'Ik ben nooit tevreden over mezelf'
'Homopubers maken
tweede levensstart'
Katwijker (23)
uit Eritrea
loopt marathon
1AAN
0'
Gastvrouw
MWdt èanteMe fa
ZVOWiMir...
Terrorisme en Palestijnen
in 'Waard om te Weten'
uimbHkrnitf dikfsmi&ttinen
mem-
Nadieh streeft naar absolute perfectie
WOENSDAG 20 APRIL 1988
PAGINA 9
KATWIJK "Na dertig kilome
ter dacht ik er over om te stop
pen, mijn benen waren lood
zwaar. Maar ik wilde per se de
eindstreep halen. Ik heb zo'n vijf
kilometer gewandeld en ben
toen weer gaan rennen. Gelukkig
heb ik het toch gehaald". Dat
zegt de 23-jarige Yemane Ashge-
dom uit Leiden. Hij liep zondag
mee in de marathon van Rotter
dam. Hij had voor de ruim 42 ki
lometer drie uur en acht minuten
nodig. De winnaar was 62 minu
ten eerder binnen.
"Dat viel me enorm mee. Ik
had verwacht dat ik er ongeveer
vier uur over zou doen", zegt Ye
mane over zijn prestatie. Hij is
namelijk geen lange-afstandlo-
per. "Normaal gesproken loop ik
alleen de 1500 en 3000 meter, het
was eigenlijk de eerste keer dat
ik zoveel kilometer liep". Hij had
dan ook totaal niet getraind voor
de marathon en kon onderweg
goed merken dat hij ervaring
mist in het lopen van langere af
standen. "Ik ben veel te hard van
start ben gegaan. De eerste dertig
kilometer ging het prima, daarna
stortte ik in elkaar. Het laatste
stuk heb ik dan ook veel te traag
gelopen", vertelt Yemane over
het verloop van de race.
Carrière
De succesvolle loper is afkom
stig uit Eritrea. Dat is een deel
van Etiopië. "Ons volk wordt on
derdrukt en vecht voor onafhan
kelijkheid", vertelt femane over
de situatie in zijn geboortestreek.
Vier jaar geleden vluchtte hij
naar Nederland en ging in Lei
den wonen. Daar werd hij
meteen lid van de Atletiekvere
niging Holland. "In Eritrea was
ik wielrenner. Ik werd zelfs een
keer tweede bij de landskam
pioenschappen", herinnert Ye
mane zich. Sinds hij in Neder
land woont zit hij ook regelmatig
op de racefiets en is scheidsrech
ter bij voetbalwedstrijden. Maar
het voornaamste is toch wel het
hardlopen. "Misschien kan ik
nog eens carrière maken", hoopt
hij. "Ik zal dan alleen veel meer
moeten trainen. Dat is niet ge
makkelijk, want ik zit nog op de
KMBO-school in Katwijk. Dat is
toch te combineren met een in
tensieve training."
Ban
De 23-jarige scholier is zondag
wel helemaal in de ban geraakt
van het lange afstand-werk.
"Mijn trainer zei dat ik niet mee
moest doen omdat het te veel
energie zou vergen. Maar nu ik
één marathon gelopen heb, geef
ik de korte afstanden eraan en ga
trainen voor langere wedstrij
den", schetst hij zijn toekomst
plannen. Yemane wil volgend
jaar weer meedoen aan de wed
strijd in de Maasstad. Hij is niet
van plan dit jaar nog een mara
thon te lopen. "Misschien nog
een halve, maar dan heb ik hei
gehad aldus de allround spoi -
ter. De Singelloop in Leiden
staat wel in zijn agenda. "Maar ik
denk niet dat ik tot de prijswin
naars behoor, er zijn een heel stel
concurrenten. Heel misschien
heb ik een klein kansje", hoopt
hij.
ROY KLOPPER
Yemane Ashgedom
daille die hij aan de Rotterdamse
marathon overhield
(foto Wim Dijkman)
Mathilde de Graaff uit Leiden is
19 jaar en moet in mei examen
doen voor de 'mavo voor volwas
senen'. Naast school werkt ze
twee dagen per week in een ham
burger-restaurant als 'gast-
"Als je hier nieuw komt begin
je eerst aan de kassa of aan de
grill. Dat zijn verschillende sta
tions, zoals je ook de lobby, de
friet en de bin hebt. De bin is het
middenste gedeelte in de keuken
waar alle produkten worden in
gepakt. Daarna kun je trainée
worden - in afwachting van een
baan als floor-manager - of gast
vrouw tussen de klanten".
"Een halfjaar heb ik in de keu
ken gewerkt. In het begin was
dat wel wennen. Dan werd ik 's
nachts wakker en hoorde ik al
die piepers en machines weer. In
de keuken zitten namelijk ver
schillende timers. Staat de patat
vijf minuten op dan gaat er een
pieper en moet het restant wor
den weggegooid. Hamburgers
mogen maximaal tien minuten
7\t ha Mumfa Mwn c
Eindredactie Paul de Tombe
Telefoon 071-144941, toestel 242
blijven staan. Maar je went aan
die herrie en het is leuk werk,
heel afwisselend".
"Iedereen heeft in principe de
kans om na dat werk hogerop te
gaan. Ik ben dus gastvrouw ge
worden. Je moet,daarvoor goed
met kinderen om kunnen gaan
en met klanten in het algemeen.
Het gaat er vooral om datje goed
overkomt".
Lange nagels
"Schoonmaken in de lobby (de
zitruimte) is het eerste wat ik te
doen kreeg, daarna kom je in de
kleren te staan. Je krijgt een be
paald uniform waarin je duide
lijk herkenbaar bent. De gast
vrouw is degene die de kinder
feestjes organiseert. Een keu-
kentoer geven, hamburgers bak
ken en spelletjes bedenken, dat
hoort erbij. Verder moet ik men
sen op hun gemak stellen en er
op toezien dat alles gladjes ver
loopt. Zijn er bijvoorbeeld klach
ten over het eten dan moet ik die
afhandelen".
"Voor deze functie moet je
eerst een twee dagen durende
cursus volgen aan het Hambur
ger-College in Rotterdam. Daar
leer je wat over uiterlijke verzor
ging, wat je met klachten moet
doen, hoe je met kinderen om
gaat en een stukje geschiedenis
van het bedrijf'.
"Uiterlijke verzorging is in de
ze functie erg belangrijk. De
gastvrouw is eigenlijk een soort
visitekaartje van het bedrijf. Je
mag niet te veel make-up en gro
te oorbellen dragen en je moet er
op letten dat je haar netjes zit.
Nagellak mag niet want als je
met eten omgaat is dat niet zo
smakelijk. Lange nagels mogen
ook niet, daar zou je kinderen
pijn mee kunnen doen".
"Elke week werk ik hier twee
volle dagen en daarvoor ontvang
ik zes gulden zeventig bruto per
uur. Op zondag krijg je 150 pro
cent uitbetaald. In totaal verdien
ik met dit baantje ongeveer 400
gulden per maand. Ik woon zelf
standig en moet samen met de
kinderbijslag en alimentatie van
mijn vader rondkomen. Ik kan
nu wel minder doen dan toen ik
nog thuiswoonde maar je gaat le
ven naar het geld datje hebt".
Doorstromen
"Ik vind het heel belangrijk
om mijn school af te maken. Zou
ik nu een aanbod krijgen om hier
full-time te komen werken dan
deed ik dat niet. Na mijn examen
in mei ga ik hier wel de hele week
werken. Misschien kan ik na ver
loop van tijd doorstromen naar
het hoofdkantoor".
"Het leuke van dit werk is dat
je veel met mensen in contact
bent. Ik heb voor dit baantje in
een een zaak gewerkt waar ze
schilderijen restaureerden. Dat
was ook wel leuk maar je was
daar meer met jezelf bezig. Het
bevalt me meer met andere men
sen samen te werken. Het is hier
allemaal teamwork, onderling is
het heel gezellig".
"Nee, problemen met verve
lende mensen heb ik eigenlijk
nog nooit gehad. Ja, je hebt er bij
die met hun voeten op de stoel
zitten maar daar zeg ik dan wat
van. Je moet er altijd op letten
dat mensen zich netjes gedragen.
Reageer ik normaal dan reageert
de klant ook normaal, gedraag je
je agressief dan krijg je ook een
agressieve reactie.".
Vertrouwensband
"Je moet er voor zorgen dat je
een vertrouwensband met de
klanten schept. Veel klanten,
vooral alleenstaanden en oude
ren, komen ook voor jou. Kinde
ren herkennen je ook vaak en ko
tje. Er is een groepje van onge
veer acht dat hier elke dag een
paar keer komt. Als ze je dan zien
beginnen ze uitbundig te zwaai
en. Die mensen willen dan graag
een praatje met je maken en dat
doe ik ook. Het hangt er natuur
lijk wel van af hoe druk het is".
ERNA STRAATSMA
Nader verklaard in jeugd-serie
GRONINGEN (GPD) - "Ze
starten niet in het leven zoals
heteroseksuelen dat doen. Ze
starten pas veel later. Maar in de
ogen van de wereld vertonen ze
een kinderachtig gedrag. Dan
hebben ze weer met onbegrip te
maken". Deze zin uit de docto
raalscriptie van de psychologe
Nicoline Tamsma vormt de kern
van de brochure 'De tweede
start, de puberteit van homo
seksuele jongeren'. Hét boekje is
een uitgave van de Stichting
Landelijk Overleg Werkgroepen
Ouders van Homoseksuele Jon
geren.
"De brochure is geschreven
voor ouders en ook voor docen
ten", aldus Joke Rhebergen,
echtgenote van de secretaris van
de SLOW Ouders Homoseksuele
Jongeren en schrijfster van de
brochure. "Docenten leren leer
lingen naast andere zaken soci
aal gedrag en ze behoren daarin
ook een voorbeeld te zijn. Wat
homoseksualiteit betreft doet de
school over het algemeen of er
geen homoseksuelen bestaan.
Docenten zijn daarvoor ook niet
opgeleid. Als seksualiteit ter
sprake komt, bijvoorbeeld bij
maatschappijleer, gaat het over
heterorelaties. Bij de biologieles
sen wordt seksualiteit meestal
technisch behandeld en is dan
gericht op voortplanting of even
tueel het voorkomen daarvan.
Het is maar zelden dat seksuali
teit als lustbeleving aan bod
komt".
"Veel kinderen die weten of
vermoeden dat ze homofiel zijn,
voelen zich niet veilig en lekker
op school", zegt Joke Rheber
gen. "Dat komt onder meer door
dat discriminerende opmerkin
gen van andere kinderen worden
toegestaan. Je hebt wel homo
seksuele docenten, maar die dur
ven daarvoor vaak niet uit te ko
men, uit angst voor ontslag of
omdat ze bang zijn dat ze alleen
komen te staan en daardoor hun
geloofwaardigheid voor de klas
verliezen".
Homoseksuele pubers hebben
het dus moeilijk, nog moeilijker
dan hun heteroseksuele leeftijd
genoten het soms al hebben. "De
puberteit is een groepstijd", al
dus Joke Rhebergen. "Je moet
op elkaar lijken in kleding en ge
drag. Als je je kunt aanpassen,
ben je veilig in de groep. Je hoort
te vallen op het andere geslacht.
Maar seks moet je leren met val
len en opstaan, door het maken
van fouten. Homopubers is het
niet gegund om die fouten te ma
ken, om te experimenteren. Ze
kennen vaak niet eens andere
pubers die hetzelfde zijn zoals
zij. Bovendien biedt de maat
schappij hen maar bar weinig
identificatiefiguren in de vorm
van idolen in de film, in boeken
of in videoclips".
"Je hebt homopubers die zich
dan maar aanpassen. Maar hun
start in het seksuele leven is een
valse start. Anderen trekken zich
terug. Die vereenzamen vaak. Ze
staan stil in hun ontwikkeling.
Ze zijn ontzettend met zichzelf
bezig en daardoor wil de studie
vaak ook niet zo best lukken",
zegt Joke Rhebergen.
"Pas als ze zichzelf hebben ge
accepteerd zoals ze zijn, kunnen
homopubers beginnen hun ei
gen seksuele identiteit te ontwik
kelen. Maar dat kan bij hen vaak
lang duren. Soms zijn ze al mid
den twintig. Dan pas kunnen ze
hun echte start maken. Leren
versieren, blauwtjes lopen, fou
ten maken. Maar voor de wereld
past dat gedrag niet meer bij hun
leeftijd. Dan is onbegrip weer
hun deel".
Joke Rhebergen doet in haar
brochure vooral een beroep op
ouders en docenten. "Ouders
vinden het vaak al heel wat van
zichzelf, als ze uiteindelijk hun
kind accepteren zoals het is.
Maar ze zouden verder moeten
gaan: van hun kind houden om
zijn of haar persoonlijkheid".
De brochure kost 50 cent en is
verkrijgbaar bij de SLOW Ou
ders van Homoseksuele Kinde
ren, Postbus 485, 7800 AL Em-
f M«r smw.. fa u bifrmiw
aOt 68 IK AMldt tr WJtt
0 de pohht «urn
■zew*n..
Of
- iutUtffLMiittpcUz
ItfpilajjWditldhcl
i-tuttt lafef.
Palestijnen, shi'itische kapers,
IRA-leden, RAF-terroristen en
de Baader-Meinhof groep. Wie
zijn dat? Waar staan ze voor en in
welk land horen ze thuis. Als je
de krant opslaat, krijg je met de
ze vragen te maken, want artike
len over kapingen, gijzelingen,-
aanslagen, ontvoeringen en ter
roristische acties zijn (helaas)
vaak in de dagelijkse nieuws-
stroom terug te vinden.
Omdat de krant op de
nieuwspagina's slechts verslag
doet van de actualiteit, laat de
achtergrond van bijvoorbeeld
zo'n gijzeling in Libanon of een
vliegtuigkaping zich veelal niet
meer achterhalen in het bericht.
Speciaal voor de jeugd is er nu
een serie boeken door uitgeverij
La Rivière Voorhoeve op de
markt gebracht, die onderwer
pen als terrorisme, de Palestij
nen, zure regen en honger in
Afrika op een verhelderende en
eenvoudige wijze uitlegt.
De serie 'Waard om te Weten',
voor jongeren vanaf dertien jaar,
heeft onlangs weer twee nieuwe
delen uitgebracht: Terrorisme en
De Palestijnen. Beide boeken
zijn rijk geïllustreerd en tellen 32
bladzijden. Gelukkig geen sensa
tionele foto's met bloedige de
tails, maar een ter zake doende il
lustratie.
In dertien hoofdstukken
wordt in 'De Palestijnen' inge
gaan hoe zij eerst vreedzaam
naast de joden in het toenmalige
Palestina leefden. Verder wordt
ook de stichting van de staat Is
raël behandeld en komt aan de
orde hoe de joodse kolonisten
langzaam maar zeker hun grond
HILVERSUM - Aan de rand van
het zwembad in het luxueuze ho
tel in Bussum zit Nadieh op een
wit rotan bankje. De zangeres is
helemaal in het zwart gekleed en
oogt exotisch. Ze ziet er ver
moeid uit. "Ik slaap weinig, heb
het enorm druk met optredens in
het land en ben ook een beetje
gespannen hoe mijn
plaat wordt ontvangen".
door
Frederike Contant
"Ik ben trots op de plaat en heb
er enorm hard aan gewerkt, maar
het is een resultaat van team
work. Er staan zeker drie num
mers op waar ik zelf nog steeds
de rillingen van krijg. Dat is toch
opmerkelijk want ik heb ze zelf
geschreven", zo meent Nadieh.
'Company of Fools' is de twee
de langspeelplaat van de veelzij
dige Nederlandse artieste. In
1986 maakte zij haar debuut met
het album 'Land of Ta' in het jaar
daarna boekte Nadieh verschil
lende singlesuccessen. "Ik ben
op mijn 21ste begonnen met pro
fessioneel zingen. Daarvoor leid
de ik een zwerversbestaan. Ik
trok als troubadour door het
land. Ik zong in restaurants en
bistro's en deed af en toe mee aan
zangconcoursen. Dat combi
neerde ik met mijn studie psy
chologie. Toch hield ik dat niet
vol en ik moest gewoon een keu
ze maken. Of muziek of mijn stu
die. Ik koös voor het eerste om
dat daar toch mijn hart naar uit-
Nadieh: 'Ik streef er
gaat, maar ik sluit het niet uit dat
ik de draad van mijn studie weer
eens oppak".
Nadieh is nu 29 jaar en lijkt
haar draai in de showbussiness
te hebben gevonden. "Ik denk
dat het 'artiest zijn' altijd in mij
heeft gezeten. Ik kom ook uit een
artistieke familie, alhoewel ik de
enige ben die de showbizz is in
gegaan. Mijn familieleden musi
ceren voornamelijk uit hobbyis
me. Om mijn ouders een plezier
te doen, heb ik ook heel lang en
hard geprobeerd een degelijke
opleiding te volgen en af te ma
ken. Dat lukte dus niet".
De in Den Haag geboren zan
geres woont momenteel in Den
GPD)
Bosch. "Het is daar prachtig, je
hebt overal bos en toch een swin
gend centrum. Brabant is hèt
land van de bandjes. In elke
kroeg is 's avonds wel live-mu-
ziek te horen. Daar hou ik van.
Dat leeft echt en geeft direct een
gemoedelijke sfeer".
Internationaal
Nadieh heeft letterlijk en fi
guurlijk nog veel noten op haar
zang. "Ik streef ernaar om inter
nationaal door te breken. In au
gustus wordt de nieuwe lp
worldwide uitgebracht en gaan
we ons ook richten op de Vere
nigde Staten. Ik ga ook weer te
rug naar Japan, waar ik vorig jaar
een internationaal songfestival
won. Aan het Eurovisie Songfes
tival zou ik niet mee willen doen.
Niet uit angst om af te gaan, maar
dat festijn is niet geschikt voor
mijn genre. Wel zou ik deel wil
len uitmaken van een ploeg die
voor Nederland naar Knokke
wordt gestuurd. Dat is een festi
val dat mij wel aanspreekt".
De zwartharige zangeres weet
wat ze wil en vooral wat ze kan.
Als één van de weinige Neder
landse artiesten zingt ze in elk tv-
en radioprogramma live. "Toen
ik nog maar net begon met zin
gen playbackte ik net als alle an
deren, maar dat geeft me geen
bevrediging. Ik wil met mijn
liedjes ook graag mijn stemming
en gevoel laten overkomen. Als
je iedere keer dezelfde band af
draait gaan mensen denken dat
je van plastic bent. Met zo'n band
kun je geen emoties overbrengen
en dat is waar muziek om draait".
Perfectionist
Nadieh kan niet aangeven
waarin zij zich onderscheidt van
andere Nederlandse zangeres
sen. "Nee, dat is heel moeilijk. Ik
denk dat niet één mens gelijk is
aan de andere. Daarom onder
scheidt iedereen zich van ieder
een. Ik vergelijk mezelf niet met
een ander. Het enige waar ik mee
bezig ben is om te kyken hoe ik
iedere dag beter kan worden dan
gisteren. Ik ben een perfectionist
en dus niet snel tevreden over
mezelf. Daarmee wil ik niet zeg
gen dat alles wat ik doe perfect is,
maar ik streef naar optimaal
haalbare resultaten.
opkochten met als gevolg de uit
eindelijke onteigening van Pa
lestijns land.
Al lezend geeft schrijver Mc-
Dowall, die islamitische geschie
denis en moderne geschiedenis
van het Middenoosten studeer
de, een helder overzicht van het
verleden van het Palestijnse volk
en wordt ook enigszins duidelijk
waarom de Palestijnen nu in de
bezette gebieden, de Gaza-strook
en de Westelijke Jordaanoever,
in opstand zijn gekomen.
Alhoewel de vele hoofdstuk
ken in 'De Palestijnen' overzich
telijk zijn, missen ze vaak een
beetje de diepgang, die toch wel
nodig is om zulke complexe on
derwerpen te belichten. Soms
wordt er te oppervlakkig inge
gaan op belangrijke problemen.
Maar aan de andere kant kunnen
op die manier wel een groot aan
tal punten worden aangepakt.
In 'De Palestijnen' ontbreken
de Israëlische vredesactivisten,
die slechts in het hoofdstuk 'Is
vrede mogelijk?' even opduiken.
Het streven van een groot aantal
jonge Israëli naar gelijkheid en
het weigeren van de dienstplicht
en het neerslaan van Palestijnse
opstanden, gaat op die manier
een beetje verloren. Ook de jon
ge Israëli's raken steeds meer
doordrongen van het feit dat zij
niet van het leed van een ander
volk kunnen bestaan. De korte,
bondige hoofdstukken maken
echter veel goed, evenals de
laatste twee bladzijden waarin de
'harde feiten' nogmaals worden
opgesomd.
Gelijktijdig met 'De Palestij
nen' kwam het deel 'Terroristen'
uit. Daarin wordt in eenzelfde
aantal hoofdstukken ingegaan
op het hoe en waarom van terro
ristische acties. 'Terrorisme is
een uitvloeisel van de moderne
samenleving en daarom iets blij
vends. Afschrikwekkende maat
regelen kosten geld', constateert
schrijver Christopher Coker, do
cent Internationale Betrekkin
gen aan de London School of
Economics in Groot-Brittannië.
Politiek geweld hoort volgens
Coker niet uitsluitend bij een ter
rorist. Het feit dat landen nog
steeds niet een gezamenlijk
standpunt over terrorisme heb
ben ingenomen, is te wijten aan
de opvatting die zij koesteren.
Wat is een terrorist? In het ene
land een vrijheidsstrijder, in het
andere land een misdadiger die
met het leven van onschuldige
burgers speelt om zijn zin door te
drijven. Bovendien maakt zowel
rechts als links zich schuldig aan
terrorisme. Alleen zijn de rechtse
groeperingen duidelijk in de
minderheid.
De schrijver pakt het terroris
me per land aan. Zo noemt hij
Noordierland, Zuidamerika en
het Middenoosten. Hij vertelt
ook wat precies het doel is dat
achter een bepaalde actie zit, bij
voorbeeld paniek of verdeeld
heid zaaien.
De laatste bladzijden van het
boek worden besteed aan de an
titerreurbrigades in Westduits-
land, Groot-Brittannië en Italië
en de schrijver geeft heel handig
een overzicht van de verschillen
de organisaties en 'veelzeggen
de' feiten.
Beide onderwerpen in de serie
Waard om te Weten worden ob
jectief en deskundig aangepakt.
Na het lezen van de boeken zal
een krantebericht beter te begrij
pen zijn.
David McDowall: De Palestijnen.
Uitgeverij La Rivière Voorhoeve.
Prijs 16,75. Vanaf dertien Jaar.
Christopher Coker: Terrorisme.
Uitgeverij La Rivière Voorhoeve.
Prijs 16,75. Vanaf dertien Jaar.
