'Brecht - hij had een koud hart in een warm lijf
PODIUMBUK
Eddy Brugman, hoofdrolspeler in 'Brecht, het leven zelf
Youp duldt geen komedie
DINSDAG 23 FEBRUARI 1988
KUNST
PAGINA 23
Folkloristische dans, toneel en
muziektheater deze week in Lei
den. Schuier uw smoking af,
steek de zilveren sigarettenkoker
bij u, hang de briljanten om en
kijk vervolgens even mee naar
wat Leiden de komende week
aan theater te bieden heeft
Lachen en brullen
'Den Haag Vandaag'. Zo heet
de nieuwste produktie van John
Lantings Theater van de Lach.
Vorige week werd er in deze ko
lommen al uitvoerig op inge
gaan. Nu Lanting onlangs de Jo-
han Kaartprijs heeft ontvangen,
is er misschien extra reden een
bezoek te brengen aan de Leidse
Schouwburg, waar de speciale
jubileumproduktie van dit vro
lijke gezelschap op dinsdag- en
woensdagavond zal worden ver
toond.
Folklore
Oók in de Leidse Schouwburg
en óók met een jubileumpro
gramma komt het Folkloristisch
Danstheater, het enige professio
nele folkloristische dansgezel
schap uit West-Europa. Donder
dagavond zullen er hoogtepun
ten worden gebracht uit het re
pertoire van de afgelopen vijfen
twintig jaar. Na de pauze zal de
folklore uit Noord- en Zuid-Ame-
rika aan bod komen. Weer eens
wat anders dan onze eigen Vol-
korenfolklore.
Brecht
Om de zoveel tijd wordt er weer
een toneelstuk van Brecht opge
voerd. Maar met het leven van de
schrijver zelf is eigenlijk nog
nooit echt iets gedaan. Auteur
Erik Lotichius is in dit 'gat in de
markt' gedoken. Hij schreef het
stuk 'Brecht, het leven zelf, dat
op vrijdagavond in première zal
gaan in de Leidse Schouwburg.
Voor een uitgebreid verhaal over
deze voorstelling verwijzen wij
naar het artikel elders op deze
pagina.
Nonsens
Ja, en dan natuurlijk de veel
besproken musical 'Nonsens'. Za
terdagavond zal het toneel van
de Leidse Schouwburg even wor
den omgetoverd tot een klooster.
Daar zullen de vijf nonnen Nelly
Frijda, Josine van Dalsum, Syl
via de Leur, Milly Scott en Nelle-
ke Burg een show op touw zetten
om andere nonnen, die door de
keukennon zijn vergiftigd, een
mooie begrafenis te geven. Wie de
lachende gezichten van deze non
netjes uit die 'manchetten van
Goliath' ziet komen, zou zich on-
middelijk opgeven bij moeder
overste. Ja, ja, er schuilt veel on
der mantel en kleed, waarvan
men niets weet.
Sleutelga troma n -
tiek
Tot zover het programma van
de Leidse Schouwburg. In het
LAK-theater zijn een paar voor
stellingen te zien die minstens zo
interessant zijn als die in het the
ater aan de Oude Vest. Woens
dagavond speelt toneelgroep 'De
Giftige Appel' er een stuk van de
Weense toneelschrijver Arthur
Schnitzler, getiteld 'Reidans'.
Het is een stuk dat de dubbele mo
raal van het Wenen omstreeks het
fin de siècle op voortreffelijke
wijze in beeld brengt. Wij krijgen
te zien hoe telkens twee mensen el
kaar het bed proberen in te pra
ten. Leerzaam?
Majakovski
Vrijdag en zaterdag staat in
het LAK een gedicht van de Rus
sische dichter Majakovski cen
traal. Het heet 'Mens. Een ding'
en zo heet ook de voorstelling die
regisseur Albert Lubbers en ac
teur Hans Dagelet ervan maak
ten. Dagelet 'speelt' het gedicht
van deze 'tot demonenwaan-
koorts gedreven dichter'. Een
voorstelling die men niet mag
missen.
Haaien
Zondag in het LAK: de kinder
voorstelling 'Naar de haaien'
van Theatergroep Kwiebus. In
'Naar de haaien' wordt verteld
over de avonturen van de inland
se scheepsjongen Kiri aan boord
van een luxe cruiseschip op de
Stille Oceaan.
Eddy Brugman (links), hoofdspeler in het muziektheaterstuk 'Brecht, het leven zelf. Naast hem de auteur,
Erik Lotichius. (foto Hans Van Dijk/GPD)
ALKMAAR/AMSTER
DAM - Bertolt Brecht. Met
enige regelmaat worden
zijn toneelstukken door
Nederlandse toneelgezel
schappen op het repertoi
re genomen. De figuur van
Brecht zélf is echter nog
nooit het onderwerp van
een toneelstuk geweest.
door
Cees van Hoore
Daarin is nu verandering geko
men. In de Leidse Schouwburg
gaat op vrijdag 26 februari
'Brecht, het leven zelf in premiè
re. In dit muziektheaterstuk, ge
schreven door Erik Lotichius en
geregisseerd door Eddy Ver-
bruggen, wordt in vijftien scènes
het leven van Brecht opgeroe
pen. In korte monologen komt
Brecht, die wordt gespeeld door
de Vlaamse acteur Eddy Brug
man, zelf aan woord. Hij heeft
het over zijn moeizame entree in
de literatuur, over het 'gebruiks
voorwerp' vrouw, over het suc
ces van zijn 'Drie Stuivers Ope
ra', over zijn behandeling tijdens
de communistenjacht in Ameri
ka, kortom: zijn hele leven pas
seert de revue. Deze monologen
worden onderbroken door een
aantal van Brechts bekendste lie
deren, gezongen door Hantzen
Houwert, Hans Radloff en een
tienkoppig koor, waarin talenten
als PisuisseprijswinnaarMarja
Gamel meezingen. De rol van
Brecht zou eerst worden ge
speeld door acteur Jules Croiset.
Na de 'ontvoering' kon Croiset
echter niet meer aan zijn ver
plichtingen voldoen en werd Ed
dy Brugman voor de rol ge
vraagd. In een kleine maand
heeft hij de tekst erin moeten
stampen.
Cees van Hoore bezocht de try-
out in Alkmaar en had daarna
een gesprek met schrijver Erik
Lotichius en hoofdrolspeler Ed
dy Brugman.
Brechts haar staat Eddy Brug
man goed. Voor zijn rol heeft hij
zich speciaal 'wreed laten knip
pen'. De schipperspet die voor
hem op het tafeltje in de Amster
damse bodega De Keijzer ligt,
draagt hij dan wel piet tijdens de
voorstelling, maar hij zou Brecht
zelf niet hebben misstaan.
Schrijver Erik Lotichius, die te
genover hem zit en net een slok
oude jenever langs zijn kiezen
laat walsen, bekijkt 'zijn' Brecht
met welgevallen. Wat trok hem
nu zo aan in de figuur van deze
schrijver?
Lotichius: "De titel van mijn
stuk zegt het al: 'het leven zelf
van Brecht. Na het lezen van zijn
biografie en enkele andere boe
ken kwam ik erachter dat Brecht
niet alleen maar de verheven
dichter was waarvoor de meeste
mensen hem aanzien. Hij was in
sommige opzichten erg aards.
Koste wat het kost,
wilde hij er komen. Daarbij ging
hij, figuurlijk gezegd, over lijken.
Mij interesseerde de 'Streber' in
die man".
Brugman: "Nou, nou, Streber,
ik geloof niet dat dat het juiste
woord is. Laten we zeggen dat hij
een pragmaticus was. Hij wilde
schrijven en had daar alles voor
over. Hij moest, zoals jij schreef,
'zijn ellebogen vrijhebben'.
Lotichius: 'Akkoord. Maar
daarbij ging hij dan wel vaak ui
terst sluw te werk. Hij manipu
leerde de mensen heel subtiel.
Ze hadden het vaak zelf niet in de
gaten".
Sluwheid
Brugman: "Daar heb je gelijk
in. Op het toneel doet hij dat met
het zogenaamde 'Verfrem-
dungseffekt'. Hij liet de mensen
maar tot op zekere hoogte 'mee
leven' met zijn figuren. Hij
bouwde allerlei zaken in waar
mee hij ze op het verkeerde been
zette. Dan moesten ze gaan na
denken. Kwamen ze er mis
schien achter dat ze zelf ook het
mikpunt waren van zijn spot.
Ook in zijn eigen leven, maakte
hij de mensen onzeker. Een mooi
staaltje daarvan staat in de bio
grafie. Als jongen kreeg hij van
zijn leraar eens een opgave terug,
die wemelde van de rode stre
pen. Hij zette zelf stiekem een
paar rode strepen bij dingen die
goed waren en ging toen met de
opgave terug naar zijn leraar. Die
stond perplex. Hoe had hij zich
zó kunnen vergissen! Gevolg: hij
liet het door Brecht slecht ge
maakte proefwerk niet meetel
len voor het eindrapport. Zoiets -
dat is natuurlijk behoorlijk sluw
voor zo'n jonge jongen'.
Lotichius schreef het stuk in
twee maanden. Toen hij het af
had, liet hij het lezen aan Jules
Croiset. Die was meteen dol-en-
thousiast. Hij ging ermee naar
het impresariaat Frans van
Bronkhorst en kon Lotichius de
volgende dag al melden dat het
stuk in produktie zou worden ge
nomen. Met in de hoofdrol de
geestdriftige Jules Croiset zelf.
Jules Croiset? Wat postuur be
treft lijkt deze acteur toch niet in
de verste verte op Brecht?
Lotichius: "Het stuk is opge
bouwd uit vijftien korte monolo
gen. Dat moet je aankunnen als
acteur en Jules Croiset kon dat
aan. Hij heeft dat met zijn solo-
programma's in het verleden wel
bewezen. Toen het fout liep met
hem, zaten we dan ook even be
hoorlijk in de rats. We waren al zo
ver, hadden al zoveel gerepe
teerd met het koor en zo. Maar ja,
gelukkig heeft Eddy..."
Uitdaging
Brugman: "Ja, dat was wel
even wat. Na die ontvoerings
zaak vroegen ze of ik de rol wilde
overnemen. Ik vond dat wel een
uitdaging. In zo'n kleine maand
heb ik de tekst erin moeten stam
pen. Ik dacht bij mezelf: als ik
eerst die tekst er maar in heb,
dan komen de nuances en de be
wegingen straks wel. Een ge
makkelijk rol is het niet. Om
mijn stem zoveel mogelijk op die
van Brecht te laten lijken, heb ik
bandopnames van hem beluis
terd. Zijn stem was veel 'lichter'
dan die van mij. Hij sprak zijn
woorden ook zeer zorgvuldig uit,
hij 'proefde' ze als het ware. Wat
mimiek betreft had Brecht wel
iets van een 'Hitier', als je be
grijpt wat ik bedoel. Hij stond
net als deze figuur voor een idee,
maar dan wel een idee van het
goede soort natuurlijk. Hij kwam
op voor de onderdrukten, het
proletariaat, terwijl hij toch zelf
uit een niet onbemiddeld nest
kwam. De literatuur, het toneel -
hij gebruikte het als wapen in de
klassenstrijd. Om die te kunnen
winnen, ging hij ver. Ze hebben
wel eens van hem gezegd: 'hij
had een koud hart in een warm
lijf".
"Overigens, in de geënga
geerdheid van een schrijver als
Brecht kan ik mij goed vinden.
Ik kan in die rol veel kwijt dat
ook bij mijzelf leeft. Als ik zie hoe
de wereld reilt en zeilt, dan word
ik daar niet vrolijk van. Ergens in
de tekst heeft Erik het bijvoor
beeld over 'de Hitlerlegers' die
Europa veroveren. Daarvan heb
ik gemaakt: 'Hitlerlegers'. Ik laat
dat woordje 'de' weg om aan te
geven dat er nog steeds van die
'Hitlerlegers' de wereld onveilig
maken. Want in Chili en Nicara
gua, en in het verleden in Viet
nam, dat zijn toch eigenlijk net
zo goed 'Hitlerlegers', of niet
soms? En dan dat marxisme
waar Brecht zoveel mee ophad -
als je het goed bekijkt, is dat toch
langzaamaan ook aan het ontaar
den. Daarom - als ik ergens in het
stuk de naam van Marx moet
noemen, dan pauzeer ik even tij
dens het uitspreken van die x.
Dan zeg ik Mark...s".
"Ach, een acteur is net zo geën
gageerd als hij zelf in het leven
staat. Als je zelf nog nooit dron
ken bent geweest, hoe kun je dan
de rol van een dronkeman goed
spelen? Ik bedoel daarmee maar:
je moet het ook een beetje uitje
eigen leven halen".
Nieuwslezer
De verschillende perioden uit
het leven van Brecht worden aan
elkaar gesproken door een soort
nieuwslezer, een Polygoon-Pro-
filti-stem. Deze leest in chronolo
gische volgorde de belangrijkste
gebeurtenissen en keerpunten
uit het leven van de auteur voor.
Maar de monologen van Brecht
worden ook nog op een andere
manier 'aan elkaar geschakeld',
namelijk door bekende liederen
als 'Das Lied von Surabaya
Johnny', 'Die Moritat vom
Mackie Messer' en 'Die Zuhalter-
ballade'. Zelf zette Erik Lotichi
us, die tevens componist is en
hoofdvakdocent aan het Swee-
linckconservatorium in Amster
dam, de tekst 'Alles wandelt
sich' op muziek. Die liederen
worden door Hantzen Houwert,
Hans Radloff en het koor op
voorbeeldige wijze gezongen.
Misschien wel iets té mooi, iets té
voorbeeldig? Want: moeten de
teksten van Brecht niet veel 'vet
ter', veel 'platter' klinken? Waar
blijft zo de 'walging van het be
staan', dat geblaseerde dat in
Lotte Lenya's stem zo duidelijk
doorklinkt?
Lotichius: "Ja, daar is wel over
nagedacht. Maar we hebben uit
eindelijk gekozen voor geschool
de stemmen. Die teksten van
Brecht hebben toch iets exem
plarisch. Ze worden zo lang
zaamaan klassiek. En dan mogen
ze ook wel eens iets 'klassieker'
worden gezongen, om het zo
maar eens te noemen. Trouwens,
ik ben helemaal niet zo dol op die
vertolking van Lotte Lenya".
'Brecht, het leven zelf werd
geregisseerd door de Belgische
regisseur Eddy Verbruggen. Hij
is vanaf 1958 verbonden aan de
Koninlijke Vlaamse Opera.
Vooral het werk van Verdi heeft
hij menigmaal onder handen ge-
Van een 'operaman' kun je
enig 'pathos' in de regie ver
wachten. Maar al zijn er weelde
rige, exuberante taferelen in
'Brecht, het leven zelf, de grote
lijn in het stuk getuigt van een
sobere aanpak. Brugman zit als
Brecht op een kleine verhoging,
die aan een zijde is begrensd
door een papieren wand. Achter
die wand zijn de schaduwen te
zien van de 'bruinhemden', de
nazi's, wier rumoer al vrij snel
opklinkt in het stuk. Op een ge
geven moment laat Verbruggen
deze nazi's door die wand heen
stappen. Een goede vondst.
Brugman, die vijfentwintig
jaar geleden al eens met Ver
bruggen heeft gewerkt, vindt dat
de regisseur het stuk en ook zijn
rol 'goed heeft gestoffeerd'. Maar
het glas 'whisky on the rocks' in
de Amerikaanse periode van
Brecht en de lamp die tijdens een
verhoor op zijn gezicht wordt ge
richt, vindt tyij dat niet een beetje
teveel van het 'clichématige'? Én
die koffer die Brugman alias
Brecht op een gegeven ogenblik
moet optillen, die koffer die dui
delijk leeg is, moet daar niet iets
aan worden gedaan?
"Wat betreft die lamp en die
whisky. Nee, dat stoort mij niet.
Sommige dingen moet je als re
gisseur duidelijk aangeven, ver
hevigen. En dan daarbij - er zit
natuurlijk ook wel enige ironie
in. Neem nu dat commentaar van
Brecht op zijn Amerikaanse on
dervragers; hij zegt: ze hebben
me een sigaar laten roken. Met
andere woorden: slechts daarin
verschilden ze van de nazi's. En
die sigaar, is dat niet het ergste
cliché dat je je kunt voorstellen.
Maar het werkt wel. Maar wat die
koffer betreft, daar ben ik het wel
mee eens. Daar moet volgende
keer natuurlijk echt wat in."
Nazi-kenau's
In het stuk komt een scene
voor, waarin een aantal nazi-ken-
au's met zwepen zogenaamd ge
vangenen moeten afranselen. De
scene is door Verbruggen zelfbe
dacht. Tijdens de try-out ging het
knallen met die zwepen nog een
beetje stuntelig. Brugman: "Dat
slaan met die zwepen moet na
tuurlijk uiterst behoedzaam ge
beuren. Dat is nog heel moeilijk.
Ja, ja, het bestaan van een acteur
is niet geheel zonder gevaar. Ik
heb het in het HOT-theater eens
meegemaakt dat zoiets derge
lijks uit de hand liep. In een be
paalde fragment moest er ge
bruik worden gemaakt van
zwaarden, echte zwaarden. Ik
zei: 'Jongens, plat die punten
wat af!' Maar nee hoor. Nou, die
scene is aan de gang en ik denk
bij mezelf: tjee, wat sterft die jon
gen vandaag goed! Zie ik opeens
een straaltje van twee vingers
dik onder hem uitlopen. Bloed.
Hadden ze een slagader in zijn
dijbeen geraakt. Hij loopt nu nog
mank".
Brugman is met de rol van
Brecht weer voor een paar maan
den onder de pannen. Met rollen,
zoals in 'Hendrik IV' van Piran
dello en in 'De Nieuwe Dood' van
Jos Brink, mag hij de laatste tijd
toch al niet klagen. Voor veel van
zijn collega's ligt dat anders.
Brugman: "Negentig procent
van de acteurs is tegenwoordig
werkloos. Dat is jammer, want er
is heel veel talent. Talent, dat de
kans niet krijgt om te groeien.
Want: 'Oefening baart kunst', zo
luidt het spreekwoord en als je
die oefening niet krijgt, dan glipt
het vak uit je poten. Ach, je moet
geluk hebben. En natuurlijk
vooral niet onder de prijs gaan
werken, zoals nogal wat acteurs
doen. Dat is funest".
Jules Croiset
Wat vond het publiek nu ei
genlijk van het 'wegvallen' van
Jules Croiset als hoofdrolspeler
voor dit stuk? Bij Cultureel Cen
trum De Vest in Alkmaar, waar
op 17 februari een try-out werd
gegeven, werden in de voorver
koop zo'n 67 kaarten terugge
bracht. De directie van deze
schouwburg vroeg zich af of men
de voorstelling nog wel moest la
ten doorgaan, maar al snel bleek
het hier te gaan om een impulsie
ve reactie, een storm in een glas
water. Na een stuk in de theater
krant, waarin een en ander was
uitgelegd, stroomde het publiek
weer toe. De zaal was tijdens de
try-out dan wel niet uitverkocht,
maar zoiets is niet ongebruike
lijk. Bij de Leidse Schouwburg is
tot op heden nog niet een afzeg
ging binnengekomen.
Een laatste vraag aan Brug
man: is het idee wel eens bij hem
opgekomen om de rol te weige
ren, laten we zeggen uit een soort
'solidariteit' met Jules Croiset?
Brugman: "Solidariteit. Ik
denk niet dat dat woord hier op
zijn plaats is. Er was gewoon een
noodsituatie ontstaan en ik voel
de me niet in het minst bezwaard
de rol aan te nemen. Moet het
theater dan soms ophouden met
Jules Croiset? Ja, als er iets met
dat stuk zélf mis was geweest,
dan had ik natuurlijk geweigerd.
Nu dacht ik, om maar eens een
dooddoener te gebruiken: 'The
show must go on'".
Lotichius: "Als je het objectief
bekijkt, heeft Jules Croiset ons
toch min of meer in de steek gela
ten. Ik weet nog goed: net na zijn
'ontvoering' kwam hij op de re
petitie en zei hij: 'O, wat ben ik
blij dat ik juist nu dat stuk mag
spelen. Nu kunrien we het fascis
me ook op dit front bekampen'.
Waarop een van de actrices ant
woordde: 'Meneer Croiset, we
zijn hier niet om het fascisme te
bestrijden. Nee, we zijn hier om
het leven van Brecht gestalte te
geven!"'
Piet Mondriaan (archieffoto)
Mondriaan ontdekt
AMSTERDAM (GPD) - Bij toeval
is in een collectie schilderijen die
in het najaar in Amsterdam onder
de veilinghamer komt, een vroege
Mondriaan ontdekt. De waarde van
het schilderij, waarop schepen in
een haven zijn te zien, wordt ge
schat op 60.000 tot 80.000 gulden.
De vondst werd gedaan door
taxateur Auke van der Werff van
het Amsterdamse veilinghuis So-
theby. Volgens hem heeft Mondri
aan het doek geschilderd tussen
1905 en 1907. Het is vrij breed ge
schilderd, terwijl er al voorzichtig
gebruik is gemaakt van roze-rood
en blauw. Het schilderij is, blijkens
een papiertje aan de achterkant,
ooit door de schilder cadeau ge
daan aan een vriend.
AMSTERDAM (GPD) - De cabare
tier Youp van 't Hek kan terugzien
op een heftig verlopen, maar ui
terst 'gezellige' protestbijeen
komst, die gistermiddag onder zijn
leiding plaatsvond in De Kleine
Komedie. Er werd geprotesteerd
tegen de sluiting van dit Amster
damse theater, die onherroepelijk
zal volgen wanneer de gemeente
Amsterdam de vijfhonderddui
zend gulden jaarlijkse subsidie
schrapt.
De tegenpartij bleef niet weg:
van de PvdA waren aanwezig Min-
ny Luimstra, wethouder van cul
tuur en gemeenteraadslid Cnoop-
Koopmans, die het zwaar te verdu
ren kregen.
Een uur lang werd er in de zaal
en op de balkons gezeten, gestaan,
gediscussiëerd, geschreeuwd, ge
joeld en gescandeerd, alles om de
gemeenteraad duidelijk te maken
dat de Kleine Komedie gewoon
moet blijven bestaan. Maar eerst
hield Youp van 't Hek een Fede.
Van 't Hek kwam met zinnige argu
menten, maar ook met onzinnige.
Zo wees hij bijvoorbeeld op de tele-
WISSELWACHTER BEKROOND
- Jos Stelling heeft met zijn speel
film De Wisselwachter op het inter
nationale festival in Oporto lof ge
oogst. Jim van der Woude, hoofd
rolspeler naast Johnny Kraay-
kamp sr., werd uitgeroepen tot de
beste acteur.
foonrekening van het Muziekthea
ter aan de overkant van de Amstel,
driehonderdduizend gulden groot.
Mevrouw Luimstra had laten we
ten dat de stadhuis-rekening daar
bij inzat. "Dan moeten die vijf amb
tenaren maar wat minder de nul
zes-lijn bellen. Geintje".
Van 't Hek kwam met de volgen
de berekening in zijn rede. "Dat er
een half miljoen bezuinigd moet
worden, akkoord. En dat deze ge
vonden moet worden binnen de
kunstbegroting, ook akkoord. Dat
er jonge zwervers in de Indische
buurt lopen weten we, maar daar
hebben we 't hier niet over. Die vijf
ton zijn binnen de kunstbegroting
te vinden".
Wat het publiek duidelijk sterker
aansprak, was Van 't Heks kritiek
op de regel die B en W hadden uit
gevonden. Deze luidt: 'De Kleine
Komedie en het Nieuwe de la Mar
theater komen voor sluiting in aan
merking. Ze beschikken over een
matige outillage, vooral samenhan
gend met het ouderwetse lijstto
neel en het geringe toneelopper
vlak'. De cabaretier: "Wat nou ou
derwets lijsttoneel? Dit is verdom
me het mooiste zaaltje van Amster
dam. Het maakt niet uit hoe het to
neel eruit ziet. Het gaat erom wat er
op het toneel gebeurt. En hier in de
Kleine Komedie gebeurt iets wat
60.000 Amsterdammers per jaar
trekt. En iedereen vindt dat ouder
wetse lijsttoneel prima.
Hier kost een stoel de gemeente
acht gulden, in het Muziektheater
driehonderd. Het geld voor dit the
ater is er. En als de PvdA onder lei
ding van de heer Etty (wethouder
van financiën) dit unieke theater
en monument aan de disco-indus
trie of aan een zootje sponsors ver
kwanselt, dan raad ik iedereen aan
zo snel mogelijk zijn lidmaatschap
van deze socialistische partij op te
zeggen."
De vertegenwoordigers van de
PvdA, wethouder Luimstra en ge
meenteraadslid Cnoop-Koopmans
kregen het moeilijk. Ze kwamen
dan ook niet erg snel ter zake. En
van lange aanlopen moet een pro
testerende menigte niets hebben.
De mededeling van Cnoop-Koop
mans, dat ook de PvdA het heel erg
vindt om zo'n besluit te moeten ne
men, werd als evidente huichelarij
beschouwd in de zaal.
Youp van't Hek vroeg Cnoop of
de PvdA-fractie unaniem is in
stemgedrag in deze. Ook deze
vraag beantwoordde Cnoop-Koop
mans niet rechtstreeks, hetgeen
zijn positie alleen maar verzwakte.
Pas na lang aandringen kwam het
hoge woord eruit: 'unaniem'.
De Kleine Komedie is voor het
gewone volk, zo stelde de cabare
tier. In de zaal, waar Lou Lap dui
delijk als bijzonder vertegenwoor
digervan de gewone man aanwezig
was, waren ook veel bekende ge
zichten uit de toneel-en theaterwe
reld. Bijvoorbeeld Ad 's Grave-
zande, directeur van het Holland
Festival, die meedeelde dat wat
hem betreft de 540.000 gulden sub
sidie die hij kreeg zo naar de Kleine
Komedie mocht, aangezien hij
Youp van 't Hek in De Kleine Komedie: een aardige 'volksmenner'. (foto anpj
voor dat beetje geld toch niets zin
nigs kon doen. Maar helaas, hij had
nog zoveel schulden.
De stemming in de zaal werd
misschien het best verwoord door
een meneer die zei, dat de PvdA
iets heel ergs deed, namelijk
"macht aan domheid paren, praten
zonder argumenten met het oog op
geld gericht". Deze beschuldiging
werd met daverende instemming
ontvangen.
Woensdag moet de Amsterdam
se gemeenteraad beslissen. Het ge
wone volk wacht af.
