'Meerderheid Palestijnen geweldloos' Plannen op stapel voor verzekering tegen medische schade Interview Schaamte in Honduras over houding regering Moeder Teresa 9met evenveel vuur9 naar Zuidafrïka PAGINA 2 WOENSDAG 6 APRIL 1988 Vredesduif Mubarak Awad: JERUZALEM Het wachten op Mubarak Awad duurt lang. Aan de wand in zijn kantoor in Oost-Jeruzalem hangt een spotprent: een soldatenlaars trapt een vredesduif weg. Vlak voor Awad eindelijk verschijnt, strijkt er - maar wie zal dat geloven buiten een duif op de vensterbank neer. Mubarak Awad wordt wel de Palestijnse Ghandi ge noemd en de vergelijking met Martin Luther King is ook gemaakt. Zelf voelt hij zich 'niet zo groot' als deze geweld loze strijders, maar hij beaamt door hen te zijn geïnspi reerd: „moreel zijn wij Palestijnen in staat om zonder te do len van onze bezetters af te komen". foor 3eter van de Maat lij is één van de architecten van de iu al maanden aanhoudende Pa- ^stijnse acties van burgerlijke on gehoorzaamheid. Maar hij is de eer- te om dat te relativeren: „Zoveel Mubarak Awad. eer komt mij niet toe. Laten we zeg gen dat ik degene ben die het pro ces heeft versneld". Die massale campagne is inmid dels uitgegroeid tot een grote con stante binnen het verzet: de win kelstaking duurt voort, op grote schaal onttrekken de bewoners van de bezette gebieden zich aan de Israëlische belasting, op vele plaatsen zijn aan stenen gebonden Palestijnse vlaggetjes over boven grondse elektriciteits- en telefoon leidingen gegooid. Barbaren Awad is stichter en enig werkne mer van het Palestijnse Centrum voor Studie naar Geweldloosheid, een instituut dat door in Amerika wonende Palestijnen wordt gefi nancierd. Leden zijn er niet, maar volgens Awad wel veel aanhan gers. Hij schreef een aantal boeken over geweldloosheid van Arabie ren en de islam en werd daarvoor zo'n twintig keer gearresteerd. Dat was voor hem echter geen reden om zijn activiteiten te staken. Volgens Awad, een forse en goedmoedige man, heeft de wes terse wereld een verkeerde kijk op de Arabieren: „Het zijn geen barba ren". Het misverstand is zijns in ziens „zo'n beetje" door het verhaal van Lawrence van Arabië ontstaan en vervolgens door een joods-Is raëlische lobby" in stand gehou den. „Van oorsprong hebben Arabie ren zich nooit met wapens en dat soort militaire zaken beziggehou den. Wel met wiskunde, medicij nen en sterrenkunde. En de islam is absoluut geen gewelddadige reli gie neem dat van mij aan, laat niemand je iets anders vertellen". Er zijn genoeg voorbeelden waaruit het tegendeel blijkt, dat hoeft Awad niet te worden voorge houden: „Goed, ik kan natuurlijk niet ontkennen dat er een aantal Palestijnse terroristen bestaat. Het is een minderheid en die mag je het totaalbeeld niet laten bepalen. Sommige Israëli's zijn aanhanger van Kahane en dat betekent toch ook niet dat iedere jood ultra rechts is?' Kaping De Palestijnen hebben volgens Awad nu voor het eerst in vier de cennia het idee dat ze over macht beschikken. „Er is iets gebeurd, we voelen ons broeders en zusters. In het verleden vielen er altijd doden bij Palestijnse acties, nu is er nog geen enkele Israëlische soldaat omgekomen. Er heerst een alge meen gevoel dat er geen mensen mogen worden omgebracht mis schien verandert dat morgen, maar nu is het: nee". Zijn volk heeft de Israël altijd zonder veel protest ge steund, zegt hij. „Dat is voorbij. We boycotten Israëlische produkten, Israëlische taxi's, het Israëlische rechtssysteem waarbij gevange nen op borgtocht vrij kunnen ko men. We willen er niets meer mee te maken hebben". Zou er onder de Palestijnen ooit verdeeld over de PLO werd ge dacht, dan is dat voorgoed verle den tijd: „Zo'n 97 procent van ons volk hangt de PLO aan. Het is in derdaad een organisatie vol ge weld, maar er bestaat geen andere en bovendien zijn ook binnen de PLO veranderingen gaande". De kaping van de bus in de Negev was volgens hem een fout waarmee ook Arafat niet blij was. De vraag of het gooien van ste nen en molotov-cocktails binnen zijn pacifistische levensbeschou wing past, beantwoordt hij met: „Ik ben er sterk van overtuigd dat de Palestijnen elk wapen zullen ge bruiken dat ze kunnen krijgen. Ze zouden de atoombom zelfs gooien, dat weet ik zeker. We willen de Is raëliërs weg hebben uit de bezette gebieden". Stenengooiers Dat is ferme en bijna onbegrijpe lijke taal voor iemand die geweld loosheid nastreeft. „Natuurlijk ben ik het niet eens met stenengooiers, hou me ten goede. Gelukkig uiten niet alle Palestijnen zich op die ma nier; het is een klein percentage. Ik geef hun een alternatief: verzet je geweldloos". „Ik hoop dat mijn woorden aan slaan en dat de stenengooiers be seffen dat het anders kan. Mijn wens is dat de Palestijnen over de hele linie een vreedzame houding zullen aannemen, thuis, op school, op hun werk. Dat is geen utopie. Als je psychologie studeert en je voelt je daar beter door dan breng je dat in het dagelijkse leven toch ook in de praktijk". Hij laat foto's zien waarop een grote groep mensen zich door een smalle straat wringt. Volgens hem komen dergelijke demonstraties waaraan hele dorpsbevolkingen meedoen steeds vaker voor. „Maar zulke zaken worden in het Westen niet op de televisie vertoond. Blijk baar is alleen Palestijns geweld in teressant. Voor mij zijn zulke vreedzame protestmarsen het be wijs dat de Palestijnen in geweld loos verzet beginnen te geloven. Verder kan ik alleen hopen dat Is raël begrijpt wat zulke acties sym boliseren". Waarom is het image van Hondur as in het buitenland zo slecht? Plaatselijke journalisten wilden wel eens van president José Azco- na horen wat hij daarop te zeggen heeft en of de president wellicht een verband ziet tussen de reputa tie van zijn land en de Amerikaanse bemoeienis. De centrum-linkse krant El Tiempo in Honduras had het onlangs smalend over „deze ba nanenrepubliek die door vier le gers wordt bezet" (het Amerikaan se, Hondurese, Sandinistische le ger en dat van de Contra's). Politici van zowel de oppositie als de rege rende Liberale Partij beschuldigen de regering er openlijk van Hondu ras te hebben verkwanseld aan de Verenigde Staten. door Ad Gijselhart/ANP Terwijl de Verenigde Staten hun 3.200 militairen weer hebben terug gehaald die een tijdje geleden naar Honduras waren gestuurd „als ant woord op de Sandinistische inva sie", is de kwestie voor Honduras nog niet achter de rug. De Ameri kaanse troepenzending heeft het op twee na armste land van Latijns- Amerika opnieuw met de neus op het feit gedrukt dat de Verenigde Staten er nog steeds heer en mees ter zijn. Honduras was bijna een halve eeuw het voorbeeld van een bana nenrepubliek waar de United Fruit Company het. voor het zeggen had. Sinds begin jaren tachtig gaat het Middenamerikaanse land door voor de „republiek van het Pen tagon" wegens de grote Ameri kaanse militaire aanwezigheid in het land. Honduras is voor de rege- ring-Reagan het belangrijkste bruggehoofd in de strijd tegen het „communistische gevaar" Nicara gua. Sinds 1982 hebben de Vere nigde Staten negen nieuwe vlieg velden in Honduras aangelegd en er diverse kampen voor de Con tra's gebouwd. De Amerikanen hebben Honduras sinds 1981 enke le honderden miljoenen dollars aan militaire hulp 'verschaft. Zij hou den geregeld militaire oefeningen in het land. De regering van president Aczo- na houdt echter tegen beter weten in nog steeds vol dat Honduras een soevereine staat is, die zich door niemand de wet laat voorschrijven. Op vragen over de kampen van de Contra's in zijn land, antwoordt zij steevast dat er geen Contra's in Honduras zijn. De rol van de VS in Honduras is volgens de regering zwaar overdreven. De Amerikaan se militaire manoeuvres zijn be doeld als „training" voor Hondure se soldaten en nergens anders voor. De luchtmachtbasis Pal- merola dicht bij de stad Comaya- gua, waar de inwoners met de re gelmaat van de klok zware Ameri kaanse transportvliegtuigen zien opstijgen en landen, staat onder bevel van een Hondurese militair, aldus de regering. Maar de Ameri kanen hebben sinds begin jaren tachtig om Palmerola hun eigen militaire bases gebouwd en er circa 3.500 soldaten gestationeerd. In het parlement woedde on langs een hevig debat over de wijze waarop de regering-Aczona de Amerikanen om militaire bijstand tegen de Sandinisten heeft ver zocht. De voorzitter van de opposi tionele Conservatieve Nationale Partij, Rafael Leonardo Callejas, was er woedend over dat de rege ring besloot „buitenlandse (lees: Amerikaanse) troepen" het land binnen te laten zonder daarin het parlement te hebben gekend. „Zonder de internationale media zouden wij helemaal van niets heb ben geweten", zei hij. In Honduras lijkt vrijwel ieder een, behalve de regering, zich in toenemende mate druk te maken over het gebrek aan nationale iden titeit. Daarnaast zorgt het optreden van de president tijdens bijeen komsten met de andere vier Mid denamerikaanse presidenten ook voor de nodige ergernis en schaam te. Toen de vijf staatshoofden van Midden-Amerika begin vorige maand in de Costaricaanse hoofd stad San José bijeenkwamen om het vredesplan voor het gebied te evalueren, beschuldigde Aczona zijn Nicaraguaanse collega, Daniel Ortega, op hoge toon van sabotage van het vredesakkoord. Vrijwel al le andere partijen zijn het er echter over eens dat Honduras het land is dat nog niets heeft gedaan om het plan te laten slagen. Zo laat het de Contra's rustig hun gang gaan te gen Nicaragua, terwijl het plan dat uitdrukkelijk verbiedt. Het Hondurese dagblad El Tiem po beeldde met een spotprent tref fend de stemming in het land uit. Salvadoraanse, Nicaraguaanse en Costaricaanse boeren staan met hoge borst op een rijtje. Aan het eind is een zielig figuurtje te zien dat op zijn knieën beschaamd op kijkt en zegt: „Ik ben Hondurees". President Azcona. DEN HAAG - Nog altijd is de (rechts)positie van de patiënt in ons land niet afdoende geregeld. Er wordt aan gewerkt, want een wets voorstel staat op stapel. Maar ook als alles „echt goed" in orde zou zijn, kunnen fouten worden ge maakt. De vraag is: hoeveel risico loopt een patiënt bij behandeling en hoe „goed" worden medische schades afgehandeld? Ziekenhui zen (en verzekeraars) zouden de pa tiënten meer zekerheid moeten bieden. Een verzekering zou een oplossing kunnen zijn, maar daar aan zit natuurlijk een prijskaartje. door Kees Cornelisse De ministeries van WVC en justi tie hebben een voorontwerp van wet Geneeskundige Behandelings overeenkomst het veld ingestuurd. Daarin worden patiëntenrechten geregeld. Onder meer is het de be doeling de geneeskundige behan delingsovereenkomst (contract tussen behandelaar en patiënt) als zogeheten benoemd contract in het Burgerlijk Wetboek op te nemen. Patiënten mogen pas worden be handeld als ze goed geinformeerd zijn en toestemming hebben gege ven. Ze hebben recht van inzage in het aangelegde dossier (dat moet er dan wel zijn); ook nabestaanden of familieleden moeten die rechten hebben. En hulpverleners moeten ook worden verplicht alle informa tie over aard, doel en risico's van medisch onderzoek en behande ling te geven. Dat geldt evenzeer voor nabe staanden of gemachtigden (ver trouwenspersonen) van patiënten (als ze zelf niet in staat zijn kennis te nemen). Aan de voorgestelde be palingen op dit gebied ontbreekt nog wel het een en ander, zoals de Nationale Raad voor de Volksge zondheid (NRV) de bewindslieden die het aangaat heeft laten weten. Zo moeten artsen (en andere hulp verleners) een goed dossier aanleg gen (alleen „kladjes" op een kaart deugen niet) dat ook kan worden bekeken door anderen. Bovendien moet er een wettelijke regeling voor klachtenbemiddeling komen. Risico Inmiddels liggen de bedden van veel ziekenhuizen en andere instel lingen grotendeels vol. Honderd duizenden mensen worden iedere dag behandeld en verpleegd. Hoe veel risico lopen ze dan? Relatief weinig, maar toch te veel, zo mag worden afgeleid uit de actuele mel dingen, zoals die van de 1800 geval len met dodelijke afloop in zieken huizen. Ander voorbeeld: de pro blemen van verpleegkundigen die steeds meer (medisch) werk doen als „verlengde arm" van de arts, maar geen wettelijke bevoegdhe den daartoe hebben. Die verpleegkundigen vragen ook om een wettelijke status, een kwestie die moeilijk van de grond komt. Daar komt bij dat werksitua ties in ziekenhuizen soms aanlei ding geven tot fouten of ingrepen die de justitie in het geweer bren gen (voorbeeld: de zaak van de VU- verpleegkundigen die euthanasie toepasten). En het feit dat de mees te advocaten te weinig weten hoe ze bij claims medische zaken moe ten afhandelen. Hun (medische) kennis schiet tekort en de verzeke raars willen vaak geen inzage in ge gevens verstrekken, omdat publi citeit tot meer schadeclaims kan leiden. Jurist mr. P. H. Ruyzendaal van de Stichting De Ombudsman heeft onlangs gezegd dat een arts eerder medische gegevens zal laten ver dwijnen dan meewerken aan een onderzoek naar een mogelijke door hem gemaakte behandelingsfout. Het zijn dergelijke gevallen die ini tiatieven als de Stichting tegen Me dische Willekeur op de been hel pen. Zou dat allemaal niet nodig zijn als er een risicoverzekering tegen medische schade bestond? Voor de patiënt dan uiteraard, want de zie kenhuizen zijn al gedekt, via de verzekeringsgroep Medische Aan sprakelijkheidsrisico's. Maar die werkt met betrekkelijk lage uitke ringsbedragen. Ze zouden hoger kunnen, maar dat moet dan uit de premies worden betaald, zo werd onlangs van die kant gezegd. Vandaar mede het initiatief van De Ombudsman, een instelling die al een tijd met hardnekkigheid op dit onderwerp zit. Zij behandelt na melijk jaarlijks honderden klach ten van patiënten die teleurgesteld zijn over het resultaat van een me dische behandeling. Complicaties kunnen ertoe leiden dat dit resul taat niet is wat arts en patiënt heb ben verwacht. Regelmatig komt het voor dat patiënten schade lijden, aldus De Ombudsman, als gevolg van opera tie of medisch onderzoek. Emotio neel laten artsen deze mensen in de kou staan; financieel kunnen grote problemen ontstaan. Langer zie kenhuisverblijf, extra hulp thuis, arbeidsongeschiktheid en zelfs de dood kunnen gevolg van „tegen vallend behandelingsresultaat" zijn. Schadevergoeding kan als een bijdrage in de onkosten en ver zachting van het overkomen leed worden beschouwd. Niemand minder dan oud-CNV- voorzitter Harm van der Meulen is voorzitter van De Ombudsman. Hij begaf zich krachtig op de toer om medici duidelijk te maken dat ze patiëntvriendelijker moeten wor den. Vanwege ook de medische schadezaken die als „een groot grijs gebied" te beschouwen zijn. Het zijn misschien wel tienduizend zaken per jaar, schatte Van der Meulen. De verzekeraars zelf heb ben het over 400 zaken. Nu hebben onlangs gelukkig de aansprakelij khei d s verzekeraars een werkgroep ingesteld, die een standpunt zal aanbevelen. "Een term on aan te geven dat er nu seri eus wordt gesproken over het on derwerp; de druk werd te groot. Men kan inmiddels niet zeggen dat er aan verzekeringskant niets is ge daan. Een voorbeeld is de verzeke raar Lugt Sobbe, die zo'n verzeke ring haalbaar vindt. Er zou een jaarlijks schade- en uitvoeringsbe drag mee gemoeid zijn van f 155 miljoen. Haalbare kaart De Ombudsman vindt dat het een risicoverzekering voor ieder een moet zijn. De premie voor be roepsaansprakelijkheidsverzeke ring komt al voor rekening van art sen en ziekenhuizen. Dat moet zo blijven, maar is het dan rechtvaar dig dat de verbruiker zelf betaalt? Dan is de kans grootv meent De Ombudsman, dat (gezien de huidi ge vaste premies in de particuliere sfeer) zo'n verzekering voor de laagstbetaalden geen haalbare kaart is. Moeilijk voorstelbaar dat ze een premie van (bijvoorbeeld) f 10 per ligdag zouden kunnen op brengen. Het lijkt De Ombudsman beter dat ziekenfondsen en particuliere verzekeraars de premies betalen. In 1986 gaven deze instellingen sa men ongeveer f 35 miljard uit aan gezondheidszorg. De totale ge schatte medische schade (f 155 mil joen) is slechts eën fractie van dat bedrag: 0,0045 procent. Dat moet op te brengen zijn. Het zou ook uit de ziekenhuisbudgetten kunnen komen. Dan wel: verzekeraars zor gen voor basisdekking en patiën ten kunnen bijverzekeren. Moeder Teresa gaat volgende maand naar Zuidafrika om daar een vestiging te openen van de door haar opgerichte congrega tie van de 'Missionarissen van Naastenliefde'. Gisteren deelde zij in Calcutta mee, dat zij een vi sum van de Zuidafrikaanse rege ring had ontvangen. Een uitreis visum van India, een van de lei dende landen in het verzet tegen het apartheidsbewind, zal, vol gens een woordvoerder van het Indiase ministerie van buiten landse zaken, geen problemen opleveren. "Wij weten, dat haar zending altijd menslievend is", zei de man. Moeder Teresa, die in juni hoopt te spreken op een bijeen komst van de stichting 'Bevorde ring Contact Rooms-Katholie- ken' in Utrecht, liet zich desge vraagd niet uit over de apartheid. "In mijn wereld is er geen voor of tegen. Ik ben nooit in Zuidafrika geweest. Laat mij nu eerst eens zien wat daar gaande is". Zij voegde hieraan toe, dat iedereen in de ogen van God als gelijk waardig wordt geboren. "Er be staat voor mij geen zwart, blank of rood. Ik werk met evenveel vuur voor iedereen". De Oostduitse autoriteiten blijven de kerkbladen censure ren. Zo vertoonde het paasnum- mer van het blad 'Die Kirche* een aantal lege plekken. Het kerk blad van Mecklenburg van 27 maart kon niet worden gedrukt omdat de autoriteiten bezwaar hadden tegen de berichtgeving over de vooijaarszitting van de evangelische synode. Daar werd onder meer gespro ken over de problemen rond Oostduitsers die een verzoek om emigratie naar de Bondsrepu bliek Duitsland indienen. Ook het jaarverslag van bisschop Christoph Stier kreeg geen in stemming van de censors. Hij riep de verantwoordelijken op, de problemen in de DDR niet tot een taboe te maken, en pleitte voor open gesprek over de voor- en nadelen van de Oostduitse sa menleving. "Wij moeten einde lijk een streep zetten onder de huidige praktijk dat over het po sitieve in alle openheid kan wor den gesproken, maar over het ne gatieve alleen maar in het ge heim", schreef Stier. Een motie van de synode, waarin de militai re vorming op de scholen werd gekritiseerd, kwam evenmin door de censuur. G. van der Horst Dr. G. J. C. van der Horst (48) uit Oegstgeest, die vrijdag met vijf andere Nederlanders in het Zwitserse Sankt-Charl door een lawine werd overvallen en daar bij om het leven kwam, wordt vrijdag 8 april bij de Groene Kerk in zijn woonplaats begra ven na een dienst die om 2 uur begint. Van der Horst was algemeen directeur van de Interkerkelijke Coördinatie Commissie Ontwik- kelingsprojekten (ICCO) en voorzitter van het Gemeen schappelijk Overleg Medefinan ciering. Ook maakte hij deel uit van het bestuur van 'Dienst over Grenzen'. Van 1974 tot 1986 was hij verbonden aan het Neder lands Universiteitsfonds voor In ternationale Samenwerking, eerst als hoofd van de afdeling beleidszaken en daarna als ad junct-directeur. Bij de Raad van advies voor het wetenschappe lijk onderzoek in het kader van Ontwikkelingssamenwerking vervulde hij enige tijd de functie van secretaris. Dr. Van der Horst promoveer de in de wis- en natuurkuunde, maar begeerde hier geen weten schappelijke loopbaan. Hij ver trok naar Zaïre, waar hij in sa menwerking met de Vrije Uni versiteit in Amsterdam met an deren een faculteit natuurkunde organiseerde. Na zijn terugkeer in ons land kwam hij bij het ge noemde universiteitsfonds. Daar had het contact met Vietnamese instellingen voor hoger onder wijs zijn bijzondere aandacht. Jubileum De Vereniging tot Versprei ding van de Heilige Schrift be staat 75 en de Bijbel Kiosk Vere niging 60 jaar. Ter gelegenheid hiervan wordt in het Lectuurcen trum aan de Hoofdstraat 55 in Driebergen een tentoonstelling ingericht, die majoor A. M. Boss- hardt van het Leger des Heils op vrijdag 22 april om 3uur zal ope nen. De voorzitter van de vereni ging, ds. G. Spilt, zal haar na de opening het eerste exemplaar aanbieden van de speciale jubile umuitgave 'Elk uur is kostbaar'. Daarvoor schreef mevrouw Bosshardt het voorwoord. Lectuur uit en over de bijbel onder zoveel mogelijk mensen brengen tegen zo laag mogelijke prijs is door de jaren heen het doel van beide verenigingen ge weest. Per 1 januari 1987 gingen zij een fusie aan. Ook de activitei ten in verband met het jubileum zijn op dit doel afgestemd. De tentoonstelling laat materiaal zien uit heden en (soms ver) ver leden, waarbij vaak originele il lustraties. Voor bezichtiging is het centrum op werkdagen open van 9 tot 5 uur en op zaterdag van half 10 tot half 1. Godsdienstvrijheid. Het Christelijk Studiecentrum in Amsterdam houdt op zaterdag 7 mei van 10 tot 4 uur in het Groot Auditorium van de Vrije Univer siteit een congres rond het thema 'Godsdienstvrijheid in Neder land?' Uit de toelichting: "Recente ontwikkelingen in wetgeving en rechtspraak geven aanleiding tot het plaatsen van een vraagteken bij deze grond wettelijke vrijheid. Genoemd kunnen worden het voorstel Al gemene Wet Gelijke Behande ling en de voorstellen tot wijzi ging van de strafrechtelijke anti- discriminatiebepalingen. Welke gevolgen zullen deze plannen hebben voor de vrijheid om het christelijk geloof te belijden? De grondrechten 'vrijheid van gods dienst en beginselen', vrijheid van meningsuiting en het discri minatieverbod komen steeds meer op gespannen voet met el kaar te staan". Voor belangstellenden die na dere inlichtingen wensen is hier het adres: Christelijk Studiecen trum, N.Z. Voorburgwal 96-2, 1012 SG Amsterdam, 0209- 257141. CJ V-centrum Het hoofdbestuur van het Christelijk Jongeren Verbond (CJV) Young Men's Christian Association (YMCA) heeft beslo ten tot uitvoering van de vierde en laatste fase van verbouwing en uitbreiding van het bekende conferentiecentrum 'Ernst Sil- lem Hoeve' in Lage Vuursche. Het vierde plan bevat onder meer huisvesting voor het perso neel, nog 20 hotelkamers, extra conferentieruimte en recreatieve voorzieningen. Het werk is be groot op ruim f 3 miljoen. In 1968 werd Nederland ge vraagd het internationale YM- CA-centrum voor Europa te rea liseren. Toen verkeerde de Hoe ve is slechte staat. De overheid gaf een startsubsidie van f. 750.000. Fondswerving leverde f. 3,5 miljoen op. Men wilde de Hoeve gedurende de renovatie niet sluiten. Vandaar een plan in vier fasen. Drie zijn er inmiddels uitgevoerd. Hervormde Kerk: beroepen te Dieren J. M. P. van Vliet, eer vol ontheven gereformeerd pre dikant, wonend te Dieren, in de streekgemeente 'Maas en Waal' (Horssen, Druten en Leeuwen), hervormd en gereformeerd, J. E. Meijer Wanneperveen-Belt- Schutsloot; bedankt voor Dinx- perlo mevrouw I. van der Pol Grijpskerk-Visvliet. Toegelaten tot de evangeliebediening H. Faassen Baambrugge. Gerefor meerde Gemeenten: bedankt voor Scherpenzeel G. Mouw Ge- nemuiden.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1988 | | pagina 2