'We matigen vrijwillig en
dat doen we niet voor niets'
Interview
FNV-voorzitter Stekelenburg: deel loonruimte gebruiken voor scholing
Gereformeerde Kerken in Nederland blijven nog in de GOS
PAGINA 2
DONDERDAG 6 OKTOBER 1988
'Wéf- M
M
Jp
./t
AMSTERDAM - Het duo
heeft er zin in. De komende
weken stappen Johan Ste
kelenburg en Jacob Draijer,
blakend van zelfvertrou
wen, met hun gevolg de
fractiekamers aan het Bin
nenhof in Den Haag binnen.
De voorzitter van de FNV
en zijn rechterhand hebben
een dubbele boodschap
voor de dames en heren po
litici, over inkomens en
werkloosheid. Daarmee ho
pen zij de plannen van het
kabinet voor volgend jaar
bij te sturen.
door
Frans Nypels
en Kees Tamboer
Om te beginnen wil de grootste
vakcentrale een eind maken aan de
al jaren durende ongelijke behan
deling van Lubbers' onderdanen.
De premier gunt de werkenden in
de bedrijven in 1989 een koop
krachtverbetering van 50 gulden
per maand (2 procent), ambtenaren
moeten genoegen nemen met 25
gulden (1 procent), terwijl alle
mensen met het minimumloon of
met een daaraan gekoppelde uitke
ring in 1989 hetzelfde krijgen als dit
jaar.
Dat stoort de FNV geweldig. Na
intensief onderling beraad is in de
federatieraad door de voorzitters
van de aangesloten bonden een
pact gesloten. De bonden die werk
nemers in het bedrijfsleven verte
genwoordigen zijn bereid gevon
den hun achterban een koop
krachtoffer van een half procent te
vragen. Dan zou het mogelijk zijn
dat ambtenaren en uitkeringsont
vangers er evenveel op vooruit
gaan anderhalf procent dus.
Daarmee gaat een vurige wens
van de vakbeweging in vervulling,
Herstel van de solidariteit, die door
het no-nonsense-beleid van de
kabinetten-Lubbers I en II stelsel
matig is ondergraven. Stekelen
burg en Draijer trekken daarmee
de lijn door van hun voorgangers.
Prijs
Een solidariteitsoffer van de wer
kenden in het bedrijfsleven van
12,50 gulden per maand, 150 gul
den per jaar, dat is niet niks. Maar
het is niet genoeg om de prijs van
de solidariteit volledig te betalen.
Vandaar dat de FNV ook de werk
gevers een nota stuurt van rond
een miljard gulden. Dat wordt ge
rechtvaardigd met het argument
dat de werkgevers miljarden meer
aan Investeringspremies uit de wir-
pot hebben gelicht dan de bedoe
ling was. "Het is toch te gek", zegt
Stekelenburg. "dat studenten de
overschrijding van de studiefinan
ciering met kortingen op hun uit
keringen zelf moeten betalen, ter
wijl de werkgevers ongestraft in de
wir-pot hebben kunnen graaien".
De FNV-delegatie zal in Den
Haag bij de presentatie van hun
ambitieuze aanzet tot solidariteit
op de nodige achterdocht stuiten.
Kunnen de dames en heren van de
FNV garanderen dat bij de onder
handelingen in de bedrijfstakken
alle FNV-bonden zich inderdaad
aan de afspraak houden om niet
meer te eisen dan die anderhalf
procent koopkrachtverbetering?
Stekelenburg: "De bonden heb
ben zieh ermee akkoord verklaard.
Het arbeidsvoorwaardenbeleid
voor 1989 is beter gecoördineerd
dan in het verleden soms het geval
was. Voorwaarde is natuurlijk wel
dat er van onze eisen, een eerlijker
inkomensverdeling en meer werk,
ook wat terecht komt".
Een heel opmerkelijk gebaar
toch van de FNV, om honderdvijf-
,tig gulden schoon per jaar van het
loon van hun aanhang in de bedrij
ven weg te geven, 't Valt wel te ver
klaren. Enige pressie van de groot
ste contribuant van de vakcentrale,
de ambtenarenbond van Jaap van
de Scheur, zal daar niet vreemd aan
zijn. Bij de AbvaKabo lopen de
bondsbestuurders zich al jaren te
verbijten over de goedkope lippen
dienst die hun collega's binnen de
FNV aan de belangen van de amb
tenaren en trendvolgers bewijzen.
Zij pikken dit niet langer. Zij wil
len het keiharde bewijs dat hun
collega's instemmen met een ar
beidsvoorwaardenbeleid voor 1989
dat voor iedereen gelijk is. Zo niet,
wat hebben de ambtenaren dan
nog bij de FNV te zoeken?
Mislukt
Dat is aan geen dovemansoor ge
zegd. Stekelenburg en Draijer heb
ben in het informele circuit driftig
gelobbyd met hun plan voor een
'parallelle' inkomensontwikkeling
in de markt- en collectieve sector,
voor bijna negen miljoen Neder
landers, werkenden en niet-Wer-
kenden dus. Die missie lijkt mis
lukt.
"Binnen het kabinet", vertelt
Stekelenburg, "zo heb ik begrepen,
was men bijna zo ver ons plan te
omhelzen. Ik snap ook niet waar
om Lubbers en De Koning er niet
op zijn ingegaan. Wij bieden toch
de loonmatiging aan waar de rege
ring om vraagt. Dit soort afspraken
kunnen wat ons betreft jaar op jaar
worden gemaakt. We leggen ons er
ook niet bij neer dat het binnenska
mers is afgewezen. Mede daarom
gaan we vóór de Algemene be
schouwingen in de Kamer bij CDA
en WD op bezoek".
Bezwaren dat het ruim een mil
jard gulden kostende plan de
draagkracht van de schatkist te bo
ven gaat, wuift Stekelenburg weg.
"Ik heb er geen problemen mee dat
de collectieve lasten hiervoor iets
omhooggaan. We praten over een
cijfertje achter de komma".
De tweede boodschap die de
FNV-top de politici de komende
dagen bezorgt is het verlangen dat
nu eindelijk overheid, werkgevers
en vakbeweging de handen echt in
eenslaan om de langdurige werk
loosheid aan te pakken. Daarover
zijn in 1986 en 1987 op centraal ni
veau weliswaar al behoorlijke af
spraken gemaakt, maar die blijken
achteraf minder effectief te zijn ge
weest dan verwacht. Een grotere
inspanning van alle partijen is dus
gewenst.
Aandacht
"Wij willen", aldus Stekelen
burg. "onze aandacht vooral rich
ten op de rond 250.000 mensen die
al langer dan twee jaar ingeschre
ven staan bij de arbeidsbureaus.
De categorie 'oudere jongeren' is in
die groep langdurig werklozen
oververtegenwoordigd. Dat zijn de
schoolverlaters van 1981, 1982 en
1983, die, ook al hebben ze veelal
een voltooide opleiding, niet aan
de bak komen. Die zijn later door
de nieuwe lichtingen schoolverla
ters van de arbeidsmarkt verdron
gen. We moeten verschrikkelijk
goed oppassen dat deze slachtof
fers van de economische crisis van
het begin van de jaren '80 geen ver
loren generatie wordt".
Het moet volgens de FNV moge
lijk zijn het aantal langdurig werk
lozen in een paar jaar te halveren.
Tenminste, dat staat in het afgelo
pen zomer gepubliceerde
'Deltaplan'. Een paar maanden en
een paar kilo's papier later is Steke
lenburg niet meer bereid zich op
een exact cijfer vast te leggen. "Er
bestaat geen simpel recept", zegt
hij. "Het probleem is ongrijpbaar,
ondoorzichtig ook, heel weerbar
stig".
Vandaar dat de FNV op vier fron
ten tegelijk wil aanvallen:
de overheid moet fors investe-
een te hoge prijs aan werk te hel
pen. Het klinkt wellicht demago
gisch, maar is daarom nog niet on
waar: de traditionele, modale, al-
leenverdienende werknemer, die
2200 gulden per maand netto ver
dient, gaat het minimumloon voor
jongeren subsidiëren, die, als ze
met een ander samenwonen, maan
delijks ten minste meer dan 3000
gulden hebben te besteden. Dat
moet Stekelenburg toch dwars zit
ten. Tenslotte zitten er in zijn ach
terban nog heel wat traditionele,
modale, alleenverdienende kost-
Johan Stekelenburg: Probleem
naast 'heroriënteringsge-
sprekken' met langdurig werklo
zen zijn 'heroriènteringsgesprek-
ken' met werkgevers dringend ge
wenst;
voor scholing en begeleiding
van langdurig werklozen moet veel
meer geld worden uitgetrokken.
Toekomst
In januari lanceerde de FNV het
plan 'Investeren in de toekomst'.
Daarin wordt bepleit dat de over
heid in vijf jaar twaalf miljard gul
den extra steekt in de aanleg van
wegen, bruggen en tunnels, in ver
betering van het openbaar vervoer,
in het verfijnen van de telecommu
nicatie en in stadsvernieuwing en
vervanging van oude rioleringen.
Kortom, de infrastructuur van Ne
derland moet worden verbeterd.
Daar is vriend en vijand het mee
eens. "Vanzelfsprekend", zegt Ste
kelenburg. "Net als Wij ziet ieder
een dat de files in de Randstad en
een slecht werkend telefoonnet be
drijven het land uitjagen".
Waar niet iedereen het over eens
is, is of dit investeringsplan een ef
fectief wapen is in de strijd tegen
de werkloosheid. Volgens Steke
lenburg levert het zestigduizend
banen op. In Den Haag denkt men
daar heel anders over. Op ambtelij
ke burelen circuleert een bereke
ning met heel wat minder floris
sante uitkomsten. Omdat de FNV
de rekening van die extra over
heidsinvesteringen deponeert bij
het l'ljk en bij de ondernemingen,
stijgen de collectieve lasten. De re
cente geschiedenis heeft bewezen
dat dit leidt tot afbraak van werk
gelegenheid. Na simpel optellen en
aftrekken, zo is door Haagse reken
meesters vastgesteld, lijkt het
FNV-plan nauwelijks extra banen
op te leveren.
Stekelenburg is geïrriteerd dat
hij die cijferexercitie nooit heeft
mogen inzien. "Als ons rekenwerk
niet klopt, wil ik dat graag weten.
Wij hanteren tenslotte dezelfde re-
Subsidies
Over het nuttig effect van forse
loonkostensubsidies voor werkge
vers, die langdurig werklozen in
dienst nemen, bestaat in sociaal-
economisch Nederland ook weinig
verdeeldheid. Het kabinet, tanden
knarsend weliswaar, de regerings
partijen, schroomvallig, de opposi
tie, juichend, de werkgevers,
schouderophalend, en de vakbe
weging, enthousiast, vinden dat
werk waarvoor weinig scholing is
vereist, via subsidies uit de schat
kist goedkoper kan worden ge
maakt. Als dat gebeurt, zal laagge
schoolde arbeid, die in Nederland
vrijwel verdwenen is, weer profij
telijk worden. En dus terugkeren.
Met deze gemakkelijke keus
wordt een fundamenteel conflict
ontlopen. Het conflict namelijk dat
onherroepelijk uitbreekt, als mi
nister De Koning van sociale zaken
voor de derde maal in successie
probeert een verlaging van het mi
nimumloon voor jongeren met vijf
tien procent door te drukken.
De Koning en de ambtenaren die
hem steunen redeneren ongeveer
als volgt. De meeste jongeren tot 35
jaar die samenwonen zijn tweever
dieners. In zo n huishouden komt
per maand minimaal iets meer dan
3000 gulden binnen. Vrij besteed
baar. Dat is ruim 800 gulden meer
dan de traditionele, modale, alleen-
verdienende kostwinner in zijn
loonzakje vindt. Daarom vindt De
Koning, hierin gesteund door het
kabinet, het sociaal alleszins aan
vaardbaar dat het minimumloon
voor die jongeren met vijftien pro
cent wordt verlaagd. Het geldt dus
niet voor iedereen, het gaat uitslui
tend om de bodemprijs voor ar
beid.
Voor Stekelenburg is dit onbe
spreekbaar. "Het huidige mini
mumloon is een sociaal aanvaard
baar minimum dat, wat ons betreft,
niet verder naar beneden kan",
zegt hij beslist. "We willen het niet,
en de discussie over verlaging van
het minimumloon voor jongeren
moet ook niet meer worden ge
voerd".
Offer
Met de andere partijen op het so
ciaal-economische front kiest ook
de FNV voor het alternatief, dat al
le belastingbetalers in Nederland
samen moeten opdraaien voor de
loonkostensubsidies die nodig zijn
om jongeren boven de 22 jaar tegen
De FNV-voorzitter zegt bedacht
zaam: "Ik droom wel eens van zo'n
1-januarlnacht, dat ik 's morgens
wakker word in een nieuwe maat
schappij. Een samenleving met al
leen maar tweeverdieners, vol
strekt geïndividualiseerd. Pas dan
zou je met ons kunnen praten over
de hoogte van het minimumloon.
Maar zolang die situatie alleen in
mijn droom bestaat, ben ik niet tot
zo'n discussie bereid".
Dus aanvaardt de FNV dat de
modale kostwinners een koop
krachtoffer moeten brengen om sa
menwonende jongeren aan een flc-
rissanter inkomen te helpen dan zij
zelf verdienen?
Stekelenburg, verontwaardigd:
"Dit is een oneigenlijke discussie.
We leven nog lang niet in die twee
verdienersmaatschappij. Trou
wens. waar praten we over? Onze
keuze voor loonkostensubsidies
leidt slechts tot een lichte lasten
drukstijging voor iedereen. Dat
verkies ik dan boven verlaging van
het minimumloon voor een hele ca
tegorie".
Afspraken
Het derde front: de 'heroriënte-
ringsgesprekken' met werkgevers.
Wat stelt de FNV zich' daar nu van
voor? Toch niet dat districtsbe
stuurders elke dag over de schou
ders van personeelschefs meekij
ken of er soms vacatures worden
weggemoffeld? Dat dus niet. Ste
kelenburg beseft dat werkgevers
daar koude rillingen van krijgen.
"Je kunt ook niet tegen werkge
vers zeggen dat ze zomaar vijf pro
cent extra personeel moeten aan-
trekken, omdat wij op centraal ni
veau afspraken hebben gemaakt
iets aan de langdurige werkloos
heid te gaan doen", legt hij uit.
"Wij vinden dat werkgevers bij
het vervullen van vacatures voor
rang moeten geven aan langdurig
werklozen. Als het nodig f
den die mensen daarvoor oj w
Ze kunnen er bovendien nog
fikse loonkostensubsidie bij krij
gen. Tevens moet bespreekbaar
zijn dat werkgevers al dan niet ge
subsidieerde werkervaringsplaat
sen voor langdurig werklozen cre-
eren. Belangrijk is bovendien dat
er afspraken kunnen worden ge
maakt over bijscholing van het ei
gen personeel, zodat er binnen de
onderneming meer promotie ge
maakt kan worden. Op die manier
ontstaat ruimte voor laaggeschool
de nieuwkomers. Daarover, en
over nog zoveel meer, willen we in
de bedrijfstakken en met afzonder
lijke ondernemingen afspraken
maken. We matigen vrijwillig, en
dat doen we niet voor niets. De
loonruimte die we niet in geld opei
sen, moet benut worden voor scho
ling en arbeidsverruimende maat
regelen binnen de bedrijven".
Dwang
Het laatste front scholing en
begeleiding van de langdurig
werklozen zelf. Om op dit front
succes te boeken is het van door
slaggevende betekenis dat de lang
durig werklozen aan de invitatie
van het arbeidsbureau om over
hun toekomst te komen praten ge
hoor geven. De eerste ervaringen
in enkele grote steden met deze
'heroriënteringsgesprekken' zijn
weinig hoopgevend. De helft van
de aangeschreven werklozen komt
niet opdagen. Hoe wil de FNV die
wegblijvers dwingen mee te doen?
Stekelenburg: "Voorlopig wil ik
niet over dwang of sancties praten.
Er zijn nog volstrekt onvoldoende
banen voor de langdurig werklo
zen die wel gemotiveerd zijn. Laten
we dus eerst al onze energie richten
op die mensen".
Uit een lange discussie blijkt dat
Stekelenburg heel goed begrijpt
dat de FNV op dat vierde front het
zwakst staat. Het ontbreken van de
wil om langdurig werklozen te
dwingen mee te doen aan scho-
lings- en begeleidingsprojecten is
een vrijbrief voor vluchtgedrag.
Wat Stekelenburg het meest dwars
zit is, dat onder die wegblijvers
mensen zitten die in het zwarte cir
cuit behoorlijk wat bijklussen.
"Daar zit ik vreselijk mee", be
aamt Stekelenburg. "In Zweden
bestaat er wel een straf sanctiebe
leid, maar daar is vraag en aanbod
op de arbeidsmarkt veel meer met
elkaar in evenwicht dan hier. Zo
lang er zo weinig vacatures zijn
voor zoveel langdurig werklozen,
blijf ik volhouden dat strafkortin
gen voor vluchtgedrag uit den boze
zijn".
Het minimumloon kan niet verder naar beneden, aldus Stekelenburg.
De Gereformeerde Kerken in
Nederland blijven de eerst ko
mende twee jaar in de Gerefor
meerde Oecumenische Synode
(GOS). Dat heeft de gereformeer
de synode gisteren in Lunteren
besloten toen de GOS voor de
tweede maal aan de orde kwam.
De synode droeg de deputaten
(deskundigen) Oecumene Bui
tenland op om de GOS en de rela
tie met de GOS kritisch te onder
zoeken en de volgende synode te
rapporteren „welke constructie
ve mogelijkheden in een verdere
deelneming van de Gereformeer
de Kerken in de GOS gelegen
kunnen liggen". Een voorstel
van dr. T. Bos (Nieuwegein) om
het lidmaatschap op te schorten
totdat de GOS zou verklaren de
standpunten van de Gerefor
meerde Kerken over homo
seksuele gemeenteleden en het
gezag van de bijbel legitiem te
achten, haalde slechts 17 van de
73 stemmen.
Ds. J. Bosman (Naarden) trok
zijn voorstel om meteen uit de
GOS te treden in. In plaats daar
van stelde hij voor het lidmaat
schap kritisch te laten onderzoe
ken en over twee jaar een defini
tief besluit te nemen.
De gereformeerde synode
besloot voorts dat de gerefor
meerde kerken nogmaals zullen
worden gewezen op het pasto
raal advies uit 1979 dat homo
seksuelen worden toegelaten tot
alle ambten, ook dat van predi
kant.
De synode besprak het rapport
van de vertrouwenscommissie
homofiele theologen. Deze werd
in 1980 ingesteld nadat was ge
bleken dat er binnen de Gerefor
meerde Kerken nauwelijks
ruimte Is voor homoseksuele
predikanten en hun partners. De
commissie richtte zich in 1987 tot
88 vacante gemeenten met de
vraag of zij een beroep zouden
willen overwegen op een homo
seksuele theoloog. Later werden
nog eens 25 vacante gemeenten
aangeschreven. Slechts 4 ge
meenten bleken bereid het adres
van de beroepingscommissie
door te geven aan de commissie,
zodat die dat kon doorgeven aan
haar bekende homoseksuele
theologen.
Omdat er de afgelopen maan
den geen antwoorden meer bin
nenkomen op de brieven aan de
kerkeraden van vacante gemeen
ten, heeft de commissie besloten
haar werkwijze te veranderen.
Zij wil nu predikanten, kerkera
den en beroepingscommissies
hulp bieden als een beroep
dreigt af te springen op het gege
ven dat een kandidaat-predikant
homoseksueel is.
De synode zal de plaatselijke
kerken wijzen op de „waardevol
le hulp" die de vertrouwenscom
missie kan bieden als zijzelf of de
gemeente moeite hebben met
het accepteren van homoseksue
le predikanten in de pastorie.
De gereformeerde synode wei
gerde gisteren echter uit te spre
ken dat het pastoraal advies uit
1979 ook een ethjisch oordeel
over homoseksualiteit inhield.
In een reactie verwijt het COC de
synode nu "pastoraat vanuit een
ethisch luchtledige te bedrij-
Nuntius
Paus Johannes Paulus II
heeft de nieuwe nuntius in Ne
derland, aartsbisschop Audrys
Backis, opgeroepen zich in te
spannen voor een „sterkere ge
meenschap in eenheid, liefde en
v.ede" onder de Nederlandse
bisschoppen. De paus zei dit in
de Sint Pieterskathedraal bij de
wijding van mgr. Backis tot
aartsbisschop.
De wijding van mgr. Backis
geschiedde -- in afwijking van
het gebruik dat enkele nuntii te
gelijk worden gewijd -- tijdens
een aparte dienst. Waarnemers
bij het Vaticaan zien hierin waar
dering van de paus voor mgr.
Backis, die in de curie bekend
staat als een vertrouweling van
de paus.
Mgr. Backis verhuist dezer da
gen naar Den Haag.
De Acht Mei Beweging moet
naar de mening van Pax Christi
afzien van standpunten over ge
loof en zeden die tot een conflict
met de Nederlandse bisschop
pen leiden. Alleen onder deze
voorwaarde kan Pax Christi par
ticipant van de Acht Mei Bewe
ging blijven. De Beweging moet
een platform zijn waar bezin
ning, beraad en overleg centraal
staan.
Dit schrijft het landelijk be
stuur van Pax Christi aan de
Acht Mei Beweging, die de deel
nemers om hun mening had ge
vraagd nadat de bisschoppen in
augustus de gesprekken met de
Beweging hadden opgeschort.
De rooms-katholieke vredesbe
weging geeft het Acht Mei-be
stuur in overweging voorlopig af
te zien van voortzetting van de
gesprekken met de bisschoppen.
Pax Christi heeft de indruk dat
kardinaal Simonis in zijn brief
mogelijkheden tot gesprek open
laat, maar vindt dat deze pas
moeten worden aangegrepen na
een periode van beraad en bezin
ning.
Volgens Pax Christi is te wei
nig nagedacht over de stelling
dat het bestuur van de Acht Mei
Beweging niet namens de deel
nemende organisaties uitspra
ken kan doen over geloof en ze
den. De Acht Mei Beweging kan
manifestaties en bijeenkomsten
organiseren, maar hoort geen ge
zamenlijke stellingnames en vi
sies te ontwikkelen, aldus Pax
Christi. Dat blijft een zaak van de
afzonderlijke participanten.
Zonder het met zoveel woor
den te zeggen is de conclusie van
Pax Christi dat ze participant
van de Acht Mei Beweging blijft.
Van de 95 organisaties en groe
peringen binnen de Acht Mei Be
weging is Pax Christi de enige
met een bisschop als voorzitter
(bisschop Ernst van Breda).
In een eerste reactie zegt de
voorzitter van de Acht Meï Be
weging, Wies Stael-Merkx, „niet
erg onder de indruk" te zijn van
de brief van Pax Christi. „Wij
hebben nooit uitgesproken
standpunten over geloof en ze
den ingenomen. Als mensen ons
daar wel naar vragen, wijzen wij
altijd op de verschillende visies
die in onze achterban leven. De
Acht Mei Beweging is een plat
form waarop de diverse menin
gen naar voren kunnen worden
gebracht". Graag zou zij van het
bestuur van Pax Christi willen
horen op welke uitspraken en
standpunten van de Beweging
wordt gedoeld.
Het verbaast Stael-Merkx niet
dat Pax Christi erop aandringt
conflicten met de bisschoppen te
vermijden. Zij wijst op „de zeer
moeilijke positie" van bisschop
Ernst.
Kleiner, grijzer
De plaatselijke IKV-kernen
worden kleiner en grijzer. Sinds
het besluit over de kruisraketten
is de fut is er bij veel leden uit.
Activiteiten die tot doel hebben
mensen buiten de IKV-kring aan
te spreken, zijn op een lager pitje
komen te staan.
Dit blijkt uit een verslag over
de toernee die medewerkers van
het Interkerkelijk Vredesberaad
(IKV) in het voorjaar van 1988
maakten langs de IKV-regio's.
Precieze cijfers over het teruglo
pend ledental van de IKV-ker
nen zijn er niet. Een enquête van
het landelijk bureau in Den Haag
onder de 315 kernen in het land,
leverde zelfs na twee herhalin-
gen slechts een respons van 54%
op. De 164 kernen die het formu
lier wel invulden, tellen geza
menlijk bijna 1600 leden. Sinds 1
november 1986 zijn zij ongeveer
200 leden kwijtgeraakt.
„We zijn terug in de situatie
van voor 1980", aldus een IKV-
medewerker.
BEROEPINGSBERICHTEN
Nederlandse Hervormde
Kerk
Beroepen te Terkaple c.a.: M.
A. Bos, kandidaat te Nijland.
Christelijke Gereformeerde
Kerken
Beroepen te Leerdam: T. M.
Hofman te Ouderkerk aan de
Amstel.
Gereformeerde Gemeenten
Bedankt voor 's-Gravenhage-
Zuid: D. Rietdijk te Moerkapelle.