Eenheidsprijzen tel keer ver te zoeken
Met draagbare PC kun
je veel geld besparen
CONSUMENT
DE GROENTEMAN
Lichte bieren: niet nieuw, wel duurder
ELEKTRONICA
Bij barbecuen is suikermais
bijna een 'must'. Het maakt
weinig uit in welke
hoedanigheid: als kolf of losse
korrels, het is allebei lekker.
Momenteel, en tot oktober
verkrijgbaar, behoort
suikermais zo vers mogelijk te
zijn. De kolven dienen grote en
gevulde korrels te hebben, die
zacht maar toch knapperig
aanvoelen. Hoe jónger de
maiskolf hoe lekkerder.
Eenmaal geplukt verliest het
gewas snel aan smaak. Het is dus
zaak de kolven niet langer dan
enkele dagen in de koelkast te
bewaren.
Schoonmaken gebeurt door de
buitenste schil (de bladschede)
naar onderen toe af te stropen,
liefst zo kort mogelijk voor
verwerking; zolang de kolven in
de eigen bladeren verpakt zijn
blijven ze namelijk beschermd.
Verwijder de zijde-achtige
draden en snijd de harde stengel
vlak onder de kolf af. Bladloze
exemplaren altijd even
afspoelen onder een koude
kraan. De korrels haalt men eraf
door de kolf iets schuin te
houden en ze er van boven naar
beneden met een scherp mesje af
te snijden.
Het inschatten van
hoeveelheden is bij suikermais
altijd moeilijk, maar als
voorgerecht is een kolf per
persoon ruim voldoende; als
hoofdgroente worden twee
kleinere zeer gewaardeerd.
Blancheertijd: absoluut niet
langer dan één minuut, de
groente verliest anders aan
smaak. Overigens is het
bijzondere van suikermais -
onder andere z'n
combineerbaarheid: het zachte,
ietwat op jonge doppertjes
lijkende aroma past uitstekend
bij worteltjes, sperziebonen, in
salades met tomaat, selderij,
komkommer en uitjes.
'On the cob'
Suikermais op z'n Amerikaans,
ofte wel 'corn on the cob', bereidt
men als volgt: kook de kolven al
naar gelang hun rijpheid in 5 tot
20 minuten gaar, in ruim water
zonder zout (zout maakt de
korrels taai en rimpelig); de mais
is klaar als de korrels
gemakkelijk loslaten. Serveer
de kolven met gesmolten boter,
eet ze zo uit de hand. Twee
cocktailprikkers aan elke kant
voorkomt vette handen.
Maiskolven op de barbecue
roosteren gebeurt door de
bladeren aan de kolven te laten
zitten; draai de uiteinden dicht
en rooster ze in 20 minuten
knapperig gaar. Hetzelfde geldt
voor een hete, voorverwarmde
oven (mocht het weer niet
meewerken).
Experimenteren met suikermais
kan verrassende resultaten
opleveren: probeer het eens met
kaassaus, in tomatensoep, in het
pannekoekbeslag, met spek en
uien, of in een ijskoude
rijstsalade.
Suikermais: een groente met veel mogelijkheden.
Bierbrouwers maken de laatste tijd
veel reclame voor licht bier. Als
men dit bier met minder alcohol
drinkt blijven de buikspieren lan
ger.strak en wordt deelnemen aan
het verkeer minder risicovol, zo
zijn de achterliggende gedachten
onder woorden te brengen. In de
Consumentengids van augustus
komt de Consumentenbond tot de
conclusie dat er in feite niets
nieuws onder de zon is. Er is al ja
ren licht bier op de markt, dat bo
vendien stukken goedkoper is dan
de nu gelanceerde 'gezonde' bie-
Uit de smaaktest van een panel
proevers blijkt overduidelijk dat
men alcohol' niet proeft. Wie het om
de smaak gaat en niet om de roes
kan daarom heel goed alcoholvrij
of -arm bier proberen.
Met 'light' bier is in feite niets
nieuws onder de zon. Er bestaat al
lang een lichte biersoort die be
kendstaat als 'licht lager', zoals
Triple Piedboeuf van Albert Heijn
en Wonderbier. Zij bevatten min
der alcohol en caloriën dan gewoon
bier. Overigens: drie glazen licht la
ger bevatten even veel alcohol als
twee glazen pils.
Wanneer een bier 'light' mag he
ten is niet in de wet vastgelegd.
'Licht lager' moet echter wel vol
doen aan wettelijke bepalingen:
het is licht van kleur en bevat tus
sen de 7 en 9,5 procent extract van
gerstemout en andere granen. Het
mag ook niet uit een vat worden
getapt.
De bierdrinker die alcohol- en
calorieconsumptie wil beperken
kan ook oud bruin drinken, donker
bier met een extractgehalte tussen
7 en 11 procent. Het alcoholper
centage verschilt echter nogal
eens: het kan 2 tot 3,5 procent be
dragen.
De bond vond tijdens haar inko
pen ook drie moutdranken (Malz)
in de winkels. Ze hebben het ex
tractgehalte van pils, zien eruit als
oud bruin maar smaken volgens de
proevers zoet en weinig smakelijk.
Ze bevatten wel de helft meer calo-
rieén dan pils.
De Consumentenbond adviseert
mensen die licht bier willen drin
ken al langer op de markt zijnde
merken te proberen, in plaats van
de met veel tamtam gelanceerde
'light'-bieren. Triple Piedboeuf (3,8
procent alcohol) is de goedkoopste.
Voor liefhebbers van oud bruin is
Dommelsch aantrekkelijk. Dit be
vat 3,2 procent alcohol.
Overigens bepaalt de Bieroveror-
dening dat een brouwsel heeft ge
gist, wil men het bier mogen noe
men. Er hoeft dus geen alcohol in
te zitten. Sommige alcoholvrije
dranken mogen daarom als bier
worden verkocht. Verder hebben
de wettelijke kwaliteitsvereisten
vooral betrekking op het eerder ge
noemde extractgehalte. Bedraagt
dit 15,5 procent of meer dan valt
het bier in de categorie S. Categorie
I is vor bier met een extractgehalte
tussen 11 en 15,5 procent, categorie
II tusen 7 en 11 procent en catego
rie III tussen 1 en 7 procent.
Iemand die telefoon aanvraagt in
Parijs heeft de aansluiting en het
apparaat binnen twee weken in
huis. Een inwoner van Athene
moet er echter twee jaar op
wachten en betaalt ook nog vijf
keer zoveel (189,36 ecu; een ecu is
2,34 gulden) als de Parijse
abonnee (36,14 ecu) voor het
aansluiten van het toestel. In ons
land hangt de snelheid van
aansluiten geheel af van de
capaciteit van de betrokken
telefooncentrale. De kosten
bedragen in Nederland 90 ecu
(210 gulden). Dit blijkt uit een
rapport van het Europees Bureau
van Consumentenverenigingen
(BEUC).
samenstelling
Raymond Peil
De Europese consumentenorgani
saties stellen in het rapport dat de
gebruiker niet de dupe mag wor
den van de dominerende positie
van nationale overheden. Zij vin
den dat slechts de Europese Com
missie in staat is telefoonzaken in
goede banen te leiden. De verwar
rende toestanden aangaande tele
foonaansluitingen, abonnements
gelden en de gesprekskosten zijn
enorm, zo concludeert de BEUC op
grond van het onderzoek.
De gezamenlijke Europese con
sumentenverenigingen bepleitten
vorig jaar al een gemeenschappe
lijk beleid op het gebied van tele
communicatie. De organisaties
hebben nog geen standpunt inge
nomen over de overheersende rol
van de nationale overheden aan
gaande 'telefoonzaken'. Zij vinden
dat de Europese Commissie, ver
antwoordelijk voor de harmonisa
tie van alle tarieven na 1992, de lid
staten een proefperiode van vijf
jaar moet gunnen.
Volgens de BEUC wordt de tele
foon al lang niet meer beschouwd
als een luxe. De telefoon is in de
moderne maatschappij een nood
zakelijkheid. In Nederland hadden
in juli 1987 maar liefst 6.234.000
mensen een aansluiting; "En de
groei is er nog lang niet uit," aldus
een woordvoerder van de centrale
directie van de PTT in Den Haag.
Jaarlijks melden zich nog zeker
400.000 nieuwe abonnees bij het
staatsbedrijf.
De telefoon is een openbare
dienst. Maar opvattingen over
dienstverlening op zichzelf en de
mate van kwaliteit verschillen he
melsbreed van land tot land. Daar
van is de consument de dupe. In de
Europese Gemeenschap staat ge
middeld één openbare telefoon per
200 inwoners.
De service bij het opbellen
vanuit een openbare telefoon ver
schilt ook weer per land. In Italië,
Duitsland, Frankrijk, Nederland
en een groot deel van Denemarken
kunnen de cel-bellers de kosten
Voor wie veel vanuit telefooncel
len belt is het hebben van kleingeld
altijd een probleem. Dat kan an
ders en wel via een strippenkaart
zoals in deze telefooncel wordt ge
demonstreerd. <foto GPD)
niet op rekening laten zetten van
de opgebelde persoon (de zoge
naamde 'collect call'). Dat kan
slechts in bepaalde gevallen vanuit
het postkantoor en vaak ook nog
alleen 's ochtends of 's avonds. Wie
kent er niet de bekende beelden uit
Engelse films met een rinkelende
telefoon in een rode telefooncel. In
België, Nederland, Griekenland,
Italië en Luxemburg is bellen naar
een openbare cel echter niet moge
lijk.
Tarieven
Ook de tarieven in de EG-staten
verschillen nogal. Het abonnement
in Griekenland is vijf keer goedko
per dan het Franse vastrecht. Prijs-
kampioen is Westduitsland met
een maandelijkse abonnements
prijs van 13,03 ecu. Maar uit Duits
land bellen met bijvoorbeeld Du
blin kost beduidend minder dan
vanuit andere EG-landen. In de
meeste landen heeft de 'staat' het
voor het zeggen. In Engeland
wordt de telefoondienst - na de re
cente privatisering door drie
particuliere firma's verzorgd en in
Denemarken door vier bedrijven.
De BEUC ontdekte ook dat in de
diverse lidstaten verschillend
wordt omgesprongen met tele-
foonstoringen.' In diverse landen
wordt na een storing een korting
gegeven op het abonnementsgeld
al na gelang de duur van die sto
ring. In Engeland komt het voor
dat telefoonlijnen maximaal twee
dagen 'dood' liggen en in Luxem
burg v/el veertien dagen. In Italië,
Griekenland en Spanje moet de te
lefoonabonnee gewoon het volle
pond betalen, al duurt de onder
breking nog zo lang. In Frankrijk,
Portugal, Duitsland, België, Span
je en Engeland geldt voor mensen
met een laag inkomen een lager ta
rief.
Uit het onderzoek bleek tevens
dat de consument praktisch geen
enkele mogelijkheid heeft om de
•telefoonrekening te controleren.
Het recht om te klagen heeft de te
lefoonabonnee wel, maar daarvan
wordt nauwelijks gebruik ge
maakt.
Dat het anders kan laat de Cana
dese telefoonmaatschappij B.C.Tel
zien, zo blijkt uit een afschrift van
een rekening dat Leidenaar C.J.
Kleywegt opstuurde. Uit de reke
ning van diens in Canada woon
achtige broer komt naar voren dat
B.C.Tel voor gesprekken binnen
de stad géén kosten in rekening
brengt. De rekening is voorts per
gesprek gespecificeerd, het num
mer van de gebelde abonnee, als
mede diens woonplaats en de duur
van het gesprek worden erop ver
meld.
Overigens leert een snelle reken
som dat het gesprekstarief voor in
terlokaal bellen in dit deel van Ca
nada voor korte gesprekken onge
veer een gulden per minuut be
draagt, voor langere gesprekken
rond de 85 cent. De Nederlandse
PTT rekent overdag tussen 8.00 en
18.00 uur bijna 20 cent per minuut.
Het vastrecht in Canada (ongeveer
20 gulden per maand voor twee toe
stellen) ligt lager dan in Nederland
(bijna 27 gulden).
Het ritselt op het ogenblik in
Nederland van de 'Personal
Computer Privé-projecten'.
Geen enkel zichzelf
respecterend bedrijf ontkomt
eraan. Bij PTT is er zelfs een
levensgrote rel over ontstaan,
omdat het personeel vond dat
men niet genoeg korting
kreeg en te weinig keus had
bij de aanschaf, omdat er
slechts één merk in het
geding was.
Privé-projecten voorzien duidelijk
in een behoefte: anders zou men
zich er niet zo over opwinden. Voor
personeelsleden is het een makke
lijke, vaak goedkope mogelijkheid
om aan een eigen PC te komen. Het
bedrijf zorgt voor een vaak niet on
aanzienlijke korting, terwijl men
de betaling veelal soepel regelt via
het salarisstrookje.
Van het bedrijf uit gezien is het
ook heel slim. Zorg dat je werkne
Nieuwste versies doen niet onder voor kantoormachine
door Hugo van der Heem
mers thuis uit de voeten kunnen
met de computer en je plukt er op
kantoor ook de vruchten van. Je
maakt je mensen 'computer min
ded', terwijl ze tevens de gelegen
heid hebben om thuis nog eens een
vraagstuk op de computer door te
nemen dat op kantoor niet af
kwam.
Zegen?
Zo bezien is het hele project een
zegen voor beide partijen. In elk
geval voor de computerindustrie
die in menig geval twee computers
kan verkopen: die ene voor kan
toor en de andere voor thuis. Maar
sommige mensen hebben daar hun
bedenkingen tegen: ze spreken nu
al van kapitaal-vernietiging. Tenzij
met thuis persé z'n PC in eigendom
wil hebben, is er namelijk een op
lossing die kantoor nauwelijks te
kort doet en voor thuis weinig of
niets kost: de draagbare PC. Hij
kan door de firma worden aange
schaft, op kantoor worden ge
bruikt en na afloop van de werkdag
mee naar huis worden genomen.
De stand van de techniek laat het
inmiddels toe dat een draagbare
PC beslist niet meer onderdoet
voor zo'n groot, staand exemplaar
thuis of op kantoor. Het levende
bewijs daarvoor is wel de complete
reeks Toshiba koffer-computers,
waarvan de kleinste gemakkelijk
in de actentas passen en de groot
ste zich toch nog makkelijk laten
dragen. Ook andere merken heb
ben lichte, gemakkelijk te vervoe
ren modellen, maar niet in zo'n gro
te verscheidenheid als Toshiba.
Die complete modellenreeks be
gint met de T 1000 (de goedkoop
ste, met een enkelvoudige floppy,
slechts 3 kilo) en de T 1100-plus.
Deze laatste is een compleet PC'tje
dat slechts 4,5 kilo weegt en met ge
mak in de actentas past. Er is een
standaard eigen geheugen van 640
K, alle mogelijke aansluitingen zijn
voorhanden en er zijn twee kleine
(3,5 inch) floppy-drives aan boord.
Zonder lichtnet-aansluiting werkt
het apparaat ook nog altijd io'n
acht uur op een accu.
Reeks
De top van de reeks heet de T
5100. Hij is gebaseerd de nieuwste
Intel 80386 processor met een 16
MegaHertz snelheid. Er is plaats
voor een rekenkundige co-proces
sor, standaard is er ruim 2 Megaby
tes werkgeheugen aan boord en
verder een 40 Megabyte harddisk
en een super floppy-disk van 1,44
Megabyte. Hoewel het apparaat
ook op batterijen (lithium long life)
werkt, zal men het meestal op het
lichtnet gebruiken. Het geheel
•weegt desondanks niet meer dan 7
kilo en kan met muis en windows
werken.
Hoewel het voorkomen en ge
wicht van deze computers niets
met het lompe karakter van meni
ge kantoorcomputer uitstaande
heeft, doen de prestaties dus in
niets onder voor die grote appara
ten. De portable is in tegendeel
veel gemakkelijker te verschuiven
op het bureau en kan ook nog eens
meegenomen worden naar een
klant waar veel (reken)werk ter
plekke verricht moet worden.
Tegenstanders van de draagbare
computers komen steevast met een
aantal nadelen aandragen die ove
rigens tegenwoordig nauwelijks
meer gelden. Een van de zaken is
het scherm. De afleesbaarheid van
portables was in vergelijking met
het gewoon scherm een regelrech
te ramp. Het nieuwste LCD-
scherm (met twisted pair display)
heeft nauwelijks meer last van dat
euvel. De duurdere typen bezitten
het plasma-display en soms is er
'backlight' toegepast: achtergrond
verlichting die zowel bij avond als
overdag zeer goed voldoet. Boven
dien kan vrijwel elke portable te
genwoordig regelrecht op het ge
bruikelijke scherm worden aange
sloten, eventueel zowel op een mo
nochrome buis als een kleurenty-
pe.
Nadelen
Een ander nadeel dat wel wordt
genoemd wat betreft draagbare
computers is het feit dat een grote
kantoorcomputer opnieuw kan
worden geconfigureerd. In de
praktijk komt het erop neer dat
men hem van een of andere andere
extra insteekkaart voorziet en wat
nieuwe aansluitingen maakt.
Afgezien van het feit dat de
portables zelfs in de eenvoudigste
uitvoering - vaak alle standaard
aansluitingen hebben voor com
municatie (soms zelfs een inge
bouwd modem) extra diskdrives
en een parallelprinter, is ook dat te
genwoordig zonder meer mogelijk.
Computer, printer en telefoonaansluiting in een koffer samengebracht.
De Toshiba 3200 bijvoorbeeld kan
een volledige 16/8-bits kaart aan en
nog een (halve) 8-bits kaart.
Als laatste nadeel van de porta
ble wordt het feit genoemd dat hij
zich niet zou kunnen voegen in een
net, zoals dat op kantoren veel
wordt gebruikt. Aan zo'n net han
gen printers, externe, grote geheu
gens en verbindingen met het ma
inframe. Maar zelfs dat is niet meer
waar, want via een snelle commu
nicatiepoort (9600 baud) kan men
wel met een net communiceren.
Snelheid
Gaat het om veel gegevens dan is
een snellere verbinding nodig. In
de portables 3100 en de nog grotere
5100 van dit Japanse merk kunnen
Local Area Network-kaarten wor
den gestoken. Sterker nog: Toshi
ba ontwierp voor de portables een
compleet eigen ster-netwerk - dat
overigens ook kan worden aange
past op andere computernetwer
ken. Het star-LAN kent een een
voudige telefoonplugje waarmee
de verbinding wordt gemaakt. De
draagbare computer, die het week
einde nog thuis dienst heeft ge
daan, kan daarmee aan een groter
systeem worden gehangen en de
inhoud van geheugen overhevelen,
respectievelijk 'het huiswerk' keu
rig laten afdrukken op de laser
printer van het net. Snelheid: een
Megabit per seconde.
Natuurlijk is portable niet overal
geschikt voor. Een grafisch werker
kan niet zonder vaste computer en
een kleurenscherm van hoge kwa
liteit. Maar wie thuis maar een uur
tje op zijn computer werkt kan op
kantoor zowel het 'verbindings-
net' als een echte (kleuren)monitor
benutten tijdens langere werktij
den. Dezelfde computer wordt zo
intensiever gebruikt en staat niet
werkeloos de avonden en weekein
den op kantoor.
Een portable is derhalve bij de
aanschaf van privé-projecten twee
maal het overwegen wegen waard.
Eenmaal voor het bedrijf en een
maal voor de werknemer, die zo z'n
personal dan met het bedrijf deelt.
Beiden zijn goedkoper uit en zo'n
gedeelde aanschaf kan ook - gezien
de zich steeds wijzigende stand
van de techniek - in een hoger tem
po afgeschreven worden.
Voor kleine zelfstandigen (verze
keringsagenten, freelance-journa
listen) en anderen is het vermel
denswaard dat er ook een complete
'communicatie koffer' is samenge
steld met op elkaar afgestemde on
derdelen.
Het Amsterdamse bedrijf RCT
noemde zijn produkt de RCT-atta-
che. Het is een fraaie, stootvaste
koffer met high-tech inhoud. Die
inhoud bestaat uit ook zo'n draag
bare computer met LCD-scherm
en batterijen, een printer en eén
World-port 1200/2400 telefoon-mo
dem en een voeding die geschikt is
voor alle netspanningen ter wereld.
De computer kan worden geko
zen met een ingebouwde 20 Mega
byte vaste schijf of met een dubbel
diskette-station. Ook kan voor spe
ciale (Diconix - Kodak) printer
worden gekozen met het inkjet-
mechanisme aan boord. Zowel
printer, modem, als computer kun
nen ook op batterijen werken als
dat onderweg nodig is. RCT past
op verzoek van de klant het Atta
che 'Reis-bureau' aan op de wen
sen van moderne reislustige verte
genwoordiger.
Toshiba computers en Star-Lan:
Reprotechniek, Tielweg 5,2803 PK
Gouda, 01820-67311.
Attache 'reis-bureau': RCT,
Geerdinkhof 144, postcode 1103
PV Amsterdam, 020-957165.
