'Wij waren geen misdadigers' NMGEUMFUJtëi Dermablend zorgt voor perfecte camouflage kamsteeg EXTRA op maandag Babylepel met thermometer Geuren en verzorgingsprodukten voor mannen Boekenjunk Historische blunders rond Nederlands-Indië ...zijn de voordelen van eenbWiteh een exclusieve Kamsteeg occasion ZEG MAAR TEGEN 'N KAMSTEEG OCCASION MAANDAG 17 OKTOBER 1988 PAGINA 11 Het nieuws dat een van New Yorks bekendste fotomodellen door een jaloers vriendje met een scheermes in het gezicht was bewerkt, haalde indertijd de voorpagina's van de Amerikaanse kranten. Het schandaal werd ook in de andere media breed uitgemeten. door Conny Heida Iedereen was er van overtuigd dat het afschrikwekkende voorval voor het slachtoffer het einde bete kende van een veelbelovende carri ère in het modellenvak. Voor een fotomodel is haar fraaie gezicht tenslotte haar handelsmerk en het meisje moest nu verder door het le ven met een ontsierend, wel vijf- Cosmetica Het fotomodel liet zich echter niet uit het veld slaan en maakte juist dankbaar gebruik van wat haar was overkomen. Ze maakt nu furore als ambassadeur voor het cosmeticamerk van Flori Roberts en laat zien hoe littekens gecamou fleerd kunnen worden. Achter het merk Flori Roberts staat een energieke Amerikaanse die steeds op zoek is naar nieuwe produkten waarmee vrouwen en mannen hun uiterlijk kunnen ver volmaken. Vier jaar geleden kwam Roberts met de Dermablend Cor rective Cosmetic lijn op de markt. In Amerika is Dermablend, niet in de laatste plaats door de sensatie rond en de inspanningen van het fotomodel, een begrip. Dermablend is een snelle en goedkope methode om opvallende huidonvolkomenheden als vitiligo, lever/lekken, wijnvlekken en litte- Welke jonge moeder kent niet het probleem: het eten voor baby is voor je eigen gevoel niet te warm meer, maar als je de lepel bij het kleintje in de mond stopt, blijkt dat wel hel geval te zijn. Met alle nare gevolgen van dien. Daar is nu een oplos sing voor. Ticomex uit Roosendaal brengt de baby-thermometer-le pel op de markt. Een Duits produkt dat in New York en Parijs werd bekroond. De lepel geeft de juis te temperatuur-con- trole voor de babyvoe ding. Moeder hoeft dus niet meer voor te proe ven en dat voorkomt mogelijke infecties voor de baby, veroor zaakt door bijvoor beeld lipstick van ma, of doordat ze verkou den is, én verbranding van het mondje en de maagwand. De baby-thermome ter-lepel zorgt ervoor dat het kind hygië nisch, bacterievnj en op de juiste tempera tuur kan eten. De lepel werkt tevens als hulp middel bij opgroeien de kinderen die zelf kunnen zien of hun eten de juiste temper- tauur heeft. De lepel werkt via een ingebouwde ther mometer. Als men de lepel enige tijd door het eten heeft geroerd, kan men via een ven ster de juiste tempera tuur ervan aflezen. De lepel is breukvrij, maar kan niet ge bruikt worden tijdens het koken. Nadere informatie bij Ticomex, De Mee- ten 82. Roosendaal, tel. 01650-41052. kens perfect te camoufleren. Zelfs van het enorme litteken van het on fortuinlijke fotomodel is na behan deling met Dermablend weinig of niets te zien. Demonstraties Het meisje heeft inmiddels al ve le demonstraties gegeven, vooral in Amerikaanse televisieprogram ma's. Ze toont daarin onbevangen haar onopgemaakte gezicht en deinst niet terug als de camera's ïn- zoemen op haar gezicht om de ge volgen van het 'ongeluk' levens groot in beeld te kunnen brengen. Met Dermablend kunnen zelfs tatoeages afdoende worden be dekt. Met de vingertoppen of een applicator wordt de crème op de huid aangebracht. Er gaat een spe ciale kleurloze poeder overheen die voorkomt dat de crème uit loopt. Dermablend is lang houd baar en waterproof zodat er rustig mee gezwommen of gedoucht kan worden. Over de camouflage-crè me heen kan de normale make-up worden aangebracht. Niet alleen ontsierende plekken in het gezicht, ook adertjes of vlek ken op benen en handen kunnen met Dermablend worden geca moufleerd. De crème is verkrijg baar in acht verschillende tinten. De kleuren kunnen eventueel met elkaar worden gemengd tot een tint die past bij de eigen huidskleur. Behalve de gezichts crème (normale verpakking 37,50 en de reisverpakking 22,50) is er de Leg Cover 29,-), de kleurloze poeder (ƒ22,50) en een speciale cleanser voor 27,50. Informatie over verkoopadres sen is te verkrijgen bij Touch of Be auty (020-713348). Elke huid heeft bescherming en verzorging nodig. Luchtvervui ling, centrale verwarming en ver keerd eten, het is echt niet alleen de vrouwehuid die daar niet beter van wordt. Mannen die er goed willen blijven uitzien, zullen ook verzor gingsprodukten moeten gebrui ken. Dat hoeft geen peperdure aan gelegenheid te worden. Met twee of drie produkten kom je al een heel eind. Bijvoorbeeld de serie Heróme Skin Perfection, die een wasgel 17,95, een nachtcrème 29,95 (voedend) en een dagcrème 24,95 (vochtvasthoudend) omvat. Het hele ritueel kost tweemaal per dag 3 minuten, dus ook dat is geen ex cuus om het te laten. Zijn de stappen op het verzor gingspad nog behoedzaam, wat geuren betreft hoeven mannen zo- langerhand niet meer onder te doen voor vrouwen. Bogner is al aan een tweede geurlijn toe de Bogner Man II. Naast de eau de toilette bevat de se rie after-shaves, deodorants, zeep en badschuim en een bodylotion. Echt goedkoop zijn de produkten niet. Al is 49,- voor een eau de toi lette niet al te dol, 23,- voor een stuk zeep van 150 gram, zal niet ie dereen achteloos neertellen, ook al zegt de fabrikant erbij dat het pro dukt de zuurmantel van de huid beschermt. De geuren van leer, hout en mos bepalen het karakter van de Sans Soucis Man. In de serie zit een aftershave moisture crème die de huid beschermt tegen uitdrogen en invloeden van buitenaf. De serie bestaat verder uit: eau de toilette, badschuim en zeep en deodorant. Don Johnsons portret grijnst je van alle kanten toe als je in de buurt van een display met de geur Vorago komt. Vorago is een frisse, sportieve geur vooral door het ge bruik van limoenessence. Een af tershave kost 11,50. De geur van het avontuur zo noemt Yves Rocher de eau de toi lette Samarkande, genoemd naar een stad aan het einde van de be roemde zijderoute. Een oosterse geur, waarin gember uit China, ro zemarijn uit Tunesië en nootmus kaat uit Indonesië zijn verwerkt. De eau de toilette (100 ml) kost 34,95. Het is stil in huis. Ik lees een boek. Het is zo spannend en ontroerend dat ik af en toe moet ophouden met lezen, het als een dakje over mijn hart moet leggen. Dan kijk ik naar buiten, naar de bomen die hun blad verliezen. Naar de vele spinnewebben die de lucht een gebarsten aanzien geven. Alsof er door iemand met een steen een ster in is gegooid. Lezen - ik heb niet veel familiekapitaal meegekregen, maar de liefde voor boeken in elk geval wel. Mijn ouders hebben hun verkenngstijd voor het grootste gedeelte lezend doorgebracht, gezellig met hun ruggen tegen elkaar, als twee levende boekensteunen. En van mijn grootvader - van hem is de gevleugelde uitspraak: 'bij een troon hoort een tronie' -, van mijn grootvader dus, die altijd aan tafel zat te lezen en die daarbij de zijkant van zijn hoofd op zijn rechterhand liet steunen, wordt verteld dat hij 's avonds met een vuurrood oor het bed opzocht. Een leven zonder boeken is voor mij geen leven. Soms, in tijden van tegenspoed, kijk ik naar hun smalle ruggen in de boekenkast en zeg ik bij mijzelf: goddank dat jullie er nog zijn, anders zou ik mij werkelijk geen raad meer weten. Wanneer ik een goed boek in handen heb, wordt de wereld meteen behaaglijker. Hé, denk ik dan na de eerste pagina, dit is wat. En ik begin me te installeren voor een lange zit. Ik draai wat met mijn bovenlijf om het meest comfortabele plekje van de bank te vinden (ongeveer zoals iemand doet die net onder een warme douche stapt), ik vouw mijn benen in fakirhouding en dan kan het lezen beginnen. Heerlijk. Maar na zo'n uur of wat lezen begin ik een enorme honger te krijgen. Dan moét ik gewoon wat eten, ook al heb ik de avondmaaltijd net achter de rug. Het lijkt wel alsof mijn lichaam jaloers wordt op mijn geest en mij toeroept: hé, hé, je kunt die geest van je nu wel zo lekker vetmesten met al die mooie zinnen, maar ik ben er ook nog hoor! En die jaloersheid is hier misschien nog wel op zijn plaats ook, want wij moeten niet vergeten dat het alleen de geest is die zich iets volledig eigen kan maken, iets totaal in zich kan opnemen, in dit geval woorden, zinnen. Het lichaam neemt dan wel voedsel tot zich. maar dat komt er aan de onderkant weer uit. Of is het vergeten dan misschien de stoelgang van de geest? Door op mijn vinger te bijten probeer ik het moment waarop ik naar de keuken ga om daar een homp kaas af te snijden uit te stellen, maar meestal hou ik dat niet lang vol. En dan stil ik mijn vraatzucht maar vliegensvlug, in een soort paniek, net alsof ik bang ben dat de personages van de bladzij af zullen sluipen als zij niet meer door mij in het oog worden gehouden. Om te kunnen lezen heb ik een rustige omgeving nodig, ik ben jaloers op de mensen die, hangend aan een lus m de metro, verdiept kunnen zijn in een of ander boek. Maar al lezend, komt er ook een zekere rust over mijzelf. En ik merk dat bij meer lezende mensen. De houding van de lezende mens heeft iets elementairs. Je ziet: hier zit iemand gebogen over het woord van een ander, hier doet iemand pogingen om een ander te begrijpen. En dat is een eeuwenoud en nobel gebaar, dat jammer genoeg steeds meer in onbruik raakt. Eigenlijk is er aan het boek zelf in de loop der tijden ook maar weinig veranderd. Alleen voor invaliden is er een apparaatje geconstrueerd dat de pagina's omslaat, maar de gewone lezer moet dat nog steeds zelf doen. Vroeger op school had je van die geinponems die een mep tegen je boek gaven als je ingespannen zat te lezen. 'Laatste woord', zeiden ze daarbij op gebiedende toon. Op zo'n moment was ik in staat tot moord. Het is juist een van de charmes van het lezen dat je zelf het moment kunt bepalen waarop je in 'de wereld' terug wilt keren. En wat mij betreft moet dat geleidelijk gaan. Ik kijk af en toe over mijn boek heen of de tijd al rijp is, zoals een spion over zijn krant heen kijkt. ANGELA PINNEBERG UTRECHT - Kobus Balk gaf zich uiteindelijk zelf aan. Wil van Kempen werd na een paar dagen onder duiken gearresteerd: hij werd op straat herkend aan zijn rode haar. Voor hen wa ren de strijd, de achtervol gingen en de angst na 1945 niet afgelopen toen ze beslo ten niet naar Indonesië te gaan als dienstplicht:gen. door Karin Bos Beiden werden vervolgd en moes ten tenslotte straffen uitzitten. Nu willen zij en veel andere Indonesië- weigeraars erkenning en eerher stel. Het verhaal van Kobus Balk begint al in de Tweede Wereldoor log. „Ik was een jaar of twaalf toen de oorlog uitbrak. Mijn vader werd thuis opgewacht door de SS. Hij en nog veertig anderen werden opge pakt en meegenomen. Later hoor de ik dat hij in het verzet had geze ten". Vader Balk werd eerst in zijn woonplaats Groningen in het Huis van Bewaring gezet en later over gebracht naar het Oranjehotel in Scheveningen. Indië-weigeraars eisen alsnog eerherstel van regering In 1949 werd Kobus Balk als dienstplichtige opgeroepen. „Ik werd goedgekeurd, en dan wist je dat je weg moest. Vóórdat ik in dienst kwam stond mijn vertrekda tum al vast: de opleiding duurde maar een week of acht. Ik was van plan niet te gaan, niet alleen omdat ik niet wilde doden, maar ook om dat mijn moeder 's nachts bij mijn bed zat te huilen. Ik probeerde er op een zakelijke manier vanaf te komen, schreef brieven dat mijn vader dood was (hij was in 1942 in concentratiekamp Büchenwald doodgeslagen) en dat mijn moeder, m'n zusje en ik alleen waren achter gebleven". Inmiddels kreeg hij inschepings verlof: tien dagen vrij om afscheid te nemen van vrienden en familie. Balk: „Toen dacht ik: nou moet ik zien dat ik weg kom. Ik ben twee weken bij een meer hier in de buurt gaan zitten, heb daar gevist en sliep in een zomerhuisje.^Bij mijn moe der kwam op een dag een koerier UTRECHT - De reactie van de Ne derlandse politiek op het streven van de Indonesiërs naar een onaf hankelijke staat, geldt achteraf als blunder van formaat. Nü weten we dat het dekolonisatieproces onont koombaar en noodzakelijk was. Maar voor de tijdgenoten lag het heel wat anders.. door Kees van Dam Toen Soekarno op 17 augustus 1945 de onafhankelijke republiek Indonesia uitriep, hadden de Ne derlanders er vijf jaar bezetting op zitten. Er heerste in Nederland een uitbundig klimaat: de schade moest worden hersteld en zo ook de aloude band met Indonesië. Daar kwam bij dat Soekarno werd beschouwd als een collabora teur vanwege zijn relaties met de Japanners. Bovendien was het een algemeen aanvaard idee dat herstel van de band met Indië noodzake lijk was voor de wederopbouw van Nederland. De politiek liet zich door dezelf de argumenten leiden, met uitzon dering van de CPN. De onderhan delingen tussen de Indonesische aan de deur: als ik me binnen vierentwintig uur zou melden, zou er geen strafvervolging komen. Mijn boot was inmiddels al ver trokken". Balk gaf zich aan en hij werd ge plaatst in Schoonhoven. Daar hoorde hij na drie maanden dat zijn verzoek om vrijstelling was afge wezen. Hij kreeg opnieuw tien da gen inschepingsverlof om alsnog naar Indonesië te gaan. „De kapi tein riep nog tegen me: Balk, geen gekke dingen doen hè!. Maar ik dacht: mij zie je nooit weer. Ik nam de laatste verbinding terug naar Groningen en dook daar opnieuw onder". Gevaarlijk Balk nam zijn intrek bij een tante op zolder. Na enkele maanden on derduiken werd de toestand on houdbaar, en gaf hij zichzelf aan. „Een paar keer ben ik bijna ge snapt, maar het is altijd nog goed afgelopen. Ik heb mezelf verraden omdat ik me anders nog twaalf jaar verborgen zou moeten houden. Dan pas was zo'n zaak verjaard. Waar moest ik al die tijd naar toe?" Balk werd weer naar Schoonho ven gebracht. Balk: „Je moest daar normaal dienst doen, maar alles was erg streng. Om zeven uur 's morgens was er sectie op de bed den. Alles werd gecontroleerd, je schoenen, geweer, etensbakkie, kast enzovoort. Je moest alles in looppas doen, zelfs naar de wc". Ook daar werden de weigeraars niet met rust gelaten. Balk: „Een kapitein sprak ons in de kantine toe. Hij begon heel lief, dat we geen misdadigers waren en dat ze ons de kans wilden geven toch naar Indo nesië te gaan. We zouden dan geen strafvervolging krijgen. Gingen we niet, dan kregen we stuk voor stuk enkele jaren cel. Er kwam toen boegeroep, zodat de man niet meer verstaanbaar was. Maar zes jon gens meldden zich toen alsnog". De rest bleef zich verzetten, ook toen de jongens hun plunjezakken moesten pakken en werden gesom meerd in de auto's te stappen die hen naar de haven zouden bren gen. Balk en nog een paar anderen werden verhoord: de militairen wilden weten wie de massale wei gering had georganiseerd. Geen van de gedetineerden wist overi gens de organisator aan te wijzen: alles was spontaan en individueel gebeurd. Na vijf maanden werd Balk over gebracht naar het Oranjehotel in Scheveningen, waar zijn vader daarvóór ook was gevangen gehou den door de Nazi's. Hij werd alleen in een cel gezet. Balk: „Je kwam daar nooit uit, slechts een keer per dag mocht je je behoefte doen". Wil van Kempen beleefde in gro te lijnen hetzelfde. Hij werd opge roepen en wilde niet: „Ik heb voor de krijgsraad gezegd dat als ze me hadden gevraagd om te vechten te gen de fascisten, ik bereid was ge weest. Maar ik wilde niet naar Indonesië. Dat was een koloniale oorlog". Van Kempen dook ook onder en werd, toen hij eens op straat liep, door de marechaussee aan zijn ro de haar herkend en gearresteerd. Hij werd van de ene gevangenis naar de andere overgebracht, elf in totaal. Kwam eveneens in Schoon hoven terecht en werd later overge plaatst naar Vught, het kamp waar de Nazi's tijdens de Tweede We reldoorlog gijzelaars vasthielden. Van Kempen schreef over een in cident in tuchtkamp Nieuwersluis in zijn dagboek: „Enkele militairen grepen Jan vast, die zich aan een le dikant vasthield. Onophoudelijk striemden de gummistokken op zijn handen. Jans armen wer den op zijn rug gedraaid: hij werd over de grond gesleurd, hij werd geslagen op hoofd en schouders. Bij de deur sloeg men de bril van zijn gezicht". Zowel Balk als Van Kempen wil len zich niet afzetten tegen de Indo- nesiëgangers: „Die hebben het ook moeilijk gehad". Volgens Harmsen moet het eerherstel dan ook hierin liggen dat de huidige regering, die de Indonesiëkwestie heeft geërfd, hiervan openlijk afstand neemt. Want volgens hem is nooit erkend dat het. toenmalige kabinet fout is geweest. ADVERTENTIE politicus Sjahrir en de Nederland se afgevaardigde Van Mook verlie pen moeizaam en vol wederzijds wantrouwen. Om de Indonesiërs onder druk te zetten, ging Neder land in de nacht van 20 en 21 juli 1947 over tot de eerste politionele actie. Deze richtte zich op de eco nomische belangrijke gebieden als West-Java en Oost-Sumatra. De ge bieden werden 'gezuiverd' van pro- republikeinse elementen. De Veiligheidsraad van de Vere nigde Naties keurde het Neder landse ingrijpen af. Amerika over woog zelfs de Marshallhulp aan Nederland stop te zetten. Beide partijen gingen weer praten, maar de onderhandelingen liepen weer vast. Met verwijzing naar Indonesi sche terreurdaden ging Nederland in de nacht van 19 op 20 december 1948 wederom over tot militair in grijpen. Ditmaal landden parachu tisten in Djokjakarta en namen daar de regering gevangen. De VS schortten de economische hulp aan Nederland op. Toen ook andere landen met economsiche sancties dreigden, ging Nederland door de knieën en terug naar de on derhandelingstafel. Op 27 decem ber 1949, in het paleis op de Dam, tekende Koningin Juliana de akte van soevereiniteitsoverdracht. Op een Switch krijgt u 13 maanden garantie (3 maanden Bovag 1 maand Kamsteeg 9 maanden No-Risk garantie) Een Switch echtheids-garantie-certificaat Een Switch heeft max. 45.000 km op de teller Een Switch komt uitsluitend van de eerste eigenaar Een Switch heeft een selectief kleurenprogramma WAT ONDERSCHEIDT EEN ^Wlfch VAN EEN ANDERE OCCASION? HIJ IS EXTRA KOMPLEET UITGERUST. VW Jetta WlaWoppgn Oorptlvarbrwtert VWPolo S*pmg WM4opf»n AcMvapoa* VW Golf PvnchUrw Grilt» m# w VOORSCHOTEN h* occMioncmtmm 071 -769307 LEIDERDORP 071-899212 KATWIJK (UN ZEE 017,8-15111 OEGSTCEEST 071-173414 ALPHEN A/0 RUN 01726-?!521 USSE 02521-19131 HILUGOU 02S20-294J3

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1988 | | pagina 11