PORT
Slot tour-etappe een lachertje
'Emiel beseft nog niet
half hoe goed hij is'
Florence Griffith loopt
supertij d op 100 meter
Recordsprong brengt natuurtalent in Seoul
'Wat een stomme coureurs zijn er toch'
TOUR '88
Watersldër Van der Maas
is concurrenten de baas
MAANDAG 18 JUL11988
PAGINA 11
BIJLAGE LEIDSCH DAGBLAD
Florence Griffith
INDIANAPOLIS (SID) - Flo
rence Griffith-Joyner heeft bij de
Olympische selectiewedstrijden
in Indianapolis het wereldrecord
op de 100 meter verbeterd. De
Amerikaanse atlete kwam in de
halve-finaleloop onder windstil
le omstandigheden tot de tijd
van 10,49 seconden. Het oude re
cord was sinds 22 augustus 1984
(Zürich) met 10,76 in handen van
haar landgenote Evelyn Ashford.
Griffith liep in de series van de
'trials' al een tijd van 10,60, maar
die score kon wegens teveel rug-
wind niet als wereldrecord wor
den erkend.
Op de tweede dag van de Ame
rikaanse Olympische atletiek
wedstrijden in Indianapolis
werd nog een tweede wereldre
cord verbeterd. Jackie Joyner-
Kersee kwam op de zevenkamp
als eerste vrouw boven de 7200
punten: 7215. Dat was een verbe
tering van haar record met 57
punten. Viervoudig Olympisch
kampioen Carl Lewis werd bij
het winnen van de 100 meter ge
steund door een ontoelaatbare
rugwind van 5,20 meter/seconde.
Zijn tijd van 9,78 zal dan ook niet
als record in de boeken verdwij
nen. Bij het hinkstapspringen le
verde Willie Banks eveneens een
prestatie die zonder teveel rug-
wind als wereldrecord zou gel
den: 18.03 meter.
GRONINGEN (GPD) - Rien Mellaard vindt dat hij in zijn zoon Emiel een heel bijzonder
kind heeft. „En dat is-ie echt", benadrukt de begeleider van de nationale verspringkam-
pioen, „maar hij is daar zelf nog te weinig van doordrongen. Emiel beseft nog niet half hoe
groot zijn mogelijkheden zijn. Als hij wat brutaler wordt haalt hij de absolute wereldtop".
Emiel Mellaard landt ver in de
verbeterde zich in Groningen tot
constant genoeg.
k. De nationale recordhouder
maar vindt zichzelf nog niet
(foto ANP)
Nederlanders laten
zich berg op duwen
GUZET-NEIGE (AFP) - Acht Ne-
derlanders in het Tour-peloton zijn
gisteren bestraft omdat ze tijdens
de beklimmingen van de eerste Py-
reneeën-etappe geduwd werden,
zich afzetten op auto's of hun voor
raad voedsel op de verkeerde
plaats op peil brachten. Jelle
Nijdam werd het zwaarst gestraft.
Hij kreeg vier keer een duwtje in de
rug. Het kostte de gewezen drager
van de gele trui veertig seconden.
Voor Philippe Bouvatier, die de
etappe had kunnen winnen als hij
niet de verkeerde kant was opgere
den, werd weinig clementie ge
toond. Hij zette zich twee keer af op
een auto en bevoorraadde zich on
geoorloofd.
De zwaarst gestraften en de Ne
derlanders zijn: Veertig seconden
(vier keer geduwd): Demol (Bel),
Kvalsvoll (Noo), Nijdam (Ned).
Dertig seconden: Verhoeven en
Poels. Twintig seconden: Her
mans. Tien seconden: Beuker, Ja-
kobs, Maassen en: Nijboer.
Bescheidenheid siert de vader van
een (top)sporter, maar Rien Mel
laard daarentegen laat geen moge
lijkheid onbenut om rond te bazui
nen hoe geweldig zijn verspringen
de zoon wel is en treedt als het even
kan zelf op de voorgrond. Vader
Mellaard is vaak hinderlijk aanwe
zig voor, tijdens en na wedstrijden,
maar zoon Emiel heeft kennelijk
toch baat bij het meestal luidruch
tige optreden van de ex-atleet uit
Spijkenisse.
In Groningen wees Rien Mel
laard gisteren zoonlief de weg naar
een Nederlands record. De 8 meter
19 van de 22-jarige professional be
tekende de enige internationaal
aansprekende prestatie van de na
tionale atletiekkampioenschappen
en een voorlopige dertiende plaats
op de wereldranglijst.
Mellaard, die op 8 mei in Tel Aviv
8 meter 13 had gesprongen, verbe
terde zijn eigen record met zes cen
timeter, maar dat hadden er vol
gens zijn vader heel wat meer kun
nen zijn. „Er zat een sprong bij van
bijna acht en een halve meter", wil
de Mellaard senior doen geloven,
„maar Emiel maakte een foutje
waardoor hij zijn hand achter zich
neerzette en op 8.19 bleef steken.
Hij sprong te angstig omdat hij een
beetje bang was voor de geringe af
meting van de bak. Een paar keer
heb ik hem zien verkrampen tij
dens zijn aanloop, dan zag hij de
rand van die kleine bak opdoe-
Maar dat nam niet weg dat Mel
laard toch drie keer royaal de ach
ter meter-grens passeerde, tot vo
rig jaar vooral een geestelijke bar
rière voor de oud-voetballer. Na
zijn record te hebben aange
scherpt, sprong hij nog een keer 8
meter 13 om bij zijn laatste poging
wederom 8.19 te laten noteren. Een
fraaie score waarmee het natuurta-
Kenia roept
atleten terug
NAIROBI (DPA) - Kenia heeft alle
in Europa rondzwervende atleten
teruggeroepen. Volgens de secreta
ris van de Keniase atletiekbond,
Robert Ouko, gaat het om onge
veer twintig atleten. De maatregel
is genomen omdat een serie atleten
meer wedstrijden in Europa gelo
pen heeft dan voor het vertrek was
overeengekomen.
GUZET-NEIGE (GPD) Slapstick in de Pyreneeën. Bij
gebrek aan echte strijd moest het plotseling veel minder
talrijke Tourpubliek de Fransen hebben geen favorieten
meer zich in de enige rit van het weekeinde, gisteren ver
maken met een comedy caper op de eerste Pyreneeëntop.
Auto van PDM
rijdt in ravijn
GUZET-NEIGE (GPD) - „Ik heb
iemand zien vliegen". Met die op
gewonden mededeling kwam Pe
ter Stevenhaagen gistermiddag op
de Pyreneeën-top van Guzet-Neige
de PDM-bus binnen. De Haarlem
mer was ooggetuige geweest van
het spectaculaire ongeluk dat as
sistent-ploegleider Piet van de
Kruijs en de met hem meerijdende
mecanicien John Krijnen was
overkomen.
Van de Kruijs verloor tijdens de
afdaling van de Col d'Agnes de
macht over het stuur van de auto
en zeilde een zeker vijftig meter
diep ravijn in. Wonder boven won
der overleefde het tweetal deze be
angstigende vrije vlucht. Het bleef
bij een lichte bloeduitstorting, wat
schaafwonden en een doodschrik.
Stevenhaagen: „Ongelooflijk, echt
waar. Het was net een film. Als ie
mand hier een film had van ge
maakt, had-ie hem zo naar Holly
wood kunnen sturen. Die auto zeil
de zeker wel honderd meter door
de lucht. Toen ik dat zag, dacht ik:
als die wagen maar niet ontploft.
Maar hij kwam op de toppen van de
bomen terecht en zakte er zo door
heen. Ik heb direct tegen een bege
leidende motoragent gezegd dat hij
mij moest vertellen wat er aan de
hand was".
Dat bleek mee te vallen. Op eigen
kracht konden Krijnen en Van de
Kruijs zich uit het gecrashte voer
tuig, waarmee enkele reservefiet-
sen werden vervoerd, hijsen. Van
der Kruijs gaf later toe, dat hij een
beoordelingsfout had gemaakt. „Ik
remde in de bocht, terwijl ik gas
had moeten geven. Gelukkig is al
leen de auto flink beschadigd.
Zelfs de fietsen zijn nog volledig in
tact. Als het aan ons had gelegen,
waren we meteen verder gegaan,
maar dat wilde de organisatie niet
hebben".
Er leek eindelijk een tweede Fran
se ritzege in het verschiet, maar
Philippe Bouvatier kon zijn toch al
magere profcarrière door een olie
domme fout niet opsieren met een
'sterretje' achter een heuse ber
getappe.
'De nieuwe Anquetil', zoals hij
een jaar of vier geleden wat al te op
timistisch werd genoemd, sloeg
200 meter voor de streep op Guzet-
Neige een verkeerde weg in, het
Schotse schaap Robert Millar in
zijn spoor, waarna de derde hond
in de ultieme ontsnapping, de Itali
aanse waterdrager Massimo Ghi-
rotto met de mooiste dagprijzen
kon weglopen.
„Wat een stomme, stomme cou
reurs zijn er toch tegenwoordig!"
De kruispuntwachter sinds jaren
in de Tour, gendarme Chef 'Bill'
Pothier, kon er met zijn martiale
snor niet bij. Dag in dag uit staat hij
geposteerd op 200 m voor de finish,
waar de ploegleiders van het fi-
nish-parcours worden afgeleid, en
de coureurs in het zicht van de
laatste vaste camera komen.
Pothier pakte zijn fluit nogmaals
van zijn koord, stampte met zijn
laarzen op de grond, en deed voor
wat hij de renners ook, hevig gesti
culerend, had proberen duidelijk
te maken: „Auto's rechtdoor, ren
ners met een haakse bocht links
naar boven! Ik sta al veertien jaar
op hetzelde punt, met Jean-Fran-
cois Pescheux namens de organi
satie, die het ook al voor het vijfde
jaar doet. Denk je nou heus dat wij
niet weten hoe het hoort?"
Delgado in
het geel naar
Nederland
GUZET-NEIGE (ANP) - Een
dag na afloop van de Ronde van
Frankrijk zal Pedro Delgado in
Nederland te bewonderen zijn.
De Spanjaard tekende inmiddels
enige contracten. Het eerste op
treden is volgende week maan
dag in Boxmeer. Vooropgesteld
natuurlijk dat de Spanjaard
Tourwinnaar wordt.
Bouvatier was het daar eigenlijk
ook wel mee eens. „Het zijn de cou
reurs die het parcours moeten ken
nen". Dat beaamde ook wedstrijd
leider Richard Marillier, hoofd
schuddend: „De motoren bena
men de renners misschien wat
zicht, maar ik sloeg mijn handen
voor de ogen toen ik het zag gebeu
ren".
„Dus die Ghirotto, met zijn hon
derd kilo, wint een bergetappe?
Kon zich er nog overheen hijsen?
Hij moet gek zijn geworden", over
zag Jan Raas, rustig wachtend in
de traditionele chaos na .afloop van
een dergelijke Pyreneeënrit, de
ontknoping van de dag.
Het was zo. De tweede Italiaanse
ritzege in deze Tour, en zo mogelijk
nog onverwachter dan die van Va-
lerio Tebaldi. Ghirotto is een man
die, met Bruno Leali, sprints pleegt
aan te trekken voor Guido Bon-
tempi. Soms mag de bijna kale ko
los uit Padua zijn eigen kans grij
pen en brengt hij wat op gang. Te
gen Jelle Nijdam, in Liévin, kwam
hij een meter of 80 tekort, ditmaal
griste hij het been, de auto en de
diamanten voor de neus van de
twee besten uit de kopgroep weg.
Het was een kopgroep van veer
tien, die op weg ging na het eerste
heilinkje van vierde categorie. On
der hen één Nederlander, Peter
Stevenhaagen. De Haarlemmer,
die een beetje in de schaduw is ge
raakt in de succesvolle PDM-
ploeg: „Je kon het wedstrijdver
loop 's ochtends uittekenen: ty
pisch een ritje voor de mindere go
den in het klassement, die toch te
gen een berg kunnen oprijden. Ik
dacht ik moet letten op renners als
Chozas, Sergeant, Clère, Arnaud en
zo, en kijk de kopgroep maar na: op
Chozas na zaten ze er bij".
Erik Breukink: „Wie stond het
dichtst in het klassement? Vichot,
op een minuut of twintig? Tja, ik
had gehoopt dat ze mij ook wel
hadden willen laten gaan, ik sta
ook kansloos. Maar kennelijk ver
trouwen ze me niet. Er reed een
groepje weg in de afdaling van dat
colletje en het was gebeurd".
Stevenhaagen: „In het begin was
de samenwerking nog niet zo fan
tastisch, maar later wel. Je kunt er
beter in een kopgroep vanaf wor
den gereden dan uit het peloton. Ik
wist dat het einde iets te zwaar voor
me zou zijn, maar ik had nu de kans
iets te laten zien".
Stevenhaagen probeert al een
paar dagen te praten met de ploeg
leiding over de verlenging van zijn
contract. Hij weet, dat Jan Gisbers
lange tijd niet zo gecharmeerd van
hem is geweest, omdat hij zich te
veel in de koers zou 'verstoppen'.
Maar hij stelt ook dat er op zijn ma
nier van werken in deze PDM
Tourploeg toch weinig moet zijn
aan te merken. Gisbers: „Dat klopt,
hij mag blijven als hij onze voor
waarden accepteert".
Voetsporen
Stevenhaagen weet dat de kara
vaan de mond vol heeft van Geert
Jan Theunisse, en even wekte hij
gisteren de indruk dat hij in diens
voetsporen wilde treden. Hij gaf
heel brutaal het tempo aan op de
Col d'Agnes, de eerste potenbreker
in de finale, maar anders dan Theu
nisse sneuvelde Stevenhaagen wel.
Je kunt je ook té goed voeden. Hij
peurde niettemin een zesde plaats
uit de daguitslag.
Het was Robert Millar, die vast
op weg leek naar een derde ber
getappe-winst in zijn loopbaan: na
Luchon in 1983 en ook Guzet-Nei
ge (klim laatste 3 km vanaf de ande
re kant) in 1984. Maar Millar is Mil
lar niet meer. De bergvlo uit de
Schotse hooglanden stond 76e op
De Italiaan Ghirotto wordt na zijn ritzege ondersteund door een verzorger.
drie kwartier, toen hij aan de Pyre
neeën begon. „Geen motor in zijn
benen, alleen een kleine derail-
leur", zegt ex-baas Peter Post dan.
Klassement rijden is er Voor hem
niet meer bij, maar een ritzege ook
niet.
Millar wekte geen ogenblik de
indruk, dat hij Bouvatier kon af
bluffen op de laatste, steile kilome
ters. Integendeel, hij moest zelfs
het initiatief laten aan de Frans
man in Spaanse dienst. Veertig,
vijftig meter, pakte de verbleekte,
ex-belofte van de Franse wieler
sport ('Guimard heeft me kapot ge
maakt; ik moest stimulantia ge
bruiken, en toen ik dat niet wilde
Troost
Toch was er enige troost: de
sponsor die iedere dag een auto be
schikbaar stelt voor de winnaar,
heeft er kennelijk nog genoeg in de
garage staan, en deed er een twee
de bovenop. Ghirotto een vierwie
ler, Bouvatier ook. Millar? Die niet,
hoewel die nog tweede was gewor
den, maar dat is dus geen Frans
man...
Een minuut of negen na het The
ater van de Lach kwam er een gele
gedaante aangestormd. De snelste
man van Guzet-Neige: Pedro Del
gado. In één ruk had hij zich losge
maakt van het rustig peddelende
pelotonnetje achtervolgers, om in
de laatste twee kilometer aldus
weer wat seconden op de concur
renten bijeen te ritselen.
Peter Winnen, in een groepje met
onder anderen Breukink op 41 sec
van Delgado geklokt: „Hij steekt er
toch wel bovenuit, hoor. In enen
was hij weg. Alleen Theunisse kon
volgen, de rest niet". Theunisse:
„Het was abnormaal, zoals hij weg
spoot. Ik heb altijd geroepen, dat
niemand mij eraf krijgt, maar op
800 meter van de finish explodeer
de ik. Tegen zo'n kerel is niet te
koersen".
Pau
Tarbes
HANDEL - Erik van der Maas is Nederlands kampioen waterski
over de drie klassieke onderdelen geworden. De Leidenaar won het
afgelopen weekeinde op de Rooije Plas bij Handel (omgeving Hel
mond) de slalom. Bij de figuren en het schansspringen, de beide ande
re onderdelen, werd hij tweede. Ard van Bergen, de winnaar van de fi
guren, en Pieter Slot, die het verst sprong, werden respectievelijk
tweede en derde.
Van der Maas nam zaterdag in de voorrondes meteen de leiding in
het algemeen klassement. Gisteren belaagden zijn concurrenten Slot
en Van Bergen hem echter fel tot en met het laatste onderdeel, het
schansspringen. In de uiterst boeiende finale de verschillen tussen
de drie waterskiërs bedroegen slechts enkele tientallen centimeters -
hield Van der Maas het hoofd net boven water.
Bij de junioren behaalde Alexander Boeken van Watersportvereni
ging De Braassem de eerste plaats. De 14-jarige Amstelvener won de
onderdelen slalom en figuren.
lent in één keer naar Seoul is ge
sprongen.
„Maar daar zal ik mijzelf toch
flink moeten verbeteren om een rol
van betekenis te kunnen spelen",
beseft Mellaard. „Op de Spelen
moet je met 8.15 kunnen openen,
wil je de finale halen. Ik voel er wei
nig voor om straks na drie spron
gen m'n koffers weer te pakken,
daarom is het zaak er voor te zor
gen dat ik constant tussen de 8.10
en 8.20 kan springen. Ik maak nog
teveel fouten, soms zelfs grove
blunders, zoals hier bij mijn derde
sprong (7 meter 55, red.). Iemand
die zoveel tijd in zijn sport steekt
als ik en die de ambitie heeft om
aan te sluiten bij de wereldtop kan
zich zo'n misser niet veroorloven.
Ik moet constanter worden".
Wisselvallig
Emiel Mellaard bevestigt de
theorie van zijn vader dat hij men
tale problemen heeft met het
laatste deel van de aanloop, die in
middels tot bijna 52 meter is ver
lengd. „Soms durf ik opeens niet
meer voluit te gaan en door zo'n
aarzeling kom ik dan helemaal ver
keerd uit". Waardoor de prestaties
van Mellaard in de verspringbak
nog te wisselvallig zijn. Vader
Rien: „Die wisselvalligheid zal er
bij Emiel heel moeilijk uit te krij
gen zijn. Vroeger op de school was
het al zo dat hij de ene dag met een
tien thuiskwam en de volgende
dag met een vijf. Ik heb altijd ge
probeerd hem wat stabieler te ma
ken, maar wat ik ook doe, Emiel
gaat toch zijn eigen gang. Als vader
en als trainer heb ik niet echt grip
op hem, want anders was hij ver
moedelijk al verder geweest".
Wonder
Dat was Frans Maas vermoede
lijk ook als hij niet in begin mei bij
een hinkstap-wedstrijd in Utah
dwars door zijn enkel was geklapt.
De Europese indoorkampioen
heeft daardoor een paar weken op
krukken moeten lopen en is pas
weer twee weken serieus in trai
ning. „Nog een wonder dat ik zo
snel ben genezen, want een Ameri
kaanse specialist had me voor dit
seizoen al afgeschreven", aldus de
23-jarige student lichamelijke op
voeding.
Maar terug in Nederland - Maas
studeert aan de universiteit van El
Paso - bleek de schade mee te val
len. De gescheurde enkelbanden
van de atleet uit Bergen op Zoom
zijn zo snel geheeld dat Maas, die
wekenlang zes uur per dag is be
handeld in het medisch centrum
van Papendal, volgende week in
het Oostenrijke Ebensee zijn ren
tree op het internationale podium
hoopt te maken.
De klap die hij in Utah maakte,
heeft bij Maas geen mentale schade
aangericht, getuige zijn optimisti
sche toekomstvisie. „Die limiet
mag geen probleem zijn', vindt de
revelatie van de Europese indoor
kampioenschappen van Boeda
pest, die twee keer 8 meter 10 moet
overbruggen. „Ik was in bloed
vorm toen ik die blessure opliep. Ik
had vlak daarvoor 8 meter 03 ge
sprongen en zelfs 8.10 en 8.27 met
teveel rugwind. Ik denk dat ik heel
snel de draad weer kan oppakken.
In voel me goed en op de trainin
gen gaat het lekker. De Nederland
se kampioenschappen zijn voor
mij net twee weken te vroeg geko
men. Ik had hier in Groningen best
kunnen springen, maar dan was ik
niet verder gekomen dan pakweg
7.80 en dat is een Europese indoor
kampioen onwaardig".
Vertrouwen
Maas weigerde dus in Groningen
zijn naam en faam te bezoedelen.
Zijn marktwaarde is op dit mo
ment. ondanks tien weken stil
stand, groot genoeg om eind juli en
augustus aan de bak te kunnen bij
meer dan tien internationale ont
moetingen. Maas: „Dat moet vol
doende zijn om twee keer 8.10 te
springen. Ik heb er alle vertrouwen
in. Het is nu alleen nog zaak om de
techniek weer wat bij te schaven en
mijn snelheid terug te krijgen. Vo
rige week liep ik tijdens een com
petitiewedstrijd 's ochtends 10.99
en had ik het gevoel dat ik achter
stevoren liep. Maar 's middags ging
het in de estafette al een heel stuk
beter. Het is heel geruststellend om
te constateren dat alles zo snel te
rugkomt. Ik sta te popelen, ben
enorm gretig en als ik Emiel zo be
zig zie dan krijg ik echt de krie
bels".
JAAP VISSER
