'Film is meer dan vertellen van verhalen'
Q
Mare Didden wil geen Belgenmop meer horen
'Action Jackson' wil vele kanten op, maar komt nergens terecht
VRIJDAG 30 SEPTEMBER 1988
PAGINA 21
'Action Jackson'; regie: Craig R. Baixley;
hoofdrollen; Carl Weathers, Vanity en Craig T.
Nelson; theater: Euro, Alphen
Vanity heeft de overstap gemaakt
van Prince naar Jackson. Niet Mi
chael Jackson, maar een politione
le vechtmachine die vanwege het
rijm de bijnaam 'Action Jackson'
heeft.
Vanity, die furore maakte door
de combinatie van zang en lingerie,
probeert het nu dus als filmster.
Koket en nog steeds schaars ge
kleed speelt ze nu een zangeres.
Haar tegenspelers zijn Craig T.
Nelson, een ervaren acteur die aan
een paar Spielberg-produkties
meewerkte, en Carl Weathers, ooit
tegenstander van Rocky (in deel
één).
Het decor wordt geleverd door
Detroit en dus speelt de Ameri
kaanse automobielindustrie ook
een belangrijke rol. Nelson is hier
te zien als een auto-tycoon die in
vloed probeert te krijgen in de vak
bond en Weathers is de politieman
die door muren gaat om hem tot
staan te brengen.
Al sinds 'On the waterfront'
maakt Hollywood ons duidelijk dat
de belangen van de arbeiders vaak
in het gedrang komen doordat hun
vertegenwoordigers te verleiden
zijn tot corruptie. Nelson schuwt
geen middel om zijn doel te berei
ken en alleen al in het eerste kwar
tier vallen daarom vele doden.
De filmmakers lijken zich voor
alles verdiept te hebben in de mo
gelijkheden van sterven. Dood
door een vlammenwerper is mooi,
maar mooier is als daaraan nog wat
klappen en messteken vooraf gaan.
En het mooist is een dodelijk
slachtoffer die dat allemaal heeft
meegemaakt en vervolgens als een
brandende fakkel vanuit een flat
naar beneden zeilt en dwars door
het dak van een restaurant stort.
Je maakt een actiefilm of niet.
Daarbij heeft regisseur Craig
Baixley el op twee gedachten ge
hinkt. Enerzijds wil 'Action Jack
son' een schokkende actiefilm zijn,
anderzijds is er gestreefd naar
stripachtige humor. Die zijn niet zo
leuk, maar dat is een tweede. Erger
is dat 'Action Jackson' daarom alle
kanten op gaat en dus nergens te
rechtkomt. Vanity had zich een be
ter start van haar filmcarrière kun-
BART JUNGMANN
Peter Greenaway: het medium is te belangrijk om het daar bij te laten
UTRECHT (GPD) - Twee jaar gele
den sprak regisseur Roland Joffe,
maker van onder meer 'The Mis
sion' en 'The Killing Fields' tijdens
de Nederlandse Filmdagen de eer
ste Cinema Militans-lezing uit. De
ze week beklom een andere Brit de
preekstoel van de Utrechtse Pie
terskerk: Peter Greenaway. Twee
landgenoten, twee verschillende
meningen over film.
door
Pieter van Lierop
Joffe hamerde in 1986 zwaar op
de noodzaak de afstand tussen
filmmakers en publiek zo klein
mogelijk te houden. Joffe was het
prototype van de 'verhalenvertel
ler met een boodschap'. Bood
schappen noch verhalen hebben in
het verleden de uitgangspunten ge
vormd voor de films van Peter
Greenaway.
"Film is een te belangrijk medi
um om uitsluitend aan verhalen
vertellers over te laten", zei hij drie
jaar geleden toen zijn 'Zed And
Two Noughts' in première werd ge
bracht.
Sinds deze uiterst bizarre film"
maakt Greenaway een beetje deel
uit van de Nederlandse cinema. 'A
Zed And Two Noughts' was in ons
land gedraaid, met Kees Kasander
als producent en met onder ande
ren Gerard Thoolen en Guusje van
Tilborgh als medespelers. Dit jaar
bracht Greenaway's nieuwste film
'Drowning By Numbers' de Neder
lander Denis Wigman op het podi
um in Cannes om de prijs in ont
vangst te nemen voor 'de beste ar
tistieke samenwerking'. Wigman
had samen met Kasander 'Drow
ning By Numbers' geproduceerd
en heeft zich verbonden om nog
drie speelfilms met Greenaway te
maken.
Invallen
Voor zijn films pleegt Greena
way te vertrekken vanuit invallen,
associaties, beelden die hem ge
frappeerd hebben. De manier
waarop hij daaraan structuur geeft
verschilt: soms lijkt het op een ver
haal, maar voor hetzelfde geld doet
hij het via een getallenreeks of een
soort gezelschapsspel waarvoor hij
zelf de regels bedenkt.
'Drowning By Numbers' handelt
zeer globaal over drie vrouwen die
allemaal Cissie Colpitts heten en
die stuk voor stuk hun mannen
verzuipen. Zonder dat het verder
iets met de gebeurtenissen op het
doek te maken lijkt te hebben,
biedt Greenaway het publiek in
tussen de mogelijkheid om van een
tot honderd te tellen. De cijfers zit
ten verwerkt in de beelden, soms in
de dialogen. De ene keer in het cen
trum van de aandacht, vaker ver
werkt in de achtergrond: op een
bijenkorf, de rug van een koe en in
de finale op een zinkende boot.
"Het is heel Engels", zegt de filmer.
"Wij zijn nu eenmaal gek op spelle
tjes. Zodoende ritualiseren we on
ze emoties en vinden we hele series
fantastische sporten uit met de
meest gecompliceerde regels".
Als er iets is dat Greenaway met
doet, dan is dat kopiëren van het
dagelijks leven: "Ik geloof zelfs dat
het dagelijks leven absoluut niet te
kopiëren valt. Trouwens kunstma
tige structuren maken meer deel
uit van ons dagelijks leven dan we
wel beseffen. Zoiets als het alfabet,
dat is een kunstmatige structuur
- Peter Greenaway: is de zebra
die bedacht is om greep op het le
ven te krijgen".
"Juist de kunstmatigheid geeft
'Drowning By Numbers' een spe
ciale kracht en toegankelijkheid.
Dit is een van de beste scripts die ik
geschreven heb omdat alle onder
delen zo door en door in een even
wicht terecht konden komen. Te
gelijkertijd kun je de film elitair
noemen, ja, zoals meer van mijn
films".
Openstellen
Elitair wil in dit verband niet
zeggen dat je net als Greenaway,
beeldende kunsten, architectuur
en ornithologie gestudeerd moet
hebben om zijn films te kunnen
volgen. Er wil enkel mee gezegd
zijn dat je je open moet willen stel
len voor een onalledaagse maar
puur speelse en echt niet ingewik
kelde omgang met het medium
film. De praktijk leert echter dat
slechts een klein deel van het totale
bioscooppubliek tot die geringe
geestelijke inspanning bereid is en
daarom is de groep Greenaway-
liefhebbers dus een elite.
Onder de door alpha's gedomi
neerde wereldcinema is Peter
Greenaway een van de weinige be
ta's. Alain Resnais is er ook een. De
Brit geeft altijd volmondig toe spe
ciale verwantschap te voelen met
de Fransman, van wie hij bij de
laatste drie gelegenheden camera
man Sacha Vierny heeft geleend.
In veel van zijn film legt Greena
way een geobsedeerdheid aan de
dag voor dualiteiten als seksuali
teit en sterven, beschaving en ver
val. En hij probeert dan, net als Re
snais deed, langs empirische weg
in de grilligheden van het mense
lijk bestaan wetmatigheden aan te
tonen.
Zowel Resnais als Greenaway
ontleent er genoegen aan om aller
hande wetenschappelijke theorie
ën op gedramatiseerde wijze te
toetsen. Alleen Greenaway doet
het vanuit volop het besef dat zo
iets natuurlijk helemaal niet kan.
Hij heeft het tot hogere kunst uit
geroepen om pseudo-wetenschap-
pelijke pre-occupaties te simule
ren. Hij poseert gretig en met een
groot gevoel voor humor als eru
diete systematicus.
N ep-documentaire
Hij is iemand die als een soort
Don Quichotte op zoek gaat naar
systematiek en verklaringen. Ie
mand die eens een uiterst onder
houdende nep-documentaire
maakte, die van voor tot achter be
stond uit gesprekken met mensen
die ooit door de bliksem zouden
zijn getroffen en dat konden naver
tellen. En er was 'The Falls', een
film waarin 92 mensen werden ge
portretteerd die allemaal ooit eens
zouden zijn geveld door een VUE:
een 'Violent Unknown Event' (een
gewelddadige, onbekende gbeur-
tenis).
Het verwarrende bij Greenaway
is dat zijn pseudo-wetenschappelij-
ke spelletjes alleen maar zo kun
nen fascineren doordat de man
over een werkelijk ontzagwekken
de kennis beschikt. Voor 'The Dr-
aughtmans Contract' had hij een
uiterst minutieuze studie gemaakt
van allerhande details uit het dage
lijks leven van de Britse landadel
drie eeuwen geleden. Gewapend
met die kennis construeerde hij
een voorstelling die in enige aspec
ten opzettelijk juist niet kloppend
was gemaakt was.
Peter Greenaway komt, het werd
hier al benadrukt, nooit tot het ma
ken van een film via 'een verhaal'.
Hoe hij er dan wel toe komt, valt te
illustreren met 'A Zed And Two
Noughts'. De titel geeft niets an
ders aan dan de drie letters die sa
men de afkorting 'ZOO' opleveren.
De film speelt zich namelijk gro
tendeels af in het Rotterdamse
Blijdorp.
Greenaway lichtte destijds toe
waarom hij wilde gaan filmen in
juist Blijdorp: "Omdat het de enige
dierentuin ter wereld is waarin je
met de camera zo ver achteruit
kunt dat je er de giraffen beeldvul-
lend op kunt krijgen". Achteraf
bleken er in die film alle soorten
van beesten voor te komen, maar
geen giraffen.
Greenaway was verder gefasci
neerd geraakt door de aanwezig
heid in Blijdorp van een eenbenige
gorilla. Die zit in elk geval wel in de
film. Evenals zebra's en tijgers.
Beesten die volgens de Brit inte
ressant zijn omdat ze als het ware
hun eigen tralies plegen mee te dra
gen. Daarnaast zijn zebra's heel cu
rieus omdat ze behoren tot de die
ren die volledig in zwart-wit zijn
uitgevoerd. Een zebra kan boven
dien stof leveren voor urenlang
tobben over de vraag of het hier
een wit dier betreft met zwarte stre
pen, dan wel een zwart dier met
witte strepen. En vanuit dat soort
overdenkingen werd de film een
dooltocht door straten en dwars
straten en veelvuldig dierentuinbe-
zoek. Dat voert allemaal naar de
conclusie dat alle verval pleegt in
te zetten met allereerst het verval
van symmetrie.
Twee jaar later presenteert Peter
Greenaway 'The belly of an archi
tect' en in Cannes zette hij de voor
geschiedenis uiteen. Vijf jaar eer
der verbleef hij vijf dagen in Rome
en sukkelde aldoor met onbegrij
pelijke buikklachten die plotseling
verdwenen op het moment dat zijn
vliegtuig loskwam van Italiaanse
grond.
Psychosomatisch ziek-zijn in
Rome, zei Greenaway, dat leek
hem een prachtig thema voor een
film. Maar pas nadat hij kennis ge
nomen had van het leven en wer
ken van de 18e eeuwse architect
Etienne-Louis Bourrée, werd een
dramatisch hanteerbare invals
hoek gevonden. In de film maken
we kennis met een Amerikaanse
architect die de kans krijgt een ex
positie in te richten over een visio
naire Franse collega die in zijn tijd
zelden aan bouwen was toegeko
men maar een collectie fantasti
sche ontwerpen had nagelaten.
Twee eeuwen later verliest de
Amerikaan zich zo zeer in het verle
den dat hij niet alleen zijn gezond
heid op het spel ze, maar tevens
zijn echtgenote en tenslotte zelfs
zijn leven.
Architectuur
Wat Greenaway echt met zijn
film wil zeggen is: "Architectuur is
de belangrijkste, want meest on
ontkoombare en meest bestendige
van alle kunstvormen". En eigen
lijk is gewoon Rome de echte
hoofdrolspeler van de film: "Rome
is een metropool met een honderd
tal stijlen in architectuur. Elk tijd
perk steekt zijn botten door het
vlees van het tijdperk dat volgt. .De
beelden van deze film tonen de
skeletten achter het marmer. Mar
mer dat klaar lag om op het juiste
moment te worden gestolen: van
het Forum om het Colosseum mee
te bekleden, van het Colosseum
om de Sint Pieter te bekleden, van
het Palatium om het Victor Emma
nuel Gebouw te bekleden en van
het Circus Maximus om er Musso
lini's Cinnecitta mee te bouwen".
Over 'Drowning By Numbers'
deed Greenaway nog een uitspraak
die eigenlijk de perfecte typering is
van al zijn speelfilms: "Het is een
zwart komisch sprookje voor vol
wassenen, half bedacht door kin
deren met een onschuldige obses
sie voor sex en dood, speciaal
dood. Het is een amorele geschie
denis, moralistisch verteld om de
overtuiging te steunen dat deugd-
zamen zelden worden beloond, de
slechten meestal onbestraft blijven
en de onschuldigen altijd worden
misbruikt".
ROTTERDAM - Mare Didden be
hoort tot de beste Belgische cineas
ten van het moment. Vier jaar gele
den debuteerde hij met 'Brussels
by Night', een prachtige film die hij
door
Peter Slavenburg
een jaar later nog overtrof met 'Is
tanbul'. Beide films blonken uit
door een combinatie van tragiek en
humor, een mengeling van realis
me en fantasie en werden geken
merkt door een rijke, eigentijdse
sfeer. 'Sailors don't cry', zijn derde
film waarvoor nu opnamen worden
gemaakt in Rotterdam, wordt vol
gens Didden echter minder eigen
tijds en realistisch. "Ik zou zelfs het
woord romantisch willen gebrui
ken, dat lijkt me het meest op zijn
plaats", aldus de Belgische cineast.
"Het verhaal speelt zich af in een
willekeurige Westeuropese haven
stad. In dit geval Rotterdam maar
het zou ook een stad als Antwerpen
kunnen zijn. In die plaats werkt
een vrouw in een havencafé. Ze
heeft een zoontje van zes en een
vriend, die niet de vader van dat
zoontje is. Per schip arriveert er
een tweede man, een vroegere
vriend van de barjuffrouw. Er ont
staat een klassieke driehoeksver
houding en de vrouw moet tenslot
te een keuze maken. Dat is eigen
lijk de hele story, maar de vorm is
belangrijker dan het verhaal. Zo is
de eigenlijke hoofdfiguur het zoon
tje van zes, de film wordt in feite
vanuit zijn standpunt gemaakt".
Nostalgie
Sailors don't cry' is een Belgisch-
Nederlandse co-produktie. Oor
spronkelijk wilde Didden zijn film
gewoon in eigen land maken, maar
dat bleek financieel onmogelijk.
"De kosten zitten vooral in de aan
kleding van de film. Vanwege de
surrealistische aanpak wilde ik een
zo groot mogelijk deel in een studio
draaien, waar je de belangrijkste
condities als licht en achtergrond
volledig onder controle hebt. In
België bleek dat vrijwel onmoge
lijk en in elk geval veel te kost-
Op papier lijkt het verhaal van
'Sailors don't cry' te wijzen op
nostalgie: een oud café aan de ha
ven, een wat afgetobde barjuffouw,
dat leidt al snel tot fantasiën over
mistflarden en overmatig drankge
bruik. Mare Didden grinnikt: "Je
mag het wat mij betreft inderdaad
nostalgie noemen, ik ga dergelijke
ideeën niet uit de weg. Je kunt al
tijd wel proberen iets nieuws te be
denken, maar ik geloof dat een re
gisseur zich het best kan bewijzen
door films te maken die al eens ge
maakt zijn".
Op de kop van het schiereiland
Katendrecht draaide hij een scène
met hoofdrolspelers Hilde van
Mieghem (de barjuffrouw) en Jo-
han Leysen (de mysterieuze oude
vriend). De derde volwassen
hoofdrolspeler is Dominique De-
ruddere die sinds 'Istanbul' tot de
staf van Didden gerekend mag
worden en zelf 'Crazy Love' regis
seerde.
BIOSCOPEN
(OP)NIEUW
'Action Jackson' - Euro, Alphen
'Can't buy me love' - jongen koopt de
liefde van het populairste meisje van
de klas en hoopt zo enig aanzien te
verwerven. Luxor, Leiden
'The Dead' - imponerende Huston-
verfilming van gelijknamig verhaal
van James Joyce, Greenway. Voor
schoten
'Saigon' - politieduo jaagt in een staat
van oorlog achter een sadistische mi
litair aan, City, Katwijk
Raw talent' - Rex, Leiden
BLIJVERS
'The Presidio' - militair en politieman
tot elkaar gedwongen in de oplossing
van een misdaad, Lido, Leiden
'Good Morning Vietnam' - Robin Wil
liams als een disc-jockey die met zijn
muziek en grappen de Vietnamese
oorlog draaglijk maakt, Lido, Leiden
en Euro, Alphen
'The last temptation of Christ' - al het
rumoer rond omstreden Christus
film blijkt veel gdoe om niet zoveel.
Lido, Leiden
'Nico' - keiharde politie-inspecteur
laat niet dat sommigen zich boven de
wet plaatsen, - Lido, Leiden
'Tom en jerry VI' - City, Katwijk
'De reddertjes' - Greenway, Voor
schoten
'De ondraaglijke lichtheid van het be-
stijlvolle
Screwball Motel' - Cineac, 16 jr.
Frantic' - Metropole (456756), al.
The Milagro Beanfield War' - Metro
pole, al
"Crocodile Dundee 2' - Metropole, al.
Last temptation of Christ' - Metropo
le, 12 jr.
Deadly Pursuit' - Metropole. 12 jr.
'Nico' - Odeon (462400), 16 jr.
Three men and a babv' - Odeon, 16 jr.
'Action Jackson' - Odeon, 16 jr.
Evil Dead 2' - Odeon, 16 jr.
The last emperor' - Studio 656402), al.
Powaqqatsi' - Studio, al.
'Oei Ciornie' - Studio. 16 jr.
'Crv Freedom' - Studio, al.
AMSTERDAM
Powaqqatsi' - Alfa (278806), al.
Last temptation of Christ' - Alfa, 12 jr.
Man in love' - Alfa. 16 jr.
'Milagro Beanfield War' - Alfa. al.
'The last emperor' - Alhambra
(233192), al.
'De ondraaglijke lichtheid van het be
staan' - Alhambra. al.
Colors' - Bellevue Cinerama (234876),
16 j
'Good Morning Vie
- Cir
i Milan Kunde-
filming v
ra. Lido, Leiden
'The last emperor' - Oscar-winnend
epos over laatste keizer van China.
Trianon, Leiden
'Salsa' - Latijnsamerikaans dansspek-
takel in de orde van Dirty Dancing',
Euro, Alphen
'Crocodile Dundee 2' - argeloos na
tuurmens raakt opnieuw in de clinch
met Newyorkse gangsters. Lido. Lei
den, Greenway, Voorschoten en Citv,
Katwijk
'Honneponnetje' - naïef meisje laat
erotische fantasieën van oudere he
ren overkoken, City, Katwijk en
Greenway, Voorschoten
'Jungle Book' - Walt Disney-film vol
komische avonturen van het jongetje
Mowgli - Lido, Leiden
DEN HAAG
'Good Morning Vietnam' - Asta
(463500), al.
'Masquerade' - Asta, al.
'Last temptation of Christ' - Babylon,
12 jr.
'De ondraaglijke lichtheid van het be
staan' - Babyion, al.
'The Presidio' - Cineac (6306371. 12 jr.
'Poltergeist 3' - Cineac. 16 jr.
'Hanna's War' - Calypso (234876), 12 r.
Three men and a baby' - Calypso, al.
'Beyond Therapy' - Cinecenter
Deadly Pursuit' - Cinema Int., 12 jr.
Frantic' - Cinema Int., al.
'Nico' - City (234579). 16 jr.
'Masquerade' - City, 16 jr.
The Presidio' - City, 12 jr.
Rambo III' - Cit;
Action Jackson' - City. 16 j
Poltergeist III' - City. 16 jr
'Dramma della gelosia - Kriterion, 16
jr-
Getting Off - Parisien (246540), 18 jr.
China Love' - Parisien, 18 jr.
Drowning by numbers' - The Movies
(245790), 16 jr.
Het oog boven de put' - The Movies,
16 jr.
'Sammy and Rosie get laid' - The Mo-
;s, 16 jr.
ki, al.
Cry Freedom' - Tuschinski, al.
Crocodile Dundee 2' - Tuschinski, al.
Cop' - Tuschinski, 16 jr
Deadly Pursuit' - Tuschinski. 12 jr.
Fatal Attraction' - Tuschinski Cineac
(243639). 12 jr.
TELEVISIE
De komende week staat wat be
treft de films op tv in het teken
van Meryl Streep en, in haar
schaduw, van Bruce Beresford.
Zondagavond zijn er twee
Streep-films te zien, maandag
één. Haar status van filmster ves
tigde ze tien jaar geleden met
'Kramer vs. Kramer' en 'The
Deer Hunter', beide overmor
gen te zien. Samen met Dustin
Hoffman speelt ze in de eerste
film een echtpaar dat uit elkaar
gaat en uiteindelijk in een bittere
strijd om de voogdij van het kind
belandt. Een melodrama van je
welste dat door de innemende
hoofdrolspelers meer dan drage
lijk is (20.05 uur, België 1).
De sentimenten worden even
min geschuwd in 'The Deer
Hunter', een film waarin het opti
mistische pattriotisme van de
Amerikanen stukloopt in de
Vietnamese jungle. Robert De
Niro, Christopher Walken en
John Savage gaan vol goede
moed de oorlog in en komen er
als lichamelijke en geestelijke
wrakken weer uit. Thuis wacht
Meryl Streep om de jongens op
te vangen (21.30 uur, BBC 2).
Morgenavond volgt een iets re
centere Streep-film 'Silkwood'
Het is de verfilming van de
schokkende, nooit opgehelderde
geschiedenis van Karen
Silkwood. Ze is werkneemster in
een nucleaire fabriek, vermoedt
ondeugdelijke veiligheidsnor
men en ze krijgt te maken met
bedreigingen die steeds serieu
zere vormen krijgen. De film is
om 20.29 uur op Nederland 2 te
zien en is de eerste in een reeks
films met Meryl Streep.
Bruce Beresford is een Austra
lische regisseur die de laatste ja
ren een plekje in Hollywood
heeft veroverd (hij regisseerde
onder meer 'Crimes of the he
art'). Een kleine tien jaar geleden
maakte hij 'The Club' en 'Brea
ker Morant'. De eerste film ver
telt over de perikelen bij een
voetbalclub, de tweede - veel be
kender - is een drama dat zich af
speelt tijdens de Boerenoorlog in
Zuidafrika. Drie soldaten wor
den tot zondebokken gedegra
deerd in politieke plannetjes om
het Britse imperium overeind te
houden. Superchannel zendt de
twee films achtereenvolgens
zondag en maandag uit. aanvang
van beide films 20.30 uur.
De commerciële satellieten
zijn de laatste weken trouwens
toch niet karig met behoorlijke
films. Donderdag is op Sky
Channel 'The Reivers' te zien. In
deze verfiming van een roman
van William Faulkner maken
drie jongens een opwindende au
totocht door het zuiden van
Amerika. Steve McQueen is een
van hen. Aanvang 20.30 uur.
FILMHUIZE
"Johan ken ik al heel lang. Hij is
een van die acteurs die zowel in Ne
derland als België werken en be
kend zijn. Met Hilde heb ik al zeker
vijf jaar geleden eens gewerkt aan
een toneelstuk in Brussel. Al lang
voor ze bekend werd met 'Blonde
Dolly' heb ik haar beloofd: wij gaan
ooit samen een film maken. Ik vind
het leuk dat dat er nu eindelijk van
gekomen is".
Samenwerken
Volgens Mare Didden zullen er
in de toekomst steeds meer Neder
lands-Belgische co-produkties ge
maakt worden. "Je kunt wel blij
ven zeuren over het verschil tussen
Holland en Vlaanderen en natuur
lijk zijn er verschillen, maar uitein
delijk ze we één Nederlandstalig
vol van 20 miljoen mensen. Dat
moeten we benutten. Als jullie nou
ophouden met die Belgenmoppen
doen wij het zelfde met grappen
over Hollanders. Bon?"
'Sailors don't cry' gaat vermoe
delijk half februari 1989 in premiè
re. In Nederland wordt de film uit
gebracht door Hungry Eye Pictu-
Na twee weken een Japanse
avond te hebben gehad, besteedt
LAK-Cinema komende dinsdag
aandacht aan de Belgische film.
Eén recente en één iets minder
recente film komen daarbij aan
bod. Lili Rademakers maakte in
1982 haar debuut als regisseur
met 'Menuet'. Het is een klein
psychologisch drama over de
morbide hobby van een fabrieks
arbeider. Hij verzamelt gruwelij
ke kranteberichtjes. Dat neemt
hem zo in beslag dat zijn vrouw
aanpapt met haar zwager. De be
drogen echtgenoot zoekt op zijn
beurt weer troost bij het jonge
dienstmeisje. Het boek van
Louis Paul Boon werd voor deze
film bewerkt door Hugo Claus
(20.00 uur).
Twee uur later draait hier
'Crazy Love' waarvoor de regis
seur Dominique Deruddere het
werk van de Amerikaanse schrij
ver Charles Bukuwski ter hand
nam. Een aantal perioden uit het
leven van Harry Voss wordt
hierin op beeldende wijze ver
filmd. Zijn pokdalige uiterlijk tij
dens zijn puberteit tekent Voss'
verdere levensloop. Josse de
Pauw speelt de opvallende
hoofdrol.
In verband met Drie Oktober
heeft het Kijkhuis een beperkt
programma en is tot volgende
week donderdag gesloten. Van
avond is nog wel 'Hail! Hail!
Rock 'n Roll' te zien. Regisseur
Taylor Hackford gunt de mu
ziekliefhebber een onthullende
blik op Chuck Berry. Interviews
worden afgewisseld met een
door Keith Richards georgani
seerd jubileumconcert (20.00 en
22.15 uur).
Jacques Tati in 'Jour de Fête'.
Filmhuis LVC vertoont van
en morgenavond de filmkome
die 'Jour dc Fête' van Jacques
Tati uit 1949. Hij speelt zelf de
hoofdrol van een postbode die
door zijn dorpsgenoten voor gek
wordt versleten. De postbestel-
ler raakt onder de indruk van een
filmpje over de efficiënte bezor
ging in Amerika eh probeert dat
in zijn eentje na te doen. Tot
groot plezier van het hele dorp
(21.15 uur).
Volgende week woensdag
donderdag nog een komedie in
het LVC: 'The fearless vampire
killers' van Roman Polanski. In
een combinatie van humor
horror proberen professor
Abronsius en zijn assistent Alf
red een familie van Slovenische
vampiers uit te roeien (21.15 uur).
