'Theorie is terrorisme'
Vondels 'Lucifer' in Londens West End
Met CJP naar buitenland
'Verzameling aan Zee' in
Haags Gemeentemuseum
DONDERDAG 30 JUNI 1988
KUNST
PAGINA 25
LONDEN (GPD) - Zo populair
als Charlie's Angels zullen de
'Engelen van Vondel' niet wor
den. Maar vast staat wel dat hun
nieuw leven is ingeblazen in de
eerste Engelse toneelopvoering
zijn treurspel 'Lucifer'. Meer
dan 300 jaar na de dood van 'de
prins der Nederlandse dichters'
een zeer bijzondere gebeurtenis
in het Bloomsbury-Theater, op
de rand van Londens West End.
waar Vondel in samenspel met
Samuel Beckett's 'Play' mee
dingt naar de belangstelling van
het Engelse theaterpubliek.
door
Haye Thomas
Voor de jonge Engelse regis
seur Peter Benedict is deze com
binatie niet onlogisch. En als hij
geconfronteerd wordt met de op
merking dat de hedendaagse
Beckett wordt gebruikt als 'lok
kertje' om Vondel uit het verre
Engelen in driedelige kostuums en vlotte slobberpakken
grijze verleden te verkopen, dan
heeft hij daar geen moeite mee.
"De Engelsen kennen Beckett.
Vondel niet. Die moeten zij nog
ontdekken. Maar in beide geval
len gaat het om gelovige mensen,
die hun stukken vanuit gods
dienstige overtuiging hebben ge
schreven".
Zullen de Engelsen Vondel
ontdekken? De komende vijf da
gen moeten dat uitwijzen. Want
dat is in het Bloomsbury-Theater
de tijd die is uitgetrokken voor
het theaterdebuut van onze
grootste dichter. Afgaande op de
eerste en in de historie van het
moment, met vooral veel Neder
landse genodigden gevulde
voorstelling, is de kans zeker
aanwezig. Onder de regie van Pe
ter Benedict heeft het oude dra
ma Lucifer het stof afgeschud en
opmerkelijk veel vaart en elan
gekregen.
De oudere engelen, zoals Ga
briel. Raphael en Beëlzebub dra
gen keurige driedelige kos
tuums. De jongeren, zoals Luci
fer, Michael en Appolion hebben
het haar modieus geknipt en zijn
gestoken in vlotte slobberpak-
ken. Zij brengen de spanning
van de hemelse onrust met volle
overgave. Daarbij geholpen door
het belangrijke feit dat het op
Dat is de grote verdienste van
de schrijver-journalist Noel
Clark, die tijdens de oorlog Ne
derlands heeft geleerd via Radio
Oranje en zijn contacten met En
gelandvaarders. In Vondel raak
te hij geïnteresseerd door zijn
vrouw, die er op een literaire
voordracht over had horen pra
ten. En toen hij in een tweede
hands-boekenzaak te Oxford Lu
cifer aantrof, raakte hij zó ge
boeid dat hij het plan opvatte het
stuk in het Engels te vertalen en
vervolgens aan te passen voor
het hedendaagse toneel.
Dat is met grote voortvarend
heid gebeurd. Met volledig be
houd van de ironische humor,
alsmede de tragedie van de origi
nele Lucifer. Tegen het sobere
decor van een strakke hemelse
kantoorruimte en op een gege
ven moment hoog opschietende
vlammen achter het raam, als de
goede en kwade engelen het met
elkaar aan de stok krijgen.
De bedoeling is nu om de eer
ste Engelse Lucifer ook naar Ne
derland te varen. Daar wordt van
alle kanten aan gewerkt. Onder
meer door de culturele attaché
Dolf Simons van de ambassade
in Londen, een van de initiatief
nemers voor de opvoering in En
geland. Maar ook door regisseur
Peter Benedict, die op korte ter
mijn gaat proberen de Engelse
versie in Nederlandse theaters te
plaatsen.
"Ik heb het gevoel dat Vondel
in Nederland verwaarloosd
wordt en dat het dringend een
frisse wind nodig heeft. Mis
schien kunnen wij daartoe bij
dragen. Nederlanders denken
dat zij alleen goed kunnen schil
deren en muziekmaken. En ze
worden ineens heel erg beschei
den als het over hun toneelkunst
gaat. In Vondel heb je een dra
maturg van wereldklasse. Mis
schien kunnen wij dat met onze
Lucifer nog eens goe'd duidelijk
maken. Bovendien", zei Peter
Benedict met een ondeugende
glimlach, "vinden wij het ook al
tijd leuk en interessant als bij
voorbeeld Japanners bij ons
Shakespeare komen spelen".
Nieuwe galerie
in Leiden
Een nieuwe galerie in Leiden. Zon
dagmiddag opent Irma Roefs-de
Wit haar Galerie Amber, gevestigd
op de begane grond van het monu-
mentenpand 'Hooglandse Kerk-
gracht 8'. Basis van de collectie
vormen de Japanse en Chinese rol-
schilderingen - kakemono- die de
galeriehoudster in de loop van de
15 jaar verzamelde. Professor dr
W.R. van Gulik. directeur van het
Volkenkundig Museum, verricht
de opening.
Tenminste vijfmaal per jaar gaat
de galerie bijzondere exposities
brengen van werk dat op enige wij
ze met Zuidoost-Azië te maken
heeft. Deze keer exposeren Anne-
lies Buchardt (Brussel) en Emilie
Kooien (Aarle-Rixtel) met raku-ke-
ramiek.
Galerie Amber is geopend van
woensdag tot en met zondag van
111.00 tot 17.30 uur.
op een wandelpad. Verwonde
ring alom, en daarmee is het
kunstenaars-duo wederom ge
slaagd in hun opzet vraagte
kens te zetten bij de functie
van een sculptuur.
Dat geldt in feite voor alle
beeldhouwers. Zo krijgt het
beeld 'Depositum Saturnium'
van Pieter Laurens Mol een ex
tra dimensie door de omringen
de ruimte. Het beeld: simpel
gesteld een raam met regen
druppels, dwingt de beschou
wer eveneens tot een nadere
beschouwing. Nog sterker dan
bij 'Century 87' waar het eerder
te zien was, schenkt Mol op een
wat surrealistische manier
aandacht aan zoiets alledaags
als een raam en regendruppels.
Een object wat heel goed uit
komt in de historische omge
ving is het uit marmolcum op
gebouwde object 'European
Aesthetic wat Harald Vlugt in
1987 heeft gemaakt. De diep
groene kleur met de ontelbare
rode strepen geven het geheel
het idee van een reusachtige
landkaart. Juist in Venetië
'vooral vroeger toch een zeer
belangrijke handelsplaats'
maakt het werk indruk.
Inrichting
De tentoonstelling 'dat mag
ook wel eens gezegd' is knap in
gericht. Bij het betreden van de
binnenplaats wordt men ge
confronteerd met beelden van
Kemps en Veneman om vervol
gens in de volgende zaal van el
ke kunstenaar een werk te zien.
Boven, in de zalen met fresco's
van Lunghi en Urbani heeft el
ke kunstenaar een of meerdere
zalen tot zijn beschikking ge
kregen. Alles bij elkaar een
lust voor het oog. Hetgeen ook
geldt voor de sobere, maar fraai
uitgevoerde catalogus die dan
ook terecht als de bekende
warme broodjes over de toon
bank gaan.
'La Giovanc Scultura Olandesc',
Palazzo Sagredo, Cannarcgio, San
ta Sofia 4199. Dagelijks open van 10-
18 uur, behalve maandag. Tot 25
september.
De Amerikaan George Segal
maakt met de beeldengroep 'Rush
Hour' (brons 1983) veel indruk op
de beeldententoonstelling.
Esthetisch
Evenals vorige edities van de
Biënnale vallen de Japanners ook
dit keer op door hun zeer estheti
sche beeldtaal. Met name Uematsu
Keji doet met zijn gespannen lap
pen stof, gecombineerd met tak
ken, de bezoeker werkelijk even
verstommen. Maar na die eerste in
druk valt ook zijn werk terug door
een gebrak aan inhoudelijke zeg
gingskracht. Typisch zijn de per
fect uitgevoerde, houten bustes
van Funakoshi Katsura. In weerwil,
van wat over het algemeen over
portretten wordt gedacht ('reactio
nair, te simpel') geeft hij aan dat dit
genre nog lang niet is uitgeput.
Esthetisch zijn overigens ook de
houten beelden van de Hongaar
Imre Bukta wiens werk door de sa
mensteller van de Hongaarse ten
toonstelling als 'agrarische kunst'
wordt omschreven. Inderdaad ge
bruikt de kunstenaar allerhande
landbouwwerktuigen als basis
voor zijn beelden (of video's), maar
hij doet dat op een bijna naïeve,
idealistische wijze en juist die as
pecten tillen zijn werk boven het
gemiddelde uit.
progressieve kant. En dat geldt ook
voor het werk van andere Oost-
europese landen. Ofschoon en
dat vraagt om aandacht sommi
ge kunstenaars uit de Oosteurope-
se landen werkelijk zeer indrin
gend werk tonen. Zoals bijvoor
beeld Hans Vent, Eberhard
Goschel of Steffen Fischer uit
Oost-Duitsland. Hun schilderijen
hebben qua materiaalgebruik en
werkwijze veel van wat in het wes
ten wel 'Neo-Expressionisme"
wordt genoemd, maar weten over
het algemeen langer te boeien door
thematiek en zienswijze. Religieu
ze onderwerpen worden behoed
zaam, maar terdege onderzocht en
uitgewerkt, terwijl ook meer filoso
fische zaken op doordachte wijze
worden verbeeld.
'Theorie is terrorisme', een uit
spraak van Jean Francois Lyotard,
zo typerend voor veel Westerse
kunst, lijkt hier naast enkele an
dere paviljoens geen opgang te
doen. De veelal risicoloze kunst in
de westerse paviljoens in het ach
terhoofd, stemt de kunst van bij
voorbeeld de genoemde Oostduit
sers toch weer hoopvol.
Het is jammer dat de 'glasnost' of
Aristarch Lentoelov (1882-1943) tcmber. Open: dagelijks
tenminste niet bepaald van een 19.00 uur.
AMSTERDAM (ANP) - Met het
Cultureel Jongeren Paspoort kun
nen Nederlanders met ingang van
september ook in Frankrijk, Bel
gië, Luxemburg, Spanje, Portugal
en Schotland de daar gebruikelijke
kortingen krijgen bij culturele ma
nifestaties. Dat zijn er soms meer
dan in eigen land. Dit heeft de Fe
deratie CJP bekend gemaakt.
Met het oog op Europa '92 heb
ben de federatie en haar zusteror
ganisaties in genoemde landen
hiertoe besloten. Ze laten alle dien
sten gelden in eikaars landen. Ver
wacht wordt dat meer EG-landen
volgen.
In ons land hebben ongeveer
150.000 jongeren tot 26 jaar een
CJP. De afgelopen twee weken
hebben al meer dan 250 musea be
sloten korting te verschaffen op
museumbezoek. Hier had de fede
ratie samen met de Stichting Muse
umjaarkaart om gevraagd. Ver
wacht wordt dat dit aantal binnen
kort is opgelopen tot circa 500 mu
sea. De kortingen zijn niet overal
gelijk; soms lopen ze op tot 100 pro
cent. Ze komen in de plaats van de
museumjaarkaart die met ingang
van het nieuwe seizoen niet langer
in het pakket van het CJP zit.
Nederlandse
beeldhouwers
maken indruk
VENETIE - Naast het werk van
Henk Visch in het Nederlandse
paviljoen is er door de Rijks
dienst Beeldende Kunst ook
een tentoonstelling ingericht
onder de titel 'La Giovane
Scultura Olandese' (jonge Ne
derlandse beeldhouwkunst) in
een monumentaal pand in het
centrum van de Dogenstad.
Nederland maakt goede sier
met de fraaie presentatie van
zes beeldhouwers in het
Palazzo Sagredo aan het Canal
Grande. Niek Kemps, Fortuy-
n/O'Brien, Peer Veneman, Ha
rald Vlugt, Pieter Laurens Mol
en Henk Visch geven met plus
minus 25 beelden een uitste
kend overzicht van recente
beeldhouwkunst in Nederland.
De sculpturen, plastieken en
omgevingen combineren uit
stekend of vormen juist een
prachtig contrast met de go
tisch/byzantijnse gebouwde
omgeving. Het historische
bouwwerk 'dat zoals zo veel ge
bouwen in Venetie behoorlijk,
is verzakt en nogal wat scheu
ren vertoond' samen met de
vaak verleidelijke, fraai ogen
de beelden maken van deze
presentatie een boeiende ten
toonstelling waar dan ook veel
bezoekers laaiend enthousiast
over zijn.
De tentoonstelling begint ei
genlijk al buiten, waar Fortuy-
n/O'Brien vlak voor de entree
het indrukwekkende beeld 'If
you go down in the woods
today' hebben geplaatst. Het
object, samengesteld uit staal,
hout, plexiglas en coniferen, is
geïnspireerd op een Italiaanse
tuin. Het beeld valt dan ook ei
genlijk nauwelijks op tot je je
realiseert dat de sierlijk uitge
voerde poorten zijn afgesloten
met plexiglas en de boompjes
eigenlijk ook niet thuishoren
43ste Biënnale van Venetie: 60.000 vierkante meter kunst
Francesco Clemente, Jannis Kou-
nellis en Sandro Chia. Vooral Cle
mente dwingt bewondering af met
zijn heldere schildertrant en de in
dringende voorstelling van twee
jonge knapen die in een innige
omarming zich niets lijken aan te
trekken van de hen omringende
duisternis.
Rondom de zalen waar de Italia
nen exposeren hebben de organi
satoren werk van kunstenaars bij
eengebracht die voor korte of lan
gere tijd in Italië wonen/werken.
De presentatie, getiteld 'Ambiente
Italia', toont schilderijen, tekenin
gen en beelden van onder anderen
de Amerikanen Sol LeWitt en Cy
Twombly, de Duitser Markus Lü-
pertz en de Nederlander Jan Dib-
bets. Het ligt voor de hand te zoe
ken naar Italiaanse invloeden,
maar wat dat aangaat schiet deze
presentatie haar doel voorbij. Mo
gelijk dat de uit Frankrijk afkom
stige George d'Almeida het zonni
ge koloriet te danken heeft aan zijn
verblijf in Siena, maar het meren
deel van de kunstenaars gaat toch
zijn eigen eerder ingeslagen
weg. De schilderijen van Twombly
en de gemengde technieken van
Dibbets zijn wat dat betreft goede
voorbeelden. De pasteuze doeken
van de Amerikaan en de heldere fo
to-samenstellingen van de Neder
lander: het heeft weinig met Italië
en alles met goede kunst van doen.
Vanaf 1980 is er in het Neder
landse paviljoen van Gerrit Riet
veld steeds het werk van één kun
stenaar getoond. Voor de 43ste
Biënnale wordt die lijn door Gijs
van Tuyl van de Rijksdienst Beel
dende Kunst voortgezet. De Bra
bander Henk Visch wordt gezien
als een exponent van de ook in
Nederland stormachtige ontwik
keling van de beeldhouwkunst. De
soms fragiele en dan weer juist mo
numentale sculpturen van Visch
lijken speciaal gemaakt voor de
heldere ruimte van Rietveld. De zo
nu en dan wat surrealistische beel
den contrasteren prachtig met het
sobere wit van het paviljoen. Ook
bij Visch valt de enorme variatie in
beeld- en vormentaal op. Blijft ech
ter het feit dat zijn beelden hoe dan
ook weten te prikkelen.
DEN HAAG (ANP) - Rudi Fuchs,
directeur van het Haags Gemeente
museum, wil in samenhang met dit
gebouw van architect Berlage de
collecties van het museum presen
teren. Vanaf 2 juli is onder de titel
'Verzameling aan Zee' te zien wat
de per 1 november vorig jaar aan
getreden directeur bedoelt. Daar
toe is het museum voor het groot
ste deel opnieuw ingericht.
De begane grond, de bovenver
dieping en de met een glazen gang
verbonden nieuwbouw van archi
tect Schamhardt zijn wat inrich
ting betreft veranderd. De muziek
afdeling bleef onaangeroerd. Het
deel van de parterre dat was open
gebroken voor een keuze uit de
verzameling oude kunstnijverheid,
werd zoveel mogelijk in de oor
spronkelijke staat teruggebracht.
In de nieuwe opstelling zijn groe
pen gevormd uit collecties als die
van Mondriaan, Nederlandse Ju
gendstil, De Stijl, Rozenburg Por
selein, Symbolisten, Constant, Ka-
rel Appel, Haagse School, Roman
tische tekeningen, J.C.J. van der
Heyden, Schoonhoven, Armando,
Kadinsky, Picasso, Carl André, Ca-
rël Visser, Sol LeWitt, Jan Toorop
en Egon Schiele.
Ook aanwinsten en werk dat het
museum wil aankopen, krijgen de
aandacht. Deze rubriek omvat
nieuwe werken van onder andere
Giovanni Anselmo, Donald Jiadd,
Arnulf Rainer, Günter Brus, Lucia
no Fabro, Jannis Kounellis, Mar
kus Lupertz, Walter Dahn, Richard
Long, Rainer Ruthenbeck en Bru
ce Nauman.
'Verzameling aan Zee' is een eer
ste versie van een keuze uit de veel
zijdige verzamelingen, aldus het
museum. Daarmee is de eerste fase
afgerond van een onderzoek naar
de betekenis en mogelijkheden
van de collecties in samenhang
met die van de constructie en in
richting van het gebouw. Het on
derzoek zal nog vele jaren vergen.
In de loop der jaren zijn de col
lecties van het Haags Gemeente
museum gegroeid door aankopen,
schenkingen en langdurige bruik
lenen. Uit de zo ontstane veelheid
aan rijk materiaal heeft de direc
teur een nieuwe keuze gemaakt.
Met de presentatie hiervan komt in
het museum een eind aan de reeks
grote, drukbezochte exposities, die
lange tijd een breed samengestelde
presentatie van de eigen collecties
in de weg stonden.
Bij de opening van het museum
in 1935 werd al opgemerkt dat het
gebouw niet alleen van betekenis
is om zijn inhoud, maar ook om zijn
constructie en inrichting. Het mu
seum is wel vergeleken met de
bouwmeester zelf: groots in zijn
eenvoud, rustig en praktisch. Deze
woorden hebben hun betekenis
ook nu nog niet verloren, aldus het
museum.
Het hoofdgebouw van het Haags
Gemeentemuseum is het laatste
werk H. P. Berlage, de nestor van
de moderne Nederlandse architec
ten. Het is inmiddels officieel er
kend als monument en geregi
streerd als kunstwerk. Tot in de
kleinste details drukte de bouw
meester zijn stempel op het com
plex.
'Verzameling aan Zee' wordt op
2 juli feestelijk geopend. Auke de
Vries heeft daarvoor de hal ver
sierd. Wethouder A. Verduyn
Lunel geeft dan de politieke bete
kenis van het museum voor de stad
aan. Behalve directeur Fuchs voert
bij die gelegenheid ook Maarten
Biesheuvel het woord.
OVERLEDEN - De Franse schrij
ver Robert Margerit (68) is aan de
gevolgen van een hartverlamming
overleden.
Margerit schreef een groot aantal
romans. Hij publiceerde in 1963
een drieluik over de revolutie van
1789, waarvoor hij de Grand Prix
de l'Académie frangaise kreeg. Hij
zette z(jn reeks historische romans
voort met 'Un vent d'acier', 'Les
hommes perdus' en 'Waterloo'.
Toneelspeler, schrijver en regis
seur Kurt Raab is op 47-jarige leef
tijd in Hamburg aan aids overle
den.
Voor het laatst trad Raab, die in
veel stukken en films van regisseur
Rainer-Werner Fassbinder ge
speeld heeft, ruim een maand gele
den in het openbaar op in een tele
visiepraatprogramma van de Nord-
deutsche Rundfunk (NDR).
De 43ste Biënnale van Ve
netië bevestigt wat velen
reeds dachten of hebben
uitgesproken: het is tame
lijk stil in de beeldende
kunst. Van een toonaange
vende, inspirerende stijl
opvatting is hoegenaamd
geen sprake: iedereen
doet waar hij of zij zin in
heeft. Frivoliteit alom.
Beargumenteerde normen
of concepten lijken taboe.
Wat rest, is bruisende
kunst op de vierkante cen
timeter.
door
Rob Schoonen
VENETIE - Deze editie van de"
monstertentoonstelling waar
een recordaantal van 45 landen aan
deelneemt is zeker wel een aan
gename presentatie te noemen.
Wat dat betreft beantwoordt de
tentoonstelling geheel aan een van
de doelstellingen die de kersverse
directeur Giovanni Carandente en
zijn medewerkers zich hebben ge
steld: „Wij zouden het fijn vinden
als de bezoeker zich op zijn gemak
voelt als hij zijn rondgang maakt
langs 60.000 vierkante meter expo
sitie".
Dat lukt, en zelfs zonder veel
moeite, vooral dankzij het werk
van zeer bekende kunstenaars die
een aantal landen hebben afgevaar
digd. Maar ook minder bekende
kunstenaars tonen in esthetisch
opzicht zeer plezierige kunst. In
die zin geeft deze Biënnale een uit
stekend beeld van wat er momen
teel gaande is in de beeldende
kunst en kun je gerust spreken van
een van de beste Biënnales sinds
jaren.
Maar aan de andere kant is er dat
knagende gevoel: alsof je naar
glanzende zeepbellen kijkt die stuk
voor stuk op het punt staan uit el
kaar te spatten. Anders gezegd: een
zekere mate van diepgang an
ders dan esthetische of poëtische
aspecten wordt hier en daar no
de gemist. Nu is die ontwikkeling,
zo je al van een ontwikkeling kunt
spreken, niet bepaald nieuw. De
Biënnale in 1986 gaf al een grote di
versiteit in 'stijlen', ideeën en rich
tingen te zien.
Uitgesloofd
Wat de Biënnale 1988 laat zien is
een presentatie waar het meren
deel van de deelnemende landen
zich heeft uitgesloofd om hun pa
viljoen op verantwoorde wijze in te
vullen. Soms letterlijk: is het hele
gebouw omgewerkt tot een kunst
werk. Vaker probeert men op iets
eenvoudiger manier te imponeren.
Bijvoorbeeld door een wereldbe
kende kunstenaar naar Venetië te
sturen. Zo is het Britse paviljoen
geheel ingenomen door niemand
minder dan Tony Gragg; maakt
Oostenrijk goede sier met de in
middels ook overal geaccepteerde
Siegfried Anzinger en doet de Ver
enigde Staten een poging de bezoe
ker te overdonderen met het werk
van Jasper Johns. Het is dan ook
weinig opvallend dat de Gouden
Leeuw (de prijs voor de beste in
zending) dit keer aan de Ameri
kaan is toegekend. Het geeft te
denken dat juist Johns (geboren in
1930) die prijs heeft gekregen.
Vooral omdat zijn werk een over
zicht is van hetgeen hij vanaf 1974
heeft vervaardigd. Je kunt je
mijns inziens zeer terecht afvragen
of hiermee recht wordt gedaan aan
hetgeen de Biënnale in eerste in
stantie voorstaat: een idee geven
van nieuwe ontwikkelingen in de
beeldende kunst. Johns was in de
jaren zestig een belangrijk kunste
naar die mèt collega Rauschenberg
een schakel vormde tussen het ab
stract expressionisme en de Pop-
Art, maar wat hij nu laat zien zijn
op z'n best derivaten van hetgeen
hij in de jaren zestig heeft gemaakt.
Veel beter is de reeks beelden
waar de bezoeker van de Biënnale
onmiddelijk na binnenkomst in
het park mee wordt geconfron
teerd. Ook hier werk van bekende
tot zeer bekende kunstenaars,
maar door de plaatsing en door het
plezierige gevecht dat de beelden
aangaan met het werk van van de
minder bekende beeldhouwers,
ontstaat er een goede, zinvolle pre
sentatie. Zo krijgt de beeldengroep
'Rush hour' uit 1983 van George
Segal er een dimensie bij dankzij
de eenvoudige, stenen sculptuur
van Eduardo Chillida en de uit
hout en glas opgetrokken samen
stelling 'Doors' van Cme Mostra-
Heir die vlak bij het beeld van Se
gal zijn geplaatst. Het uit stukjes
hout opgetrokken beeld 'Gevleu
geld paar' van Mario Ceroli maakt
door zijn afmetingen (zes meter
hoog) in eerste instantie behoorlijk
wat indruk, maar valt bij een nade
re beschouwing op inhoudelijke
gronden behoorlijk door de
mand. Indrukwekkend is wel het
beeld 'Bather' van Alberto Viani
die met minimale middelen en op
ironische wijze het onderwerp
.heeft weten te verbeelden.
Innig
Italië, dat wederom het 'hoofdpa
viljoen' tot haar beschikking heeft
gekregen, pakt uit met maar liefst
negentien kunstenaars waaronder
bekende figuren als Enzo Cucchi,
Henk Fisch: 'Stay Strong', aluminium 1984. (foto gpd>
