'Als zo'n systeem er eenmaal is, werken mensen ook mee' Vakantieganger wil best vroeg opstaan voor zijn vliegreis Tienjarige glasbak verovert de wereld Bierkratjes omgesmolten tot tuinstoel Christelijke gereformeerden trekken zich terug uit GOS PAGINA 2 VRIJDAG 10 JUNI 1988 ROTTERDAM De glasbak be staat tien jaar. Leve de glasbak en al zijn afgeleide vormen, zoals de plasticbak, de olie-bol, de papier bak, de textielbak en de blik-van- ger. Een succesverhaal is die glas bak geworden. Want mede dankzij de twee typen glasbakken komt 53 percent van al het Nederlandse glas weer terug. In de 'groene' ge meenten loopt dat getal soms op tot 82 procent, terwijl in de verste delijkte gebieden het een eind on der de 50 procent blijft steken. "Kennelijk is men in de groene ge meenten milieubewuster", consta teert Jos Kouwenhoven (52) direc teur van Kotrac in Rotterdam. Zijn fabriek laat op drie plaatsen in Ne derland (Heerenveen, Stolwijk en Helmond) de bekende halve bollen maken waar afvalprodukten in te rechtkomen. door Herman Moscoviter "Laat niemand mij vertellen dat het verzamelen van afvalstoffen een druppel op een gloeiende plaat is. Allerminst. Daarbij moetje niet willen schoppen tegen vervuilende multinationals en klagen dat de Af valverwerking Rijnmond en ge meentereiniging er zo'n puinhoop van maken, als je zelf niet de goede mentaliteit hebt. Je moet gewoon beginnen met het scheiden van het afval in het huishouden. Iedereen helpt dan mee aan een schoner milieu en aan energiebeparing". Kouwenhoven heeft inmiddels niet alleen meer die bolvormige glascontainer geleverd aan de ge meenten waar hij voor werkt. In Breda, Zevenbergen, Teteringen en het Belgische Leuven heeft hij een hele serie klonen van de glas bak staan. Daar wordt gekleurd en wit glas los verzameld, blik, karton, textiel, plastic afval, papier en olie. De Belgen hebben geconsta teerd dat als je zo'n serie bij elkaar zet en de mensen weten de afval- Weet waar u op zit, waar u uw vuil nis in verpakt of waar u kompost in maakt. Mogelijk bestaat uw stoel, uw vuiliszak, uw kompostvat uit een aantal vermalen en omgesmol ten pilskratjes van een grote Ne derlandse brouwer te Zoeterwou- de. Liefst veertien miljoen (met cadmium gekleurde) kratten, evep- als 310 miljoen bijbehorende fles jes, gaan de deur uit omdat de bier magnaat overschakelt op een mo derner krat, andere kleuren en een nieuwer flesje. Het Rotterdamse bedrijf Kotrac ontwikkelde een gloednieuw fa briekje dat de flessen en hun bij passende kratten netjes kon ver malen. Bovendien rijden er in Ne derland drie mobiele krat- en pils flesjes vernietigers rond: vrachtwa gens die stofvrij de twee verouder de verpakkingsmaterialen kunnen vermalen tot korrels. Ze staan op het terrein van de brouwer. Per wagen is het mogelijk 2000 kratten per uur te vermalen tot kor rels (granulaat) die in zakken wor den afgevoerd naar verwerkingsfa brieken in heel Nederland. Uit die korrels worden weer (recycling) spullen gemaakt. Zoals tanks, va ten, emmers, mini-vuilniscontai- ners, nieuwe kratten, isolatiemate riaal voor elektriciteitskabels en tuinstoelen en -tafels. bakken te vinden er meer in te rechtkomt dan in een enkele bak. De glasopbrengst steeg opeens met 12 percent. Jos Kouwenhoven is nu vijftien jaar eigen baas (samen met zijn vrouw). Daarvoor was hij verkoop leider bij een staalconstructiebe drijf. Toen dat dreigde te worden ingelijfd, nam hij ontslag. "En daar heb ik geen moment spijt van ge had". Lijkt logisch. Zijn bedrijf Kotrac Milieu bv in Rotterdam levert een aantal bestsellers, waaronder de tien jaar geleden ontworpen glas spaarpot. Een bolvormige milieu vriendelijk gekleurde opslagplaats voor glas, die een keer per week wordt geleegd. Zes jaar heeft het geduurd voordat Nederland eraan wilde, maar toen was de toeloop ook steeds stijgende. Meer dan 3000 staan er in ons land, ruim 2000 in België, meer dan 5000 in Duits land. En nu verovert Kotrac de Amerikaanse markt. Gelijk "Ik herinner me nog het begin, tien jaar terug. Relaties zeiden me: Waar begin je aan? Zo'n grote in vestering, dat levert nooit rende ment op. En anderen: Denk je dat een Nederlander zomaar naar de glasbak loopt? Voor niets zeker! Maar ik heb erin geloofd en gelijk gekregen. Het systeem is niet meer weg te denken en achter al die op- haalbakken zit natuurlijk een aan tal industriële verwerkingstakken die ook weer een bestaan hebben gevonden", zegt Kouwenhoven. Klacht van zijn glasbak was de geluidsisolatie aan de binnenzijde van de bol. Vermalen oude auto banden werden op de kunststof ge spoten, waardoor de geluidsover last niet boven de 58 decibel (DbA) uitkomt. In de aanloopjaren wer den 250 bollen geproduceerd, in 1983 kwamen er 500 uit de fabriek in Heerenveen; dit jaar ligt de pro- duktie op 3000 stuks. Verhoging van dat aantal ligt in het verschiet nu de VS heeft aangeklopt bij Kotrac. In Los Angeles, San Fran- sisco, New York, Boston en Palm Beach staan zijn halve bollen al. Er volgen er meer. Telt heel Nederland 10.000 stuks van de twee typen die geprodu ceerd worden, Kouwenhoven le verde er aan de staat Californië 5000. In Nederland geproduceerde bakken, die gestapeld per contai ner van haven naar haven gaan. In een veertig-voetscontainer passen er 80, waardoor per afvalbol de transportkosten naar de Verenigde Staten beperkt blijven tot f 100 (een glasbak die van Rotterdam naar Zwolle moet, kost Kotrac f 65 aan transportkosten). Milieubewust Ook daar gaat het net als in Ne derland. Eerst staan de bakken op nauwelijks vindbare plekken, on zichtbaar verstopt tussen het groen of achter een gebouw. Maar naar mate ze meer geaccepteerd wor den, krijgen ze duidelijker plaat sen. De opbrengst in de VS is per bol overigens hoger dan in Europa. Kouwenhoven: "Als er eenmaal zo'n systeem in het leven is geroe pen, willen de mensen wel mee doen. Zij blijken dan vaak heel milieubewust te zijn. Helaas staan de bakken in de VS vaak op par keerplaatsen en niet bij de voor deur van een supermarkt of het be gin van een winkelcentrum. En dat terwijl de containers op den duur routebepalend zijn". Jos Kouwenhoven: "De schaal waarop dingen in de VS gebeuren, is natuurlijk interessant voor ons. Op Rhode Island mag sinds een be paalde wet is aangenomen olie niet meer ondergronds worden opge slagen. Men kende onze olie-bol en bestelde dus even veertig stuks. Dat is een order die groter is dan welke ook hier te lande. Hoewel we aan Friesland over een hele periode genomen ook veel van die olie-bol len leveren. Daar geeft de provincie als enige 60 procent subsidie op de aanschaf van een olie-bol. Elke toonaangevende haven heeft ze staan". Kouwenhoven gelooft dat we nog veel meer glas kunnen inzame len. Flessen worden vaak terugge stort in de afvalbak. Jampotjes ver dwijnen daarentegen veelvuldig in de gewone vuilniszak. Daarbij ont wikkelt de glasindustrie zich an ders naarmate er meer glas wordt opgehaald. In Zwitserland staat nu een fabriek die van vermalen glas nieuwe (recycling)glasprodukten maakt. Voorheen werd in de pro- duktie van nieuw glas 45 percent oud glas gebruikt. Canada Precies hetzelfde lijkt het te gaan met de milieu-onvriendelijke plas tic fles. Als die met ander plastic af val gescheiden wordt opgehaald in de plastic-bol, kan hij worden ver malen. Toevoeging van bindmid del maakt het afvalprodukt ge schikt voor het maken van specie emmers, bermpaaltjes, bloembak ken, vloerplaten, trapschotten in paardestallen, enz. enz. Onlangs was de ondernemer in Canada. Daar zag hij ook glasbak ken. En wat voor! Hij moest er met een glimlach rond de lippen naar kijken. Houten tonnen met een schuif onderin. Er kwam regelma tig een man om die tonnen van on deren te legen. Tegenover die pri mitieve tonnen toonde Kotrac zijn kunststof bollen. Oh- en ah-geroep werd zijn deel. "Iedereen vond het te gek", herinnert hij zich, "maar ik weet uit ervaring: tussen belang stelling en opdracht ligt vaak een zeer lange tijd". De glasbak: een succesverhaal SCHIPHOL Schiphol 's mor gens vroeg. Een drukte van jewel ste. Deze ochtend vertrekken tus sen 6.00 en 7.00 uur maar liefst ne gen vliegtuigen naar het zonnige zuiden. Als stelregel geldt: twee uur van tevoren inchecken. Vroeg uit de veren dus. Wie niet in de buurt van Schiphol woont, ziet zijn bed die nacht soms helemaal niet. En toch vindt de Nederlandse vliegvakantieganger in tegen stelling tot wat algemeen veronder steld wordt dat helemaal niet erg. Integendeel. Hoe eerder in het vliegtuig, hoe beter. door Bill Meijer Het komt steeds vaker voor dat de drie Nederlandse chartermaat schappijen Martinair, Transavia en Air Holland in verband met de toe nemende stroom vliegvakantie- gangers 's nachts en in de vroege ochtend gaan vliegen. Alleen op deze manier kunnen de maat schappijen de enorme zomerdruk- te aan. Door vroeg te vertrekken, kunnen ze die dag met ieder vlieg tuig een extra cyclus draaien. Bo vendien kunnen ze wanneer dat zo uitkomt de middagspits op Schip hol mijden. Consumentenorganisaties be klagen zich tot groot verdriet van de luchtvaartmaatschappijen al tij den over de toename van het aantal vluchten op ongelegen momenten. En hun klachten hebben effect ge sorteerd. Want de luchtvaartmaat schappijen proberen als het even kan zoveel mogelijk de nachtelijke uren te mijden. "De Nederlander is in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Engelsman helaas niet bereid 's nachts in het vliegtuig te stappen", zo merkte directeur Schroder van Martinair nog niet zo heel lang ge leden op. Vroeg uit de veren Toch moet die visie herzien wor den. Een steekproef onder de pas sagiers op een willekeurige dag om half vijf 's morgens levert namelijk een heel ander beeld op. De Neder landse vliegvakantieganger vindt het helemaal niet erg om vroeg uit de veren te komen om op tijd zijn vliegtuig te halen. Ook al komt hij (of zij) dan met de auto uit Brabant of Friesland. En zelfs de Duitse va kantieganger, die vanwege de rela tief lage prijzen steeds vaker met Nederlandse maatschappijen vliegt, vertrekt liever bij het krie ken van de dag dan om drie uur 's middags. "Of ik het erg vind om hier zo vroeg te zijn, ben je gek? Wat mij betreft hadden we allang weg kun nen zijn. Mevrouw Padovani vindt het heerlijk om 's morgens vroeg op vakantie te gaan. Haar dochter en schoonzoon vegen het slaap nog uit hun ogen wanneer ze verrast worden door de vraag of ze het niet een beetje te vroeg vinden. Zij moesten tenslotte de ouwelui weg brengen. Ze aarzelen, kijken ver volgens mevrouw Padovani aan, wisselen een blik van verstandhou ding en antwoorden in koor: "nee hoor, helemaal niet". Grenzen De luchtvaartmaatschappijen hoeven deze zomer dus niet op al te veel klachten over de vertrektijden te rekenen. „Met die klachten valt het overigens de afgelopen jaren wel mee", zegt Toon Moeskops van Transavia Airlines. Transavia over weegt in het hoogseizoen al om vijf uur een vlucht te laten vertrekken. Daardoor wordt het mogelijk om drie keer per dag met hetzelfde vliegtuig van en naar Mallorca te vliegen. „Er zitten echter ook gren zen aan het tijdstip van vertrek en aankomst. Maar door de grote drukte sluiten we niet uit dat er mogelijk deze zomer om vijf uur wordt gestart en uiterlijk nog om twee uur 's nachts geland. Dat kan niet anders". De grondstewardessen van Air Holland zitten op hun beurt al om half vier 's morgens paraat achter de balies in de vertrekhal. „Veel mensen gaan niet eens naar bed als ze hier zo vroeg moeten zijn. Ze ko men na een borreltje in een gezelli ge stemming binnen. Vaak zijn de mensen bij het ochtendgloren in een betere stemming dan later op de middag. Ze hebben een hele dag nog voor zich. Nee hoor, het is echt een fabeltje dat Nederlanders niet bereid zouden zijn 's nachts of 's ochtend vroeg te vliegen", aldus een uitgeslapen grondstewardess die zelf ook liever 's morgens dan 's middags werkt. Neem nu de dames Stabel uit Best in Brabant. Zij moesten deze ochtend om kwart voor drie op staan om op tijd het vliegtuig naar Spanje te halen. "Die paar uur min der slaap maakt ons helemaal niets uit. Het is lekker rustig op de weg en je rijdt in anderhalf uur van Best naar Schiphol. Nee, al slapen we de hele nacht niet, het maakt ons niets uit. We gaan toch op vakantie". De heer Meekens uit Winsters- wijk vindt het "helemaal niet slim" om vroeg op te staan, waarbij aan getekend moet worden dat de Win- terswijkers het woord slim een heel andere betekenis toekennen dan de Hollanders. Hij vertrok om 3.15 uur van huis. Bij aankomst op Schiphol kreeg hij te horen dat zijn vlucht naar Tunesië vier uur vertra ging had opgelopen. In zo'n geval wil de vroege vogel weieens zijn goede humeur verliezen. De heer en mevrouw De Boer daarentegen kunnen op de och tend van hun eerste vakantiedag niet vroeg genoeg opstaan. Hoewel hun zoon al om 2.30 uur voor de deur stond om ze naar Schiphol te brengen, zat om 5.30 uur de stem ming er nog goed in. "Het voordeel van een vroeg vertrek is dat je ook nog wat aan je dag hebt. Wij liggen lekker om twaalf uur op het strand. Ga je 's middags pas weg dan kun je je eerste vakantiedag eigenlijk wel afschrijven". Onder de tientallen willekeurig aangesproken vakantiegangers viel er slechts één over het tijdstip van vertrek. "Afschuwelijk om hier op dit tijdstip aanwezig te moeten zijn". De heer Breedveld uit Spij- kenisse maakte er echter geen hals zaak van- "Anders was ik hier toch niet. We kunnen nu eenmaal niet allemaal om acht uur vertrekken. Maar ach, over een paar uur haal ik dat slaapgebrek op het strand wel weer in. En als ik geluk heb mis schien ook niet", zo voegt hij er met een veelbetekende knipoog aan toe". De Nederlandse vliegvakantieganger vindt het helemaal niet erg om vroeg uit de veren te komen om zijn vliegtuig te halen: "Wij liggen lekker om twaalf uur op het strand". (foto gpd> De christelijke gereformeer den trekken zich terug uit de in ternationale Gereformeerde Oe cumenische Synode (GOS). Aan leiding daarvoor is het feit dat de GOS gisteren in Harare toch be sloot de Gereformeerde Kerken in Nederland als lid te handha ven. De GOS verwierp een meer derheidsrapport van de voorbe reidende commissie waarin de gereformeerden een ultimatum werd gesteld: of homoseksuali teit als zonde bestempelen of vertrekken voor het einde van het jaar. Met 34 tegen 22 stem men aanvaardde de vergadering een minderheidsrapport. De gereformeerden wordt nu gevraagd hun huidige „veel te to lerante" standpunt over homo seksualiteit in te trekken. Tevens wil de GOS een nadere studie naar de interpretatie van de Bij bel, met name waar het ethische kwesties zoals homoseksualiteit betreft. Het GOS-bestuur zal over vier jaar een advies uitbren gen over het al dan niet handha ven van het lidmaatschap van de gereformeerden. Het geduld van de christelijke gereformeerden is echter op. „We willen niet langer de weg van studie en dialoog gaan. De Gereformeerde Kerken zijn in onze ogen niet gereformeerd meer. Ook de GOS is voor ons niet langer geloofwaardig, omdat zij de Gereformeerde Kerken als lid tolereert. Zij is niet in staat haar grondslag te handhaven", aldus ds. J. Westerink. Het vertrek van de christelijke gereformeerden werd algemeen verwacht. Reeds in 1986 besloot de christelijke gereformeerde sy node in principe het lidmaat schap van de GOS op te zeggen, tenzij de gereformeerden zouden vertrekken of zich zouden beke ren. Behalve de christelijke gere formeerden kondigden ook de Nieuwzeelandse gereformeer den en Amerikaanse Orthodox Presbyterian Church hun ver trek aan. In het gereformeerde kamp overheerste na afloop van de stemming de teleurstelling over het vertrek \an de christelijke gereformeerden. „We hadden het verwacht, maar een synode is nu eenmaal geen automatisme. Je hoopt toch dat het anders zal lopen", aldus ds. E. Overeem. Op de vraag of de gereformeer den nu hun pastorale advies over homoseksualiteit zullen intrek ken, antwoordde ds. Overeem: „Wij kiezen voor onze homo seksuele gemeenteleden. In het pastoraat kun je niemand laten vallen". Hij vond dat er "onge looflijk weinig begrip in onze cultuur is voor de positie van de homoseksuelen". De Gereformeerde Kerken in Nederland blijven, ondanks alle kritiek die zij telkens te verduren krijgen, waarde hechten aan hun lidmaatschap van de GOS. Niet alleen behoorden zij in 1946 tot de oprichters van de organisatie, maar ook ontmoeten zij er 'de naaste familie', zoals Overeem het noemt. Boek Auwerda Niet alleen pauselijk nuntius Wustenberg, maar ook kardinaal Simonis heeft in 1983 gepro beerd de verdenking uit de we reld te helpen dat bisschop Zwartkruis' dood iets te maken had met de benoeming van zijn opvolger. Wustenberg deed dat door vicarus-generaal Kuipers (naaste medewerker van Zwart kruis) te vragen in het perscom muniqué op te nemen dat de bis schop aan een hartziekte had ge leden. Kuipers weigerde dat om dat hij dan zou moeten liegen. Si monis heeft het doen voorkomen dat Zwartkruis al langere tijd met gezondheidsproblemen (te hoge bloeddruk) kampte. Ook dat klopte niet. Dat schrijft oud- journalist Richard Auwerda, tot voor enkele jaren redacteur gees telijk leven van de Volkskrant, in het pas verschenen boek 'De kromstaf als wapen', dat de bis schopsbenoemingen in Neder land sinds 1970 beschrijft. Bisschop Zwartkruis stierf op vrijdag 21 oktober 1983 na een kort ziekbed. In het ziekenhuis werd geconstateerd dat hij een hersenbloeding had gehad. Te gen ingewijden heeft Zwartkruis gezegd dat de wijze waarop Ro me de benoeming van zijn opvol ging wilde regelen hem zeer had aangegrepen. In het boek van Auwerda wordt die procedure uitgebreid uit de doeken gedaan. Zwartkruis wilde een opvolger uit zijn eigen bisdom. Dit vooral omdat de problemen in het bis dom van dien aard waren, dat al leen een priester die goed op de hoogte was zou zijn opgewassen tegen deze zware taak. Op de (ge heime) aanbevelingslijst van juli 1982, die Auwerda in zijn boek publiceert, staat huidig vicaris- generaal Geukers (toen vicaris) om die reden als eerste op een voordracht van drie. Vijf maanden later werd be kend dat Rome geen van de kan didaten zwaar genoeg vond. Nuntius Wustenberg moet vol gens Auwerda's bronnen hebben gezegd dat uit de kring van de Nederlandse bisschoppen be zwaren waren ingebracht. In no vember kwam het adviescollege van de bisschop het kapittel met een tweede lijst. Hierop stond proost Peters van het ka pittel als eerste genoemd. Ook deze kandidaten konden niet door de beugel. Zwartkruis maakte zich steeds ongeruster, schrijft Auwerda. Op 23 september sprak Zwartkruis in Rome met kardinaal Baggio, die toen over de bisschopsbenoe mingen ging. Deze zei hem, al weer volgens Auwerda, dat Ro me nog steeds geen beslissing had genomen. Later bleek dat bisschop Bo mers al in juli 1983 was gevraagd of hij iets voelde voor een verhui zing van Ethiopië naar Haarlem. Baggio heeft volgens Auwerda dus gelogen. Kuipers, telefo nisch om commentaar gevraagd, bevestigt een en ander. "Door die hele gang van zaken was monseigneir Zwartkruis erg ont daan. Hij voelde zich bedrogen en was erg teleurgesteld". Auwerda, zelf praktizerend rooms-katholiek, zegt voor zijn boek dertig vertrouwelijke bron nen uit de rk-wereld te hebben geraadpleegd. Ds. J.A. Visser zal morgen middag op de boulevard in Kat wijk aan Zee (bij restaurant De Zwaan) spreken over het onder werp 'De grootste zondaar vond vergeving'. De bijeenkomst, die om 3 uur begint, staat onder auspiciën van de onafhankelijke baptisten gemeente regio Kat wijk-Rijnsburg. Ook op 18 en 25 juni zal ds. Visser op deze plaats spreken. Op 31 mei was er in het Zen dingsbureau in Oegstgeest een bedrag van 2.819.974 gulden uit gemeenten en als giften van par ticulieren ontvangen. Dat is bij na een kwart van de 11.350.000 gulden waarop dit jaar wordt ge- hoopt. BEROEPINGEN Nederlandse Hervormde Kerk Beroepen te Barsingerhorn en Haringhuizen en Kolhorn en Winkel: mevr. M.J. Hartman, kandidaat te Amsterdam; beroepen te Hoofddorp: B. Gijsbertsen te 's-Gravendeel. Aangenomen naar Zegveld: F. Stevens, kandidaat te Huizen. Gereformeerde Kerken Beroepen te Koudekerke (Zee land): E.V.W. Wijnands te Leme- le en Lemelerveld. Gereformeerde Kerken Vrijge maakt Beroepen te Ten Post, i.c.m. Garrelsweer: drs. E. Venema, kandidaat te Kampen; beroepen te Emmen en te Hoogeveen: D.T. Vreugdenhil te Berkel en Rodenrijs. Christelijke Gereformeerde Kerken Tweetal te Nunspeet: J. Jonk man te Enschede-West en A.K. Wallet te Sliedrecht (Ebenhaé- zerkerk). MfMti

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1988 | | pagina 2