TAD LEIDEN
Leidse studenten naar WK
programmeren in Amerika
Majoor Stofregen
65 jaar heilsoldate
LEIDSCH m DAGBLAD
Bedelende
studenten
Overval op
Rex-bioscoop
leverde 281
gulden op
Anonieme brief over
ontploft koffertje
Op bezoek in
gestolen jas
SCHILDER
VAKMANSCHAP
SINDS
1902
*nv van muiden
W leiden bv
Na behalen tweede plaats bij EK
ZATERDAG 19 NOVEMBER 1
LEIDEN/LEIDERDORP - Studen
ten worden door Deelman veroor
deeld tot de bedelstaf. Dat vinden
studenten van de Reinwardt Aca
demie uit Leiden en de Laboratori-
umschool uit Leiderdorp. Om dat
duidelijk te maken, waren zij gis
termiddag vroeg aan het bedelen
voor het station in Leiden.
De hele week hebben studenten
acties gevoerd tegen plannen van
Deetman om onder meer de studie
duur tot zes jaar te beperken. De be
langstelling voor de acties van de
zijde van studenten van de univer
siteit was - overeenkomstig de Leid-
se traditie - gering.
Later op de dag togen studenten
naar het Leidse Stadhuisplein om
daar eveneens hun ongenoegen
over de maatregelen van de minis
ter kenbaar te maken.
Maar eenmaal in Leiden liep het
pas goed uit de hand. De oudste
verdachte had in een Grieks res-
taurent met het pistool lopen
zwaaien en dreigen. Deze haalde
daarna zijn vriend over om de bio
scoop te overvallen. De kassier
kreeg het pistool tegen zijn hoofd
gedrukt en moest geld afgeven.
In een café verdeelden de twee
Sassenheimers de buit, waarop zij
in een taxi stapten om naar Am
sterdam te gaan. Bij een benzine
station lieten zij de taxi wachten,
omdat zij nog wat wilden drinken.
De taxichauffeur echter, dacht dat
de twee een overval wilden plegen
en waarschuwde de politie, die hen
even later inrekende.
De 29-jarige verdachte is al her
haalde malen met justitie in aanra
king geweest. Volgens een psychi
atrisch rapport was hij al op 12-jari-
ge leeftijd alcoholist. Officier van
justitie, mr. J. van Eek, sprak in dit
verband over een 'verloederde en
aan de rand van samenleving le
vende verdachte', die in een roes
toestand levensgevaarlijk is.
De jongste verdachte is nog niet
op noemenswaardige wijze met
justitie in aanraking geweest. Hem
verweet mr. van Eek dat hij willens
en wetens mee was gegaan en zich
daarbij had schuldig gemaakt aan
een zwaar geweldsdelict.
De rechtbank doet 2 december
uitspraak.
Bij de redactie van het Leidsch
Dagblad is gisteravond een
anonieme brief afgegeven over
het gisteren aan de Langebrug
tot ontploffing gebrachte kof
fertje. In de brief wordt uit
eengezet hoe het koffertje bij
de ABN-bank aan de Lange
brug terecht is gekomen. Aan
gezien bij dat verhaal onder
meer een fotokopie is gevoegd
van het in dat koffertje aange
troffen staalboek voor wand-
bekleding, gaat de redactie er
van uit dat de brief van de 'da
der' afkomstig is. Bijgaand
zijn/haar relaas.
Ik vond een zwart, sleets koffertje
voor de deur van een architecten
bureau aan de Houtstraat, hoek
Rapenburg. Het stond daar,
wachtend op de kraakwagen te
midden van ander overbodig
huisraad. Mooi koffertje, dacht
ik. Koffertje zonder handvat,
maar als aandachttrekker nog
mooi genoeg. Het koffertje liet
aan alles merken nog enige in
houd te hebben ook. Ik opende het
en vond een dik boek met mooie
stalen van het pretentieuze vinyl-
behangmerk Vescom uit Deume.
Een verouderde architectencol
lectie uit 1985, maar zwaar ge
noeg om het onaanzienlijke kof
fertje toch nog enig gewicht te ge
ven.
Ik nam het koffertje onder de
arm en plaatste het links van de
hoofdingang van de ABN-bank
op de Breestraat. Waarom daar?
Omdat dit nu eenmaal een goede
plek is voor mysterieuze, anonie
me koffertjes. Veel mensen gin
gen er langs heen. Het koffertje
viel ze niet op. Zorgelijke mensen
waren het vaak, mensen met
neerhangende mondhoeken die
duidelijk andere dingen aan het
hoofd hadden dan het vinden
van koffertjes. Sommigen zagen
het koffertje wel, maar maakten
desondanks geen enkele aanstal-
te op nader onderzoek uit te
gaan.
"Koffertje", zag je ze denken,
"wat moet ik nou met een koffet-
tje. Ik heb al een koffertje thuis".
Een enkeling bleef een moment
staan, keek om zich heen, dacht
vervolgens even na, herinnerde
dat rare koppie van meneer
Ralph Inbar, koos zichtbaar eie
ren voor zijn geld en liep door.
Dan een man op een fiets. Een op
lettende man die daar niet uitge
keken raakte. Moet je dat koffer
tje zien, probeerde hij andere
mensen in het genot van zijn
vondst te laten meedelen. Zo'n
koffertje had hij nog nooit van
zijn leven op straat zien staan.
Een koffertje onder de nachtkluis
van een bank, dat kon volgens
hem niet anders dan een bijzon
der koffertje zijn. Voorzichtig
raakte hij het koffertje even aan
met de punt van zijn schoen.
Voelde daardoor dat het koffertje
zwaarwichtige inhoud had en
deed vervolgens wat je van een
betrouwbaar mens mag ver
wachten: hij liep het bankge
bouw binnen, waar hij toch
moest wezen om wat geldzaken te
regèlen, en maakte aan de balie
melding van de vondst.
Even later verschenen er twee
in bankstemmige kostuums ge
stoken beleidsemployés die zon
der te dralen het koffertje - nog
steeds links en onbeheerd voor de
hoofdingang - met veel vakmatig
bravour op waarde en explosivi
teit begonnen in te schatten, ja
zelfs met één vinger, een bange
vinger mag ik wel zeggen, begon
nen te betasten. Even aanraken
en dan terugdeinzen, u kent dat
wel.
Wie de krant goed leest, weet
dat dergelijke koffertjes naast
bankingangen meestal munitie
op scherp bevatten. Een van de
heren besloot het koffertje mee
naar binnen te nemen. Hij droeg
het tussen duim en- wijsvinger,
zoals een"jonge vader de eerste
volle luier van zijn kind naar de
pedaalemmer draagt. Plaatste
het vervolgens rechts van de balie
in de bankhal en begon een lucht
hartig gesprek met een collega.
Later liepen ze met het koffertje
naar achteren, richting uitgang
Langebrug.
Wat er daarna met het koffer
tje gebeurd is, is aan mijn aan
dacht ontgaan. Waarschijnlijk
hebben de heren het koffertje ge
opend, vonden het overjarig
staalboek en besloten het koffer
tje aan de Langebrugkant van
dé bank aan de vuilophaaldienst
aan te bieden. Of hebben ze het
koffertje niet zelf geopend, maar
de mijnopruimingsdienst en de
politie verwittigd, die vervolgens
de straat heeft afgezet en een
man heeft gearresteerd, een man
- hoe haalt hij het in zijn hoofd -
die dacht dat het om een politie
actie ging. Zo'n man vraagt toch
gewoon om moeilijkheden.
Enfin, waartoe zo'n geheel oud
koffertje nog in staat blijkt te
zijn. Geldt dat ook niet voor men
sen? Je mag dan wel oud en sleets
zijn, als je er maar explosief
blijft uitzien, blijf je in het cen
trum van de belangstelling
staan. Plotseling bemoeit de
bank zich weer met je. De politie
zet een straat voor je af. Twee
agenten maken overuren voor je.
Mijn moeder zei het al: "Jongen",
zei ze, "zorg dat de mensen den
ken dat je meer bent dan je wer
kelijk bent Dat jongen is het ge
heim van het leven". Dit nu heb ik
met dit koffertje willen bewijzen.
DEN HAAG - Wegens een overval
op sexbioscoop Rex aan de Haar
lemmerstraat in Leiden, waarbij
281 gulden werd buitgemaakt, is
gisteren voor de Haagse rechtbank
tegen een 29-jarige Sassenheimer
drie jaar gevangenisstraf geeist. Te
gen zijn 25-jarige mededader, even
eens uit Sassenheim, werd 24
maanden, waarvan acht voorwaar
delijk geeist.
Aan de overval, die op 16 juni dit
jaar werd gepleegd, ging het nodi
ge vooraf. Vanwege een ruzie met
zijn vrouw had de 29-jarige ver
dachte het op een drinken gezet en
daarbij rohypnol ingenomen.
Vanuit Sassenheim was hij met
zijn maat met een taxi naar Leiden
gegaan. In de taxi had hij de chauf
feur al willen bedreigen met een
luchtdrukpistool en willen ber
oven. Dit kon zijn dorpsgenoot ver
ijdelen.
LEIDEN Een medewerkster van
de openbare bibliotheek aan de
Nieuwstraat in Leiden zag gister
morgen een bezoekers binnenko
men met haar jas, die de dag daar
voor uit de leeszaal was ont
vreemd. Toen de man door de
vrouw werd aangesproken, koos
hij het hazepad.
Aan de hand van de nauwkeuri
ge beschrijving die de medewerk
ster vervolgens aan de politie gaf,
kon de dief twintig minuten later
worden aangehouden in de Haar
lemmerstraat. Het ging om een 19-
jarige man zonder vaste woon- of
verblijfplaats.
'Bedrijfsleven
niet praten over
onderwijsvormen
beroepsonderwij s'
LEIDEN De voormalig direc
teur van de Leidse Meao, C.E. van
Oort, heeft het bedrijfsleven giste
ren gewaarschuwd niet met het
rijk te praten over gewenste onder
wijsvormen in het beroepsonder
wijs. Volgens Van Oort is het risico
groot dat het rijk die wensen onver
kort overneemt waarna het be
drijfsleven dan, als er eventueel
problemen ontstaan, de zwarte piet
krijgt toegespeeld.
Van Oort zei dit gisteren tijdens
zijn afscheidsreceptie in Holiday
Inn. Hij zei niet te twijfelen aan de
goede intenties van het bedrijfsle
ven. Ondanks die intenties zou het
voor het onderwijs echter verkeerd
kunnen uitpakken. "Ik roep het be
drijfsleven daarom op: stap er niet
Van Oort, die vanaf 1975 direc
teur is geweest van de Meao, nam
in feite op 1 augustus van dit jaar
afscheid van de Meao. Hij is echter
nog enkele maanden aan de school
verbonden geweest om het ad
junct-directeurschap van de toeris
tische opleiding van deze school
waar te nemen.
Hoge Rijndijk 68-70 LEIDEN
Tel: 071-122469/126741
LEIDEN - Zij liep haar roeping
'raak'. Met oneindige liefde voor
God en de minder bedeelde me
demens, zet de Leidse majoor
Stofregen zich al 65 jaar in voor
het Leger des Heils. Zelf doet ze
haar gedrevenheid af met: "God
heeft mij geroepen op die plaats
ion ik neb hem gediend".
Ter gelegenheid van haar 65-ja-
rig jubileum wordt zondagmid
dag 20 november van 15.30 tot
16.30 uur een receptie gegeven in
het onderkomen van het Leger
des Heils aan de Derde
Groenesteeg. Aansluitend wordt
om 17.00 uur een dankdienst ge
houden. Mevrouw Stofregen
woont in het Huis op de Waard
aan de Kaarsenmakersstraat.
Dat haar haren, vaak verscho
len onder het karakteristieke
zwarte hoedje, langzaam grijs
den, zal veel mensen ontgaan
zijn. Mevrouw Stofregen is nu 90
jaar. Hoofddeksel en kostuum
behoren niet meer tot het dage
lijkse tenue, maar de band met
'haar' leger is nog altijd zeer
sterk. De jubilerende majoor
woont de wekelijkse diensten
nog altijd trouw bij en tot vijfjaar
geleden stond de kwieke negen
tiger nog borg voor de financiële
bijdragen van de Leger des
Heilsleden.
Ruim 82 jaar geleden kwam ze
in contact met het leger en sinds
dien liet het haar niet meer los.
Vooral de samenzang en de
prachtige uniformen maakte die
pe indruk op de jonge Stofregen.
Pas op latere leeftijd veranderde
haar belangstelling in gedreven
heid om zich aan te sluiten bij het
leger. De ellende waarin sommi
ge mensen verkeerden en de har
telijkheid waarmee het leger de
helpende hand boden, oefenden
grote aantrekkingskracht op
haar uit.
De majoor wilde echter meer
dan 'gewoon' heilsoldate zijn,
dus doorliep ze de kweekschool
opleiding en verwierf zich de ti
tel van heilsofficier, hetgeen in
hield dat ze de verantwoordelijk
heid droeg van het korps. Ze be
gon haar lange loopbaan bij het
Leger des Heils in 1923 in
Utrecht.
Mevrouw Stofregen mocht
dan vooruitblikken op een
dienstbaar beroep, ze moest
daarvoor wel de nodige offers
brengen. Zelf ziet ze dat niet zo
en betitelt ze de concessies als:
'het hoorde er bij'. Vanaf dat mo
ment stonden haar persoonlijke
belangen niet langer voorop;
haar verdere leven betekende
uitsluitend dienstbaarheid aan
God.
Haar verloving verbrak ze om
dat haar aanstaande echtgenoot
het leven als heilsofficier niet zag
zitten en ze koos bewust voor het
Leger des Heils. Alcohol en ta
bak waren in haar leven voortaan
taboe. Een praktische maatregel
weliswaar omdat het heilswerk
veel contact met verslaafden in
houdt.
Uiteraard bracht het goede
werk voor het leger veel vreugde
met zich mee, maar materialis
tisch gezien was het geen pretje.
Korpsleden hadden recht op een
toelage, maar ontvingen die al
leen als er geld was en dat ge
beurde nogal eens. "Als mijn
schoenen kapot waren, kreeg ik
een nieuw paar van mijn vader",
verzucht de majoor. Lopend, bij
weer en wind, verspreidde zij 'De
Strijdkreet'. Vanachter de war
me kolenkachel de straat op om
huisbezoeken af te leggen. Wan
delingen van vier uur schuwde
zij niet,
Majoor Stofregen: 'Het is allema
Alle praktische moeilijkheden
waren te verdragen maar wat
pijn deed, was dat de bevolking
vaak uiterst negatief reageerde
op de aanwezigheid van het le
ger. Stofregen: "In de beginpe
riode droegen we uniformen met
een sjerp. Dan liep je door de Jor-
daan en dan riepen mensen: "Wij
hebben geen lakens op onze nes
ten en zij dragen ze!". Regelma
tig waren de soldaten slachtoffer
van joelpartijen en een enkele
keer gingen bewoners zo ver dat
genade'. (foto Wim Dijkman)
ze vanuit een bovenraam water
goten op de zingende heilsolda
ten.
De tijden zijn dan veranderd
maar de doelstelling bleef onge
wijzigd: het geloof verkondigen
en daarvan uit mensen helpen.
Een taak die de majoor door de
jaren heen met veel toewijding
vervulde. "Ik kijk met dankbaar
heid terug op mijn loopbaan",
zegt ze, "het is allemaal genade
hoor".
testte de oplossing en die moest er
in drie minuten zijn. Zo niet, dan
kreeg je het programma terug en
kreeg je vijftien minuten straftijd",
zegt Dennis Breuker. Een van de
deelnemende teams leverde 58
keer een programma in, evenzo
veel keer werkte het niet snel ge
noeg.
In totaal waren er zeven opga
ven. De Leidse ploeg loste er daar
van drie op, net zoveel als de ploeg
die als eerste eindigde, l'Ecole des
Mines (mijnbouwschool) ifit Parijs.
De Fransen boekten echter een be
tere tijd. Negen van de 24 teams
slaagde er niet in ook maar één op
gave goed op te lossen. "Dat er
teams waren die geen enkele opga
ve wisten op te lossen, valt me toch
tegen. Misschien lag dat niet aan de
kennis van de studenten, maar aan
gebrek aan samenwerking binnen
de ploegen", meent Klaas van Aar-
De waarnemend voorzitter van
het bestuur van de afdeling wis
kunde en informatica, dr. L.C.M.
Kallenberg, was toch wel verrast
door het resultaat van de studenten
bij de programmeerwedstrijden.
"Ónze opleiding staat bekend als
een theoretische. Het blijkt nu dat
ze ook in het praktijkwerk goed uit
de bus komen. Dit resultaat draagt
bij aan de goede naam van onze op
leiding".
Vergelijking
Volgens Kallenberg werd juist
van de voormalige TH's gezegd dat
zij een praktijk gerichte informati-
ca-opleiding hebben. "Het is moei
lijk om de opleiding in de verschil
lende universiteitssteden te verge
lijken. Vergelijking van de studie
programma's zegt niks; ook maakt
het voor het vinden van werk niet
uit waar je hebt gestudeerd. Iedere
afgestudeerde informaticastudent
vindt een baan. Een wedstrijd als
deze levert toch vergelijkingsmate
riaal op".
Kallenberg is nu bezig met het
zoeken van sponsors voor de reis
naar de Verenigde Staten. De stu
denten gaan zich voorbereiden op
het wereldkampioenschap door
het oplossen van opgaven, die tij
dens vorige WK's werden gegeven.
"Ook proberen we er achter te ko
men welke pe's worden gebruikt.
Dan kunnen we hier op hetzelfde
type oefenen" aldus Patrick Min.
LEIDEN Een ploeg van vier
Leidse studenten neemt vol
gend jaar februari deel aan de
wereldkampioenschappen
programmeren voor studen
ten. Afgelopen weekeinde ein
digde het team van de Leidse
universiteit bij de Europese
kampioenschappen op de
tweede plaats. Daarmee ver
wierven Dennis Breuker,
Klaas van Aarsen, Michel Wes
terbeek, Lambert Otter en Pa
trick Min (teambegeleider en
reserve) het recht op deelname
aan de WK in Louisville in de
Verenigde StMen.
De tweede plaats tijdens de ,EK
kwam ook voor de Leidse studen
ten als een verrassing. Bij de Tech
nische Universiteit van Eindhoven
waren aan de Europse kampioen
schappen selectiewedstrijden
voorafgegaan. Het Leidse team
werd zonder voorafgaande selectie
samengesteld, eigenlijk pas twee
weken voor de kampioenschap
pen.
door
Willem Spierdijk
"We hebben gezocht naar men
sen van wie bekend is dat zij goed
zijn in het oplossen van program
meerproblemen", stelt Patrick
Min, de secretaris van De Leidsche
Flesch, de studievereniging voor
wis-, natuur-, sterrekunde en infor
matica. "Bovendien is een van de
selectiecriteria geweest dat de
deelnemers goed moeten kunnen
samenwerken".
Die samenwerking was belang
rijk omdat de vier studenten maar
over één personal computer kon
den beschikken. De deelnemers
begonnen met uitwerken van het
probleem op papier en konden het
daarna het programma in de pro
grammeertaal Pascal in de compu
ter invoeren. Het verdelen van de
beschikbare tijd achter de compu
ter was dus belangrijk. De samen
werking was ook belangrijk bij het
oplossen van de problemen.
Puzzels
Die opgaven hadden veelal het
karakter van wiskundige puzzels.
Het programma moest die puzzels
oplossen. "Erg belangrijk daarbij
was dat het programma het pro
bleem snel kon oplossen. De jury
Een deel van de ploeg van de Leidse universiteit die naar Amerika gaat voor de WK programmeren: (vlnr)
Klaas van Aarsen, Dennis Breuker, dr. L.C.M. Kallenberg en Patrick Min. Lambert Otter en Michel Westerbeek
Ontbreken. (f0t0 Jan Holvast)
STAD LEIDEN STAD LEIDEN STAD LEIDEN STAD LEIDEN STAD LEIDEN STAD LEIDEN STAD LEIDEN
