'Ik heb het succes niet cadeau gekregen
Vast orkest voor noorden
James Brown moet met pensioen
P0DIUMBUK
DINSDAG 25 OKTOBER 1988
PAGINA 23
DEN HAAG (GPD) - De Raad voor
de Kunst heeft minister Brinkman
van cultuur gisteren geadviseerd te
kiezen voor één volwaardig symfo
nieorkest in één standplaats voor
het noorden van het land. Dit ad
vies botst met de visie van een
werkgroep, ingesteld door de be
sturen van het Noordelijk Filhar
monisch Orkest en het Frysk Or
kest, die zich onlangs heeft uitge
sproken voor twee standplaatsen
(Groningen en Leeuwarden), het
zogenaamde 'bilokatiemodel'.
De Raad voor de Kunst noemt
het standpunt van de werkgroep
'gekleurd' omdat het uitgaat van
verkeerde combinaties van cijfers
en modellen. In het geval van één
standplaats hanteert de werkgroep
- aldus de Raad voor de Kunst - het
door de minister toegezegde bud
get van 10 miljoen gulden, terwijl
de mogelijkheden van een twee
standplaatsen-model worden on
derzocht aan de hand van een bud
get van 12 miljoen dat door de
werkgroep zélf noodzakelijk wordt
geacht. Deze vergelijking is 'du
bieus'.
Wat het inzicht ook nog vertroe
belt is dat in het bilokatiemodel
wordt uitgegaan van 110,5 forma
tieplaatsen en in het andere model
van 95. Het meest is de Raad echter
'getroffen' door de conclusie van
de werkgroep dat met 12 miljoen
jaarlijks ruim 200 podiumbeurten
kunnen worden gegeven en met 2
miljoen minder opeens maar 130.
De Raad richt zich verder tegen
de opvattingen van de werkgroep
over de spreiding van de concer
ten. Het geven van veel concerten
met middelgroot en klein symfo
nisch repertoire brengt in de ogen
van de Raad onvermijdelijk met
zich mee dat er vaak onder slechte
omstandigheden en voor onaan
vaardbaar kleine publieksaantal-
len wordt gespeeld. 'Dat is een in
het noorden waarneembare ten
dens die zowel uit kwaliteitsover
wegingen als uit het oogpunt van
rendement niet versterkt moet
worden'. Bovendien zal bij een bi
lokatiemodel 'het artistieke geheel
duidelijk minder zijn dan de som
der delen'.
Samenvattend meent de Raad
dat het publiek in de drie noordelij
ke provincies recht heeft op een
volwaardig uitgerust, goed inge
speeld symfonieorkest zoals de
oostelijke en zuidelijke provincies
dat ook hebben.
Tenslotte wijst de Raad erop de
toegezegde subsidie van 10 miljoen
voor de muziekvoorziening in het
noorden van het land 'eigenlijk al
te hoog' te vinden. Het oosten en
zuiden krijgen veel minder maar
zullen vermoedelijk evenveel als
het noorden gaan vragen. Daar
door dreigt opnieuw geen geld
over te blijven voor andere muziek
soorten dan de symfonische en dat
is in strijd met de herschikkings
operatie volgens het rapport
Sutherland.
Tina Selini en producer Will Hoebee: werken aan carrière. (foto gpd)
Griekse zangeres Tina Selini:
Schaamteloze demonstratie vergane glorie
ARNHEM James Brown kan
't niet meer. De 'Godfather of
soulmusic' moet hoognodig met
pensioen. In feite zou dat ook
geen schande zijn, want 'Mister
Dynamite' is intussen 60 jaar
oud. Hij loopt al meer dan 32 jaar
tjes mee in de popmuziek. En ar
tiesten-jaren zullen best dubbel
tellen. Zeker voor een man die
zijn leven lang hard gewerkt
heeft.
Helaas kan James Brown er
zelf geen genoeg van krijgen.
Jammer vooral omdat hij ooit zo
groot was. Hoe langer hij nog
doorgaat, des te dieper valt hij. In
een mager gevulde Arnhemse
Rijnhal heeft hij gisteravond een
schaamteloze demonstratie van
vergane glorie gegeven. Van
avond staat hij in Groningen en
donderdag treedt hij nog op in
Rotterdam.
'The hardest working man in
showbusiness' is bepaald niet
meer in staat een show van enig
kaliber op de planken te zetten.
De kleine dribbelpasjes en heup
wiegende bewegingen vergen
kennelijk zo ontzettend veel
energie van de man, dat hij in
vrijwel elk nummer een pauze
moest inlassen. Die tijd werd gis
teravond tot vervelens toe opge
vuld met solo's van diverse bege
leiders. De meester van weleer
trok zich dan even terug achter
de coulissen om in een andere
outfit en met brede glimlach
weer terug te keren. Conditio
neel kan hij het gewoon niet
meer aan. En ook zijn stem be
gint flink af te takelen. Van zijn
teksten is nauwelijks nog iets te
verstaan.
James Brown heeft zo'n af
gang niet verdiend. In zijn topja
ren heeft hij zich immers altijd
staande weten te houden tegen
over nieuwe progressievere
bandjes (onder andere Kool
the Gang en Ohio Players). Iede
re keer weer slaagde hij erin om
goed muzikaal verweer te bie
den. Totdat in de jaren tachtig de
concurrentie te groot werd.
Grootheden als Prince en Teren
ce Trent d'Arby zijn hem voorbij
gestreefd. En ook dat is geen
schande. Per slot van rekening
had James Brown wat leeftijd
betreft de grootvader van de
nieuwe generatie popmuzikan
ten kunnen zijn. Zelf wil hij daar
kennelijk helemaal niets van we
ten. Afgelopen zomer nog tracht
te hij met een plaatje 'I'm real' te
rug te slaan tegen het niets- en
niemand-ontziende discofunk-
geweld van de nieuwkomers.
'The Creator', 'Mr. Dynamite',
'The Godfather of Soul' en 'The
minister of the new new super-
funk' zijn bijnamen die james
Brown in de loop der jaren met
recht verworven heeft. De kleine
danspasjes, waarmee hij zo groot
is geworden, zijn tegenwoordig
vast onderdeel van de show van
de nieuwe lichting. Daar waar
Terence Trent d'Arby en Prince
nu 'zijn' spagaten maken, gooit
James Brown een keer met zijn
microfoon, die automatisch weer
in de oorspronkelijke stand te
rugveert. Het lijkt flitsend door
alle glitter, maar het is o zo door
zichtig. Af en toe maakt James
Brown nog een plotselinge knie
val of een zijwaartse kwart-draai,
maar het spetterende is eraf. En
dat komt nooit, nooit meer terug.
De schaamteloze vertoning
kreeg voor een voortijdig bijna
halfleeggestroomde zaal nog een
extra dimensie, toen The Crea
tor' een staaltje van arrogantie
ten toon spreidde. Zijn optreden
'was bijna twee uur aan de gang,
toen de show ten einde leek. Zijn
grootste succesnummer 'Sexma-
chine' was nog niet gebracht. En
om dat te zingen eiste hij van zijn
publiek bijna een smeekbede.
Tot driemaal toe liet hij slechts
de eerste regel horen: 'I wanna
get into it, man'.
De toeschouwers reageerden
koeltjes tot ijskoud. Het zat 'm
zelf duidelijk ook niet lekker. En
toen hij eindelijk ook de rest van
de onverstaanbare tekst de mi
crofoon inschreeuwde, bleef de
climax nog uit. De song, die het
op de plaat overigens nog altijd
goed doet in de disco's, zou 'live'
het hoogtepunt moeten worden,
edoch het mocht niet zo zijn. Ja
mes Brown op de planken is niet
meer wat het ooit geweest is.
Hij heeft het geschopt van een
schoenpoetsertje tot platenmil-
jonair, maar zo lang hij blijft
doorgaan met optreden, wordt
de afgang van 'Mister Soul' al
leen maar groter. Het is teleur
stellend dat hij het zelf blijkbaar
niet wil inzien. Songs als 'Try
me', 'Make it funky', 'Get on the
good food', 'Dancing in Ameri
ca', 'It's a man's world' mogen
dan 'tijdloze' nummers zijn, de
wijze waarop hij een en ander te
genwoordig de zaal inslingert, is
bedroevend en schaamteloos.
Een artiest van het kaliber James
Brown - hij maakte meer dan 160
singles en ruim 50 elpees - had
een betere ouwedag verdiend.
Het is een raadsel waarom zo'n
man maar blijft doorgaan. Voor
het geld hoeft hij dat niet te doen.
En getuige de reactie van het
pubkiek, zitten zijn fans ook niet
te wachten op een concert van
James Brown, waarbij de ster
James Brown: vergane glorie.
zelf bijna meer achter de coulis
sen vertoeft dan op het podium.
Een van de meest invloedrijke
figuren uit de soulmuziek en dé
grote meester van de funkmu-
ziek zou zo snel mogelijk een
punt achter zijn glansrijke carriè
re moeten zetten. Voor een 60-ja-
rige is dat geen schande. Zelfs
niet als je naam 'James Brown'
is. Zo'n man verdient een beter
afscheid. Hij heeft het zelf in de
hand.
PI ETER PLOEG
Groot was de belangstelling gistermiddag tijdens de begrafenis van de
regisseur-schrijver Dimitri Ff enkel Frank, die onlangs als gevolg van een
hartaanval overleed. Vele vrienden en bekenden uit de showwereld na
men afscheid op de begraafplaats aan de Haagse $erkhoflaan. Mevrouw
Dimitri Frenkel Frank kreeg troost van o.a. zanger Robert Long (rechts).
HILVERSUM - „Ze is een vrouw
met een veelzijdig talent, dat verge
leken kan worden met een fraai ge
slepen sierbriljant. Ze behoort tot
de steeds schaarser wordende zan
geressen die echt kunnen zingen.
Bovendien zingt ze recht in het
hart van de luisteraar."
Deze woorden slaan op de nieu
we Griekse zangeres Tina Selini en
zijn afkomstig van muziekkenner
Skip Voogd. Het succes is de rood
harige Tina Selini niet aan komen
waaien. In Griekenland zong ze
vijftien jaar in diverse nachtclubs,
maar een doorbraak leek voor haar
niet weggelegd. Tot de Hilversum-
se producer Will Hoebee Tina hoor
de zingen in de nachtclub.
door
Frederike Contant
Het lijkt een sprookje: een zange
res die door een producer uit een
nachtclub wordt gehaald en direct
de kans krijgt in de Hilversumse
Wisseloord studio's een lp/cd te
maken en bovendien door haar
nieuwe platenmaatschappij een
roemrijke carrière in het vooruit
zicht wordt gesteld. Tina: „Het is
ook ongelooflijk, maar ik heb het
niet cadeau gekregen. Ik heb wel
vijftien jaar nacht in nacht uit moe
ten zingen in Griekse clubs voor
dat deze mallemolen ging draaien.
Ik geniet hier mateloos van. Op
eens wordt ik met respect behan
deld. Journalisten zijn in mij geïn
teresseerd. Klap op de voorpijl was
natuurlijk mijn televisiedebuut in
het Platengala bij de TROS. Daar
stond ik temidden van sterren
waar ik thuis platen van heb en al
leen maar van droomde dat ik ze
nog eens in het echt zou zien. Nu
was ik collega van Charles Azna-
vour, Demis Roussos en Dionne
Warwick. Die avond van de opna
men was ik te nerveus om er van te
genieten. De volgende dag drong
tot me door wat er allemaal met me
gebeurd was. Geweldig, in één
woord."
Producer Will Hoebee is er vast
van overtuigd dat er een grote toe
Het Arca-theater speelt 'Pas de Deu
LEIDEN - Een gevarieerd aan
bod van tooieel en cabaret deze
week in de Leidse theaters.
Pas de Deux
In het kader van de aan de
schrijver Hugo Claus gewijde to
neelserie wordt vanavond in de
Leidse Schouwburg een voorstel
ling gegeven van het uit het begin
van de jaren zeventig daterende
en sindsdien reeds vele malen op
gevoerde stuk 'Pas de Deux'. De
produktie waar het in dit geval
om gaat is van het Vlaamse Ar
ca-theater. De hoofdrollen wor
den vertolkt door Jo de Meyere en
Machteld Ramoudt. Zij spelen de
acteur en de actrice, wier relatie
is spaak gelopen maar niet volle
dig stuk is te krijgen.
Zuster George
Onze eigen Josephine van Gas
teren speelt de hoofdrol in de als
'zwarte komedie' omschreven
voorstelling 'Vaarwel zuster Ge
orge'. Het stuk gaat over een ge
vierde actrice, die vrij plotseling
uit een popidaire serie wordt ge
schrevenaan de kant wordt ge
zet dus. Wat dat voor gevolgen
heeft, ook in de relatie van de weg
geschreven actrice tot haar veel
jongere vriendin (gespeeld door
Marijke Veugelers), wordt in een
mengeling van humor en bittere
ironie tot uitdrukking gebracht.
De voorstelling, waarin ook Eli
sabeth VersliLys en Trees van der
Donk staan, is morgenavond in
het theater aan de Oude Vest te
Paul de Leeuw
Wat het cabaret betreft, Paid
de Leeuw heeft de Leidse
Redactie Pieter C. Rosier
Schouwburg op vrijdag- en za
terdagavond in zijn agenda ge
noteerd staan. De cabaretier
geeft er dan .twee voorstellingen
van zijn programma 'De Roze-
botteltijd', waarmee hij vorig
jaar ook in deze stad al succes
heeft geoogst. Een herhalingsse
rie dus.
Het zwarte goud
In de het vorig seizoen zo suc
cesvol begonnen serie Theater
Overdag is er donderdagmiddag
in de schouwburg een optreden
van de Vlaamse podiumkunste
naar Wannes van der Velde. Hij
brengter met zijn gezelschap we
derom de muzikale produktie
'Het zwarte goud', die gaat over
de mijnen en de mijnwerkers.
Een sociale boodschap muzikaal
verpakt kortom.
Depressie
'Depressie' is een stuk geschre
ven door de Zweed Lars Norén.
Een stuk vol noodlottige gebeur
tenissen, maar ook vol relative
rende humor. Regisseur Karst
Woudstra heeft zoals bekend veel
gedaan voor de verbreiding van
Noréns werk in ons land. Hij ver
taalde veel van zijn stukken, die
Bert André in 'De Kontrabas
als vergrootglas en rookgordijn,
zo dubbel als een dubbeltje op
zijn kantje'. Aanvankelijk is
vrijwel direct zichtbaar wie wie
bedriegt. Ogenschijnlijke helder
heid, want naarmate de toe
schouwer aan de grammatica
van Pinter begint te wennen,
naarmate de rook in de kijkdoos
begint op te trekken, komt hij als
nog bedrogen uit. Wie bedriegt
wie? Met Mijs Heesen, Jaap ten
Holt en Mark Rietman.
De Kontrabas
'De Kontrabas' is een produk
tie van het Raamtheater uit Ant
werpen. Het gaat om een solo
voorstelling, die wordt verzorgd
door de acteur Bert André. In dit
in 1980 door Patrick Suskind ge
schreven stuk, wordt de toeschou
wer het portret getoond van een
middelmatig musicus, die psy
chisch geheel is vergroeid met
zijn instrument.
Arrabal
In Imperiums Microtheater
worden op donderdag- vrijdag
en zaterdagavond weer voorstel
lingen gegeven van Arrabals
'Picknick op het slagveld'. Aan
vang 20.30 uur
Vincent Bijlo
De studentenvereniging SSR-
Leiden (Hogewoerd 108) presen
teert morgenavond de Utrechtse
cabaretier Vincent Bijlo. Vincent
Bijlo won de persoonlijkheids-
zowel als de publieksprijs op het
Leids Cabaretfestival 1988. Aan
vang 21.00 uur.
komst voor Tina is weggelegd.
„Vanaf de eerste keer dat ik haar
hoorde, wist ik dat zij grote klasse
had en dat Tina's stem niet alleen
voor Nederland behouden zal blij
ven. Vanuit Holland.zal Tina Euro
pa veroveren en in eerste instantie
gokken we op Duitsland, Frankrijk
en Zuid-Europa."
Album
Hoebee vertelt hoe hij Tina heeft
gevonden „Ik was begin dit jaar in
Griekenland omdat ik werkte aan
een album voor Nikos Ignatiadis,
de componist van Bennie Nyman.
De platenmaatschappij RCA had
mij gevraagd eens uit te kijken
naar nieuw Grieks talent omdat het
na Nana Mouskouri, Vicky Lean-
dros en Demis Roussos erg stil was
geworden vanuit Griekenland. Ik
kwam in de nachtclub terecht waar
Tina zong en na twee liedjes wist
ik, dat zij de nieuwe Griekse ster
zou worden. We hebben een bandje
gemaakt en dat heb ik in Hilver
sum laten horen. Twee weken later
zat Tina in het vliegtuig en hebben
we contracten getekend en een
plan voor een lp besproken. In juni
waren de liedjes klaar. Zes Griekse
en zes Engelstalige. Tina kwam
naar Hilversum, nam de lp op en is
hier gebleven."
Will Hoebee legt er de nadruk op
dat hij het in zijn vijftienjarige car
rière als producer nog nooit heeft
meegemaakt, dat er door de platen-
wereld zo snel werd ingesprongen
op een nieuw talent. „Echt ieder
een die ik sprak was stuk van haar
stem en daarom wilde de maat
schappij ook dat Tina's album in
het najaar zou worden uitgebracht.
Dat is de tijd waarin platen worden
gereleased voor de Sinterklaas- en
Kerstverkopen, maar in de regel
gaat men nooit zo haastig te werk
met een totaal onbekende.. Tina is
een uitzondering op de regel."
De Griekse woont sinds een paar
maanden in een Hilversumse hotel.
„In het begin had ik veel last van
heimwee. Mijn leven was compleet
op z'n kop gezet. Weg van man,
vrienden, hond en land. Voor het
eerst van mijn leven een plaat op
genomen en professionele begelei
ding. Slopend was het, maar zeker
de moeite waard. Ik heb deze kans
met beide handen aangegrepen en
wil dan ook niet klagen. Gelukkig
is mijn man kort geleden overgeko
men en heeft hij een nieuwe hond
voor me gekocht, want mijn hond
je thuis was de dag nadat ik ver
trokken was onder een auto geko-
Athene
Tina vertelt dat zij in Grieken
land eigenlijk de hoop op een pla
tencontract al had opgegeven. „Ik
zong in sjieke nachtclubs waar ie
dere Griekse platenbons en produ
cer regelmatig kwam. Zij kenden
mij en mijn stem dus wel en ik
vond het een idioot idee om een
bandje te maken en dat op te sturen
aan die maatschappijen. Waarom
zou ik die mensen lastig vallen met
een stem die ze kennen? Ik had me
er maar bij neer gelegd dat mijn be
roemdheid zich zou beperken tot
Athene."
Tina zegt het als een waanzinnig
compliment te beschouwen als
mensen haar de nieuwe Nana
Mouskouri noemen. „Ja, een groter
compliment kun je niet krijgen,
maar mijn stem lijkt niet in de ver
ste verte op die van haar. Het enige
dat wij gemeen hebben is dat wij in
Griekenland zijn geboren." Ook
Will Hoebee heeft die vergelijking
de laatste tijd veel moeten horen.
„Dat was te verwachten, want elke
zangeres uit Griekenland zal met
Nana worden geassocieerd. Het
mooie van Tina's stem is juist, dat
die zo herkenbaar is. Als je haar
twee keer hebt gehoord weet je de
derde keer van wie die stem is. Dat
is redelijk uniek tegenwoordig. Dat
heeft ze dus wel gemeen met Nana,
want ook zij heeft een eigen geluid
dat niet na te doen is."
Tina Selini blijft nuchter onder
alle heisa rond haar persoon. Ze
heeft slechts één doel en dat is een
beroemd zangeres worden. „Ik
weet dat aan een internationale
carrière ook nadelen kleven. Je
moet er veel privé- offers voor
brengen, maar daar denk ik niet
aan. Wij Grieken zeggen, als je
moet dansen, dan dans je..."
Schrijver Boudewijn Büch mocht gistermiddag het eerste exemplaar
van 'Ach lieve tijd' uitreiken aan Amsterdams burgemeester Van Thijn.
Het betreft het eerste deel van een vierentwintigdelig verzamelwerk over
zeven eeuwen Amsterdam en de Amsterdammers. Het werk werd samen
gesteld onder auspiciën van het Gemeentearchief. Elke maand zal een
nieuwe aflevering verschijnen. (foto anp>
Josephine van Gasteren (rechts onder) met Marijke Veugelers
(links boven), Elisabeth Versluys en Trees van der Donk brengen
'Vaarwel zuster George'. (foto pr)
hij ook regisseerde. Deze keer
brengt hij een stuk van Norén op
de planken met De Korrekelder,
een gezelschap uit Brugge. Wie er
kennis van wil nemen dient zich
woensdagavond aan de kassa
van het LAK-theater te vervoe
gen.
Hij en zij
'Hij en zij' is de titel van de
voorstelling, die donderdag
avond in het LAK—theater is te
zien. Een voorstelling over liefde.
Om wat duidelijker te zijn: een
man en een vrouw scheppen zon
der herinneringen en toekomst
verwachtingen een omgeving,
waarin liefde manifest wordt. Ze
proberen hun liefde te herkennen
in alledaagse situaties en hande
lingen. Ze beschrijven hun eigen
decor, ze denken hardop. Marcel
Bogers en Anneke Bonnema na
men als uitgangspunt het werk
van de Zwitserse schrijver Mar
tin Walser, wiens wereld er één is
van onvervuld verlangen en het
genot dat daarin ligt, van nede
righeid en uiteindelijk het ver
langen naar stilte.
Betrayal
In de regie van Johan Does
burg gaat vrijdag- en zaterdag
avond in het LAK-theater 'Be
trayal', een stuk van Harold Pin
ter. Het is de weergave van een
ménage-a-trois. 'Betrayal' is vol
gens de programmatoelichting
een peepshow vol van levende
taal. Hoe meer de personages
praten, des te duidelijker wordt
het dat ze praten in codes. 'Taal
