De moeilijke weg terug
van een hockeydoelman
Olympische ploeg nadert record
SEOUL
"Bakker opVrijdag
PAGINA H
SPORT
VRIJDAG 5 AUGUSTUS 1988
Precies een jaar geleden was hij de held van Moskou. Met zijn
even koelboedige als fabelachtige optreden zorgde de doel
man er persoonlijk voor dat het Nederlands herenhockeyteam
tijdens het Europees kampioenschap kwalificatie afdwong
voor de Olympische Spelen én de titel binnenhaalde. Nog geen
vier maanden later dreigde Seoul voor de man die in Moskou
voorging in de strijd om een ticket voor de Zomerspelen een
onbereikbaar doel te worden. Frank Leistra blesseerde zich
tijdens een zaalhockeywedstrijdje van zijn club Tilburg der
mate ernstig aan de linkerknie, dat er in eerste instantie wei
nig overbleef van zijn olympische illusies.
Gedreven door zijn ambitie ging de 28-jarige Eindhovenaar
het afgelopen half jaar met ongekende wilskracht het lange en
eenzame revalidatiegevecht aan. Hij miste een groot aantal
centrale trainingen, alsmede de testserie in eigen land tegen
Polen, maar de Brabander overwon alle problemen en inzin
kingen. "Ik ben volledig hersteld", stelt hij, voordat er komen
de dinsdag aan het vijflandentoernooi in Amstelveen wordt
begonnen, opgetogen vast. "Nu alleen nog terugkomen op mijn
oude niveau".
EINDHOVEN (GPD) - Nog geen
24 uur nadat hij met de nationale
hockeyselectie is teruggekeerd van
een slopende trainingsstage van
een maand in Seoul en in Australië
zit Frank Leistra ontspannen, maar
nog zichtbaar vermoeid, in de loun
ge van het Holiday Inn in het cen
trum van Eindhoven. De 52-voudi-
ge international geniet nog na van
zijn rentree in de nationale ploeg in
Australië, die een halfjaar geleden
door zijn knieblessure verder wee
Atletiek:
Carla Beurskens (marathon dames). Tine
ke Hiddmg (zevenkamp dames), Marjan
Olijslager (100 m horden), Elly van Hulst
(1500 en 3000 m). Erik de Bruin (discus,
kogel), Marti ten Kate (marathon heren),
Gerard Nijboer (marathon heren), Han Kul-
ker (1500 m). Emiel Mellaard (versprin
gen), Rob de Wit (tienkamp) en Marjon
Wijnsma (zevenkamp).
Boksen:
Arnold Vanderlijde (zwaargewicht) en Re-
gilio Tuur (veder).
Boogschieten
Tiny Reniers.
Hockey:
Voorlopige mannenselectie (terug te bren
gen tot 16): Mare Benninga, Floris Jan Bo-
velander, Jacky Brinkman, Maurits Crucq,
Mare Delissen, Robbert Delissen, Cees
Jan Diepeveen, Taco van den Honert, Ro
nald Jansen, René Klaassen, Hendrik Jan
Kooijman, Jan Hidde Kruize, Frank Leistra,
Eric Parlevliet, Gert Jan Schlatmann, Tim
Steens, Gerard Smeekes en Egon Jesse
(twee moeten nog afvallen).
Voorlopige vrouwenselectie (terug naar
16): Helen van de Ben, Carina Benninga,
Det de Beus, Marjolein Bolhuis, Yvonne
Buter, Marieke van Doorn, Annemieke
Fokke, Noor Holsboer, Ingrid Jansen, Li-
sanne Lejeune, Willemien Aardenburg,
Marjolein de Leeuw, Aletta van Manen, An-
neloes Nieuwenhuizen, Martine Ohr, Terry
Sibbing, Sophie von Weiier, Laurien Wil-
lemse en Ingrid Wolff (drie moeten nog af
vallen).
Judo:
Guno Berenstein (60 kg) en Ben Spijkers
(86 kg).
Kano:
Annemiek Derckx en Annemarie Cox
Paarde sport
Dressuur: Annemarie Sanders-Keijzer met
Amon, Tineke Bartels-De Vries met
Olympic Duphar, Ellen Bontje met Olympic
Petit Prince en Anky van Grunsven met
Prisco.
Springen:
Wout-Jan van der Schans met Olympic
Treffer, Rob Ehrens met Olympic Sunrise,
Jan Tops met Doreen la Silla plus twee van
de volgende drie combinaties: Eric van der
Vleuten - Olympic Oscar Drum, Dion van
Groesen Olympic
Matchline en Wiljan Laarakkers Olympic
Up to Date.
Roeten:
Mannen: dubbel vier: Robert Bakker, Her
man van den Eerenbeernt, Hans Kelder
man en Jurgen Nelis. vier zonder: Johan
Leutscher, Ralph Schwarz, Sven Schwarz
en Tjark de Vries, dubbel twee: Ronald Flo
rijn en Nico Rienks. Reserve: Henk Jan
Zwolle.
Vrouwen: dubbel vier. Jos Compaan, Letty
Wessel, Marjan Pentenga en Marijke Zee
kant. Reserve: Harriët Ettekoven
Schermen:
degen: Michiel Driessen, Paul Besselink,
Stephane Ganeff, Arwin Kardolus en Olaf
Kardolus (reserve).
Schoonspringen:
Daphne Jongejans (3 m). Edwin Jongejans
(3 m).
Tafeltennis:
Bettine Vriesekoop en Mirjam Kloppen
burg
Tennis:
Michiel Schapers
Volte ytoal:
Mannenselectie (12 man): Edwin Benne
Peter Blangé. Ron Boudrie, Marco Brou
wers, Teun Buys, Rob Grabert, Pieter Jan
Leeuwerink, Jan Postuma, Avital Selinger,
Martin Teffer. Ronald Zoodsma en Ron
Zwerver
Wielrennen:
Vrouwen: Heieen Hage, Connie Meyer.
Monique Knol en Cora Westland.
Mannen: Tom Cordes, Maarten Bakker.
Rob Harmeling, Gerrit de Vries. Michel Za-
noli en Herbert Dijkstra
Baan: Thierry Détant (1 km-tijdrit)
Zeiten:
470 Hennie Vegter/Marion Bultman, Ester
de Block van Kuffeler (reserve). 470: Mark
en Robert Drontman; Guido Alkemade re
serve ook voor FD en Tornado. Finn: Roy
Hemer; reserve Peter Peet (ook Star). Star
Steven Bakker/Kobus Vandenberg. Torna
do: Cees en Willy van Bladel. FD: Henry
Koning en Hans Schelling. Plank: Bart Ver
schoor; Peter Paul Tellier (reserve)
Zwemmen:
Vrouwen: Conny van Bentum (100 vlinder),
estafette 4 x 100 vrij (Conny van Bentum,
Karin Brienesse, Mildred Muis, Marianne
Muis en Diana van der Plaats), estafette 4 x
100 wissel (Jolanda de Rover, Linda Moes,
Conny van Bentum, Karin Brienesse).
Mannen: Ron Dekker (100 m school), esta
fette 4 x 100 wissel (Hans Kroes, Ron Dek
ker, Frank Drost, Patrick Dybiona)
leek dan het emigrantenland zelf.
Maar erg lang laat de Eindhove
naar zich niet door die 'persoonlij
ke victorie' (af)leiden. Voor hem
wacht met het oog op Seoul al weer
het volgende gevecht, of zoals hij
zelf stelt: "Fase één is achter de
rug. Lichamelijk en geestelijk ben
ik helemaal fit. Wat nu nog rest is
de strijd om weer eerste keeper te
worden in de nationale ploeg. Maar
dat duel ga ik met plezier aan".
Knie
De lijdensweg van Frank Leistra
begon op 2 januari, toen hij tijdens
een zaalhockeywedstrijd van Til
burg tegen Rloemendaal een ver
keerde beweging maakte en zijn
linkerknie verdraaide. Een onder
zoek in het Jozef-ziekenhuis in
Eindhoven wees uit, dat de voorste
kruisband tussen het gewricht en
het scheenbeen was gerafeld. "Ik
had meteen al zoiets van: o jé, ik
kan die Olympische Spelen wel
vergeten", herinnert hij zich nog.
"Gek genoeg realiseerde ik me op
hetzelfde moment dat ik nog zeker
zes maanden had om te herstellen.
Daar heb ik me steeds aan vastge
houden".
Op 29 januari voerde dokter Sala
van het Jozefziekenhuis een 'kijk
operatie' (artroscopie) uit, waarbij
de gerafelde kruisband werd bijge-
schuurd. Die ingreep bleek vol
doende, zij het dat al snel kwam
vast te staan, dat de zes weken, die
voor het herstel waren uitgetrok
ken, niet zouden worden gehaald.
Half februari werd in overleg met
bondscoach Hans Jorritsma beslo
ten fysiotherapeut Richard Smit,
de vertrouwensman en heelmees
ter van menige profvoetballer, in te
schakelen om het revalidatiepro-
ces te begeleiden. "Daar is veel
over te doen geweest", riposteert
Frank Leistra. "Het was absoluut
geen motie van wantrouwen naar
de medische begeleiders (Wim
Crouwel en Leo Heere, red.) van
het Nederlands team toe. Mijn
blessure vroeg een dermate inten
sieve behandeling, dat het voor die
mensen onmogelijk zou zijn ge
weest dat te doen. Smit heeft een
praktijk en is daar op ingesteld".
Voorwaarde
Begin maart meldde Leistra zich
bij, 'de Amsterdamse voetbaldok
ter', die alleen als voorwaarde had
gesteld, dat de patiënt zich volledig
aan zijn gedragscode en werkwijze
zou onderwerpen. De zekerheid
dat hij binnen acht weken hele
maal klaar zou zijn, trok de doel
man over de streep.
Het leverde de afgestudeerde le
raar lichamelijke opvoeding, die
momenteel in tijdelijk dienstver
band voor een Brabantse hockey
stickfirma werkt, een zeer strak be
handelingsschema op. Twee maan
den lang was Leistra zowel 's mor-
Frank Leistra
wil zijn vaste stek
kie terug.
gens als 's middags drie uur lang de
hoofdpersoon in het medisch cen
trum van Smit. De Eindhovenaar
verhuisde om praktische redenen
zelfs naar Amsterdam, waar de
captain van de Nederlandse ploeg,
Cees Jan Diepeveen voor diens
teamgenoot zijn woning had vrijge
maakt.
"Als ik terugkijk op die periode,
dan kan ik niet anders zeggen, dat
ik er vooraf iets te licht over heb ge
dacht", geeft hij zijn gevoelens
weer. "Het was veel zwaarder dan
ik me had voorgesteld. Zes uur per
dag met jezelf bezig zijn, gaat je
niet in de kouwe kleren zitten. Bo
vendien zat ik daar in Amsterdam
in m'n eentje in een vreemde omge
ving. Het was elke dag opnieuw
een gevecht met mezelf. Maar ik
ben op de been gebleven, omdat ik
slechts een doel voor ogen had: ge
zond worden en de Olympische
Spelen halen. Op de momenten,
dat ik het moeilijk had, fixeerde ik
me op die twee dingen. Twijfels
zijn er zelden geweest, temeer daar
ik elke dag vooruitgang zag. Psy
chologisch was dat heel belangrijk.
Daardoor bleef ik lichtpuntjes zien
op die lange, eenzame weg".
Conditie
Frank Leistra vervolgde die rou
te samen met Hans Jorritsma, toen
het einde van de therapie in zicht
kwam. Uren en dagen investeerde
het duo in het op peil brengen van
de conditie en het terugbrengen
van het 'bal-en stickgevoel' van de
Eindhovenaar. Half mei was de
doelverdediger zo ver, dat hij zijn
eerste competitiewedstrijden voor
Tilburg kon afwerken en half juni
voegde hij zich bij de selectie voor
de centrale trainingen, die vooraf
gingen aan de toernee naar Seoul
en Australië. Van de totaal negen
wedstrijden kwam Frank Leistra
er slechts vier in actie.
"Ik ben natuurlijk nog niet op
mijn oude niveau", blijft hij realis
tisch. "Ik heb me vijf maanden op
verschillende manieren bezigge
houden, maar niet echt voluit kun
nen trainen en spelen. Ik ga nu aan
de tweede fase van mijn herstel be
ginnen. Ik wil weer de eerste doel
man worden. Ik ben geenszins van
plan me te schikken in het lot van
tweede man. Ik voel me sterk ge
noeg om ook die laatste paar hin
dernissen te nemen. De beste moet
spelen en dat gevecht lever ik nu
met Ronald Jansen. Natuurlijk heb
ik best krediet, maar dat gaat alleen
op zolang je presteert".
Dat vertrouwen geniet Frank
Leistra al sinds Jorritsma (april '86
het technische bewind over de na
tionale ploeg overnam van Wim
van Heumen. De voormalige
bondscoach ontdekte de Eindho
venaar bij Tilburg, bij welke club
de sportleraar op late leeftijd een
stormachtige ontwikkeling door
maakte. Pas vier jaar geleden
maakte hij de overstap van het
tweede naar het eerste team. Am
per zes maanden later werd hij
voor het nationale elftal gekozen,
dat traditiegetrouw nagenoeg al
tijd doelverdedigers uit het zuiden
(Sikking, Buij, Hermans, Bos) aan
het hoofd van de afweer had staan.
Frank Leistra beschaamde het
vertrouwen van Jorritsma nooit.
Dat hij vorig jaar na het toernooi
om de Champions Trophy in Am
stelveen zijn basisplaats terug
kreeg na een vingerkwetsuur,
stond dan ook niet ter discussie.
Op het Europees kampioenschap
in Moskou groeide hij dermate bo
ven zichzelf uit, dat het Nederlands
elftal meer bereikte dan de plaat
sing voor de Olympische Spelen al
leen. Tijdens het verlengstuk van
de finale tegen Engeland (eind
stand 1-1) stopte hij twee strafbal-
len, hetgeen Nederland de titel én
Frank Leistra de trofee van de bes
te speler van het toernooi oplever
de.
Relativeren
Van de ongekende belangstel
ling, die hem toen ten deel viel,
heeft hij tijdens zijn revalidatiepro-
ces weinig gemerkt. "Als je gebles
seerd raakt, ben je ook niet meer in
beeld. Zo gaat dat nu eenmaal. Ik
heb daar persoonlijk geen moeite
mee. Ik kan heel goed relativeren.
Ik heb lange tijd de eerste viool ge
speeld en nu moet ik even een pas
op de plaats maken. Dat wil *niet
zeggen, dat ik daar genoegen mee
neem. Mijn ambitie is groot genoeg
om terug te knokken. Anders had
ik er de afgelopen maanden niet zo
veel voor over gehad. De weg was
lang en is nog niet ten einde, maar
ik ben sterker uit die periode te
voorschijn gekomen. Het geeft veel
voldoening om dat te kunnen zeg
gen. Als ik op de Spelen niet de eer
ste man ben, zou dat uiteraard een
geweldige teleurstelling zijn. Maar
ik hoef mezelf dan niets te verwij
ten. Ik heb mijn maximale grenzen
aangesproken".
Hans Joritsma heeft zoals hij zelf
zegt, 'grote bewondering' voor de
wilskracht van de doelverdediger.
"Het is niets niks wat Frank Leistra
heeft doorgemaakt", verkondigt
hij met stelligheid. "Zeker niet
speler van zijn niveau. Hij
heeft heel veel moeten doen en la
ten om terug te komen. Dat is een
enorm zware opgave. Je staat
overal alleen voor. Niemand, be
halve de spelers en zijn begelei
ders, ziet je meer staan als je buiten
de orde valt. Op zo'n moment
wordt nog eens benadrukt hoe ver
gankelijk roem eigenlijk is. Het is
trieste constatering, maar wel
de werkelijkheid. Zo'n situatie al
leen al is een pittige confrontatie
met jezelf. Je valt in een groot gat.
Er zullen vele momenten zijn ge
weest, waarop hij zich heeft afge
vraagd: ben ik wel op tijd hersteld
en waar doe ik het allemaal voor?
Met bovendien de wetenschap dat
er nog een tweede fase volgt: de
achterstand inlopen op de rest, die
gewoon is doorgegaan met trainen
en spelen, en het terugverdienen
van je vaste stek. Dat is bepaald
niet eenvoudig. Ook voor Frank
Leistra is het moeilijk om dat te ac
cepteren. Hij is het gevecht echter
toch aangegaan en daar heb ik gro
te waardering voor. Die instelling
maakt hem tot een echte topspor
ter".
Cliché
Ondanks alle onzekerheden stelt
Frank Leistra zich veel voor van de
Zomerspelen, die zowel voor hem
als voor de meesten van zijn team
genoten (alleen Cees Jan Diepe
veen, René Klaassen en Hidde
Kruize waren er vier jaar geleden
bij) de eerste kennismaking zijn
met een evenement van een derge
lijke allure. "Het is een cliché",
trapt de Brabander een open deur
in, "maar voor iedere sporter zijn
de Olympische Spelen een abso
luut hoogtepunt. Het is niet verge
lijkbaar met welk internationaal
toernooi dan ook. Het is qua om
vang veel grootschaliger dan bij
voorbeeld een WK en bovendien
heb je niet alleen te maken met
hockeyers. Daar zit trouwens een
groot gevaar in. Voormalige olym-
piagangers hebben de ervaring dat
het bezoeken van andere sportge
beurtenissen de aandacht afleidt
en de concentratie verstoort. Ik
kan me dat best voorstellen. Maar
ja, wie wil nu niet graag Bén
Johnson en Carl Lewis aan het
werk zien, als hij daar de kans voor
krijgt?"
AD HEESBEEN
DEN HAAG (ANP) - De per
week uitdijende Nederlandse
ploeg voor de Olympische Zo
merspelen van Seoul lijkt qua
omvang op weg naar recordcij
fers. Dat recordaantal nationa
le deelnemers stamt uit 1924. In
dat jaar ging de grootste Neder
landse equipe de grens over
voor de Olympische Zomer
spelen van Parijs: 148. Dat aan
tal werd, de Spelen van 1928 in
eigen land (246) uiteraard uit
gezonderd, nooit meer gehaald
door de afvaardigingen van het
Nederlands Olympisch Comité
(NOC).
In 1972 was het NOC er met 145
sportieve reizigers voor München
dicht bij. Van die groep namen uit
eindelijk slechts 134 atleten deel
aan de door terroristen verstoorde
Spelen. In 1984 telde Nederland in
Los Angeles 144 deelnemers.
Vierenveertig dagen voor de Zo
merspelen van Seoul staat de teller
van de definitieve plaatsingen van
sporters op 135. Van dat aantal
staan nog met alle namen vast. De
twee hockeyselecties moeten nog
op zestien personen per ploeg wor
den gebracht. Uit de voorlopige se
lecties van de coaches Jorritsma en
Van Heumen moeten derhalve
twee mannen en drie vrouwen wor
den geschrapt.
In de paardesport is de dressuur-
ploeg van vier combinaties aange
wezen, maar moet de springploeg
nog tot vijf worden gecompleteerd.
Drie springruiters en hun paarden
zijn gekozen, voor de resterende
twee posities zijn nog drie combi's
in de markt.
De ploeg van 135 zal nog uitbrei
ding ondergaan tot een aantal van
ongeveer 150. De KNSA, de natio
nale schuttersassociatie, heeft deze
week een voordracht gedaan voor
vijf geweerspecialisten. Drie klei-
duivenschutters. Bean van Lim-
beek, Henny Dompeling en Eric
Swinkels, plus twee luchtgeweer-
schutters, Anne-Greet Stormorken
en Jack van Bekhoven, hebben aan
de limieten van het NOC voldaan.
De handboogbond draagt naast de
Het duo
Welzheim
deelne-
al aangewezen routiniers Tiny Re
niers ook Jacqueline van Roozend-
aal en Anita Smits v
voldeed vorige week
aan de nationale eiser
ming aan de Spelen.
De judoka Theo Meijer is na dat
zevental de achtste zekere extra
naam in de ploeg voor Seoul. De
Amersfoorter is na een hernia-ope
ratie fit verklaard en zal aan de
ploeg worden toegevoegd. De
sprong van 143 naar het magische
getal van 150 in de afvaardiging
van het NOC moet voor de reke
ning van de voornaamste Olympi
sche sport, atletiek, komen, al kan
er nog een verdwaalde baanrenner
(Beumer) worden aangewezen.
De Nederlandse atletiek heeft
momenteel twaalf definitieve Se
oul-gangers in de gelederen. Via de
estafetteploeg 4 x 100 meter komt
daar onder normale omstandighe
den het viertal Nelli Cooman, Els
Vader, Gretha Tromp en de reserve
(Elissen, Van Heezik, Van Dorp of
Van der Kolk) bij. Estafette-kracht
Maijan Olijslager is via de 100 me
ter horden al geplaatst. Tromp kan
met haar progressie op de 400 me
ter horden de Spelen echter ook op
eigen kracht halen. Zij voldeed in
Hechtel aan de A-limiet, die zij nog
één keer moet halen om zeker te
zijn van Seoul.
Sprinttrainer Tome van de Gool-
berg wil daarnaast
kwartet op de 4 x 100 meter naar
Zuidkorea meenemen. Tijdens de
Adriaan Paulen Memorial, op 14
augustus, moet dan voor de eerste
keer aan de limiet worden voldaan.
Gebrek aan voldoende startgele
genheid zou de ambitieuze coach
wel eens parten kunnen spelen.
Verder zijn de in Hengelo na een
voorhoofdsholte-ontsteking terug
kerende Rob Druppers, steeple-
specialist Hans Koeleman en de
lang geblesseerde verspringer
Frans Maas nog serieus in de race
voor een ticket-Zuidkorea. Het
drietal zal moeten voortmaken. Het
NOC mag officieel tot 23 augustus
nog nieuwe namen doorgeven aan
het internationale comité, het IOC.
Op 31 augustus wordt de ploeg
officieel overgedragen aan de chef
de mission, Wim Cornelis. Op die
dag kan tennisser Michiel Scha
pers nog uit de equipe worden ge
schrapt, als de internationale fede
ratie ITF toch geen wild-card voor
hem beschikbaar heeft. Op 17 sep
tember zal in ieder geval een forse
Nederlandse ploeg het Olympisch
Stadion van Seoul binnen stappen.
Het NOC zal officieel pas in Zuid
korea beslissen of de Nederlandse
deelnemers aan de demonstratie
evenementen mogen meemarche-
ren in de nationale delegatie.
Bij de Winterspelen in Calgary
werden de shorttrack-schaatsers
buiten de stoet gehouden. Het
NOC heeft al laten uitlekken, dat
de twintig honkballers, acht taek-
wondoka's, twee damesjudoka's
en mogelijk de ene bowlster (Anne
miek Dagelet) desgewenst bij de
intocht worden opgenomen in het
gezelschap. De dertig Nederlandse
deelnemers aan de demo-sporten
verblijven tenslotte in hetzelfde
dorp en dragen de officiële kleding
van het NOC.
1896-Athene:
geen Nederlanders
1900-Parijs:
28
5
(M-3)
1904-St Louis:
geen
1908-Londen:
119
1
(0-0-1)
1912-Stockholnv
38
3
(0-0-3)
1920-Antwerperv
130
11
(4-3-4)
1924-Parijs-
148
10
(4-1-5)
1928-Amsterdam
246
19
(6-9-4)
1932-Los Angeles
24
7
(2-5-0)
1936-Berlijn:
129
17
(6-4-7)
1948-Londen
140
16
(5-2-9)
1952-Helsinki:
104
5
(0-5-0)
1956-Melbourne
1960-Rome:
109
3
(0-2-1)
1964-Tokyo:
124
10
(2-4-4)
1968-Mexico Stad
107
7
(3-3-1)
1972-München:
134
5
(3-1-1)
1976-Montreal
108
5
(0-2-3)
1980-Moskou
76
3
(0-1-2)
1984-Los Anaeles
144
13
(5-2-6)
Inzameling voor taekwondoka's
NIJMEGEN (ANP) - Een inzamelingsactie onder de taekwondoka's
van Nederland moet de kosten van de Olympische afvaardiging druk
ken. Het bestuur van de TBN heeft de leden opgeroepen de delegatie
van acht toppers (onder wie Mandy de Jongh uit Leiden), die aan het
demonstratietoernooi in Seoul meedoen, financieel te steunen.
Gevraagd wordt een bijdrage van tenminste honderd gulden per
school of vereniging en van tenminste 25 gulden per individueel lid.
De actie werd deze week gestart door een publicatie in het officieel or
gaan van de bond. Het TBN-bureau in Nijmegen kon donderdag nog
niet zeggen of de actie aanslaat onder de 6700 aangesloten leden.
Wel kwamen er bij het bondsbureau aanbiedingen binnen om leden
van de selectie te laten optreden als docent op scholen en verenigin
gen. Op die manier zou een bijdrage in de onkosten worden verdiend.
Zonder steun van de actie moeten de taekwondoka's ieder 2700 gul
den uit eigen zak betalen aan hun Olympisch avontuur.
De stoet van een slordige hon
derdentachtig sportlieden zal over
eenkomstig de ervaring en de voor
schriften worden begeleid door
een tachtigtal officials. In Los An
geles werden de 144 deelnemers
gecoached, verzorgd, vertegen
woordigd en bestuurd door 64
mannen en vrouwen. In die NOC-
afvaardiging is geen plaats voor de
vele, door internationale bonden
uitgenodigde Nederlandse offi
cials, zoals scheidsrechters, juryle
den en lijnrechters.
Binnen de erkende sporten in
Seoul vormen de twee hockeyploe-
gen met hun totaal van 32 deelne
mers de grootste afvaardiging bin
nen de Nederlandse equipe. De
twee watersportploegen, de roeiers
en zeilers, tellen ook beiden zestien
personen. De atletiekafvaardiging
van momenteel elf koppen kan in
kwantiteit die twee teams nog
voorbij in de laatste drie weken van
de kwalificatie-periode.
MIJN VRIEND
Omdat-ie toevallig op een
stond. Echt, op mijn woord. Dui
zend procent. Ik zweer 't. Nor
maal gesproken krijgt Veronica
Sport geen kans de zondagsrust
te verstoren. Ik bedoel, een beetje
positief ingesteld mens staat zo
iets niet toe.
Het duurt nogal voordat uit de
rijstebrij van half ingeslikte
woorden te ontcijferen valt wie
er aan het woord is. Maar ladde-
rig èn geaffecteerd, dat moet Pe
ter Knegjes zijn.
"Flabbedelabelelibelelafski-
....mijn vriend die en die zei
laatst nog tegeri me.
Dat "mijn vriend" en dan een
dikke naam. Vier keer wel.
"Sport fascineert me. Ik was er
al bij, toen Fanny Blankers vier
keer goud won. Toch ga ik straks
weer graag naar Seoul. Die
Olympische Spelen worden een
ware wereldoorlog. Michels heeft
gezegd, dat voetbal oorlog is. Nou
de Spelen worden een wereldoor
log. Alle landen sturen hun best
getrainde recruten en die voeren
drie weken een strijd, waarbij al
leen winnen telt. De manier
waarop doet er niet toe".
Dat kan niet. dat mag hele
maal niet, zo'n wereldoorlog-
beeldspraak. Met woorden is het
toevallig zo, dat ze een betekenis
hebben. Het woord oorlog, laat
staan wereldoorlog, heeft een ver
schrikkelijke betekenis, dat moet
Knegjes op zijn leeftijd toch we
ten. Gifgas, fragmentatiebom-
men en al die andere wrede ma
nieren om te moorden, daarmee
mag je het sporten van de atleten
in Seoul niet vergelijken. Je mag
de tekst van Knegjes ook niet met
zelfgenoegzaam geladder verge
lijken, dat mag ook niet.
Dat alleen het t
manier waarop er niet meer toe
doet, is andere koek. Wie durft
daar nog wat van te zeggen?
Daarmee beweerde Knegjes noch
iets nieuws noch iets
Tenslotte heeft Delgado het
maandagavond in Sport Studio
zelf nog gezegd. "De medicijnen
van de ploegarts heb ik 'in the
blind' ingenomen, want het ging
er toch om de Tour te winnen". En
die probenicidedenk je dan als
kijker. Waarom zaagt Barend
hem daar niet over door. Maar
nee, Delgado mocht rustig bewe
ren het middel geslikt te hebben,
omdat zijn plas in zijn benen
zakte. Barstte Barend daarop in
een desnoods schofferende scha
terlach uit? Nee, Delgado werd in
ere gelaten. De acceptatie dat ook
in de sport het doel veel middelen-
heiligt is inmiddels algemeen.
Het heilige doel is momenteel
het halen van de Spelen, of als
men al geselecteerd is, het halen
van goud. En de daartoe aan te
wenden middelen? Niet meer
over zeuren opperen nogal wat
sport-adepten. Iets in de trant
van 'vergal ons kijkplezier niet,
wij willen naar de Spelen kun
nen kijken zonder te weten wat er
allemaal achter de schermen ge
beurt. Tsja, deze kijkers 'in the
blind' zullen de schouders opha
len bij de symbolische gouden
plak die ik nu al nota bene een af
valler voor Seoul zou willen toe
bedelen.
26 juni, de Holland Beker.
Roeien op de Bosbaan dus. Frans
Göbel is eerder in het seizoen al
twee keer sneller gebleken, maar
verliest nu het om een ticket voor
Seoul gaat van Henk Jan Zwolle.
Studio Sport-commentator
Christiaan Scheen stelt dat het
zuur is. "Ach, de beste heeft ge
wonnen". Maar je bent toch het
hele seizoen sneller geweest.
"Maar vandaag niet en daar
ging het om". Teleurgesteld?
"Waarom? Ik heb verschrikkelijk
fijn geroeid en daar is het mij om
te doen".
Dag in, dag uit je leegtrainen
met vrouwlief als coach op het
fietsie langs de baan, Seoul niet
halen, omdat je verliest van een
normaliter zwakkere en dan zo
kunnen reageren.
Frans Göbel, juweel van een
topsporter, voor wie sport geluk
kig geen oorlog is, mag ik je om
die twee gouden minuutjes beeld
en tekst voor éen keer "mijn
vriend" noemen?
THEO BAKKER
