'Zingen is mijn manier van ademhalen
Bruce Springsteen schittert pas in toegiften
Leidse zangeres Wies Cavé in de Nationale Hitparade
Gedreven stuntwerk LaLaLa Human Steps
WOENSDAG 29 JUNI 1988
PAGINA 21
Bruce Springsteen The E Street Band
Kuip Rotterdam, 28 juni 1988. Vanavond
(29/06) weer.
ROTTERDAM - "Noe
men jullie dit voorjaar?", vraagt
Bruce Springsteen zijn veelkop
pige gehoor in de Kuip. Aai! Het
verkeerde jaargetijde! Ik hoor El-
co Brinkman één van de 48.000
aanwezigen bij het eerste concert
van The Boss denken, want als
er één iemand gisteravond is ge
weest die zijn gelaatsspieren
geen overuren heeft laten maken
dan is het de minister van WVC
wel.
Voor de vierde maal in zijn car
rière maakt The Boss, zoals
Springsteens eretitel luidt, een
tournee door Europa. In 1975, bij
de eerste gelegenheid kennis te
maken met dit pure fenomeen,
liep Nederland al te hoop. En dat
is eigenlijk zo gebleven. Bruce's
trouwste en best ingewijde fans
wonen in dit land. Zij begrijpen
het best zijn grappen over zijn
jeugd in Ashbury Park, New Jer
sey of de romantische hunkering
zoals hij die in veel van zijn vaak
onvergetelijke songs heeft ge
legd.
Nee, dan het voorjaar in de Sta
tes. "Dan loop je lekker door het
park te banjeren en constateer je
hoe 'girls leave all their winter-
clothes home". Het stadion
grijnst zoals dat bij een heerlijk
avond-uit hoort, Elco piekert
dit moet een studiebezoek zijn.
Zo ontpopt zich een zomerse
avond in het Feyenoord-stadion;
na de pauze in een concert dat
vier uur in totaal in beslag zal ne
men. verdwijnt zelfs de dichte
bewolking boven de Maasstad.
Het lijkt alsof er voor Bruce geen
vuiltje aan de lucht kleeft en als
of deze tournee even succesvol
in artistiek opzicht zal zijn als de
vorige. Hoewel dit concert in
Rotterdam (en ongetwijfeld ook
dat van vanavond) tot de beste
van de Europese serie zal beho
ren, is dat evenwel niet het geval.
De aanleiding tot Bruce's vier
de tournee is zijn recente elpee.
Tunnel of Love. Op deze plaat
buigt hij zich als 39-jarige over le-
vensvragen betreffende het hu
welijk (hij is drie jaar geleden ge
trouwd met het model Julianna
Phillips), de huiselijkheid en de
moeilijkheden die een rock 'n'
roll-zigeuner als hij ervaart als hij
zich los wil maken van de van
zelfsprekende wereld van 'sex,
drugs en rock 'n' roll'.
Tunnel of Love (de titel ver
wijst naar de Amerikaanse ker
misattractie waarbij je met je ge
liefde in een bootje door een na
gebouwde spelonk vaart) is een
thematisch knap gemaakte
plaat. Het thema wordt eigenlijk
samengevat in Brilliant Disgui
se, een duet dat Springsteen live
zingt met het zangeresje in zijn E
Street Band, de roodharige en
hooggebeende Patti Scialfa die
in vergelijking tot de vorige tour
nee (1985) een centrale rol op het
podium is toebedacht. Naar ver
luidt zou zij ook Springsteens
vrouw Julianna in de schaduw
hebben gesteld. Een ontwikke
ling die aan de plaat een bijzon
der bijbetekenis verleent.
Niet alleen thematisch mar
keert de plaat een verandering
bij Springsteen. Het geldt ook
voor de muziek, die intiemer en
minder rauw en extrovert over
komt. In vergelijking met 1975 is
veel van het glorieuze rockge-
weld verdwenen: onder Bruce's
rustig zingende donkerbruine
stemgeluid zorgt de ritmesectie
nu voor een geaccentueerde
backbeat. Daaronder leggende
synthesizers een tapijtje van lan
ge, aangehouden noten en de gi
taar is een tokkelinstrument ge
worden. De band waaraan
Springsteen zijn status mede
dankt, The E Street Band, sjokt
aan de leiband mee, en maakt op
de plaat slechts nu en dan zijn
opwachting.
De huidige tournee is ondanks
de hoogtepunten die ook dit con
cert in Rotterdam telt, beslist de
zwakste uit Springsteens carriè
re. Niet alleen komen de intieme
re momenten niet zo tot hun
recht als je op grond van Tunnel
of Love had mogen hopen, maar
ook het oudere materiaal komt
wat verwrongen over. Zo grijpt
Bruce vaak terug op de sterkste
stukken van zijn Born to Run-al
bum, zijn beste elpee uit 1975.
Soms met succes, zoals na de
pauze, waarbij hij de junglebeat
van Bo Diddley's Who do ya love
knap verweeft met She's the
One, maar soms ook volstrekt
onbegrijpelijk, zoals met de
akoestische versie van Born to
Run als eerste toegift.
De band moet soms bestaand
materiaal opmerkelijk oprek
ken. zodat de spanning van bij
voorbeeld The River wegglijdt.
Hetzelfde geldt voor Cover Me,
dat van een zweverig intro en
outro wordt voorzien, of Hiding
on the Backstreets dat maar
duurt en duurt. Of wat te denken
van I'm on Fire, een prachtig lied
over een plotseling opkomend li
bido, wat snel de kop wordt inge
drukt als het verwordt tot een or
dinaire meezinger. Er ontbreekt
een duidelijk concept of en dat
is ernstiger The E Street Band
past niet langer in het concept
dat Springsteen in gedachten
heeft.
Pas bij de toegiften, als Spring
steen ongekunsteld en primair
reagerend te werk kan gaan,
blijkt zijn grote kracht als rock
ster. Met knappe covers als raise
your Hand van Eddie Floyd en
Arthur Conley's Sweet Soul Mu
sic maakt hij duidelijk hoe groot
hij als entertainer is. Pas dan gaat
de Kuip echt op zijn kop. Pas dan
knikt Brinkman hij lijkt het te
hebben begrepen.
JOHN OOMKES
Bruce Springsteen tijdens zijn optreden
Bert Scliierbeek
onderscheiden
AMSTERDAM (ANP) - Schrijver
en dichter Bert Schierbeek is giste
ren op zijn zeventigste verjaardag
onderscheiden met de zilveren me
daille van de gemeente Amster
dam. Wethouder Luimstra van cul
tuur overhandigde de dichter de
onderscheiding tijdens een massa
le verjaarsviering in theater De
Brakke Grond in de hoofdstad.
Bert Schierbeek was daar "onder
valse voorwendselen" heengelokt.
Toen hij binnenkwam zat de zaal
stampvol met familie, vrienden,
collega-dichters en -schrijvers en
andere kunstenaars. Velen moes
ten genoegen nemen met een
staanplaats.
Prof. dr. Hugo Verdaasdonk.
hoogleraar aan de Universiteit van
Tilburg en voorzitter van de Vere
niging van Letterkundigen, over
handigde de jarige het boekje
'Schierbeek zeventig', waarin men
sen als schilder Jef Diederen, fil
mer Johan van der Keuken, filo
soof Fons Elders en Lucebert. ver
schillende kanten van Schierbeek
belichtten. De illustraties in de
boekjes zijn van Lucebert, Frank
Lodeizen, Frits Muller en Pieter
Holstein.
MONET Bij het veilinghuis So
theby's in Londen is een recordbe
drag van 14,3 miljoen pond (50 mil
joen gulden) geboden voor een
schilderij van Claude Monet. Het
was een recordprijs voor een doek
van Monet en de op twee na hoog
ste prijs die ooit op een veiling voor
een schilderij is betaald.
1 1 Nothing's gonna change -
Glenn Medeiros
2 4 Fast car - Tracy Chapman
3 2 Dirty Diana - Michael
Jackson
4 7 Perfect - Fairground At
traction
5 3 Theme from s express - S
Express
6 5 Blue monday '88 - New Or
der
7 10 South Africa - Revelation
Time
8 14 Push it - Salt 'n Pepa
9 9 Ma che bello - Eros
Ramazzotti
10 15 Wild world - Maxi Priest
11 6 Divine emotions - Narada
12 20 Love will save the day -
Whitney Houston
13 13 Ponte a cantar - Jose Feli-
14 18 Chica Cubana - Tatjana
15 8 Tomorrowo people - Ziggy
Marley
16 32 Pamela - Toto
17 23 Do you love me - The Con
tours
18 11 A love supreme -Will Dow
ning
19 17 My love - Julio Iglesias
Stevie Wonder
20 21 The race - Velio
21 12 Everywhere - Fleetwood
Mac
22 27 My one temptation - Mica
Paris
23 Breakfast in bed - UB 40 en
Chrissie Hynde
24 16 Bamboleo - Gipsy Kings
25 19 Fragile - Sting
26 39 Paradise - Sade
27 Check this out - L A Mix
28 31 The blood that moves the
body - A Ha
29 Born to be alive - Patrick
Hernandez
30 Circle in the sand - Belin
da Carlisle
31 33 Don't wanna give up -
Dennis Jones
32 22 Hold on to love - Jon An
derson
33 34 Anything for you - Grant
en Forsyth
34 Hotel California - The
Eagles
35 Doctorin' the tardis - Ti-
melords
36 26 Ye ke ye ke* Mory Kante
37 J28 The paybackmix part one
- James Brown
38 25 One more try - George Mi
chael
39 29 Alphabet st - Prince
40 24 Get lucky - Jermaine Ste
wart
De Leidse zangeres Wies
Cavé zingt voor alle
rangen en standen. Dat
doet ze al sinds haar
vroege jeugd. In die tijd
zong ze de namen van haar
broertjes en zusjes.
Hardop. Op straat en thuis.
Nu brengt zij
'levensliederen'.
Weemoedige liedjes. Deze
week staat zij met 'Het
Huisje bij de Brug', in de
Hollandse top 40. Zal de
Leidse zangeres de leegte
gaan opvullen die de
Zangeres Zonder Naam na
haar afscheid heeft
achtergelaten?
Wie weet. Misschien komt
nu de landelijke
doorbraak. Niet dat Wies
daar zo op zit te wachten.
Zij heeft al wat aardige
triomfen op haar naam.
Eén keer won zij een
Songfestival in
Voorschoten. Eén keer
bereikte zij daar een
tweede plaats, waarna een
van de juryleden naar haar
toekwam en zei: 'Mijn
excuses Wies'.
door
Cees van Hoore
LEIDEN - In Café 't Zuid. een in-
neemgelegenheid in het hart van
Leiden die Wies Cavé samen met
haar man beheert, grijpt de zange
res regelmatig naar de microfoon.
Vijf van haar singles hangen er aan
de muur. Wies zingt regelmatig in
dat café. Ook als er niemand aan
wezig is.
"Ik zing altijd. Zingen is mijn
manier van ademhalen. Zonder
een lied kan ik niet leven. Laatst -
het was op een zaterdag - zaten hier
twee oude mensen. Toen ik een
maal één liedje had gezongen, wil
den ze meer horen. Ik heb een heel
concert voor ze gegeven".
De zangeres komt uit een groot
gezin. Over haar jeugd wil zij liever
niet spreken. Maar het gekke is nu,
dat zij wel met een plaat in de hit
parade staat die gaat over een te
rugtocht naar haar geboortehuis.
De titel van de single is: 'Het huisje
bij de brug'. In dat huisje is Wies
Cgvé geboren. Over dat huisje
zingt zij: 'Maar gelukkig is één ding
uit die dagen gespaard. Het huisje
bij de brug, dat bleef nog bewaard'.
Is dat niet vreemd? Kan zij zich
wel vinden in de tekst die zij zingt,
een tekst waarin met heimwee
wordt teruggekeken naar die eer
ste periode in haar leven?
Wies Cavé:"Ik denk bij het zin
gen ervan aan andere mensen. Ik
leef me in in hun heimwee naar het
ouderlijk huis. Dat kan ik. Zo
wordt het ook voor mezelf mooier
dan het is geweest. Oké, natuurlijk
gaat het me bij het zingen in de eer
ste plaats om het publiek. Dat pu
bliek wil ik boeien, ontroeren.
Maar als ik zing, gebeurt er ook iets
met mezelf. Ik word weemoedig en
dat geeft me een groot geluksge
voel".
Achter de tap, die nog de sporen
draagt van het oranjefeest, wordt
een cassetterecorder ingeschakeld.
Plotseling klinkt het bekende intro
van Mario Lanza's wereldsucces
'Granada'uit de luidsprekers. Maar
het is Wies Cavé die hier zingt. Met
een stem als een orkaan, een stem
met een zeer apart, donker timbre.
Cavé: "Als 'Het huisje bij de brug'
een succes wordt, zal ik 'Granada'
gaan opnemen. Een prachtig lied,
vol hartstocht. Er is een Neder
landse vertaling van gemaakt Ik
zal de eerste vrouwzijn die dat lied
zingt".
Johnny Jordaan
Wies Cavé werd door Cor Steyn
ooit opgemerkt in het befaamde
Jordaancabaret. De hammondor
ganist tipte Johnny Jordaan, en die
zei toen Wies zich op een gegeven
moment in de zaal bevond plomp
verloren: 'Dames en heren,.het po
dium is voor Wies Cave'. En John
ny Jordaan was kritisch. De mees
te zangers en zangeressen vond hij
maar niks. 'Het lijkt wel of er een
toilet wordt doorgetrokken', zei hij
als hij ze hoorde zingen. 'Een toilet
in een afgekeurde woning'.
Wies Cave "En daar stond ik
dan. Ik zong dat de stukken er van
af vlogen. Er werd me vierhonderd
gulden per week geboden na dat
optreden, een heel bedrag voor die
tijd. Maar ik heb toen niet doorge
zet. Ik was toen net getrouwd, en
naderhand kwam het café. Ik dacht
bij mezelf: ik kan tóch wel zingen,
daar heb ik geen podium voor no
dig. Of ik toen een kans heb laten
liggen? Misschien wel. Maar ach, ik
heb zoveel kansen gehad. Iemand
zei me dat ik naar het conservatori
um moest. Hij had alles al voor me
geregeld. Ik stond voor dat deftige
conservatorium. Heen en weer liep
ik, heen en weer. Ik durfde niet
naar binnen te gaan. Het was een
andere wereld. Ik zong liever voor
de gewone mensen, over hun lief
en leed".
Nichtenclubs
Tijdens de uitreiking van de ere
penning van de stad Leiden aan de
Voorstelling: LaLaLa Human Steps met
New Demons. Choreografie en film: Edou-
ard Lock. Muziek: West India Company,
Rene Despers, Olio Romo. Zang: Priya
Khajuria. Gezien op 28 juni in de Stads
schouwburg in Amsterdam alwaar nog
vandaag en morgen.
AMSTERDAM - Eén van de
(westerse) eisen die men meestal
stelt aan kunst is die van de origi
naliteit. Iemand die twee keer
een (te) vergelijkbaar boek
schrijft of een (te) vergelijkbare
voorstelling maakt, kan het bij
ons wel schudden. Aan de ande
re kant heeft iedereen het er over
dat alles al gezegd en gedaan is
en originaliteit niet meer bestaat.
Een aardige paradox dus.
Gisteravond heerste er een
dergelijke paradoxale sfeer.
LaLaLa Human Steps, drie jaar
geleden de meest spraakmaken
de dansgroep op het Holland
Festival, presenteerde New De
mons. Veel mensen hoopten
blijkbaar op een nog spectacu
lairdere voorstelling dan vorige
keer maar voor de debutanten
onder het publiek deed de ge
constateerde herhaling van het
zo kenmerkende fysieke stunten
er niet toe.
De Canadese choreograaf van
de groep, Edouard Lock, wiens
Bread Dances bij het Nationaal
Ballet vorige week overwegend
jubelend ontvangen werd, her
haalt zichzelf inderdaad maar hij
voegt aan zijn handelsmerk wel
degelijk iets nieuws toe. In New
Demons zijn de bewegingen nog
steeds zeer acrobatisch, gedurfd
en risicovol: de dansers maken
wat men in turnjargon noemt he
le 'schroeven' in de lucht en
dankzij de perfecte timing gaan
alle gevaarlijke manoeuvres
goed. Het springen en vallen, het
tillen en het draaien eisen van de
ijzersterke dansers nog steeds de
conditie en kracht van een mara
thonloper.
Nieuw is echter de meer spiri
tuele en steeds duidelijker the
atrale inslag. Deels heeft dit te
maken met de combinatie van
westerse rockmuziek en de voor
ons mystieke Indiase zang. En
Lock zelf wordt wat tekstueler.
Zo gaat hij de zaal in om met een
versterkt apparaatje de hartslag
van een natuurlijk zenuwachtig
wordende toeschouwer te laten
horen. Of hij gaat op een spijker
bed van een meter hoog liggen.
De 'spijkers' worden langzaam
onder zijn lichaam vandaan ge
haald zodat op het laatst alleen
zijn schouders en voeten nog ge
steund worden. Dit als allegorie
voor de pijnlijke herinneringen
aan je verjaardag, aldus Lock.
Hij levert mild ironisch commen
taar op zichzelf zonder zichzelf
en zijn werk af te vallen. Even la
ter danst hij als een soepel en
slungelig slangemens een solo
die Indiase en westerse bewegin
gen subtiel verenigt. Prachtig,
prachtig, prachtig.
Lock is iemand die kolkt van
ideeèn die hij op zeer uiteenlo
pende manieren vertaalt: slow
motion filmopnamen van vlie
gende dansers, vogels en jagende
leeuwen, brandende poppen in
een heus poppenkastspel, elec-
tronische effecten, voor elk idee
vindt Lock een vorm. Risicovolle
bewegingen blijven zijn basis,
dat wel maar nu voegt Lock er
iets spiritueels aan toe.
Een andere eis, die ik zelf
graag aan een voorstelling stel, is
die van de noodzaak en de gedre
venheid. New Demons is één van
de weinige voorstellingen waar
van je het gevoel krijgt dat ze ge
maakt moest worden. Ieder on
derdeel van de fragmentarische
voorstelling is een eenheid in in-
tensie. Elk onderdeel heeft een
enorme zeggingskracht. Dat
Lock zich ook tijdens de voor
stelling in zijn bewegingsvoca
bulaire wat al te veel herhaalt, is
hem wat mij betreft vergeven.
New Demons geeft wat elke
voorstelling zou moeten geven:
stof tot nadenken.
Zangeres Zonder Naam. nu zo'n
anderhalve maand geleden, zong
Wies Cavé een potpourri van lied
jes van de gelauwerde zangeres. In
de zaal werd gefluisterd dat hier
haar opvolgster stond. Wies Cavé
heeft een 'snik in haar stem' die
maar weinig zangeressen hebben.
Daarbij heeft zij ook nog eens een
keer een enorm volume en zou zij
bij wijze van spreken gemakkelijk
zonder microfoon kunnen zingen.
De plechtigheid was georgani
seerd door de Leidse Werkgroep
Homoseksualiteit. Met die bewe
ging heeft de zangeres een grote af
finiteit. Als vertolkster van het Ne
derlandse levenslied staat zij vier
kant achter het lied dat De Zange
res Zonder Naam zong over Anita
Bryant, de fanatieke homohaat-
ster. 'Homo is where the heart is?'
Cavé: "Ik treed heel graag op in
nichtenclubs, dat is een ding dat
zeker is. Als die mensen je na het
optreden een bos bloemen aanbie
den, dan krijg je ook een bos. Dat is
met zoveel zorg uitgezocht. Daar
word je stil van. Maar ook voor stu
dentenverenigingen treed ik graag
op. Laatst nog bij Augustinus. 'Ga
nog een uurtje door met zingen',
vroegen ze me, 'Dan krijg je er wat
geld bij'. Ach, ik had het erg naar
mijn zin en dan vind ik geld niet be
langrijk. Dus ik ben tot in de kleine
uurtjes blijven zingen. Ook hier in
de zaak komen er af en toe studen
ten om naar mijn liedjes te luiste
ren. Dan daag ik zo'n jochie uit.
Dan ga ik breeduit voor zo'n verle
gen student staan te zingen. Gaat-
1e weg met een rood hoofd. Heer
lijk. Ach, ik zing voor iedereen. Het
maakt niet uit waar. Ik heb laatst
eens ergens gewoon in een huiska
mer opgetreden, dat hadden ze me
gevraagd. Ik kende die mensen
niet. Kom ik daar opeens een ken
nis tegen die zegt: 'Zeg Wies, je gaat
toch hopelijk niet zingen, he. je
gaat de boel toch niet lopen verzie
ken'. Geintje natuurlijk. Maar ik
had wel even de bevert".
Edith Piaf
De zangeres heeft het liefst dat
de mensen tijdens haar optreden in
beweging zijn, dat zij dansen bij
voorbeeld. Het optreden in een
zaal, waar alle ogen op haar zijn ge
richt, gaat haar weliswaar goed af,
maar zij vraagt zich daarbij altijd
af: 'Zouden ze wel luisteren? Ko
men die mensen dan echt allemaal
voor mij?'. Wies Cavé:"Ja, als ze
daar allemaal zo stil zitten, dan kijk
ik ze aan en denk ik: vind je het wel
goed, wat ik doe. Ik vind mezelf
nooit goed genoeg. Maar als ik dan
het applaus hoor, ben ik gerust.
Dan heb ik de mensen weten te ra
ken. In hun hart, in dat hart dat
achter die zondagse kleren zit".
Scabreuze teksten of teksten
waarin vloeken voorkomen, krijgt
de zangeres niet over haar lippen.
"Dat deed een Edith Piaf ook niet.
Zij zong dan wel liederen van de
straat, maar ordinair of gemeen
was het nooit. Zij zong met haar
hart en dat doe ik ook. Zij is, samen
met de De Zangeres Zonder Naam,
mijn grote voorbeeld. En Amalia
Rodriquez, die ook. Die heeft net
zo'n snik in haar stem als ik. Dat
doet me wat, die weemoedige snik
om alles wat verloren is, alles wat
voorbij gaat".
Kwaliteit
'Het Huisje bij de Brug', de
single waarmee de Leidse zangeres
landelijk lijkt te gaan doorbreken,
wordt uitgegeven door 'Corduroy',
de maatschappij waarbij ook BZN
platen uitbrengt. Men heeft daar al
le vertrouwen in Wies Cavé. Er zijn
tot nu toe zes platen uitgebracht,
zes eigen composities, waaronder
'Het huisje bij de brug'. Zal Cavé
met deze plaat de erkenning krij
gen die zij verdient? Haar manager
Gé Kluts: "Wat kwaliteit heeft,
komt er, hoe lang het ook duurt. En
Wies heeft kwaliteit. Het gaat al
leen om het juiste moment. En dat
moment is, denk ik, nu aangebro
ken".
(Wies Cavé zal morgenmiddag
met haar laatste plaat te horen zijn
op Radio 2 in het programma van
Will Luikinga (17.03-19.00 uur)
Valse Appels
opgespoord
AMSTERDAM (ANP) - De Amster
damse politie heeft gisteren bij een
kunstgalerie aan de Wetering
schans 73 litho's, die waren toege
schreven aan Karei Appel maar
vrijwel zeker vals zijn, in beslagge
nomen. De galeriehouder is door
de politie aangehouden voor ver
hoor.
De valse litho's maakten deel uit
van een partij van 1000 tot 1100
exemplaren met een totale waarde
van ruim één miljoen gulden als ze
tegen de normale prijs zouden wor
den verkocht.
De politie ging tot actie over na
dat de zaakwaarnemer van Karei
Appel, die zelf in het buitenland
verblijft, aangifte bij de politie
deed van de aanwezigheid en ver
koop van valse litho's in genoemde
galerie. Volgens deze zaakwaarne
mer zouden de valse litho's in di
verse galeries in Nederland te koop
worden aangeboden. De in beslag
genomen litho's hebben een afme
ting van 55 bij 70 centimeter. Van
de in beslag genomen partij waren
er 21 ingelijst, de rest nog niet. De
galeriehouder bood de litho's aan
voor 495 gulden per stuk. In een
brochure liet hij weten dat de nor
male prijs 1000 gulden was. Hij zei
tegenover de politie niet te weten
of de litho's echt of vals waren. De
aangeboden exemplaren waren
ook genummerd en gesigneerd,
maar volgens Karei Appels zaak
waarnemer was ook hier sprake
van vervalsing.
De politie, die zegt nu al voor bij
na honderd procent zeker te zijn
dat het hier om vervalste litho's
gaat, zal nog een onafhankelijk
deskundige een onderzoek laten
instellen.
Slotconcert
HF afgelast
AMSTERDAM (ANP) - Het slot
concert van het Holland Festival
op 30 juni in het Amsterdamse
Concertgebouw gaat niet door we
gens ziekte van de dirigent Klaus
Tennstedt.
Tennstedt, de chef-dirigent van
het London Philharmonic Or
chestra, zou naast Mahlers vijfde
sympfonie het vierde hoorncon
cert van W.A. Mozart ten gehore
brengen met medewerking van de
hoornist J. Slagter.
Tennstedt lijdt aan een schou
derontsteking. "Een groot aantal
pogingen om een passende vervan
ger te vinden strandde", aldus de
woordvoerder van het orkest.
Slagter, die tijdens het slotcon
cert de Nederlandse Muziekprijs in
ontvangst zou nemen, krijgt deze
onderscheiding nu uitgereikt in
het seizoen 1988-'89. "We willen bij
die uitreiking het hoornconcert
van Mozart uitvoeren en dat is or
ganisatorisch op korte termijn niet
mogelijk", aldus de woordvoerder.
Wies Cavé: "Ik vind mezelf nooit goed genoeg'
