'We zijn nog steeds een experiment' Aanslag op W.F. Hermans en zijn vrouw Eentonig sprookje WOENSDAG 7 DECEMBER 1988 PAGINA 21 The Fairy Queen' van Henry Purcell door de Guildhall School of Music and Drama i.s.m. het Koninklijk Conservatorium te Den Haag. Toneelbeeld: Clive Lavagna. Choreografie: Sue Lefton. Regie: Robin Midgley. Dirigent: William Christie. Ge zien in de Nieuwe Kerk op 6 december. DEN HAAG - Het (geheel En gelstalige) programmaboek kondigt de 'The Fairy Queen' aan als een opera en onder die benaming is dit uit 1692 date rende werk ook de geschiede nis ingegaan. Het meest essen tiële kenmerk van een opera ontbreekt echter. Niet alleen wordt er betrekkelijk weinig gezongen, maar bovendien ge beurt dat nooit op belangrijke momenten in de handeling. Beter is de omschrijving als theaterwerk 'met muziek, zang en dans', die verwijst naar de Engelse traditie van de 'mas ques', korte voorstellingen in een huis of een paleis waarbij de toeschouwers aan het slot werden uitgenodigd aan de dansen deel te nemen. Een 'opera' als 'The Fairy Queen' is immers uit die traditie voortge komen en vertoont er nog alle kenmerken van. Een groep ac teurs speelt een toneelstuk, een groep zangers zingt aria's en ko ren dië louter als illustratie die nen en er is .een overvloed aan dansen waaraan naast een bal letgroep iedereen deelneemt. Het is dus van alles iets en daar door in feite eigenlijk niets. Dat blijkt al uit de handeling, een anonieme bewerking van Shakespeares 'Midzomer- nachtsdroom' die het verhaal tot enkele hoofdlijnen heeft te ruggebracht. Conflicten en ka rakters zijn gereduceerd tot va ge aanduidingen en alleen de scènes van de handwerkslie den bleven ten dele in tact, zij het dat zij hun 'voorstelling' nu in het woud geven bij wijze van generale repetitie. De voorstellingen in de Nieuwe Kerk aan het Haagse Spui, waarvan hedenavond nog een herhaling wordt gegeven, zijn om twee redenen bijzondere gebeurtenissen. Ten eerste is een complete, geënsceneerde opvoering buiten Engeland zeldzaam, maar bovendien is hier sprake van een samenwer king van het Haags conservato rium met de Londense Guild hall School, die een groot deel van de artistieke en organisato rische verantwoordelijkheid op zich nam. Muzikaal leider werd de in Pa rijs woonachtige barokspecia- list William Christie en met een gecombineerd Brits-Hollands ensemble kwam hij tot een mu zikaal levendige verklanking van de partituur. Enkele schoonheidsfoutjes kunnen ten dele zeker worden toegeschre ven aan onbekendheid met de akoestiek van de Nieuwe Kerk. Het vocale gedeelte was iets minder evenwichtig in kwali teit, maar bereikte voor een stu dentenuitvoering altijd nog.een bewonderenswaardig niveau. Het toneelgebeuren riep echter de nodige vraagtekens op. De jonge acteurs kwamen tot be hoorlijke tot zeer goede presta ties (opmerkelijk was de Puck van Carlos Wagner), maar zij moesten werken binnen een re gie die komische effecten ac centueerde en voor het overige niet verder kwam dan een min of meer evenwichtige verdeling van de ruimte. Ook aankleding en choreografie muntten niet uit door inventiviteit en vooral dat laatste is te betreuren. Een choreografie die niet verder komt dan een herhaling van pa tronen en weinig aandacht schenkt aan verfijning en ges- tiek, wordt eentonig voor het publiek en heeft evenals een oppervlakkige regie weinig nut binnen een studieproject. PAUL KORENHOF Alex d'Electriqiie morgenavond in LVC 1(1) Orinoco Flow - Enya 2 (2) Wee Rule - Wee papa girl rappers 3(6) Smooth criminal - Mi chael Jackson 4(7) Till I loved you-B.Strei- sandJD. Johnson 5(5) Kiss - The art of noise Tom Jones 6(4) Big fun - Inner city 7 (9) Never trust a stranger - Kim Wilde 8(3) Teardrops - Womack Womack 9 (12) Twist Shout - Salt 'n Pep a 10 (13) Love house - Samantha Fox 11 (15) Life's just a ball game - Womack Womack 12 8) Don't worry be happy - Bobby McFerrin 13 (14) As long as you follow - Fleetwood'Mac 14 (21) Kissing a fool - George Michael 15 (27) Don't worry be happy - Johnny Camaro 16 (16) Zijn het je ogen - Koos Alberts 17 (11) Indestructible - Four Tops 18 (29) Two harts - Phil Collins 19 (32) Put a little love - A. Len nox! A. Green 20 (10) Stand up for your love rights - Yazz 21 First time - Robin Beck 22 (22) Jack to the sound - Hithouse 23 (25) Twist in my Sobriety - Tinita Tikaram 24 (24) Handle with care - Traveling Wilbury's 25 (19) Adieu chery - Anny Schilder 26 (35) The way to your heart - Soulsister 27 (31) The dream - The Nits 28 (20) Think - Lynn Collins 29 (23) Wheels on fire-BZN 30 Can't stay away - G. Estafan MSM 31 (17) Take a look Level 42 32 (34) The party - Kraze 33 Respect - the real Roxan- 34 Left to my own diveces - Pet Shop Boys 35 (18) Tears run rings - Marca Almond 36 Take me to your heart - Rick Astley 37 Something so strong - Jim Capaldi 38 (28) TBM Mix - Sample Syn dicate 39 (33) Desire - U2 40 (26) Mannish Boy - Muddy Waters LEIDEN Op het toneel staan twee constructies die de ramen van twee tegen over elkaar liggende flatge bouwen verbeelden. Voor het linker raam zit een scherpschutter naar de overkant te loeren. Voor het rechter raam zit een man in een rolstoel, het potentiële slachtoffer. De scherp schutter lost enkele scho ten. De man in de rolstoel is niet getroffen. Dunne straaltjes bloed beginnen langs het raam te lopen en even later gutst het. in brede stromen naar beneden. De onschuldige bovenbuur man is stervende en zal dat de rest van het stuk blijven. door Isabelle Langeveld Dit is een scène uit het nieuwe the aterprogramma van Alex d'Electri- que, 'The Electric Suburb', dat morgenavond in het LVC is te zien. Na onder meer 'De Haaienplaneet', 'Schokland' en 'Venijnig Variété' is dit het vijfde programma waarmee de theaters bestookt worden. Een aanleiding dus om bij Alex in de oefenruimte binnen te stappen voor een interview. De sfeer is er één van een werkplaats voor doe- het-zelvers. Een goed uitgeruste werkbank tegen de ene muur, een stapeltje autoruiten tegen de ande re en verder een flink aantal elek trische apparaten, variërend van stofzuiger tot cirkelzaag. Dit zijn de rekwisieten. De spelers zijn Maar ten Balm, Raymond Spannet en Co van den Bosch, tevens tekstschrij ver en .de man die het meeste praat. Waarom maken jullie zoveel ge bruik van lawaaiige elektrische apparaten? Co: 'Op een gegeven moment ben je bezig op een andere manier grappen te maken dan gebruikelijk is, dus betrekken wij onze rekwi sieten rechtstreeks uit de ijzerwa renhandel en bedenken daar een grap voor. Door bijvoorbeeld een cirkelzaag op een andere manier dan normaal te gebruiken, bereik je een verrassend effekt. Met die apparaten lijkt het allemaal wat echter'. Jullie gebruiken niet alleen veel luidruchtig gereedschap, maar be smeuren het podium ook met liters kunstbloed. Is dat bedoeld om het publiek te shockeren? Co: 'Nee. We vinden het zelf ook helemaal niet shockerend, maar gewoon leuk. Maarten: 'dingen als het doodschieten van een pasgebo ren baby staan veel te ver van de werkelijkheid af om nog shoc kerend te zijn. In onze tv-serie 'Au gurkenteugels' zaten ook wel vrij brute scènes, zoals het geven van hartmassage aan een goudvisje met een drilboor. Daar werd heel raar op gereageerd, terwijl je dat soort dingen elke dag in tekenfilms kunt zien. Het publiek kijkt niet een veel te realistische instelling. Men kan het niet plaatsen als te- kenfilmgeweld'. Overigens blijkt het publiek het geen bezwaar te vinden om met rook of zelfs aardappelpuree ('Ve nijnig Variété') bestookt te worden. Maarten: 'Er heeft pas één of twee keer iemand verontwaardigd de zaal verlaten. Men is wel zo wijs om de eerste rij vrij te laten, uitver kochte zaal of niet'. Maarten, Co en Ed Bosma ken nen elkaar van de middelbare school in Haarlem en zijn ongeveer acht jaar geleden met theater be gonnen. Ze traden voor het eerst op, op het Camerettenfestival. Toen heetten ze nog Electric Alex. Er zat een impresario in de zaal, hij vond het wel wat en heeft voor op tredens gezorgd. Na 'Schokland' haakte Ed Bosma af en moest er vervanging komen. Een kunstre censent attendeerde hen op Ray mond Spanet. (Maarten: 'We heb ben Cor Coster ingeschakeld en hem voor een gigantisch transfer- bedrag bij een ander gezelschap weggekocht. De afbetaling loopt nog steeds'.) Toen Raymond erbij kwam, lag de wat afwijkende ma nier van theater maken al vast en daar moest hij wel in passen. Co: 'Alleen kunnen spelen was niet genoeg. Hij moest ook decors en rekwisieten kunnen bedenken en bouwen. En. helpen sjouwen, want roadies hebben we niet. Ray mond was de juiste persoon'. Alex bedenkt zijn stukken zelf tij dens de repetities. Er zijn ideeën voor scènes en grappen en daar wordt dan een verhaallijn in aan gebracht. Komt het verhaal op de tweede plaats? Co: 'Ja, hoewel we een soort van verhaal in gedachten hebben, waarin die grappen makkelijk plaatsbaar zijn. Het verhaal is een excuus voor de grappen. Inspiratie putten we uit het dagelijks leven, W.C. Fields, The Marx Brothers, oude Tarzanfilms, strips, filmpjes van Tex Avery, Koot Bie, B-films en vooral Monty Python. Tien jaar geleden kwam dat flink aan in een jongenslichaampje'. Het meeste daarvan is niet direct in hun pro gramma's terug te vinden, behalve die B-films. De technieken en ef- fekten die daarin gebruikt worden, acteurs die in één stuk meer rollen spelen en er wordt maar één decor gebruikt, zijn wel duidelijk te zien in 'Electric Suburb'. Het stuk gaat ook over het maken van een goed kope misdaadfilm, waarbij alles uit de hand loopt, wanneer het lijk zoek raakt. Vanaf 'Schokland' is er weinig in de programmastructuur veran derd. Zijn jullie niet bang, dat het publiek op jullie uitgekeken raakt, omdat de stukken nogal op elkaar lijken? Co: 'Ja, het nieuwe is er wel af. Daar moeten we ons over gaan be raden. Je kan nog wel vijf van die leuke stukken doen, maar je zal dan nooit doorbreken, want ons soort humor is voor een vrij be perkte groep en de herkenbaarheid gaat tegen je werken. We zullen een ander soort theater moeten gaan proberen, bijvoorbeeld een door ie mand anders geschreven stuk doen, met onze eigen aanpak. Dat zou voor ons heel vreemd zijn. En daarbij legt onze bezetting met drie mannen ons beperkingen op, dus moeten we misschien gaan uitbrei den. Maar dat zijn vage ideeën'. Augurkenteugels Nadat iemand van de VPRO 'Schokland' had gezien, vond hij dat Alex iets voor televisie moest doen. De VPRO vroeg hen een proefprogramma te maken en dat was goed genoeg om de negendelige serie 'Augurkenteugels' te mogen maken. De serie was vorig seizoen op de buis. Hoe is dat bevallen? Co: 'Niet zo goed, we zijn nogal in het diepe gegooid. De regisseur wist niet hoe hij onze manier van spelen op televisie moest brengen. Doordat we er te veel met theater benen in gestapt zijn, hebben we in de eerste drie afleveringen een aan tal basisfouten gemaakt. Het pu bliek beoordeelt je daarop. Daarna bleef er een kleine vaste kern van mensen over, die het ontzettend leuk vonden, maar het grootste ge deelte is afgehaakt. Het is moeilijk om kijkers te winnen zonder je ei gen identiteit te verliezen'. Maarten: 'Als je hoort dat je een serie van negen afleveringen voor de VPRO kan maken, denk je dat de wereld voor je open ligt. Dat is dus absoluut niet zo. Het blijkt dat je niet ongestraft theatertechnie ken en tactieken voor tv kunt ge bruiken. Daar maakt het geen in druk als je klodders aardappelpu ree het publiek in smijt'. Als één van de weinigen kan Alex met theater zijn brood, verdie nen, hoewel het geen vetpot is. Mini mumloon, aangevuld met wat er nog van de serie binnen komt. En ze hebben een éénmalige subsidie ge had. Hoe krijg je zo'n subsidie? Co: 'In kleine coupures achter de stortbak van een openbaar toilet (ha, ha). We hebben in november subsidie aangevraagd uit de Expe- rimentenpot en die is toegewezen. Na vijf programma's worden we dus nog steeds gezien als een expe riment en ze willen kijken of er met subsidie nieuwe dingen gedaan worden. We zijn wat dat betreft niet helemaal geslaagd, omdat 'Electric Suburb' vrij veel lijkt op vorige stukken. Maar bij de aanvraag heb ben we het natuurlijk als een fan tastisch nieuw stuk voorgesteld'. Kritiek Alea: d'Electrique is moeilijk te plaatsen. Dat is ook de teneur van ae recencies. Ze zijn 'uniek' of 'trendsetters van een nieuwe thea terstroming'. De Barneveldse Cou rant vindt hen geweldig en het NRC kraakt hen af. Maarten: 'Iemand die in de Bar neveldse Courant een stukje over ons schrijft, heeft gewoon een full time baan, waarschijnlijk als kip- penkweker of zo en gaat voor zijn plezier naar het theater. Die man vindt ons dan heel leuk, omdat hij niet vol vooroordelen zit over hoe theater zou moeten zijn. Beroeps- Alex d'Electrique: moeilijk te plaai journalisten hikken tegen onze on verzorgde stijl aan en kunnen het niet waarderen dat we lak hebben aan alle hooggeschatte theaterwet- ten'. Hebben jullie eigenlijk een to neelopleiding gehad? Co: 'Kleinkunstacademie of zo, nee, gelukkig niet. Maar daardoor word je ook moeilijker geaccep teerd in het wereldje'. 271. (foto pr) Hoe zouden jullie jezelf omschrij ven? Co: 'Absurd theater of een absur de komedie, want het is vooralsnog de bedoeling dat mensen het leuk vinden en dat doe je voornamelijk door absurde situaties neer te zet ten. Het fragmentarische karakter van het stuk maakt het heel bizar en anders dan een gewone kome- die'. Bedrijven tonen kunstbezit waarvan zich Hermans' schrijfma chineverzameling bevindt, met rechts de deur naar zijn werkka mer en links naar de keuken. B. volgde Hermans echtgenote tot in de keuken waar ze bezig was met het voorbereiden van de maal tijd. Eenmaal in de keuken, begon B. onsamenhangende en dreigen de taal uit te slaan en haalde hij een mes tevoorschijn. Door het lawaai gewaarschuwd, snelde Hermans de keuken binnen, waar hem door de dolgedraaide onverlaat 34 mes steken werden toegebracht. Mevrouw Hermans, die zich niet door het gebeuren uit het veld liet slaan, greep naar de deegroller -en mepte de Utrechtenaar daarmee krachtig op het hoofd. De bloeden de Hermans op zijn beurt wist een broodplank te grijpen en sloeg daarmee zo krachtig op B.'s sche del in, dat die in versufte toestand door het echtpaar door de gang kon worden gesleept en buiten de deur gezet. Terwijl het echtpaar de politie belde, kwam B. op de stoep weer bij. Uit een van de beide koffers die hij met zich mee torste, haalde hij een bijl te voorschijn, waarvan de steel te lang voor de koffer was ge weest en die hij dan ook had afge zaagd. Met deze byl begon hij op de voordeur van de auteur van 'Nooit meer slapen' in te hakken en toen dat niet het beoogde effect had, greep hij naar een meegebrachte spuitbus en spoot daarmee alles onder de verf. Terwijl de Utrechtenaar inten sief in deze operaties verwikkeld was, verscheen de politie op het to neel die de vreemde literatuurlief hebber de handboeien zonder moeite kon aandoen. Samen met de gewonde Hermans en diens vrouw vertrok het gezelschap ver volgens naar een ziekenhuis. Ter wijl B. enige jaren geleden al tot acht maanden gevangenissstraf werd veroordeeld voor een aanslag op de Nederlandse essayist en jour nalist Henk Hofland, die Hermans allerminst tot zijn vriendenkring rekent, zal de dader ditmaal voor een Franse rechter moeten ver schijnen. Het is niet onwaarschijn lijk dat hij voor poging tot moord zal worden aangeklaagd. Als hij op basis daarvan wordt berecht, zal hij voorlopig geen Nederlandse schrij vers meer lastig vallen. B. heeft na zijn vrijlating uit de gevangenis eerder dit jaar de jour nalist H. J.A. Hofland voor een der de keer schriftelijk bedreigd. "Hij schreef in zijn laatste brief dat, als ik niet zou ophouden, een drama zou volgen van ongekende smaak", aldus Hofland in een commentaar op de gebeurtenissen in Parijs. Ook Hofland wordt er door de man van beticht dat hij verhalen .en materiaal heeft gestolen uit het op- stellenboek waarvan de man au teur zou zijn. Hofland en Hermans zouden dat boek "op een smerige manier te pakken hebben gekre gen" en er geregeld materiaal uit hebben gestolen. Volgens Hofland weigerde de man zich psychiatrisch te laten on derzoeken. "Nadat ik via zijn advo caat om een onderhoud had ge vraagd, wilde-hij ook niet met mij praten zolang hij achter de tralies zat". Daniël B. is bij de gemeentepoli tie Utrecht bekend, maar blijkens zijn dossier heeft de politie zich dit jaar niet met hem bemoeid. Over zijn geestestoestand wordt niets vermeld, maar volgens de politie woordvoerder is wel bekend dat hij "er een beetje tussenuit was". AMSTERDAM (ANP) - In de Beurs van Berlage in Amsterdam tonen 23 bedrijven van 7 december tot 1 januari samen bijna 200 werken van Nederlandse en buitenlandse kunstenaars: schilderijen, tekenin gen, grafiek, objecten en beeld houwwerken. Koningin Beatrix Discussie over middeleeuwen LEIDEN - Morgenavond organi seert Burcht Literair in samenwer king met uitgeverij Meulenhoff en boekhandel Kooyker een discussie tussen de Leidse hoogleraar mid- delnederlandse letterkunde Frits van Oostrom en zijn Amsterdamse collega Herman Pleij onder de titel 'Twee visies op de Middeleeuwen'. Van Oostrom publiceerde nog niet zo lang geleden 'Het woord van eer', een verhandeling over het hofleven rond 1400. Hij werd voor deze studie onderscheiden met de Herman Franckenprijs. Van Her man Pleij verscheen onlangs 'De sneeuwpoppen van 1511', een boek over de stadscultuur van Brussel in de late middeleeuwen. Aanvang van de avond: 20.15 PARIJS (GPD/ANP) - De Neder landse schrijver W. F. Hermans heeft gisteren de gehele dag op een Parijs' politiebureau doorgebracht om er te getuigen over de aanslag die de Utrechtenaar Daniël B. afge lopen maandag op hem had ge pleegd. Terwijl B. door de politie meteen na de daad kon worden in gerekend, moest Hermans naar een ziekenhuis worden vervoerd waar 34 messteken dienden te worden gehecht. Bovendien had hij twee blauwe ogen en wónden aan het hoofd. Hermans' vrouw Emmy kwam er met 14 hechtingen aan het hoofd vanaf. B. zou Hermans van 'plagiaat' beschuldigd hebben. De auteur was van de aanslag niet bovenmate onder de indruk. Hij herinnerde met enig sarcasme aan de titel van zijn pasverschenen verhalen- en es saybundel 'Door gevaarlijke gek ken omringd'. "Zo zie je maar; ik heb alweer gelijk". Afgelopen maandag stond de deur van het appartementsgebouw waarin Hermans in het deftige 17e arrondissement.van Parijs woont open, omdat werklui al maanden lang bezig zijn met het installeren van een lift. Het kostte de Utrechte naar dan ook geen moeite zich toe gang tot het gebouw te verschaf fen, al wist hij niet precies op welke verdieping Hermans woonde. Hij belde op de tweede etage aan, waar een dame hem behulpzaam naar de derde verdieping verwees. Op zijn bellen werd de deur open gedaan door Hermans' echtgenote Emmy. B. vroeg de schrijver te spreken zonder te willen uitleggen waarom. Door dit vreemde gedrag achter dochtig geworden, poogde Emmy de haak aan de binnenkant op de deur te doen, maar te laat: B. stond al in de lange gang aan het eind heeft deze tentoonstelling gisteren officieel geopend in aanwezigheid van veel personen uit de wereld van het bedrijfsleven en de kunst. Elk bedrijf heeft een aparte ruimte gekregen in de beurs en bo ven de hele zaal zijn tien grote pa nelen met aan beide zijden schilde rijen uit de befaamde Stuyvesant- collectie van Turmac aangebracht. In het midden van de zwevende pa nelen hangt een driedimensionaal werk van Niki de St. Phalle. Door dat de deelnemende bedrijven alle maal een eigen ruimte hebben ge kregen, kan door wat zij daar expo seren ook een indruk worden gege ven van hun visie op de kunst. Drukkerij Velder van den Hezelaer heeft bij het samenstellen van haar collectie kennelijk vooral jacht ge maakt op werk van kunstenaars met grote naam: Alechinsky, Bran- csi, Corneille, Christo, David Hock- ney, Picasso. Het zijn merendeels kleine doeken en zeker niet de bes te die deze kunstenaars hebben ge maakt. De NMB heeft daarentegen be wust gekozen niet het werk van kunstenaars met grote naam als Appel, Constant, Latastar en Zad- kine te laten zien, maar doeken van over het algemeen wat minder be lichte schilders als Gerti Bieren broodspot, Fioen Blaisse, Arty Grimm en Matthijs Röhling. Samen met Sacha Tanja van de afdeling kunstzaken van de NMB bekijkt koningin Beatrix in de beurs van Ber lage het beeld 'Schrijdende danseres' van Fioen Blaisse. In het midden directeur E. Hermida van de Stichting On- derneming en Kunst. ((oto ANP)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1988 | | pagina 21