PORT
Wie niet snel is moet slim zijn
Hockeymedaüle met
een bittere nasmaak
Estafetteploeg wisselt stroef
Kano-duo: 'Mooier
kan het toch niet'
Han Kulker met gemak in de finale 1500 meter
VRIJDAG 30 SEPTEMBER 1
Brons het hoogst haalbare
SEOUL (GPD) - Veel sporters kijken vooruit, na succes of
teleurstelling op de Olympische Spelen. Annemiek
Derckx ziet slechts om. naar een 'prachtig uitgestippelde
sportcarrière', zoals ze het zelf zegt. Vanochtend, op een zij
tak van de Han-rivier in Seoul, was er de tijd van definitief
afscheid nemen. Een bronzen medaille, samen met kano-
genote Annemarie Cox, „mooier kan toch niet?"
Zeker niet in de door het Oostblok
beheerste discipline op het water.
Goud was vergeven aan de DDR,
zilver voor Bulgarije, en eigenlijk
had het Limburgse duo nog Hon
gaarse en Russische vrouwen voor
zich verwacht. Maar de 34-jarige
Derckx en de twaalf jaar jongere
Cox zagen hun 'Oosteuropese' trai-
ningsarbeid van de laatste maan
den.' beloond.
„Vanaf 1 april zijn we full-time,
professioneel met de sport bezig
geweest," kijkt Derckx terug op de
onbetaalde, maar gemotiveerde
maanden. „Ik werk op twee scho
len, op eentje kreeg ik per 1 februa
ri verlof, van de tweede op 1 april.
Annemarie was toen ook klaar met
het theoretische gedeelte van haar
studie en kon haar praktijkstage
tot na de Spelen uitstellen."
Route
De route, waarvan nu het einde is
bereikt, stippelde het trio uit Roer
mond al vijf jaar geleden uit. Maar
als K2 (tweepersoons kayak) wer
den Cox en Derckx voor Los Ange
les '84 te licht bevonden. De laatste
mocht slechts alleen gaan, en won
er brons. „Dat was toen een gigan
tische verrassing, en dat maakt-e
die Spelen wel mooi. Maar verder
was ik in LA een beetje een een
ling. Ik had mijn eigen coach niet
bij me en de bondstrainer hield
zich meer met de jongens bezig."
Samen uit, samen thuis - het
werd het parool voor Seoul. Beide
vrouwen namen wel af en toe
plaats in de eenpersoonsboot, maar
de gezamenlijke training op vooral
techniek kwam op het eerste plan.
Het afscheid van Derckx moest
mooi zijn, het nieuwe begin (als Kl-
vaarster) voor Cox stimulerend.
Hadden ze vanochtend dus niets te
klagen, ondanks de trage start. „Zo
zijn we nu eenmaal," legt Cox uit.
„Niet explosief, wel sterk. De eind
sprint is altijd ons belangrijkste
wapen geweest. Bovendien kun je
op de laatste meters beter aanval
len, dan aangevallen worden."
Een aanval op de voorste twee
posities zat er niet meer in, die bo
ten waren al te ver weg, zodat een
herhaling van de tweede plaats van
vorig jaar op de wereldkampioen
schappen er niet in zat. Maar verge
leken bij begin deze zomer was het
brons een openbaring. Derckx: „In
mei werden we door de Russinnen
nog op vier seconden gevaren. En
zelfs hier in Seoul nog, in de halve
finales, waren de Hongaarsen twee
tellen sneller dan wij." De kracht is
misschien dat 'late' begin van het
seizoen. Waar de concurrenten al
bijna een jaar op volle toeren bezig
zijn geweest, is het halve jaar van
Cox en Derckx voldoende geweest.
Vakantie hadden ze niet, de afge
lopen maanden. Die kunnen ze nu
met champagne .beginnen. De ver
diende rust is voor Derckx defini
tief. „Ik blijf fanatiek, actief. Ik heb
een mountain bike gekocht, ga veel
langlaufen, en ik zal ook nog wel
eens in mijn boot stappen. Alleen
niet meer op dit hoge niveau. Ik
OLYMPISCHE MEDAILLES
Medailleverdelmg op de
veertiende dag i
goud
zilver brons
Sovjetunie
43
26
40
Oostduitsland
33
29
24
Verenigde Staten
27
22
24
Westduitsland
10
10
11
Hongarije
10
5
6
Bulgarije
9
10
11
Roemenie
6
10
6
Zuidkorea
5
6
9
Groot-Brittannie
8
8
Italië
4
4
Frankrijk
4
3
5
China
3
9
10
Australië
3
Japan
3
3
6
Tsjechoslowakije
3
3
Nieuwzeeland
3
1
8
Polen
2
5
9
Joegoslavië
2
3
4
Noorwegen
2
3
0
NEDERLAND
2
2
Kenya
2
1
2
Denemarken
2
1
Canada
1
5
Finland
1
1
2
Spanje
1
0
2
Marokko
1
0
2
Suriname
1
0
0
Portugal
1
0
0
Turkije
1
0
0
Oostenrijk
1
0
0
Zweden
0
3
6
Zwitserland
0
2
2
Brazilië
0
1
3
Chili
0
1
0
Costa Rica
0
0
Jamaica
0
1
0
Senegal
0
1
0
Nederlandse Antillen
0
0
Maagdeneilanden
0
1
0
Peru
0
0
Mexico
0
0
2
België
0
0
1
Griekenland
0
0
1
Filipijnen
0
0
1
Thailand
0
0
Colombia
0
0
Mongolië
0
0
1
Pakistan
0
0
1
ben 34 nu, dan voel je: wil ik dit
handhaven, dan moet ik er de ko
mendejaren nog een flinke hap bo
venop gooien." En dat kan ze zich
zelf en haar bazen niet aandoen.
„De school heeft heel erg veel geac
cepteerd, de laatste jaren. Ik heb
heel wat van mijn verantwoorde
lijkheden laten liggen. Het wordt
tijd daar nu eens aan te gaan den
ken."
Voorlopig heeft ze voor de twee
de keer olympisch brons. In een
discipline waarin vanochtend
slechts vier van de achttien te ver
dienen medailles naar een niet-
Oosteuropees land gingen. Een
klein briesje hielp even mee aan
dat mooie moment van afscheid
nemen, glimlachend keek Anne
miek Derckx, met vriendin Cox
voor zich, naar een wapperende
vlag uit een klein Westeuropees
landje.
EDWIN WINKELS
SEOUL (GPD) - De champagne gleed vanmiddag na het behalen van de bronzen medaille
soepeitjes in de dorstige kelen van de Nederlandse vrouwenhockeyploeg. Maar de smaak
bleef bitter. Zo goed als ook de kleur van de olympische plak veel minder glinsterde dan
die van welke andere Nederlandse brons-winnaar dan ook. De olympische titelverdediger
ervoer de derde plaats op de Zomerspelen als een troostprijs, hoewel dat door bondscoach
Gijs van Heumen na de 3-1 overwinning op Groot Brittannië werd ontkend.
Er kan nog net een lachje van af, maar van harte gaat het niet. Marjolein
Bolhuis (links) besprenkelt Carina Benninga met Champagne na de zege
op Groot-Brittannië. Mieke van Doorn kijkt in het midden toe.
(foto ANP)
"Natuurlijk is het teleurstellend
dat we de eindstrijd niet hebben
gehaald", meende hij. "Dat neemt
niet weg dat we toch het hoogste
hebben bereikt, dat binnen onze
mogelijkheden lag. Eén zwakke
wedstrijd heeft ons goud of zilver
gekost. Dat is de realiteit. Het is
knap dat deze groep, van wie de
meesten nooit een grote finale heb
ben gemist, zich toch weer zo heeft
weten op te laden voor de strijd om
de derde en vierde plaats. Het was
best een probleem die meiden
weer op de rails te krijgen. Ik heb
ze een vrije dag gegeven en vervol
gens de videofilm laten bekijken
van het duel tegen Australië. Er
zijn toen heel wat vloeken geval
len. Voor sommigen was het zelfs
vernederend wat ze zagen. Dat was
de juiste prikkel om iedereen op
scherp te krijgen".
Spits Marjolein Bolhuis, die er in
haar afscheidswedstrijd graag iets
van wilde maken, bezorgde Neder
land al snel een voorsprong. Na de
gelijkmaker van Mary Nevill
bracht strafcornerspecialiste Li-
sanne Lejeune met twee treffers
haar olympische totaal nog voor
rust op acht doelpunten. In de
tweede helft daalde het peil weer
bedenkelijk, maar op de werklust
viel weinig aan te merken. De Brit
se vrouwen kregen na rust nog wel
vijf strafcorners (Nederland geen
enkele), maar keepster Det de Beus
bezwoor alle gevaren.
Coach Van Heumen: "Ik zal die
videobeelden van de strijd tegen
Australië goed bewaren. Heel nut
tig om op vitale momenten even te
tonen". Om er aan toe te voegen:
"Sportief gezien vind ik het enorm
jammer, dat we niet tegen Zuidko-
rea hebben gespeeld. Zo'n vol sta
dion met 25.000 mensen was een
enorme prikkel geweest om een
topprestatie te leveren".
Die eer was weggelegd voor
Australië, dat voor de ogen van de
SEOUL (GPD) - Wie niet snel is, moet slim zijn. Dat geldt
voor Han Kulker, de geslepen 1500 meterloper, die van
daag op zijn gemak de finale van het 'koningsnummer' van
het olympisch atletiektoernooi binnenwandelde. Kulker
hield het hoofd koel en de ogen gericht op het immense
scorebord in het Chamsil Stadion. Daarop kon hij tijdens
de laatste 100 meter van zijn halve finale precies zien hoe
de zaken er voor stonden".
Gunstig dus, want het kopgroepje
waarin Kulker zich bevond, had
een gaatje geslagen met de rest van
het veld. "Ik zag aan de beelden op
het scorebord dat ik niet meer
hoefde aan te zetten om me te kwa
lificeren", legde de Leidenaar later
lachend uit waarom hij zo ontspan
nen zijn race had voltooid. "Ik was
zeker van mijn zaak, had nog wel
wat in de benen, maar dat gooi ik er
liever morgen uit".
De 29-jarige bronzen medaille
winnaar van de EK in Stuttgart,
twee jaar geleden, heeft in Seoul
tot nog toe vooral aan energiebe
sparing gedaan. Ook in de series
liep Kulker namelijk 'op zuinig'.
De schaduwwerking in het stadion
bood hem op weg naar de finish de
mogelijkheid zijn positie te bepa
len. "Ook toen heb ik me niet tot
het uiterste hoeven in te spannen
en dat is wel zo prettig als je drie ra
ces in drie dagen moeten lopen".
Koest
Voor de sluwe tacticus is het
krappe programma van de 1500
meter niet nadelig. "Het houdt de
Afrikanen een beetje koest", weet
de computer-programmeur voor
halve dagen. "De echte tempojon
gens hebben zich gedeisd gehou
den omdat ze drie dagen achter el
kaar aan de bak moeten. Maar of
het morgen weer een trage race
wordt, valt niet te voorspellen. Ik
hoop het van harte, maar er hoeft er
natuurlijk maar één de bibbers te
krijgen en het hele zaakje slaat op
hol".
In dat geval geeft Kulker zichzelf
weinig kans op een hoge klasse
ring. De koele rekenaar mist de ba
sissnelheid om bijna vier ronden
lang voluit te gaan en is op zijn
sterkst in een race die langzaam op
gang komt en waarin hij zijn sterke
eindschot kan lossen.
"Maar wat er ook gebeurt", kon
digde de finalist aan, "ik ga in elk
geval mijn eigen race lopen. Vorig
jaar in Rome (tijdens de WK-finale
waarin hij negende werd red.) ging
het mis omdat ik ten koste van alles
in de kopgroep wilde blijven. Toen
heb ik mij helemaal dood gelopen.
Morgen ga ik een beetje achteraan
hangen en als het niet te snel gaat,
wil ik me pas in de laatste 500 me
ter met de race gaan bemoeien. En
als het een beetje meezit, dan...
Nou ja, dat zien we morgen dan wel
Ongeacht het resultaat dat hij
boekt, kan het olympisch toernooi
voor Kulker niet meer stuk. Na een
moeizaam verlopen seizoen staat
hij toch weer in een grote interna
tionale finale, zijn derde op rij.
Maar voor zijn coach Bram Wasse
naar is dat nog geen reden om de
'missie Seoul' nu al geslaagd te
noemen. "Een paar maanden gele
den zouden we hier misschien voor
hebben getekend, maar nu je een
maal in de finale staat, wil je na
tuurlijk meer. Je zou wel een heel
stom varken zijn als je nu al met
een tevreden gezicht gaat rondlo
pen. Ik wil Han in elk geval bij de
eerste acht zien. Drie jaar geleden
heb ik hem al voorspeld dat hij in
'88 in de olympische finale zou
staan. Nu het zover is, moet hij
daarin ook een aansprekend resul
taat boeken".
Zijn voorspelling deed Wasse
naar bij de eerste kennismaking
van Kulker met Seoul waar het na
tuurtalent meedeed aan pré-olym
pische wedstrijden. "Bram had er
toen al alle vertrouwen in, maar ik
zelf nog niet. Ik zag mijzelf hier nog
lang niet in een olympische finale
staan. Om eerlijk te zijn, dacht ik:
'Laat die man maar lullen'. Ik be
gon er pas een beetje in te geloven
na die bronzen plak in Stuttgart".
Zorgen
Maar dit seizoen leek een fina
leplaats in Seoul verder weg dan
ooit. Tijdens internationale wed
strijden werd de Europese indoor-
kampioen van vorig jaar bij herha
ling weggelopen. "Maar daar heb
ik me niet echt zorgen om ge
maakt", aldus Kulker. "We hadden
de trainingen heel duidelijk afge
stemd op het eind van het seizoen,
op de Spelen dus, en niet op die
grand prix-wedstrijden. Hier blijkt
dat die keuze juist is geweest".
Wat in Seoul ook blijkt, is dat
Kulker vooralsnog de enige Neder
landse atleet is die positief reageert
op het trainingskamp in het Japan
se Nagano. "Daar begon ik in vorm
te raken. Ik heb er heerlijk kunnen
trainen. Het was er lekker rustig,
zeker toen het grootste deel van de
groep al naar Seoul was vertrok
ken. In het atletendorp is het veel
onrustiger. Dan is er weer een re
ceptie zus of moet er een groepsfo
to zo worden gemaakt. Dat is alle
maal best grappig, maar ik ben
toch blij dat ik hier pas laat naar toe
ben gekomen".
Laat, maar op tijd om een specia-
Zuidkoreaanse president Roh-Tae-
Woo in de heksenketel van het
Songnam-stadion met 2-0 overeind
bleef tegen het gastland. De per
soonlijke handdruk van de zwaar
bewaakte Zuidkoreaanse leider na
afloop kon z'n snikkende landge-
nootjes niet troosten. De gouden
medaille-winnaars daarentegen
richtten een waar volksfeest aan
met de gehele Australische kolo
nie. Om vervolgens met een reuze
speelgoed-Koala beer een minu
tenlange ereronde te maken, die
door het Koreaanse publiek met
een staande ovatie werd beloond.
In de afgelopen twee weken
werd in elk geval duidelijk dat de
internationale verhoudingen bij
het dameshockey behoorlijk zijn
veranderd. Op het wereldkam
pioenschap van '86 in Amstelveen
waren de eerste signalen van die
kentering al zichtbaar, in Seoul
werd het de keiharde realiteit. Be
halve Nederland moesten West-
duitsland (5e),Canada (6e) en de
Verenigde Staten (8e) het meeste
inleveren ten opzichte van de posi
ties, die zij op het WK en bij de Spe
len van Los Angeles innamen.
"Het was geen goed, maar wel
een spannend evenement", oor
deelde Gijs van Heumen nader
hand "Wij hebben niet briljant ge
speeld. Dat geef ik direct toe. Ons
grootste probleem was dat we in de
zwakste groep zaten. Daardoor zijn
we niet echt op onze zwakke plek
ken getest. Het toernooi begon in
feite pas bij de halve finale. Toen
stonden we niet op scherp. Ik heb
vrede met Australië als winnaar.
Het is het enige team, dat echt bij
de top is gekomen. Over Zuidkorea
valt weinig te zeggen. Het spel is
aantrekkelijk voor het publiek.
Snel en aanvallend, maar of ze dit
kunnen blijven volhouden, betwij
fel ik. Voor de Spelen hebben ze
drie keer de wereld rondgereisd
om zich optimaal op dit toernooi
voor te bereiden. Ik heb gehoord
dat veel meisjes nu stoppen. Het is
maar de vraag of dat gat kan wor
den opgevuld".
In dat opzicht sloot Nederland in
Seoul ook een tijdperk af. Niet al
leen sportief, maar vooral wat een
aantal persoonlijkheden betreft.
Marjolein Bolhuis (125 interlands),
Sophie von Weiier (154, een re
cord), Mieke van Doorn (100) en
waarschijnlijk Aletta van Manen
(85) werkten tegen Groot Brittan
nië de laatste interland af. Hun in
ternationale sportcarriëre zit er na
acht jaar op. Verder kan de coach
vier maanden niet beschikken over
Lisanne Lejeune en Carina Ben
ninga. Het duo gaat samen een reis
maken naar het Verre Oosten.
"Over de toekomst maak ik me
geen zorgen", anticipeerde Gijs
van Heumen op het vertrek van de
routiniers. "We hebben talent ge
noeg".
De waarschuwende vinger
kwam van aanvoerster Marjolein
Bolhuis. "Een hogere trainingsin
tensiteit, meer internationale wed
strijden en niet te vergeten betere
clubtrainers. Het zal allemaal no
dig zijn om de andere landen voor
Of bij te blijven".
AD HEESBEEN
le band met de hockeyers te kwe
ken. "Die jongens zijn lekker re
laxed en daar hou ik wel van. Ik
kan goed met ze opschieten. Het is
belangrijk om ontspannen naar
wedstrijden toe te leven en die gas
ten kunnen dat. Ze wensen je niet
succes, maar veel plezier als je naar
het stadion gaat. Gisteren zaten ze
vooraan toen ik moest lopen, mijn
vrienden. ,Kom op joh', riepen ze,
Joop het hele zaakje aan gort'. Gaf
Leidenaar Han
Kulker op weg
naar de finale
van de 1500 meter.
me een lekker gevoel. Ja, ik heb
wat met die hockeyers, dat komt
misschien omdat, mijn coach ook
hockeytrainer is. Maar gelukkig
heeft hij meer verstand van atle
tiek".
door Jaap Visser
SEOUL (GPD. ANP) - De manier
waarop de Nederlandse vrouwen-
estafettei loeg vandaag de series
van de 4x100 meter overleefde, ver
liep net zo stroef als het onderlinge
contact tussen het 'kijfkwartet' van
bondscoach Toine van de Gool-
berg. Het kritieke punt was de der
de wissel, die tussen Marjan Olij-
slager en Els Vader, nota bene de
enige vriendinnen binnen de natio
nale équipe.
Vader moest bijna een noodstop
maken, toen Olijslager haar het
stokje wilde aanreiken. Maar vol
gens de slotloopster van Oranje
was het allemaal minder eng dan
het er op de tribune had uitgezien.
Vader: „Marjan riep: pak, maar er
kwam niets. Toen heb ik me even
omgedraaid om te kijken waar dat
stokje bleef. Ik wilde voorkomen
dat ik met lege handen het wissel
vak zou uitlopen"..
Achter de Amerikaanse en Britse
ploeg eindigde Nederland vandaag
vlak voor Polen als derde in een se
rie waarin zich vier van de zes lan
den plaatsten voor de halve finale
van morgen. Vader: „Ik heb er
geen moment aan gedacht dat we
het niet zouden redden. Er zaten
twee zwakke landen in onze serie
(Ghana en Oeganda red.), dus op
grond van onze basissnelheid
moesten we met gemak verder
kunnen komen". Wat uiteindelijk
ook gebeurde, zij het dat de manier
waarop niet tot de verbeelding
sprak.
Meer reden tot tevredenheid gaf
de prestatie van Erik de Bruin. De
op het allerlaatste moment (giste
ren) in Seoul gearriveerde discus-
werper plaatste zich met een worp
van 61 meter 66 voor de eindstrijd
van morgen. De in een vormcrisis
verkerende De Bruin was bang dat
hij tegen de 64 meter („Op dit mo
ment voor mij het maximum haal
bare") had moeten gooien om zich
onder de discus-elite te kunnen
mengen. Maar de mannetjesputter
uit Hardmxveld mocht vandaag
met minder genoegen nemen.
„Een hele opluchting", vond hij.
De 100 m horden voor vrouwen
leverde een overwinning op voor
wereldrecordhoudster Jordanka
Donkova (Bulgarije). Haar tijd was
12.38 sec. Tweede werd de Oost-
duitse Siebert met 12.61 en verras
send derde de Westduitse Claudia
Zackziewicz (dit seizoen een paar
keer verslagen door Maijan Olijsla
ger) in 12.75. Marjan Olijslager ver
speelde haar kansen in de halve fi
nale door een horde te toucheren
en daardoor haar topsnelheid te
verliezen.
Stefka Kostadinova was bij het
hoogspringen net zo favoriet als
haar landgenote Donkova op de
horden. De 23-jarige Bulgaarse be
heerst het hoogspringen de laatste
jaren volledig. Nederlagen zijn
haar vrijwel onbekend. Vanmid
dag echter kreeg mooie Stefka een
grote teleurstelling te verwerken.
Niet zij, maar de 30-jarige Ameri
kaanse veterane Louise bleek op
het beslissende moment de beste
hoogspringster. Op 2.03 m., een
hoogte waarmee Kostadinova nor
maal geen problemen heeft, was
het afgelopen voor de Bulgaarse.
Voor het eerst in de olympische
historie stond er een 10.000 m voor
vrouwen op het programma. Een
halfjaar terug leek die afstand een
gemakkelijke prooi voor de Noorse
Ingrid Kristiansen. Maar blessures
en kwetsuren ruïneerden haar kan
sen. Geforceerde training om terug
te komen, kwam haar op een pijn
lijke rechter enkel te staan. Na
twee kilometer in de finale van
vandaag stapte ze huilend van de
baan.
De zege ging nu naar de Russi
sche Bondarenko, die de Schotse
McColgan op de laatste 200 m voor
bij sprintte.
