Nieuwe klassenstrijd
gaande in Sovjetunie
Mitterrand volgens opiniepeiling onbetwist winnaar
Reportage
Aruiick van Hardeveld:
laatste verzetskoerier
Massa wil perestrojka, bureaucraten niet
Gereformeerden hebben veelgeld over voor hun Kerk
PAGINA 2
WOENSDAG 4 MEI 1988
MOSKOU - Het begint er steeds meer op te lijken dat er in
de Sovjetunie een nieuwe klassenstrijd gaande is. Twee
voorpaginaverhalen van het afgelopen weekeinde, in het
vakbondsblad 'Troed' (oplage 19 miljoen) en het partijblad
Pravda (11 miljoen), ademen dezelfde sfeer: de massa wil
wel degelijk mee met Gorbatjov's perestrojka, maar het
zijn de witte boorden van de bureaucratie die de zaak te
genwerken. We zijn nog maar zeven weken verwijderd van
de 19e partijconferentie, die op 28 juli het oordeel over de
perestrojka moet vellen en die, zoals algemeen wordt aan
genomen, de machtsverhoudingen in het hoogste echelon
moet gaan bepalen.
Gorbatsjov probeert ook via contacten met 'mensen op de werkvloer' zijn beleid van perestrojka ingang te doen
vinden. <foi» Tass)
Voorlopig blazen de Sovjetmedia
mee in de perestrojka-symphony
en zijn kleine dissonanten, zoals
onlangs in het dagblad 'Sovjets-
kaja Rossija', dat met een lofzang
op de oude Stalinistische tijden
kwam, snel gecorrigeerd. Maar dat
betekent nog lang niet, dat de
weerstandsnesten tegen de nieuw
lichterij van bovenaf ook zijn opge
ruimd. Vooral in de provincies
en dat is eigenlijk alles buiten Mos
kou heerst er nog steeds een ster
ke neiging om in weerwil van de di
rectieven en zelfs de wetten die in
Moskou worden vervaardigd op de
oude vertrouwde wijze in comman-
dostijl het bestuur te voeren.
door
Alexander Münninghoff
En men kan deze mannen begrij
pen: hun hele leven hebben ze aan
hun carrière gewerkt met in hun
bagage weinig meer dan de on
wrikbare zekerheid, dat de Sov
jetunie een machtspiramide is
waarbinnen slechts eenrichtings
verkeer, van boven naar beneden,
geldt. Een flink eind omhoog ge
klauterd horen ze nu opeens vanaf
de begeerde top, als het ware over
hun hoofden heen, geluiden over
democratisering en de noodzake
lijkheid van meer initiatief van on
deraf. De recente opheffing van
een paar overtollig geachte minis
teries in Moskou, die tot totaal on
productieve papierwinkels waren
verworden, heeft duidelijk ge
maakt dat de daad ook rigoureus
bij het woord gevoegd wordt. Dus
zetten de bedreigde bureaucraten
(hun aantal wordt op zo'n 20 mil
joen geschat) hun stekels op.
Vrijheden
'Troed', veruit het meest gelezen
dagblad in de Sovjetunie, liet in
haar editie van de eerste mei briga
dier Oetkin van een chemische fa
briek uit Sverdlovsk in de Oeral
aan het woord. „Vroeger hadden
we het op deze feestdag alleen
maar over aangename zaken, maar
nu wil ik het hebben over de wet op
de staatsonderneming en de ver
wezenlijking ervan in de praktijk",
begint hij. Die wet, die de onderne
mingen op papier een hoop vrijhe
den en mogelijkheden tot zelfstan
dige, winstgevende ontplooiing ga
randeert, moet volgens Oetkin be
schermd worden door de arbei
derscollectieven. Immers, er zijn
instanties die de wet 'verdraaien en
vervalsen'.
Op zijn eigen fabriek is het nog
steeds zo, zegt Oetkin, dat kardina
le beslissingen door de leiding ge
nomen worden, zonder dat je daar
als vertegenwoordiger van de
werkvloer ook maar enige invloed
op hebt. „Er werd een nieuwe pers
gekocht, maar die was niet beter
dan de vorige, niet in kwaliteit, niet
in capaciteit, niet in betrouwbaar
heid. Als ze ons geraadpleegd had
den, zouden we dat meteen gezegd
hebben. Maar het resultaat was, dat
mijn brigade vorig jaar gemiddeld
100 werkuren per maand stil lag.
En het is erg jammer, dat onze di
rectie daar niets van geleerd heeft.
Des te noodzakelijker is het dat wij
zelf, met gebruikmaking van de
nieuwe wet, de leiding in eigen
hand nemen".
Dat zijn zeer revolutionaire
woorden, zeker als ze op de voorpa
gina van 'Troed' worden gebezigd.
Oetkin verwijt zijn directie verder,
dat zij zich op aloude wijze de wet
laat voorschrijven door de ministe
ries, die 100 procent van de fa-
brieksproduktie voor zich opeisen.
Dus die fabriek zit zozeer vast aan
de door Moskou gedicteerde plan
vervulling, dat er van enige vorm
van zelfstandig opereren op de
markt en dat is de bedoeling van
de nieuwe wet op de staatsbedrij
ven hoegenaamd geen sprake
kan zijn.
Sterker nog: uit Moskou is het
bevel gekomen dat acht installaties
van het machinepark in Sverd
lovsk moeten worden vernieuwd.
„Alsof die dingen ons op de rug
groeien", klaagt Oetkin. "Bepaalt
het ministerie, net als vroeger, elke
stap die wij verzetten?". En hij con
cludeert: „Dergelijke zaken com
promitteren in de ogen van de ar
beiders de ideeen van de perestroj
ka. We zijn zelf schuldig. We had
den meteen tegen het ministerie
moeten zeggen: de wet staat boven
jullie verordeningen".
Dat het ook anders kan illu
streert Oetkin met de gebeurtenis
sen op de steenfabriek van het na
bijgelegen Nevjansk. Die was ho
peloos verliesgevend en werd ten
slotte aan een coöperatief toebe
deeld. Geheel zelfstandig werkend,
dus in de geest van de nieuwe wet,
kon daar binnen drie maanden een
winst van een kleine honderddui
zend gulden worden gerealiseerd,
onder meer omdat het aantal arbei
ders werd gehalveerd en de fa-
brieksleiding zelfs tot een zesde
werd teruggebracht. „Ik vind dat
in onze leiding ook mensen ontsla
gen moeten worden, zodat alleen
diegenen die werkelijk onmisbaar
zijn overblijven", besluit Oetkin.
En hij beveelt de komende partij
conferentie aan om diegenen, die
de wet op de staatsonderneming
tegenwerken, op hun verantwoor
delijkheid aan te spreken.
Ongehoord
Oc/k de Pravda begint de mei
maand met ongehoorde uiteenzet
tingen. De open brief van de heer
Selivanov, nota bene een partijlid
en een hoge functionaris bij het mi
nisterie van luchtvaartindustrie,
spreekt over een 'klasse van parasi
terende bureaucraten' die zich in
'clans' verenigen, niet zelden zelfs
gebruik makend van de twijfelach
tige diensten van criminelen. Het
regiem van zijn eigen partij over de
afgelopen zeventig jaar noemt Seli
vanov dictatoriaal en destructief en
hij meent dat de feilen en fouten in
de maatschappij in de eerste plaats
op het conto van de Partij en het
Centraal Comité en elk partijlid ge
schreven moeten worden. In het lo
gische verlengde hiervan is zijn
aanbeveling om de conduitestaat
van elk partijlid te herzien en zono
dig onbruikbare leden te royeren.
In het Centraal Comité, dat uit on
geveer 300 man bestaat, moeten
minstens 200 toparbeiders en spe
cialisten zitting krijgen, de partij
bonzen op het subniveau moeten
uit meerdere kandidaten voor een
beperkte tijd gekozen worden en er
moet afstand genomen worden van
het aloude adagio, dat het woord
van de partijleider onfeilbaar is.
Selivanov gaat nog net niet zo
ver, dat hij een meerpartijenstelsel
aanbeveelt. Maar voor de partij
bonzen die zich tot voor kort on
aantastbaar waanden moeten zijn
woorden als een godslastering
overkomen. En dat ze op de voor
pagina van de eigen, vertrouwde
Pravda verschijnen zal menigeen
in paniek naar de conservatieve
loopgraven jagen.
DEN HAAG - Op 4 mei 1945, om
ongeveer elf uur 's avonds, verlaat
de 21-jarige Annick van Hardeveld
de ouderlijke woning aan de Ko
ninginneweg in Amsterdam. Ze
rijdt weg op een fiets die daar een
paar uur voor haar vertrek nog is
bezorgd. De oorlog is bijna ten ein
de, het bevrijdingsfeest nadert. Bij
haar thuis was dit heugelijke feit
op die vierde mei al een beetje ge
vierd. Annick zelf hult zich eerder
die avond in de Nederlandse vlag
en gaat daarmee de straat op, om
haar blijdschap te uiten over de de
finitieve nederlaag van de Duit-
door
Bert Pol
Daarna verlaat ze in stilte het
huis om aan haar laatste verzets
daad als koerierster te beginnen.
Ze moet nog naar enkele adressen
in Amsterdam-Noord. In de nacht
van de vierde op de vijfde mei, als
ze van haar missie terugkeert (het
is dan nog steeds verboden om zich
tijdens die uren op straat te bevin
den), wordt ze op het Hekelveld
door een Duitse patrouille ontdekt.
Er wordt geschoten. Annick van
Hardeveld zal de bevrijding niet
beleven. In totaal worden 21 kogels
op haar afgevuurd, zo wordt latpr
vastgesteld.
Drie jaar geleden werd op het
Hekelveld waar ze werd doodge
schoten, een klein monument op
gericht. Op een bronzen plaat staat
geschreven: 'Op deze plek werd 4
mei 1945 de laatste koerierster uit
het verzet, Annick van Hardeveld,
door de Duitse bezetter vermoord.
Zij was 21 jaar oud. Dit teken is een
eerbewijs aan allen die streden te
gen onrecht en onderdrukking'.
Haar ouders en haar broer waren
niet op de hoogte van haar illegali-
teitswerk. „Wij wisten absoluut
niet dat ze in het verzet zat. Ze heeft
dit werk altijd geheim kunnen hou
den. Niemand in huis heeft nooit
iets aan haar gemerkt. Ze moet met
het verzetswerk in 1942 of 1943 be
gonnen zijn", aldus Yann van Har
develd (de voornaam is afkomstig
uit Bretagne), de broer van Annick.
Van Hardeveld woont nu in het
Gelderse Wijchen en was in dat
laatste oorlogsjaar 17 jaar.
„Wij vonden het wel vreemd, dat
op de avond van de vierde mei er
een fiets bij ons thuis werd be
zorgd. Omdat we niets van haar
verzetswerk wisten, wekte dit geen
argwaan". Annick van Hardeveld
was verpleegkundige bij het Rode
Kruis en had een opleiding ge
volgd voor medisch-analiste. Ze
werkte in het Wilhelminagasthuis.
De jonge Amsterdamse had zich
aangesloten bij de verzetsgroep
Max III, waarvan Tom Lingers
(zijn ware achternaam was Schil
ling) de commandant was.
Die groep had als verzamelpunt
het Vossius Gymnasium in Am
sterdam, waar men een wapende
pot had. „De rector was van deze
aktiviteiten op de hoogte. Hij
moest heel voorzichtig zijn, omdat
de concierge van het gymnasium
een NSB-er was", aldus Van Har
develd. „Annick deed allerlei klus
jes. Ze bracht illegale bladen rond
en vervoerde ook wapens. Ze is bij
na een keer gepakt in een tram. Ze
had toen ook wapens bij zich. Er
was plotseling een razzia. Maar zij
wist zich ongemerkt aan de andere
kant van de tram uit de voeten te
maken".
Op 5 mei, de dag van de bevrij
ding, werd er 's morgens om half
zeven aangebeld bij de familie Van
Hardeveld. „Ik was altijd vroeg op
en ging kijken wie er was. Een poli
tieman stond voor de deur. Of mijn
ouders direct naar het Binnengast-
huis wilden komen. Mijn ouders
gingen weg en werden toen gecon
fronteerd met de dood van hun
dochter. Daar hoorden ze dat ze
was neergeschoten. Toen pas wer
den ze gewaar, dat Annick een paar
jaar lang verzetswerk had ver
richt".
„Ook hoorden we toen, dat ze op
vier mei mensen van de Binnen
landse Strijdkrachten moest waar
schuwen, die op de vijfde mei op
een bepaalde plaats moesten zijn.
Twaalf mensen van de groep Max
III zijn met die opdracht op stap ge
gaan, omdat de leden van de Bin
nenlandse strijdkrachten zich
overal in de stad ophielden. Elf zijn
er teruggekeerd, Annick werd ge
dood".
Volgens Van Hardeveld hebben
de elf leden van 'Max III' het na de
oorlog erg moeilijk gehad met de
dood van Annick. De vele \vaar-
oms' kwamen naar boven. „Waar
om werd juist Annick als vrouw
van de groep nog op de voorlaatste
oorlogsdag met een opdracht be
last?" Haar verzetscommandant
Tom Lingers, die ook toen al verha
len schreef onder zijn pseudoniem
Tim Maran, heeft het leven van An
nick van Hardeveld beschreven in
het boekje Kerst 1944 (uitgegeven
door Mingus in Ankeveen). Lin- j
gers is in 1984 overleden.
Annick van Hardeveld, dochter
van een architect en een Franse
moeder (een hoogbejaarde vrouw
die nog steeds in het huis woont
aan de Koninginneweg in Amster
dam), werd op 11 mei 1945 onder
grote belangstelling begraven op
'Buitenveldert'. Wat er in Annick
omging, wordt duidelijk uit de
woorden, die ze op een kerstkaart
in 1944 schreef. .11 n'y pas de bon-
heur sans liberte, il n'y a pas de li-
berté sans courage'. Geluk is niet
denkbaar zonder vrijheid, geen i
vrijheid is mogelijk zonder moed.'
PARIJS - Aanstaande zondag zal
na de tweede verkiezingsronde
tenslotte de nieuwe president van
de Republiek uit de stembus rol
len. Opinie-peilingen geven daar
over een constante prognose: de
huidige president Mitterrand wint
met 55 procent van de stemmen en
zijn tegenstander, de Gaullistische
door
Rudolph Bakker
eerste minister Jacques Chirac
krijgt 45 procent. In feite is de po
pulariteit van presidentskandidaat
Mitterrand zo groot, dat Jacques
Chirac tot onder de 40 procent zou
kunnen terugzakken. De campag
ne van de eerste minister is er tot
het eind van deze week dan ook op
gericht de schade zoveel mogelijk
te beperken.
Nadat in de eerste verkiezings
ronde op 24 april het ultrarechtse
Nationale Front van Jean-Marie le
Pen bijna 15 procent van de stem
men had verzameld, hebben de be
togen van zowel Mitterrand als
Chirac een verandering ondergaan.
Beiden getuigen nu om strijd van
hun begrip voor de noden van al
hun landgenoten'. Kandidaat Mit
terrand roept al enige tijd op tot
een 'Franse eenheid' terwijl hij - ze
ker als hij is te zullen winnen - geen
moeite meer doet in details te tre-
Francois Mitterrand.
Wakker schudden
Als president Mitterrand wordt
herkozen, betekent dat het einde
van de huidige politieke partij
structuren. In de eerste plaats is er
de Gaullistische RPR die uiteen
dreigt te vallen. Minister van bin
nenlandse zaken Pasqua is, als één
der oudste strijders in de histori
sche rangen van het Gaullisme, er
van overtuigd geraakt dat de RPR
wakker geschud moet worden uit
zijn staat van verburgelijking en de
partij zijn aanvankelijk 'volkser'
karakter dient terug te krijgen. Dat
hij lonkende blikken zou hebben
geworpen naar de aanhang van Le
Pen heeft Pasqua gisterochtend
ontkend, maar in ieder geval zoekt
hij de oplossing in een manoeuvre
naar rechts.
Minister Pasqua vormt met mi
nister van economische zaken
Edouard Balladur het tweeman
schap dat premier Chirac van ad
vies dient. Balladur had Chirac er
in 1986 toe aangezet een rechtse re
gering aan te durven onder de soci
alistische president Mitterrand,
een advies dat voortaan wel het
rampzaligste advies van de eeuw
kan worden genoemd.
Minister Balladur had enige
maanden geleden in het dagblad
'Le Monde' opgeroepen tot een
nauwer samengaan tussen de RPR
en de UDF, dat is de vergaarbak
van links-liberale partijen die aan
de huidige regering hebben meege
daan. Terwijl Pasqua de RPR in
rechtsere richting stuurt, wil Bal
ladur juist het omgekeerde: hij
poogt de groeperingen binnen de
UDF die daartoe zijn bereid naar
het middenveld te dirigeren, met
een lichte buiging naar links.
Binnen de UDF zelf had men in
tussen ook al nagedacht en vastge
steld dat na de overwinning van
president Mitterrand de partij de
laatste adem zal uitblazen. Naar
mate de RPR (onder aanvoering
van Charles Pasqua) naar ultra
rechts overhelt, zullen de partijlei
ders binnen de UDF in hun ferven
te strijd tegen het Nationaal Front
van Le Pen steeds meer bereid zijn
een regeerverdrag met de socialis
ten aan te gaan dan een partijver-
bond met Edouard Balladur en zijn
Gaullisten. En in dat socialistische
viswater hebben ze intussen al heel
wat hengels uitgeworpen.
De socialistische partij zelf lijdt
op haar beurt aan een gruwelijke
identiteitscrisis. Omdat men er
geen afstand wil doen van zijn
vroegere leider Mitterrand, slikken
ze knarsetandend dat hun roergan
ger van weleer over 'socialisme'
nooit meer spreekt, nauwelijks een
omlijnd programma hanteert en
bezig is op het politieke midden
veld zijn tenten op te slaan.
Nog maar enige weken geleden
verklaarde oud-premier Pierre
Mauroy, die tot de 'puurste' der so
cialistenleiders behoort en op een
toon of er in de kerk gevloekt was:
„Het centrum bestaat niet". Wat er
nu in feite gebeurt is dat, terwijl
een deel der Gaullisten en de UDF-
ers hand in hand opstomen naar
het middenveld, de vroegere socia
listenleider Mitterrand dat mid
denveld al net even eerder had we
ten te bezetten dan de degenen die
er voor een deel de oudste rechtèn
op hadden.
De president stak in zijn veelbe
keken tv-discussie 28 april met
kandidaat Chirac op opvallende
de loftrompet van oud-pre- i
sident Giscard-d'jSstaing. Het was i
immers Giscard geweest die tij
dens zijn ambtsperiode voortdu
rend maar vergeefs had gepro
beerd vanuit het midden te rege
ren. Hij had daartoe een aantal ge-
matigde socialisten voor een minis
terspost uitgenodigd, zoals de hui
dige EG-voorzitter Jacques Delors.
Deze socialisten hadden het ver
zoek toen nog afgewezen met het
gezicht of ze een rat roken.
Terwijl Chirac in de loop van de
campagne een deel van zijn aan
hang aan Le Pen verloor, is Mitter
rand zijn trouwe socialisten niet
kwijt geraakt. Hoe groter de over
winning van Mitterrand zal zijn,
hoe 'verdeelder het traditionele
rechterveld zal raken en hoe snel
ler de invloed van Nationaalfront-
leider Lé'Pen nog groeit. En het
hangt dan van de regeringspolitiek
af die de geprolongeerde president
zal voeren, inhoeverre Jean-Marie
le Pen straks de volledige hegemo
nie krijgt over het conservatisme
kamp tot in al zijn uithoeken.
LEUSDEN (ANP) - De gemid
delde financiële bijdrage van le
den van Gereformeerde Kerken
voor kerkelijke doeleinden was
in 1986 met f 284,52 hoger dan
ooit tevoren. Dit blijkt uit de sta
tistiek over dat jaar, die is opge
nomen in het thans verschenen
jaarboek 1988 van de Gerefor
meerde Kerken in Nederland.
Sinds 1975 gaat het ledental
van de Gereformeerde Kerken
achteruit. De trend die in 1983
werd ingezet een verlies van
ongeveer 8000 leden per jaar -
zette zich ook in 1987 voort. De fi
nanciële teruggang als gevolg
van dit ledenverlies werd in 1986
voor de helft gecompenseerd
wordt door de grotere offerbe
reidheid van de leden.
Mevrouw mr. E. Eikerbout uit
Rijswijk, nog geen tien jaar gele
den de eerste vrouw die werd ge
kozen in het moderamen van de
Generale Synode, verwijst in het
jaaroverzicht over 1987 in het
jaarboek naar de herdenking van
het 150ste geboortejaar van
Abraham Kuyper, die aan de
wieg stond van de Gereformeer
de Kerken. „Bracht Kuyper de
verbondenheid onder de gerefor
meerden, zijn nazaten beleefden
- achteraf tot het spijt en verwon
dering dat het zo ver kon komen -
de scheuring in 1944. Sindsdien
hebben onze kerken met veel
worsteling moeten leren dat het
onderling verschillend inzicht in
vragen van geloof en leven een
plaats moet kunnen hebben."
Dat ondanks de interne span
ningen het meeleven onder de le
den van de Gereformeerde Ker
ken groot is, moge ook blijken
uit de belangstelling voor het
jaarboek. Jaarlijks vindt dit bijna
600 bladzijden tellende hand
boek een weg naar ruim 10.000
geïnteresseerden.
'Pastoor Stolk moet blijven'
Pastoor J. Stolk van de Jeroen-
kerkparochie in de Haagse
Spoorwijk begrijpt weinig van
de drukte rond zijn persoon.
„Het enige wat ik heb gedaan, is
naar de mensen in de wijk toe
gaan en de gelovigen in de kerk
duidelijk maken dat alleen in de
kerk zitten geen zin heeft. Het ge
loof moet worden omgezet in da
den."
Na 25 jaar onder vooral haven
arbeiders in Marseille te hebben
gewerkt, zit Stolk nu een half
jaar in Den Haag. In deze zes
maanden is het kerkbezoek ver
dubbeld tot zo'n vierhonderd
mensen, zijn goede contacten
met de moslim- en hindoege
meenschap in de wijk ontstaan
en zaten na vier maanden tijdens
de themadag 'Kleurrijk Den
Haag' zowel moslims, christe
nen, hindoes als atheïsten ge
broederlijk aan de koffie in de
Jeroenkerk.
Zes maanden ook waarin vol
gens het kerkbestuur „een duur
zaam onwerkbare situatie" in de
wijk is ontstaan. Concreter heeft
het kerkbestuur zijn bezwaren
tegen Stolk niet kunnen maken,
want echt ontevreden over het
beleid van Stolk is het nu ook
weer niet.
Stolks opvatting van het pries
terschap is eenvoudig: „Gewoon
naar de mensen toegaan. Dan is
alles mogelijk. De kerk staat in
de samenleving. Al dat gepraat
over de kerk en de samenleving
is het werk van studeerkamerge
leerden."
Zijn tweede stelregel: „De
mensen niet overvoeren met het
geloof. De catechismus leren
komt wel. Met kinderen spelen
op straat en je inzetten voor ver
keersdrempels in de wijk be
hoort ook tot het evangelie".
De gelovigen hebben zich vol
gens Stolk te weinig gerealiseerd
dat ze behalve parochianen ook
wijkbewoners zijn. Al het buurt
werk lieten ze over aan hun niet-
gelovige buren. De kerk moet to
lerant zijn en anderen ruimte
gunnen, vindt Stolk. Hij wil geen
nieuw kleiner kerkgebouw in
plaats van de grote Jeroenkerk,
zoals het kerkbestuur wil, maar
een gemeenschappelijk wijkcen
trum waar zowel de christelijke
als de islamitische en hindoeïsti
sche buurtbewoners eigen ruim
ten krijgen. En wat minder klok
gelui in de Jeroenkerk om de
met-gelovigen buurtbewoners
hun rust te gunnen. Beide voor
stellen van Stolk blijven voorlo
pig toekomstmuziek.
De 56-jarige pastoor heeft vori
ge week na de klachten van het
kerkbestuur van bisschop Bar
van Rotterdam te horen gekre
gen dat hij maar beter weer naar
Marseille kan vertrekken. Sinds
dien heeft het actiecomité 'Stolk
moet blijven' zich sterk gemaakt
voor de pastoor. Zowel het Alge
meen Maatschappelijk Werk als
de rk basisschool heeft schrifte
lijk geprotesteerd bij Bar. Giste
ren kwamen bovendien nog twee
lijsten met handtekeningen van
de Turkse buurtbewoners voor
het aanblijven van Stolk binnen.
Het resulaat van alle protesten
is voorlopig dat de „dialoog"
over Stolks positie wordt „her
opend". Stolk: „Het probleem zit
'm eigenlijk in twee heel ver
schillende culturen die niet met
elkaar te verenigen zijn, zoals het
kerkbestuur wil." Een voor
beeld: In de wijk was voorge
steld het 60-jarig bestaan van de
Jeroenkerk te vieren met wed
strijden jokeren, klaverjassen en
bingo. Het tegenvoorstel van het
kerkbestuur luidde: een film
draaien over de Heilige Berna-
dette. „De leden van het kerkbe
stuur vergeten dat een fabrieks
directeur anders handelt en
denkt dan een fabrieksarbeider",
aldus Stolk.
Het negeren van de bestaande
structuren is volgens het actieco
mité de verklaring voor de con
flicten met het kerkbestuur:
„Stolk is niet bang voor heilige
huisjes en hoge heren. Hij
spreekt dé taal van de Spoorwij-
kers, voelt ze haarfijn aan en
staat niet boven ze, maar midden
tussen hen. Hij weegt z'n woor
den echter niet altijd op een
goudschaaltje en dat vonden
sommige kerkbestuurders onge
past, zodat zijn woorden niet in
dank worden afgenomen."
baptisten.
De baptistengemeente in Lei
derdorp belegt zondagavond,
aanvang 19.00 uur, de laatste bij
eenkomst van het seizoen. Spre
ker De Vries heeft, gelet op moe
derdag, gekozen voor een toepas
selijk thema: 'Moeders mooiste
geschenk'. Plaats van samen
komst: gebouw Zijlkwartier aan
de Van der Marckstraat.
Eredoctoraat Oliver North.
De Amerikaanse televisiepre
dikant Jerry Falwell heeft over
ste North, een van de hoofdper
sonen in het Irangate-schandaal,
een eredoctoraat in de sociale
wetenschappen verleend.
Falwell, leider en stichter van
de Liberty-universiteit in Lynch
burg (Virginia), vergeleek de
aantijgingen tegen North met de
kruisiging van Christus.
Lorge nieuwe rabbijn in
DDR.
Ernst Lorge uit Chicago wordt
de nieuwe rabbijn van de kleine
joodse gemeenschap in de DDR.
Hij volgt Isaac Neuman op, die
zondagfzijn functie neerlegde.
Nederlandse Hervormde Kerk
Aangenomen naar Hasselt
(deelgemeente De Baak): J. Fol-
kertsma te Leeuwarden-Huizum
en Goutum-Swichum.
Aangenomen naar Wierden
(toezegging): J. Plomp te Ba-
rendrecht (buitengewone wijk-
gemeente).
Aangenomen naar Masten
broek (toezegging): D. van de
Streek, kandidaat te Oldebroek,
die bedankte voor Waspik (toe
zegging).
Gereformeerde Kerken Vrij
gemaakt.
Beroepen te Ferwerd-Hallum:
W. J. Keesenberg, kandidaat te
Zwolle. Beroepen te Hilversum:
J. C. Mewe te Terneuzen.
Christelijke Gereformeerde
Kerken.
Bedankt voor Den Haag-Sche-
veningen: J. Veenendaal te Ba-
rendrecht.
