Parijse haute-couture
zegt het met bloemen
EXTRA op maandag
Korte rokjes in vrolijke voorjaars- en zomermode
w
r MET OPGELICHT HEMDi
Zomerse mode in Tikibad
MAANDAG 7 MAART 1988
PAGINA 10
Een eerbetoon aan Picasso is deze
met duiven versierde avondjapon
van Yves Saint Laurent (Foto ad
Aan de ontwerpers zelf kan het
in elk geval niet liggen. Zij
brengen een ronduit vrolijk
modebeeld, met vooral korte,
haast kinderlijke rokjes en
strak aansluitende topjes met
lage decolletés, maar ook
broeken met wijde pijpen en
kleurige avondkleding, die het
meest tot zijn recht zal komen
op zomerse tuinfeesten.
door
Kitty van Gerven
Het accent valt vooral op de benen,
niet alleen vanwege de korte
rokken, maar ook omdat een ieder,
die er modieus wil bijlopen weer
zeer hoge hakken moet dragen. De
taille blijft voorlopig nog even
ingesnoerd en de schouders
worden langzaam maar zeker weer
tot de natuurlijke proporties
teruggebracht.
Lacroix
Christian Lacroix zorgt voor een
uitbundige stemming met korte,
bol uitstaande rokjes -zelfs nog
korter dan in voorgaande
seizoenen-, op de rug met koorden
samengebonden jurkjes, wijde
pantalons met bolero's en
zwempakken, die veel weghebben
van miniatuur avondjurken.
Lacroix houdt het overigens niet
alleen by felle kleuren. Hij komt
ook met kleding in tere
pasteltinten, soms met fraaie
borduursels versierd. Opvallend
zijn vooral zijn applicaties van
schelpen en zeedieren.
Ook dit keer verloochent hij zijn
afkomst niet. De jonge ontwerper
uit het Zuid-Franse Arles brengtt
opnieuw diverse outfits ten tonele,
waarvoor de folkloristische
kostuums uit zijn geboortestreek
als inspiratiebron hebben gediend.
Christian Lacroix, die het één-jarig
bestaan van zijn modehuis na
afloop van zijn couture-show
vierde met een uitbundig feest in
de Opera Comique, houdt als
duidelijke trendsetter voorlopig de
gemoederen binnen de
internationale modewereld bezig.
Zeker nadat hij heeft
aangekondigd deze maand al met
zijn eerste confectiecollectie op de
markt te zullen komen.
Scherrer
Gaat Lacroix al op de romantische
toer, zijn collega-ontwerper Jean
Louis Scherrer doet er nog een
schepje bovenop. Zijn creaties met
pofmouwtjes, ruches,
Of de Franse haute-couture-huizen in deze
periode van op en neer gaande dollarkoersen
een tijd van grote bloei zullen doormaken,
blijft voorlopig nog even de vraag. Maar zelfs
al taalt geen Amerikaanse jet-set-lady het
komende seizoen naar de Franse jurkjes van
zo'n slordige 8000 dollar per stuk, dan nog
bloeit er heel wat in Parijs. Daarvoor zorgen
in elk de fleurige bloemdessins, waarvan de
haute-couture collecties voor voorjaar en
zomer 1988 bol staan.
De shows van de 24 vooraanstaande
modehuizen leken haast bedoeld om een
tegenwicht te bieden aan de sombere
economische vooruitzichten. Met fonkelende
kleuren, bloem- en nopjesdessins, kant en tal
van vrolijke applicaties, binden de Franse
ontwerpers de strijd aan met hun overzeese
concurrenten. Of, zoals Jacques Mouclier,
president van de Franse mode-industrie het
uitdrukt: „Natuurlijk is de dure buitenlandse
kleding momenteel minder aantrekkelijk
voor de Amerikanen, om nog maar niet te
spreken van de confectie, de accessoires en de
parfums. Daarom doen we meer dan ooit een
poging om in de concurrentie bij te blijven,
waarbij de haute-couture als vlaggeschip
dient".
Een witte, met een bloemdessin be
drukte jurk, met lange pofmouwen
van Emanuel Ungaro (Foto ap>
Een echte modeshow besluit, ook in Parijs, traditiegetrouw met de bruid,
Christian Lacroix maakt hierop geen uitzonder. Hij begeleidt hier zelf
zijn bruid. (foto AP)
anderen mee wat het kleurgebruik
betreft. Behalve marine-blauw en
zwart laat hij felle kleuren zien,
zoals hard geel en groen, rose en
blauw. En ook bij de verwerking
van kant, sluit hij zich bij de
anderen aan. Kijkt Lagerfeld voor
zijn avondcreaties al niet op een
metertje kant meer of minder, hij
gebruikt dit kostbare materiaal
zelfs als versiering van tweed
pakjes.
Ungaro
Maar als het gaat om de vraag, wie
erin slaagt de meeste meters stof in
één creatie te verwerken, zonder
dat de lichaamsvormen verloren
gaan, dan wordt Lagerfeld toch
verslagen door Emanuel Ungaro.
Deze combineert in zijn ontwerpen
met grote pofmouwen en ruime
jasjes stoffen met verschillende
dessins; streepjes, balletjes en
bloemen, waarbij de rozen
kennelijk de voorkeur van de
ontwerper genieten. Vooral in zijn
avondkleding strooit hij er driftig
mee. Satijnen rozen steken uit
strakke bovenlijfjes en sieren de
schouders of de rokken.
Ungaro staat niet alleen in zijn
voorkeur voor bloemen. Louis
Feraud maakt van zijn
zomercollectie al eveneens één
groot boeket. Toch zijn er bij
Feraud ook minder uitbundige
modellen te zien; met name
donkerblauwe met witte pakjes in
marinestijl, terwijl zijn mini-
jurkjes zijn geënt op zijn eigen
schilderijen, die hij in februari aan
den volke toonde.
Cardin
Temidden van alle kleding, die
uitsluitend ontworpen lijkt voor
vrouwen met prachtige benen,
geeft Pierre Cardin de vrouwen
met iets minder fraai uitgevallen
onderdanen weer een sprankje
hoop. Hij laat onder meer sluike,
grijze jurken zien met rokken tot
op de kuiten. Dit laat echter niet
onverlet, dat hij zich ook uitleeft bij
het ontwerpen van korte creaties,
veelal asymmetrisch, zonder taille
en versierd met massa's knopen.
Ook Nina Ricci laat de rokzoom
niet verder stijgen dan tot net
boven de knie. Desondanks is de
kleding van ontwerper Gerard
Pipart zo jeugdig, dat het de vraag
is of de wat oudere cliëntèle van
Nina Ricci zich daarin wel op haar
gemak zal voelen. Want een lang
geruit jasje met genopte revers
staat tenslotte niet iedere vrouw.
De bloemdessins, die uiteraard ook
in deze collectie niet ontbreken,
komen wel het best tot hun recht in
de zwart-wit-rode japonnen van
katoen met ingesnoerde taille en in
de Spaans aandoende jurken, die
worden gedragen met petticoats.
Dior
Voor het huis Dior heeft ontwerper
Mare Bohan zich vooral toegelegd
op het vervaardigen van pakjes en
aansluitende robe-manteaux van
lichte wol of zware zijde. Sommige
jasjes hebben de vorm gekregen
van corseletjes, andere worden
gedragen met bolle of gedrapeerde
korte rokken. Op kant heeft Bohan
ditmaal voor zijn avondkleding
niet bespaard en veel
avondjaponnen zijn bovendien
voorzien van uitbundige stroken
en opgeborduurde bloemen.
Uitbundigheid is ook troef bij Guy
Laroche, die zich vooral op de
cocktail- en avondkleding heeft
toegelegd. De glanzende satijnen
en kanten baljurken, versierd met
grote zijden bloemen zullen op de
gala-avonden van de internationale
jet-set zeker opvallen.
Maar dat laatste geldt ongetwijfeld
ook voor de vrolijke avondkleding
van Maryll Lanvin; japonnen, die
het dank zij de dessins van
bloemen, planten en hele
tuinscenes uitstekend zullen doen
op een midzomernachtfeest onder
de blote hemel.
Saint Laurent
Yves Saint Laurent houdt het dit
keer aanmerkelijk rustiger,
overigens zonder'uit de toon te
vallen. Voor overdag brengt hij
vooral klassieke ontwerpen
waaronder veel grijze
broekpakken met iets verbrede
schouders, zeven-achtste jassen en
jurkjes met ingesnoerde tailles, die
net de knieën vrijlaten. Voor 's
avonds laat Saint Laurent
aanmerkelijk meer opzienbarende
creaties zien. Met diverse daarvan
bengt hij een artistieke hommage
aan beroemde schilders, zoals
Picasso, Braque en Gris. De violen
en vogels, bekend van de
schilderijen van deze meesters,
prijken als applicaties op de
avondtoiletten, waarover soms een
avondcape wordt gedragen. Zelfs
de grote zonnebloemen van
Vincent van Gogh ontbreekt niet.
De japonnen worden daardoor wel
zeer opvallend, maar het is de
vraag of ze ook echt makkelijk
draagbaar zijn. Immers, een
immense duif op de schouder van
een jurk is voor de draagster
misschien nog niet zo'n probleem,
maar wel voor degene, die naast
haar in de concertzaal plaatsneemt.
Een kort bollend rokje, een
strpless topje en een met kant ver
sierd getailleerd jasje van Chris
tian Lacroix (Foto ap)
kantversieringen en uitbundige
bloemendessins veranderen de
superslanke mannequins in pure
sprookjesprinsessen. Wat rustiger
zijn de bandplooibroeken met
wijde, rechte pijpen, gedragen met
getailleerde jasjes of vestjes van
satijn.
Karl Lagerfeld maakt het de
clientèle van het huis Chanel
ditmaal niet echt gemakkelijk.
Kiezen deze dames dikwijls
traditiegetrouw voor de lijn, die de
beroemde Coco Chanel al decennia
terug uitzette, Karl Lagerfeld stelt
hen nu voor de keuze: óf ze gaan
deze zomer gekleed in het actuele
korte, ietwat bolstaande rokje met
een aansluitend jasje met
afgeronde schouders, óf in een
superslank gesneden outfit,
waarvan de rokzoom tot onder de
kuiten zakt. Met dit lange, sluike
silhouet -de Giacometti-lijn-, dat
ook uit zijn verlengde jasjes
spreekt doorbreekt Lagerfeld het
beeld van korte kleding, dat de
haute- couture beheerst. Maar
mogelijk heeft dit te maken met
Lagerfelds vooruitziende blik.
Want, zoals hij zelf opmerkte:
„Lange kleding komt zeer zeker
binnenkort weer terug".
Overigens gaat hij wel met de
Dichten: een fluitje van een cent.
Deze tekst trof ik vorige week aan in een dagblad, boven een artikel
over 'De Nacht van de Poëzie'. In dat met enig dédain geschreven stuk
- de her en der publicerende dichter Jan Kal wordt door de auteur
botweg 'vergeten' genoemd - worden van dezelfde Kal een paar
versregels aangehaald die weinig of niets te maken hebben met de
strekking van het verhaal. Gekscherend schreef deze dichter in die
regels dat zijn beroep niets voorstelde, dat dichten maar een fluitje
van een cent was. Vandaar dat boven het artikel bovengenoemde
tekst prijkte. Zonder aanhalingstekens. In koeieletters.
Geestig. Een plaagstootje voor de dichters. Niet serieus bedoeld.
Hopelijk niet tenminste. Want is dat wél het geval dan heeft de
kunstredaktie van de krant waarin die kop stond zich in zekere zin
opgeheven. Wie immers serieus schrijft dat dichten maar een fluitje
van een cent is, maakt zich net zo belachelijk als die meneer die bij het
zien van een schilderij van Picasso of Appel zegt: "Dat kan mijn
zoontje van twee ook".
Wie in alle ernst meent dat men het maken van gedichten er op een
achtemamiddagje bij kan doen, zegt daarmee eigenlijk dat Paul
Valéry in zijn doorwrochte essays over poëzie maar moeilijk heeft
zitten doen, dat Achterberg en Bloem zomaar, voor niets, kozen voor
een leven vol armoe en zorgen en dat Goethe in zijn tijd maar wat heeft
zitten fröbelen. En dan bedoel ik met 'gedichten' natuurlijk niet die
produkten die worden afgescheiden rond Sinterklaastijd, de enige
tijd dat de Nederlander zich bezighoudt met de Letteren, maar ik
bedoel goede poëzie.
Dichten: een fluitje van een cent. Vervang hier 'dichten' door
schilderen, beeldhouwen, acteren, componeren of dansen en je bent
als kunstredaktie niet meer bezig met een kunstpagina maar met een
hobbyhoekje. Eén ding moet namelijk niet worden vergeten: een
kunstredaktie bestaat bij de gratie van de kunst. Zij is de lakei van de
kunst. Een kritische weliswaar, een die af en toe zijn stem verheft
tegen Mevrouw Kunst, maar toch.
Een voertje dus, een plaagstootje dat dient om het oog van de lezer
naar het artikel te lokken. Maar dan wel een voertje dat koren op de
molen is van veel mensen. Vrouwen die dichten, dat kan nog wel voor
deze mensen. Maar dichters, nee, dat zijn maar rare, weke jongens.
Kweetjes, figuren die geen afscheid hebben kunnen nemen van hun
poesie-album. O, konden die mensen dichters als Pom Nijhoff nog
maar eens tegenkomen met zijn moordende rechtse directe. Of
Francois Villon met zij'n bijtende spot.
Diezelfde mensen grijpen in tijden van nood echter wél onmiddellijk
naar de poëzie. Als ze na de dood van een geliefde niet meer uit hun
woorden kunnen komen, laten ze de dichters aan het woord. De
slechte vaak. Dan krijg je teksten op rouwkaarten als; "Je hebt je
strijd gestreden. Je hebt je plicht gedaan. Wie kan weten watje hebt
geleden. Wie kan voelen wat je hebt doorstaan". Ik zou het een zetter
van dit soort rouwberichten niet kwalijk nemen als hij bij deze 'tophit'
onder de rouwgedichten zou verzuchten: "Nog één zo'n tophit en ik
ben over de rooie. Nog één zo'n vers en 'k laat ze sterven, die dooien".
Waarom gaat die Pinneberg hier zo diep op in, zult u zich afvragen.
Heeft ze soms aandelen in de firma Vers Co? Nee, die heb ik niet.
Maar ik heb wel veel biografieën van dichters gelezen. Velen offerden
zich geheel op voor hun poëzie. Gedichten maken was voor hen net zo
belangrijk als ademen voor u. Zij leefden soms in de meest
kommervolle omstandigheden en brachten het dan nog op om
prachtige regels te schrijven als: "Alles is veel voor wie niet veel
verwacht./Het leven houdt zijn wonderen verborgen,/Tot het ze
opeens toont in hun hogen staat./Dit heb ik bij mijzelven
overdacht,/Verregend op een miezerigen morgen/Domweg gelukkig,
in de Dapperstraat". Een dichteres als Else Lasker-Schüler ging soms
onder de dakgoten lopen zodat 'haar ouders in de hemel niet konden
zien hoe arm ze was'.
Dichten: een fluitje van een cent. In zo'n onderwerploos zinnetje
klinkt de verachting door die dichters eeuwenlang ten deel is
gevallen. Het getuigt van een diepgewortelde
Droogstoppelmentaliteit. Maar hoe kan het ook anders in een land
waar 'Ik kan rijmen en dichten zonder de slip van mijn hemd op te
lichten' een gevleugelde uitdrukking is.
Dichten: een fluitje van een cent. Ik kan er niet écht om lachen. Mij
komen dan meteen enkele regels voor de geest van de dichter
Hölderlin die waanzinnig werd van zijn gevecht met de taal, die toen
schreef: "April und Mai und Junius sind ferne./Ich bin nichts
mehr./Ich lebe nicht mehr gerne".
ANGELA PINNEBERG
Terwijl de cameraman en de fotomodellen hun werk doen,
volgt regisseur/producent Rien van Wijk alles nauwlettend op
de monitor. Achter hem houdt Piet Clarisse in de gaten op zijn
kleding een beetje leuk in beeld wordt gebracht.
Volop zomer was het onlangs
al in het Tikibad van het
Wassenaarse Duinrell. Daar
werd een deel van de opname
gemaakt voor een
modespecial die de TROS-tv
26 maart (21.20 uur) gaat
uitzenden. Een special, die
totstand komt in
samenwerking met het
Nederlands Modeinstituut,
Fenecon en regisseur-
producer Rien van Wijk, die
al heel wat
modeprogramma's op zijn
naam heeft staan. "Het is een
echt informatief
programma," zegt hij. "De
kleding die we laten zien, is
in de winkel te koop. Geen
dure haute couture of dingen
die toch nooit in Nederland
te vinden zijn. We geven een
compleet modebeeld voor
vrouwen, mannen en
kinderen. Niet alleen kleding
maar ook schoenen en
accessoires komen aan bod.
We letten ook op details:
stiksels, knoopjes, een
mouwinzet, het moet voor de
kijker allemaal heel duidelijk
zijn".
In het Tikibad werkte van
Wijk en zijn twaalf
man/vrouw sterke ploeg aan
het thema Olympische
Spelen, waarvoor ondermeer
Clarisse Mode was
uitgenodigd. Een hele
ochtend kostte het om de
Het valt niet mee alles in een
keer goed in beeld te krijgen,
zeker niet als je details als een
ongelijk strokenrokje goed in
beeld wilt brengen, terwijl
haar partner uithijgt, moet
zij de hele scene nogeens alleen
overdoen. (Foto's Roland de Bruin)
felgekleurde, v-vormige
strokenrokjes, rode
blazerpakken een bloeses en
pakjes met het roosdessin,
aantrekkelijk in beeld te
brengen. Een hele ochtend
werk voor twee minuten van
een uitzending ruim een half
uur moet gaan duren. Maar
zoals Rien van Wijk zegt:
"Met mode ben je het hele
jaar bezig".
Een typisch Chanelpakje van wit wollencrepe (Foto ap>
