De macht is aan de
bescheiden ploegjes
'Ze vinden mij ouderwets
Van Benthem blijft
de marathonkoning
Dubbelslag
Velzeboer
Omloop Het Volk bewijst:
Van 't Oever 'democratische' trainer
MAANDAG 7 MAART 1988
PAGINA 19
Zege in 'alternatieve'
KUOPIO (GPD) - Driejaar na zijn historische zege in de dertien
de Elfstedentocht mag Evert van Benthem zich nog altijd de ko
ning van de marathon noemen. Ook zaterdag tijdens de 200 kilo
meter-marathon in het Finse Kuopio weigerde de boerenzoon uit
St. Jansklooster troonsafstand te doen. Na een boeiend gevecht
op het-Kallavesimeer verlengde hij zijn regeerperiode met mini
maal een jaar.
Het kan haast geen toeval zijn dat
bij Van Benthem het afgelopen
weekeinde weer alles draaide om
het nummer dertien. Weliswaar
stond in Finland de vijftiende alter
natieve Elfstedentocht op het pro
gramma, maar het was pas voor de-
dertiende keer dat er een 200 kilo
meterwedstrijd werd verreden.
Ook in Kuopio reed Van Benthem,
die in 1985 de dertiende Friese Elf
stedentocht op zijn naam bracht,
onder het vertrouwde nummer
dertien. Hoewel dit voor velen
geldt als het ongeluksgetal, lijkt
het hem slechts geluk te brengen.
"Het is ongelooflijk", vertelde
ploegleider Co Giling aan de voor
avond van de wedstrijd. "Alles
draait bij Evert om dat getal. Zelfs
met kaarten eindigen zijn winst
potjes vaak op dertien. Het is bijna
griezelig om te zien."
Ook bij Van Benthems vierde ze
ge op een 200-kilometerwedstrijd
had hij over geluk niet te klagen.
Want hoewel de Kwantum-kop
man sterk reed, kon ook hij niet
voorkomen dat de jonge Heems
kerker Bert Verduin drie kilometer
voor het einde van de wedstrijd uit
de greep van de kopgroep ontsnap
te. Met de winst op zak kwam de
pupil van Jos Niesten echter ten
val, waardoor hij zijn honderd me
ter voorsprong verspeelde. "De val
van Verduin was mijn redding", er
kende Van Benthem na afloop eer
lijk. "Anders had ik de zege hier
kunnen vergeten".
Nu mocht Van Benthem de zege
betwisten met de vier andere kop
lopers van het eerste uur. Naast de
23-jarige Verduin waren dat Mar
ten Hoekstra, Rein Jonker en Jan
Kooiman, de winnaar van vorig
jaar. Nadat Jonker de sprint had in
gezet, perste Van Benthem de
AMSTERDAM (ANP) - Monique
Velzeboer was het afgelopen week
einde voldoende uitgerust om bij
de afsluitende open Nederlandse
titelstrijd in Amsterdam de 500 en
de 1000 meter op haar naam te
brengen.
De vijfde editie van het toernooi
(130 deelnemers uit zeven landen)
stond nog enigszins in de schaduw
van de Winterspelen van Calgary,
waar de Nederlandse deelnemers
redelijk sucesvol waren.
Manuela en Esmeralda Ossen
drijver verschenen niet in de Jaap-
Edenhal Bondscoach Gijs Rijne-
veld en de begeleidingscommissie
kernploegen zijn niet voornemens
Ossendrijver en Ossendrijver voor
de kernploeg van het komende sei
zoen uit te nodigen.
Monique Velzeboer, de jongste
van de kort schaatsende zusje uit
Oud-Ade, veroverde in Calgary
goud, zilver en brons. Evenals de
Ossendrijvers behoren de Velze-
boeren tot de wereldtop. De negen
tienjarige Monique Velzeboer,
wiens in Calgary geblesseerd ge
raakte zus Simone over twee we
ken in Nederland wordt terugver
wacht, onderstreepte haar positie
in Amsterdam tot twee keer toe.
Bij de mannen was de strijd veel in
teressanter. Teleurstellend was
weliswaar het optreden van we
reldkampioen Peter van der Velde.
Op de 1000 meter verspeelde hij
door een onoplettendheid in de
halve finales een plaats in de
eindstrijd. Op de 500 meter was de
Zoeterwoudenaar door een zwak
ke start kansloos.
De Brit Wilfred O'Reilly, die in
Calgary twee keer goud veroverde,
was evenals in Canada op de 500
meter ongenaakbaar. O'Reilly gaf
Jaco Mos en Charles Veldhoven
geen kans. Op de dubbele afstand
moest hij zijn meerdere erkennen,
in de dit jaar in Nederland door
Van der Velde gepasseerde Veld
hoven (Oegstgeest).
Ykema raakt
topplaats kwijt
SAVALEN (ANP) - Jan Ykema is
in Savalen de leiding in het wereld
bekerklassement van de 1000 me
ter kwijtgeraakt aan Dan Jansen,
die zowel op de 500 als op de 1000
meter de kop overnam. De winnaar
van Olympisch zilver op de 500 me
ter zegevierde zaterdag op de kilo
meter, maar verspeelde gisteren
zondag kostbare punten door ach
ter de Amerikanen Nick Thometz
en Dan Jansen als derde te eindi
gen. Ykema eindigde wel op alle
onderdelen in het Noorse gchaats-
oord bij de eerste drie. Naast de tri
omf op de kilometer was de Fries
gisteren de snelste op de 500 meter.
Volgend weekeinde wordt de we
reldbekercyclus voor de sprinters
in Inzeil afgesloten.
laatste krachten uit het tengere li
chaam, om tot zijn eigen verbazing
als eerste over de streep te komen.
"Ik had niet gedacht dat ik voor
in zou kunnen meedraaien", vertel
de de tweevoudig Elfstedentocht-
winnaar. "Vorig jaar ben ik er door
een blessure een heel jaar uitge
weest en dit seizoen reed ik heel
matig op kunstijs. Dan ga je toch
twijfelen aan jezelf. Maar nu weet
ik dat ik er weer helemaal ben.
Daarom heeft deze zege voor mij
veel waarde".
GENT (GPD) - Verrassende winnaars en een dominante rol voor-bescheiden wielerploegjes: dat zijn
de harde feiten na een zachte winter. Sinds de openingsklassieker Omloop Het Volk van zaterdag
weten de topteams hun posities bedreigd. Nadat woensdag de naam van Etienne de Wilde allesbe
halve een verrijking had betekend van de erelijst van de Grote Prijs Wielerrevue, was het afgelopen
weekeinde in Gent na een curieuze finale Ronny van Holen uit de ploeg van Roger Swerts de onver
wachte winnaar.
Ronny van Holen gaat als verrassende u
ker Omloop Het Volk over de eindstreep.
De oorzaken voor dat verschijnsel
liggen voor de hand. De versnippe
ring van talent over veel ploegen
het weer. De hele winter door i
melijk hebben ook équipes met
een smalle beurs kunnen trainen.
Het betekende een nivellering in
het profpeloton, want de conditio
nele voorsprong die gefortuneerde
teams normaal gesproken opbou
wen met trainingskampen ir
zonnige zuiden is er niet. "Daar
door krijg je een vreemde wed
strijd, zoals vandaag. Ook al omdat
de koers niet zwaar genoeg was. Er
zaten te weinig kasseien in. Dat
scheelt allemaal", stelde ploeglei
der Peter Post vast.
Het moet vooral Post, die het
budget voor zijn formatie dit jaar
flink uitbreidde, een doorn in het
oog zijn geweest dat zijn vedetten
het lieten afweten. Teun van Vliet
was bij voorbaat geëxcuseerd, voor
Eric Vanderaerden had hij ook
uren na de wedstrijd in het hotel
geen goed woord over. "Als er een
kopgroep wegrijdt waar alle kans
hebbers bij zitten moet hij er ook
bij zijn".
Maar zelfs de in die kopgroep
verzamelde favorieten konden niet
LISSE Alleen als Egbert van 't
Oever aan het woord is, durft de
telefoon niet te rinkelen. Sinds
zijn terugkeer uit Calgary heeft
de kleine schaats-bondscoach uit
Lisse zich hoofdzakelijk onledig
gehouden met het aannemen van
allerhande telefoontjes. Een an
der zou er stapelgek van worden,
maar half liggend op de comfor
tabele driezitsbank verwerkt
Van 't Oever alles wat er op hem
afkomt met een glimlach.
„Met de Olympische Spelen
heeft het vaak weinig te maken",
licht Van 't Oever de aard van de
belangstelling bereidwillig toe.
„Je moet het ongeveer zo zien: ik
ben gewoon een maandje wegge
weest. Alles wat ik in die tijd niet
heb kunnen regelen, moet ik nu
snel achter elkaar doen. Dat
stoort mij in het geheel niet. Ster
ker nog, ik voel me op mijn ge
mak".
Wie de bondscoach van de Ne
derlandse vrouwenschaatsploeg
alleen als begeleider van Yvonne
van Gennip ziet, kent de sportie
ve duizendpoot Van 't Oever nog
niet voor de helft, 's Zomers is hij
het brein achter een talentvolle
vrouwenwielerploeg, 's winters
regelt hij alles wat met het Neder
landse allround-schaatsen te ma
ken heeft. Daarbij heeft hij vorig
seizoen de ijstraining van de na
tionale vrouwen-kernploeg van
Dinus Vos overgenomen.
Zelf formuleert Van 't Oever
het overigens liever anders. „Ik
trek niks naar me toe, maar krijg
allerlei taken opgedragen", blijft
de Lissenaar de voorzichtigheid
zelve. „Als ze mij nodig hebben,
kunnen ze me krijgen. Ik hoop de
ze zomer als functionaris organi
satie en planning van de KNSB
weer voor een periode van vier
jaar te worden aangesteld. Maar
als bondscoach zet ik er definitief
een punt achter. Ik houd toch al
nauwelijks tijd over, dus met die
combinatie van organiseren en
coachen stop ik na het wereld
kampioenschap in Skiën".
Voor dat evenement staan de
koffers van Van 't Oever bij wijze
van spreken alweer klaar. Koud
terug uit Calgary vertrekt hij
morgen naar het Noorse schaats-
oord om de toegift van een lang
schaatsseizoen van dichtbij mee
te maken. Behalve Van Gennip
(„Zij is, zeker op de sprint, nog
lang niet aan het einde van haar
mogelijkheden") begeleidt de er
varen coach daar Marga Preu-
ter, Marieke Stam en Petra Mool-
huizen, die de plaats van de door
Van 't Oever voorgedragen In-
grid Paul inneemt.
„Ik heb me sterk gemaakt voor
Ingrid, maar dat heeft niet mo
gen baten", zegt de bondscoach
zonder een spoor van teleurstel
ling. „Weliswaar ga ik voor mijn
pupillen door het vuur, maar in
dit geval stond ik niet zo sterk. In-
grid reed in Calgary niet gewel
dig. Wat Moolhuizen hier in Ne
derland heeft gepresteerd tijdens
mijn afwezigheid kan ik natuur
lijk moeilijk beoordelen, dat kan
de BCK (Begeleidings Commissie
Kernploegen) beter doen. hi de
huidige structuur bij de schaats
bond kan ik mijn zin alleen krij
gen als ten minste twee van de
Karakteristieke houding
drie BCK-ers mijn standpunt de
len".
Democratisch
Anderen zullen de opstelling
van Van 't Oever misschien laf
vinden, zelf legt hij uit dat hij
vooral niet wil dwarsliggen. „Ik
handel vanuit een democratische
instelling. Wij zijn als team bezig
om de voorwaarden voor de
schaatsters zo gunstig mogelijk te
maken. Hun prestaties hangen
echt niet voor negentig procent
van de ijstrainer af, hoewel dat
in de publiciteit vaak zo over
komt. Ook de arts, de fysiothera
peut en anderen zijn onmisbare
schakels in het geheel".
Als de conditietrainer ter spra
ke komt, waakt Van 't Oever er
wel voor harde noten te kraken.
Per slot van rekening kennen
Tjaart Kloosterboer en hij elkaar
al uit de periode dat zij gezamen
lijk de Nederlandse mannen on
der hun hoede hadden. „Tjaart
levert inderdaad ook zijn aan
deel, maar hij staat als conditie-
trainer veel minder in de belang
stelling. Ik weet niet of hij daar
moeite mee heeft. Wel weet ik dat
wij nooit meer samen aan het
roer zullen staan, simpelweg om
dat ik er nu mee ophoud".
Van 't Oever probeert iedereen
zoveel mogelijk in zijn waarde te
laten. Andere coaches, die in te
genstelling tot de Zuidhollandse
praktijkman hun schaatswijs-
heid voornamelijk uit de boeken
halen, willen nog wel eens laat
dunkend doen over de methodes
die de 60-jarige voormalige bol-
door
Tim Brouwer de Koning
lenkweker volgt. „Zij vinden mij
misschien ouderwets en beschou
wen mij soms als een buitenbeen
tje. Ik heb op mijn beurt ook zo
mijn twijfels over de methodes
die anderen aanhangen, maar
die zal ik nooit openlijk laten
blijken. Trouwens, volgens mij
zijn er meerdere wegen die naar
Rome leiden. Het gaat er mij al
leen maar om in Rome te komen".
Met Yvonne van Gennip is dat
glansrijk gelukt: drie gouden me
dailles voor een schaatster die als
gevolg van blessures veel minder
heeft kunnen trainen dan zij had
willen doen. „Yvonne zat meer op
de fiets dan zij liep of schaatste.
Kennelijk was dat een goede
voorbereiding. Maar Kemkers en
Visser hebben met veel loop- en
schaatswerk ook goede resulta
ten geboekt. Eén waterdichte me
thode die tot succes leidt bestaat
dus niet".
Laatbloeier
Zelf moet Van 't Oever het voor
al van zijn decennia-lange
schaatservaring hebben. Trai
ning geven doet hij al 27 jaar en
daarvoor was hij als schaatser
actief. Toch was de kampioen
van Nederland van 1954 een
laatbloeier. „Ik kwam uit een ge
zin waar sportbeoefening niet
voorkwam. Pas op mijn 19de ben
ik wat gaan schaatsen. Dat ging
me niet slecht af ik mocht zelfs
deelnemen aan de Olympische
Spelen van 1952 en 1956 maar
de absolute top heb ik niet meer
kunnen bereiken. Bijna spelen
derwijs ben ik toen wat training
gaan geven".
Alleen in de periode van 1956
tot 1962 heb ik weinig gedaan,
dat was de rustigste periode van
mijn leven. Toen in 1961 de Jaap
Eden-baan in Amsterdam werd
geopend, de eerste kunstijsbaan
van Nederland, werd het moge
lijk ook in zachte winters door te
schaatsen. Sindsdien ben ik in de
schaatswereld actief gebleven".
Het kan dan ook niet anders of
Van 't Oever kent alle Nederland
se schaatsers van de laatste 25
jaar. „Kees Verkerk en Peter Not-
tet heb ik groot zien worden", her
innert Van 't Oever zich nog
haarscherp. „Het ene jaar
schaatste ik ze er nog uit, het vol
gende jaar stoven ze mij voorbij.
Later heb ik heel veel plezier be
leeft aan de generatie Kramer,
Schalij en Van der Duim. Trou
wens, in de schaatswereld kan ik
het met iedereen goed vinden. Ik
heb er veel vrienden en nauwe
lijks vijanden aan overgehou
den".
Lastig
Eén van de lastigste klanten
van Van 't Oever was destijds
Hans van Helden, die zich nu als
Fransman op zijn 39e nog altijd
nadrukkelijk in de kijker rijdt.
„Laat ik voorop stellen dat ik de
sportman Van Helden enorm be
wonder", drukt Van 't Oever zich
diplomatiek uit. „Maar in een
kernploeg met jonge talenten was
hij niet te handhaven. Vrienden
zijn we daarna niet meer gewor
den, maar we groeten elkaar wel
gewoon".
Afgezien van types als Van
Helden is bijna iedereen vol lof
over de kleine Lissenaar. Van Ge
nnip zei al in Calgary dat de
bondscoach haar alle ruimte gaf.
Als hij het in het belang van de
schaatsers acht, zal Van 't Oever
het hen zoveel mogelijk naar de
zin maken. „Dat is denk ik een
kwestie van ervaring en feeling",
meent de gelouterde coach. „Het
enige watje mij kunt verwijten is
dat ik teveel over mijn kant heb
laten gaan. Maar als je ruzie
gaat maken, bereik je waar
schijnlijk niets. Kijk maar naar
de Olympische Spelen van Sara
jevo, toen Nederland volledig
buiten de prijzen viel".
In de topsport is het verschil
tussen slagen en falen meestal
klein. Van 't Oever heeft dat al
tijd van tevoren ingecalculeerd.
„Als ze voor mij om wat voor re
den ook een ander willen hebben,
dan leg ik me daar bij neer. Dan
loop ik, wel weer tegen wat an
ders aan. Zo kreeg ik in 1981 tot
mijn stomme verbazing het ver
zoek van de vrouwen van het dis
trict Noord-Holland/Utrecht om
hun trainer te worden. Ik was
toen net gestopt als bondcoach
van de mannen. Waarom ik op
hwi verzoek ben ingegaan? Ik
wilde wel eens kijken of het trai
nen van vrouwen echt zo lastig
was als iedereen zegt".
voorkomen dat, net als vorige
week woensdag in en om 's-Hee-
renberg, een figurant de hoofdrol
voor zich opeiste. Ditmaal was het
de Roland-ploeg van Roger Swerts.
Nota bene een équipe, die in 1987
na het terugtrekken van de Neder
landse co-sponsor een exodus van
kwaliteit beleefde: Johan Capiot,
Hennie Kuiper en Didi Thurau
stapten op. De nekslag voor de for
matie, werd er voorspeld, maar het
optreden in de Omloop Het Volk
bewees dat de strijdvaardigheid
om een volwassen plaats in het pe
loton te veroveren ruimschoots
aanwezig is.
Kleintjes
De macht van de kleintjes teken
de zich af toen in de laatste veertig
kilometer een flinke kopgroep op
een strook kasseien wegreed van
het langgerekte peloton. Jac van
der Poel, de broer van nationaal
kampioen Adrie van der Poel, ging
samen met Peter Stevenhaagen uit
de ploeg van Jan Gisbers op avon
tuur. Achter hen werden wanhopig
pogingen ondernomen om de
kloof, die zelden groter was dan
twintig seconden, te overbruggen.
Eddy Planckaert probeerde het,
net als de uitblinkende, actieve en
sterke Etienne de Wilde, en Edwig
van Hooijdonck. Maar zoals zo
vaak werd de ambitie om iets te on
dernemen geremd door de angst
een concurrent in de slipstream
mee te nemen naar de finish.
De favorieten kregen geen ruim
te. Het grote aantal Nederlandse-
en Belgische ploegen heeft geleid
tot een versplintering van al het ta
lent, dat in een recent verleden nog
gebundeld was en daardoor een
hecht collectief kon vormen. Die
situatie speelt vooral in wedstrij
den van lager niveau (de Omloop
Het Volk is gedegradeerd tot de
tweede categorie) de minder geta
lenteerden in de kaart. Want toen
de onophoudelijke, maar tevens
ongecoördineerde tegenaanvallen
het einde betekenden van de
vlucht van Van der Poel en Steven
haagen, kreeg Ronny van Holen de
vrijheid die anderen niet gegund
De enige die Van Holen drie kilo
meter voor het einde nog wel kon
achterhalen was Johan Lammerts,
de Brabander uit de Franse Toshi-
ba-ploeg. Met een indrukwekken
de rush overbrugde hij de kloof,
maar toen hij in de straten van Sint-
Amandsberg toekwam aan datge
ne waarvoor hij die achtervolging
toch moet hebben ingezet, bleek
hij zelfs de totaal uitgebluste Van
Holen niet meer te kunnen veront
rusten.
'Limburg' voor
Vanderaerden
SINT TRUIDEN (ANP) - Eric Van
deraerden heeft gisteren de Ronde
van Belgisch Limburg gewonnen.
De kopman uit de ploeg van Peter
Post deed het op zijn mooist: met
een solo van twintig kilometer.
De koers over 230 kilometer was
lange tijd saai. De Fransman Bon-
namour reed honderd kilometer
solo met een maximale voorsprong
van acht minuten. In de finale ont
snapte eerst een trio met Bogaert,
Vanderaerden en Talen. Van
deraerden waagde de sprong naar
de eindstreep alleen toen het pelo
ton onder leiding van de ploegen
van Raas en Teirlinck de achtervol
ging inzette. Peter Pieters sprintte
naar de tweede plaats, de Belg Van
Eijnde werd derde.
De Belgische sprinter Hendrik
Redant heeft gisteren Kuurne-
Brussel-Kuurne gewonnen. Hij
reed kort voor de finish weg uit een
kopgroepje met zijn landgenoot
Noël Segers (tweede) en Jelle
Nijdam (derde).
Henk Boorsma heeft zaterdag de
Ster van Zwolle, de traditionele
opening van het wieler-amateur-
seizoen, op zijn naam gebracht. De
renner uit Gorredijk had na de 170
kilometer zeventien seconden
voorsprong op Erwin Kistemaker
uit Oldenzaal. Als derde kwam
Gerrit Möhlman uit Apeldoorn
over de streep. Hij had een achter
stand van 26 seconden.
Van de regiowielrenners was
Frank van Veenendaal gisteren in
het Belgische Arendonk al meteen
goed voor zijn eerste zege. De Sas-
senheimer demarreerde vanuit de
kopgroep enbeloonde zijn solo met
succes. Marco Vermeij reikte in
een criterium in Nieuw-Borgvliet
naar een verdienstelijke zesde
plaats.
De eerste rit van de traditionele
Rijn- en Bollenstreek competitie
kende gisteren een matige op
komst. De amateurs troffen elkaar
op het parkoers van het Alphense
Avanti, waar Bollenstreker Ronald
van de Tang in een kopgroep van
drie de sterskte was voor Gouwe
naar Wim van Voorne en Casba-
Swifter Tom de Jong. De junioren
reden op de Bult van Swift, met
Bollenstreker Ben Faas in een
sprint van drie nipt de rapste voor
Swifter Robert Karremans en club
genoot Frits Boelé.
