De schuifdeuren van Leiden gaan open
Korte Stukken Festival in Microtheater Imperium
Leonard Cohen
nog niet in
zijn nadagen
PODIÜMBLIK
En dé
klanken
stroomden
voort
Brit Coles
(25) wint
fluitconcours
Krikhaar neemt afscheid met Cobra
Van geniaal tot knudde
XUNÖl
FAU11NA 210
"Als je goed kijkt, blijkt er in
Leiden en omstreken gigan
tisch veel talent te zitten. Het is
jammer dat veel van dat talent
tussen de schuifdeuren blijft
steken", aldus Martin Hooy-
mans. Hij is een van de oprich
ters van het Korte Stukken
Festival Leiden, een nieuw fe
nomeen in het Leidse amateur
toneel, dat met dit initiatief
amateur-acteurs en actrices,
acrobaten, conferenciers, dan
sers en andere podiumkunste
naars een kans wil geven een
keer echt op de planken te
staan. Het Korte Stukken Fes
tival is behalve een vriendelijk
gebaar naar de thuisbeoefe-
naars van de podiumkunsten,
vooral bedoeld om een gevari
eerd en origineel theatergefcjeu-
ren te creëren, dat alsalles
goed gaat om de drie maanden
zal gaan plaatsvinden.
door
Wendelien Voogd
LEIDEN - Het Korte Stukken Fes-
tival is de vrucht van een samen
werking tussen de Stichting Plot,
een organisatie die helpt bij het
ontplooien van initiatieven op het
gebied van de amateuristische
kunstbeoefening, en het Microthe
ater Imperium, die haar podium
voor de Korte Stukken Festivals
beschikbaar zal stellen en tevens
de groepen zal assisteren op het or
ganisatorische, publicitaire en
technische vlak. "Dat wil zeggen
dat we het programma samenstel
len, de affiches en de persberichten
Leonard Cohen
Concert: Leonard Cohen in het Muziek
theater te Amsterdam. Bob Furgo: toet
sen en viool, Steve Meador: slagwerk,
Stephen Zirkel: bas, toetsen en trompet,
John Bilezikjian: mandoline en oud, Tom
Mc-Morran: toetsen, Julie Christensen
en Perla Batalla: zang. Gezien op 18
april. Ook nog vanavond (19 april, uitver
kocht).
De Canadese dichter-schrijver
en componist Leonard Cohen
is bepaald nog niet in zijn nada
gen. Integendeel, hij blijkt zich
op zijn 53e muzikaal zelfs nog te
kunnen vernieuwen. Dat werd
duidelijk op zijn jongste album
'I'm Your Man'. Cohen nam de
produktie nu eens in eigen
hand en verraste met een hel
der en hedendaags geluid,
prachtig contrasterend met zijn
sonore stemgeluid. Opvallend
is daarbij dat zijn teksten op
nieuw wat toegankelijker lij
ken geworden, zonder dat ze
aan zeggingskracht hebben in
geboet.
In het kader van een 50 con
certen tellende Europese tour
nee kwam de troubadour gis
teravond voor het eerst najaren
weer eens naar Amsterdam.
Daar was men kennelijk zo, met
zijn komst verguld, dat hem als
eerste 'pop'-artiest de toegang
werd vergund tot het heiligdom
van de Stopera.
Cohen stelde zijn aanhang
bepaald niet teleur. Gesteund
door een uitgebalanceerde be
geleidingsgroep waarin vooral
de zangeressen Batalla en
Christensen excelleerden, gaf
hij een sterk concert. Hij werk
te zich in tweeëneenhalf uur
door een repertoire waarin
werk van bijna twintig jaar en
negen elpees aan bod kwam.
Opvallend was dat een aantal
evergreens als 'Bird on a wire'
van een nieuw arrangement
was voorzien en in sommige ge
vallen zelfs van nieuwe flarden
tekst.
De vonk sloeg vooral na de
pauze goed over, toen Cohen
solo en zichzelf begeleidend op
akoestische gitaar nostalgisch
teruggreep op 'Avalanche',
'Chelsea Hotel' en 'The Stran
ger's Song'. Daarna kon de
avond niet meer kapot. De zan
ger kreeg een steeds beter con
tact met zijn publiek en bereik
te vooral in zijn ode aan Lorca,
'Take this waltz', een hoogte
punt. Een steeds enthousiaster
reagerende zaal liet Cohen aan
het eind van het concert drie
keer terugkomen, tot hij einde
lijk ook 'Suzanne' nog een keer
stemmig tevoorschijn toverde.
Cohen liet zich de bewondering
zichtbaar welgevallen.
PETER DICKER
verzorgen en helpen bij de opbouw
van het dekor. We hopen met een
minimum aan dekor te kunnen
werken. Als elke groep enorme pa
nelen gaat meeslepen, wordt het
natuurlek een gekkenhuis".
Per avond zullen telkens zo'n zes
verschilende acts gepresenteerd
worden, variërend van toneel tot
performances en bandparodieën,
die steeds niet langer dan 20 minu
ten mogen duren. Behalve popmu
ziek (vanwege de geluidsoverlast)
komt in principe bijna alles in aan
merking voor het Korte Stukken
Festival. Te denken valt aan clow
nerie, mime, tableaux vivants, film
en video, voor-premières van voor
stellingen, eindpresentaties van
cursussen, maar bijvoorbeeld ook
aan interviews met bekende Leide-
naars. Wel zal de organisatie steeds
proberen de kwaliteit van het ge-
bodene zoveel mogelijk in het oog
te houden.
Gestroomlijnd
Het fenomeen 'open podium' is in
Leiden geen onbekend verschijn
sel, denk maar aan de jaarlijkse
'Lak-salon', maar een organisato
risch en technisch gestroomlijnd
amateurfestival bestond tot nu toe
nog niet in Leiden. Juist aan dat ge
brek hebben de organisatoren iets
willen doen, door amateurs een
professioneel geoutilleerd theater
aan te bieden, waarbinnen zij hun
kunsten kunnen vertonen. Paul
Schaminée is als zakelijk leider
van het Microtheater zeer bij het
amateurtoneel betrokken en Mar
tin Hooymans, die eerder de Stich
ting Plot hielp oprichten, beschikt
eveneens over de contacten en or
ganisatorische kwaliteiten, die no
dig zullen zijn om het Korte Stuk
ken Festival goed te doen functio
neren. Beiden hopen mensen van
allerlei pluimage te inspireren om
van het podium gebruik te maken.
Dus niet alleen de gevestigde ama
teurgezelschappen, maar ook indi
viduen die al jaren met een idee
rondlopen, maar nog nooit de mo
gelijkheid hebben gehad om dat
aan een echt publiek toe te vertrou
wen. "Er zijn in Leiden heel veel
groepjes en ensembles bezig, die
samen oefenen, maar die daarmee
nooit naar buiten komen. Daar bie
den wij nu de gelegenheid toe". Be
halve een uiteenlopende groep the
atermakers denkt de organisatie
ook een gevarieerd publiek naar de
Korte Stukken Festivals te trek
ken. Mensen die houden van een
verrassing, maar ook mensen die
een avondvullende voorstelling
niet kunnen uitzitten, maar wei
eens willen weten wat er zich in het
theater afspeelt.
Het idee van het Korte Stukken
Festival ontstond in eerste instan
tie vanuit een puur zakelijk oog
punt. Paul Schaminée, die na zijn
studie natuurkunde zijn oude to
neel-ambitie weer oppakte en bij
Microtheater verzeild raakte, werd
vorig jaar aangesteld als zakelijk
leider van dit kleine theater aan de
Oude Vest. Om niet elk dubbeltje
drie keer te hoeven omdraaien en
de financiële armslag te hebben
om bijvoorbeeld het theater eens
een goede opknapbeurt te geven,
nam Schaminée contact op met an
dere amateurgezelschappen met
het doel hen te interesseren de zaal
van het Microtheater te huren voor
voorstellingen. Bij Plot stuitte hij
op Martin Hooymans een ex-stu
dent wiskunde die zich vooral be
zig hield met het toneel- en muziek-
wezen. Samen ontwikkelden zij
het idee om een regelmatig terug
kerend amateurfestival te organi
seren. Er werden nog vier anderen
bij de organisatie betrokken en in
januari van het vorige jaar kreeg
het plan definitief gestalte. Inmid
dels zijn er twee data vastgesteld:
i Paul Schaminée: „Als je goed kijkt, blijkt er in Leiden en omstreken gigantisch veel
17 juni en 30 september. De organi
satie van het eerste festival is zo
goed als rond en er is een subsidie
aanvraag naar de gemeente de deur
uit. De organisatoren verwachten
dat daar positief op zal worden ge
reageerd.
Paul Schaminée en Martin Hooy-
hopen dat het Korte Stukken
zal krijgen van een Instituut bin
nen het Leidse amateur-toneel. Of
het zover zal komen is vooral af
hankelijk van het succes van de
eerste twee, voorlopig nog experi
mentele festival-avonden, die uit
voerig geëvalueerd zullen worden.
Aan belangstelling vanuit de po
diumkunstenaars is in ieder geval
Festival in de toekomst de status geen gebrek. Dat blijkt uit het feit
dat het programma van 17 juni al
volledig is volgeboekt en de orga
nisatie groepen reeds heeft moeten
verwijzen naar de tweede avond in
september. (Voor deze avond kun
nen belangstellenden zich overi
gens nog steeds aanmelden, vóór
31 maart bij Hans Liefkes: 071-
133348; of Paul Schaminée: 071-
133363.)
Oud Speelgoed
Chiem van Houweningen is
vooral bekend van de succesvolle
serie 'Zeg 'ns AAA'. Samen met
Alexander Pola schrijft hij de be
levenissen van het doktersgezin
en Mien Dobbelsteen. Maar van
'Houweningen doet meer. Voor
Het Nederlands Volktoneel
schreef hij het stuk 'Oud speel
goed'. Het gaat over een trombo-
niste die vroeger triomfen heeft
gevierd maar die nu nog slechts
teert op oude roem. Die trombó-
niste wordt gespeeld door Carry
Tefsen. In het oude grachtenhuis
waar zij woont maakt zij dolle
avonturen mee met een jong stel
dat bij haar op zolder komt wo
nen. Woensdag- en donderdag
avond in de Leidse Schouwburg.
Tolken
Zaterdagavond brengen An
ne-Wil Blankers en André van
den Heuvel in de Leidse Schouw
burg het door Ronald Woods ge
schreven stuk 'Tolken'. Het gaat
over twee tolken die elkaar tien
jaar na een stormachtige liefdes
affaire weer ontmoeten. Zij
werkte voor de Engelse delegatie,
hij voor de Russische. De man wil
zijn vaderland verlaten, asiel
aanvragen in Europa. Dat geeft
de nodige verwikkelingen. Onze
recensent was zeer lovend over
dit brokje ouderwets toneel.
Litteris Sacrum
De Poolse schrijver Witold
Gombrowicz - heeft die dan ook
toneel geschreven? Ja. Onder an
dere 'Yvonne, prinses van Bour-
gondië', een stuk overheen kroon
prins die zich verlooft met een
volstrekt onappetijtelijk meisje.
Onnodig te zeggen dat bij een
schrijver als Gombrowicz de
waanzin en absurditeit volop
aan bod zullen komen in dit stuk.
Het wordt gespeeld door Litteris
Sacrum. In de Leidse Schouw
burg. Vrijdagavond 22 april.
LEST
'Who's afraid of Virginia
Woolf - deze klassieker duikt om
de zoveel jaren weer op in de
schouwburgen. Maandag-, dins
dag- en woensdagavond zal het
stuk in de Leidse Schouwburg
worden gespeeld door ons eigen
Leiden English Speaking The
atre. De regie is in handen van
tiev
John van Eerd en in de rolbezet
ting zijn een aantal acteurs te
zien, die in eerdere produkties
hun kunnen duidelijk hebben be
wezen. Kaarten aan de kassa
van de Leidse Schouwburg. Wie
vrveren kan dat doen op
r 071-131943 of 131944.
Kristina de Chatel
De onlangs bekroonde choreo
grafe Kristina de Chatel komt op
woensdag- en donderdagavond
met de nieuwe produktie 'Chan
ge'. Het is een choreografie die
wordt ondersteund door de licht
ontwerpen van Peter Struycken
en de minimal music van David
Borden.
JosefNadj
Vrijdagavond in het LAK-the-
ater aandacht voor de nieuwste
ontwikkelingen van de dans in
Frankrijk. De dansgroep Josef
Nadj brengt er 'Peking Duck',
een voorstelling waarin dood, ge
kte, zwarte humor en een surrea
listische maaltijd aan bod ko
men. Aanvang 20.30 uur.
De Voorziening
'Toen er paniek uitbrak in het
collectieve onderbewustzijn'. Zo
heet de voorstelling waarmee to
neelgroep De Voorziening op za
terdagavond 23 april naar het
LAK-theater komt. Het stuk gaat
derne cultuur, de verwarring
over wat de beschjaving toestaat
en wat de mensen zelf eigenlijk
willen. De vette knipoog naar
Jung wordt daarbij niet verge
ten. Aanvang 20.30 uur.
Jeugdtheater
Jeugdtheater. Dat is er ook de
ze week. In het LAK-theater komt
zondag om 15.00 uur het Neder
lands Jeugd Theater met 'Het
woekerende woud'. Men geeft een
eigen versie van het bekende
sprookje Doornroosje. Voor kin
deren van 6-12 jaar.
Theater Toverlei
Theater Toverlei brengt op za
terdag 23 april in 'Imperium' het
stuk 'Rinkelrooien' van Eric Sch
neider. 'Rinkelrooien' bestaat uit
een verzameling van acht scènes
duwnaar kontakt zoekt met een
eenzame weduwe, die in het Cen
traal Station in kontakt komt
met een eenzame jongen van ne
gentien, die op zijn beurt dan
weer de gewezen minnares van
zijn vader verleidt, die...juist dus
een aaneenschakeling van po
gingen tot contact. En niemand
die erin slaagt om zijn eenzaam
heid te doorbreken. Aanvang
van de voorstelling 20.30 uur.
Philidor Trio
Concert door het Philidor Trio, bestaande
uit Jet Rölmg piano. Michel Frangois viool
en Christiaan Norde cello; met medewer
king van Pieter Roosenschoon altviool en
Tony Rous viool. Werken van Fauré,
Chausson en Franck. Gehoord in de ka
pelzaal van K&O op 18 april.
LEIDEN Muziekgenoegen
kent geen tijd. Dit bleek gister
avond in het uitvoerige maar
boeiende programma van Fran
se romantische kamermuziek.
De combinatie piano-viool-cel
lo, die door Haydn nog als pia
noconcert werd behandeld,
ontwikkelde zich in de 19e
eeuw tot een volwaardig trio
waarin vooral de cello een zelf
standige rol krijgt. De cellist
Christiaan Norde leefde zich
zichtbaar uit in de vele melodie
ën deze avond, gesteund door
de geconcentreerd spelende
violist Michel Francois en de
pianiste Jet Röling. De laatste
had, zoals bij combinaties van
piano met strijkers gebruike
lijk is, handenvol werk aan de
drukke pianopartijen en deed
dat met de nodige flair. Het
beginstuk was nog het meest
introvert, namelijk het pia
notrio dat Fauré op 77-jarige
leeftijd componeerde, twee jaar
voor zijn dood en al stokdoof,
onder het motto "au diable la
vieillesse". Desondanks heeft
het de milde atmosfeer van
Fauré's vroegere stukken met
een grillig rondo, dat uiteinde
lijk toch weer vredig in D groot
eindigt.
Onbezorgder is het vierdelige
pianokwartet van Chausson,
waarin strijkers en piano met
elkaar wedijveren in vloeiende
lijnen die langzaam in elkaar
overgaan. Het Philidor Trio
werd hierbij versterkt door de
altviolist Pieter Roosenschoon,
die zich soepel aanpaste, maar
helaas achter de violist zat,
waardoor zijn toon wat zwak
ker klonk. Een betere opstel
ling was er na de pauze, toen
ook Tony Rous als tweede vio
list meespeelde: het strijkkwar
tet bij elkaar en de vleugel naar
links geschoven. Het piano
kwintet van César ïVanck
wordt zelden uitgevoerd, maar
is vooral in de eerste twee delen
zeer de moeite waard. De eerste
paar maten zetten de strijkers
in, uitmondend in de daarop
volgende subtiele pianosolo op
een manier die aan de Varia
tions Symphoniques van
Franck doet denken. De hele
opzet is trouwens nogal symfo
nisch en zo'n combinatie van
instrumenten staat garant voor
een volle klank. Het hartstoch
telijke karakter van dit kwintet
werd misschien veroorzaakt
doordat César Franck toen ver
liefd was op een compositie-
leerlinge. Hoe dan ook, alle vijf
de musici en het publiek kon
den hun hart ophalen aan de
soms wat dik gecomponeerde,
maar dankbare partijen. Een
voedzame, maar smakelijke
hap.
FRANK DEN HERDER
Nederlander
Jacques Zoon dex-de
DEN HAAG (ANP) - De Brit Sa
muel Coles (25) heeft gisteren in
het internationale muziekconcours
voor fluitisten dat in het Circusthe
ater in Scheveningen is gehouden,
de eerste prijs van 25.000 gulden
gewonnen. De tweede prijs (15.000
gulden) werd toegekend aan de
Fransman Emmanuel Pahud' (18).
De Nederlander Jacques Zoon (27)
solist bij het Residentie-orkest,
werd derde (10.000 gulden). De
vierde prijs (5.000 gulden) was voor
de Fransman Eric Kirchhoff (26).
Zoon werd ook de prijs van 5.000
gulden toegekend voor de beste
uitvoering van "aria voor fluit en
orkest", het verplichte werk voor
de finalisten dat Tristan Keuris
speciaal voor het concours had ge
componeerd.
Record-prijs
aquarel Turner
LONDEN (AP) - Op een veiling
in Londen is gisteren een re
cordbedrag van 440.000 pond
betaald voor een aquarel van de
Britse schilder J.M.W. Turner.
Het was de hoogste prijs die
ooit voor een Britse aquarel
was betaald.
De aquarel werd gekocht
door een Duits zakenman. Het
veilinghuis was Phillips, na
Christie's en Sotheby's het
grootste ter wereld.
Turner werd voor zijn 22 bij
31 centimeter grote aquarel ge-
inspireerd door zijn derde en
laatste bezoek aan Venetië, in
1840. De titel van de Aquarel is
'The Grand Canal with Santa
Maria della Salute'.
Eigenaar Krikhaar midden) samen met zijn dochter Caroline (links) en burgemeester Van Thijn voor de legen
darische galerie aan het Amsterdamse Spui. (f0t0 anp>
AMSTERDAM (ANP) - Burgemeester Ed van Thijn
heeft gisteravond een Cobra-tentoonstelling in galerie
Krikhaar in de hoofdstad geopend. Deze opening viel
samen met het zilveren jubileum van de galerie van de
achtenvijftigjarige Herman Krikhaar. Als de expositie
pp 18 mei is afgelopen zal galerie Krikhaar aan de Spui
straat definitief zijn deuren sluiten en niet meer be
staan.
Herman Krikhaar, die vorig jaar een hartaanval
heeft gehad, stopt ermee. Hij gaat naar Zuid-Frankrijk
om zelf te schilderen. Krikhaar zal zich evenwel nog op
andere wijze met de beeldende kunst bezig blijven
houden, zo heeft hij laten weten.
Herman Krikhaar eindigt waarmee hij ongeveer be
gon: Cobra, de kunststroming die zich in 1948 voor het
eerst presenteerde. De vertegenwoordigers daarvan
zoals Karei Appel, Corneille, Anton Rooskens, Con
stant, Wolvecamp, Eugène Brands en Asger Jorn, die
als zo vaak te zien waren in galerie Krikhaar, zijn ook
op deze tentoonstelling vertegenwoordigd.
De werken zijn doorgaans van vroege datum, de ja
ren veertig,, vijftig en ook zestig. Alleen van Appel zijn
er enkele recente werken te zien: 'Horse Riding Fred
dy', 'Towards the Finish' uit 1988 en 'La Ville' van 1982.
Het werk op de expositie is niet te koop. Herman
Krikhaar toont nu zijn eigen bezit, waarvan een deel
door de kunstenaars aan hem is geschonken.Burge
meester Van Thijn, die hem namens B W van Am
sterdam de zilveren medaille van de stad uitreikte, zei
dat vele kunstenaars die bij Krikhaar exposeerden,
diens vriend zijn geworden. Dat noemde de burge
meester in de kunstenaarswereld zeer uitzonderlijk.
Hij prees Krikhaar voor zijn grote bijdrage aan het cul
tureel klimaat in Amsterdam en vergeleek hem op dit
punt met Bernard Haitink, van wie de burgemeester
zondag afscheid nam.
Vijfentwintig jaar geleden begon Krikhaar zijn gale
rie, die een begrip in de Amsterdamse Spuistraat is ge
worden. Aanvankelijk had hij een kunsthandel aan de
Weteringschans in de hoofdstad waar hij voornamelijk
archeologische werken verkocht die hij had verzameld
in de tijd dat hij steward was bij de KLM. Zijn voor
keur ging evenwel uit naar levende kunstenaars.
DV 8 op Springdance Festival
Spring Dance Festival Utrecht. Voorstel
ling: DV 8 Physical Theatre (GB) met My
Sex, Our Dance en Deep End. Choreogra
fie: Lloyd Newson i.s.m. Nigel Charnock,
Michelle Richecoeur, Liz Ranken. Gezien
op 18 april in de Blauwe Zaal. 19 en 20 april
nog in Rotterdam.
UTRECHT Hoewel nog pre
matuur, kun je van het groepen-
aanbod op het Spring Dance Fes
tival waarschijnlijk wel zeggen
dat ze de comeback van de bood
schap vieren. De periode van de
dans om de dans lijkt zo langza
merhand voorbij. Vrij baan dus
voor de dans met moraal (zonder
hoofdletter).
Een goed voorbeeld hiervan is
de Londense groep DV 8 Physi
cal Theatre. Artistiek leider
Lloyd Newson hoopt dat 'what
we are saying is clear and intelli
gible. Its's the context which
must shape the form, not the
other way around'. Newsons
boodschap (vrije liefde en sex is
goed maar klamp je niet vast aan
de kortstondige intimiteit en het
vertrouwen) komt dan ook luid
en duidelijk over in de twee cho
reografieën van gisteravond: My
sex, Our Dance en Deep End.
Psycholoog en therapeut van
huis uit, toont Newson de wisse
lende emoties in (sexuele) lief
desrelaties. En tussen tederheid
en haat zijn dat er veel. Om alles
zo helder mogelijk te vertellen
kiest hfj voor een sterk theatrale,
mimische vorm die doet denken
aan Jan Fabre, Grotowski en La
La La Human Steps.
In My Sex, Our Dance weten
Newson en Nigel Charnock het
best een evenwicht te vinden
tusen vorm en inhoud. Op de
vloer ligt een matras en de situa
tie lijkt op die van na-het-naspel.
De twee mannen trekken elkaar
aan, stoten elkaar af in een on
derzoek naar eikaars verwach
tingen. Is die ander wel te ver
trouwen en kan ik me aan hem
overgeven? Vangt hij me op als
ik val? In een dansante en acro
batische choreografie worden
ook meer realistische en dus ken
bare reacties op elkaar getoond,
als toeschouwer identificeer je je
als vanzelf met de onzekere en
onhandige stumperd die graag
aandacht en overgave wil maar
die niet krijgt. Dat levert lach
wekkende beelden op, meestal
zeer explosief en krachtig, soms
ook verstild en introvert.
Eigenlijk gaat het mis met
'Deep End' dat Newson in sa
menwerking met Michelle Ri
checoeur, Liz Ranken en weder
om Nigel Charnock maakte. Het
therapeutische aspect van het fy
sieke theater (wat gebeurt er met
je wanneer je lichamelijk 100%
uitgeput bent) krijgt alle aan
dacht. Liz Ranken, een reuzin
van een vrouw, verplettert met
haar sexuele agressie de twee
mannen en laat in een solo een
soort 'primal scream' in verschil
lende toonaarden horen. Of
Charnock toont een staaltje or
gastische zelfkastijding door te
gen een bord aan te blijven beu
ken. Dit soort theater is echter
behoorlijk passé, zeker als het
gaat om het pyschologisch saus
je waarmee Newson alles over
giet. Klef wordt het dan.
Nee, wanneer het realisme be
treft is Newson op zqn best. Nog
even een voorbeeld van een leu
ke scène. Man vraagt vrouw hoe
ze 'het' vond, of hij wel goed was
en of ze wel wat met hem wil in
de toekomst. Kinderen of zo. On
der het motto 'er moet over ge
praat kunnen worden' ontaardt
de discussie in een jungle aan
woorden en moderne nonsen-
spraat. Voer voor relatiefreaks
dus. De voorstelling van DV 8 is
kortom zeer wisselend van kwa
liteit. Van geniaal tot knudde,
maar vooralsnog geef ik ze het
voordeel van de twijfel.
INGRID
VAN FRANKENHUYZEN
