'Winkeliers met zand in de
ogen in val gemeente gelopen'
Labrujère Parfumerieën 1 januari dicht
Staatsbosbeheer
moet meewerken
aan winpul LDM
Echtpaar Koos en Tini stopt na 56 jaar
'Ik vraag aan die agent: Mag
ik uw krik even gebruiken?'
DINSDAG 29 NOVEMBER 1988
LEIDEN - Hij was er al bij
toen de middenstand van de
Breestraat in 1977 de ge
meente trachtte te weerhou
den van het autovrij maken
van de Breestraat. Onder
aanvoering van de roem
ruchte voorzitter van het
Leids City Centrum Joop
van Egmond werd een felle
(woordenstrijd gestreden
met de eveneens weinig
buigzame verkeerswethou
der Cees Waal. De midden
stand was 'verbijsterd en
woedend' over de plannen
van het gemeentebestuur,
zo schreef het Leidsch Dag
blad in september 1977.
De middenstand zou het gevecht
winnen voor de Raad van State en
de wethouder besloot de Bree
straat te laten voor wat het was. De
auto's zouden er voorgoed in twee
richtingen blijven rijden, zo leek
het, en de aandacht van de politiek
verplaatste zich naar de markten-
route. Tot ieders verrassing kwam
tien jaar later de discussie opnieuw
op gang. Echter, de omstandighe
den waren gewijzigd en de hoofd
personen uit de jaren zeventig wa
ren van het toneel verdwenen.
De onderhandelaars van de jaren
tachtig waren bereid het compro
mis te zoeken. Dat leidde er toe dat
de Breestraat in oktober het groot
ste gedeelte van de dag voor het
doorgaand verkeer werd afgeslo
ten.
G. Klaassens, sinds 1937 winke
lier in herenmode en -confectie aan
de Breestraat, is echter niet van
plan zich er bij neer te leggen. Met
1977 in het geheugen gaat hij op-
zich door het gemeentebestuur la
ten inpakken en zit nu met de ge
bakken peren, vindt Klaassens.
Bang
Want wat de discussie ook heeft
opgeleverd, in ieder geval geen
promenade en geen autostraat. Er
is niets terecht gekomen van de
wensen waarmee de winkeliers
twee jaar geleden het gesprek met
de gemeente aangingen, meent
Klaassens. Daarom heeft hij de
Raad van State gevraagd het be
sluit van het gemeentebestuur te
vernietigen.
Klaassens analyseert het gebeur
de: "Het is begonnen met de ver
huizing van C&A naar de Haarlem
merstraat, nadat het C&A door ac
tiegroepen en bedilzucht van het
gemeentebestuur onmogelijk was
gemaakt zijn panden aan de Bree
straat te verbouwen. Toen werden
de winkeliers aan de Breestraat
bang. Ze verhuisden of probeerden
via de winkeliersvereniging de
leegloop tegen te gaan. Daarom
werd er met de gemeente gepraat
om het op de Breestraat wat gezel
liger te maken, via een promenade
of zo".
"De gemeente had er wel oren
naar om wat in 1977 niet was ge
lukt, opnieuw te proberen en het
verkeer uit de binnenstad te halen.
De winkeliersvereniging liep on
danks mijn waarschuwingen met
zand in de ogen in de val en er
kwam een proef op de Breestraat.
Nu kan de winkeliersvereniging
fatsoenshalve niet meer terug".
Het zal duidelijk zijn dat de mo
dewinkelier zijn lidmaatschap van
de vereniging inmiddels heeft op
gezegd. Naar zijn zeggen was hij
niet de enige die moeite had met de
opstelling van de winkeliersvereni
ging die voor de buitenstaanders
zo eensgezind leek te opereren. De
anderen hielden echter hun mond.
"Er is altijd al gesold met de Bree
straat. Men had geen zin meer om
er tegen in te gaan", beweert Klaas
sens. Hij zegt ten minste vijf mid
denstanders te weten die er net zo
over denken en van wie hij hoopt
dat zij hem zullen steunen wanneer
zijn zaak voor de Raad van State
dient.
Chaos
"De winkeliers worden nu gecon
fronteerd met de gevolgen van de
afsluiting", vervolgt Klaasens: "De
omzetten lopen terug. In mijn zaak
ging de omzet de laatste jaren
steeds met 20 tot 30 procent om
hoog, dat is heel veel. Waarom ging
het zo goed? Omdat er verkeer
door de Breestraat reed en het er
ook nog kon parkeren. Sinds de
proef is mijn omzet met een ton ge
daald, ik zal dat de Raad van State
met cijfers aantonen".
Klaassens vindt dat de Bree
straat weer in oude glorie hersteld
moet worden. Het verkeer in twee
richtingen moet terugkomen, met
zo mogelijk verbrede trottoirs om
het de voetgangers makkelijker te
maken.
"Kijk nu maar eens", vervolgt
Klassens zijn betoog: "De bussen
kunnen er niet door, staan op el
kaar of achter lossende vrachtwa
gens te wachten. Fietsers moeten
over de stoep willen zij niet te plet
ter worden gereden. Het is al diver
se malen voorgekomen dat brand
weerwagens en ambulances opge
houden werden. Het is een chaos,
hier komen slachtoffers van".
Heeft Klaassens dan nooit ge
tracht de politieke partijen van zijn
gelijk te overtuigen? "Jazeker, zo
wel naar PvdA, CDA als WD heb
ik een brief geschreven. Bij. het
CDA werd ik uitgenodigd om eens
langs te komen. Daar kreeg ik te
horen dat ze liever niet hun nek uit
staken voor iets dat ze toch niet
konden winnen. Bij de WD wer
den mijn bezwaren weggewimpeld
en van de PvdA heb ik nooit ant
woord gehad".
Proef
Klaassens geeft toe dat er ook on
dernemers zijn aan de Breestraat
die zeer tevreden zijn met de huidi
ge gang van zaken. Ze kwamen nog
onlangs uitgebreid in deze krant
aan bod. "Maar dan gaat het om
winkels die nog maar pas aan de
Breestraat gevestigd zijn", aldus de
winkelier: "Match bijvoorbeeld
komt van de Nieuwe Rijn, evenals
Kooyker. 'Licht en Interieur' komt
van de Haarlemmerstraat. Wamec-
ke heeft pas een nieuwe eigenaar.
de ondernemers die al lan
ger op de Breestraat zitten, zijn
daartoe in staat".
"Toen de proef werd aangekon
digd, wilde ik al bezwaar aanteke
nen. Men zei dat dat niet kon omdat
het nog maar een proef was. Er was
immers nog geen besluit genomen.
Maar mijn omzet ging achteruit.
Nu is het besluit genomen en zal ik
er alles aan doen om mijn zin door
te drijven. Ik ga door tot de laatste
mogelijkheid".
De Breestraat anno 1976: Het verkeer werd verdeeld over Breestraat en Marktenroute, de discussie c
menade was in volle gang. Ruim tien jaar later werd de 'promenade' toch gerealiseerd.
LEIDEN - "Jullie gaan stoppen
hè?" Vertwijfeld buigt de klant
zich door het gordijn van arti
kelen dat boven de toonbank
hangt. Voor de vierde keer die
ochtend moet Koos Labrujère
knikken. Hij hoort niets an
ders. Zesenvijftig jaar stond hij
achter de toonbank, vanaf ja
nuari staat hij er alleen nog
maar voor.
door
Carla van Rijn
Als iemand wil weten hoe een oli
fant zich voelt in een porseleinkast,
dan moet hij bij Labrujère de zaak
binnenstappen. Het staat er zo af
geladen vol dat je je afvraagt of ze
wel op klanten rekenen. "Nooit iets
afgestoten, alleen maar uitge
breid", verklaart de 75-jarige La
brujère de aanwezigheid van de ve
le bussen haarlak, moderne oorbel
len, rollen toiletpapier en andere
huishoudartikelen.
De laatste dertig jaar heeft het in
terieur nauwelijks veranderingen
ondergaan. De toonbank is nog
steeds dezelfde, evenals de stellin
gen en de kamerhoge ladenkasten.
Zelfs de geest van de vroegere kap
perszaak, die er tot 1942 was geves
tigd, leeft voort: het portiek bleef
behouden en tussen de beglazing
ontdekt de oplettende bezoeker
een gebrandschilderd raam met in
sierlijke witte letters 'Salon'.
"De aankleding van de zaak is
heel belangrijk, de winkel ademt
sfeer, de mensen vinden het gezel
lig en bovendien zijn we nu te oud
om alles nog te veranderen", lacht
Tini Labrujère (68). "Trouwens we
hebben er niet eens behoefte aan.
Achter die toonbank zitten 86 laad-
jes. Ik hoef niet eens te denken
waar iets ligt. Je grijpt het zo. Als je
zelf maar weet wat je erin propt".
Maar de laden raken steeds leger
en worden niet meer aangevuld.
Aan het einde van dit jaar hoopt het
winkeliersechtpaar de winkel
voorgoed te sluiten. "Slapeloze
LEIDEN Staatsbosbeheer moet
toestemming geven voor de aanleg
van een winput in het duingebied
tussen Katwijk en Wassenaar. De
vice-president van de Haagse
rechtbank, mr. Wijnholt, heeft dit
vanmiddag besloten in een kort ge
ding dat de Leidsche Duinwater
maatschappij tegen de Staat had
aangespannen.
Verleent Staatsbosbeheer geen
medewerking, dan mag de LDM
een dwangsom eisen van 10.000
gulden per dag, met een maximum
van 250.000 gulden. De uitspraak
van mr. Wijnholt betekent dat de
LDM najaren strijd haar capaciteit
met twee miljoen kubieke meter
kan uitbreiden. De LDM heeft die
uitbreiding hard nodig omdat by
dit bedrijf volgend vooijaar een te
kort aan drinkwater dreigt.
Staatsbosbeheer weigerde twee
maanden geleden toestemming
voor de aanleg van de winput om
dat het ministerie van landbouw en
visserij en de Stichting Duinbe
houd bezwaar hadden aangete
kend tegen de vergunning. Beide
instanties vinden dat de winput
een te grote aanslag op het duinmi
lieu betekent. Staatsbosbeheer wil
de eerst wachten tot de bezwaar-
schiften waren behandeld. De
LDM meende dat Staatsbosbeheer
de boel traineerde en spande het
kort geding aan.
Vanmiddag, kort na de uitspraak,
heeft de provincie definitief toe
stemming gegeven voor de winput.
De provincie is altijd een groot te
genstander geweest van deze uit
breiding, omdat ook zij het een
aanslag vindt op de duinen. De pro
vincie heeft onder druk van de
Raad van State echter toestem--
ming moeten verlenen.
In een overeenkomst die de
LDM en de provincie vanmiddag^
hebben getekend, heeft het provin
ciebestuur wel laten opnemen dat
dit de laatste keer is dat de LDM
een dergelijke winput in de duinen
tussen Katwijk en Wassenaar heeft
mogen aanleggen. Verder is afge
sproken dat de Leidsche Duinwa
termaatschappij binnen drie jaar
een plan maakt voor diep-infiltra-
tie.
Dit is een vorm van waterwin
ning waarbij het milieu aanmerke
lijk minder wordt aangetast dan bij
oppervlakte-infiltratie, zoals dat nu
wordt toegepast. De LDM heeft
verder beloofd binnen tien jaar te
beginnen met diep-infiltratie. Als
dit lukt, moeten enkele winputten
en infiltratieplassen in de duinen
worden gesloten, zo heeft de LDM
toegezegd.
Overigens is het nog maar de
vraag of de winput volgend voor
jaar gereed is. Het werk duurt on
geveer een halfjaar. In april echter
moet het werk in principe worden
stilgelegd, omdat dan het broedsei-
zoen begint. LDM-directeur Ha-
ijkens vertelde vanmiddag dat de
LDM Staatsbosbeheer nu gaat vra
gen of het werk zo nodig toch mag
worden voortgezet. Lukt dat niet,
dan wordt de aanleg stilgelegd en
probeert de LDM het te redden met
de capaciteit die ze dan beschik
baar heeft. "Met alle risico's van-
dien", aldus Haijkens.
Het echtpaar Tini en Koos Labrujère dat na 56 jaar een punt zet achter de zaak in 'Parfumerieën' in de Haar
lemmerstraat. (foto Wim Dijkman)
nachten heb ik ervan", verzucht
Koos, "maar je kan niet aan de
gang blijven. Beetje rust is ook wel
goed. Kan ik thuis mijn vrouw een
beetje helpen met stoffen". Tini
schiet in de lach om deze opmer
king. "Een opvolger hebben we
niet", vervolgt haar man, "het
pandje gaan we verhuren. Mis
schien wel aan een kapper, de ra
men zitten er nog in".
Vliegers
Met het sluiten van zijn winkel,
sluit Labrujere ook een periode
van zesenvijftig jaar winkelier-
schap af. Ooit begon hij zijn loop
baan als jochie van dertien bij zijn
zusje die een winkel dreef in onder
meer kousen en band. Zeven jaar
later begon hij voor zichzelf.
Het was midden in jaren dertig
geen vetpot. De economie was
slecht, ook voor de middenstand.
Als bijverdienste plakte de jonge
ondernemer 15.000 papieren vlie
gers per seizoen in elkaar die gretig
aftrek vonden bij de boulevardwin
keltjes in Noordwijk en Zandvoort.
Het kleine winkeltje groeide des
ondanks in de loop der jaren uit
zijn jas en Koos, die al die tyd by
zijn ouders inwoonde en op eigen
benen wilde staan, vond een prach
tig pand aan de Haarlemmerstraat.
Tijdens de oorlog lag de handel
grotendeels plat, maar rond de ja
ren vijftig ondervond het echtpaar
de positieve gevolgen van de op
bloeiende economie en stegen de
verkoopcijfers.
Financieel kreeg Koos dan ook
wat meer ruimte, wat woonruimte
betreft was dat niet het geval. Zijn
vrouw Tini, die hij in '46 huwde:
"Eerst woonden we lekker ruim.
Maar ja, toen kwam er meer en
meer handel en langzamerhand
werd het hele huis in beslag geno
men". "Het was zelfs zo", vult Koos
aan, "dat de ene helft van het dres
soir voor haar was en de andere
helft voor mijn sta alwaar dat niet
mocht roesten".
Waar eens de voorkamer was, is
nu weer magazijn. Op de planken
een voorraad make-up waarvan
een fotomodel in extase raakt. He
lemaal bovenop nog een stapel do
zen voorzien van ouderwetse eti
ketten en volgepropt met stopwol,
iets wat* het tweetal al lang niet
meer verkoopt, "want wie stopt er
tegenwoordig nou nog sokken",
LEIDEN De politie je beste
vriend? De Voorhouter moet
daar vorig jaar toch even anders
over hebben gedacht toen hij een
agent een krik te leen vroeg en in
plaats van het gevraagde een be
keuring kreeg aangereikt. "Een
vreemde zaak", zei hy gisteren
tegen de kantonrechter, waar hy
zich voor een gladde voorband
onder zijn auto - reden van die
bekeuring - kwam verantwoor
den.
door
Simone van Driel
De verdachte vertelde dat hy op
de snelweg was aangehouden
door een politie-wagen. "Ik reed
namelijk achter die agenten en
ze zeiden dat ik iets te weinig af
stand hield. Toen gingen ze m'n
auto controleren".
Er had niks aan het handje
moeten zijn, want volgens de
verdachte was de auto twee we
ken ervoor nog apk-goedge-
keurd, maar de politie consta
teerde dat de rechter voorband
glad was. "Die agent vroeg aan
me of ik een goede reserve-band
bij me had. Als ik die eronder zou
zetten, kon ik zo doorryden. Die
band had ik inderdaad, maar ik
bleek de krik in de schuur te heb
ben laten liggen. Dus ik vraag
aan de agent: mag ik misschien
uw krik even gebruiken? Nou,
dat mocht niet en ik kreeg een
boete van 50 gulden. Alleen om
dat ik die krik niet bij me had. 's
Avonds ben ik naar het politie
bureau gegaan om te laten zien
dat ik de band had verwisseld,
maar de dienstdoende agent wei
gerde te komen kijken".
De officier deelde de mening
van de verdachte niet dat het hier
een vreemde zaak betrof. "De
band had bijna geen profiel meer
dus die was ook niet zo'n béétje
glad. Het is een gunst dat u die
band mocht vervangen en ja, als
u dan vervolgens geen krik bij u
heeft... Het is nogal logisch dat
die agent u zijn krik niet wil le
nen, want dan moet hij op u
wachten en zijn dienst gaat ge
woon verder". Vijftig gulden
boete eiste ze.
Bij de rechter vond de ver
dachte evenwel veel meer ge
hoor. "Ik geloof u, anders zou u
zó'n aaneenschakeling van ver
zinsels moeten hebben verteld".
Schuldig zonder straf. De officier
hield hoger beroep in beraad.
Nooit
"Dat wordt beweerd, ja", sprak
de man uit Roelofarendsveen
wat zuinig nadat de kantonrech
ter had voorgelezen wat in het
proces-verbaal stond. De man
was vorig jaar december op de
kruising Willem de Zwijgerlaan-
/Marnixstraat met zijn auto door
rood licht gereden. Uit welke op
merking de rechter de juiste con
clusie trok dat meneer het met de
bekeuring niet eens was. "Ik kan
me niet voorstellen dat ik door
rood ben gereden, want dat doe
ik nooit". Zoals dus elke zitting
wel een paar, van deze overtre
ding verdachte automobilisten
zeggen.
Maar deze verdachte was bij
zonder volhardend, hij vond
zelfs de gedachte dat hij dan mis
schien door oranje was gegaan,
te sterk. Hij kon zich bovendien
niet met zekerheid herinneren
op die bewuste dag op de Willem
de Zwijgerlaan te zijn geweest.
Waarop de rechter uiteraard wil
de weten hoe hij dan zo stellig
wist daar niet door rood te zijn
gereden.
"Dat weet ik uit ervaring: ik rij
nooit door rood".
De kantonrechter trachtte de
verdachte tot een ander inzicht
te bewegen door te stellen dat
volgens de agent die de overtre
ding had geconstateerd, het ver
keerslicht al drie seconden op
rood had gestaan. "En die agent
staat onder ede".
"Dus ik zou de onwaarheid
spreken", was de reactie van de
Roelofarendsvener. "Ik sta hier
ook onder ede".
"Nee hoor", zei de rechter,
daar vergiste meneer zich echt
in. "En er wórdt hier wel eens ge
jokt".
De officier, die geen enkele
twyfel over de zaak had, eiste
eenzelfde bedrag als de verdach
te als schikking had kunnen be
talen: 100 gulden. "Ik hou in be
raad of ik in hoger beroep ga",
was diens antwoord. "Ik weet
dat ik in dit geval als niet-beë-
digd mens de waarheid vertel".
De rechter hield hem voor dat
hy in hoger beroep ook niet on
der ede zou staan. "Nee, maar
misschien reageren ze daar an
ders op myn argumenten. Het is
toch wel sneu als je verbaliseerd
wordt voor iets waaraan je denkt
niet schuldig te zyn".
Omdat de verdachte hem geen
type leek dat expres door rood
rydt, maar ook geloofde dat hy
de overtreding werkelijk had be
gaan, ging de rechter mee in de
eis van de officier. "Verder is dit
een kwestie van een beëdigd pro-
ces-verbaal versus een niet al te
beste herinnering".
"En van het feit dat ik niet beë
digd ben", had de verdachte het
laatste woord.
Gebrekkig
Gebrekkig, iel, van bierviltjes-
achtig formaat, kortom: er deugt
weinig van het bord dat automo
bilisten in Noordwijk attent
moet maken op het feit dat ze
voor bepaalde parkeerplaatsen
op bepaalde tijden een vergun
ning nodig hebben. Bovendien is
het systeem onduidelijk. Een
Katwijker en een Noordwyker-
houter wisten het uit ervaring:
de een had het bord aan de
Abraham van Royenstraat totaal
over het hoofd gezien en de an
der had uit de afwezigheid van
zo'n bord aan de Nicolaas Barn-
hoornweg opgemaakt dat hij
daar wel mocht parkeren. "Want
in andere straten staan ze wel".
Met in beide gevallen boetes als
gevolg.
"Ik ben de enige niet die het
bord zo gebrekkig vindt", vertel
de de Katwijker de rechter. "Ik
was op visite en alle mensen die
in dat huis waren, moesten hun
auto verplaatsen. In het donker
zie je bijna niet dat het een ver
bodsbod is, want het eigenlijke
verbod is niet groter dan een stic
ker".
De Noordwijkerhouter onder
steunde even later het betoog
van zijn mede-slachtoffer door te
stellen dat hij het er niet by had
laten zitten en zijn bezwaren
kenbaar gemaakt aan de Noord-
wijkse wethouder van verkeers
zaken. De gemeenteraad heeft
volgens hem inmiddels, op basis
van de evaluatie van de proef van
het vergunningensysteem, ook
erkend dat de gemiddelde auto
mobilist niet met het bord uit de
voeten kan. Officier en rechter
oordeelden in beide gevallen:
schuldig zonder straf.
Op de vloer drie verschillende li-
noleumtapyten, een lekkere war
me kachel, een paar verdwaalde
vliegers en twee uitgezeten stoelen.
De wanden zijn behangen met ver
geelde reclameposters, kalender
platen, speldjes en uit tijdschriften
gescheurde afbeeldingen. "Mijn
vrouw wil het graag gezellig ma
ken", legt Koos uit als ze even de
achter de toonbank schiet om een
zojuist binnengekomen klant te
helpen.
Ouderwets
En evenals bij de twee voorgaande
klanten, klinkt er uit de aangren
zende winkel weer het bekende:
'Goh jullie gaan stoppen hè?' On
geloof en verbijstering by de klan
ten. Koos begrijpt het wel: "Som
migen komen hier al meer dan der
tig jaar. Gisteren was er nog ie
mand en die zei: 'O mijnheer, ik
ken wel huilen dat u weggaat'. Er
zijn erg veel mensen die hier al ja
ren komen voor oude artikelen als
bepaalde haarnetjes en zo. Die ver
kopen ze bij de grote bedrijven
niet. Wy verkopen wat de klant
vraagt en dat is echt ouderwets. Als
we iets niet hebben dan zorgen we
ervoor dat het er komt".
"En zo boort het ook", conclu
deert Tini en gaat weer zitten. "Wij
maken ook altijd een praatje en een
flauwekulletje met de klanten.
Maar wij helpen echt nog. Als ie
mand oorbellen zoekt die we niet
verkopen, dan gaan we op zoek
naar alternatieven. Die behulp
zaamheid die vroeger zo gewoon
was, tref je tegenwoordig bijna ner
gens meer aan".
Goede ouderwetse gewoonten
staan hoog in het vaandel bij de La-
brujères, de klant is koning en
moet weten wat er te koop is. Daar
om staat de winkeldeur de hele dag
open, behalve als het vriest, daar
om is de etalage zo volgepropt.
Koos: "Dat zie je nergens meer,
zo'n etalage van 1001 artikel. Als ik
hem moet inrichten, ben ik soms
drie dagen bezig".
Burgerlijke Stand
LEIDEN - Geboren: Brenda Maria dv.
T.H.P. van Wieringen en A.C.M. Bierman; An
na Wilhelmina Elisabeth dv. P.G. Hoek en A.
van Dijk; Max zv. M.D. Bonnet en J.P.M. Lub-
be; Eveline dv S.E. Dijkstra en E. Griffioen;
Angelique dv. B. Boumia; Remy Jonathan zv.
S. Jethoe en V. Bharosa; Angélique dv. M.P.
van der Linden en J. van Leeuwen; Joyce Sy-
bela Wilhelmina Maria dv. J.C. Koelewijn en
W.M.M. Molenkamp; ündsay dv. R.W. Wer-
nars en M.M. Jongbloed; Mary Martina dv.
W.M. Genuït en C.E.M. van Steijn; Aafje Jaco
bs dv. J. Groen en G.G. van Duijn; Jessica dv.
A.H. Hesseling en J.M.M. Kraan; Joanna Jo
hanna dv. H.J.P. Wortman en J.E. Prins; Kim
Elisabeth Maria dv. A.M. Out en J.E.R. van
Wijk; Elisabeth Willemijn dv. E. Schipaan-
boord en J.E. van Dongen; Angela Sophia
Maria dv. N.W.C. Immerzeel en T.J.A. van No-
belen; Marcel Michiel Abraham zv. T.M.J. de
Vries en P.W.J.M. Keijzer; Robbert Johannes
Jacobus Maarten zv. J.J. Hoek en M. Lind-
hout; Linda dv. W.F. Honsbeek en M.C. van
Dijk; Adem zv. M. Kirac en E. Kira?; Jennifer
dv. N.R. Kort en J.A.M. Andeweg; Karin Jaco
bs dv. B.L. Remmelzwaal en A.C. Mullens;
Tomasz Domink zv. D.J. Janokowski en J.M.
Snopkowska; llona Jamie dv. W. Sloos en
E.M. Kuijer; Helen dv. P.R. van Heeringen en
I.E.J. Göbbels; Beima dv. A. Arikan en M. An-
kan; Ne?la dv. A. Arikan en M. Arikan; Sebas-
tiaan Cornelis Bartholomeus zv. H.B.J. Lefe-
ber en L. Varkevisser; Robbert zv. H.J. Koet
en H.J. Warmerdam; Bas zv. T.M. van den
Berg en H.A. de Boo; Joep Michiel zv J.A.
Dekker en E.M. Berendsenn; Rodrigo zv. T.G.
Malleé en M. de Visser; Michael Frederick zv.
P.M.R. Brewin en M.E. Elsdon; Denise dv R.
van der Heiden en M. Groenendijk; Brenda dv.
J.P.J. Keijzer en E.H. Vermond; Ide Tom zv.
P.T. Spaanderman en J. Kleijburg; Johannes
Bemardus zv. LC. de Vries en M.A.C. Berg;
Dylan Francis zv. P. Antheunis en M. Pariyar;
Femke dv. P.T. Jonker en H.M. Goes; Ah zv.
A.EIKaltoumi en Z.EI Youssfi; Rianne Miran
da Jantiena dv. J.E. Schrage en Y.A.T. Ouwe
hand; Johanna Catharina dv. J.B. Sickman en
C. Boot.
Overleden: H. Barendse (1907) man; C. van
Duijn (1928) man; M.F. Kukler (1904) vri. geh.
gew. met P. Chaudron; I.Y. Goedhart (1940)
vri. geh. gew. met B. Cicuttini; J.A. Blansjaar
(1913) vri. echtg. van G.M. Kikkert; W. Keijzer
(1912) vri echtg. van H.C. Kosto; A.M. Döll
(1919) vri. geh. gew. met J.H. van Hartevelt;
J.T.H. Hakkaart (1909) man; C. Geelhoed
(1961) vri.; J.T.M. van Amsterdam (1915) vri.
echtg. van R.J. van Oosten; M.J. Siraa (1923)
vri. echtg. van A.B. van der Horst; J.C. van der
Drift (1939) vri. geh. gew. met S.A. Huiberts;
D. Ruwaard (1911) man; N. van der Bent
(1918) vri. echtg. van J. Roggeveen.
