Kritiek op Verkades
Carmiggelt-beeldjes
Liggend in
het geluids
theater
Bedrieglijke
verwachtingen
van Biliinger
Perfecte foto's Van Manen
Blik over de (kunst)grenzen bij Stelling
Carmen in
sobere
omlijsting
Ingrijpende sanering
Opera van Vlaanderen
DONDERDAG 26 MEI 1988
AMSTERDAM (GPD) 'Dat
borstbeeld lijkt toch veel beter? In
dat staande beeld herken ik Simon
niet. Dat is net een jas op een kle
renhanger met twee dunne been
tjes eronder!" Misprijzend schudt
de vrouw haar hoofd. Op dat mo
ment stormen een paar scholieren
de zaal binnen. "Hé, daar heb je Si
mon Carmiggelt! Wat doet die hier?
door
Gerlof Leistra
Even later komt een tekenleraar
binnenwandelen. Na even gekeken
te hebben, zegt hij op dicteersnel-
heid: "Dat staande beeld kan ieder
een zijn. Maar dat borstbeeld vind
ik ook niet zo sterk. Zeer zwak
vormgebruik. Die enorme massa
waar dan zo'n trendy hoofd uit
komt. Nee, voor mij hoeft geen van
beide".
Vijf dagen lang zijn in het Neder
lands Theater Instituut in Amster
dam dia's te zien van de twee beeld
jes die Kees Verkade van de eind
vorig jaar overleden schrijver Si
mon Carmiggelt gemaakt heeft.
Bezoekers kunnen op een formu
lier kenbaar maken welk beeld in
hun ogen de voorkeur verdient. De
bedoeling is dat het beeld met de
meeste stemmen op 7 oktober in
het Amsterdamse Weteringplant
soen wordt onthuld. Dan zou Car
miggelt jarig zyn geweest.
De reacties lopen uiteen. Een
jonge vrouw: "Ik vind ze beide zo
ontzettend kneuterig. Maar ik ben
toch maar gekomen om een keus te
maken. Anders had ik er later weer
spijt van gekregen. Ik denk dat ik
maar voor het borstbeeld kies".
Een scholier: "Ik ook. In dat borst
beeld kun je veel beter de karakter
trekken van die man herkennen".
Volgens initiatiefnemer Ton van
Duinhoven zijn de reacties op zijn
actie overweldigend. "Wij hebben
Bioscoop van
de toekomst
AMSTERDAM - „Beeld heeft de
vervelende neiging om geluid op
de achtergrond te dringen. In het
kader van het Holland Festival heb
ik op het podium van de Stads
schouwburg in Amsterdam eens
een schitterend verhaal verteld.
Naast mij had ik echter een stripte-
ase-danseres neergezet, die zich op
elegante wijze van haar kleding
ontdeed. Gevolg van haar show
was dat niemand ook maar iets van
mijn verhaal begreep. In mijn bio
scoop van de toekomst is geen
plaats voor beeld".
door
Gerlof Leistra
Vanaf vrijdag 3 juni begint ge
luidskunstenaar Willem de Ridder
- trendsetter bij uitstek - in de nieu
we vleugel van De Melkweg in Am
sterdam met een geluidstheater:
het Sonor Theatrum. De avondvul
lende openingsvoorstelling ver
zorgt De Ridder met zijn eigen ge-
luidsgroep FNTC. De rest van het
programma wordt binnenkort be
kendgemaakt.
Per dag zullen twee voorstellin
gen van een uur worden gegeven.
Anders dan in een normale bio
scoop, liggen de bezoekers languit
op de grond en worden er geen
beelden vertoond. De Ridder: „Het
is aardedonker en je hoort alleen
maar geluiden, van alle kanten. Be
doeling is dat die geluiden maar in
de toekomst ook ingrediënten als
water, wind en geuren - je eigen in
nerlijke projector stimuleren. Ie
dereen 'ziet' dus zijn eigen film en
de fantasie is weer terug ih de bio
scoop".
Volgens De Ridder zijn de moge
lijkheden van deze 'bioscoop van
de toekomst' ongekend en is de be
langstelling voor „dit nieuwe medi
um" groot. „Allerlei kunstenaars
en componisten staan te springen
om mee te doen. Van Louis An-
driessen tot Martin van Duynho-
ven. Je kunt alle kanten uit.
In de toekomst zouden kunste
naars apart voor het geluidstheater
moeten werken. De Ridder: „Mijn
ideaal is natuurlijk, dat er een heel
netwerk van dergelijke theaters
komt. Momenteel ben ik aan het
onderhandelen om in het centrum
van Amsterdam een permanente
ruimte te krijgen".
Het hele project doet De Ridder
zonder ook maar een cent subsidie.
De circa vijftig bezoekers betalen
per keer 7,50 entree. De Ridder:
„En dat is echt geen geld voor een
unieke ervaring".
Kunstkennis
TILBURG (ANP) - Op de vijfde
kunstkermis die op 4 en 5 juni in
Tilburg wordt gehouden worden
dit jaar 25.000 bezoekers verwacht.
Dat is 10.000 meer dan het vooraf
gaande jaar. Dat heeft de organise
rende stichting van studenten
(TEST) meegedeeld. De'manifesta
tie, onder meer bekend door de
jaarlijkse kunstprocessie, is in de
loop der jaren uitgegroeid tot een
Zuidnederlands-Vlaams cultureel
evenement waaraan enkele hon
derden kunstenaars deelnemen.
inmiddels 95.000 gulden binnen en'
er zijn afgelopen dagen honderden
formulieren ingevuld. De overwel
digende meerderheid daarvan is
voor het borstbeeld. Dat heeft toch
ook veel meer status. Je moet niet
vergeten, dat dat beeld er over hon
derd jaar nog staat. Dan is dat
staande beeld een leuk mannetje
met een tassie geworden. Meer
niet. Ook Kees Verkade heeft de
voorkeur voor het borstbeeld. En
datzelfde geldt voor de familie Car
miggelt".
Van Duinhoven is verbaasd over
de korrelige reacties die hij van di
verse kanten op zijn actie krijgt.
"Maar ik wilde bewust eerst iets la
ten maken en dan praten. Niet an
dersom. Dan komt er nooit wat
van. Ik was doodsbenauwd, dat het
met Simon dezelfde kant op zou
gaan als met Wim Kan. Dat beeld
van Wim en Corry op het Leidse-
plein lijkt toch nergens op? Het is
net een demente man die een blind
kind de straat over helpt. Simon
verdient een mooi beeld!"
Geruchten dat de weduwe van
Carmiggelt ongelukkig zou zijn
met plaatsing van het beeld in het
plantsoen voor haar huis ontkent
Van Duinhoven in alle toonaarden.
"Dat is echt gelul! Zij heeft de
plaats samen met mij uitgezocht!
Wat Simon er zelf van gevonden
zou hebben? Hij heeft alles grinne-
kend gadegeslagen".
'So Long'
i Justin Bil
iinger. Uitgevoerd door de acteurs Els Hu
berts. Ruud Wessels en Karin Elze Sluizer,
door een ensemble van 4 zangers en 20
muzikanten. Dirigent: Rutger van Leycken.
Conservatorium.
DEN HAAG De geur van ont
smettingsmiddelen heb ik niet
geroken, maar verder was al het
beloofde aanwezig; het toneel als
operatiekamer, in witte dokters-
jassen geklede orkestleden (de
violisten zelfs met mondkapjes
voor). Justin Biliinger, de Voor-
schotense componist die naar
aanleiding van zijn blindedarm
operatie daarover een theater
stuk schreef heeft zijn belofte
waargemaakt: "So Long" heeft
de volgestroomde Kees van
Baarenzaal een uur lang in haar
grillige ban gehouden door de
veelheid en de verscheidenheid
van indrukken. Muzikale in
drukken als de 'hartslag-solo' op
grote trom, de ambulance-viool,
de disco (operatie)muziek en de
elektronische hallucinatie-mu-
ziek. Elke muzikale scène had
zijn visuele uitbeelding, waarvan
ik het chirurgen-(disco)'ballet'
bijv. prachtig vond. De toneel
fragmenten speelden zich af in
de zaal temidden van het pu
bliek, eruitgenomen door felle
spots. Billingers opzet is ge
slaagd; ik heb zo'n veelsoortige
ervaring opgedaan tijdens het
stuk dat het moeilijk is een
vluchtig oordeel te geven. Ik zou
er een paar nachtjes over moeten
slapen. Misschien werkt dat zo
wel positief als negatief; ze strij
den met elkaar om de voorrang.
Bovendien werden we voortdu
rend op het verkeerde been ge
zet; Biliinger is (door zijn Britse
afkomst?) een meester in het
lachwekkend 'bedriegen' van de
verwachtingen die hij heeft ge
wekt. Je moet oppassen: het is al
tijd anders dan je denkt!
'So Long' stond op het program
ma van de mei-concerten van de
compositieafdeling van het
Haags Conservatorium. In een
vrij gemoedelijke stemming
speelde vóór de pauze het Maar
ten Altena Oktet werken van o.a.
Gene Carl, Frederic Rzewski en
Maarten Altena. De improvisa-
tie-muziek van Altena met zijn
democratische dirigeerstijl
klinkt me af en toe toch wel geda
teerd in de oren. Ook "Waves",
muziek voor spreekstem (tek
sten van Shakespeare door de
componist in fasen gezegd) met
begeleiding van het oktet maak
te minder indruk dan indertijd
"Coming together" eveneens
van Frederic Rzewski. "Scena
Rurale" van van Bergeijk en
"Roscoe Boulevard" van Gene
Carl maakten op het eerste ge
hoor een frissere indruk.
MONICA SCHIKS
Bij Fotomania
Expositie met foto's van Hans van Manen,
t/m 4 juni. Galerie Fotomania, Koppenhink-
steeg 6, Leiden. Openingstijden: wo. t/m
LEIDEN - Op de, helaas voor
laatste expositie van Fotomania
in Leiden, staat het fotowerk van
de befaamde choreograaf Hans
van Manen centraal. De zwart
wit foto's uit de periode 1983-
1987 worden gekenschetst als
portretten, maar zij zijn eigenlijk
meer dan dat. Door de persoon
lijk en tegelijk zeer esthetische
benadering vormt dit werk een
ode aan het mannelijk naakt, dat
in tegenstelling tot het vrouwe
lijk naakt in kunst en fotografie
nog niet volledig is geaccep
teerd.
Het is natuurlijk verleidelijk om
bij een choreograaf die zich ook
heeft toegelegd op de fotografie,
naar parallellen in deze zo ver
schillende kunstvormen (hoewel
de discussie over kunstfotogra
fie nog niet beëindigd lijkt te
zijn) te zoeken. Van Manen is als
fotograaf duidelijk aanwezig in
zijn werk: in letterlijke zin is dit
het geval in het portret van Henk
van Dijk, maar ook in de overige
foto's zijn de aanwijzingen van
de maker in het resultaat duide
lijk zichtbaar. De interesse in de
houding en zijn betrokkenheid
bij de persoon zijn onmisken-
De relatie met de dans is het dui
delijkst in portretten als 'Impro
visation' (Rob van Woerkom) of
'In and out' met Rachel Beaujean
en Leo Besseling. Daarnaast
heeft de omgeving waarin het
portret gemaakt is veel weg van
een bühne, wat gesuggereerd
wordt door de horizontale lijn
evenwijdig aan het beeldvlak: de
achtergrond is meestal neutraal
gehouden, grijs of zwart, waar
door alle aandacht geconcen
treerd is op de geportretteerde
persoon.
Naast deze constante composito
rische lijn is de technische per
fectie een kenmerk van Van Ma-
nens fotowerk. Volmaaktheid in
de weergave schoonheid schoon
heid trof ik vooral aan in de klas
siek aandoende torso van Taco
Lent en in 'Shoulder Pads', het
portret van Andrew Lam. De fo
to's van Van Manen worden ge
karakteriseerd als "een bijdrage
tot de emancipatie van de man
nelijke naaktfotografie", verge
lijkbaar met het werk van de
Amerikaanse fotograaf Robert
Mapplethorpe. Wie zich hiervan
wil vergewissen, kan tot en met 4
juni terecht bij Fotomania. Daar
na volgt nog één expositie op de
inmiddels zo vertrouwde locatie.
Met ingang van
zoen moet men naar Rotterdam
om met vaste regelmaat foto
werk van niveau te zien.
Het lijkt mij niet zo lang geleden
dat Linda Roodenbug aandacht
vroeg voor de activiteiten van
haar foto-galerie. Goed op de
hoogte van de mogelijkheden,
kennis van de fotografie en en
thousiasme maakten Fotomania
in enkele jaren een galerie met
een landelijke reputatie. Het ver
trek van Fotomania naar Rotter
dam, een stad die hard werkt aan
het culturele imago, is tekenend
voor de crisis in de Leidse gale
riewereld. Een jaar geleden kon
Leiden nog trots zijn zeven gale
ries presenteren, al was de toe
komst van een aantal van hem
onzeker door reorganisaties en
verschuivingen. Binnenkort zul
len nog maar drie van de zeven
actief zijn, nu ook Denise Step-
i Hans van Manen, wiens werk bij
han haar laatste tentoonstelling
heeft aangekondigd. Het is alle
maal droevig maar waar. Leiden
koestert het verleden, maar voor
de kunst van nu is slechts een
kleine rol weggelegd. Als je de
achtergronden van het vertrek
van Fotomania leest in het inter
view met Linda Roodenburg in
Oy-Oy kan je eigenlijk niet meer
spreken van een verlies of een
gemiste kans voor Leiden; erger
nog - het is een overgeeflijke
fout.
NANCY STOOP.
Expositie met werk van de Deense kunste
naarsgroep 'Frontal', t/m 28 mei. Galerie
Stelling, Burgsteeg 14, Leiden. Openings-
LEIDEN Stelling richt zich
met enkele recente tentoonstel
lingen meer op het buitenland en
hiermee loopt deze Leidse gale
rie op artistiek gebied al vooruit
op 1992, wanneer de grenzen bin
nen de Europese Gemeenschap
opgeheven worden. Nadat dé ex
positie van Eric Hirdes en Ben
Hoezen in België te zien is ge
weest, volgt een ander interna
tionaal initiatief, de uitwisseling
van werk van Deense en Neder
landse (lees: Leidse) kunste
naars. De eerste stap is gezet met
de tentoonstelling van de groep
'Frontal' uit Arhus. Na afloop
van de expositie gaat dit werk te
rug naar Denemarken, samen
met een selectie Leidse kunst.
Veertig jaar na de oprichting van
Cobra, geniet deze groep van ex
perimenteel werkende Deense,
Belgische en Nederlandse schil
ders en schrijvers nog steeds gro
te bekendheid. Het is nu aan de
acht jonge kunstenaars van
Frontal om de hedendaagse
Deense kunst onder de aandacht
te brengen. Deze expositie bij
Stelling is aanleiding om de ont
wikkeling binnen deze groep te
vergelijken met de situatie hier.
Het is opvallend, maar niet ver
wonderlijk dat de doorwerking
van de Cobra-taal nog steeds
zichtbaar is. Dit blijkt uit de bij
drage van Hanne Toftdal waarin
het kleurgebruik en de semi-ab-
stracte vormentaal in de soms
decoratieve, soms fantastische
composities deze invloed ver
raadt.
Eén van de reliëfs i
Ook de meer recente, expressio- toonde, is op deze tentoonstel- miek weet Rix een lyrisch gevoel
nistische golf, waarmee vooral ling vertegenwoordigd in het in deze stukken te leggen. Sterke
Stelling sterke verwantschap werk van Mette Rix. Naast dyna- associaties met de natuur spre
ken het duidelijkst uit een mooie
compositie, die in de sociëteits
ruimte hangt.
Niet onaardig zijn de reliëfs van
Frank Franzefi die veel weg heb
ben van het werk van Franse
kunstenaar Jean Dubuffet door
de grillige, donkere lijnen die
kleurige vlakken begrenzen zo
dat een puzzelachtig patroon
ontstaat. Een veel minder ge
slaagde navolging vormen de
beelden van Jens Romer die zich
in zijn werk duidelijk heeft laten
inspireren door het beeldhouw
werk van Giacometti. Romers
beelden zijn een flauwe afspiege
ling hiervan, waarbij zijn enige
eigen bijdragen de toevoeging
van kleur en de erotische thema
tiek zijn.
Tot het overige driedimensiona
le werk behoren, behalve de ke-
ramiek-objecten van Ginette
Wien, de dansers van Michael
Topp en de grote, lichte con
structies van Birthe Meingaard.
De egaal zwarte, vaak gestileerde
beelden van Topp leken mij hier
tamelijk misplaatst; overmatige
stilering naast grove details laten
nergens een eigen inbreng zien,
zodat het vlakke werk erg onder
de maat blijft. Anders ligt dit bij
Meidgaards objecten die zeer tot
de verbeelding spreken, zoals
'Buil', dat de suggestie van een
pre-historische rotsschildering
wekt.
Wat de acht leden van Frontal
bindt, is niet zozeer de benade
ring als wel het feit dat zij geza
menlijk exposeren. Uit het werk
komt naar voren, dat diverse
bronnen van inspiratie in het
verleden gezocht werden. Een
blik over de nu nog bestaande
grenzen dwingt hen misschien
naar de ontwikkelingen elders te
kijken en naar de toekomst. Mis
schien dat de uitwisseling en het
contact met de kunst hier hierbij
kunnen helpen.
NANCY STOOP
Kleine Komedie
krijgt kwart
miljoen van
hamburger-reus
AMSTERDAM (GPD) - Theater
De Kleine Komedie in Amsterdam
heeft van de hamburgergigant Mc
Donalds een donatie van 250.000
gulden gekregen. Met dit geld wil
men in de zomer van 1989 het thea
ter een forse opknapbeurt geven.
De Kleine Komedie krijgt het geld
in vijf jaarlijkse termijnen. Joost
Nuisl, directeur van de Kleine Ko
medie, toont zich "aangenaam ver
rast".
De donatie van Mc Donalds is
volgens Nuisl een reactie op de be
nefietvoorstelling die vorige week
in theater Carré voor De Kleine Ko
medie werd gegeven. "Ze hebben
zichzelf gemeld. Het blijkt uitste
kend in hun straatje te passen om
overal waar hun restaurants geves
tigd zijn iets voor de lokale ge
meenschap te doen."
De Kleine Komedie kwam on
langs in de problemen toen de Am
sterdamse wethouder van cultuur,
mevrouw Luimstra-Albeda, het
theater wilde sluiten. Dit werd
voorkomen door een reddingsactie
onder aanvoering van cabaretier
Youp van 't Hek. De avond in Carre
leverde vijftig mille op. Daarnaast
fourneerden de Postbank en IBM
samen ook nog eens vijftig mille.
Volgens Nuisl is De Kleine Ko
medie nu bijna uit de problemen.
"Wij hadden onszelf drie doelstel
lingen gesteld. Overbrugging van
dit moeilijke seizoen. De gemeen
telijke subsidie is immers een ton
minder dan vorig jaar. Verder een
renovatie van het interieur en een
uitbreiding van het programma
budget. Om nog meer geld binnen
te halen, zijn we net een actie be
gonnen met accept-girokaarten die
worden toegestuurd aan theater
liefhebbers. Dat gaat ook wel lo
pen. Ik zag al weer een dikke giro
envelop bij de post liggen. Of er aan
die donatie van Mc Donalds voor
waarden verbonden zijn? Nee, het
is geen sponsoring. Er komt geen
hamburger in de hal te hangen en
wij hoeven ook niet met petjes op
te lopen."
Concert door afgestudeerden van de
opera-opleiding van het Kon. Conserva
torium Den Haag in het LAK-theater m
Leiden. Gehoord op woensdag 25 mei.
LEIDEN Stonden er vorig
jaar in het eerste opera-pro
gramma in het LAK-theater
slechts onbekende stukken op
het programma, voor gister
avond had men onder meer ge
kozen voor fragmenten uit de
overbekende Carmen van G.
Bizet. Ook dit jaar wekte de
aankondiging dat die fragmen
ten zouden worden uitgevoerd
door afgestudeerden van de
opera-opleiding van het Kon.
Conservatorium Den Haag
daarom weer grote verwach
ting. Die verwachting werd gis
teravond ook grotendeels waar
gemaakt. Dit mag altijd weer
een prestatie heten, nu elke
opera het uiterste van de uit
voerenden vraagt op allerlei ge
bied. Er moet worden geac
teerd, gezongen, gesproken en
gemusiceerd; en dat alles in
dusdanige samenhang dat het
zingend communiceren door
het publiek als natuurlijk
wordt ervaren. Het Kon. Con
servatorium stelde bepaald niet
teleur.
De vrijgevochten zigeunerin
Carmen werd overtuigend
neergezet en gezongen door
Karin Jónthóvel, al was haar
kledü niet overdadig. In een
voudig zwart en begeleid door
slechts, een vleugel trad juist
haar geoefende zangstem op de
voorgrond. Haar tegenspeler,
de arme soldaat Don José die
door haar verleiding bezwijkt,
kwam wat stemvolume betreft
wat minder uit de verf, al was
zijn acteertalent uitstekend.
Ook de overige zangstemmen
waren boven de maat. Deze
kwaliteit vraagt echter om een
grootschalige muzikale omlijs
ting. En dat was dan ook direct
de zwakte van de uitvoering
gisteravond. Bizet schreef voor
Carmen grootse, onstuimige en
vaak sensuele muziek die
slechts tot haar recht komt bij
een groot orkest. Hoe goed men
een enkele vleugel ook be
speelt, de dramatiek van de
opera gaat voor een belangrijk
deel verloren. Natuurlijk moe
ten we reëel blijven. In het ka
der van deze uitvoering is een
dergelijk orkest gewoon onbe
taalbaar. De soberheid in kle
ding en begeleiding overscha
duwde echter niet de professio
nele zangkwaliteit. En daarvan
kon dan ook voor een kleine
prijs worden genoten.
MIEKE VAN DOMMELEN
Frans toneel
DEN HAAG (ANP) - De Alliance
Frangaise in Nederland bestaat
honderd jaar. De Haagse afdeling
van deze vanuit Frankrijk bestuur
de internationale culturele organi
satie viert dat, samen met het Insti-
tut Francais de la Haye en de Ko
ninklijke Schouwburg in Den
Haag, met de opvoering van twee
Franse toneelstukken.
Op 7 juni wordt in de Koninklij
ke Schouwburg „Le Clou aux Ma-
ris" van Eugène Labiche, een van
de grootmeesters van het 19de
eeuwse boulevard-toneel, op de
planken gebracht. Er wordt gere
gisseerd door Raymond Acquaviva
en gespeeld door leerlingen van de
Cours Florent, een belangrijke par
ticuliere toneelschool in Parijs.
'Le clou aux Maris' is nog maar
het voorprogramma. Het hoofd
programma is «Madame de la Car-
lière' van Denis Diderot, een gees
tig spel waarin de strijd tussen man
en vrouw om wederzijds respect en
gelijkwaardigheid wordt bena
drukt. De regie is van Pierre Ta-
bard.
BRUSSEL (GPD) - De Opera van
Vlaanderen moet drastisch worden
gesaneerd. Eenderde van het per
soneel zal worden ontslagen, het
koor en orkest worden flink inge
krompen. Tot juli volgend jaar zal
de opera, met vestigingen in Gent
en Antwerpen, geen eigen produk-
ties meer kunnen uitvoeren.
door
Hans de Bruijn
Dat staat in het reddingsplan
voor de Opera van Vlaanderen dat
de liberale Vlaamse cultuurminis
ter Patrick Dewael deze week heeft
gepresenteerd. Het plan is bij de
personeelsleden van de opera als
een bom ingeslagen. De valkbon
den hebben de voorstellen van de
bewindsman al ronduit afgewezen.
De Opera van Vlaanderen ver
keert in grote financiële proble
men. De schuld vooral in de
vorm van achterstallige salarissen
aan het personeel bedraagt zo'n
650 miljoen frank (f. 35 miljoen).
Omdat zij niet vorige maand niet
uitbetaald werden, houdt het 300
man tellende personeel nu al drie
weken de operagebouwen in Gent
en Antwerpen bezet.
De Vlaamse deelregering wil bei
de gezelschappen volledig laten fu
seren. Op korte termijn zouden al
130 van de 365 werknemers ontsla
gen moeten worden. Ook de ande
re banen staan op de tocht, maar
een deel van het personeel zou vol
gens Dewael na een soort examen
weer aangenomen kunnen wor
den. Een nieuwe manager moet dat
gaan organiseren.
Er zou nog maar een koor en een
orkest overblijven, die beide zalen
moeten bespelen. Nu nog zijn koor
en orkest zo groot dat in beide za
len tegelijk aan produkties ge
werkt kan worden. Het operakoor
zou 18 zangers kleiner moeten wor
den, het orkest zou 53 leden verlie-
zen.De 150 losse medewerkers zou
den in elk geval op straat komen te
staan. De vaste personeelsleden
zouden vijfjaar lang niet meer dan
75 procent van hun salaris gegaran
deerd krijgen.
Dewael stelt dat de Vlaamse
deelregering bereid is het grootste
deel van de schuld te delgen, mits
aan zijn eisen wordt voldaan. Bo
vendien zouden de gemeenten
Antwerpen en Gent elk 90 miljoen
frank (f. 5 miljoen) moeten bijdra
gen. Dewael is ook bereid geld te
steken in de restauratie van het
vervallen opelagebouw van Gent.
De straks gesaneerde opera zal
nog maar 45 voorstellingen per jaar
mogen geven. De Vlaamse opera
voelt zich nog altijd achtergesteld
bij de beroemde 'Nationale Opera'
van de Munt in Brussel, die door de
nationale overheid wordt gesubsi
dieerd. Door een weinig aanspre
kende programmering en dus
slechtgevulde zalen Hepen de in
komsten de laatste jaren sterk te
rug.
