Post-express weer
terug op de rails
Edberg brengt magie terug
's^nV
FIFA wijst
WK 1994
toe aan VS
Teun van Vliet in gele trui
Tour gisteren
Etappezege
'opsteker'
voor Bauer
Zweed onverwachte winnaar van uitgestelde finale
Schultz: 'Tof was het'
DINSDAG 5 JULI 1988
SPORT
PAGINA 13
ZURICH (SID) - De eindronde van
het wereldkampioenschap 1994 zal
in de Verenigde Staten worden ge
houden. Het dagelijks bestuur van
de FIFA heeft gisteren tijdens zijn
vergadering in Zürich besloten de
kandidatauur van de Verenigde
Staten te aanvaarden. Ook Brazilië
en Marokko hadden zich aange
meld voor de eindronde van het
toernooi. De laatste fase van het
wereldkampioenschap van 1990
wordt, zoals bekend, gehouden in
Italië.
De 21 leden van het FIFA-be-
stuur zijn overtuigd door de voor
dracht van de Amerikanen, die
vooral commercieel een aantrekke
lijk bod in petto hadden. De Ameri
kaanse organisatoren hebben de
FIFA de zekerheid geboden dat tal
rijke wereldfirma's hun steun aan
de organisatie van het toernooi in
het voetbal-ontwikkelingsland
hebben toegezegd.
Tijdens de laatste gespreksron
de, ook vertegenwoordigers van
Brazilië en Marokko werden ge
hoord door het bestuur van de we
reld voetbalbond, werd duidelijk
dat de FIFA de Amerikanen voor
lopig een keuze laat uit dertien ste
den om de wedstrijden te doen
plaatsvinden. Het Amerikaanse or
ganisatiecomité had een onder
zoekscommissie van de FIFA tij
dens zijn rondreis door Amerika
een selectie uit zeventien steden
geboden.
Tijdens de verkiezing kreeg de
Verenigde Staten 10 stemmen, te
gen Marokko zeven en Brazilië
twee. De Braziliaanse president
van de FIFA Joao Havelange heeft
geen gebruik gemaakt van zijn
stemrecht, noch de vergadering
waarin over de kandidatuur beslist
werd, voorgezeten. Die taak liet hij
over aan de oudste vice-voorzitter
van de FIFA, de Noordier Harry
Cavan. De aanwijzing van de Vere
nigde Staten betekent dat voor het
eerst sinds 1930 de eindronde van
de strijd om het wereldkampioen
schap wordt gehouden buiten de
traditionele bolwerken Europa en
Latijns-Amerika.
Hermann Neuberger, voorzitter-
van de Westduitse voetbalbond en
organisator van de laatste toernooi
en om de wereldtitel, stelde dat de
aanwijzing van de Verenigde Sta
ten volledig past in het streven van
de FIFA naar verdere internationa
lisatie van het wereldvoetbal. „Het
rijkste land van de wereld kan een
voudig niet een witte vlek op de
kaart van het voetbal blijven. Al
tien jaar geleden heb ik gezegd dat
het goed zou zijn een wereldkam
pioenschap in Noord-Amerika te
houden."
ANCENIS (GPD) 's Middags, tijdens de zoveelste tus
senstop van de eerste officiële Tourdag in 1988, had Jan
Raas op verzoek de ploegentijdrit nog eens uitgelegd. Het
was Nico Verhoeven, die van de Nederlanders het dichtst
bij het geel stond, de SuperConfexen hadden in het recen
te verleden meermalen bewezen voor niemand te hoeven
onderdoen, dus waarom niet?
De Post-trein op weg naar de overwinning, die Teun
De vraag luidde: hoe komt het
toch, dat er aan de hegemonie van
de ploeg(en)-Post in dat specifieke,
boeiende onderdeel van de Tour
een einde was gekomen. Negen
overwinningen van 1976 tot en met
1982 voor de Raleighs, in sommige
jaren zelfs twee op rij. Maar ineens:
na de legendarische breuk Post-
Raas was er de klad in gekomen,
had Kwantum/SuperConfex zich
zelfs als de gelijke gemanifesteerd.
RIT 1:
18,5 km: Heynderickx wint de
eerste bonificatiesprint van de dag,
voor Nijdam en Bontempi, en
wordt de eerste 'echte' leider in de
Tour.
31 km: Koers opgehouden door
demonstrerende bootwerkers op
de brug van St.Nazaire. Over de
brug wordt er opnieuw gestart.
44 km: Lilholt wint '44 km-
sprint', vier renners maken zich
los: Lilholt, Ilegems, Verhoeven en
Teun van Vliet.
50 km: Catch II: 1. Verhoeven, 2.
Van Vliet, 3. Lilholt. Maximale
voorsprong: 1.16 min.
60,5 km: Catch III: 1. Van Vliet, 2.
Lilholt, 3. Verhoeven.
63 km: Cote de Pornic: Verhoe
ven passeert als eerste en wordt
drager van de bergtrui.
71 km: Catch IV: 1. Lilholt. 2.
Van Vliet, 3. Verhoeven. Drie kilo
meter verder worden de vier vluch
ters ingelopen.
80,5 km: Bauer springt uit het pe
loton, en wint op 84,5 de vijfde en
laatste catch; 2. Rooks en 3. Lilholt.
Van Vliet wordt vierde en verdient
geen 'tijd'.
91,5 km: Bauer wint de rit met 8
sec. voorsprong op peloton, waar
van Vanderaerden de sprint wint.
Neo-prof Veenstra is beste Neder
lander, vijfde. Hermans klaagt over
een te grote versnelling en wordt
slechts elfde.
ANCHENIS (GPD) - „Hier heb
ik drie jaar naar uitgekeken".
Een uitspraak, gisteren rond het
middaguur opgetekend uit de
mond van een vreugdevolle Ste
ve Bauer. Een profwielrenner die
van aanvallen houdt, zoals hij in
de ouverture van het Tour-cir
cus, een dik twee uur durende
matinee-voorstelling, weer eens
had laten zien. Al solerend trok
hij de eerst te vergeven hoofd
prijs in Machecoul. Een primeur,
want nog nooit eerder in de ge
schiedenis van de Tour had een
Canadees een etappe gewonnen.
Wel een gele trui trouwens, waar
voor twee jaar geleden Alex Stie-
da tekende.
De triomf in het door demon
strerende scheepswerf-arbeiders
opgehouden ochtendritje langs
de zuidkant van Bretagne bete
kende niet alleen voor Bauer (29)
een mooie opsteker. Ook zijn
ploegleider Paul Koechli kon
best een succesnummer gebrui
ken. Het gebrilde hoofd van het
Zwitserse Weinmann-team roept
nogal wat weerstand op bij de
sponsor. Zoveel zelfs dat deze
heeft aangekondigd zijn geld te
stoppen in de nieuw op te richten
formatie van Domex, waar Adrie
van der Poel volgend seizoen een
aardig kapitaal gaat verdienen.
Het Tour-succes kwam daar
om zeer gelegen voor Koechli en
Bauer. Zij kunnen het wel goed
met elkaar kunnen vinden. Dat
was ook een van de redenen voor
Bauer om na drie Franse jaren
voor een Zwitsers dienstverband
te kiezen. De uit Fenwick (Onta
rio) stammende Canadees, die
tijdens het wielerseizoen in Kort-
rijk huist, kon ook bij het nieuwe
Fagor van Stephen Roche te
recht. Bauer echter: „Bij Koechli
zag ik meer perspectief. Het
team past ook beter bij me omdat
ik me meer een renner voor de
klassiekers vind".
Inderdaad liet hij zien dat hij
zijn mannetje staat in de grote
vooijaarsklassiekers. Hij trad re
gelmatig op de voorgrond (acht
ste in Parijs - Roubaix, zesde in
de Amstel Goldrace, zesde in
Gent - Wevelgem). Scoren (zeven
keer nu al) deed hij in koersen
van minder kaliber, al mogen
eerste plaatsen in de Trofeo Pan-
talica, de Dauphiné Libéré (twee
de etappe) en de Koninginnerit
van de Ronde van Zwitserland
bepaald niet worden onderschat.
Het grote rondewerk gaat hem
trouwens ook niet zo slecht af,
getuige zijn klasseringen (10de in
'85 en 23ste in '86) in de twee
voorgaande edities van de Tour.
Zijn entree in het professione
le peloton, in de nazomer van
1984, was overigens bijzonder
opvallend. Hij deed dat met een
bronzen WK-race op het Mont-
juich-circuit in Barcelona, waar
de Belg Claude Criquielion er
toen met de regenboogtrui van
door ging. Luttele weken daar
voor had hij met eremetaal zijn
amateurcarrière besloten. Ach
ter de inmiddels als prof geflopte
Amerikaan Alexi Grewal ver
overde hij in Los Angeles olym
pisch zilver.
LONDEN (GPD) De doordeweekse finale kreeg een doordeweekse winnaar, maar wel
één die de magie van Wimbledon terugbracht. Stefan Edberg, anonymus in Londen, mag
dan misschien niet de persoonlijkheid en flair van Boris Becker hebben, de 22-jarige
Zweed overtrof de gedoodverfde favoriet in de beroemdste tennistempel ter wereld giste
ren op punten die werkelijk telden: kwaliteit en mentaliteit. Edbergs verrassend overtui
gende coup (4-6,7-6,6-4,6-2) was niet alleen een overwinning op zijn critici, maar zeker ook
op zichzelf.
Raas: ..Ik kan natuurlijk niet in
die anderen kijken, maar de bijters
lijken verdwenen. Er wordt toch
meer op een klassement gegokt.
Zoetemelk dan? Die reed in alles zo
goed als de besten. Wij doen nu niet
meer voor ze onder. Al hebben we
als totaal minder kwaliteit dan in
de gouden periode van Raleigh".
Twee tafels verder, in de sporthal
waar de renners de spaghetti en
rijst met vruchten naar binnen le
pelden, zat een wat bleke Peter
Post de balans van de ochtend te
overdenken. Post was zondag laat
naar Nantes gevlogen, blaasontste
king zo goed als onderdrukt, mis
schien was zijn entree voor z'n ei
gen gezondheid wat te vroeg, maar
een ploegentijdrit - daar moest hij
zélf bij zijn. Eéns moest het toch
weer kunnen lukken?
Vijf uur later in de middag keek
Raas aan tegen een zesde plaats, en
was bij Post c.s. alle ergeris en te
leurstelling omtrent de mislukte
matineuze coup van Teun van Vliet
vergeten. Sprong de Panasonic-
baas weer als een hinde heen en
weer tussen zijn uitbundige negen
tal. „Wassen jongens, wassen en
droge kleren, en meteen door voor
de huldiging, voor de huldiging...!"
Theo de Rooy, met een volume,
dat bijna het geluid van de helikop
ters overstemde: „Nou rijd ik toch
al vijfjaar bij Post, en nu zal ik toch
voor het eerst een ploegentijdrit
winnen, zeker?!!"
Panasonic was teruggefietst in
de tijd. Met een machtsvertoon dat
vanaf de eerste kilometer, via de
eerste tussentijd tot en met de aan
komst, imponerend mocht worden
genoemd. Een moyenne van bijna
52 km per uur over de 44 km, een
voorsprong van 24 sec op de eerst
volgende, het Weinmann-team van
Steve Bauer, behoorlijk tot aan
zienlijk meer winst op de formaties
met potentiële Tour-winnaars, cul
minerend in geel voor Teun van
Vliet, groen voor Eric Vanderaer
den, gele petten van het ploegen-
klassement, en een uitstekende
zaak voor kopman Erik Breukink.
Venijn
„Het venijn zat er weer in", con
cludeerde Post opgelucht. „Dat is
wat de laatste jaren heeft ontbro
ken. Je merkte het aan een Van
Vliet, aan Vanderaerden, De Rooy
zelfs, en die nemen de rest op sleep
touw. Het is al eens eerder gezegd:
een goeie Van Vliet scheelt een he
le slok".
De rolverdeling van de Post-
ploeg was helder geweest. Zater
dag was het parkoers verkend per
auto, men had geconstateerd, dat
De nieuwe kroondrager kon na af
loop nauwelijks bevatten wat hij
had gepresteerd en welke gevolgen
hem boven het blonde hoofd han
gen. „Het is nog niet goed tot me
doorgedrongen. Fantastisch ge
woon dat dit is gelukt. Ik had er
keihard voor gewerkt, het was mijn
voornaamste doel", stotterde de
overgelukkige Edberg. Hij had alle
zes de Wimbledon-finales van zijn
legendarische landgenoot en voor
beeld Björn Borg op televisie ge
volgd, in 1980 de laatste Zweedse
kampioen. „Het is een gek gevoel
dat ik het nu zelf ben".
Maakte Borg furore door op het
centre-court met een devote blik
naar de hemel door de knieën te
zakken, Edberg lag gisteren na het
karwei tegen Becker gestrekt op de
rug, de vuisten gebald. „Er zijn in
middels zo veel verschillende reac
ties geweest, ik wist niet meer wat
ik moest doen. Daarom ben ik
maar gaan liggen", lachte de num
mer drie van de wereld, voor wie er
ongetwijfeld ingrijpende verande
ringen op til staan. De kersverse
Wimbledon-ster woont al jaren in
de Londense yuppie-wijk Kensing
ton, maar vrijwel niemand die hem
tot dusverre ook maar een blik
waardig keurde.
Die aangename tijd („ik vind het
wel zo prettig dat weinig mensen
me herkennen") is voorbij, beseft
Edberg. „Ik hoop alleen dat er niet
te veel met me gebeurt, ik wil'me
zelf blijven. De grootste problemen
heb je toch altijd aan jezelf te wij
ten, denk ik". Een duidelijke vin
gerwijzing naar Boris Becker, die
volgens Edberg „een grote vedette
is. Hij wil dat en gedraagt zich er
ook naar". Voor de twintigjarige
Westduitser betekende Wimble
don zowel in positief als negatief
opzicht een keerpunt. De roem na
zijn dubbele zege ('85 en '86) bleek
vergankelijk na de nederlaag vorig
jaar in de tweede ronde tegen de
Australiër Peter Doohan.
„Dat deed me beseffen dat ik ook
maar een mens was, zelfs op Wim
bledon", aldus Becker, die toen
„veel teleurgestelder" was dan gis
teren. „Ik zie dit toch weer een
beetje als een ommekeer in mijn
Het „Wunderkind" be-
LONDEN (ANP) - Het aardigste aan haar overwinning in het jeugd-
toernooi van Wimbledon was voor Brenda Schultz, dat ze vanuit de
Royal Box het laatste gedeelte van de mannen enkelspelfinale mocht
meebeleven. Het vliegtuig wachtte en terwille van die haast, was de
All England Club zo vriendelijk de prijs-uitreiking direct na de finale
van het mannen-enkelspel te doen plaatsvinden. „Tof was het", liet ze
rennend naar de uitgang weten.
Na zondag van tien uur 's morgens tot 's avonds half acht vergeefs te
hebben gewacht, mocht de zeventienjarige Schultz gistermiddag ein
delijk de baan op. De showcourts waren op dat moment in gebruik
voor de dubbelspelen, zodat de meisjesfinale werd afgewerkt op een
bijbaantje, waar nauwelijks publiek was. In de eindstrijd trof Schultz
de Francaise Emmanuelle Derly voor de tweede maal op gras. De eer
ste maal was van de winter in Sydney, toen zij na een achterstand van
0-4 in de derde set alsnog won. Op Wimbledon ging het gemakkelij
ker: 7-6 (7-5), 6-1. Fenny ten Bosch en Judith Salome hadden ook al
eens de jeugdfinale bij de meisjes op Wimbledon gewonnen.
Het jeugd toernooi van Wimbledon kent geen prijzengeld en telt ook
niet voor de ranglijst. De reden waarom bondscoach Stanley Franker
haar inschreef, waren van psychologische en pedagogische aard. „Om
de dingen weer in perspectief te brengen. Noem het liefde voor de
sport".
staat niet meer, ik ben nu zoals ik
ben. Maar met overwinningen op
de titelverdediger (Cash, red) en de
nummer één (Lendl, red) hoef ik
me natuurlijk nergens voor te scha-
Volgens Becker hadden die
duels zowel geestelijk als lichame
lijk (te) veel van hem gevergd. „Ik
kon me niet oppeppen op de cru
ciale momenten. De knop in mijn
hoofd, waarmee je de echte wil om
te winnen inschakelt, kreeg ik niet
meer om. Dat was het grote pro
bleem vandaag: ik had niet het idee
dat ik in de Wimbledon-finale
stond". Becker zal niet de enige
zijn geweest. De regen, waardoor
de eindstrijd gisteren na een kwar
tier opnieuw ruim anderhalf uur
werd onderbroken, had veel van de
centre-court-betovering, die ieder
een voelt maar niemand kan be
schrijven, verbroken.
Maandagse sfeer
Er was wat minder publiek en
zelfs de onvermijdelijke Hertogin
van Kent ontbrak ditmaal in de ko
ninklijke loge, voornamelijk ge
vuld met inderhaast opgetrommel
de oude adel. In die maandagse
sfeer zorgde Stefan Edberg toch
voor een mirakel en overwon hij al
les dat tegen hem sprak. En dat was
nogal wat. Becker had nooit verlo
ren in de groene kathedraal (14-0),
wist elke grasfinale in zijn voordeel
te beslissen (5-0) en stond in de on
derlinge balans met Edberg dik (9-
4) voor.
De Zweed, zeventien toen, had
Becker vijf jaar terug weliswaar
verslagen in het juniorentoernooi
op Wimbledon (6-2, 6-4), maar dit
was 1988, met de geblokte Ger
maan in topvorm. Na de eerste set
leek er helemaal geen twijfel meer
mogelijk: alle veertien ontmoetin
gen waren gewonnen door degene
die de openingsreeks voor zich had
opgeëist. Bovendien, hun laatste
onderonsje was nog op de plaggen
van Queens geweest en Becker
toonde in die finale andermaal zijn
kracht.
„Ik ben mentaal sterker dan hij",
meende de Westduitser, die zich
Stefan Edberg
kust de beker. De
Zweed won giste
ren de uitgestelde
finale op Wimble
don van Boris
Becker, (foto anp)
overigens wel van wat vervelende
intimidatie-methoden bediende,
waardoor Edberg twee dubbele
fouten sloeg en de partij inleverde.
„Vandaag was het dacht ik precies
andersom", stelde Edberg gisteren
vergenoegd vast. „Ik was vastbe
sloten om me niet door hem uit
mijn concentratie te laten halen".
Becker kon vertragen, schreeu
wen, wanhopig gebaren en smijten
(dat kostte hem een waarschuwing
van umpire Armstrong) wat hij wil
de, de stoicijnse Zweed gaf geen
krimp.
„Mijn beste wedstrijd ooit in een
Grand-Slamtoernooi gespeeld",
constateerde Edberg. „Alles lukte
me gewoon. En hij wist uiteinde
lijk niet meer wat hij moest doen".
Becker kreeg eigenlijk maar één
serieuze kans, toen hij in de zeven
de game van de tweede set op
breakpoint kwam. Edberg maakte
echter alsnog 4-4. „Had ik dat punt
benut, dan was de wedstrijd voor
bij geweest", meende de nummer
acht van de wereld wat al te opti
mistisch. Slechts de regen had hem
kunnen redden, maar die hulp
kreeg Becker niet meer.
Zijn Scandinavische rivaal bleek
eenvoudigweg een maat te groot
voor de hoog van de toren blazende
krachtpatser. Edberg wankelde
geen moment en verwees voor die
opmerkelijke metamorfose naar
zijn zenuwslopende duel met
Miloslav Mecir, in de halve finales.
„Dat is voor mij de sleutelpartij ge
weest dit toernooi. Twee sets ach
ter staan en toch winnen, dat deed
me beseffen dat je de moed nooit
moet opgeven. Ik geloofde van
daag echt in mezelf, ik wist dat ik
een goede kans had".
de wegen in het begin heuvelach
tig, draaiend en kerend waren, en
maandag gaf Post de opdracht mee
'proberen te winnen'. Alleen op
Breukink, Van Vliet en Vanderaer
den moest worden gewacht in ge
val van pech of overmacht. Het
hoefde geen enkele keer, het ne
gental reed als een blauwwitte
sneltrein.
Henk Lubberding, de enige die
nog kan vergelijken met het zo
roemrijke verleden: „De kracht
van deze ploeg was, dat we elkaar
steeds weer konden opvangen. In
voorgaande jaren reden er drie
goed, kreeg de rest onregelmatig
problemen met het tempo. Nu had
den we allemaal op zijn beurt wel
eens een zwak moment, maar er
konden er altijd zes of zeven in
tempo blijven. Als er twee moeten
recupereren kom je er makkelijker
door dan wanneer het er vijf tege
lijk zijn".
Teun van Vliet had dat ervaren in
het begin, Erik Breukink aan het
eind. Van Vliet: „Ik was zó ziek van
's morgens, ik dacht echt dat mijn
laatste kans op de gele trui al voor
bij was. Ik zat er hardstikke dicht
bij, ik had nog een paar boni-secon-
den nodig, maar ik werd ineens in
de laatste catch door Lilholt de
hekken ingereden". Lubberding:
„Ik heb hem bij zijn oren gepakt,
en gezegd, dat hij zijn stuur moest
opvreten in de ploegentijdrit".
Raket
Van Vliet: „Ik ging als een raket
van start, misschien wel wat té gre
tig, maar ik voel dat de vorm weer
top is, dus dan is je niets te dol." De
oud-Westlander moest het na een
vijftiental kilometers even beko
pen, maar hij kon 'rustig' uitblazen
achter de gekromde ruggen van
zijn sterke ploegmaats.
Voor Erik Breukink gold als het
ware hetzelfde. „Ik had ineens het
gevoel dat ik geblokkeerd zat, tien
kilometer voor het eind. Het fan
tastische was, dat ik in het laatste
wiel kon gaan zitten, zonder dat we
verslapten".
Geel, groen én interessante
tijdwinst voor Breukink. Er valt
heel wat te verdedigen voor de
manschappen van Post. „Ja, het is
wel wat veel tegelijk", blies de
ploegleider tegen de oogst van de
dag. „Maar daar hebben we toch de
renners voor? Ik heb het nooit ge
schuwd de koers in handen te ne
men, die verantwoordelijkheid zul
len we ook nu opnemen. Breukink
blijft sowieso in reserve, en we zet
ten natuurlijk een paar mannen om
hem heen. Hij mag niet worden
verrast. Maar voor de rest: ik wacht
op de aanvallen van de anderen.
Wij hebben in ieder geval het voor
deel, dat het weer ons niet tegen zit.
Die wind, de. regen, de betrekkelij
ke kou..."
Sneller
De Post-express dus terug op de
rails. Ruim een minuut sneller dit
keer dan de mannen van Raas.
Maar ook op de balans: Criquie
lion: plus 36 sec, Delgado: plus 1.02
min, Kelly: plus 1.14 min, Bernard:
plus 1.14 mm, Mottet en Fignon:
plus 1.19 (Fignon heeft last met zijn
bloed, reed lek, kwam op anderhal
ve minuut achterstand binnen,
maar reglementair wordt dat niet
aangerekend), Millar: plus 1.25
min, Hampsten: plus 1.39 min,
Rooks: plus 1.47 min, Herrera: plus
2.13 min.
DINSDAG
16.30-17.45 BRT 2: Ronde van Frankrijk
rechtstreekse reportage van de etappe
Nantes-le Mans in de Tour de France
16.30-18.00 Ned 3: Studio Sport: reportage
van de vandaag verreden etappe in de
Tour de trance van Nantes naar Le Mans
over 213,5 km.
17.00-19.10 BBC 2: Cricket: derde test
match tussen Engeland en Westindië.
18.35-18.50 BRT 1Tour '88: samenvatting
van de vandaag verreden etappe in de
Tour de France.
19.00-19.25 Ned 3: Studio Sport: sar
vatting van de vandaag verreden etapi
de Tour de France.
21 00-22.00 Super: NBA-Basketball
'87/88.
21.30-22.58 SKY: Monte Carlo Open
Men's Golt: hoogtepunten.
22.35-23.35 Super: Motorraces.
00 05-00.40 BBC 1: Athletics: samenvat
ting van de Grand Pnx-wedstrijden i
Stockholm.
