Prince-show Parijs
vol van (ster)allures
'Goochelen is kleinkunst
Ingmar Bergman in
de schemering
van zijn carrière
Plan voor
groot show
theater in
Amsterdam
PARIJS Er staat ons heel
wat te wachten als Prince in au
gustus drie keer in de Rotter
damse Kuip zal optreden. Zijn
Lovesexy Tour '88 beleefde dit
weekeinde in Parijs een knal
lende wereldpremière: nog
sneller, nog overweldigender
maar minder intiem dan de vo
rig jaar zo succesvolle Sign "O'
The Time Tour.
door
Ron de Groot
Een jaar heeft Prince Roger Nelson
(28) nodig gehad om een nieuwe en
deels vernieuwde tournee in elkaar
te zetten. Twaalf maanden waarin
de wereld werd verblijd met één,
maar eigenlijk twee nieuwe mees
terwerken: Lovesexy en The Black
Album, de plaat die op last van
Prince over de hele wereld moest
worden vernietigd. Het lijkt het tot
nu toe sterkste staaltje van sterallu
res ooit in de popbizz vertoont: mil
joenen platen en cd's konden naar
de vuilverbranding, Prince-idola-
ten werden gedwongen om een
speurtocht naar illegale kopieën
van The Black Album te beginnen.
Vernietigd of niet, het eerste
stuk van de uit twee delen bestaan
de Lovesexy Tour '88 staat gewoon
in het teken van dit 'verdwenen
werkje'. His Royal Badness heeft
zelfs het lef om twee nummers van
die 'onbereikbare' plaat te spelen
(Bob George en Superfqpkyxa-
lifragisexi) waarmee hij nog eens
extra de geruchten en filosofiën
rond het produkt aanwakkert.
Het is de Ster die het zich kan
veroorloven. Alles aan die man
ademt sterdom uit. De sfeer rond
zijn optredens is elektrisch gela
den. Iedereen wil hem zien, spre
ken en liefst voelen. Prince zelf
vindt het prachtig. Hij zorgt er
zorgvuldig voor dat de mythe in
stand blijft. Dat hij onbereikbaar
blijft.
De manier waarop hij in zijn
nieuwe toer het podium betreedt,
is kenmerkend voor die houding.
Gezeten in een Amerikaanse auto
die op een mobiele verhoging staat,
wordt hij naar het podium ge
bracht. Terwijl de atmosfeer zin
dert van spanning, het podium vol
rook wordt geblazen en de muziek
langzaam harder wordt, opent hij
op z'n gemak het portier en wan
delt ontspannen naar de micro
foon. De Cool Hand Luke van de
Nummers in
Parijs gespeeld
(Voor de pauze): Erotic City,
Housequake, Slow Love, Ado
re part I, Delicious, Jack You
Off, Sister, Adore part II, U Got
The Looks, Wanna Be Your
Lover, Head, When U Were Mi
ne, Little Red Corvette, Poplife,
Controversy, Dirty Mind, Su-
perfunkyxalifragisexi, End Of
Controversy, Bob George, An
na Stesia.
(Na de pauze): I Know, Apha-
bet Street, Glam Slam, The
Cross, I Wish U Heaven, Kiss,
Sheila's Solo, When 2 R In Lo
ve, Let's Go Grazy, When
Doves Cry, Purple Rain, 1999.
(En als toegift, dat in Parijs
overigens niet werd gespeeld:
Positivily, Lovesexy).
muziek. Het is maar voor even: hij
trekt de microfoon met standaard
naar zich toe en als een vulkaan
barst hij los.
Prince is dan gekleed in wit jasje,
zwarte broek met witte stippels en
enorm hoge naaldhakken. Zijn
haar (tot op de schouders) is sa
mengepakt in een staart. Het geeft
hem een beetje het uiterlijk van
een scheepskapitein ten tijde van
de muiterij op de Bounty.
Hij verkleedt zich gedurende het
concert zo'n zes keer: outfits vari
ërend van een wit 'kruippakje' met
een zwart 'jurkje' tot de zwarte
broek met wijde pijpen, superhoge
laarzen en een topje van zwart
kant. De stip is de nieuwe trend:
vrijwel alle overhemden en broe
ken die hij draagt zijn in diverse
kleuren gestippeld.
De Lovesexy Tour begint met
Erotic City waarna de nummers el-
kaar in de eerste twintig minuten
van het concert snel opvolgen. Het
is een in één song samengeperste
reis door zijn verleden: Housequa
ke, Slow Love, Adore part I, Deli
cious, Jack U Off, Sister, Adore
part II. Pas voor U Got The Looks
valt de trein eventjes stil om ver
volgens aan een tweede aaneenge-
rekte serie nummers te beginnen.
Prince en zijn gevolg zijn con
stant in beweging. Met de twee da
mes Cat en Sheila E. als belangrijk
ste 'eye-catchers' rent en springt
het gezelschap rond de kleine man
uit Minneapolis. In Parijs was Prin
ce letterlijk en figuurlijk het mid
delpunt van een 'rond' podium
midden in de met vijftienduizend
mensen* gevulde sporthal Le Ber-
cy. In de Kuip zal hij een aanmer
kelijk groter podium in de lengte
van de Maastribune neerzetten.
Prince maakt gebruik van een
podium met drie niveaus die deels
elektronisch op en neer kunnen be
wegen. In het nummer Controver
sy wordt daarvan voor het eerst
duidelijk gebruik gemaakt. In
paars en wit licht schuift langzaam
een 'ouderwets' ledikant naar bo
ven: Prince, inmiddels al half ont
kleed, grijpt zijn Cat en trekt haar
in zijn sponde voor een ritmische
omhelzing waar de erotiek vanaf
druipt. Seks is en blijft het handels
merk van Prince.
In het nummer Bob George van
The Black Album wordt Prince
(Bob George dus) door twee 'agen
ten' geëxecuteerd. Hij valt neer op
het beweegbare stukje podium,
blijft liggen en zakt langzaam naar
beneden. Het leidt één van de
mooiste scenes van de hele Loves
exy Tour '88 in.
Er valt een spannende stilte die
slechts wordt verstoord door een
donkere, onheilspellende toon uit
een synthesizer. Dan klinken plot
seling de eerste (elektrische) piano
klanken van het langzame Anna
Stesia. In paars licht en rook
schuift Prince, gezeten achter de
piano, langzaam omhoog en wordt
hij weer zichtbaar voor het pu
bliek. Een begin om van te smullen
en indrukwekkend. In het eerste
deel van de Lovesexy Tour is dit ei
genlijk het enige moment waarop
Prince de intimiteit creFert die ver
gelijkbaar is met zijn vorige con
certenreeks.
De echte krakers zijn voor
Lovesexy deel II bewaard, dat na
de pauze begint met I Know, het
eerste nummer van zijn laatste el
pee/cd. Een nummer waar hij ei
genlijk deel I mee had moeten be
ginnen. Het knalt er op een vreselij
ke manier in en meteen is het pu
bliek weer bij de les. Een ontketen
de Prince rent over het podium, af
en toe in zijn bekende (halve)
spagaat over de vloer glijdend.
Prince speelt de eerste drie num
mer van Lovesexy ononderbroken
om vervolgens in een perfecte
overgang (korte stilte, donker) aan
de prachtige gospel The Cross te
beginnen. De kleine man staat al
leen met zijn gitaar in het midden
van de zaal in de schijnwerpers.
Een goed getimede korte rust na
het kwartiertje zinderende minu
ten zinderende funk.
Prince tijdens zijn optreden in Parijs.
Perverse geesten willen dat met
The Cross het mannelijke kruis
wordt bedoeld. In werkelijkheid is
het Prince's oproep om in God te
gaan geloven. Deze mededeling
gaat voor velen verloren in de mu
zikale schoonheid van het num
mer: een gedreven langzaam begin
dat overgaat in een keihard ge
speelde boodschap. In neonlicht
verschijnen aan de bovenkant van
het podium twee harten.
Het is opvallend hoe Prince oude
successen als Kiss en Purple Rain
in een vliesdun nieuw jasje heeft
gestoken waardoor de nummers,
na duizend en één keer horen, toch
weer verrassend zijn. Vooral Pur
ple Rain is op een manier gearran
geerd, die het nummer nog mooier
maakt dan het vroeger eigenlijk
was. Het begint melodieuzer, min
der 'scheurend'. Het juiste sfeertje
wordt gecreëerd door het beweeg
bare podium: gevangen in de
schijnwerpers komt de meester
langzaam omhoog en begint hij
met de ditmaal warmere gi
taarklanken.
Warm is ook When 2 R Are In Lo
ve daarin Prince zijn liefde voor
Cat niet onder stoelen of banken
steekt. Terwijl het enorme hart dat
vorig jaar ook werd meegesleept,
langzaam openklapt, dartelen
Prince en Cat hand in hand als jon
ge geliefden over het podium. Een
wat 'goedkope' idylle die ruw
wordt verstoord door het keiharde
Let's go grazy.
In Parijs eindigde zaterdag de
Lovesexy Tour abrupt met 1999 en
dat was niet de bedoeling. Tijdens
het eerste concert vrijdag had Prin
ce een toegift met twee nummers
gegeven: Positively en Lovesexy.
Tot verbazing van iedereen vertrok
Prince na 1999 en kwam hij niet
meer terug.
Er moet iets mis zijn gegaan, al
werd niet duidelijk wat. Toen de
lichten van de zaal aangingen, was
nog niet eens iedereen van de band
van het podium. Die moesten ren
nend een goed heenkomen zoeken.
De verbaasde toeschouwers ble
ven nog minuten wachten maar de
kleine man hield het voor gezien.
Hij wilde het titelnummer van de
hele toer niet meer spelen en daar
moet een bijzondere reden voor
zijn geweest.
Gevreesd moet worden dat de
show rond het optreden van Prince
in de Kuip (17, 18 en 19 augustus)
voor een deel zal mislukken. De
lichteffecten die het in de donkere
zaal zo prachtig doen, vallen in het
daglicht van Rotterdam weg. Jam
mer, want juist de rook en het licht
geven de Lovesexy Tour '88 de
spanning die Prince zo graag wil.
Daarbij komt dat ook de mindere
intimiteit, of liever het mindere
contact met het publiek, in deze
toer het optreden in het stadion
Feyenoord nog eens extra moeilijk
maakt. Aan de andere kant: Neder
land wacht in spannning op Prince
en één knip met de vingers doet
volksstammen al sidderen. Terecht
of niet: Prince is als absolute we
reldster nog steeds groeiende.
De band van Prince bestaat uit:
Sheila E. - drums en percussie.
Dr. Flink - toetsen. Boni Boyer -
zang en toetsen. Miko Weaver -
gitaar en zang. Levi Saucer jr -
bas en zang. Eric Leeds - sax en
fluit. Atlanta Bliss - trompet. Cat
- zang.
Joop van den Ende:
AMSTERDAM (GPD) - Joop
van den Ende, producer van
talrijke televisieprogramma's,
wil in Amsterdam een nieuw
theater bouwen dat aan circa
tweeduizend toeschouwers
plaats moet bieden. In het thea
ter zouden langlopende en
kostbare produkties worden
opgevoerd.
Volgens Van den Ende verkeren
zijn plannen nog in een voorberei
dende fase. Hij heeft gesproken
met architecten en de gemeente
Amsterdam en is op zoek naar fi
nanciers. De beslissing om een
nieuw theater in Amsterdam te
bouwen wil Van der Ende over een
half jaar nemen. In die tijd wil hij
van Amsterdam horen of men hem
een geschikte lokatie kan aanbie
den.
De gemeente Amsterdam staat
positief tegenover Van der Ende's
plannen. In 1990 wil Van der Ende
de succesvolle grootse Engelse
musical Les Miserables voor Ne
derland produceren. Hij heeft de
rechten voor deze musical, maar
kan vooralsnog geen geschikte lo
catie vinden.
Op zoek naar een geschikt thea
ter stootte de producer overal zijn
neus. „Ik had datzelfde ook al met
Cats. Die musical hadden we pro
bleemloos veel langer door kunnen
laten spelen, maar Carré wilde zich
niet lenen voor een langlopende
productie. Er is in Nederland geen
enkel theater waar je een grote pro
ductie kunt laten uitvoeren, zonder
dat van tevoren vaststaat wanneer
de serie voorstellingen afloopt."
Voor Theater Carré is de nieuwe
musical die Van der Ende wil pro
duceren ook te klein. De producer:
„Het is net als bij de opera. Produk
ties worden hoe langer hoe groter,
massaler, spectaculairder. De be
staande theaters kunnen daar niet
meer op inspelen. Amsterdam had
ook een nieuw muziektheater no
dig om een beetje bij te kunnen
blijven. Datzelfde geldt ook voor
musicals en andere spektakels."
STOCKHOLM (AP) - Op 14 juli
wordt de Zweedse regisseur en
scenarioschrijver Ingmar Berg
man 70 en heeft hij de fase bereikt
in zijn leven die hijzelf de „scheme
ring" van zijn carrière noemt. Dat
geldt dan misschien voor zijn carri
ère als filmmaker maar niet als to
neelregisseur, want daarin wentelt
hij zich nog in een reeks grote suc-
Bergman is herstellende van een
heupoperatie en zal op 14 juli zijn
verjaardag in familiekring vieren
op het lommerrijke eiland Faro in
de Oostzee met zijn acht kinderen
en zijn vijfde vrouw Ingrid.
De maker van zovele films waar
in emoties en relaties werden
blootgelegd zoals bijna geen enke
le andere regisseur het heeft klaar
gespeeld, heeft in elk geval al zijn
laatste bioscoopfilm gemaakt,
zoals Bergman zelf zegt, met 'Fan
ny en Alexander' uit 1982. Die film
werd gehonoreerd met vier Oscars,
maar dat hij daarna bij de pakken
neer is gaan zitten kan nauwelijks
worden gezegd. Tot en met 1991
heeft Bergman nog de nodige thea-
terprodukties in Zweden op stapel
staan.
Het theater en de film heeft Berg
man zelf ooit vergeleken met „mijn
vrouw en mijn maitresse" en het
lijkt er op dat hij in de „schemering
van de carrière" dan uiteindelijk
voor zijn vrouw heeft gekozen.
In april nog boekte hij enorm
succes en lovende kritieken voor
zijn enscenering van Eugene O'N
eills 'Long Day Journey Into
Night'. Zijn autobiografie 'Lanter-
na Magica' die vorig jaar verscheen
was een best-seller.
De Zweedstalige uitvoering van
'Hamlet' in een hedendaagse versie
onder regie van Ingmar Bergman
mag dan niet bij alle Zweedse criti
ci goed hebben gelegen maar in
Florence en in Londen was het een
sensatie.
Bergman meent zelf dat hij met
Hamlet het beste wat hij in zich
heeft, heeft gegeven. Zijn volgende
project is Shakespeare's A Winters
tale' dat in het 200 jaar oude Ko
ninklijk Theater in Stockholm zal
worden opgevoerd.
daarbuiten) maar dat is ooit anders
geweest. Zo speelde zijn heetgeba
kerde temperament hem wel eens
parten. Of zoals de actrice Gunnel
Lindblom het omschreef: „Hij
noemde iedereen die niet met het
meubilair smeet geremd." In 1969
sloeg hij een theatercriticus die
hem fel had aangepakt hard om de
oren en dat leverde hem een zware
boete op wegens mishandeling.
„Het was de moeite waard," heeft
Bergman daarover gezegd.
Op het ogenblik ligt hij niet meer
wakker van de kritieken.
„Iedereen is aardig voor me. Ik
vermoed dat het komt omdat ik
oud ben en ongevaarlijk."
De Zweden hebben zich lange
tijd meer geinteresseerd voor zijn
affaires dan voor zijn kunst. Maar
mogelijk dat het huidige huwelijk
dat al sinds de jaren '70 stand houdt
de aandacht heeft verlegd. In zijn
biografie betreurt hij zijn eerdere
grilligheid en schrijft hij het toe
aan zijn seksuele obsessies.
„Er zijn vele jaren in mijn leven
geweest dat ik zo bezig was met
wat ik deed dat ik vrouwen en kin
deren heb vergeten. Nu ik wat ou
der ben is het bijzonder aardig en
lonend om mijn kinderen te leren
kennen."
Bergman was Zwedens jongste
theaterregisseur toen hij op 26-jari-
ge leeftijd ging werken bij het
Stadstheater van Helsingborg.
Het theater is ook in zijn verdere
carrière de belangrijkste inspiratie
bron geweest.
Maar echt bekend'werd hij met
zijn films. In 1944 was hij assistent
regisseur in Sjobergs Hets en in de
daaropvolgende jaren schreef hij
scenario's voor Svensk Filmindus-
tri. In 1946 debuteerde hij met 'Det
regnar pa var karlek'.
Hij kreeg drie Oscars voor de
beste buitenlandse film met 'De
Maagdenbron' (1960), de in 1960 ge-
maaktè Als in een donkere spiegel'
(1962) en 'Fanny en Alexander'.
Ter gelegenheid van zijn verjaar-
dig heeft het Zweedse Filminsti
tuut een speciale Engelse editie
van zijn magazine, Chaplin, uitge
geven als eerbetoon aan de man die
Wereldkampioenschappen deze maand in Den Haag
Ingmar Bergman: 70 jaar.
(archieffoto)
zoveel heeft bijgedragen aan de
filmindustrie en de internationale
carrières van acteurs als Liv Ul-
mann, Bibi Andersson of Max von
Sydow.
In Chaplin staat ook een bijdrage
van Woody Allen die nooit te be
roerd is geweest om duidelijk te
maken hoeveel invloed Bergman
op zijn werk en leven heeft. Als een
van de tientallen internationale re
gisseurs die een bijdrage aan
Chaplin hebben geleverd schrijft
Allen: „Hij is waarschijnlijk de
grootste filmartiest, in alle facet
ten, sinds de uitvinding van de
filmcamera."
Na Fanny en Alexander heeft
Bergman de filmerij echter opge
geven en keerde hij terug naar zijn
'vrouw', het theater. Een uitzonde
ring vormde nog de televisiefilm
Na de repetitie (1984).
JEUGDORKESTEN - In het Con
certgebouw in Amsterdam worden
tussen 14 juli en 17 augustus zeven
concerten gegeven in het kader
van IBM Zomerfestival voor
Jeugdorkesten. De serie wordt ge
opend met een optreden door het
European Community Chamber
Orchestra onder leiding van Ivor
Bolton. Op 24 juli verzorgt het Or
chestra Giovanile Italiana een con
cert. Dirigent is dan Piero Bellugi.
Verder staan concerten gepro
grammeerd op 3, 7, 9, 16 en 17 au
gustus.
OOSTERBEEK (GPD) - Op
luchting. Dat is de eerste reac
tie als we Jaap de Ridder zie als
hij de deur van zijn Ooster-
beekse flat opent. Geen hoge
hoed, zwarte cape en goochel-
stok. Voor ons staat een 'nor
male' Nederlander waaraan
niet te zien is dat hij de kpnst
der goochelaars beoefent.
Want geef toe, wie is er in voor
een serieus gesprek met een
man die van het op grote schaal
oplichten van mensen zijn vak
heeft gemaakt.
door
Sandra van Maanen
De Ridder is secretaris van
de Nederlandse Magische
Unie, de organisatie die erin ge-;
slaagd is 's werelds beste goo
chelaars te contracteren voor
een grote show later deze
maand in Den Haag. Aan deze
show zijn het wereldcongres en
het wereldkampioenschap
voor goochelaars gekoppeld.
Goochelen. De een is er weg
van, de ander zou het liefst de
algehele verdwijntruc toepas
sen als zich weer een nieuwe
grapjas aankondigt. Een ge
sprek met een man die daar
over alles weet.
Amateurgoochelaar. Die titel past
me het best, meent De Ridder. „Bij
mij begon het net zo als bij alle an
deren. Je ziet op jeugdige leeftijd
voor het eerst een goochelaar en
raakt daardoor volledig in de ban.
Thuis probeer je de trucjes na die
uiteraard gedoemd zijn volledig de
mist in te gaan. Dan tref je op het
gegeven ogenblik een knaap die je
wel een trucje wil leren. Na hon
derd mislukte uitvoeringen lukt
het je eindelijk toch. Tja, en ben je
er dan een beetje gevoelig voor,
dan is het hek van de dam. Dan
wordt de hele familie bestookt met
trucs. Je sluit je aan bij een goo-
chelvereniging (er zijn er maar
liefst 23 in Nederland, red.) en voor
je het weet zitje in het bestuur van
de Nederlandse Magische Unie".
Dat Nederland niet echt warm
loopt voor de verwarrende shows
van magiërs, blijkt uit het gegeven
dat er slechts een handjevol be
roepsgoochelaars is, dat ermee een
goed belegde boterham verdient.
„In Amerika is dat anders", weet
Jaap de Ridder. „Daar worden ka
pitalen gestoken in nieuwe shows
die worden gevreten door het pu
bliek. Amerikanen zijn meer in
voor amusement. In Nederland
heeft het publiek toch nog altijd
enige moeite met het feit dat men
bij de' neus wordt genomen. Maar
bedonderen is een te zwaar woord.
Het gaat de goochelaar erom dat fiij
de toeschouwers kan verbazen. Ze
doen een poging bewondering af te
dwingen. Zaken die via natuurkun
dige wetten volstrekt niet mogelijk
zijn, toch laten plaatshebben".
Het vervelende voor het publiek
is, dat niemand erachter komt hoe
een truc in elkaar zit. De gooche
laars hullen zich in stilzwijgen
wanneer het nieuwe acts betreft.
Nederlands bekendste goochelaar
Hans Kazan doorbrak die afspraak
door voor de televisie weliswaar
tijdens een kinderprogramma,
maar toch trucs uit te leggen. Dit
initiatief werd hem niet in dank af
genomen. In goochelaarskringen
vroeg men zich af of dit nou wel no
dig was. Tenslotte werden er, zij
het op beperkte schaal, eigen gla
zen ingegooid.
Handel in trucs
De Ridder: „Binnen het gooche
laarscircuit is een florerende han
del in trucs op gang gekomen. Om
dat er op trucs geen patent kan
worden aangevraagd, zijn de be
denkers in wezen vogelvrij. Het
snel verkopen van een truc, levert
vaak meer op dan er zelf mee op
tournee gaan. Goocheldealers spe
len hierbij een belangrijke rol. De
iets minder spectaculaire trucs
worden op papier gezet en in eigen
beheer uitgegeven. Hiervoor be
staat een grijs circuit. In de boek
handel zijn deze werken niet te ver
krijgen, maar iedere goochelaar
weet er aan te komen".
Wat maakt iemand tot een goed
goochelaar? Zijn daarvoor speciale
eigenschappen nodig? De Ridder:
„Over specifieke eigenschappen
kun je in dit geval denk ik niet
spreken. Wel moet een goochelaar,
wil hij echt iets bereiken, veel van
het vak afweten. Met drie trucs
kom je niet ver. Variatie in het pro
gramma is heel belangrijk. Ik denk
dat Nederlandse goochelaars het
zwaarder hebben dan hun Ameri
kaanse collega's. Die kunnen te
rugvallen op een complete crew.
Belichting, kleding, mimiek wor
den verzorgd. Zelfs de trucs wor
den vaak door anderen bedacht".
„Daarnaast moet een goochelaar
Goochelen, trucs in de sfeer van de
magie. (foto gpd)
zijn eigen grenzen kennen", weet
De Ridder. „Nooit met een truc op
de bühne voordat je die volledig in
de vingers hebt. Bij dit alles is uit
straling natuurlijk van levensbe
lang. Maar dat zie je bij alle arties
ten. Vooral tegenwoordig in de
popmuziek. Een leuke meiden
band doet het-altijd goed, of ze nou
iets van muziek weten of niet. Op
een goochelaar is dat laatste na
tuurlijk niet van toepassing, die
moet vooral een perfectionist zijn".
Hoezo perfectionist? Denk eens
aan Tommy Cooper... „Ja, daar
noem je d'r ook eentje", schater
lacht De Ridder. „Die man was
uniek in zijn soort. Maar bijna nie
mand weet dat hij ooit, aan het pril
le begin van zijn carrière, serieus
goochelaar wilde worden. Tijdens
het eerste optreden liep echter al
les onverwacht uit de hand. Cooper
heeft goed gezien dat daar zijn
kracht lag. Hij was gewoon de fi
guurvoor zo'n act. Kromme benen,
grote voeten, een vreselijk dom
hoofd met daarop een fez. De crea
tie was compleet".
In Nederland bestaat geen oplei
ding voor goochelaars. De Ridder
ziet dat als een gemis waaraan de
Nederlandse cultuur debet is. „Er
valt op dit gebied veel te leren.
Voor goochelaars in spe is het heel
moeilijk een goede begeleider te
vinden. Want iemand die over een
flink aantal goede trucs beschikt,
hoeft nog geen succesvolle gooche
laar te zijn, een man die het publiek
kan bewerken. Er zijn goochelaars
die de Kleinkunstacademie volgen
om zich op die manier voor te be
reiden op hun vak. Vooral de mi
miek is heel belangrijk".
Het vervelende abracadabra-ge-
doe stoort veel mensen. Is dat nou
nodig? „Nee, het is een misver
stand dat iedere goochelaar over
een aantal bewegingen beschikt
waardoor zijn show wordt bepaald.
De eeuwige toverstok en hoge
hoed zijn ook allang uit. Wat me
steekt is dat goochelen nog steeds
onder de noemer variété valt. Wij
schikken het liever onder de klein
kunst. Gelukkig verdwijnt de
slechte naam, die het goochelen
eeuwen in Nederland had de
laatste jaren een beetje. Jeroen
Bosch legde de slechte reputatie
vast op een van zijn doeken. Daar
op zie je hoe het publiek bestolen
wordt, wanneer het naar een goo
chelaar staat te kijken", zegt De
Ridder.
Tijdens het wereldgoochelaars-
congres van 18 tot en met 23 juli in
het Congresgebouw in Den Haag,
nemen de 150 beste goochelaars
deel aan de wereldkampioen
schappen. Er worden prijzen toe
gekend in verschillende categorie
ën, zoals manipulatie, illusionisme,
close-up, cabaret, mentale magie
en uitvinding. Ook Nederlandse
goochelaars doen mee. Acht keer
hebben landgenoten de titel we
reldkampioen veroverd. Richard
Ross was twee keer kampioen, de
inmiddels overleden Fred Kaps
drie keer.
Vier shows
Voor het publiek worden vier
avondvullende shows verzorgd
met onder anderen de Japanse illu-
sioniste Princess Tenko. Van 17 tot
en met 22 juli heeft in Schevenin-
gen een straatgoochelfestival
plaats, waaraan goochelaars uit
verschillende landen deelnemen.
Tenslotte is er de hele maand juli in
het Museon aan de Stadhouder
slaan een tentoonstelling over we
derzijdse beïnvloeding van 'Goo
chelkunst en Wetenschap', waar
'ook elke dag goochelaars te zien
zyn.
