Kiesstelsel VS omstreden
Vertraging in groei ozongat voorbode ramp
'In de censuur heb ik nimmer
enige lijn kunnen ontdekken'
Achtergrond
Geestelijke verzorging in hoofdbureau van politie
President indirect gekozen via kiesmannen
WASHINGTON Michael
Dukakis weet dat hij nog
eén kans heeft. De strate
gie van de Democraat is er
de laatste weken duidelijk
op gericht geweest om al
z'n aandacht op 18. over
het algemeen grote staten
te concentreren.
Als hij alleen in die 18
staten wint. dan haalt hij
net het Witte Huis. Hoe
wel Bush in dat geval dus
in de overige 32 staten zou
hebben gewonnen. En
hoewel Dukakis mogelijk,
landelijk gezien, een lager
stemmenpercentage zou
halen dan de Republikein.
door
Henk Dam
De reden waarom Dukakis met
minder staten dan Bush en zelfs
met minder stemmen dan Bush
de opvolger van Reagan zou kun
nen worden, is. kort gezegd: het
Amerikaanse kiesstelsel. Dat
stelsel is ingewikkeld en omstre
den omdat het nogal merkwaar
dige en zelfs ondemocratische
uitslagen mogelijk maakt.
De manier waarop de Ameri
kanen hun president kiezen,
werd 200 jaar geleden bedacht
door de opstellers van de Grond
wet. Van hen was de ook nu nog
geldende regel dat de president
niet direct wordt gekozen door
het volk, maar indirect, via kies-
Een dergelijke regel vind je
nergens anders in de wereld.
Waarom lieten de opstellers van
de Grondwet de president niet
gewoon rechtstreeks door de
burgers kiezen? Dat had onder
meer te maken met de elitaire ge
dachte dat je het volk niet al te
veel moet toevertrouwen. De
kiesmannen waren bedoeld als
buffer tussen de gewone kiezers
en 's lands hoogste functionaris.
Even werd door de 'founding
fathers' gespeeld met de gedach
te om het Congres als buffer te la
ten opereren, en de president
dus door het parlement te laten
aanwijzen. Maar dat ging niet
door omdat het in strijd werd ge
acht met het beginsel van de
scheiding der machten, in dit ge
val de wetgevende en de uitvoe
rende macht.
Kiesmannen
Het kiesstelsel zoals dat dus
door Amerika's aartsvaders
werd uitgevonden en in de loop
der decennia op details werd bij-
AMERIKA KIEST
gesteld, steekt, nader uitge
werkt, als volgt in elkaar.
Geregistreerde kiezers in de 50
staten en in Washington D.C.
(dat geen staat is) gaan op de
dinsdag na de eerste maandag in
november naar de stembus. De
presidentskandidaat die in een
staat de meeste stemmen haalt,
krijgt alle kiesmannen van die
staat. 'Winner takes all', heet dat
principe.
Elke staat heeft evenveel kies
mannen als het totaal van de
senatoren en afgevaardigden die
de staat in het Congres heeft en
dat totaal is weer afhankelijk van
het aantal inwoners. Het gaat om
minstens drie kiesmannen (in
een dun bevolkte staat als
Noord-Dakota bijvoorbeeld) en
maximaal om 47 (het 28 miljoen
inwoners tellende Californië).
De kiesmannen komen half
december bijeen en brengen offi
cieel hun stem uit waarmee zij de
president kiezen. Aangezien er
538 kiesmannen zijn. moetje als
presidentskandidaat 270 kies
mannen achter je. hebben om de
grote prijs te winnen.
Er zit een aantal interessante
haken en ogen aan dit systeem.
Om te beginnen, is het door
gaans zo dat degene die. lande
lijk gezien, het hoogste stem
menpercentage haalt, die winst
versterkt terugvindt in het aantal
kiesmannen dat hij heeft gewon-
Nixon bijvoorbeeld won in
1968 301 kiesmannen, 56 procent
van het totale aantal kiesman
nen. Maar hij kreeg maar 43,4
procent van de door de kiezers
uitgebracht stemmen. Carter
won in 1976 met 50,1 procent van
de werkelijke stemmen en 55
procent van het aantal kiesman-
Een heel extreem voorbeeld is
de herverkiezing van Reagan in
1984. Reagan verpletterde Mon-
dale, in kiesmannen gerekend.
Hij won er 525 tegen Mondale 13.
Maar in werkelijke stemmen ge
rekend was het beeld lang niet zo
zwart-wit. Op Reagan brachten
54 miljoen Amerikanen hun
stem uit. op Mondale 37 miljoen.
De regel van de 'versterkte
winst' gaat niet altijd op. Drie
keer. in 1824,1876 en 1888. had de
kandidaat op wie de meeste ech
te stemmen waren uitgebracht,
minder kiesmannen dan zijn op
ponent en ging dus het Witte
Huis aan zijn neus voorbij.
Zoiets kan nog steeds gebeu
ren. Het is, zoals hierboven al
staat, heel wel denkbaar dat er
meer Amerikanen op Bush dan
op Dukakis stemmen, en dat het
toch de gouverneur van Massa
chusetts is die in januari naar
Washington D.C. mag verhuizen.
Een ondemocratisch kantje
aan het huidige stelsel is verder,
dat grote staten erdoor bevoor
deeld worden. Binnen de staten
zijn etnische groepen in de ste
den met een coherent kiespa-
troon (joden, zwarten) weer in
het voordeel.
Waarom houden de Amerika
nen dan toch aan hun antieke en
potentieel unfaire kiesstelsel
vast? Een van de redenen is, dat
het systeem spoort met het fede
rale karakter van de Verenigde
Staten. Alle staten hebben nu
een directe afvaardiging bij de
verkiezing van de president.
Het systeem ontmoedigt ver
der de deelname van kandidaten
buiten die van de twee grote par
tijen. de Democraten en de Re
publikeinen, en ook dat vinden
veel Amerikanen een goede
zaak.
Bij een evenredig systeem na
melijk (de manier waarop in Ne
derland bijvoorbeeld de Tweede
Kamer wordt gekozen) zou ver
splintering kunnen optreden.
Het 'voordeel' van het huidige
twee-partijen-stelsel, presiden
ten met een krachtig mandaat,
zou daardoor kunnen verdwij-
Oproer
Er is in het verleden wel gepro
beerd om de president op een di
recter en evenrediger wijze geko
zen te laten krijgen. In 1969 nam
het Huis van Afgevaardigden
zelfs een wet daarover aan. die
overigens in de Senaat sneuvel
de. Sindsdien zijn er niet zo veel
pogingen meer gedaan om het
kiesstelsel veranderd te krijgen,
al was het alleen maar omdat de
twee grote partijen daar niet bij
gebaat zijn.
Om prof. Stephen Wayne,
hoogleraar politieke weten
schappen aan de George Was
hington Universiteit in Washing
ton te citeren: "Alleen als er weer
een president aan de macht komt
die niet de meerderheid van de
echte stemmen had, zou je mis
schien voldoende oproer kunnen
krijgen om het systeem te wijzi
gen. Zolang dat niet zo is. zullen
we wel tot in de voorzienbare
toekomst met kiesmannen blij
ven werken".
De rivalen Bush en Dukakis schudden elkaar de hand.
Nederlandse boekverkoper keert Zuidafrika de rug toe
JOHANNESBURG - Geen enke
le Zuidafrikaanse boekenliefheb
ber kan er omheen: Johannesburg
is opnieuw een goede boekwinkel
armer. Eind september sloot Mar
cus de Jong voorgoed zijn 'Acade
mische Boekwinkel' in Braamfon
tein, vlak tegenover de als liberaal
bekende universiteit van de Witwa-
tersrand. En over een maand valt
het Zuidafrikaanse doek voor Mar
cus en Gre de Jong definitief, wan
neer zij terugkeren naar het land
waaruit zij 37 jaar geleden met hun
ouders waren weggetrokken.
door
Ruud de Wit
Het verhaal van Marcus de Jong
en zijn vrouw - die elkaar overigens
pas in Zuidafrika ontmoetten - lijkt
in menig opzicht op dat van vele
duizenden andere Nederlanders
die nu in Zuidafrika leven. Marcus
was een van de acht zonen van bak
ker De Jong. die in 1952 vanuit het
Friese Joure met de Waterman in
Kaapstad landde. Nu, 37 jaar later,
bakken vier van zijn broers nog
steeds brood in Pretoria: "Ik heb
niet zoveel contact met ze. Ze zijn
volledig opgegaan in de blank-Afri
kaanse samenleving", aldus Mar-
"Pas in 1972 gingen mijn vrouw
en ik voor het eerst terug naar Ne
derland en daarna is die band met
Europa gebleven". Het feit dat De
Jong niet in het bakkersvak te-
We waren eigenlijk min of meer al
gewend geraakt aan dat elk jaar
groter wordende ozontekort, het
'ozongat', boven het reusachtige
ïjscontinent Antarctica. Dit tekort
is ontstaan als gevolg van het ge
bruik van bepaalde stoffen door de
mens. Die stoffen zijn bijvoorbeeld
ammoniakdampen die bij de over
matige bemestingen vrijkomen en,
door
Ben Apeldoorn
vooral, verbindingen tussen
chloor, fluor en koolwaterstoffen
(de beruchte CFK's) die hoofdzake
lijk zijn te vinden in spuitbussen,
koel- en vrieskasten en air-condi-
tioners. Ook de enorme hoeveelhe
den stikstof-oxiden (de bijna even
beruchte NOX-en). afkomstig van
het intensieve autoverkeer, plegen
grote aanslagen op het ozongehalte
in onze stratosfeer.
Gedurende het laatste decenni
um is elk jaar als bij ons de herfst
aanbreekt, dus als op het zuidelijke
halfrond het voorjaar zijn intrede
doet, het gebied in de atmosfeer
boven Antarctica met een tekort
aan ozon groter geworden. Vorig
jaar was het 'ozongat' groter dan
ooit en besloeg het een oppervlak
dat groter was dan dat van de conti
nentale ijswoestenij eronder.
Niet zonder grote zorg zag men
daarom de definitieve resultaten
van de metingen aan en de waarne
mingen van de luchtlaag boven
Antarctica over de maanden sep
tember en oktober van dit jaar te
gemoet. Dat de natuur echter ook
de meest eminente onderzoekers
en de verfijnste prognoses zo nu en
dan duchtig op de hak kan nemen,
is ook hier weer eens gebleken. Me
tingen van een weersatelliet, de
Nimbus-7, van de Amerikaanse
ruimtevaartorganisatie NASA heb
ben aangetoond dat het ozontekort
boven Antarctica in september
1988 'slechts' vijftien procent was
terwijl het tekort in september
1987 maar liefst 50 procent be
droeg.
Een reden tot een juichkreet?
Mis. waarschijnlijk betreft het al
leen maar uitstel van 'executie'.
Volgens het wetenschappelijke
blad 'Nature' (vol. 335), waarin mel
ding wordt gemaakt van de Nim
bus-metingen. volgt het patroon
van de ozon-afbraak een cyclus van
twee jaar die samenhangt met de
twee-jaarlijkse cyclus die de we
reldomvattende circulatieproces
sen in de dampkring volgen.
Men heeft aan kunnen tonen dat
die cyclus gedurende de laatste
acht jaar er juist voor zorgt dat in
de septembermaanden van de one
ven jaren (bijvoorbeeld 1985, 1987)
de grootste ozontekorten optreden.
Tijdens 'even' jaren (1986, 1988)
wordt" de atmosfeer boven Antarc
tica veel minder sterk beïnvloed
door de omliggende luchtlagen.
Volgens de meteoroloog Mark
Schoeberl, verbonden aan NASA's
Goddard Space Flight Center was
er in en rond september van dit jaar
sprake van bepaalde luchtstromin
gen op meer gematigde breedten
waardoor veel minder CFK's en an
dere schadelijke stoffen boven An
tarctica hun ozonvernielende werk
hebben kunnen doen dan anders.
Bovendien bleek de lucht in de
boven de troposfeer (de onderste
luchtlaag in onze dampkring) gele
gen stratosfeer dit jaar warmer te
zijn dan normaal zodat er minder
ijsdeeltjes in rondzweefden. De uit
die ijsdeeltjes gevormde hooggele
gen 'ijswolken' ontstaan tijdens de
op die hoogten optredende ex
treem lage temperaturen (vaak nog
lager dan 80 graden onder het
vriespunt) gedurende de Antarcti
sche winter door bevriezende wa
terdamp waarin zich ook sporen
CFK's en stikstofoxiden kunnen
bevinden. Als in het Antarctische
voorjaar de zon deze wolken weer
verwarmt, komt het chloor vrij dat
de ozonlaag begint aan te tasten
door van elk ozonmolecuul een
zuurstofatoom te binden. Juist in
die stratosfensche ijswolken vindt
dus de meeste ozonafbraak plaats.
Het lijkt er dus sterk op dat het
betrekkelijk kleine 'gat' dit jaar een
gevolg is van wereldwijde atmosfe
rische omstandigheden. Schoeberl
wijst er op dat de zich in de damp
kring ophopende CFK's, NOX-en
en ammoniak in het Antarctische
voorjaar van 1989 (een oneven jaar
dus) wellicht een nog veel grotere
ozonafbraak zullen veroorzaken
dan in 1987.
recht is gekomen, maar boekhan
delaar is geworden, heeft daar veel
mee te maken. "Wij zijn stadsmen
sen, houden ervan door steden te
lopen, winkels binnen te gaan en
musea te bezoeken. Wij missen dus
Europa meer dan andere immi
granten. Hoe mooi dit land ook is,
wij zitten meestal binnen. We lezen
en luisteren naar muziek. Als je
eenmaal die instelling hebt, kan
het mooie landschap van Zuidafri
ka je eigenlijk gestolen worden".
Neerslachtig
Hoewel hij zijn uiterste best doet
om de indruk te voorkomen dat de
politieke situatie in Zuidafrika van
belang is geweest in de afweging
om de winkel in Braamfontein te
verkopen en naar Nederland terug
te gaan, geeft De Jong toe dat die
zelfde politieke situatie hem meer
malen met ernstige zorgen en twij
fels heeft gekweld en dat de Zuid
afrikaanse politieke atmosfeer
hem neerslachtig maakt: "Het
schijnt dat minister Ruding ten tij
de van de paspoortaffaire heeft ge
zegd: Nederland is een land waar
iets onbelangrijks, belangrijk kan
zijn. Ik denk dat dat een bijna idea
le situatie moet zijn, want hier zijn
wezenlijke zaken volslagen onbe
langrijk".
Hoezeer De Jongs" Academische
Boekhandel in de jaren zestig te
gen de zere schenen van het apart-
heids-establisment schopte, bleek
toen ene professor Van Rensburg
zijn studenten verbood om ook
maar een voet te zetten in zijn
boekhandel, laat staan daar een
boek te kopen. Noodgedwongen
richte De Jong zich vervolgens op
de eveneens in Braamfontein gele
gen universiteit van de Witwaters-
rand, wat hem nog meer in liberale
sferen deed belanden.
"Ik heb altijd geprobeerd om te
verkopen wat mensen wilden heb
ben, of dat nu verboden was of niet.
Elke week kregen wij zo'n lijst van
de censuurraad met welke boeken
er nu weer verboden waren en wel
ke plotseling toegestaan waren.
Maar daar was eigenlijk nooit enige
lijn in te ontdekken". En ïo kon het
gebeuren, dat Gramsci's 'Prison
Notebooks' en Lenin's pamflet
'What is to be done' zijn grootste
verkoopsuccessen werden.
Met de veiligheidspolitie heeft
De Jonge ook te maken gehad, of
schoon nooit op een echt vervelen
de wijze: "Ik herinner me dat een
hoogzwangere vrouw eens in een
boek stond te bladeren, waarbij ze
duidelijk liet merken er niet in ge
ïnteresseerd te zijn. Toen ik haar
vroeg wat ze precies wilde, maakte
ze zich bekend als een officier van
de veiligheidspolitie en waar
schuwde ze me dat ik boeken ver-
Zedeloze smaak
Een andere keer werd De Jong
door de directeur van het postkan
toor ontboden, nadat een zending
voor hem bestemde boeken uit Eu
ropa was opengemaakt. De brave,
maar blijkbaar 'ongeletterde' di
recteur hield De Jong voor dat hij
boeken importeerde die getuigden
van een zedeloze smaak.
Het bleek hier te gaan om het
boek van een Duitse theoloog, 'Sin,
a study of Dogmatics'. Blijkbaar
dacht de man dat het ging om een
boek dat handelde over het seksle
ven van 'dogs', honden dus. Zo kon
het ook gebeuren dat het boek van
Jan Wolkers 'Groeten van Rottu
merplaat' uit de schappen moest
verdwijnen, omdat de auteur er
naakt op stond afgebeeld.
Er zijn ook opwekkender verha
len uit de mond van De Jong op te
tekenen, die een tegenstrijdig licht
werpen op de Afrikaner maat
schappij. "Weetje wie een van mijn
beste klanten was? Nelson Mande-
la. Bij de uitverkoop die we had
den, kwam Winnie Mandela nog
een hele stapel voor haar man ha
len. En regelmatig moesten we
pakketten leveren voor Robbenei
land, waar de meeste zwarte poli
tieke gevangenen verblijven. Want
het departement van gevangenis
wezen wist, dat wij de boeken kon
den leveren, die de gevangenen
voor hun studies wilden hebben,
maar die verder nergens in Zuid
afrika te krijgen waren".
In het materiaal komt de ver
scheidenheid van opvatting over
dit onderwerp onvoldoende tot
uitdrukking, zegt de schoolraad.
Ook in de woord- en beeldkeuze
van het materiaal dat de. Neder
landse Onderwijstelevisie in op
dracht van de nationale commis
sie heeft ontwikkeld, wordt on
voldoende rekening gehouden
met de manier waarop in het pro
testants-christelijk onderwijs
wordt gedacht en gesproken
over seksuele opvoeding.
De schoolraad zal de commis
sie vragen om ander materiaal,
dat wél aan het doel beant
woordt.
Vrouw en kerk
De werkgroep 'Vrouw en
kerk' van de Katholieke Raad
voor Kerk en Samenleving kijkt
niet ontevreden terug op de eer
ste tien jaar van haar bestaan.
Volgens voorzitter drs. Wil Bus is
haar kerk, althans in Nederland,
gevoeliger geworden voor de
problemen van vrouwen. "Het
komt er nu op aan dat ook in het
kerkelijk beleid de eigen bijdra
ge van vrouwen zichtbaar
wordt".
Wil Bus neemt binnenkort af
scheid als voorzitter. Zij is van
het begin af bij deze werkgroep
- een initiatief van de Sint Willi-
brord-vereniging betrokken
geweest. Haar opvolger wordt
drs. Ria Klein-Tank, die met de
andere leden van de groep het
ideaal zal blijven hooghouden:
een kerk als geloofsgemeen
schap van gelijkwaardigen.
"Zo'n 'kerk is", volgens Bus,
"nog lang niet in zicht. Het vi
sioen botst telkens weer op de hi
ërarchische structuur van de
kerk". Toch vindt zij het verspil
ling van energie als vrouwen zich
almaar tegen die structuur afzet
ten. "Is het niet beter zelf initia
tieven te ontplooien die laten
zien dat het in de kerk ook an
ders kan". Zij wees op vieringen
voor vrouwen, eigen diakonale
projekten. verdere ontwikkeling
van feministische theologie en
eigen 'vrouwenspiritualiteit'.
"Dat kunnen we allemaal zelf.
Daarvoor zijn we niet afhanke
lijk van de bisschoppen". Wil
Bus ten slotte: "De bisschoppen
zouden meer een geloofspositie
moeten innemen in plaats van*
een machtspositie".
Vrijzinnigheid
Zolang vrijheid van geloofs
beleving en openheid voor wat
anderen denken geen gemeen
goed is in de kerken, zolang heb
ben vrijzinnige geloofsgemeen
schappen bestaansrecht", zei dr.
Th. M. van Leeuwen, bijzonder
hoogleraar in Utrecht, zaterdag
in Amersfoort bij de viering van
het 65-jarig bestaan van de Cen
trale Commissie voor het Vrijzin
nig Protestantisme.
Van Leeuwen waarschuwde
dat vrijzinnige groeperingen zich
niet in eigen kring moeten op
sluiten. maar deelnemen aan het
geheel van de christelijke kerk.
'Daarin hoeven zij niet onder te
gaan, als ze maar een levende
oand hebben met dat geheel".
Bij wijze van proef mogen
geestelijke verzorgers arrestan
ten in het Amsterdamse hoofd
bureau van politie bezoeken.
Aan deze proef van een halfjaar
doen ongeveer dertig geestelij
ken en humanistische raadslie
den mee.
"Dit is uniek voor de geestelij
ke verzorging in Nederland", zei
de Amsterdamse gevangenispre
dikant W. Hoekert. "Als mensen
in een politiecel zitten, maken ze
geweldig veel mee. Of ze nu te
recht of ten onrechte zijn opge
pakt. het is voor iedereen een
moeilijke tijd. Het hele bestaan
komt op losse schroeven te
staan". In principe blijven arres
tanten maar vier dagen in de po
litiecel, maar door het tekort in
huizen van bewaring en gevan
genissen loopt dit vaak uit.
De bewaarders in het hoofdbu
reau aan de Elandsgracht geven
een introduktiebriefje van de
geestelijke verzorgers aan de ar
restant. Wil hij of zij een gesprek,
dan wordt het antwoordstrookje
aan de bewaarder mee terugge
geven. Daarop kunnen zij aange
ven met wie ze willen spreken en
in welke taal.
Naast protestantse en rooms-
katholieke geestelijke verzor
gers en humanistische raadslie
den doen aan deze proef mee een
predikant voor Duits-taligen,
Engels-taligen en Chinezen,
twee Turkse imams, een Ara
bisch sprekende geestelijke, een
Surinaams predikant, een Antil
liaanse non, een rabbijn en een
predikant bekend met Ghane-
Aids-voorlichting
Voorlichtingsmateriaal over
aids moet voor alle scholen
bruikbaar zijn, vindt de Neder
lands Protestants-christelijke
Schoolraad. Hij reageert daar
mee op 'signalen van verontrus
ting' van scholen voor voortgezet
onderwijs die pas met nieuw
voorlichtingsmateriaal over aids
werden geconfronteerd.
De christelijke schoolraad
twijfelt niet het minst aan het be
lang van aids-voorlichting en be
treurt het daarom des te meer dat
de voorlichting die daarover
door of in opdracht van de Natio
nale Commissie Aids-bestrijding
is ontwikkeld, ongeschikt is voor
althans een deel van het protes
tants-christelijk onderwijs.
Ook de predikant A. van Lun-
teren van de Nederlandse Pro
testantenbond in Hilversum
maakte duidelijk, dat de vrijzin
nigheid zich niet naast de maat
schappelijke werkelijkheid en
oecumenische beweging moet
opstellen. "Handhaven van de
traditionele tegenstelling ortho
dox-vrijzinnig is in deze tijd wei
nig relevant meer. Belangrijker
is of vrijzinnige christenen zich
binnen en buiten de kerk ook in
zetten voor gerechtigheid, vrede
en behoud van de schepping".
Van Leeuwen zei hierover:
"Het vrijzinnig protestantisme
zal van harte en voluit moeten
meedoen, nu de kerk als geheel
voor immense uitdagingen staat.
Juist geloofsgemeenschappen
die vrijheid, verdraagzaamheid
en humaniteit in hun vaandel
voeren, dienen zich te keren te
gen gewelddadigheid, onvrij
heid en onmenselijkheid in deze
wereld".
Hervormde Kerk: aangeno
men naar Leerbroek W. Roos
Harskamp; bedankt voor Tub-
bergen P. Noordmans Hauler-
wijk. Gereformeerde Kerken:
beroepen te Amsterdam-West W.
Reinders Ten Boer (Gr.); aange
nomen naar Bergambacht kandi
daat P. van Commenee Kampen.
Gereformeerde Kerken Vrij
gemaakt: bedankt voor Axel
(voor zendingsdienst in België)
A. van Zuijlekom Franeker, voor
Helpman en Groningen-Oost J.
Burger Bussum, voor Pretoria
(Die Vrije Gereformeerde Kerke)
F. Folkerts Stadskanaal. Gere
formeerde Gemeenten: be
dankt voor Capelle a.d. IJssel en
Wageningen J. Kareis Rijssen,
voor Gorinchem D. Hakkenberg
Groningen, voor Woerden J. van
Eckeveld Zeist. Remonstrantse
Broederschap: aangenomen de
benoeming tot geestelijk verzor
ger in het revalidatiecentrum
'Helionare' te Wijk aan Zee (deel
werk) mevrouw C. A. Philipsë
(nu werkzaam in de gezond
heidszorg) Den Haag.
'Christelijke Ambassade'.
De commissie 'Kerken en het
joodse volk' van de Wereldraad
van Kerken veroordeelt in een
verklaring de steun van de
'Christelijke Ambassade' in Je
ruzalem aan de expansiepolitiek
van rechtse partijen in Israël.
"De bijbel", zegt de Wereld
raad-commissie, "laat geen inter
pretatie toe die onrecht en ge
weld aanmoedigt en goddelijke
goedkeuring tracht te geven aan
territoriale aanspraken". De
'Christelijke Ambassade' is voor
de commissie 'Kerken en het
joodse volk' een voorbeeld van
verkeerde benadering van het
conflict in het Midden-Oosten.
