar veranderen.
Dat is een utopie. Zolang het celi
baat onverbrekelijk verbonden
blijft met het priesterschap, zit er
niets anders op dan individuele
mensen die problemen hebben
te helpen. Algemene regels zijn
daarvoor niet te geven. We heb
ben geen draaiboek. We probe
ren louter persoonlijke hulp te
geven als religieuzen en priesters
zich bij ons melden".
De kerk verwacht van haar
dienaren 4 gehoorzaamheid.
Priesters die er een relatie op na
houden en dus de kerkelijke re
gel niet in acht nemen, komen
niet zelden in gewetensnood. Pf
aff tilt daar niet zo heel zwaa;
aan. "Het is niet veel anders dan
het probleem van de gelovige die
vroeger braaf zondag aan zondag
naar de kerk ging en nu niet
meer. De kerkgang is geen wet
meer van Meden en Perzen. Men
sen hebben allemaal hun per
soonlijke verantwoordelijkheid,
en die moetje ook daarin betrek
ken".
Mariënburg-vereniging. De
Mariënburg-vereniging, die
streeft naar vernieuwing in de
Rooms-Katholieke Kerk, wil
haar activiteiten beter organise
ren. Zij gaat een parttimer aan
trekken voor de vrijwilligers en
een voor public relations. De
parttimer voor de vrijwilligers
krijgt tot taak hun deskundig
heid te bevorderen. De twee
parttimers zullen naast de twee
medewerkers van het secretari
aat de enige betaalde krachten
van de vereniging zyn. Die telt
ruim 6000 leden.
'Mariënburg' hoopt hiermee
een volgende stap te zetten naar
de brede lekenbeweging die ze
graag wil worden. Het zwaarte
punt moet in de parochies lig
gen, vindt het algemeen bestuur.
Om deze basis te versterken zul
len toerustingsbijeenkomsten
voor leden worden gehouden.
"De enige redding van de kerk
ligt in de plaatselijke gemeen
schap", verduidelijkte dr. W.
Goddijn. Hy stond met andere
rooms-katholieke vooraanstaan
den aan de wieg van het 'comité
van waakzaamheid', dat later de
Mariënburg-vereniging zou wor
den. De emeritus-hoogleraar
godsdienstsociologie, die over
enkele maanden aftreedt als se
cretaris van de vereniging, be
treurt het dat rk Nederland sinds
het verdwijnen van de Katholie
ke Actie geen brede lekenbewe
ging meer kent. Ook de 'Acht
Mei'-beweging waarin de Ma
riënburg-vereniging deelneemt
wordt, volgens Goddijn, zwaar
gedomineerd door priesters.
Beroepen
Hervormde Kerk: aangeno
men naar Witmarsum en Ping-
jum-Zurich (Fr.) kandidaat O.
van der Veen Utrecht, naar He-
melum (Fr.) kandidaat me vrouw
N. E. van der Horst-Kattenberg
Sint Jansklooster.
Gereformeerde Kerken Vrij
gemaakt: beroepbaar A. de
Graaf, Broederweg 8, Kampen.
Gereformeerde Gemeenten:
beroepen te Poortugaal A. Bac
Bodegraven.
Honderd jaar. De hervorm
de emeritus-predikant Th. J. H.
Steenbeek in Wateringen (Am-
bachtsweg 88b) hoopt op 30 de
cember 100 jaar te worden. Hij
begon zijn loopbaan in 1917 in
De Kaag. Vandaar ging hij na
drie jaar naar Leidschendam.
Van 1934 tot 1938 werkte hij in
het Zuidhollandse Valkenburg.
In 1954 ging ds. Steenbeek met
pensioen.
bond maakt zich zorgen over hel
groeiend aantal raadslieden die
zich als vrij, zelfstandig onderne
mer vestigen en op hun naam
bordje 'humanistisch geestelijk
raadsman' (of raadsvrouw) ver
melden. Veelal gaat het om afge
studeerden van het Humanis
tisch Opleidingsinstituut, die via
het Humanistisch Verbond niet
aan een betaalde baan konden
worden geholpen.
De maatschappelijke vraag
naar humanistische geestelijke
verzorging is groot, terwijl de fi
nanciële mogelijkheden om vol
doende voorzieningen te treffen
klein zijn, schrijft B. Boelaars in
'De Humanist', maandblad van
het Verbond. Er zyn al enkele
tientallen vry gevestigde hu
manistische raadslieden. De titel
'humanistisch' biedt geen wette
lijke bescherming. Niettemin
leggen de meeste mensen on
middellijk verband met het Hu
manistisch Verbond. Het zou
daarom gewenst zijn, volgens
Boelaars, als het Verbond de in
houdelijke verantwoordelijk
heid kon dragen voor allen die
zich humanistisch raadsman of
raadsvrouw noemen.
In dat geval moeten deze
raadslieden aan het genoemde
instituut zyn afgestudeerd en
moeten ze de beroepscode on
derschrijven die het Verbond
voor zijn eigen geestelijke ver
zorgers hanteert. Ook moeten ze
hun optreden regelmatig door
het Verbond laten toetsen. Moge
lijk zou het Verbond dan als een
soort keurmerk de toevoeging
'HV' verlenen.
Cebemo. Het bestuur van de
rk organisatie voor ontwikke
lingssamenwerking Cebemo is
met twee leden uitgebreid. Be
noemd zijn mevrouw A. van Ar-
denne uit Vlaardingen, lid van
het algemeen bestuur van Unicef
en bestuurslid van het CDA, en
zuster D. Vanwesenbeeck uit
Voorhout, lid van het hoofdbe
stuur van de congregatie van de
Zusters van Liefde.
