3EJO KOUSENHUIS
TENNISSOKKEN
De Blocq zet alle zeilen bij
Scorpions: geen geld
voor een honkbalveld
'Het bacil' heeft
De Fey te pakken
Voor al uw
Haarlemmerstraat 8 Leiden
freeGÓLF.shop
'Het zou teleurstellend zijn als ik Seoul niet haal'
Marathon van Rotterdam op
Ozon-dag: vroeger starten
DONDERDAG 14 APRIL 1988
SPORT
LEIDEN - Esther de Blocq van
Kuffeler (24) is op weg naar Seoul.
De 'import Leidse' moet echter nog
een aantal hele lastige klippen om
zeilen om dit najaar ook daadwer
kelijk in de Zuidkoreaanse hoofd
stad te arriveren. De Blocq is de
'bemanning' van Marion Steen
huis, de '470-zeilster' die begin de
ze maand teleurstelde met een
23 ste plaats op het wereldkam
pioenschap in Haifa. Dit magere re
sultaat betekent voor het duo
Steenhuis/De Blocq alle hens aan
dek. Of zoals de gedreven sport
vrouw De Blocq het stelt: "We
moeten nu gewoon heel hard gaan
varen anders kunnen we uitzen
ding naar de Spelen vergeten".
door
Jaap Visser
Esther de Blocq van Kuffeler
groeide op in de Noordhollandse
kustplaats Bergen en bracht een
belangrijk deel van haar jeugd op
het water door. De Blocq, die ge
makshalve het tweede deel van
haar achternaam onvermeld laat,
rolde van de ene boot in de andere.
De laatste keer dat ze van vaartuig
wisselde was eind '85 toen ze uit
een laser in een 470 stapte. "Waar
om? Omdat de 470 een Olympische
klasse is en ik wilde wel eens uit
testen of ik het leuk zou vinden
daarin te varen. Nu dat het geval
blijkt te zijn, heb ik mijn zinnen op
Seoul gezet. Het zou een hele te
leurstelling betekenen als ik er
straks in september niet bij zou
zijn".
De Blocq, die zich onlangs als fy
siotherapeute in Heemstede ves
tigde, heeft 'het vak' geleerd van
haar vader, zelf een fanatiek wed
strijdzeiler. "Maar bij ons thuis was
het nooit een kwestie van moeten,
dus er werd mij niets opgedrongen.
Eigenlijk ben ik vanzelf fanatiek
geworden. Met mijn twee zusjes
was het vaak vechten geblazen, wie
het eerst in de boot zat. Ik ben na
melijk iemand die niet alleen wild
is van varen, maar ook zelf het roer
in handen wil hebben".
De familiaire machtsstrijd was
voorbij toen Esther de Blocq haar
toevlucht zocht in een laser, een
eenmansboot. Vanaf haar zestien
de zeilt zij wedstrijden in de laser-
klasse, "de enige klasse waarin
destijds echt goed door vrouwen
werd gevaren". Volgens De Blocq
is een aantal jaren ervaring opdoen
in de laserklasse een ideale voorbe
reiding op zeilen in een Olympi
sche klasse. "In een laser leer je na
melijk heel goed sturen en dat is
belangrijk voor het bemannen in
een Olympische boot omdat je dan
veel beter kunt meedenken met de
stuurman of stuurvrouw. Boven
dien is alles in de laserklasse stan
daard. Je mag niets aan een boot
veranderen, dus komt het helemaal
op jezelf aan, Materiaal speelt een
ondergeschikte rol, conditie en tac
tisch inzicht geeft de doorslag".
in 1985 viel zij bij het Europees
kampioenschap in de prijzen. On
der de stralende Portugese zon leg
de zij beslag op een derde plaats.
"Een heerlijke ervaring, vooral ook
door het prachtige weer. Dat was
heel wat beter dan een jaar eerder
bij het WK in Schotland, waar ik
tiende werd. Daar voer je voortdu
rend in depressies. We maakten er
lange dagen en in je eentje op het
water kom je jezelf natuurlijk her
haaldelijk tegen. Zo leer je afzien
en doorzetten en dat is heel karak
tervormend".
Karakter dat De Blocq de ko
mende maanden aan de dag moet
leggen om haar doel, Seoul, te ver-
wezelijken. Haar eerste stuur
vrouw in de 470-klasse, Wilma Kra
mer uit Ter Aar, heeft zij vaarwel
gezegd "omdat het niet meer zo
goed klikte" en inmiddels is zij aan
boord geklauterd bij Marion Steen
huis uit Almere. "Ik heb het gevoel
dat ik met haar verder kan komen",
verklaart De Blocq die zich precies
een jaar geleden in de kernploeg
van Henri van der Aat zeilde. Dat
gebeurde in het Franse Hyeres
waar het duo Steenhuis/De Blocq
tijdens pré Olympische wedstrij
den een keurige vijfde plaats be
haalde.
"Als lid van de kernploeg draai je
mee in het internationale circuit en
wordt er van alles voor je gere
geld", heeft De Blocq ervaren.
"Het is ook heel leerzaam om in
zo'n kernploeg te zitten, want er
worden voortdurend ervaringen
uitgewisseld. De collegialiteit is
heel groot en dat heeft me eerlijk
gezegd wel een klein beetje* ver
baasd, want er zitten toch concur
renten van je bij. Per klasse kan
maar één boot naar Seoul en in de
470-klasse zitten bijvoorbeeld drie
vrouwenteams in de kernploeg.
Van der Aat heeft echter heel dui
delijk gesteld dat hij alleen met
kanshebbers naar Seoul wil en dat
het daarom geen zin heeft elkaar in
de haren te vliegen. Hij wil dat over
en weer zoveel mogelijk informatie
wordt verstrekt omdat iedereen
daar zijn voordeel mee kan doen".
De Blocq, hoewel afgestudeerd
nog altijd woonachtig in een Leids
studentenhuis ("Gewoon, omdat
het reuze gezellig is, maar ik ga hier
binnenkort toch weg omdat ik on
mogelijk meer mee kan doen aan
het sociale leven"), moet eind deze
Esther de Blocq van Kuffeler poseert tegen een academische achtergrond
in haar woonplaats Leiden: "Ik durf rustig te beweren dat Olympisch zei
len pure topsport is". (foto n
Collegialiteit
De Blocq doorliep de 'leerschool'
in de laserklasse met succes, want
ADVERTENTIE
'Free Golf Shop' is een unieke shop-in-shop formule. Een razendsnel groeiende keten van
verkooppunten door het hele land. Met een uitgekiend assortiment golfspullen van prima
kwaliteit tegen ongelooflijk scherpe prijzen:
komplete STARTUITRUSTING
bestaande uit:
- schoenen
- golfkar
- ballen f 569,--
STARTSET made in the USA
5-delige set
incl. royale tas f 339,-
Beginner? Ijzer r
t terugkoopgarantie!
11-delige sets,
FOXX USA
f 549,--
f 649,--
f 849,-
PUTTERS
f 49,50J
GOLFBALLEN
'Free Golf Shop'
f 1,95
TOPMERKEN
Maxfli, Wilson.
Pinacle enz.
uitzoeken
f 2,95
Free Golf Shop GOLFKAR f 99,-
TASSEN
f 79,50 - f 119,-- f 179,-
METAL WOODS f 79,50
LAARZEN,
HANDSCHOENEN, enz.
Het komplete FREE GOLF SHOP-assortiment vindt u bij
t noppen f 129,--
REKRE SPORT BV
is gevestigd aan de Flevodwarsweg 15 te Leiden.
Tel. 071 - 22 35 35.
Geopend dagelijks van 9.00 tot 18.00. Zaterdag op afspraak.
maand in Hyeres en eind mei in
Spa de kwalificatie voor de Zomer
spelen zien af te dwingen. In de
praktijk komt het er op neer dat
Steenhuis en De Blocq het Neder
lands Olympisch Comité duidelijk
moeten maken dat een klassering
bij de beste acht van de wereld mo
gelijk is en bovendien moet het
tandem afrekenen met de nationa
le concurrenten Henny Vegter en
Marion Bultman, die op het recen
te WK dertiende werden.
De Blocq: "Ook geen geweldig
resultaat natuurlijk, maar nog al
tijd een stuk beter dan dat van ons.
Maar als bij geen andere sport zijn
details bij zeilen van doorslagge
vend belang. Als een paar dingetjes
tegenzit, vaar je bagger. Dat is ons
op het WK overkomen, maar mis
schien zijn Vegter en Bultman bij
een van de volgende wedstrijden
aan de beurt. In elk geval willen we
niets aan het toeval overlaten.
Daarom wordt er keihard getraind.
Niet alleen op het water, maar ook
in de zaal. We doen twee keer in de
week aan krachttraining. Daar
naast moet je heel veel lezen om in
materiaaltechnisch en tactisch op
zicht bij te blijven. Gemeten naar
de tijd die je er insteekt en de licha
melijke en geestelijke inspannin
gen die je moet leveren, durf ik
trouwens rustig te beweren dat
Olympisch zeilen pure topsport
hun club uiterst onzeker is, kunnen Milo de Wind (links) en Florian Fransisco nog la-
De toerrenner en de uitdaging
LEIDEN - Het leger van recrea
tie-wielrenners groeit nog
steeds. Wie op zondagochtend
langs 's-heren wegen rijdt komt
ze overal tegen. Soms alleen,
maar meestal in groepjes. Als het
even kan rijdt een toerrenner a la
Eric Breukink, met de zit van de
echte prof.
Tot dat grote peloton van lief
hebbers behoort ook de 43-jarige
Leidenaar Theo de Fey. Hij
kwam bij de toerrenners terecht,
omdat hij zijn lievelingssport,
het voetballen, niet meer mocht
beoefenen: „Ik heb jaren bij
Roodenburg, VTL, en in de zaal,
bij De Tegelhandel gespeeld,
maar toen ik een 'dubbele menis
cus' opliep moest ik noodge
dwongen stoppen. Toen ben ik
voor mezelf een beetje gaan fiet
sen. Ik betrapte mij erop dat ik
steeds fanatieker werd", aldus
Theo de Fey, die languit gestrekt
in een stoel ligt in de kantine van
Swift na zijn wekelijkse rit van
60 km. „Ik doe dit nu zes jaar,
soms zelfs tweemaal in de week.
Je raakt er snel aan verknocht".
De reden om steeds maar weer
op dat racekarretje te stappen
zoekt De Fey in zijn sportieve
aard. „Het is een uitdaging om
met elkaar bezig te zijn en steeds
weer te kijken hoe ver je komt.
Ook als het slecht weer is stap ik
op de fiets. Het is ook aardig om
bij te houden hoeveel kilometers
je per jaar aflegt. Dat ligt toch
gauw tussen de 4000 en 5000 kilo
meter".
Het is bekend dat wielrenners
en ook toerrenners niet graag al
leen netsen. „Dat geldt ook voor
mij", zegt De Fey. „Als ik 's zon
dags op de club kom kijk ik even
om me heen en dan zoek ik een
bepaald groepjeuit. Het liefst
een rustige groep. Als we door
deweeks een rit rijden gaat het
meestal veel pittiger". Veel toer
renners houden het bij ritten in
de regio, maar de meer gevorder
den zoeken het voor langere
tochten verder op. Luik-Basten
aken-Luik over 270 km bijvoor
beeld of Parijs-Nieuwegein (600
km).
Bij de vraag aan Theo de Fey of
hij daar ook aan de start ver
schijnt glimlacht hij. „Natuur
lijk, als die bacil je eenmaal te
pakken heeft moet je ook dat
meegemaakt hebben. Dat gaat
trouwens niet zomaar, je moet er
speciaal voor trainen. Als je er
gens aan begint moet je het goed
doen, dus ook bij de toersport.
Op zaterdagavond houd ik mijn
gemak, geen alcohol en niet te
veel eten. Na de tocht drink ik
wel met een groep een lekker
biertje".
Door de opkomst van het 'toe
ren' gaat het ook in de fietsenin-
dustrie goed. Een behoorlijke
fiets kost een paar duizend gul
den en de bijkomstige materia
len zijn ook niet goedkoop. Theo
de Fey beaamt dit: „Mijn fiets
heeft 2300 gulden gekost en een
shirt, een broek en banden van
een beetje kwaliteit zijn ook be
hoorlijk kostbaar".
Maar voor de échte liefhebber
is dat natuurlijk geen punt.
WIM VAN DUIVENBODE
door
Fred Segaar
LEIDEN Aan het nomadenbestaan van Scorpions is
voorlopig nog geen einde gekomen. Sinds de 'Leiderdorp-
se' honkbalclub driejaar geleden neerstreek op één van de
velden van RCL leek het clubje enthousiastelingen voor
langere tijd een 'thuis' te hebben gevonden. Drie jaar later
echter is de ruim zestig leden tellende vereniging alweer
veroordeeld tot een vlucht. Scorpions mag het seizoen nog
afmaken, maar moet daarna op zoek naar een braakliggend
stukje grasland. Dat moet overigens bij voorkeur niet in
Leiderdorp liggen, want daar is volgens het gemeentebe
stuur geen ruimte voor de club.
name de Antilliaanse leden. Hol-
landers blijken toch wat meer be
hoefte te hebben aan luxe en van
de vrouwen is het natuurlijk best te
begrijpen dat ze zich willen dou
chen".
Volgens Harkes echter bestaat er
nog steeds een overeenkomst met
RCL, waardoor de spelers gebruik
kunnen maken van de kleedac
commodatie van de voetbalvereni
ging. „Als het goed is, dan heeft de
club nog steeds een sleutel. Maar ik
denk dat dat door de vele bestuurs
wisselingen niet bekend is bij de
mensen die daar aan het honkbal
len zijn".
„De club heeft vanaf het begin
gezegd geen behoefte te hebben
aan al die voorzieningen. Als ze
maar konden honkballen. Maar nu
levert het toch problemen op. Mis
schien dat het beter zou gaan als er
een keet zou staan. Maar de aan
sluiting van telefoon, riolering en
elektriciteit is gewoon heel duur.
Dan praat je al over acht a negen
duizend gulden. Dat lukt dus niet
als je bedenkt dat de club de huur
niet eens kan betalen".
Het veld, dat overigens op enkele
honderden meters van de kantine
van RCL ligt, had vroeger een
openbaar karakter. Als de velden
in de omgeving waren afgekeurd,
trok een groot aantal clubs naar De
Bloemerd om er te ballen. „Tot Wil-
hemus aan toe kwamen ze hier
voetballen", zegt Harkes, „waar
door het dus kapot werd getrapt.
Toen hebben we er een hek om
heen gezet".
„We zullen er alles aan doen om
een oplossing te bedenken, al be
seffen we dat dat heel moeilijk zal
zijn", roepen De Wind, die tevens
trainer van Scorpions is, en Fran
sisco in koor. „We hebben inder
daad gedacht aan een fusie. Maar
het voortbestaan van Flashpower
in de Stevenshof is eveneens onze
ker en het veld van Volle Bak in de
Leidse Hout is te klein om te honk
ballen".
„Ze zitten hier duidelijk met ons
in hun maag", zegt De Wind. „In
Leiden is het al niet anders. Daar
zijn we begonnen op een openbaar
veldje. Totdat we moesten verdwij
nen. De gemeente Leiderdorp zegt
nu dat we te weinig Leiderdorpse
leden hebben om hier te mogen
blijven. Maar die mensen hebben
helemaal geen zin om hier te ko
men spelen als ze zich niet eens fat
soenlijk kunnen omkleden".
„Het is eigenlijk al een uitzonde
ring dat ze het seizoen mogen af
maken", zegt J. Harkes van de af
deling sportzaken van de gemente
Leiderdorp. „Het definitieve be
sluit kwam nogal laat. Vandaar dat
we hebben gezegd: 'Jullie mogen
tot september blijven'. Maar dan
moeten ze inderdaad vertrekken
van het zesde veld op De Bloe
merd. We hebben vanaf het begin
gezegd dat het een tijdelijke be
stemming was en de gemeente
heeft de voorwaarde gesteld dat er
geen uitbreiding in de vorm van
een kantine of iets dergelijks zou
komen. Dat hebben ze altijd geac
cepteerd".
Geen voorzieningen
Maar het ontbreken van voorzie
ningen als een kleedruimte, dou
che en kantine bij het veldje achter
de Dwars wetering heeft een daling
van het ledental tot gevolg gehad.
Beschikte Scorpions enige tijd ge
leden zelfs over twee softbalteams,
nu zijn er nog 'slechts' vier honk-
balploegen over. Die -terugloop
heeft verminderde inkomsten tot
gevolg en aangezien de huur van
het veld 2.500 gulden bedraagt, kan
de club de 'verblijfskosten' niet
meer betalen.
„Dat is eigenlijk de hoofdreden
voor het college", zegt Harkes.
„Men houdt vast aan dat bedrag.
Dat is overigens hetzelfde als het
bedrag dat RCL voor een veld be
taalt. Inderdaad verdient de ge
meente aan dat veld dubbel, omdat
het zowel 's zomers als 's winters
wordt bespeeld. Het grote pro
bleem is dat Scorpions de huur niet
meer kan betalen. En van kwijt
schelding wil men hier niets we
ten".
„Dan wordt het natuurlijk heel
moeilijk om het hoofd boven water
te houden", beseffen Milo de Wind
en Florian Fransisco, die beiden
nauw zijn betrokken bij het wel en
wee van de club die in 1984 werd
opgericht. „Zoals het er nu voor
staat, moeten we straks inderdaad
weg. En dus kun je je afvragen wat
er met de club moet gebeuren.
Waar moeten we nu heen? In Lei
den willen ze ons evenmin hebben.
Misschien is Oegstgeest nog een
mogelijkheid. Maar het liefst zou
den we natuurlijk hier blijven",
verzuchten de twee eerste team
spelers van Antilliaanse afkomst.
„Maar dan zou je hier een ruimte
moeten hebben waar je je kunt om
kleden", zegt Milo de Wind, wij
zend op een provisorisch ingerich
te dug-out, de enige plaats die be
schutting biedt op het veld. „De
echte liefhebbers doen niet zo
moeilijk. Die komen hier puur voor
de sport. Dat zijn inderdaad met
Als de club uiteen zou vallen
(„Waar we niet van uitgaan, we zul
len er alles aan doen om dat te voor
komen"), betekent dat volgens De
Wind dat er nogal wat talent verlo
ren zou gaan. „Bij de jeugd hebben
we veel goede spelers. Een aantal
honkballertjes speelt dit jaar zelfs
in het eerste. Wie ergens een veldje
met een keet voor ons heeft, mag
zich melden"
de sport. Dat zijn inderdaad met zich melden".
ROTTERDAM (GPD) Warmte, Dus verhuist 'Rotte:
ROTTERDAM (GPD) - Warmte,
luchtvervuiling, ze plagen de spor
ters het meest op het heetst van de
(mid)dag. Dat hebben de duizen
den deelnemers aan de Rotterdam
Marathon vorig jaar ontdekt. Het
weer was plots omgeslagen, hitte
en windstilte veroorzaakten onder
meer een veel te hoge concentratie
schadelijke ozon in de lucht, waar
naar de lopers hapten. Resultaat:
zwaar tegenvallende tijden, zowel
voor winnaar Belayneh Dinsamo
als al zijn 'volgers', alle meer of
minder fanatieke recreanten die
gehoopt hadden hun persoonlijk
record weer met enkele minuten
aan te scherpen.
Dus verhuist 'Rotterdam' zon
dag naar de ochtend, start elf uur.
Nog vrij laat, want de finish van de
snelsten is net na enen, de minde
ren zijn nog later in de middag on
derweg. Niks aan de hand, als, net
als vorig jaar, de temperatuur maar
niet van de ene op de andere dag
fors stijgt.
Want wat blijkt uit de gegevens
van de werkgroep Luchtverontrei
niging en Gezondheid van het bu
reau WISE uit Amsterdam, dat vo
rig jaar met de beruchte ozon-cij-
fers kwam, zondag is de Ozon-dag
bij uitstek.
