De eeuwige strijd tegen steeds
inventievere drugssmokkelaars
Douane op Schiphol kent zo langzamerhand alle trucjes
DDR weert westerse correspondenten bij regionale synodes
PAGINA 2
DINSDAG 22 MAART 1988
Schiphol, half twaalf 's och
tends. In de aankomsthal
heeft de douaneambtenaar
aan de zogenaamde rode ba
lie met het bordje 'aangifte
goederen' vrijwel geen
klanten. De drukte concen
treert zich bij zijn collega's
aan de uitgangen even ver
derop, daar waar passagiers
zo door kunnen lopen als ze
niets aan te geven hebben.
Op het eerste, gezicht gaat
het er heel rustig aan toe.
door
Wim Kaag
Schijn bedriegt echter. Juist hier
vallen de meeste drugskoeriers in
handen van de oplettende doua
niers. Ze zijn erop getraind uit de
dagelijkse stroom van 30.000 passa
giers jaarlijks een redelijk aantal
smokkelaars te halen. Mensen die
de halve wereld afreizen en voor
veel geld enorme risico's nemen
om harddrugs ons land binnen te
smokkelen.
„In vergelijking met wat er lan
delijk aan hard drugs wordt opge
spoord. scoren we hier op Schiphol
erg hoog", zegt douanechef J. Kui
pers van de surveillance- en opspo
ringsdienst. Hij heeft de cijfers bij
de hand, tot op de grammen toe. De
3075 kilo hasj en de 3675 kilo mari
huana, die de douane vorig jaar uit
bagage en luchtvracht haalde, mo
gen dan wel een fractie zijn van wat
over zee en land naar ons land
wordt gesleept, toch is zo'n vangst
gezien de omstandigheden niet
gek.
Snuffelen
Het bewijst althans dat het crimi
nele circuit kennelijk moeite heeft
nieuwe wegen te vinden het spul
veilig het land binnen te krijgen.
Want als je met kleine (financieel
niet zulke interessante) partijen
soft drugs toch kiest voor Schip
hol, dan moet er wel wat aan de
hand zijn. Het zou kunnen zijn dat
het net rond drugsbazen en koe
riers zich langzamerhand begint te
sluiten en dat er grotere risico's
moeten worden genomen, zeker als
je weet dat drugshonden op die lo-
katie regelmatig alle luchtvracht
afsnuffelen.
De cijfers geven aan dat de
drugswereld Schiphol toch als een
belangrijke in- en doorvoerhaven
van de hard drugs heroïne en cocaï
ne blijft beschouwen. Nadeel van
deze transporten, die weliswaar in
kleinere hoeveelheden kunnen
worden meegenomen omdat ze
veel lucratiever zijn, is dat ze een
steeds grotere inventiviteit van de
betrokkenen verlangen in het be
denken van nieuwe smokkelma-
nieren. Want wie de douaneambte
naren op Schiphol om de tuin wil
leiden, moet tegenwoordig wel van
goeden huize komen. Keer op keer
slaan de ambtenaren met succes
toe. Dat blijkt uit de rijen (meestal
buitenlandse) koeriers die weke
lijks voor de rechtbank in Haarlem
terecht staan.
Die talloze verdachten zijn het le
vende bewijs van de barriere die de
douaneambtenaren met hun erva
ring en mensenkennis beginnen te
vormen voor de drugsbazen en hun
koeriers. Dat blijkt wel uit de 98 ki
lo heroïne en 290 kilo cocaïne die in
1987. soms in zendingen van enke
le grammen, door de douane werd
onderschept. De douane weet ech
ter donders goed dat er genoeg
drugstransporten overblijven, die
ongezien Schiphol passeren.
„Bij dergelijke grote aantallen
passagiers ben je nu eenmaal aan
gewezen op steekproeven met een
verrassingselement. Als je alles en
iedereen zou controleren, krijg je
stagnaties. Dat zou slecht zijn voor
de goede naam die Schiphol als
luchthaven in de wereld heeft op
gebouwd", zegt mevrouw L. Jobse,
plaatsvervangend hoofd van de in
voerrechten en accijnzen aldaar.
Slikkers
De hard drugs worden volgens
douanechef Kuipers voornamelijk
aangevoerd via de zogenaamde
bodypackers, mensen die de spul
len op en in het lijf dragen. Onder
die laatste groep verstaat hij de zo
genaamde slikkers en duwers,
mannen en vrouwen die de in plas
tic bolletjes verpakte drugs door
slikken. dan wel rectaal of vaginaal
opbergen.
Op Schiphol is onlangs een koe
rier aangehouden die 367 van deze
bolletjes met cocaïne naar binnen
had gewerkt. Toen ze er uit waren,
woog het bij elkaar 700 gram. Als
deze partij versneden in de handel
was gekomen had ze ettelijke hon
derdduizenden guldens opgele
verd. De ervaring leert dat na de
vangst van zo'n grote partij de
straatwaarde van hard drugs on
middellijk omhoog schiet.
Het slikken en duwen vereist
volgens Kuipers van tevoren wel
de nodige oefening van de koe
riers. Willen zij de drugs onderweg
niet via de natuurlijke weg kwijtra
ken, dan zijn er zware stopmidde
len voor nodig om ze bihnen het li
chaam te kunnen houden. „De reis
uit Nigeria of Colombia duurt im
mers veel te lang. Daarom duiken
de meeste koeriers vlak voor de
landing het toilet in om de spullen
weg te werken", zegt de douane
chef.
Kuipers geeft toe dat de Schip-
hol-accommodatie om slikkers en
duwers lichamelijk te onderzoeken
in het verleden een probleem is ge
weest en eigénlijk nog beter zou
kunnen. Als douane en politie ze
ker willen weten of een verdachte
drugs in zijn lichaam heeft ver
stopt, dan moet zo iemand perma
nent in de gaten worden gehouden
om het natuurlijke afscheidings
proces te kunnen volgen.
Aangezien ziekenhuizen en huis
artsen niet staan te dringen om me
dewerking te geven aan dergelijke
strafrechtelijke onderzoeken, zijn
douane en politie aangewezen op
de weinige bedden in zieken
boegen van penitentiaire inrichtin
gen. „Eigenlijk staan wij daar bui
ten. We controleren alleen aan de
grens. Zodra we tegen een ver
dachte bewijsmiddelen hebben
verzameld, dragen we hem over
aan politie en justitie. Daarmee
werken we uitstekend samen".
Checklist
Kuipers laat zich niet uit over de
opsporingstechnieken die de doua
ne hanteert. Wel erkent hij dat zijn
ambtenaren een soort checklist
met vijftien aandachtspunten heb
ben. Als een passagier door zijn ge
drag, nationaliteit, paspoortaante
keningen of bagage zich met zes of
zeven van die punten in de kijker
speelt, volgt een nader onderzoek.
Het resultaat daarvan is meestal
positief.
„Het is gewoon een kwestie van
goede observatie, je moet een
speurneus hebben". De drugshon
den, die bagage en goederen con
troleren, helpen de douaniers daar
bij. „We hebben er twee met vaste
begeleiders, maar vanwege het ve
le werk wordt binnenkort een der
de hond ingezet", laat Kuipers we
ten.
Omdat het luchtgoederenver-
voer op Schiphol jaarlijks met acht
procent stijgt, is niet alleen die der
de hond, maar ook meer douane
personeel nodig, zo vindt mevrouw
Jobse. „We hebben er alle vertrou
wen in dat de departementen ons
verzoek zullen honoreren".
Alleen al bij de afwikkeling van
douaneformaliteiten voor lucht
vracht zijn 200 van de 350 douane
ambtenaren in roosterdiensten be
trokken. De heffingen voor import
en export, maar ook de transito van
alle goederen via Schiphol moeten
door hen worden bekeken. Vorig
jaar ging het om ruim 500.000 ton
en gezien de toenemende activiteit
op en rond Schiphol is de groei er
nog lang niet uit.
Mevrouw Jobse tekent daarbij
aan dat bij de verwerking van die
luchtvracht meestal grote snelheid
is geboden en ontzettend veel werk
moet worden verricht. Dat houdt
in dat op de drugshonden met hun
begeleiders een steeds zwaardere
druk komt te liggen. „Als de doua
nehonden honderden colli en kof
fers in één keer moeten afwerken,
zijn ze hard aan rust toe. Gevolg is
dat er slechts steekproefsgewijs op
drugs kan worden gecontroleerd".
Misleiding
De douanehonden hebben het
volgens haar extra zwaar, omdat op
talloze manieren wordt geprobeerd
hun reukorgaan te misleiden. „Met
allerlei sterk geurende middeltjes,
tot dieselolie toe, wordt getracht de
aandacht van de drugs af te leiden.
Toch slagen de douanehonden erin
vrij veel op te sporen. Het is alleen
jammer datje nooit kunt aangeven
waar ze de plank misslaan. Mis
schien schrik je je wel te pletter",
voegt Kuipers er aan toe.
De Schipholdouane kent zo lang
zamerhand alle trucjes die de
drugsbazen hebben uitgedacht om
de verdovende middelen te vervoe
ren. Een Dubbele bodem in een
koffer is de oudste methode, maar
volgens Kuipers komt dit nog
steeds voor. Daarnaast is drugs
transport in holle hakken, tweede
lige haarlakbussen, houten benen,
invalidewagentjes, speelgoed
autootjes, gitaren, bloemvazen, ge
ïmpregneerd in kleding of ver
mengd in blikjes en flessen met
drank (waaruit de drugs later
wordt gedistilleerd), op Schiphol
aan de orde van de dag.
Volgens Kuipers is op dit mo
ment de methode van op het li
chaam gebonden drugs weer in.
„Daarvan hebben we in het verle
den genoeg voorbeelden gehad.
Zoals vier vrouwen, die zich als
non hadden verkleed en onder hun
habijten kilo's verdovende midde
len droegen", vult mevrouw Jobse
aan. Kuipers krijgt drugskoeriers
uit alle landen van de wereld te
zien. Ze pendelen tussen de drugs
producerende landen, voorname
lijk in het Midden- en Verre Oos
ten, Zuid-Amerika en Midden-Afri-
ka. Van die landen neemt Nigeria
in Afrika een belangrijke plaats in
als transitohaven van drugs. Van
daaruit wordt het meeste ver
spreid.
Kuipers weigert de verhalen te
geloven van in Nederland gepakte
koeriers en koeriersters, die bewe
ren dat ze niet wisten waar ze mee
bezig waren. „Het is simpelweg
een kwestie van snel veel geld ver
dienen. Als je zo maar een reistic-
ket krijgt aangeboden naar een
land dat je niet eens weet te liggen,
dan moet er toch wel een lampje
gaan branden".
Geen medelijden
volgens Kuipers kunnen de koe
riers allerlei redenen hebben om
dat geld aan te pakken. „De een
heeft het nodig omdat hij geen
werk heeft, honger lijdt of medi
sche hulp behoeft, de ander omdat
hij misschien wordt bedreigd of af
geperst. Maar als zij er toch voor
kiezen dergelijke grote risico's te
nemen, heb ik geen medelijden
met ze", zegt hij nuchter.
Jobse en Kuipers geloven niet
dat een vermeend mild strafkli
maat in Nederland de reden is voor
koeriers uitgerekend naar Schip
hol te vliegen. „Op alle belangrijke
luchthavens in Europa proberen ze
het. Dat zijn immers de landen
waar de drugshandelaren grof geld
denken te verdienen"., zegt Kui
pers.
Met zijn mensen heeft hij de taak
de koeriers op te sporen. Dat bete
kent dat hij regelmatig literatuur
moet raadplegen en contacten met
collega's op buitenlandse luchtha
vens moet onderhouden om op de
hoogte te blijven van nieuwe
smokkelmethoden. „Want ze ver
zinnen elke keer wat nieuws.
Laatst werd er in een sierkip een
enorme partij cocaïne gevonden.
Dat zou een kip zijn geweest, die
voor zijn baas inderdaad gouden
eieren had gelegd".
Abortuspil
Twee berichten in deze krant over
"de abortuspil". Een mededeling
op de voorpagina op 9 maart en een
interview met collega Crooy op 11
maart. Deze beide artikelen behoe
ven toch op een aantal punten
kommentaar.
Te beginnen met een technische
onvolkomenheid: epostane bootst
niet het hormoon progesteron na,
maar voorkomt dat progesteron ge
vormd wordt. Het effekt is verder
wel zo als beschreven: de zwanger
schap wordt er door verstoord.
In beide artikelen wordt de sug
gestie gewekt dat voor een (zuigcu
rettage) aboprtus een opname van
enkele dagen nodig zou zijn. Dat
laatste is alleen bij heel ver gevor
derde zwangerschappen nodig. Bij
een zwangerschapsduur tot 18 we
ken is een poliklinische behande
ling, met een totale verblijfsduur
van maar enkele uren, in Neder
land gebruikelijk en uiterst verant
woord.
Verrreweg de meeste abortussen
in Nederland worden in abortuskli
nieken uitgevoerd, door daarin er
varen een bedreven artsen, waarbij
de kans dat een zwangerschap niet
kompleet wordt afgebroken onge
veer 1% is bij erg jonge zwanger
schappen (de overtijdbehandelin
gen) een vrijwel 0% bij zwanger
schappen vanaf ongeveer 7 weken.
Een veel beter resultaat dus dan op
dit moment met epostane bereikt
kan worden.
Dr. Crooy noemt als risico van
deze abortuspil ook het opwekken
van een bloeding. Dat is een reeël
risico, zelfs als de kans dat een hef
tige bloeding optreedt gering is. De
effecten als zich iets dergelijks
voordoet zijn enorm. Het is maar
de vraag of met een zo klein onder
zoek als nu gedaan is (150 behande
lingen), voldoende duidelijkheid
ontstaan is over dit risico.
Epostane veroorzaakt een mis
kraam. Soms kan dat vrijwel pijn
loos (lichamelijk en emotioneel)
verlopen. Veel vaker is zoiets erg
pijnlijk. Het is maar de vraag of het
verstandig is om juist vrouwen die
erg opzien tegen een abortuscur-
rettage weg te sturen met pillen om
'tussen nu en over een week' een
miskraam thuis (of op school of op
het werk of in een winkel?) te laten
gebeuren.
Dr. Crooy merkt terecht op dat
epostane onder de werking van de
Wet Afbreking Zwangerscahp zal
gaan vallen. Daarmee is de behan
deling voorbehouden aan specifiek
deskundige artsen (gynaecologen
of abortusartsen) in een abortuskli
niek of een ziekenhuis met een ver
gunning. Lang niet elke specialist
en vrijwel geen huisarts zal het
middel mogen voorschrijven. Op
dit moment is zeker niet te voor
zien of het voorschrijven van het
middel of dé komplete behande
ling in ziekenhuis of kliniek moet
gebeuren. In het onderzoek was
het in elk geval voldoende om het
middel voor te schrijven in het zie
kenhuis.
Gelet op de ingrijpende aard van
de gebeurtenis ligt het eigenlijk
meer voor de hand de huisarts een
belangrijke plaats te geven in de
begeleiding van vrouwen die
epostane voorgeschreven krijgen,
dan te zeggen dat bloedonderzoek
of echoscopie reden zijn een spe
cialist het middel te laten voor
schrijven. Elke huisarts kan bloed
onderzoek en echoscopie laten
doen. De huisarts is bij uitstek de-
geen die hulp geeft in de moeilijke
tijd die een ongewenst zwangere
doormaakt.
Als laatste de kosten. Een abor
tus in een ziekenhuis wordt ver
goed door het ziekenfonds en door
een aantal particuliere verzeke
ringsmaatschappijen. Een abortus
in een abortuskliniek wordt ver
goed uit de AWBZ (zowel voor zie
kenfondsverzekerden als voor par
ticulier verzekerden). Omgerekend
kost een abortus in eeh abortuskli
niek gemiddeld ruim ƒ350,00. In
een ziekenhuis variëren de kosten
voor de gynaecoloog aanzienlijk,
ook de kosten voor het gebruik van
de ziekenhuisfaciliteiten en soms
de ligdagen (bij opnames) verschil
len sterk.
Maar ruwweg is een ziekenhuisa
bortus drie maal zo duur als een kli
niekabortus. En bij gebruik van
epostane blijven de kosten van de
specialistische hulp, de kosten van
echoscopie en ander laboratorium
onderzoek en bijkomende kosten
gewoon doorgaan. Maar het is^
waar: het kan honderden guldens
goedkoper dan bij een ziekenhuis
opname.
Kortom, als epostane toegelaten
zou worden op de Nederlandse
markt, dan zou het vallen onder de
bepalingen van de Wet Afbreking
Zwangerschap en dus alleen mo
gen worden toegediend (of voorge
schreven) in een abortuskliniek of
ziekenhuis met een vergunning. Of
deze chemische methode zover be-
terd zal worden dat er weinig of
geen mislukkingen voorkomen en
het effekt kort op zich laat wach
ten, is voorlopig niet duidelijk. Of
het middel als 'once-a-month-pill'
op de markt zal komen is helemaal
ver in de toekomst verborgen.
In elk geval lijkt de kop boven
het interview met dr Crooy onjuist:
deze abortuspil doet niets meer
dan vruchtafdrijven, te vaak zelfs
minder. De techniek van het afbre
ken van een zwangerscahp is veel
minder moeilijk dan het zorgvul
dig wegen van het besluitvor
mingsproces en de emotionele zorg
voor de ongewenste zwangere (en
degenen die zij daarin wil betrek
ken).
Juist bij de huidige resultaten
met epostane is het van groot be
lang dat laatste een voorname
plaats te blijven geven. De hulp
van de huisarts kan daarbij van
groot belang zijn. Zelfs als de kos
ten daardoor hoger zouden zijn.
Het in een ziekenhuis opnemen
van vrouwen voor het uitvoeren
van een abortus is misschien wel
veel meer voor verbetering vatbaar
dan de technsiche uitvoering van
de abortus. En zelfs op dat techni
sche punt lijkt de abortuspil voor
alsnog geen verbetering. En ook
daarover bestaat overeenstemmi-
neg met dr Crooy: geen pil die je
even bij de drogist koopt! (maar
ook -niet iets dat je zomaar even
doet).
Henk Doppenberg, huisarts, me
disch secretaris van Stimezo Ne
derland. P/a Ebenehaëzerstraat
22c, Rotterdam.
De Oostduitse autoriteiten heb
ben het afgelopen weekeinde
westerse correspondenten ver
boden vier regionale synodever
gaderingen bij te wonen. Het
staatssecretariaat voor gods
dienstzaken rechtvaardigde dit
besluit gisteren met een verwij
zing naar de gespannen situatie
in het land.
Praeses Rolf Böttcher van de
Saksische synode in Dresden re
ageerde scherp op dit besluit.
Het verbod kan er alleen maar
toe leiden dat er-ondeskundiger
en derhalve sensationeler over
de synode zal worden geschre
ven. Synodevergaderingen zijn
toegankelijk voor een ieder zo
lang deze de bijeenkomst niet
verstoort, aldus ds. Böttcher.
Het probleem van DDR-bur-
gers die willen emigreren, kwam
zowel in Wittenberg als in Sch-
werin op de synode ter sprake.
Volgens een unaniem aangeno
men besluit van de synode van
de kerkprovincie Saksen wor
den deze mensen met zware ge
vangenisstraffen bedreigd. Door
psychische druk uit te oefenen
houdt de staat hen uit de buurt
van de kerk.
De kerk kan dit niet toestaan,
aldus het synodebesluit. Elke be
lemmering in de vrije toegang tot
een kerkdienst raakt de kern van
het kerkelijk leven en is in strijd
met toezeggingen van de DDR-
leiding.
Anglicaanse kerkleiders
bespreken situatie Tutu.
Anglicaanse kerkelijke leiders
uit Zuidafrika, alsmede een afge
zant van aartsbisschop Robert
Runcie van Canterbury zijn van
daag in Johannesburg in spoed
vergadering bijeen gekomen.
Onderwerp van gesprek: de drei
gende regeringsacties tegen de
zwarte anglicaanse aartsbis
schop Tutu.
Aanleiding tot de bijeenkomst
was het verslag dat Tutu enige
bisschoppen vorige week uit
bracht van zijn onderhoud met
president Botha. Geconcludeerd
werd dat de regering bezig is met
een "zorgvuldig voorbereide
aanval op de positie van Tutu en
ds. Allan Boesak". Enkele dagen
na hun gesprek beschuldigde
Botha in een brief Tutu ervan
"een volgeling van het ANC" te
zijn.
Binnenkort duidelijkheid
over Remonstranten.
De Remonstrantse Broeder
schap hoeft niet lang meer te
wachten op duidelijkheid over
haar aanvraag als waarnemer te
worden betrokken bij het Samen
op Weg-proces. De moderamina
(besturen) van de Nederlandse
hervormde kerk en de Gerefor
meerde Kerken in Nederland ko
men binnenkort met een stand
punt, zo hebben ze een delegatie
van de broederschap tijdens hun
vergadering maandag toege
zegd.
De vertegenwoordigers van de
drie kerken hebben gesproken
over onder meer het karakter en
de inhoud van de beginselverkla
ring uit 1986 van het Samen op
weg-proces, vrijzinnigheid en
verschillen in kerkstructuur en
kerkopvatting.
Twee jaar geleden heeft de
broederschap de hervormde
kerk laten weten betrokken te
willen worden bij het hereni
gingsproces van de twee grotere
protestantse kerkgenootschap
pen. Sinds 1966 bestaat er tussen
de hervormde kerk en de broe
derschap een formele band. Tus
sen de gereformeerde kerken en
de remonstrantse broederschap
ontbreekt een dergelijke formele
relatie. Wel zijn beide kerken lid
van de Wereldbond van Her
vormde en Gereformeerde Ker
ken (WARC) en hebben beiden
de 'concordi van Leuenberg'
aanvaard. Dat is een verklaring
van reformatorische kerken uit
1974 die bedoeld is om meer sa
menwerking tussen de deelne
mende kerken tot stand te bren
gen.
Pleidooi voor heropening
Russische kerken.
In Moskou komen steeds meer
delegaties van gelovigen uit alle
delen van de Sovjetunie pleiten
voor heropening van hun ker
ken. In de afgelopen decennia
zijn deze door de autoriteiten ge
sloten.
Voor het bureau van de Raad
voor Religieuze Aangelegenhe
den staan dagelijks honderden
christenen te wachten om hun
verzoekschrift in te dienen, aldus
Joeri Aslanov, lid van de Raad.
Volgens Aslanov zijn het afge
lopenjaar 104 nieuwe gemeenten
van diverse denominaties geregi
streerd. In 1986 waren dat er nog
68. 1
Geheime dienst.
De Amerikaanse rk bisschop
penconferentie heeft bij de voor
bereidingen voor het pausbe
zoek aan het land informatie
over een pro-abortusgroepering
doorgegeven aan de geheime
dienst. Dat heeft een woordvoer
der van de bisschoppenconfe
rentie bevestigd. Het ging om
materiaal over de in Washington
gevestigde organisaties 'Katho
lieken voor een vrije keuze', die
had opgeroepen voor vreedzame
demonstraties tijdens het paus
bezoek.
De woordvoerder omschreef
het verzoek om informatie van
de geheime dienst over groepen
die van plan waren protestacties
te houden, als „heel normaal".
Bovendien zou het alleen maar
om persberichten en publieke
verklaringen van de organisatie
zijn gegaan, waaruit overigens
heel duidelijk bleek dat deze al
leen maar vreedzame acties wil
de. Waarschijnlijk was het de ge
heime dienst alleen maar te doen
om informatie voor het uitzetten
van een strategie hoe het beste
een menigte in bedwang kan
worden gehouden, aldus de
woordvoerder.
De voorzitster van 'Katholie
ken voor een vrije keuze', Fran
ces Kissling, verklaarde woe
dend te zijn over de samenwer
king tussen de bisschoppencon
ferentie en de geheime dienst.
De informatie die ter beschik
king is gesteld, had niets te ma
ken met de fysieke veiligheid
van de palis, zo onderstreepte ze.
Het zou de bisschoppen alleen
maar gaan om het aanpakken
van dissidente katholieke orga
nisaties.
Berkhof spreekt in Wasse
naar.
De Leidse emeritus-hoogle
raar in de theologie, prof. dr.
Berkhof, spreekt donderdag
avond van 20.00 uur af in de Was-
senaarse Dorpskerk. In het ka
der van de kader Wassenaarse
Dorpskerk-Leergangen gaat
Berkhof nader in op het lijden
van Jezus. Titel van de spreek
beurt is: 'een reformatorische vi
sie'. Belangstellenden hebben
gratis toegang.
Nederlandse Hervormde
Kerk - Beroepen te Ede: W. Ar-
keraats te Giessendam-Neder-
Hardinxveld; beroepen te Mont-
foort (deelgemeente De Spreng),
part-time: J. H. L. Riemens, kan
didaat te Utrecht; beroepen te
Bloemendaal: J. Geursen te Arn
hem; beroepen te Nieuwerkerk
aan den IJssel, part-time: J. J.
Verhaar, kandidaat te Slied-
recht; beroepen te Barneveld: P.
H. van Harten te Wapenveld; be
roepen te Kerkdriel: W. B. Harle-
man te Hansweert, die dit beroep
heeft aangenomen.
Aangenomen naar Vreeswijk
(deelgemeente Dijkveld): mevr.
E. de Boer-Hessel te Sint Lau-
Bedankt voor Barendrecht
(toezegging): A. J. Hammer te
Rijk/Rijsenhout; bedankt voor
de benoeming tot pastoraal me
dewerker te Nijmegen, her
vormd/gereformeerd, parttime:
mevr. drs. A. C. Korbijn, wonen
de te Wychen (nadere beslis
sing); bedankt voor Delft: H. J.
Oudhof te Leeuwarden.
Beroepbaar per 1 april: drs. W.
van Laar, Wakkerendijk 226a,
3755DJ Eemnes, laatstelijk pre
dikant van de GZB in Chili, tel.
02153-82902.
Gereformeerde Gemeenten -
Bedankt voor Slikkerveer: H.
Hofman te Kalamazoo (USA).
Bouritius te IJmuiden.
