Optreden milieu-patrouille
Waddengebied hard nodig
Reportage
Vissers blijven verboden gebied binnenvaren
'Waar het ontbreekt aan visie
grijpt de boekhouder de macht'
Bekeerde polygame man mag zijn vrouwen houden
PAGINA 2
VRIJDAG 5 AUGUSTUS 1988
■HHHhhB
De zee schuimt wit en woest: de boot stampt als een ker
misattractie: de schipper tuurt naar de einder en
schreeuwt een verwensing. In de verte vaart een rubber
boot. Schipbreukelingen? "Kokkelvissers," gromt Jan van
Dijk, "midden in beschermd natuurgebied!" En grimmig
zet hij met de 'Phoca', de patrouilleboot van Natuur, Milieu
en Faunabeheer koers naar het gebied achter de groene
lijn, ten oosten van Texel, om een rustverstoorder terecht
te wijzen.
Maar vijf uur tevoren is alles nog
stil en rustig. Laag staat de zon in
het oosten. Van Dijk stapt uit zijn
auto en klimt over de duintop naar
de steiger bij De Cocksdorp, waar
aan een paal de grijsrubberen
speedboot ligt die hem naar zijn
schip zal brengen. In zijn kielzog
bevindt zich Leo Daalder, oud-vo
gelwachter, een grote, massieve
man met een steenhouwersgezicht
onder een bootsmanspetje. Gedu
rende deze vakantieperiode valt hij
in als hulpschipper. Er hangt een
polaroidfotootje van hem in de
stuurhut: 'Willem Barentsz' moet
Van Dijk er ooit eens grijnslachend
onder hebben geschreven.
door
Jurjen Boorsma
Zelf is hij klein en bebaard. Van
Dijk zit al twaalf jaar op de pa
trouilleboot, vanaf het moment dat
die de Wadden werd opgestuurd.
Het vissersleven beviel hem niet.
Dagen van huis, je gezin alleen
maar in de weekeinden zien; daar
had hij genoeg van. Bovendien is
Van Dijk een enorm vogelliefheb
ber. In de eerste jaren was hij als
schipper in dienst van Staatsbos
beheer: later, toen het ministerie
van landbouw en visserij gereorga
niseerd werd, kwam hij bij de afde
ling Natuur, Milieu en Faunabe
heer. "Je krijgt veel vrijheid in deze
baan."
Van Dijk en Daalder springen in
de speedboot, die mokkend start
maar pijlsnel afvaart. Even later
klappen we over het water. Het
weerbericht voorspelt niet veel
goeds. "Er zit harde bries in de
lucht," zegt de schipper en hij wijst
naar de windveren aan de hemel.
Bij de Phoca aangekomen, klim
men we aan boord. Van Dijk start
de scheepsmotor.
Voor geen prijs
Als hij wil vertrekken, komt een
garnalenvisser met zijn rubberboot
langszij. Van Dijk roept hem aan en
vraagt informatie. Heeft de visser
nog wat bijzonders gezien? De man
knikt. Vorige week zag hij nog een
dode zeehond. "Maar ik raak dat
beest niet aan hoor. Voor geen
prijs. Zolang ze niet weten wat dat
voor virus is. blijf ik er met mijn
handen vanaf."
De visser doelt op de ziekte die
vooral in de Duitse Waddenzee
slachtoffers onder de robben
maakt. Hij weet niet dat deskundi
gen de boosdoener al hebben ont
maskerd: het picorna-virus. Het
zou een volkomen nieuwe ziekte
kunnen zijn. waar nog geen natuur
lijke afweerstoffen tegen zijn. Het
kan ook zijn dat de vervuiling de
weerstand van de zeehonden heeft
aangetast.
De boot vaart af. Een eind verder
passeren we rechts de eerste be
schermde zeehondenkolonie. Het
veer naar Vlieland 'De Vriend
schap' is ons voor. De kapitein
roept de Phoca op over de radio.
"Ik zag hier gisteren een zeehond
met een open wond op z'n buik."
"Dat komt wel meer voor," stelt
Van Dijk hem gerust. "Het geneest
wel. Maar langzaam." Ze praten sa
men over de afwezigheid van zee
honden op de linker zandbank, een
uitloper van Texel. "Daar is giste
ren een motor met zijspan over
heen gekard," moppert de veer
bootkapitein.
De zandbank links is geen be
schermd gebied. Tussen half mei
en eind augustus worden sommige
platen tot natuurreservaat ver
klaard. Het zijn de platen waar de
zeehonden hun jongen zogen. "Die
beesten hebben hun rust nodig,"
zegt Van Dijk. "Jonge zeehonden
moeten drie uur lang door hun
moeder gevoederd worden. Als ie
mand tijdens het zogen de rust ver
stoort, wordt het voederen onder
broken. Het zogen wordt die dag
niet hervat. Als de beesten vaak
moeten wegvluchten, raakt het
jong ondervoed. In september
spoelen met regelmaat door onder
voeding verzwakte jonge zeehon
den aan op de kust."
Jongen weg
Hij richt de kijker op de naderen
de zandplaat, waar de vage contou
ren van enkele tientallen zeehon
den tegen de horizon afsteken.
Twee, vijf, achttien: "Ik tel er twin
tig," zegt Van Dijk. "Maar het kun
nen er ook vierentwintig zijn. Wat
jij Leo?" Leo telt, en merkt net als
Van Dijk op dat de groep alleen
maar uit volwassen zeehonden be
staat. De jongen zijn weg. Van Dijk
wordt ongerust. Hij besluit de aan
grenzende zandbanken langs te va
ren, op zoek naar de jongen.
Op halve kracht vaart hij een
geul in. Links en rechts zitten hon
derden vogels: grote sterns en
dwergsterns, en heel veel eidereen-
den. Een vlucht aalscholvers
scheert over het water. De Wad
denreservaten zijn ook belangrijke
pleisterplaatsen voor bedreigde
vogelsoorten. Op de kaart staan de
plekken groen omlijnd. De jonge
zeehonden zijn nergens te vinden.
Van Dijk haalt zijn schouders op.
"Misschien heb ik me vergist."
De Phoca buigt af richting Vlie-
hors. Straaljagers flitsen met een
oorverdovend lawaai laag over de
boot. Hier mag het - we varen juist
onder de aanvliegroute. Maar op
het kastje in de hoek van de stuur
hut liggen een stuk of vijf polaroid-
jes van Phantoms en legerheli's die
buiten de routes te laag over de
Wadden scheerden. Van Dijk pakt
op zo'n moment zijn camera en
rent naar buiten, om de overtreder
op heterdaad op de foto te zetten.
Een berekening op basis van de fo
to en een ondertekende verklaring
zijn vervolgens voldoende bewijs
om de vlieger door de luchtmacht
marechaussee op rapport te laten
slingeren.
De zon stijgt tot achter de wol
ken. Daalder staat aan het roer.
Van Dijk zet af en toe de kijker aan
zijn ogen. Eén keer springt hij in de
rubberboot en vaart snel af. In de
verte zeilt een voor Van Dijk onbe
kend schip in de richting van een
reservaatgebied. De schipper van
de boot krijgt een Waddenzeefol
der in z'n hand gedrukt. Voorlich
ting wordt een steeds belangrijker
taak voor de bemanning van de
Phoca.
Plotseling steekt de wind op. De
boot stampt stevig heen en weer.
Van Dijk moet met de kijker tegen
bewegingen maken om een stabiel
zicht op de horizon te houden. En
dan: "Kokkelvissers!" Een grote
boot uit Harlingen ligt voor anker
op zee en en een eind er vandaan
spuit een klein speedbootje over
het water. Waar is de groene boei?
"Ze zitten midden in beschermd
natuurgebied," zegt Van Dijk geër
gerd tegen Daalder. De vissers
klimmen aan boord van hun boot.
Water druipt van hun kaplaarzen.
"Die zullen wel denken: daar heb je
de groene mafia."
Geen plaats
Als de Phoca bij de vissersboot
komt, staat de kapitein al aan de re
ling. Onverschillig hangt hij zijn
verhaal op. Hij wist nergens van
Hij dacht dat hij de gebieden
mocht binnengaan, als hij er geen
zeehonden zag. Van Dijk blijft re
delijk. "Ik heb je al eerder gezegd
datje niet in de reservaatgebieden
moet komen. Dat is trouwens alge
meen bekend." De visser schakelt
over op een ander argument: er is
nergens meer plaats om te vissen.
"In het westelijk gedeelte van de
Waddenzee is anders genoeg ruim
te, dacht ik zo," antwoordt Van
Dijk. De visser verdedigt zich: "Ik
moet kijken of de kokkels goed
groeien." Maar dat kan hij toch ook
na 29 augustus, als het seizoen ge
ëindigd is? "Dan verlies ik een vis
dag," moppert hij. "Ik weet het,"
zegt Van Dijk. "Het visseizoen is
kort dit jaar. Ik weet dat er bij de
wet een hoop verboden is, maar la
ten we redelijk zijn." De visser be
looft niet meer in het gebied te ko-
Terug in zijn stuurhut bladert
Van Dijk in zijn agenda. "Zie je
wel. Ik heb hem hier eerder aange
sproken, in april. Toen was het
zoogseizoen nog niet begonnen,
maar heb ik hem wel gezegd dat
vanaf 15 mei het gebied was afge
sloten. Daarom zijn we er nu, ant
woordde hij toen. Diezelfde man.
Dat weet ik nog precies." Van Dijk
had de visser een bon kunnen ge
ven. "Maar dat doe ik niet zo gauw.
Ze lachen je uit en nemen jou en
jouw zaak niet meer serieus. Ik ge
loof in een vertrouwensrelatie. Bo
vendien ben ik zelf visser geweest,
dus ik weet hoe ze er over denken."
Uiteraard licht hij wel de visserij
inspectie en de belangenorganisa
tie van de vissers in. "De ellende is:
het gebeurt telkens weer. Vorige
week trof ik hier een kokkelvisser
aan en de week daarvoor ook." De
ervaring leert dat regelmatig over
leg met de belangenorganisaties op
den duur vruchten afwerpt. Zo is
het ook gegaan met Defensie.
De wind wordt harder en loeit
om het schip, nagalmend wat eer
der radio Scheveningen al verkon
digde: windkracht acht. Van Dijk
zet koers naar 't Horntje, de thuis
haven van de Phoca. Binnenkort
gaat Van Dijk op vakantie. De boot
blijft doorvaren. Want dat is nodig.
Scheepsbouwer Ter Hart vindt kabinetsbeleid kneuterig
"Waar visie ontbreekt, grijpt de
boekhouder de macht". Duidelijk
taalgebruik kan ir. W.J. ter Hart
niet worden ontzegd als hij zijn me
ning geeft over de economische po
litiek van dit kabinet in het alge
meen en de houding ten opzichte
van de scheepsbouw en het trans
portwezen in het bijzonder.
door
Runa Hellinga
i Dijk (links) en Leo Daalder op de patrouilleboot van Natuur, Milieu en Faunabeheer.
De voorzitter van de Vereniging
Nederlandse Scheepsbouwindus-
trie VNSI en voormalig voorzitter
van de werkgeversorganisatie in de
metaal heeft weinig goede woor
den over voor het huidige kabi
netsbeleid. Kneuterig vindt hij het,
waarbij iedere minister alleen naar
de eigen geldbuidel kijkt en er
geen ruimte is voor een echt beleid.
Ter Hart is al een tijdlang bezig
met "één van de moeilijkste dingen
die ik tot nu toe te pakken heb ge
had": het opzetten van een plat
form waarin mensen uit alle trans
portsectoren gezamenlijk naden
ken over de toekomst en een beleid
uitstippelen.' Het platform moet
doen wat de overheid nalaat: een
integraal nationaal vervoersplan
uitwerken. En dan een echt plan
dat meteen uitgewerkt wordt, niet
eén dat "in het grote mausoleum
der plannen terecht komt".
"Superaandacht voor het trans
portwezen" is hoogste tijd volgens
Ter Hart, want het begint langza
merhand twee voor twaalf te wor
den voor het Nederlandse trans
portwezen. Nederland was door de
ligging aan de monding van de Rijn
eeuwen lang een belangrijke toe
gangsweg voor Europa en het heeft
die positie weten uit te buiten.
Overslag en transport zijn voor de
nationale economie van zeer groot
belang. Niet voor niets is Rotter
dam de grootste haven ter wereld,
bekleden de Nederlandse weg-
transporteurs een toppositie in de
EG en is Schiphol een belangrijke
Europese luchthaven.
Maar die positie dreigt volgens
Ter Hart snel te veranderen. Hij be
ziet de ontwikkelingen in het bui
tenland en vreest de gevolgen. Het
Rotterdamse achterland verliest
aan belang, doordat de Duitse in
dustrie zich in rap tempo naar het
zuiden verplaatst. Het opengooien
van de Europese grenzen, de bouw
van de Kanaaltunnel en de aanleg
van TGV-lijnen (supersnelle trei-
Ter Hart (foto gpd)
nen) in Frankrijk en Duitsland be
tekenen dat Nederland zijn kruis
puntfunctie dreigt te verliezen.
Nieuwe ontwikkelingen, zoals de
aanleg van een containerterminal
in München die niet eens per bin
nenschip bereikbaar is, dwingen
tot andere vormen van vervoer.
Volgens Ter Hart- kun je uit dit
soort ontwikkelingen maar één
conclusie trekken: Nederland
moet liever vandaag dan morgen er
alles aan gaan doen om de functie
als transportland te behouden. En
omdat de overheid het op dat punt
laat afweten, moeten de onderne
mers zelf de handen ineen slaan.
Boekhouders
Met boosheid beziet Ter Hart,
hoe het economische beleid in de
huidige regeringspolitiek onderge
schikt is geraakt aan dat ene alles
overheersende belang: de terug
dringing van het financieringste
kort. Hij zet grote vraagtekens bij
de wijze waarop dat tekort wordt
verminderd en verwijt het kabinet
een boekhoudersmentaliteit: "Ten
eerste zie je dat de overheid haar
uitgaven niet echt beperkt, maar
naar anderen, het bedrijfsleven,
verschuift. Bovendien ïS er de
vraag hoe je het financieringste
kort terug moet dringen. Het gaat
om een percentage van het bruto
nationaal product (BNP, de totale
Nederlandse productie, red.). Als
dat omhoog gaat, gaat het percen
tage van het financieringstekort
automatisch naar beneden. Boven
dien, als er meer orders zijn, is er
meer werkgelegenheid en dus min
der werkloosheid en lagere lasten".
Met ergernis ziet Ter Hart boven
dien op welke wijze de regering het
principe van de terugtredende
overheid uitlegt. Hij is het ermee
eens dat vadertje staat zich niet
overal mee dient te bemoeien.
Maar het huidige kabinet lijkt zich
helemaal niet met de marktsector
bezig te willen houden en dat gaat
hem te ver: "In mijn visie moet het
bedrijfsleven het voortouw nemen.
De marktsector is de motor van de
Maar we zitten met een
economische schaalver
groting. De aardbol wordt steeds
kleiner en de risico's steeds groter.
Zelfs een concern als Philips kan
bepaalde ontwikkelingen niet
meer alleen aan. De Nederlandse
overheid kan zich niet distantiëren
van het bedrijfsleven".
De scheepbouwmeester spreekt
vanuit een ruime ervaring met eco
nomische steun aan het bedrijfsle
ven. Hij was nauw betrokken bij de
sluiting van een aantal grote wer
ven de afgelopen tien jaar en con
stateert dat Nederland lijdt aan een
RSV-syndroom: het gevoel dat
steun aan het bedrijfsleven water
naar de zee dragen is.
Zeker daar waar scheepsbouw
steun ter sprake is, is dat volgens
hem een ernstig probleem. Op dit
moment steunt de overheid de
werven met 50 miljoen gulden per
jaar. Volgens Ter Hart zou dat min
stens 120 miljoen moeten zijn, wil
len de werven kunnen concurreren
met bedrijven in Duitsland en
Frankrijk. En dat ligt niét aan de
kwaliteit van de Nederlandse wer
ven, zo beklemtoont hij. Die leve
ren een technisch uitstekend pro
duct en produceren efficient en
goedkoop. Nederland heeft een
naam hoog te houden'waar het gaat
om specialistische scheepsbouw
als bagger-, passagiers- en roro-
schepen (schepen waar vrachtwa
gen en auto's op kunnen rijden). De
werven kunnen edhter niet op te
gen hun buitenlandse concurren
ten, omdat die veel meer over
heidssteun ontvangen: "Het is
geen slag tussen bedrijven meer,
het is een concurrentieslag tussen
landen, tussen schatkisten gewor
den".
Met lede ogen ziet Ter Hart aan
hoe langzamerhand kostbare tech
nische kennis aan het verdwijnen
is, niet alleen bij de werven, maar
ook op het gebied van onderwijs en
onderzoek. Bezuinigingen treffen
de gespecialiseerde universitaire
opleiding voor scheepbouwinge-
nieurs aan de TU in Delft en het on
derzoeksinstituut Marin in Wage-
ningen: "En als je te ver door bezui
nigt, gaat de kwaliteit verloren.
Dan kun je zo'n opleiding beter he
lemaal opheffen".
Polygame mannen hoeven niet
eerst al hun vrouwen op één na
op straat te zetten voordat zij
christen kunnen worden. De an
glicaanse bisschoppen van de
wereld, die deze weken hun tien
jaarlijkse conferentie houden in
Canterbury, kwamen gisteren tot
deze uitspraak en herriepen
daarmee een bepaling van hón
derd jaar geleden. Tegelijk on
derstreepten de ruim 500 bis-
schoppen in hun resolutie, dat
monogamie Gods bedoeling is en
als de ideale liefdesrelatie tussen
man en vrouw moet worden be
schouwd.
Er zijn echter culturen, zo er
kennen de anglicaanse kerklei
ders, waarin polygamie heel ge
woon is. Een polygame man die
christen wil worden moet daar
om slechts aan de volgende voor
waarden voldoen. Zolang een
van de vrouwen die hij ten tijde
van zijn bekering had, nog leeft,
mag hij niet hertrouwen. En de
overstap van de man moet de in
stemming hebben van de hele
kerkgemeenschap waartoe hij
gaat behoren. De man mag niet
worden gedwongen een van zijn
vrouwen weg te zenden omdat
de' sociale gevolgen voor de
vrouw dan niet zijn te overzien.
De Kenyaanse bisschop Geor
ge Njuguana zei vóór de stem
ming, dat Christus niet is geko
men om gezinnen te breken
maar te versterken. Zijn landge
noot aartsbisschop Manasses
Kuria wees de bisschoppen erop,
dat het niet de bedoeling van de
resolutie was, het groene licht te
geven aan christenen die er een
paar vrouwen bij willen nemen.
De Ugandese bisschop Misaeri
Kauma vond de resolutie maar
niets. Christenen, zei hij, moeten
ook wat de seksuele moraal be
treft één lijn trekken. Maar Kau
ma, zo verduidelijkte de Keny-
aan David Gitari, komt uit een
streek waar het evangelie al
sinds het eind van de vorige
eeuw wordt gepredikt. In Gita-
ri's bisdom echter horen veel
mensen de bijbelse boodschap
voor het eerst.
De anglicaanse bisschop
penconferentie nam gisteren ook
een resolutie aan over de situatie
rond Israël en de Palestijney.
Beide hebben recht op een eigen
staat. De anglicanen zien heil in
een internationale conferentie
waaraan alle partijen in het con
flict deelnemen.
Israël-sympathisanten waren
aanvankelijk bang dat de bis
schoppenconferentie onder
druk van Arabische christenen
Israël zou veroordelen. Alle deel
nemers in Canterbury hadden
een brief gekregen van Palestijn
se Arabieren waarin werd aange
drongen op bespreking van de
Palestijnse opstand.
De anglicaanse kerkprovin
cies werden opgeroepen tot een
dialoog met joden en moslims op
basis van 'wederzijds begrip, be
vestiging en onderlinge uitwisse
ling'. Evangelische anglicanen
hadden kritiek op het rapport
hierover omdat het de unieke rol
van Christus als Verlosser zou
ontkennen. De conferentie beval
de instelling aan van een com
missie die richtlijnen moet geven
voor het gesprek met joden, mos
lims en aanhangers van andere
godsdiensten.
Hoewel niet met algemene
stemmen spraken de bisschoppen
zich uit ten gunste van een 'ge
rechtvaardigde revolutie'.
Vooral de Ierse afgevaardig
den vreesden, dat dit met het oog
op de situatie daar weieens ver
keerd kon worden uitgelegd. Het
evangelie gebiedt echter, on
rechtvaardige systemen te her
vormen, zo stelt de resolutie. Die
sprak aanvankelijk van omver
werping van dergelijke syste
men, maar dat werd eruit ge
schrapt, ondanks verwijzingen
naar het naziregime in Duitsland
en het apartheidsregime in Zuid-
afrika. Wel werd in de resolutie
begrip getoond voor mensen die
na tevergeefs vreedzaam verzet
naar wapens grijpen om een eind
te maken aan onrecht.
De Ierse bisschop Brian Han-
non. wiens bisdom zowel in
Noord-Ierland als in de repu
bliek Ierland ligt, zei dat hij nooit
voor een dergelijke resolutie zou
kunnen stemmen. Een voorstel
van zijn landgenoot bisschop
William Wilson om er de woor
den 'in zelfverdediging' aan toe
te voegen, werd verworpen.
Lefebvre
Het Vaticaan is bereid de
priester-broederschap 'Sint Pe
trus', die vroegere aanhangers
van de geëxcommuniceerde
aartsbisschop Marcel Lefebvre
hebben opgericht, te erkennen.
De Westduitse curie-kardinaal
Augustin Mayer bevestigde dat
in het tijdschrift van het bisdom
Regensburg. De paus heeft
Mayer benoemd tot voorzitter
van een commssie die zich moet
bezighouden met de gevolgen
van de jongste kerkscheuring.
De broederschap, waarbij zich
tot nu toe 16 priesters en 14 pries
terstudenten hebben aangeslo
ten, moet - volgens Mayer
toestemming krijgen om een 'so
ciëteit van apostolisch leven' te
vormen. De leden daarvan kun
nen zonder religieuze geloften ei
gen doelstellingen nastreven. De
kardinaal is ervan overtuigd, dat
door de toenaderingspogingen
van beide kanten een belangrijk
deel van de Lefebvre-aanhang af
stand zal nemen van een negatie
ve instelling tegenover paus en
bisschoppen, "een houding die
sterk wordt bevorderd door
vooroordelen en eenzijdige in
formatie".
Kuyper in Seoul. In oktober
wordt in de Koreaanse hoofdstad
Seoul een tentoonstelling gehou
den over het leven en werk van
de Nederlandse staatsman en
theoloog Abraham Kuyper. De
tentoonstelling wordt georgani
seerd door het Institute for Calvi-
nistic Studies in Korea met me
dewerking van het Historisch
documentatiecentrum voor het
Nederlandse Protestantisme aan
de Vrije Universiteit in Amster
dam en het ministerie van bui
tenlandse zaken. Het documen
tatiecentrum is de beheerder van
het Kuyper-archief.
Dat de tentoonstelling iuist in
Seoul (Olympische Spelen)
wordt gehouden, berust, volger*
een woordvoerder van de Vrije
Universiteit, op 'een zekere mate
van toeval'. Het hoofd van het In
stitute, dr. S. K. Chung, studeer
de aan deze Nederlandse univer
siteit en heeft al een aantal wer
ken van Kuyper in het Koreaans
vertaald. Daarnaast bestaat te
genwoordig in Korea een leven
dige belangstelling voor de chris
telijke godsdienst.
Voor Kuyper wiens geboor
tedag 150 jaar geleden vorig jaar
in ons land werd herdacht -
heeft ook Amerika belangstel
ling. Een filmmaatschappij in
Chicago bereidt op het ogenblik
een speelfilm voor over zijn le
ven met de spoorwegstaking van
1903 als centraal gegeven. Vol
gens de plannen zullen de opna
men ter plaatse in Nederland vol
gend jaar beginnen. Welke ac
teurs eraan meewerken is nog
niet precies bekend.
Beroepen. Hervormde Kerk
aangenomen de benoeming tot
geestelijk verzorger van het
Sophia-kinderziekenhuis te Rot
terdam (deelwerk) mevrouw W.
Hudig-Semeijns de Vries yan
Doesburgh te Hillegersberg.
Gereformeerde Kerken: aan
genomen de benoeming tot pre
dikant van het huis van bewa-
ring te Grave mevrouw M. van
Leeuwen Blija (Fr.). Beroepbaar:
H. Kroese Amsterdam.
Nederlandse Protestanten
bond: aangenomen de benoe
ming tot voorganger van de afde
ling Amerongen-Leersum me
vrouw D. Klok-Vogel Drieber
gen.
Bijbelgenootschappen. Van
14 tot 21 september komen in
Boedapest (Hongarije) afgevaar
digden van meer dan 100 bijbel
genootschappen bijeen. Deze as
semblee wordt eens in de onge
veer tien jaar gehouden. Thema
is: 'Gods Woord, hoop voor ie
dereen'. Voorzitter dr. A. Kruys-
wijk en algemeen secretaris J.
van Kranenburg zullen het Ne
derlands Bijbelgenootschap ver
tegenwoordigen.
