Arafat, de PLO in eigen persoon
Achtergrond
'Kerk goede leerschool9 maar kan ook afschrikken
Vergaarbak van strijdgroepen
Vier beslissende weken in de Palestijnse geschiedenis
De godsdienstsocioloog, de
theoloog en twee van de drie pa
nelleden zijn het erover eensge
loven zónder kerk kan niet. Maar
het publiek bij het NCRV-tv-pro-
gramma 'Welles Nietes' is, met de
speciale gast Roel van Duijn, van
oordeel dat dit standpunt van
weinig respect getuigi voor men
sen die buiten de kerk hun geloof
beleven. 'Een beetje arrogant',
noemt Van Duijn, gemeente
raadslid voor de Groene Partij
in Amsterdam, de opvatting van
godsdienstsocioloog dr. H. C.
Stoffels en de predikant Sytze de
Vries.
De eerste zegt in dit program
ma - dat de NCRV op zaterdag
24 december zal uitzenden dat
voor gelovigen buiten de kerk
geen zaligheid is. De tweede
komt op theologische gronden
tot een soortgelijke conclusie:
wie gelooft buiten de kerk,
plaatst zich buiten de gemeen
schap die in het Oude en Nieuwe
Testament juist zo belangrijk is.
Volgens Roel van Duijn kan de
kerk een goede leerschool zijn
voor het geloof, maar ze kan met
haar leerstellingen gelovigen
ook afschrikken, "waardoor God
als het ware op de loop gaat".
Persoonlijke verhalen van men
sen uit het Welles-Nietes-publiek
bevestigen deze stelling. De dog
ma's van de kerk, de dwang (ze
ker van vroeger) en het gebrek
aan warmte zijn wel de belang
rijkste redenen voor mensen om
hun heil buiten de kerk te zoe
ken.
Overigens blijkt in dit discus
sieprogramma duidelijk dat er
grote verwarring bestaat over het
begrip 'kerk'. Voor de een is de
kerk het haantje van de toren,
voor de ander de gemeenschap.
Een derde zegt: de kerk, dat ben
je zelf.
Het programma 'Welles Nie
tes' wordt samengesteld naar
aanleiding van telefonische reac
ties op de oproep aan het eind
van elk programma. Eindredac
teur Ger van Dongen meldde bij
de voorvertoning dat er deze
keer opmerkelijk veel (vroegere)
katholieken hadden gereageerd.
Leidse baptisten
d£ Leidse baptistengemeen
te, die na het verlaten van haar
(te kleine) kerk aan de Oude
Rijn afwisselend gebruik
maakte van de Petrakerk (Su-
rinamestraat) en Bethlehem-
kerk (Driftstraat), gaat met in
gang van 1 januari zondags
morgens kerken in de aula van
het huis voor verplegenden
'Nieuweroord' aan de Rijns-
burgerweg 124.
Het was de bedoeling dat de
baptisten vóór 1 januari zouden
horen welke van de twee kerken
voor aankoop beschikbaar zou
komen, maar het beraad daar
over is nog niet afgerond. De
baptisten hebben het laatste
kwartaal in de Bethlehemkerk
gekerkt en zouden 1 januari voor
drie maanden weer naar de Pet
rakerk moeten. In de aula aan de
Rijnsburgerweg kunnen zij in ie
der geval terecht tot bekend is
welke kerk de hervormden en
gereformeerden willen sluiten.
De voorkeur van de baptisten
gaat uit naar de Petrakerk, waar
van de inrichting - veel 'losser'
dan van de Bethlehemkerk
meer past bij hun gemeentele-
Mis voor Antillianen. Mor
gen, zaterdag 17 december, om
half 4 wordt in de Lodewijkskerk
(Steenschuur) in Leiden een mis
opgedragen speciaal voor Antil
lianen, compleet met eigen ge
zangen. De dienst ter gelegen
heid van kerst - is bedoeld voor
Antillianen uit wijde omgeving.
Pastoor A. Vreeburg van de Lo
dewijkskerk gaat in de dienst
voor.
Leiden. De evenementen
commissie van de Herensingel-
kerk heeft voor de tiende keer
een 'kerstviering voor iedereen'
georganiseerd. Komende zon
dag, 18 december, om 11 uur.
Medewerking verlenen het ge
mengd koor van deze kerk, 'The
Lord's Folks' en 'De Sleutels'
met koor en band. Soliste is me
vrouw R. Silvester-Steenbergen.
Het programma vermeldt ook sa
menzang. In deze kerk staat de
grootste kerststal van Leiden.
Die is zondag al te bezichtigen.
Alphen aan den Rijn. De ge
reformeerde Maranathakerk aan
de Raadhuisstraat in Alphen aan
den Rijn bestaat dinsdag 20 de
cember precies 100 jaar. Zondag
morgen om 10 uur is er een jubi-
leumdienst met ds. P. Wilschut
als voorganger.
In een voor deze gelegenheid
uitgegeven gedenkboek wórdt
de geschiedenis beschreven van
de gereformeerde kerk in Al
phen-centrum. Maandag is er
een dia-avond over de Alphense
kerken, dinsdag de officiële her
denking en woensdag nog een
kindermiddag, alles in de 100-ja-
rige kerk.
Katwijk aan Zee. Zondag
avond 6 uur neemt ds. D. Drie
bergen in de Nieuwe Kerk af
scheid van de hervormde ge
meente Katwijk aan Zee wegens
vervroegde uittreding. Ruim
acht jaar heeft hij daar gewerkt.
Ds. Driebergen blijft in Katwijk
Voorschoten. Ds. J. C.
Schaap, die vijf jaar in de Vere
nigde Protestantse Gemeente op
Curasao heeft gewerkt, hoopt op
zondag 19 februari intrede te
doen in de hervormde gemeente
van Voorschoten en Veur. Hij
komt in de plaats van ds. A. K.
van der Schoot, die met vut is ge
gaan.
Hervormde Kerk: beroepen
te Boskoop K. J. Jansen Leiden;
aangenomen naar 't Waal en
Honswijk (deelwerk) kandidaat
W. J. J. Glashouwer Tuil en 't
Waal; bedankt voor Hazerswou-
de J. het Lam Besoijen, voor Ou
de en Nieuwe Wetering C. Maris
Piershil, voor Barneveld L. Wüll-
schleger Den Haag.
Gereformeerde Kerken: aan
genomen naar Noordwijk (deel
werk) kandidaat drs. G. A. Schol-
te aldaar, de benoeming tot ker
kelijk werker te Ureterp (Fr.) H.
Taekema aldaar; beroepbaar me
vrouw J. Borst Amsterdam.
Gereformeerde Gemeenten:
beroepen te Waarde A. Bac Bo
degraven; bedankt voor Nieilw-
Beijerland P. Honkoop Kampen.
Lutherse synode
De synode van de Evangelisch-
Lutherse Kerk zal op zaterdag 4
maart in extra zitting bijeenko
men om zich te beraden over een
geschikte manier van deelne
ming aan het Samen op weg-pro-
ces van hervormden, gerefor
meerden en luthersen in ons
land.
Het lutherse synodebestuur
heeft alle 36 synodeleden (12 pre
dikanten en 24 niet-predikanten)
gevraagd vóór 15 december hun
visie op de lutherse deelneming
aan 'Samen op weg' op schrift te
stellen. Uit deze stukken zal een
rapport worden opgemaakt. Dat
komt op 4 maart ter tafel.
Zingeving en religie. De Ka
tholieke Universiteit van Nijme
gen begint in februari volgend
jaar een geheel nieuw onderwijs
programma over het thema 'Zin
geving en religie'. Het is de sa
menstellers opgevallen dat de
maatschappelijke belangstelling
voor discussies over levensbe
schouwelijke vragen sterk is toe
genomen.
Het programma bedoeld
voor studenten en hbo-studen-
ten, maar ook voor andere be
langstellenden - begint met een
serie van dertien hoorcolleges.
Er komt ook een aantal werk
groepen.
Reclamefilmpje. De com
missie die in Frankrijk toezicht
houdt op tv-programma's, heeft
een reclamefilmpje voor platen
van de zangeres Guesch Patti
verboden. Beelden, die de zange
res lieten zien met een doornen
kroon, lijkend op die van Chris
tus, zouden volgens deze com
missie de gevoelens van een deel
van het publiek kunnen schok
ken.
Patti zelf hekelde gisteren het
besluit als 'belachelijke cen
suur'. Zij is 'belijdend rooms-ka-
tholiek' en heeft de doornen
kroon niet opgezet om God te
lasteren, maar om een beeld van
het lijden op te roepen. De com
missie zegt geen censuur te heb
ben toegepast, maar alleen te
hebben gevraagd de gewraakte
beelden uit het filmpje te verwij
deren.
de oude binnenstad van Jeruzalem
is geboren, is door de PLO niet te
gengesproken, maar ook nooit be
vestigd. Andere lezingen willen,
dat hij het levenslicht zag in Cairo
of Gaza wegens voortdurende ver
huizingen van zijn vader door
diens politieke activisme. Zijn va
der stamt uit een rijke koopmans
familie, terwijl Arafats stamboom
van moederszijde zou teruggaan
tot niemand minder dan Fatima, de
dochter van de profeet Moham
med.
Arafat heeft naar eigen zeggen
meegevochten in de eerste Ara-
bisch-Israëlische oorlog in 1948.
Daarna verhuisde hij naar Cairo
voor een universitaire studie. In
1952 werd, hij gekozen tot voorzit
ter van de Palestijnse studenten-
bond in Egypte en begon hij poli
tiek actief te worden. Enkele van
zijn huidige medewerkers, zoals
Salah Khalaf, leerde hij in zijn Cai-
rose studententijd kennen.
Miljonair
In 1957, na de Suez-oorlog waarin
hij dienst deed als reserve-officier
in het Egyptische leger, verkaste
hij naar Kuwayt. Hij begon daar
een eigen aannemingsbedrijf na
enige tijd als bouwkundige in over
heidsdienst te hebben gewerkt. In
een pocherige bui verklaarde hij
eens dat hij miljonair zou zijn ge
weest, als hij met zijn bouwbedrijf
was doorgegaan en niet al zijn geld
en energie in 'De Zaak' zou hebben
gestoken.
In 1959 richtte Arafat zijn Fatah-
beweging op en werd ondergronds
actief tegen Israel. Nadat in 1964 de
overkoepelende Palestijnse Bevrij
dingsorganisatie PLO was opge
richt, manifesteerde Fatah zich in
1965 voor het eerst openlijk met
een militaire actie. Door de militai
re acties en felle retoriek van de
PLO sloeg echter niet alleen Israel
de angst om het hart, maar ook de
Arabische buurlanden, die grote ri
sico's zagen in een onafhankelijke
staat voor de Palestijnen.
Arafat leidde tal van guerrilla-ac
ties tegen Israel, voordat in juni
1967 met een Israëlische aanval op
Egypte de Zesdaagse Oorlog Uit
brak, waarin het Israëlische leger
veel sterker bleek dan de gecombi
neerde strijdmacht van de totaal
overdonderde Arabische buren.
Vanuit het gebied van de westelij
ke Jordaanoever, dat door Israel
werd bezet, verhuisde Arafat naar
Jordanië. Hij ging daar verder met
het organiseren van Fatah-com-
mando-acties en werd in 1969 tot
voorzitter van de PLO gekozen.
Moordaanslagen
koning Husayn kon niet langer toe
zien dat de 'fedayeen', de Palestijn
se guerrillastrijders, steeds meer
de dienst gingen uitmaken in zijn
land, waarvan de bevolking voor
meer dan de helft uit Palestijnen
bestaat. Hij zette zijn leger in om
Arafat en de zijnen uit zijn konink
rijk te verdrijven. In dat jaar en de
periode daarna werden verschil
lende moordaanslagen gepleegd,
waaraan de immer waakzame
Arafat keer op keer wist te ont
snappen.
In 1974 slaagde hij erin om bij de
Verenigde Naties de status van
waarnemer te krijgen voor zijn
PLO. Hij sprak in datzelfde jaar de
Algemene Vergadering in New
York toe in een rede waarin hij
voor het eerst een vredelievend ge
baar naar Israel maakte. Maar er
was aan de andere kant heel wat
overredingskracht nodig om hem
te bewegen voor de duur van zijn
toespraak zijn vuurwapen uit zijn
holster te laten.
Aan het einde van de jaren ze
ventig raakte de Palestijnse strijd
hopeloos verward op het slagveld
van de Libanese burgeroorlog.
Door de toegenomen macht van
het PLO-verzet in het zuiden van
Libanon, besloot Israel in 1982 tot
een invasie van het noordelijke
buurland. Na de Israëlische belege
ring van de laatste PLO-steunpun-
ten in Bayrut werd het Palestijnse
verzet tot de laatste man uit Liba
non verdreven om zich te versprei
den over de hele Arabische wereld
van Yemen tot Tunis.
Wraakzuchtig
De toenemende matiging van
Arafat en diens kring van naaste
medewerkers, die geen heil meer
zagen in voortzetting van de guer
rilla tegen een wraakzuchtig en
steeds hard terugslaand Israel, was
voor radicale PLO-leiders reden
zich van Arafat te distantiëren. De
radicalen kregen steun van Syrië
en Arafat werd in juni 1983 Syrië
uitgewezen. Maar zij slaagden er
niet in om de "koning" van de PLO
te onttronen.
Yasser Arafat.
Arafat was zwaar aangeslagen en
moest het PLO-hoofdkwartier ver
plaatsen naar Tunesie aan de peri
ferie van de Arabische wereld.
Maar hij slaagde er daar toch weer
in om geleidelijk de Palestijnse
eenheid te herstellen. De ruim een
jaar geleden begonnen intifadah in
de bezette gebieden deed de rest en
heeft Arafat weer gemaakt tot de
ongekroonde koning van de Pales
tijnen.
De intifadah in beeld. De Palestijnse opstand in de door Israël bezette gebieden is van doorslaggevende beteke
nis geweest voor de stroomversnelling waarin de PLO in politiek opzicht is verzeild geraakt. (foto ap>
NICOSIA (AP) - De Palestijnse
Bevrijdingsorganisatie (PLO)
bundelt negen Palestijnse strijd
groepen, terwijl nog een aantal
andere groeperingen wisselende
banden onderhoudt met de over
koepelende organisatie, of zich
daarvan heeft afgesplitst.
Yasser Arafat is de leider van
de grootste strijdgroep Fatah en
sinds 1969 voorzitter van de
PLO. Hij erkent de laatste jaren
openlijk dat hij niet alle gewa
pende facties meer onder contro
le heeft. Hij merkte daarover
eens op dat "ook geen enkele re
gering kan zeggen, dat zij al haar
burgers onder de duim heeft".
De PLO omvat de volgende
groepen:
Fatah. Door Arafat opgericht
in 1959 als ondergrondse verzets
beweging. Op 1 januari 1965
werd de organisatie aan de
nieuwsmedia gepresenteerd om
aan haar officiële bestaan te be
ginnen. In de leiding zitten naast
Arafat enkele hechte vrienden
van hem. De organisatie is in
haar politieke standpunten ta
melijk gematigd en heeft haar
hoofdkwartier de laatste jaren in
Baghdad en Tunis.
Volksfront voor de Bevrij
ding van Palestina (PFLP). In
1967 opgericht door dr. George
Habash. De organisatie hanteert
een marxistisch-leninistische
ideologie en opereert vanuit Da
mascus. Habash zelf verblijft de
laatste tijd voornamelijk in Alge
rije. Verleden jaar verzoende hij
zich met Arafat, na een verwijde
ring die vier had geduurd.
Democratische Front voor de
Bevrijding van Palestina
(DFLP). De beweging splitste
zich in 1969 onder leiding van
Nayef Hawatmeh af van Habash'
PFLP, is georiënteerd op Mos
kou en opereert eveneens vanuit
Syrië en Algerije. Net als de
groep van Habash heeft het
DFLP een breuk met Arafat ge
lijmd.
Deze drie groeperingen maken
ruim 80 procent van de gewapen
de macht van de PLO uit.
De andere aangesloten facties
zijn:
Volksfront voor de Bevrij
ding van Palestina-Algemeen
Commando (PFLP-GC) onder
leiding van de Syrische ex-leger-
kapitein Ahmed Jibril. De factie
trad uit de PFLP, omdat die naar
haar oordeel niet radicaal genoeg
meer was en wordt gesteund
door Libië en Syrië. De bewe
ging van Jibril staat nog altijd op
gespannen voet met Arafat.
Palestijns Bevrijdingsfront
(PLF). Splitste zich in 1977 weer
af van de organisatie van Jibril.
Een van de leiders van het PLF is
Mohammed (Abul) Abbas, die in
Italië bij verstek tot levenslange
gevangenisstraf is veroordeeld
wegens de kaping van het Itali
aanse cruiseschip Achille Lauro
in 1985.
Arabisch Bevrijdingsfront
(ALF). In 1969 gesticht door Ab-
del Rahim Ahmed. Staat onder
invloed van Iraq en opereert
vanuit Baghdad.
Saiqa. Strijdgroep onder Syri
sche controle, gevormd in 1967.
Opereert vanuit Syrië en heeft
geschillen met Arafat.
Volksstrijdfront (PSF). Een
kleine, radicale beweging, die
opereert vanuit Damascus en in
1967 werd opgericht door de ju
rist Samir Goshe, die zelf mo
menteel in Libië woont. Het PSF
heeft zich verzoend met Arafat.
Palestijnse Communistische
Partij. Haar leider Suleiman Na-
jjab werd in 1986 gekozen in het
uitvoerende PLO-cómité en de
PNC hechtte er goedkeuring aan
dat de kleine partij volwaardig
lid werd van de PLO. De PCP
wordt gesteund door de Sovjetu
nie en houdt kantoor in Algiers.
Daarnaast is een aantal strijd
groepen uit de PLO-koepelorga-
nisatie gestoten. Onder deze zijn:
Fatah-Revolutionaire Raad,
die het vooral zoekt in harde ter
reur. De organisatie staat onder
leiding van Sabri El-Banna, veel
beter bekend onder zijn guerril-
lanaam Abu Nidal. Hij brak in
1972 met Arafat en riep vier jaar
later zijn strijdfactie in het leven.
Abu Nidal is door een revolutio
naire rechtbank van de PLO ter
dood veroordeeld wegens zijn
terreur en opstandig gedrag.
Fatah-Opstand, met aan het
hoofd de Syrische ex-legerkolo-
nel Saeed (of Abu) Mousa. Hij
leidde de door Syrië gesteunde
rebellie, die in 1983 binnen de
PLO ontstond tegen het absolute
en eenhoofdige leiderschap van
Arafat'. De rebellie leidde tot de
verdrijving van Arafat uit Syrië
en Arafats onaantastbare positie
binnen de PLO was een tijd lang
ernstig in gevaar.
Fatah-Correctieve Bewe
ging. Ook deze afgescheiden
splintergroep, die onder Jeiding
van Atallah Tallah opereert
vanuit Jordanië, is uit op het
hoofd van Arafat. Atallah is een
voormalige lijfwacht van Arafat.
In een tijdsbestek van een maand, van 15 no
vember in Algiers tot 15 december in Genè-
ve, heeft Yasser Arafat de belangrijkste over
winning geboekt in de geschiedenis van de
Palestijnse onafhankelijkheidsstrijd: de er
kenning door de Verenigde Staten van de Pa
lestijnse Bevrijdingsorganisatie PLO, die
Arafat nu sinds 20 jaar leidt.
Die twintig jaar hebben Arafat, en met hem
een aantal andere Palestijnse leiders, ervan
overtuigd dat de oplossing van het Palestijn
se vraagstuk niet militair maar politiek moet
zijn. Hij kwam tot het besef dat Israël een feit
is en erkend dient te worden.
Woensdag tussen 20.00 en 24.00 uur raakte
de geschiedenis in een stroomversnelling.
Arafat hield een persconferentie in Genève,
waarop vier uur later werd gereageerd door
de Amerikaanse minister van buitenlandse
zaken George Shultz. De Verenigde Staten
hebben besloten, zo zei de minister, een "dia
loog" aan te gaan met de PLO omdat zij het
terrorisme heeft afgezworen, Israël heeft er
kend en de VN-resoluties 242 en 338 van de
Veiligheidsraad van de Verenigde Naties
heeft aanvaard.
Velen waren verbijsterd door de Ameri
kaanse politieke ommezwaai, niet in de
laatste plaats de Israëlische leiders. Enkele
weken geleden nog weigerde de Amerikaan
se minister van buitenlandse zaken George
Shultz een visum te verstrekken aan Arafat,
die hij de voorzitter van een terroristische or
ganisatie noemde. Het hele VN-circus moest
van New York naar Genève verhuizen om
Arafats rede te kunnen aanhoren.
PLO-woordvoerder Ahmed Abdel Rah
man noemt de Amerikaanse bereidheid om
de dialoog aan te gaan met de PLO een "his
torische verandering" in de strijd in het Mid
den-Oosten. De beslissing om de PLO als ge
sprekspartner te aanvaarden heeft de bevrij
dingsorganisatie uit het internationale isole
ment gehaald, maar Israël in een bijzonder
lastig parket gebracht, omdat Washington in
elk opzicht de belangrijkste steunpilaar is
voor Israël.
Bovendien zou Amerikaanse het besluit
wel eens kunnen uitpakken als een tijdbom
onder de Israëlische binnenlandse politiek.
Premier Shamir, leider van het rechtse Li-
kud-blok, heeft van president Chaim Herzog
tot 26 december de tijd gekregen om een
nieuwe regering te vormen. Shamir is in on
derhandeling van de centrum-linkse Arbei
derspartij van Peres om te proberen nog eens
vier jaar een 'regering van nationale eenheid'
te vormen, maar de kansen daarop zijn niet
groter geworden.
Hoewel de beide grote partijen geschokt
reageerden op het Amerikaanse besluit, te
kende zich al direct een politieke breuklijn
af. Premier Shamir veegde de verzoenende
woorden van Arafat als een tactische zet van
tafel geveegd en maakte duidelijk nog steeds
niets te willen weten van de PLO. Peres
sprak van een "trieste dag" voor Israël.
Maar Peres zei dat de regering nu een vre
desinitiatief moest ontplooien om te ant
woorden op de uitdaging. "We kunnen het
hoofd niet afkeren of onze kop in het zand
steken en zeggen dat er niets is gebeurd", al
dus Peres. "Als we nu niet met een eigen,
overtuigend vredesinitiatief komen, zullen
we in een ernstige politieke crisis belanden",
zei hij.
Als de besprekingen in Tunesië tussen de
PLO en de VS goed verlopen, zou Israël on
der zware druk komen te staan om mee te
doen aan dat overleg. En dat zou de politieke
kloof tussen Likud en Arbeiderspartij nog
verder verbreden. Peres wil dat er een inter
nationale vredesconferentie komt en is be
reid gebieden op te geven in ruil voor vrede.
Shamir is mordicus tegen. Hij is ervan
overtuigd dat het opgeven van de Westoever
van de Jordaan en de Gaza-strook Israël
zwak en kwetsbaar zou maken. Een breuk
met de Verenigde Staten zou voor Israël ech
ter ronduit rampzalig zijn. De Amerikanen
zijn Israëls grootste militaire, economische
en politieke ondersteuner. Israël krijgt drie
miljard dollar Amerikaanse buitenlandse
hulp per jaar, meer dan enig ander land. Met
hun veto-recht hebben de VS in de Veilig
heids-raad alle resoluties over economische
sancties of andere anti-Israël maatregelen te
gengehouden.
Hoewel de Amerikaanse regering gezegd
heeft geen druk te willen uitoefenen op Is
raël, hebben zich donkere wolken boven Je
ruzalem samengepakt. Slechts zelden heb
ben de Amerikaanse regeringen druk uitge
oefend op Jeruzalem, maar toen Israël in
1982 tegen de zin van Amerika Libanon bin
nenviel, hield president Reagan de levering
van F-16 gevechtsvliegtuigen aan Israël te
gen. En tijdens de vredesonderhandelingen
tussen Egypte en Israël aan het eind van de
jaren zeventig beloofde het Witte Huis de bei
de partijen extra hulp te verlenen als ze vrede
zouden sluiten. En dat was uiteindelijk ook
wat er gebeurde.
De regering van een
toekomstige Palestijnse
staat al op papier. Premier:
Yasser Arafat, minister van
buitenlandse zaken: Al-
Khityar (de oude man, een
bijnaam van Arafat),
minister van buitenlandse
zaken: Abu Ammar (een
van de vele andere
bijnamen van de PLO-
voorman), en zo voort.
door
Neil MacFarquhar/AP
Met deze binnen de PLO circule
rende grap rond Arafats bijnamen
wordt onderstreept, dat de 59-jari-
ge PLO-leider synoniem is met de
Palestijnse zaak en er het levende
symbool van is. Al bijna dertig jaar
speelt Arafat zowel de rol van guer
rillaleider als van staatsman, heen
en weer geslingerd tussen verwe
zenlijking van zijn droom van een
onafhankelijke Palestijnse staat en
de voortdurende interne machts
strijd met groeperingen die vinden
dat die droom met hardere midde
len moet worden bevochten.
Alle tegenslagen die Arafat
moest incasseren - de verdrijving
van de PLO uit Jordanië in 1970,
uit Libanon in 1982 en uit Syrië in
1983 - werden aangekondigd als
het begin van zijn definitieve val.
Maar steeds slaagde hij er weer in
om aan het roer te blijven en de Pa
lestijnse gelederen op cruciale mo
menten te sluiten.
De basis van zijn huidige succes
sen is zonder twijfel de 'intifadah',
de Palestijnse opstand in de door
Israel bezette gebieden. Voor de 5,5
miljoen Palestijnen in de wereld
geldt hij weer onverdeeld als hun
leider. Op de Westoever en in de
Gazastrook worden bij demonstra
ties steeds vaker portretten van
hem gesignaleerd.
Niet getrouwd
Arafat voedt dat imago van de beli
chaming van de Palestijnse zaak
ook zelf. Hij is niet getrouwd en
heeft geen kinderen, omdat hij,
naar hij zelf eens opmerkte, in ok
tober 1959 huwde met de Palestijn
se zaak door de ondergrondse Al-
Fatah-beweging op te richten.
Toen John le Carre, de schrijver
van spionageromans, hem eens
vroeg, waar hij het hart van het dif
fuse Palestijnse volk zou kunnen
vinden, nam Arafat diens hand
beet, legde die op zijn borst en zei:
"Hier".
Scheutig met biografische gege
vens is Arafat niet. De officieuze
versie dat hij op 29 augustus 1929 in
