'Meerderheid
Palestijnen
geweldloos'
Plannen op stapel voor verzekering tegen medische schade
Interview
Schaamte in Honduras
over houding regering
Moeder Teresa 9met evenveel vuur9 naar Zuidafrïka
PAGINA 2
WOENSDAG 6 APRIL 1988
Vredesduif Mubarak Awad:
JERUZALEM Het wachten op Mubarak Awad duurt
lang. Aan de wand in zijn kantoor in Oost-Jeruzalem hangt
een spotprent: een soldatenlaars trapt een vredesduif weg.
Vlak voor Awad eindelijk verschijnt, strijkt er - maar wie
zal dat geloven buiten een duif op de vensterbank neer.
Mubarak Awad wordt wel de Palestijnse Ghandi ge
noemd en de vergelijking met Martin Luther King is ook
gemaakt. Zelf voelt hij zich 'niet zo groot' als deze geweld
loze strijders, maar hij beaamt door hen te zijn geïnspi
reerd: „moreel zijn wij Palestijnen in staat om zonder te do
len van onze bezetters af te komen".
foor
3eter van de Maat
lij is één van de architecten van de
iu al maanden aanhoudende Pa-
^stijnse acties van burgerlijke on
gehoorzaamheid. Maar hij is de eer-
te om dat te relativeren: „Zoveel
Mubarak Awad.
eer komt mij niet toe. Laten we zeg
gen dat ik degene ben die het pro
ces heeft versneld".
Die massale campagne is inmid
dels uitgegroeid tot een grote con
stante binnen het verzet: de win
kelstaking duurt voort, op grote
schaal onttrekken de bewoners
van de bezette gebieden zich aan
de Israëlische belasting, op vele
plaatsen zijn aan stenen gebonden
Palestijnse vlaggetjes over boven
grondse elektriciteits- en telefoon
leidingen gegooid.
Barbaren
Awad is stichter en enig werkne
mer van het Palestijnse Centrum
voor Studie naar Geweldloosheid,
een instituut dat door in Amerika
wonende Palestijnen wordt gefi
nancierd. Leden zijn er niet, maar
volgens Awad wel veel aanhan
gers. Hij schreef een aantal boeken
over geweldloosheid van Arabie
ren en de islam en werd daarvoor
zo'n twintig keer gearresteerd. Dat
was voor hem echter geen reden
om zijn activiteiten te staken.
Volgens Awad, een forse en
goedmoedige man, heeft de wes
terse wereld een verkeerde kijk op
de Arabieren: „Het zijn geen barba
ren". Het misverstand is zijns in
ziens „zo'n beetje" door het verhaal
van Lawrence van Arabië ontstaan
en vervolgens door een joods-Is
raëlische lobby" in stand gehou
den.
„Van oorsprong hebben Arabie
ren zich nooit met wapens en dat
soort militaire zaken beziggehou
den. Wel met wiskunde, medicij
nen en sterrenkunde. En de islam
is absoluut geen gewelddadige reli
gie neem dat van mij aan, laat
niemand je iets anders vertellen".
Er zijn genoeg voorbeelden
waaruit het tegendeel blijkt, dat
hoeft Awad niet te worden voorge
houden: „Goed, ik kan natuurlijk
niet ontkennen dat er een aantal
Palestijnse terroristen bestaat. Het
is een minderheid en die mag je het
totaalbeeld niet laten bepalen.
Sommige Israëli's zijn aanhanger
van Kahane en dat betekent toch
ook niet dat iedere jood ultra
rechts is?'
Kaping
De Palestijnen hebben volgens
Awad nu voor het eerst in vier de
cennia het idee dat ze over macht
beschikken. „Er is iets gebeurd, we
voelen ons broeders en zusters. In
het verleden vielen er altijd doden
bij Palestijnse acties, nu is er nog
geen enkele Israëlische soldaat
omgekomen. Er heerst een alge
meen gevoel dat er geen mensen
mogen worden omgebracht mis
schien verandert dat morgen, maar
nu is het: nee".
Zijn volk heeft de
Israël altijd zonder veel protest ge
steund, zegt hij. „Dat is voorbij. We
boycotten Israëlische produkten,
Israëlische taxi's, het Israëlische
rechtssysteem waarbij gevange
nen op borgtocht vrij kunnen ko
men. We willen er niets meer mee
te maken hebben".
Zou er onder de Palestijnen ooit
verdeeld over de PLO werd ge
dacht, dan is dat voorgoed verle
den tijd: „Zo'n 97 procent van ons
volk hangt de PLO aan. Het is in
derdaad een organisatie vol ge
weld, maar er bestaat geen andere
en bovendien zijn ook binnen de
PLO veranderingen gaande". De
kaping van de bus in de Negev was
volgens hem een fout waarmee ook
Arafat niet blij was.
De vraag of het gooien van ste
nen en molotov-cocktails binnen
zijn pacifistische levensbeschou
wing past, beantwoordt hij met:
„Ik ben er sterk van overtuigd dat
de Palestijnen elk wapen zullen ge
bruiken dat ze kunnen krijgen. Ze
zouden de atoombom zelfs gooien,
dat weet ik zeker. We willen de Is
raëliërs weg hebben uit de bezette
gebieden".
Stenengooiers
Dat is ferme en bijna onbegrijpe
lijke taal voor iemand die geweld
loosheid nastreeft. „Natuurlijk ben
ik het niet eens met stenengooiers,
hou me ten goede. Gelukkig uiten
niet alle Palestijnen zich op die ma
nier; het is een klein percentage. Ik
geef hun een alternatief: verzet je
geweldloos".
„Ik hoop dat mijn woorden aan
slaan en dat de stenengooiers be
seffen dat het anders kan. Mijn
wens is dat de Palestijnen over de
hele linie een vreedzame houding
zullen aannemen, thuis, op school,
op hun werk. Dat is geen utopie.
Als je psychologie studeert en je
voelt je daar beter door dan breng
je dat in het dagelijkse leven toch
ook in de praktijk".
Hij laat foto's zien waarop een
grote groep mensen zich door een
smalle straat wringt. Volgens hem
komen dergelijke demonstraties
waaraan hele dorpsbevolkingen
meedoen steeds vaker voor. „Maar
zulke zaken worden in het Westen
niet op de televisie vertoond. Blijk
baar is alleen Palestijns geweld in
teressant. Voor mij zijn zulke
vreedzame protestmarsen het be
wijs dat de Palestijnen in geweld
loos verzet beginnen te geloven.
Verder kan ik alleen hopen dat Is
raël begrijpt wat zulke acties sym
boliseren".
Waarom is het image van Hondur
as in het buitenland zo slecht?
Plaatselijke journalisten wilden
wel eens van president José Azco-
na horen wat hij daarop te zeggen
heeft en of de president wellicht
een verband ziet tussen de reputa
tie van zijn land en de Amerikaanse
bemoeienis. De centrum-linkse
krant El Tiempo in Honduras had
het onlangs smalend over „deze ba
nanenrepubliek die door vier le
gers wordt bezet" (het Amerikaan
se, Hondurese, Sandinistische le
ger en dat van de Contra's). Politici
van zowel de oppositie als de rege
rende Liberale Partij beschuldigen
de regering er openlijk van Hondu
ras te hebben verkwanseld aan de
Verenigde Staten.
door
Ad Gijselhart/ANP
Terwijl de Verenigde Staten hun
3.200 militairen weer hebben terug
gehaald die een tijdje geleden naar
Honduras waren gestuurd „als ant
woord op de Sandinistische inva
sie", is de kwestie voor Honduras
nog niet achter de rug. De Ameri
kaanse troepenzending heeft het
op twee na armste land van Latijns-
Amerika opnieuw met de neus op
het feit gedrukt dat de Verenigde
Staten er nog steeds heer en mees
ter zijn.
Honduras was bijna een halve
eeuw het voorbeeld van een bana
nenrepubliek waar de United Fruit
Company het. voor het zeggen had.
Sinds begin jaren tachtig gaat het
Middenamerikaanse land door
voor de „republiek van het Pen
tagon" wegens de grote Ameri
kaanse militaire aanwezigheid in
het land. Honduras is voor de rege-
ring-Reagan het belangrijkste
bruggehoofd in de strijd tegen het
„communistische gevaar" Nicara
gua. Sinds 1982 hebben de Vere
nigde Staten negen nieuwe vlieg
velden in Honduras aangelegd en
er diverse kampen voor de Con
tra's gebouwd. De Amerikanen
hebben Honduras sinds 1981 enke
le honderden miljoenen dollars aan
militaire hulp 'verschaft. Zij hou
den geregeld militaire oefeningen
in het land.
De regering van president Aczo-
na houdt echter tegen beter weten
in nog steeds vol dat Honduras een
soevereine staat is, die zich door
niemand de wet laat voorschrijven.
Op vragen over de kampen van de
Contra's in zijn land, antwoordt zij
steevast dat er geen Contra's in
Honduras zijn. De rol van de VS in
Honduras is volgens de regering
zwaar overdreven. De Amerikaan
se militaire manoeuvres zijn be
doeld als „training" voor Hondure
se soldaten en nergens anders
voor. De luchtmachtbasis Pal-
merola dicht bij de stad Comaya-
gua, waar de inwoners met de re
gelmaat van de klok zware Ameri
kaanse transportvliegtuigen zien
opstijgen en landen, staat onder
bevel van een Hondurese militair,
aldus de regering. Maar de Ameri
kanen hebben sinds begin jaren
tachtig om Palmerola hun eigen
militaire bases gebouwd en er circa
3.500 soldaten gestationeerd.
In het parlement woedde on
langs een hevig debat over de wijze
waarop de regering-Aczona de
Amerikanen om militaire bijstand
tegen de Sandinisten heeft ver
zocht. De voorzitter van de opposi
tionele Conservatieve Nationale
Partij, Rafael Leonardo Callejas,
was er woedend over dat de rege
ring besloot „buitenlandse (lees:
Amerikaanse) troepen" het land
binnen te laten zonder daarin het
parlement te hebben gekend.
„Zonder de internationale media
zouden wij helemaal van niets heb
ben geweten", zei hij.
In Honduras lijkt vrijwel ieder
een, behalve de regering, zich in
toenemende mate druk te maken
over het gebrek aan nationale iden
titeit. Daarnaast zorgt het optreden
van de president tijdens bijeen
komsten met de andere vier Mid
denamerikaanse presidenten ook
voor de nodige ergernis en schaam
te. Toen de vijf staatshoofden van
Midden-Amerika begin vorige
maand in de Costaricaanse hoofd
stad San José bijeenkwamen om
het vredesplan voor het gebied te
evalueren, beschuldigde Aczona
zijn Nicaraguaanse collega, Daniel
Ortega, op hoge toon van sabotage
van het vredesakkoord. Vrijwel al
le andere partijen zijn het er echter
over eens dat Honduras het land is
dat nog niets heeft gedaan om het
plan te laten slagen. Zo laat het de
Contra's rustig hun gang gaan te
gen Nicaragua, terwijl het plan dat
uitdrukkelijk verbiedt.
Het Hondurese dagblad El Tiem
po beeldde met een spotprent tref
fend de stemming in het land uit.
Salvadoraanse, Nicaraguaanse en
Costaricaanse boeren staan met
hoge borst op een rijtje. Aan het
eind is een zielig figuurtje te zien
dat op zijn knieën beschaamd op
kijkt en zegt: „Ik ben Hondurees".
President Azcona.
DEN HAAG - Nog altijd is de
(rechts)positie van de patiënt in
ons land niet afdoende geregeld. Er
wordt aan gewerkt, want een wets
voorstel staat op stapel. Maar ook
als alles „echt goed" in orde zou
zijn, kunnen fouten worden ge
maakt. De vraag is: hoeveel risico
loopt een patiënt bij behandeling
en hoe „goed" worden medische
schades afgehandeld? Ziekenhui
zen (en verzekeraars) zouden de pa
tiënten meer zekerheid moeten
bieden. Een verzekering zou een
oplossing kunnen zijn, maar daar
aan zit natuurlijk een prijskaartje.
door
Kees Cornelisse
De ministeries van WVC en justi
tie hebben een voorontwerp van
wet Geneeskundige Behandelings
overeenkomst het veld ingestuurd.
Daarin worden patiëntenrechten
geregeld. Onder meer is het de be
doeling de geneeskundige behan
delingsovereenkomst (contract
tussen behandelaar en patiënt) als
zogeheten benoemd contract in het
Burgerlijk Wetboek op te nemen.
Patiënten mogen pas worden be
handeld als ze goed geinformeerd
zijn en toestemming hebben gege
ven. Ze hebben recht van inzage in
het aangelegde dossier (dat moet er
dan wel zijn); ook nabestaanden of
familieleden moeten die rechten
hebben. En hulpverleners moeten
ook worden verplicht alle informa
tie over aard, doel en risico's van
medisch onderzoek en behande
ling te geven.
Dat geldt evenzeer voor nabe
staanden of gemachtigden (ver
trouwenspersonen) van patiënten
(als ze zelf niet in staat zijn kennis
te nemen). Aan de voorgestelde be
palingen op dit gebied ontbreekt
nog wel het een en ander, zoals de
Nationale Raad voor de Volksge
zondheid (NRV) de bewindslieden
die het aangaat heeft laten weten.
Zo moeten artsen (en andere hulp
verleners) een goed dossier aanleg
gen (alleen „kladjes" op een kaart
deugen niet) dat ook kan worden
bekeken door anderen. Bovendien
moet er een wettelijke regeling
voor klachtenbemiddeling komen.
Risico
Inmiddels liggen de bedden van
veel ziekenhuizen en andere instel
lingen grotendeels vol. Honderd
duizenden mensen worden iedere
dag behandeld en verpleegd. Hoe
veel risico lopen ze dan? Relatief
weinig, maar toch te veel, zo mag
worden afgeleid uit de actuele mel
dingen, zoals die van de 1800 geval
len met dodelijke afloop in zieken
huizen. Ander voorbeeld: de pro
blemen van verpleegkundigen die
steeds meer (medisch) werk doen
als „verlengde arm" van de arts,
maar geen wettelijke bevoegdhe
den daartoe hebben.
Die verpleegkundigen vragen
ook om een wettelijke status, een
kwestie die moeilijk van de grond
komt. Daar komt bij dat werksitua
ties in ziekenhuizen soms aanlei
ding geven tot fouten of ingrepen
die de justitie in het geweer bren
gen (voorbeeld: de zaak van de VU-
verpleegkundigen die euthanasie
toepasten). En het feit dat de mees
te advocaten te weinig weten hoe
ze bij claims medische zaken moe
ten afhandelen. Hun (medische)
kennis schiet tekort en de verzeke
raars willen vaak geen inzage in ge
gevens verstrekken, omdat publi
citeit tot meer schadeclaims kan
leiden.
Jurist mr. P. H. Ruyzendaal van
de Stichting De Ombudsman heeft
onlangs gezegd dat een arts eerder
medische gegevens zal laten ver
dwijnen dan meewerken aan een
onderzoek naar een mogelijke door
hem gemaakte behandelingsfout.
Het zijn dergelijke gevallen die ini
tiatieven als de Stichting tegen Me
dische Willekeur op de been hel
pen.
Zou dat allemaal niet nodig zijn
als er een risicoverzekering tegen
medische schade bestond? Voor de
patiënt dan uiteraard, want de zie
kenhuizen zijn al gedekt, via de
verzekeringsgroep Medische Aan
sprakelijkheidsrisico's. Maar die
werkt met betrekkelijk lage uitke
ringsbedragen. Ze zouden hoger
kunnen, maar dat moet dan uit de
premies worden betaald, zo werd
onlangs van die kant gezegd.
Vandaar mede het initiatief van
De Ombudsman, een instelling die
al een tijd met hardnekkigheid op
dit onderwerp zit. Zij behandelt na
melijk jaarlijks honderden klach
ten van patiënten die teleurgesteld
zijn over het resultaat van een me
dische behandeling. Complicaties
kunnen ertoe leiden dat dit resul
taat niet is wat arts en patiënt heb
ben verwacht.
Regelmatig komt het voor dat
patiënten schade lijden, aldus De
Ombudsman, als gevolg van opera
tie of medisch onderzoek. Emotio
neel laten artsen deze mensen in de
kou staan; financieel kunnen grote
problemen ontstaan. Langer zie
kenhuisverblijf, extra hulp thuis,
arbeidsongeschiktheid en zelfs de
dood kunnen gevolg van „tegen
vallend behandelingsresultaat"
zijn. Schadevergoeding kan als een
bijdrage in de onkosten en ver
zachting van het overkomen leed
worden beschouwd.
Niemand minder dan oud-CNV-
voorzitter Harm van der Meulen is
voorzitter van De Ombudsman. Hij
begaf zich krachtig op de toer om
medici duidelijk te maken dat ze
patiëntvriendelijker moeten wor
den. Vanwege ook de medische
schadezaken die als „een groot
grijs gebied" te beschouwen zijn.
Het zijn misschien wel tienduizend
zaken per jaar, schatte Van der
Meulen. De verzekeraars zelf heb
ben het over 400 zaken.
Nu hebben onlangs gelukkig de
aansprakelij khei d s verzekeraars
een werkgroep ingesteld, die een
standpunt zal aanbevelen. "Een
term on aan te geven dat er nu seri
eus wordt gesproken over het on
derwerp; de druk werd te groot.
Men kan inmiddels niet zeggen dat
er aan verzekeringskant niets is ge
daan. Een voorbeeld is de verzeke
raar Lugt Sobbe, die zo'n verzeke
ring haalbaar vindt. Er zou een
jaarlijks schade- en uitvoeringsbe
drag mee gemoeid zijn van f 155
miljoen.
Haalbare kaart
De Ombudsman vindt dat het
een risicoverzekering voor ieder
een moet zijn. De premie voor be
roepsaansprakelijkheidsverzeke
ring komt al voor rekening van art
sen en ziekenhuizen. Dat moet zo
blijven, maar is het dan rechtvaar
dig dat de verbruiker zelf betaalt?
Dan is de kans grootv meent De
Ombudsman, dat (gezien de huidi
ge vaste premies in de particuliere
sfeer) zo'n verzekering voor de
laagstbetaalden geen haalbare
kaart is. Moeilijk voorstelbaar dat
ze een premie van (bijvoorbeeld) f
10 per ligdag zouden kunnen op
brengen.
Het lijkt De Ombudsman beter
dat ziekenfondsen en particuliere
verzekeraars de premies betalen.
In 1986 gaven deze instellingen sa
men ongeveer f 35 miljard uit aan
gezondheidszorg. De totale ge
schatte medische schade (f 155 mil
joen) is slechts eën fractie van dat
bedrag: 0,0045 procent. Dat moet
op te brengen zijn. Het zou ook uit
de ziekenhuisbudgetten kunnen
komen. Dan wel: verzekeraars zor
gen voor basisdekking en patiën
ten kunnen bijverzekeren.
Moeder Teresa gaat volgende
maand naar Zuidafrika om daar
een vestiging te openen van de
door haar opgerichte congrega
tie van de 'Missionarissen van
Naastenliefde'. Gisteren deelde
zij in Calcutta mee, dat zij een vi
sum van de Zuidafrikaanse rege
ring had ontvangen. Een uitreis
visum van India, een van de lei
dende landen in het verzet tegen
het apartheidsbewind, zal, vol
gens een woordvoerder van het
Indiase ministerie van buiten
landse zaken, geen problemen
opleveren. "Wij weten, dat haar
zending altijd menslievend is",
zei de man.
Moeder Teresa, die in juni
hoopt te spreken op een bijeen
komst van de stichting 'Bevorde
ring Contact Rooms-Katholie-
ken' in Utrecht, liet zich desge
vraagd niet uit over de apartheid.
"In mijn wereld is er geen voor of
tegen. Ik ben nooit in Zuidafrika
geweest. Laat mij nu eerst eens
zien wat daar gaande is". Zij
voegde hieraan toe, dat iedereen
in de ogen van God als gelijk
waardig wordt geboren. "Er be
staat voor mij geen zwart, blank
of rood. Ik werk met evenveel
vuur voor iedereen".
De Oostduitse autoriteiten
blijven de kerkbladen censure
ren. Zo vertoonde het paasnum-
mer van het blad 'Die Kirche* een
aantal lege plekken. Het kerk
blad van Mecklenburg van 27
maart kon niet worden gedrukt
omdat de autoriteiten bezwaar
hadden tegen de berichtgeving
over de vooijaarszitting van de
evangelische synode.
Daar werd onder meer gespro
ken over de problemen rond
Oostduitsers die een verzoek om
emigratie naar de Bondsrepu
bliek Duitsland indienen. Ook
het jaarverslag van bisschop
Christoph Stier kreeg geen in
stemming van de censors. Hij
riep de verantwoordelijken op,
de problemen in de DDR niet tot
een taboe te maken, en pleitte
voor open gesprek over de voor-
en nadelen van de Oostduitse sa
menleving. "Wij moeten einde
lijk een streep zetten onder de
huidige praktijk dat over het po
sitieve in alle openheid kan wor
den gesproken, maar over het ne
gatieve alleen maar in het ge
heim", schreef Stier. Een motie
van de synode, waarin de militai
re vorming op de scholen werd
gekritiseerd, kwam evenmin
door de censuur.
G. van der Horst
Dr. G. J. C. van der Horst (48)
uit Oegstgeest, die vrijdag met
vijf andere Nederlanders in het
Zwitserse Sankt-Charl door een
lawine werd overvallen en daar
bij om het leven kwam, wordt
vrijdag 8 april bij de Groene
Kerk in zijn woonplaats begra
ven na een dienst die om 2 uur
begint.
Van der Horst was algemeen
directeur van de Interkerkelijke
Coördinatie Commissie Ontwik-
kelingsprojekten (ICCO) en
voorzitter van het Gemeen
schappelijk Overleg Medefinan
ciering. Ook maakte hij deel uit
van het bestuur van 'Dienst over
Grenzen'. Van 1974 tot 1986 was
hij verbonden aan het Neder
lands Universiteitsfonds voor In
ternationale Samenwerking,
eerst als hoofd van de afdeling
beleidszaken en daarna als ad
junct-directeur. Bij de Raad van
advies voor het wetenschappe
lijk onderzoek in het kader van
Ontwikkelingssamenwerking
vervulde hij enige tijd de functie
van secretaris.
Dr. Van der Horst promoveer
de in de wis- en natuurkuunde,
maar begeerde hier geen weten
schappelijke loopbaan. Hij ver
trok naar Zaïre, waar hij in sa
menwerking met de Vrije Uni
versiteit in Amsterdam met an
deren een faculteit natuurkunde
organiseerde. Na zijn terugkeer
in ons land kwam hij bij het ge
noemde universiteitsfonds. Daar
had het contact met Vietnamese
instellingen voor hoger onder
wijs zijn bijzondere aandacht.
Jubileum
De Vereniging tot Versprei
ding van de Heilige Schrift be
staat 75 en de Bijbel Kiosk Vere
niging 60 jaar. Ter gelegenheid
hiervan wordt in het Lectuurcen
trum aan de Hoofdstraat 55 in
Driebergen een tentoonstelling
ingericht, die majoor A. M. Boss-
hardt van het Leger des Heils op
vrijdag 22 april om 3uur zal ope
nen. De voorzitter van de vereni
ging, ds. G. Spilt, zal haar na de
opening het eerste exemplaar
aanbieden van de speciale jubile
umuitgave 'Elk uur is kostbaar'.
Daarvoor schreef mevrouw
Bosshardt het voorwoord.
Lectuur uit en over de bijbel
onder zoveel mogelijk mensen
brengen tegen zo laag mogelijke
prijs is door de jaren heen het
doel van beide verenigingen ge
weest. Per 1 januari 1987 gingen
zij een fusie aan. Ook de activitei
ten in verband met het jubileum
zijn op dit doel afgestemd. De
tentoonstelling laat materiaal
zien uit heden en (soms ver) ver
leden, waarbij vaak originele il
lustraties. Voor bezichtiging is
het centrum op werkdagen open
van 9 tot 5 uur en op zaterdag van
half 10 tot half 1.
Godsdienstvrijheid. Het
Christelijk Studiecentrum in
Amsterdam houdt op zaterdag 7
mei van 10 tot 4 uur in het Groot
Auditorium van de Vrije Univer
siteit een congres rond het thema
'Godsdienstvrijheid in Neder
land?'
Uit de toelichting:
"Recente ontwikkelingen in
wetgeving en rechtspraak geven
aanleiding tot het plaatsen van
een vraagteken bij deze grond
wettelijke vrijheid. Genoemd
kunnen worden het voorstel Al
gemene Wet Gelijke Behande
ling en de voorstellen tot wijzi
ging van de strafrechtelijke anti-
discriminatiebepalingen. Welke
gevolgen zullen deze plannen
hebben voor de vrijheid om het
christelijk geloof te belijden? De
grondrechten 'vrijheid van gods
dienst en beginselen', vrijheid
van meningsuiting en het discri
minatieverbod komen steeds
meer op gespannen voet met el
kaar te staan".
Voor belangstellenden die na
dere inlichtingen wensen is hier
het adres: Christelijk Studiecen
trum, N.Z. Voorburgwal 96-2,
1012 SG Amsterdam, 0209-
257141.
CJ V-centrum
Het hoofdbestuur van het
Christelijk Jongeren Verbond
(CJV) Young Men's Christian
Association (YMCA) heeft beslo
ten tot uitvoering van de vierde
en laatste fase van verbouwing
en uitbreiding van het bekende
conferentiecentrum 'Ernst Sil-
lem Hoeve' in Lage Vuursche.
Het vierde plan bevat onder
meer huisvesting voor het perso
neel, nog 20 hotelkamers, extra
conferentieruimte en recreatieve
voorzieningen. Het werk is be
groot op ruim f 3 miljoen.
In 1968 werd Nederland ge
vraagd het internationale YM-
CA-centrum voor Europa te rea
liseren. Toen verkeerde de Hoe
ve is slechte staat. De overheid
gaf een startsubsidie van
f. 750.000. Fondswerving leverde
f. 3,5 miljoen op. Men wilde de
Hoeve gedurende de renovatie
niet sluiten. Vandaar een plan in
vier fasen. Drie zijn er inmiddels
uitgevoerd.
Hervormde Kerk: beroepen
te Dieren J. M. P. van Vliet, eer
vol ontheven gereformeerd pre
dikant, wonend te Dieren, in de
streekgemeente 'Maas en Waal'
(Horssen, Druten en Leeuwen),
hervormd en gereformeerd, J. E.
Meijer Wanneperveen-Belt-
Schutsloot; bedankt voor Dinx-
perlo mevrouw I. van der Pol
Grijpskerk-Visvliet. Toegelaten
tot de evangeliebediening H.
Faassen Baambrugge. Gerefor
meerde Gemeenten: bedankt
voor Scherpenzeel G. Mouw Ge-
nemuiden.