Olympisch ijshockey op dood spoor
Kunststukje op de
schaats van Witt
KNSB wil 'iets regelen'
voor succesvolle Gemser
'Als anderen remmen geef ik gas'
Volop verrassingen
Oostduitse evenaart prestatie Henie
MAAND AU yy t'tMUAUl iw
CALGARY (GPD) - 'Rijp voor
Lenins graftombe', zo kondigde
een Canadese krant het einde aan
van de Russische overheersing in
het ijshockey. Aanleiding waren de
magere prestaties van de sinds
1977 door Viktor Tichonov ge
coachte kampioensformatie in dit
seizoen. Voor eigen publiek in het
Izvestia-toernooi sputterde de 'ro
de machine' waardoor het olym
pisch team van Canada de
eindstreep als eerste overschreed
en daarvoor hadden twee nederla
gen met ruime cijfers tegen wereld
kampioen Zweden al geduid op
een mankement. Ook de ijshockey-
ploeg komt voor 'perestrojka' in
aanmerking concludeerde het
sportblad Sovjet Sport vervolgens.
In Calgary bleken de Olympi
sche Winterspelen echter nog zo'n
bron van inspiratie voor de 'rode
machine'- dat het ijshockeytoer-
nooi twee dagen voor het einde al
beslist was. De Russen gebruikten
in hun voorlaatste duel de wereld
kampioenen uit Zweden als speel
bal. Eerste doelpunt na 26 secon
den, in één minuut en 41 seconden
van 1-1 naar 4-1, eindstand 8-1.
De zevende olympische titel,
sinds in 1954 voor de eerste maal
aan internationale toernooien deel
genomen werd, was binnen. Onge
slagen, met Vladimir Kroetov, Igor
Larianov en Viatcheslav Fetisov
bovenaan de schutterslijst en nooit
in de problemen tijdens hun acht
wedstrijden.
Het olympisch ijshockeytoer-
nooi heeft geen toekomst meer als
de Sovjets opvolgers hebben voor
Makarov, Fetisov, Larianov en
Kroetov en de eigenaren van de
clubs in de National Hockey Lea-
que bij hun weigering blijven profs
af te staan voor de Olympiade. De
beste Zweden, Finnen, Amerika
nen, Tsjechen en Canadezen ont
breken op Samaranch' sportfeest.
Het enige land dat op oorlogssterk
te aanwezig was werd zodoende
moeiteloos kampioen.
Nota bene met een ploeg in zijn
nadagen. Vooral de eerste lijn is op
leeftijd: Larianov 28, Makarov 29,
doelman Mylnikov 29, Kassatonov
28, Kroetov 27 en aanvoerder Fetis
ov 29. Atleten die alles hebben
meegemaakt en uitkijken naar een
overstap naar de National Hockey
Leaque. Een onmogelijkheid toen
de legendarische doelman Tretjak
naar de Montreal Canadiens wilde,
maar met Gorbatsjov in het Krem
lin is er hoop in de harten van de
Russische ijshockeyers gekomen.
De veteranen van Tichonov ge
bruikten het olympisch toernooi
om de bazen in Moskou gunstig te
stemmen en hun kwaliteiten nog
eens te tonen aan de eigenaren van
de NHL-clubs.
Wayne Gretzky van de Edmon
ton Oilers, 's wereld beste ijshoc
keyer, zei voor de Spelen dat hij
zich niet kon voorstellen dat de
Russische sterren nog even gretig
waren als op hun 21ste. De motiva
tie was er op dit toernooi nog wel
maar is zeker verdwenen als het
verzoek om de carrière in Noor-
damerika af te sluiten met 'njet' be
antwoord wordt. Hoe graag ze wil
len weet Gretzky uit de contacten
die hij in de toernooien om de Ca
nada Cup met de Sovjets had:
„Praten doen ze nauwelijks, maar
doen ze hun mond open dan is het
steeds hetzelfde onderwerp: hoe
veel dollars kunnen we verdienen
in jullie competitie".
Gretzky zelf is goed voor vier
miljoen gulden per jaar. Dat salaris
is de reden dat hij ook niet op de
Spelen aanwezig is. Samaranch
heeft sinds de verruiming van de
amateurbepalingen tegen zijn aan
wezigheid geen bezwaar meer, zijn
baas bij de Edmonton Oilers wel.
Gretzky: „Een gouden medaille le
vert sommige atleten veel geld op,
voor de Canadezen niet. Een hand
druk, een bedankje. Geld is er niet
te maken. En daar moet dan de
competitie vier weken voor stilge
legd worden, dat kost de clubeige
naren 10 miljoen aan recettes per
week. Voor de eer van het vader
land hebben ze dat echt niet over".
En daarmee is het olympisch ijs-
hockeytoernooi op een dood spoor.
Met de Russen en zonder de profs
ontbreekt de spanning. „We willen
de Flames" scandeerden de sup
porters de laatste dagen in het
Saddledome, ze verlangen naar
hun ploeg die vier weken alle wed
strijden op vreemd ijs moest spe
len. Ze zagen tijdens de Spelen for
midabel hockey, het kwam slechts
van één kant en vóór een goede
partij heb je twee ploegen nodig.
De strijd om de Canada Cup in sep
tember bewees dat. Het mooiste
hockey dat ooit gespeeld is met
drie duels tussen de Canadese
profs en de Russische staatsama-
teurs als klapstuk.
Voor 1972 werd bij alle succes
sen van de Russen denigrerend op
gemerkt: kunnen ze wel, we sturen
maar amateurs. In 1972 werd die le
gende tot stof, de Russen wonnen
met 3-7 van de profs, in 1981 nog
eens met 8-1. In het laatste toer-
nooiom de Canada Cup werd het
thuisland eerste na drie formidable
partijen: 5-6, 6-5 en 5-6.
Gretzky voorspelt de Sovjets een
grotere toekomst dan zijn Canada.
Het is het verhaal dat ook vooraf
ging aan de magere jaren van het
Nederlandse voetbal: „Ik heb nooit
tegen betere ijshockeyers ge
speeld. Ze kunnen improviseren,
iedereen probeert te scoren. Dat le
ren ze van jongsaf, discipline bren
gen ze later bij. Kinderen worden
het ijs op gestuurd, krijgen een
puck en gaan spelen. Een jongen
van tien bij ons krijgt opdrachten
mee, dat is niet goed".
Levert de door Gretzky geroem
de werkwijze van de Sovjets opvol
gers voor de huidige eerste lijn dan
is het olympische ijshockeytoer-
nooi nog voor jaren slechts een
strijd om het zilver.
CALGARY (GPD) - „Mocht Katarina Witt haar kunststukje op de schaats niet met goud
omranden", zo verklaarde Alberto Tomba direct na het winnen van zijn tweede gouden
medaille, „dan wil ik in ruil voor een avondje uit mijn tweede skigoud wel aan haar af
staan".
De Italiaan kan zijn plak in zijn
prijzenkast opbergen, want de
Oostduitse kunstrijdster profiteer
de optimaal van een off-day van
haar rivale Debi Thomas en werd
na de Noorse Sonja Henie de twee
de schaatster in de geschiedenis
die haar olympische medaille pro
longeerde.
„Het mooie gezichtje van het so
cialisme" zoals de Amerikanen
Witt noemen, liet in haar vrije kür
een drievoudige sprong achterwe
ge en niet omdat ze zich zeker voel
de van haar zaak. Alex McGowan,
elf jaar coach van Debi Thomas
wreef zich in de handen, hij zag
voor zijn pupil het goud al blinken:
„Katarina struikelde in de war-
ming-up, struikelde op de laatste
training en liet de driedubbele
sprong weg. Daarmee zette ze de
deur voor Debi open".
De Oostduitse, weinig spectacu
lair in haar uitvoering van Carmen,
kon de score bij de Europese kam
pioenschappen, waar ze twee keer
met 6.0 beloond werd, niet herha
len. De cijfers lieten ruimte voor de
twintigjarige Thomas, de eerste
donkere kunstrijdster met kans op
een gouden medaille. Binnen een
minuut na het begin van haar kür
was de hoop verdwenen. „Ze
sprong te energiek omhoog, met te
veel kracht, ze kwam zo hoog dat ik
dacht dat ze niet meer naar bene
den kwam", grapte coach McGo
wan als een boer met kiespijn. De
kür werd een kwelling met vier
duidelijke missers en stelde de Ca
nadese Liz Manley in staat tussen
de twee kemphanen via de beste
vrije opdracht van de avond het zil
ver weg te grissen voor de ontdane
Thomas. „Ik ben niet bezweken
onder de druk, had geen last van
zenuwen. Simpel het feit dat mijn
eerste sprong mislukte was de oor
zaak van mijn falen. Na die fout
was mijn hart niet meer bij de
sprongen".
Coach McGowan die na de ver
plichte kür de jury beschuldigde
van voorkeur voor Katarina Witt
kon dat nu onmogelijk als excuus
voor het teleurstellende brons aan
voeren. „Ik vrees dat Debi in de kür
kan doen wat ze wil, maar dat het
goud toch aan Katarina Witt gege-,
ven wordt. Het doet me pijn als'
mijn pupil niet de cijfers krijgt die
ze verdient", zei hij na het voor
laatste onderdeel. Thomas kreeg
meer dan ze verdiende, een avond
je kunstrijden doet je verlangen
naar de chronometer die zonder
discussie aangeeft dat het verschil
tussen Tomba en Wörndl zeshon
derdste seconden bedraagt. Bij het
kunstrijden speelt veel meer mee.
De politiek bijvoorbeeld. Van in
vloed op het resultaat is het dit keer
niet geweest. De derde plaats bij de
verplichte figuren, de eerste bij de
korte en de derde bij de lange kür
bezorgden de Oostduitse het kam
pioenschap. De kür van de Canade
se werd terecht het hoogst gewaar
deerd en de kleine Japanse Midori
Ito bewees dat zij de belofte voor
de toekomst is als zij haar verplich
te figuren verbeterd.
Peter Dunfield, de coach van de
zilveren Canadese, is het een doorn
in het oog dat vooraf de strijd tus
sen de Amerikaanse en de Oost
duitse om goud en zilver breed uit
gemeten is. Zijn pupil kwam in de
voorbeschouwingen niet voor en
natuurlijk speelt dat mee als de ju-
C de cijfers moet geven. „Niet het
mooie gezichtje, niet de kleding of
het geflirt in de richting van de jury
moet de doorslag geven, maar de
uitvoering, de artisticiteit, de hoog
te van de sprongen. De bijzaken
krijgen veel te veel aandacht".
Het duel Witt en Thomas werd
een strijd tussen oost en west, een
duel tussen twee schaatsters die
beide hun vrije kür uitvoeren op
muziek uit de opera Carmen. Debi
Thomas leverde een misplaatste
imitatie, Witt gaf het verhaal van de
femme fatale en de in zijn eerge
voel geraakte soldaat beter weer.
„Ik wil de geschiedenis ingaan als
de schaatster die op het ijs een ver
haal vertelt", zei Witt op de pers
conferentie waar ze twee onthullin
gen deed. Ze had die avond kennis
gemaakt met Alberto Tomba, een
ontmoeting in scene gezet nadat de
skikampioen op een vraag van een
Amerikaanse journalist geant
woord had dat hij met haar wel een
afspraak wilde maken. En voor het
eerste van haar leven had ze ge
dronken. Niet bij de ontmoeting
met 'La bomba' maar bij de do
pingcontrole om het wateren te be
vorderen.
(GPD) De Olympische Spelen
zijn voorbij en de totaalbalans
kan worden opgemaakt. Bij de
manen heeft de Nederlandse dele
gatie de uitzending volledig
waargemaakt. Ook de schaatsers
die buiten de medailles vielen
hebben op niveau gepresteerd.
Voor de continuering van het Ne
derlandse succes na dit seizoen is
het belangrijk dat Gemser als
coach aanblijft, of dat een goede
opvolger voor hem kan worden
gevonden.
Bij de vrouwen heeft alleen
Yvonne van Gennip haar selectie
echt waargemaakt. Het verschil
tussen de vrouwentop en de an
dere Nederlandse meisjes is wel
erg groot. Het is de vraag of dit
een gebrek aan talent is of het ge
volg van een niet optimale bege
leiding. Ik denk dat het laatste
het geval is. Hiermee zeg ik echter
beslist niet dat dit geheel en al op
het conto van Egbert van 't Oever
kan worden geschreven. Het
vrouweschaatsen is pas volop in
ontwikkeling, waarbij de DDR
het tempo tot nu toe heeft gedic
teerd. Het kost enkele jaren voor
dat dit doordringt in de gewesten
en op nationaal niveau.
Van 't Oever is ook zoekende
geweest naar de juiste manier
om de DDR-meiden te kloppen,
maar heeft tot nu toe niet de juis
te formule gevonden. Nu Yvonne
van Gennip en Bonnie Blair heb
ben laten zien dat de DDR-meis-
jes wel degelijk te kloppen zijn,
zal er in verschillende landen, en
zeker in ons land, een impuls ko
men om de training op hetzelfde
niveau te krijgen. Dat dit anders
trainen beslist niet alleen maar
harder en langer trainen bete
kent, heeft Yvonne laten zien.
Wat de eventuele
coach betreft komt de naam
Kloosterboer steeds weer naar
voren. We zien hier weer dat goe
de prestaties onmiddellijk geas
socieerd worden met de trainer.
Yvonne heeft weliswaar goed
contact met Kloosterboer en volgt
waarschijnlijk een deel van zijn
adviezen op, maar de prestaties
heeft ze alleen maar zelf geleverd.
Het is een meisje met een onge
looflijk talent en ze heeft getoond
een grote mate van inzicht in ei
gen mogelijkheden te hebben,
waardoor ze weet wat ze wel en
niet moet doen. Dit ondersteunt
mijn eerder gedane bewering dat
het belangrijk is om goed te leren
luisteren naar het eigen lichaam.
We moeten oppassen om het
goede rijden van Yvonne enkel
en alleen te verklaren door de be
moeienis van Kloosterboer en we
moeten dit zeker niet als argu
ment gebruiken om hem daarom
als bondscoach aan te stellen. Als
Kloosterboer hetzelfde contact
met een van de andere meisjes
zou hebben gehad, was dit waar
schijnlijk anders uitgepakt, sim
pelweg omdat Yvonne een super
talent is en weet om te gaan met
trainingsschema's. Grote trai
ning s-technische kwaliteiten be
tekenen niet automatisch een
goede bondscoach. Het zou best
eens kunnen zijn dat Klooster
boers kracht juist ligt in het trai
ning s-technische vlak en dat hij
het meest optimaal functioneert
op de achtergrond.
Ondanks het al genoemde ta
lent van Yvonne was haar preste
ren wel zeer verrassend, zowel
voor vriend als tegenstander. Ze
heeft andermaal laten zien dat
het DDR-bastillon niet onneem
baar is. Het is voor het vrouwen-
schaatsen een goede zaak dat de
DDR-meisjes een aantal malen
klop hebben gehad. Verrassend
was in dit opzicht dat Karin Ka
ma aantoonde niet meer de beste
te zijn. Ze is naar mijn mening
over haar topvorm heen en ligt te
gen 'de overtreding' aan. Dit illu
streert eens te meer dat ook het
DDR-systeem niet heilig is en dat
we ons niet blind moeten staren
op de tot voor kort onfeilbaar ge
achte begeleiding volgens het
DDR-model.
Verrassend voor mij waren ook
de matige prestaties van de Rus
sische vrouwen en mannen. Het
is mogelijk dat hun systeem te
star is om snel op nieuwe ontwik
kelingen in te spelen. Via contac
ten met Russische schaatsers weet
ik dat als een trainer bepaalde
veranderingen in de training wil
doorvoeren, een lange bureau
cratische weg moet worden afge
legd. Voorts schijnt de onderlinge
concurrentie tussen de districts
trainers groot te zijn, waardoor
het moeilijk is vanuit een hechte
basis naar de top te werken.
De Russen blijven echter onbe
rekenbaar en ik acht de kans
groot dat ze komend weekeinde
op het WK-mannen in Alma-Ata
een compleet andere, frisse en ge
acclimatiseerde ploeg laten aan
treden. Waarmee ze zullen probe
ren om voor eigen publiek het
Russische gezicht enigszins te
redden.
HARM KUIPERS
Debi Thomas: onderuit. (fotc
SCHIPHOL (GPD) - Terwijl Tom
my Gustafson na zijn goudjacht in
Calgary aan een welverdiende va
kantie is begonnen, is de Neder
landse topschaatsers weinig rust
gegund. De wereldreizigers Leo
Visser en Gerard Kemkers vliegen
in deze dagen de halve aardbol
rond. Het tweetal keerde gister
middag in gezelschap van de zieke
Hein Vergeer en Herbert Dijkstra
voor even vanuit Canada terug in
Nederland. Morgen trekken Kem
kers en Visser verder naar het die
pe zuiden van de Sovjetunie, waar
het komende weekeinde in Alma
Ata het wereldkampioenschap
plaatsvindt.
Gedurende de tussenstop van
twee dagen in eigen land onder
gaan Kemkers en Visser in vlot
tempo de nodige huldigingen. Op
Schiphol wachtte een honderdtal
schaatsfans onder begeleiding van
een brassband de medaillewin
naars op, terwijl het NOC een offi
ciële ontvangst had georganiseerd
op de luchthaven. Kemkers werd
meteen daarna naar Eelde overge-
vlogen voor een huldiging in zijn
woonplaats. Leo Visser was zon
dagavond te zien in de tv-show van
Sonja Barend. Vandaag is er even
tijd om schone kleren in de koffer
te stoppen, voordat men zich mor
gen weer moet melden op Schip
hol.
„Ik ben nog helemaal niet met
het wereldkampioenschap bezig.
Dat gebeurt pas als ik weer in het
vliegtuig richting Alma Ata zit.
Eerlijk gezegd was ik net als Gust
afson liever op vakantie gegaan.
Alma Ata trekt me helemaal niet,
maar als ik er eenmaal zit, zal ik er
wel anders over denken", aldus
'bronzen' Gerard Kemkers.
Na zijn teleurstellend optreden
in Calgary was er op Schiphol wei
nig aandacht voor Hein Vergeer.
Dat vond hij eigenlijk niet zo erg,
omdat hij zich ziek voelde. „Ik heb
koorts. Ik kruip als ik thuis kom
meteen onder de wol". Aangezien
Vergeer niet meegaat naar Alma
Ata en alleen nog in Inzeil (World
Cup) en Heerenveen (schaatsgala)
aan de start verschijnt, heeft hij
even de tijd om uit te zieken.
De KNSB-bestuursleden beves
tigden gisteren in het bijzijn van
Henk Gemser. dat de schaatsbond
er veel aan is gelegen om de succes
volle bondscoach voor een nieuw
dienstverband te strikken. Gemser
stelde nogmaals, dat hij onder de
huidige condities niet verder wil.
„Ik heb bepaalde wensen en eisen,
waaraan voldoen moet worden",
aldus Gemser. De Fries moet al ja
renlang zijn tijd verdelen tussen
zijn werkgever (CIOS Heeren
veen), de schaatsploeg en zijn ge
zin. Gemser neemt in de winter
maanden vrij van school en in die
periode betaalt de KNSB zijn sala
ris. „Door al dat schipperen, gaat
het één ten koste van het ander. Bo
vendien worden mijn collega's op
het CIOS onnodig zwaar belast,
omdat ze werk van mij over moe
ten nemen. Dat kan ik niet langer
maken".
De vice-voorzitter van de KNSB,
Dick van Zanten, wil binnenkort in
een gesprek met Gemser naar een
uitweg zoeken. Van Zanten: „Een
full-time-job voor Gemser is wel
licht een oplossing. Maar de vraag
is, wat er gebeurt met hem als we
onverhoopt na een bepaalde tijd
uit elkaar gaan. In het schaatsen
ligt het moeilijker dan in bij voor
beeld het voetbal. Als Michels
stopt bij de KNVB, staat er meteen
een andere club op de stoep. Maar
behalve bij de KNSB kun je in de
schaatsport niet bij ijsclubs of iets
dergelijks je brood verdienen.
Daarom zou het aardig zijn als hij
de toezegging krijgt dat hij te allen
tijden kan terugkeren in zijn oude
werkkring, als het als full-timer
met hem misgaat bij de KNSB.
Dan neem je een stuk sociale onze
kerheid weg. De KNSB wil contact
met het Ministerie van Onderwijs
opnemen om te onderzoeken of er
iets te regelen valt voor Gemser".
Schreeuwende Tomba in voetsporen van zwijgende Stemnark
CALGARY (GPD) De zwijger
uit het noorden en de schreeuwle
lijk uit het zuiden gebruikten de
tweede manche van de olympische
slalom voor een waardig slot. Inge-
mar Stenmark schoof met het rug
nummer dertien van de elfde
plaats op naar de vijfde en Alberto
Tomba zette zijn achterstand van
0.63 seconde op de Westduitser
Frank Wörndl om in een voor
sprong van zeshonderdste secon
de.
Zwijgen en spreken zijn in dit ge
val goed voor goud. Acht jaar terug
in Lake Placid veroverde de
Zweed op de slalom en reuzesla
lom het allerhoogste. „Hoe ik het
doe, ik zou het niet%weten". De be
scheidenheid van de veteraan. In
de laatste grote wedstrijd van de
bijna 32-jarige Skandinaviër even
aarde Alberto Tomba die prestatie.
„Ik ben de beste skiër in de wereld.
Waar anderen remmen geef ik gas.
Lig ik op snelheid dan kan niets me
stoppen". De brutaliteit van de 21-
jarige coming man.
De miljonairszoon uit Bologna
gebruikte zijn borstnummer elf om
zijn superioriteit nog eens te onder
strepen. Met viltstift is de ruimte
tussen de twee enen opgevuld met
een plusteken. Het antwoord van
de som is tweemaal goud. Een
Westduitse journalist wil weten of
hij tussen de eerste en tweede man
che dat 1 1 2 op zijn borstnum
mer geschreven heeft om zo psy
chologisch voordeel op zijn con
currenten te behalen. Tomba kan
hem geruststellen, zo overtuigd
van zijn zege was hij nu ook weer
niet.
Stenmark haakt aan het einde
van dit seizoen of na de volgende
editie van de strijd om de wereld
beker definitief af. In 1973 behaal
de hij in Saalbach met een negende
plaats zijn eerste punten in de we
reldbeker. De Italiaanse slalom
specialist Gustavo Thöni, de jaren
daarvoor de beste in het gestoei
met de paaltjes herkende het ta
lent: „Let op die jongen, die heeft
grote toekomst". Vijftien seizoe
nen later heeft diezelfde Thöni zijn
neus voor het vinden van slalomta
lent weer in de juiste richting
staan. Alberto Tomba is een pupil
van de Italiaan die in 1972 in Sap
poro op de reuzenslalom het goud
veroverde.
Stenmark was voor Tomba het
grote voorbeeld, zijn niet te evena
ren erelijst: brons op 19-jarige leef
tijd in 1976 in Innsbruck, wereld
kampioen op de slalom en reuze-
slalom in 1978 en 1982 en op de sla
lom in 1978, de meeste succesvolle
alpine-skier in de wereldbeker met
85 overwinningen (Zurbriggen is
tweede met 30) en ook tweemaal
goud in Lake Placid.
Dat had meer kunnen zijn. Sten
mark mocht vier jaar terug aan de
Spelen niet deelnemen. Hij is niet
de eerste skiër die uitgesloten werd
(Schranz in 1972), maar gaat wel de
geschiedenis in als de eerste atleet
die door de ruimere amateurbepa
lingen op de Olympiade terugkeer
de. „Die rentree betekent veel voor
me, het is een extra motivatie om
door te gaan. Als ik geen medaille
win is dat geen probleem. Ik hoef
niets meer te bewijzen, ik heb alles
gewonnen", zei hij vooraf.
De medaille zat er nog even in.
De Zweed die zijn voorbereiding
op het seizoen zag mislukken door
een niet goed bevestigde luidspre
ker op een persconferentie skiede
in de verse sneeuw op Mount Allan
een perfecte tweede race, de snel
ste van allen. Van de acht na hem
startende deelnemers kwamen de
Oostenrijkers Mader en Stangas-
singer ten val en bleven Totsch en
Zurbriggen op hem achter. De
kampioen op de afdaling over
Stenmark: „Iedere keer als ik hem
zie, realiseer ik me dat ik nog veel
moet leren".
Bernhard Gstrein, Paul From
melt (brons, was ook derde bij de
WK in Crans Montana) Alberto
Tomba en Frank Wörndl overtrof
fen zijn tijd. De beste van het mo
ment Alberto Tomba over de beste
aller tijden: „Als je 32 jaar bent en
je wordt met zo'n erelijst nog vijfde
op de Spelen dan verdien je die ti
tel".
Vooral ook omdat de specialiteit
van Stenmark in de jaren veran
derd is. Voor de wereldkampioen
schappen in Schladming 1982
werd de technicus winnaar die het
scherpst langs de stokken ging. De
komst van de kippstangen schepte
de mogelijkheid om vrijwel over de
zwiepende bakens heen te glijden.
„De aardigheid is over, het is meer
boksen geworden", veroordeelde
Stenmark de verandering. Hij
werd in '82 kampioen omdat de
concurrentie nog met optimaal
profiteerde. Het feit dat hij van de
veertig overwinningen op de sla
lom in de wereldbeker er dertig in
de jaren voor de komst van de kip-
pstang en slechts tien daarna be
haalde zegt voldoende.
Albert Tomba is zo'n bokser, de
man met de sterkste benen van het
skicircus en armen die wel twee
Katarina Witts kunnen tillen. Sten
mark over de Italiaan die techniek
en kracht combineert: „Tussen
Tomba en de rest ligt een wereld
van verschil". Dat onderscheid was
op Mount Allan niet zo groot. Zijn
start als elfde was een nadeel, in de
tweede manche maakte hij een
fout en dacht dat hij nog slechts
kans had op een zilveren plak. Zijn
geluk was dat de wereldkampioen
van vorig jaar Frank Wörndl een
foutje meer maakte.
Alberto Tomba
