mij
in hun ban'
'Vrouwen hebben
J Julio Iglesias nog niet helemaal veramerikaniseerd
EÉ
Geslaagde
eerste
avond KFSL
Sinatra, Minel
vragen samen
li en Davis jr.
1,5 miljoen
GEVARIEERD
Ex-fotograaf
was geziene
'strandjutter'
Speelduur
veel te kort
Oud hitwerk
in nieuw pak
Uithalen in
het Mokums
KUNST
PAGINA 37
LEIDEN "Een podium bie
den aan (Leidse) theatermakers
in de ruimste zin van het
woord, die zich door middel
van korte uitvoeringen aan het
Leidse publiek willen presente
ren". Ziedaar de doelstelling
van het Korte Stukken Festival
Leiden (KSFL), dat gister
avond zijn eerste aflevering
mocht beleven.
Eigenlijk past het optreden
van de Leiderdorpse toneelver
eniging Toverlei dus niet in dit
kader. Men brengt een gedeel
telijke reprise van een produk-
tie, die eerder dit seizoen in pre
mière is gegaan. Het gaat hier
om het laatste (en het leukste)
deel uit het drieluik 'Plaza Ho
tel' van Neil Simon.
De sfeer bij dit soort gelegen
heden is trouwens toch vaak zo
informeel en ongedwongen,
dat alle presentaties welwillend
worden ontvangen. Als je nou
maar voldoende daar in mee
gaat, wordt je vanzelf minder
kritisch. Eigenlijk is alles dan
op zijn minst 'best wel' aardig.
Per definitie bestaat een open
podium nu eenmaal uit een
ratjetoe van totaal verschillen
de optredens. Dat laatste sluit
overigens een bepaalde kwali
teitsambitie van de kant van de
organisatoren niet uit. Met het
oog op volgende festivalavon
den wint die ambitie het hope
lijk van de vrijblijvendheid.
Gruppo Trutto Dramatico
liet zich met een voetbal-fanta
sie van de luchtige kant zien.
Vooral slapstick met een snufje
absurdistisch theater. Meer dan
een grap (een actuele grap - dat
wel) was het optreden verder
niet. Er wordt met veel bier ge
stoeid op het podium, dat tege
lijk een voetbalkijkende huis
kamer en het speelveld voor
stelt. Veel pret om een knoei
boel. Jaap Metzlar doet dat alle
maal nog eens over, als hij zich
tijdens een onappetijtelijke
schranspartij aan hamburgers,
ketchup en milkshakes te bui
ten gaat. Goed beschouwd is
zijn demonstratie alleen maar
gênant niet te hopen dat dit
het peil van de toekomstige bij
dragen van het KSFL moet
worden. Het optreden van
Metzlar (die tevens op zijn be
faamd verstrooide wijze de
avond presenteerde) maakte
deel uit van vijf sketches door
LEST, die voor de rest wel
grappig waren.
Imperium had een slimme
grap bedacht door met drie he
ren 'Play' van Beckett te spelen
en zich niet aan de voorgeschre
ven ene man en twee vrouwen
te houden. Verder bood de
avond nog zang, Film en leuke
play back.
WIJNAND ZEILSTRA
ROTTERDAM (GPD) - Frank
Sinatra, Liza Minelli en Sammy
Davis jr zullen eind april 1989 tij
dens een gezamenlijke tournee
door Europa ook in Rotterdam
optreden. "Het enige probleem is
nog de prijs. Ze vragen voor één
optreden 1,5 miljoen gulden.
Daarover zijn we aan het onder
handelen," zegt impresario Lou
van Rees, die het Amerikaanse
showtrio samen met Mojo Pro
ductions naar Ahoy' wil halen.
"Als de vraagprijs zo hoog blijft
gaat een toegangskaartje gemid
deld tussen de 200 en 300 gulden
kosten."
Sinatra en Davis jr. begonnen
vorig jaar aanvankelijk samen
met Dean Martin aan een opzien
barende tournee door de Vere-
nigde Staten van Amerika. De
drie zo langzamerhand bejaarde
showsterren (de 'oudjes' werden
ze genoemd) waren gezamenlijk
meer dan 200 jaar oud. Tijdens de
tournee moest Dean Martin in
een ziekenhuis worden opgeno
men. Zijn plaats werd ingeno
men door Liza Minelli. Het ziet er
op het ogenblik niet naar uit, dat
Martin op de planken zal terug
keren.
Lou van Rees bracht Frank Si
natra al verscheidene keren in
Nederland op de planken: "Ik
heb nog altijd een intensief con
tact met The Voice. Hij komt
graag nog eens een keer. Maar ja,
die prijs, hè. Een vijfde gaat zo al
rechtstreeks naar de belastingen,
een ton of drie dus, voor één con
cert."
Bram van Leeuwen
Uiteindelijk viel de groep hele
maal uiteen en resteerde het duo
Dominic Grant en Julie Forsyth,
dochter van de bekende Britse
entertainer Bruce Forsyth.
Nadat de formule in Engeland
was uitgewerkt verhuisde het
duo naar ons land en boekte nog
een incidenteel succesje. Het
tweetal nam onlangs een nieuwe
elpee op, waarin de hele Guys en
Dolls-geschiedenis nog eens de
revue passeert.
Een aantal oude successen,
zoals 'The sun ain't gonna shine
anymore' (ook Spector), 'You
don't have to say you love me'
(oude hit van Dusty Springfield)
en 'Angel of the morning' zijn er
op terug te vinden. Soms in een
nieuwe cover.
Het oude hitwerk wordt aange
vuld met het nummer 'Go' dat
door Julie zelf werd geschreven
en dat de Britse inzending was
voor het Eurovisie-songfestival.
Verder een up-tempo nummer
'Caught in the rain'. Meest ver
rassende nummertje is 'A ditty
two', een a capella gezongen du-
etje dat helaas maar kort van
duur is.
NEW YORK Julio Iglesias zegt
al verloren te zijn zodra één mooie
vrouw hem in zijn donkere ogen
kijkt. Kun je nagaan wat er gebeurt
wanneer er een stuk of dertig hem
opwachten. Van een tweede onder
onsje in zijn kleedkamer, zoals uit
drukkelijk afgesproken, komt dan
ook niets terecht. Zijn haastige ver
ontschuldigingen mogen er even
wel zijn: twee stevige pakkerds, op
iedere wang één, plus in het rech
teroor de gefluisterde toevoeging
Succes met je nationale elftal op
het Europees kampioenschap. En
weg is de grote verleider. Richting
limousine, die buiten voor de Ra
dio City Music Hall al een half uur
tje staat te spinnen en reeds is ge
vuld met weer ander vrouwelijk
schoon.
Terug naar de eerste confrontatie
eerder op de dag in zijn hotelka
mer. Julio Iglesias, in zijn jeugd
een beloftevol doelverdediger bij
Real Madrid, wil (zogenaamd) niets
meer weten van het Nederlandse
voetbal. Eindhoven, waarmee na
tuurlijk PSV wordt bedoeld, is de
grote boosdoener. "Hou daar alsje
blieft over op, wantje doet me pijn.
Hebben wij bij Real het beste team
sinds vele jaren bij elkaar, worden
we door die veel mindere Hollan
ders uitgeschakeld. Verschrikke
lijk, want die lui konden thuis niet
eens een doelpunt maken. En nu
hoor ik dat ze zonder te scoren zelfs
ook nog de Europa Cup hebben ge
wonnen. Wax zijn dat voor geluks
vogels?"
Over de kansen van Spanje op
het EK in Westduitsland is deze
kenner op voorhand niet zo
optimistisch. "Ons clubvoetbal is
erg sterk, maar met het nationale
elftal wil het eigenlijk nooit luk
ken. Vreemd. Niemand die precies
kan zeggen waarom dat zo is. Maar
goed, hoe het kampioenschap voor
ons ook verloopt, ik zal het blijven
volgen, via de satelliet."
Julio Iglesias is dus nog niet zo
veramerikaniseerd dat hij zijn fa
voriete sport, die hij als beoefenaar
na een zwaar auto-ongeluk moest
opgeven, verwaarloost. Wel moet
de Spaanse wereldveroveraar be
kennen dat Amerika zo langzamer
hand een tweede vaderland voor
hem is geworden. Wat hem betreft
geen kwaad erover. Integendeel.
"Ik ken alle kritiek op dit land,
AMSTERDAM - De uitvaart, zo'n
twee jaar geleden, van Walter Carl
Gluck, fotograaf van het Ameri
kaanse blad Life, in Amsterdam
gebleven na de moord op Kenne
dy, daar bekend geworden als Vik
tor IV, kunstenaar en tovenaar. Op
een door hem geschapen drijvend
eiland in de Amstel: zijn witte kist.
'This side up', 'deze kant boven",
staat er in de sjablone letters waar
van de Amsterdammer geworden
Amerikaan, zo veel van zijn 'iko-
nen' voorzag: drijfhout uit Amstel
en IJ dat hij droogde, teerde, ver
niste, kerfde met zijn mes. Op het
afval dat hij tot wondere kunst ver
mocht te herscheppen drijft hij
naar zijn laatste rustplaats, de be
graafplaats Zorgvlied aan zijn ge
liefde rivier in zijn bewonderde
stad. Honderden hangen over de
leuning van de Magere Brug.
'Thank you Amsterdam' staat in
de witte baan van de Nederlandse
vlag die halfstok op het eiland wap
pert. De Amerikaanse vlag bedekt
de kist, geflankeerd door een
vrouw in het zwart, frêle maar Fier,
Victors weduwe, de Deense Ina
Munck. In de kist, zijn onafschei
delijke mes. En een van zijn be
roemd geworden Bulgar Time hor
loges, zonder 6, zonder kleine wij
zer, met dubbele snelheid tegen de
tijd inlopend. 'The time is always N
O W', 'de tijd is altijd N U'.
De dood treft hem als hij repara
ties aanbrengt aan de onderkant
van zijn 'eilandenrijk', zijn drijven
de kasteel in de Amstel bij de Blau
we Brug. De man die zo veel oer
kracht uitstraalt, de bebaarde ge
spierde Viking, wordt onder water
getroffen door een hartaanval. Hij
en zijn geliefde rivier vinden elkaar
in het uiterste. Een mooiere dood
voor Viktor IV is ondenkbaar. Zijn
eilanden moeten uit elkaar worden
getrokken om het er in verstrengel
de lijk te kunnen vinden.
In Museum Fodor aan de Kei
zersgracht, waar Viktor IV bij ope
ningen een graag geziene gast was,
missen ze zijn indrukwekkende
aanwezigheid. Daar nu is tot en
met 10 juli een door Ad Petersen
samengestelde tentoonstelling van
Viktor's werk te zien: tekeningen,
'logboeken', 'ikonen', klokken en
horloges en de reconstructie van
een deel van zijn atelier o,? zijn drij
vende eilanden in de Amstel.
Het geurt in Fodor naar stro,
overal voorwerpen van het water:
oud hout met opzettelijk primitie
ve voorstellingen. Viktor: verrukt
Julio Iglesias: 'Ik heb heel Europa links laten liggen'
zal me niet meer laten verdringen.
IK ben ik netT als mijn vader: een
Julio Iglesias - woonachtig in
Florida (even buiten Miami) maar
vrijwel voortdurend uithuizig - kan
niet genoeg benadrukken dat hij
voor bredere erkenning in 'het
mekka van de showbusiness' zeer
veel offers gebracht. "Ik kende
geen Engels, dus ik heb les geno
men. Zowel zang- als spraakles.
Soms negen, tien uur per dag. Ik
heb opnieuw leren lopen, want dat
deed ik ook niet Amerikaans ge
noeg. Kortom ik heb alles gedaan
èn zeer veel gelaten. Heel Europa
heb ik links laten liggen. Holland,
Duitsland, Frankrijk, Italië, stuk
voor stuk heb ik die landen in de
kou laten staan. Niet zo netjes te
genover mijn fans, maar hier lag en
ligt voor mij de uitdaging. In al die
jaren had ik wel tientallen albums
op de Europese manier kunnen op
nemen. In plaats daarvan zijn het
er twee volgens een Amerikaans
concept geworden."
Duetten
In vergelijking met zijn eerste
Engelstalige experiment '1100 Bel
Air Place' (uit 1984acht Julio Igle
sias de zojuist verschenen opvolger
'Non Stop' (vanzelfsprekend) 'on
eindig veel volwassener'. Naar
schatting 600 tot 700 studiodagen
zijn er in gestoken en voor de bij
rollen werden tal van (sessie) ve
detten (Pauliho DaCosta, David
Paich, David Foster, Siedah Gar
rett) aangerukt. Voor zijn meest
prominente gast, Stevie Wonder,
hoefde Iglesias naar eigen zeggen
nog de minste moeite te doen. Hun
samenzang 'My Love', thans ook in
half Europa een dikke hit in wor
ding, kwam ook min of meer een
spontaan tot stand. "Nadat Stevie
me het nummer had aangeboden,
stelde hij mij zelf voor de mondhar-
a-partij te komen spelen.
Toen we in de studio bezig waren
kwamen we vanzelf op het idee om
er een duet van te maken, aldus
de voormalige advocaat, die vooraf
juist had besloten om niet opnieuw
met een Amerikaanse superster te
gaan samen zingen. ,,Na de goed
ontvangen duetten met Diana Ross
en Willie Nelson zou dat fout zijn
voor mijn imago, dacht ik eerst.
Omdat de rest van de plaat zoveel
sterke songs bevat, heb ik het er
toch maar op gewaagd. En blij dat
ik daar om ben. In de korte tijd dat
ik met Stevie samen was heb ik zo
veel van hem geleerd. Zijn gevoel
voor muziek is echt ongelooflijk."
'Non Stop', zijn zestigste lang
speelplaat, heeft Julio Iglesias op
gedragen aan zijn vader. Niet om
dat er iets bijzonders met hem zou
zijn, maar omdat de zanger er zich
thans meer dan ooit van bewust is
dat Julio Iglesias Sr. zijn aller
grootste vriend is. "Mijn vader is de
enige op wie ik altijd kan rekenen,
de enige die altijd voor me klaar
staat zonder iets terug te verlan
gen. Ik heb daarnaast ook veel be
wondering voor hem als medicus
en als survivor. Dat je hem er niet
onder krijgt heeft men vier jaar ge
leden, toen hij gekidnapt werd, wel
kunnen zien. Dankzij hem ben ik
uit hetzelfde hout gesneden. Dat
betekent niet dat we het altijd eens
zijn. Maar al te vaak krijg ik van
hem de wind van voren. Van hem
kan ik echter de kritiek velen. Hij
kan zijn bezwaren altijd met rede
lijke argumenten verdedigen. An
deren die mij aanvallen meestal
niet, die willen me dan alleen maar
onderuit halen."
bliek. En dat kan maar geen ge
noeg krijgen van zijn nummers
waarin vrijwel zonder uitzonde
ring de vreugde en het verdriet
van relaties worden uitgedragen.
De ene keer kan Andre zijn ge
liefde geen uurtje missen, de an
dere keer wel, zelfs als kiespijn.
Met 'Liefde, leven, en geven'
maakt hij het dozijn langspelers
bij EMI vol. De serie begon in
1980 met "n Vriend'. De stilte die
de laatste tijd een beetje rond Ha-
zes hing is verbroken met 'We
houden van Oranje', een meezin
ger waaraan het Nederlandse elf
tal onlangs in het Noordwijkse
Huis ter Duin zijn medewerking
verleende.
Dat nummer vormt het sluit
stuk van de plaat. Geopend
wordt met 'Blijf maar hier', dat
ook op single is uitgebracht en
merkwaardigerwijs op de elpee
'Blijf bij mij' heet.
Verder is het merendeel van
het repertoire weer gerecruteerd
uit het Italiaans zodat de lange
uithalen met een onvervalst Mo-
kums accent van André weer uit
de speakers kunnen schallen.
Kant 1 sluit af met 'Bedankt mijn
vriend' dat is opgedragen aan
zijn begin van het jaar bij een ver
keersongeval omgekomen pro
ducer Tim Griek. En kant 2 be
gint met een stukje Hazes-blues.
Na zijn roek-uitstapjes van een
paar jaar geleden weer eens wat
anders.
Na 'Un hombre solo' heeft de
Spaanse zanger Julio Iglesias
zijn tweede engelstalige elpee
opgenomen. Daarop is als afwis
seling weer eens een duet te vin
den. Iets bijzonders, want eerder
deed hij dat slechts met ex-Su-
preme Diana Ross en country-
zanger-met-geb'arsten-stem Wil
ly Nelson ('To all the girls I've
loved before'). Ditmaal is Stevie
Wonder aan de beurt.
Stevie Wonder componeerde
het nummer 'My love' zelf en le
vert op de plaat ook een instru
mentale bijdrage met harmonica
en keyboards. Iglesias, die aan
de vooravond staat van een grote
tournee door zuid-Europa en dit
jaar al optrad in Noord- en Zuid-
Amerika, de Filipijnen, Japan,
China en Australië, heeft inmid
dels al zo'n 60 elpees op zijn
naam staan. Dat leverde hem een
kleine 700 gouden en ruim 200
platina-platen op. Becijferd is
dat iedere 30 seconden wel er
gens op de aardbol een song van
hem op de radio wordt gedraaid.
De nieuwe lp biedt weinig ver
rassingen of het moet zijn de on
aangename dat de speelduur van
ruim 37 minuten wel erg kort is.
Bij de 9 composities is een enke
le oudere die hij al eerder in het
Spaans opnam maar die nu van
een engelse vertaling is voorzien.
Het best beviel mij 'Ae Ao', een
nummer in een Zuidamerikaan-
se ritme en 'Love is on our side
again', waarin de karakteristieke
sensuele Iglesias-sound volop
aan bod komt.
The Grant and Forsyth Story -
RCA - PL71758.
De Britse groep groep Guys en
Dolls hadden aan het eind van de
jaren zeventig een paar grote
hits, waarvan 'You've lost that lo-
vin' feeling' ongetwijfeld de be
kendste was. Overigens geen
nieuw nummer want The Righ
teous Brothers hadden al eerder
faam verworven met dit nummer
van Phil Spector, Barry Man en
Cynthia Well.
De groep werd vooral bepaald
door Dominic Grant en een klei
ne donkerharig zangeresje dat
over een uitstekend stemgeluid
beschikte. De samenstelling van
de groep was echter weinig
hecht en zo wisselde de groep
nogal eens van samenstelling.
Julio Iglesias heeft zich sinds 1984 niet
meer in Nederland vertoond. De Spaanse
charmezanger heeft het te druk gehad
met de verdere ontwikkeling van zijn
Amerikaanse carrière, die via 'To All
Girls I've Loved Before' (met Willie
Nelson) na enige jaren kwakkelen de
gewenste impuls kreeg. Met een nieuw
duet, 'My Love' met Stevie Wonder, is de
Madrileense vrouwenheld inmiddels in
onze hitparade teruggekeerd. De single is
afkomstig van zijn tweede Engelstalige
album 'Non Stop', waarmee Julio Iglesias
ook hier weer ouderwets denkt te kunnen
scoren. Tijd om zijn nieuwe repertoire in
eigen persoon te komen promoten heeft
hij niet, want zijn wereldtoernee die is
reeds begonnen. In New York, waar hij
negen avonden lang de prestigieuze
Radio City Music Hall vulde en in
vervoering bracht, zocht Louis Du Moulin
hem op.
maar ik vind het toch een super-
land. Iedereen met talent, die hier
komt om zich te ontplooien krijgt
daar toch maar de gelegenheid. En
zeg jij als Nederlander niet dat dat
niet waar is. Want hoeveel landge
noten zijn er niet hier naar toe ge
komen? Van, Van, Van, bijna alle
achternamen van toonaangevende
personen lijken er wel mee te be
ginnen."
Houden van
Van het land houden is een voor-
waardè om er als artiest te kunnen
slagen, is de stellige overtuiging
van de bijna 45-jarige wereldster.
"Doe je dat niet, vergeet het dan
maar." De Verenigde Staten ken
nen daarnaast nog een andere eis:
een grondige kennis van de eigen
muziekcultuur. "Je maakt hier
niets klaar wanneer je niet weet
hoe Amerikaanse muzikanten en
producers werken. Alles wat ze,
doen heeft een bepaalde beat, die
men elders in de wereld niet kent.
Die touch (knipt met zijn vingers)
hoor je misschien niet altijd, maar
ze is er wel, altijd. Of je nou Willie
Nelson hoort of Diana Ross. Na
acht jaar heb ik eindelijk het gevoel
over eenzelfde muzikaal instinct
als zij te beschikken. Prompt heb
ik ook het idee dat de Amerikanen
me in hun hart hebben gesloten,
me niet meer zien als een van die
vele buitenlanders, die het hier
proberen en al dan niet heel even
succesvol zijn."
Verlamd
Voor zijn drie eigen kinderen,
sinds het tweede huwelijk van zijn
ex-vrouw Isabel onder zijn hoede,
is Julio Iglesias een veel minder
voorbeeldige vader. "Ik probeer
zowel een moeder als een vader
voor ze te zijn, maar dat lukt niet
echt. Alleen al in fysiek opzicht
schiet ik tekort. Gelukkig dat mijn
moeder altijd kan bijspringen, zo
dat ik zeker weet dat ze toch in goe
de handen zijn. Geestelijk ben ik
natuurlijk te veel met mezelf bezig
om eenzelfde rol als mijn vader te
kunnen vervullen. Toen ik na mijn
auto-ongeluk verlamd was heeft hij
twee jaar van zijn leven gegeven
om mij weer lopen te leren. Het zie
kenhuis, waarvan hij geneesheer-
directeur was, kon de pot op. Ik
ging voor. Ik denk niet dat ik als va
der in een soortgelijke situatie zelf
alles zou kunnen laten vallen."
De zingende hartebreker geeft
even oprecht toe dat hij toch wel
opnieuw zoekende is naar ware
liefde. "Nee, een vaste relatie heb
ik op dit moment niet. Het opbou
wen van zoiets kostbaars blijkt nu
eenmaal heel moeilijk. Voor ieder
een, vermoed ik, maar voor mij he
lemaal. Dat neemt niet weg dat ik
me kostelijk vermaak. Vorig jaar
zat ik in de put, daar heb ik me uit
geknokt. Vooral door weer volop
aan de slag te gaan. Nu geniet ik
overal weer van. Vrouwen blijven
me fascineren. De spanningen die
ze bij mannen oproepen, wat hou
ik daar van. Vooral als ik die zelf
voel."
Zijn 'Too Many Women', een van
de succesnummers in zijn nieuwe
show waarmee Igelsias (pas) in no
vember naar Nederland komt, is
dan ook allesbehalve serieus be
doeld. "Alhoewel, de oude man,
die ik speel, ben ik intussen ook
wel een beetje. Of dacht je echt dat
ik nog zo tekeer ging. Heus, mijn
reputatie als vrouwenverslinder is
groter dan mijn feitelijke prestatie.
Of ik die meisjes dan niet mis
bruik? Ach kom, ik verkracht ze
toch niet? Ik ben alleen maar lief
voor ze èn eerlijk. Ik geniet van ze
en zij van mij. Vrouwen zullen al
tijd mijn eerste en meest diepgaan
de hartstocht zijn. Al vanaf mijn
vierde hebben ze me in hun ban."
Schoonheid
Voor zijn immense succes op al
lerlei fronten heeft de rascharmeur
maar een simpele verklaring. "Het
gaat niet om de schoonheid zelf,
maar om het wekken van de illusie.
Hoeveel kerels lopen er hier in
New York niet rond die er beter uit
zien? Ontelbare! Het punt is alleen,
zij verkopen zich slechter dan ik.
Iedere minuut staat er ergens ter
wereld een nieuwe zanger op die er
beter uitziet dan ik en ook nog eens
beter zingt. Of die ook de top haalt
is zeer twijfelachtig. Daarvoor
moet je jezelf ook kunnen verko
pen. En om er te blijven moet je
ook een knokker zijn. Ik ben dat. Ik
Victor IV.
van het hout dat hij opviste. Viktor
IV, steeds meer zeebonk op zijn
weelderig bloeiende en groeiende
schip, de Berendina Fennegina,
lijkt er elk moment zelf te kunnen
zijn, om in een van zijn 'logbooks'
te schrijven, te schetsen, te note
ren, te tekenen, wat hem die dag is
overkomen, wat hem die dag is in
gevallen. Zijn ondagelijkse kijk op
dagelijkse dingen. Het is een terug
gaan in de tijd. Of een verdergaan.
Het doet er niet toe of het kwart
vöor elk of kwart over elf is op deze
tijdloze tentoonstelling. 'The time
is always NOW'.
Op 22 november '63 wordt de
Amerikaanse president Kennedy
in Dallas vermoord. Walter Carl
Gluck, een atletische Amerikaan
op gympjes met bebop-haar, vijf
fototoestellen om de hals, rijdt dan
in Amsterdam rond op een scooter.
De in '30 in Florida geboren foto
graaf staat in eigen land te boek als
een moeilijke jongen met een zo
hoog IQ dat het hem niet kan sche
len hoe hoog dat IQ wel is. Daar in
het Amsterdam van Provo en hap
penings voelt hij zich thuis, de ge
boren anti-meeloper. Daar vindt hij
de ruimte om metershoge, slechts
met ladders bereikbare, geëmotio
neerde schilderijen te maken over
de moord op Kennedy. Hij blijft in
het tolerante Amsterdam als een
gewaardeerde strandjutter. Een
tijdloze kunstenaar die nergens bij
hoorde, dat ook niet wilde. Een su
per individualist. Geen hippieko
ning zoals wel is beweerd. Geen
tweede Anton Heyboer of een
tweede Robert Jasper Grootveld.
Maar wel een bijzondere kunste
naar die een bijzondere stad wist te
'verbijzonderen'.
André Hazes weer veel uit het
Italiaans gerecruteerd (foto pr)
André Hazes - Liefde, leven,
geven - EMI 7905581
De Amsterdamse zanger An
dré Hazes heeft zo zijn eigen pu-
