'Spijbelen' en toch op les:
in de Oostenrijkse sneeuw
'Het was glad en, bam, daar lag ik'
Reportage
U
Paus wil af van machtsblokken tussen Oost en West
MAANDAG 22 FEBRUARI 1!
1? MA,
Ook met een zesje voor Duits weet je wat een 'Talski' is
Tijdens de krokusvakantie was Oostenrijk even Neder-
land-2. Weert Schenk volgde het sneeuwspoor van de
vaderlandse mensenmassa en stuitte onder meer op het
Nederlandse kinder-skiklasje van Manfred. Zijn ver
slag.
KIRCHBERG - Als een speer
gaan zeven Nederlandse kinde
ren in Oostenrijk de witte hellin
gen af. Sommigen durven zelfs
bijna zittend op hun ski's naar
beneden te glijden. Dan moet het
natuurlijk niet te steil zijn, maar
het geeft wel het gevoel dat het
nog harder gaat. En als ze rem
men, stuift de sneeuw hoog op.
door
Weert Schenk
Richard de Vlaam uit Rotter
dam (13 jaar), Connie Parlevliet
uit Katwijk aan Zee (12), Loes
van Benthem (11) en haar twee
jaar jongere broertje Andries uit
Woudenberg, Michel Steffan uit
Amsterdam (14), Sabine Veelers
uit Lochem (13) en Frederike
Versloot uit Noordwijkerhout
(12) zitten in het skiklasje van
Manfred, een skileraar uit Kirch-
berg. Ze kennen elkaar al weer
een week en hadden vanaf het
begin een hoop lol.
goed. Hij spreekt maar een klein
beetje Nederlands. Dat geeft
niet. Als Manfred het over de
'Talski' heeft of over 'Stoc-
keinsatz', dan weten ze precies
wat hij bedoelt.
De kinderen hebben al vaker
geskied. In voorgaande jaren za
ten ook kinderen uit andere lan
den in hun skiklasje. Maar dat
was toch minder leuk. Met Ne
derlanders alleen kan je elkaar
veel meer vertellen, zegt Michel,
die maar 'een zesje' voor Duits op
school heeft.
Alle zeven zijn bofkonten. Ze
hebben niet één, maar twee we
ken krokusvakantie. Hun vaders
kunnen niet altijd weg tijdens de
schoolvakanties. De onderwij
zers vinden het niet zo leuk dat
de kinderen een week eerder vrij
zijn. Andries miste wel drie repe
tities; Sabine één, maar dat is
niet zo erg omdat ze de beste van
de klas is. Michel kreeg veel huis
werk mee. Als de skiles voorbij
is, moet hij voor school blokken.
Richard is een ander geval. Hij
heeft bronchitis en ook de dokter
vond het nodig dat hij met zijn
vader en moeder veertien dagen
in de bergen op vakantie zou
gaan. Hij heeft geen huiswerk
mee gekregen. Hij leert voor au
tomonteur, maar wil het liefst
skileraar worden. Dan moet Ri
chard nog wel veel oefenen. Hij
valt het meest en steeds weer be
slaat dan zijn skibril. Michel dui
kelt vaak over hem heen.
Dat vindt iedereen prachtig,
omdat hij 'een opscheppertje' is.
De meisjes zeggen: „Michel wil
alles beter doen. Hij wil ook de
pistes met een zwart bordje af.
Dat betekent: erg moeilijk. Maar
hij valt steeds". Richard lacht:
"Maar ook op de blauwe, de ge
makkelijkste, valt hij steeds".
Michel, dreigend: "Ik krijg jullie
nog wel".
In de krokusvakantie krijgen
<m Kirchberg ongeveer 700 kin
deren skiles. De meesten hebben
mooie skipakken en grote brillen
tegen de zon en de sneeuw. Voor
hen zijn er zo'n 60 skileraren. In
het begin zijn de skileraren wel
streng. Dat is belangrijk, zegt
Manfred, omdat de kinderen er
anders een enorme keet van ma
ken. Maar als iedereen doet wat
de leraar wil, mogen ze voor de
rest best dollen.
Manfred zegt dat alle kinderen
het liefst alleen maar willen ski
ën. Daarom laat hij ze niet steeds
allerlei ski-oefeningen doen,
waarbij ze veel stil staan. Ze le
ren ook wel goed skiën als ze ach
ter hem aan als een slangetje
naar beneden gaan of, gewoon
hup, de berg afsuizen.
Wedstrijdje
De zeven Nederlandse kinde
ren moeten wel steeds bij elkaar
blijven. Het is een beetje slordig
als er een op de hellingen ver
dwaalt. Als iemand valt, wachten
ze op elkaar. Dan staan ze keurig
naast elkaar in een rijtje te gei
ten.
Na elke afdaling gaan ze met
een sleeplift of een stoeltjeslift
weer omhoog. Dat is in het zon
netje lekker, maar, ondanks de
dikke kleren, koud als het waait
of sneeuwt.
De meesten vinden skiën het
leukst als ze 'schuss' mogen. Dat
betekent gewoon keihard recht
naar beneden, zonder bochtjes te
draaien. Alleen Michel vindt 'pa
rallel' het mooist. Hij houdt dan
de ski's heel mooi tegen elkaar
aan en draait bochtjes. 'Jumpen'
is ook populair. Ze springen dan
over een sneeuwbultje.
De kinderen hebben ook aan
een wedstrijdje van de skischool
meegedaan. Michel won. Frede
rike viel. Michel: "Anders had
Frederike misschien wel gewon
nen. En het is ook niet helemaal
eerlijk, want ik ben zwaarder dan
de anderen".
Hun favoriete skiër is Manfred,
omdat hij zo aardig is. Conny:
"Hij is minder knap dan Ernst,
een andere skileraar hier, maar
De recorddrukte in de
wintersportgebieden vorige
week bracht ook een record
aantal ongelukken met zich
mee. Jacques Koch wachtte
zaterdag de gevallenen op en
vloog mee met een gipsvlucht.
door
Jacques Koch
AMSTERDAM/MÜNCHEN - Of de
adjunct-directeur wat meer gege
vens heeft over de op te halen pa
tiënten. Zeker heeft hij die. A. Rust
van de alarmcentrale EuroCross
leest, op een hoogte van tiendui
zend meter en gezeten op de leu
ning van een vliegtuigstoel, ge
hoorzaam zijn lijstje voor. "Vijfen
twintig patiënten, het merendeel
liggend. Twee hersenschuddingen,
een enkele heupfractuur en nogal
wat gescheurde kniebanden. Ne
gen stuks maar liefst".
Vlucht MP 4593 is een gips
vlucht, de tweede dit jaar. Het toe
stel, een DC-9 van Martinair, ver
heft zich 's morgens rond de klok
van zeven boven de luchthaven
Schiphol en zet koers richting
München. Daar zal een groep min
der gelukkige wintersporters ge
duldig wachten op de laatste scha
kel in hun voortijdige terugkeer
huiswaarts. De pechvogels zijn
door ambulances opgepikt uit de
diverse wintersportgebieden. Drie
ëntwintig komen uit Oostenrijk,
twee helemaal uit Italië.
Rust: "Er zijn nu genoeg patiën
ten om de vlucht rendabel te ma
ken. Bij kleinere aantallen laten we
ambulances of taxi's rijden". Nee,
exact zeggen kan hij het niet, maar
de adjunct-directeur schat dat de
hele operatie ongeveer 40.000 gul
den kost.
Het is een bizar seizoen, zegt
Rust. "Met kerst lag er bijna ner
gens sneeuw en waren er dus ook
nauwelijks hulpaanvragen. Hoog
6?
14-jarige J eroen Verheggen (onderj
uit tijdens de ski-les; been op twee dt
plaatsen gebroken), de nuchteré m
mevrouw Kraaymaat (een ge
scheurde knieband. "Maar mijr d(
hoofd mankeert niets, dus ik ga w
maandag gewoon aan de slag") en' ®t
de Vlaamse Hedi Ghekiere (onder-
uitgegaan op een Italiaanse piste !LC
en, met een gebroken scheenbeen, B
bijna een uur op hulp gewacht): al V(
lemaal vertellen ze met verve hun
verhaal'.
Landerig n'
Rust vindt het inmiddels welle
tjes. Hij besluit dat er niet lange: eg
gewacht zal worden op de vijfen i
twintigste en laatste passagiere er. j|
laat voor haar een vlucht op een 13
normaal toestel boeken. Van ver;
trekken kan echter geen sprake
zijn. Op de start- en landingsbanen k-
ligt inmiddels zoveel sneeuw dat
het vliegveld is gesloten. Het bete- n
kent een oponthoud van anderhalf h
uur. Dat is voor 'nummer 25' weer s'
letterlijk een gêluk bij een ongeluk.' (j
Als zij na een uur in een ambulance 2
arriveert kan ze alsnog aan boord v
komen. z
Het lange wachten heeft intus T'
sen zijn sporen nagelaten en de
sfeer tijdens de terugvlucht is lan-
derig. Dat slaat pas om als het toe-
stel om kwart voor vier, bijna vier
uur later dan verwacht, aankomt 11
op Schiphol. Iedereen kijkt met
grote ogen naar een rij van zeker
twintig ambulances en taxi's, opge
steld aan het eind van de landings
baan. Een grote groep witgejaste
ziekenbroeders hebben zich er;
voor opgesteld, de rug gerecht en
de armen gekruisd.
"Toch wel leuk", zegt Marie José.
Warmerdam uit Lisse. "Nee, niet
dat daar", voegt ze er snel aan toe:
en trekt een vies gezicht naar haar
in gips verpakte been. "Maar ge
woon, alles er om heen". Ze krijgt
bijval van haar buurvrouw. "Jej
kunt er van vinden wat je wilt.j
maar gossiemijne, dit is een leuk J
gezicht".
uit van iemand die uit chagrijn
maar ging wandelen en daarbij een
been brak. Nu komen de aanvra
gen letterlijk in bulken binnen".
Volgens Rust heeft dat niet alleen
te maken met het enorme aantal
mensen dat overal van de ski-pis
tes gebruik maakt. "De toestand
van de sneeuw speelt een niet on
belangrijke rol. Op sommige plaat
sen is het zo hard als ijs. Met alle ge
volgen van dien".
Slecht weer
München, iets voor half negen.
Buiten is het twee graden onder
nul en het sneeuwt. De DC-9 moet
door de slechte weersomstandig
heden een automatische landing
maken. Op het moment dat het
neuswiel de landingsbaan raakt
maakt het toestel een lichte slip.
"Niets bijzonders", merkt de ge
zagvoerder later droogjes op. Hij
heeft zijn kist naar het platform ge
taxied en komt belangstellend kij
ken hoe de in gips verpakte winter
sporters naar binnen zullen wor
den geholpen.
Eén probleem: de gewonde pas
sagiers zijn nergens te bekennen.
De medewerkers van de alarmcen
trale speuren door de kleine raam
pjes het vliegveld af. Er is geen am
bulance te zien. Pas een dik uur la
ter arriveren de eerste ziekenau
to's. Ze zijn opgehouden door het
barre weer. Zes patiënten worden
op brancards via het staartstuk het
toestel binnengedragen. Ze krijgen,
een plaatsje op de stretchers langs
de vensters. De meesten liggen op
hun rug, een been dik in het gips,
en lachen schuchter naar de foto
grafen.
i de 25 slachtoffers.
Robert van Olst uit Hardenberg
vormt een uitzondering. Hij ligt op
zijn buik; een bleek gezicht en een
gebroken stuitje. De 16-jarige scho
lier komt uit Achenkirch in Tirol
waar hij vakantie vierde met zijn
ouders. Robert is bedreven in
'snow-boarding', op een rond stuk
hout over de sneeuw glijden.
Woensdag leende hij voor de afwis
seling de ski's van zijn vader en
ging prompt onderuit.
"Bovenop mijn eh... achterste.
Het deed ontzettend pijn, maar ik
kon nog alleen naar beneden lo
pen. Daar bleek mijn stuitje gebro
ken. Einde vakantie". Robert
grijnst: "Vorig jaar brak mijn moe
der d'r been. En nu is het dus mijn
beurt. Het ging ook achter elkaar
daar. Bij ons in het hotel zijn er nog
twee onderuit gegaan. Eentje met
gebroken ribben, de ander met een
gekneusde heup".
Relaxed
Achter Robert hebben de broe
ders de 72-jarige J. van Zuilen uit
Rotterdam neergelegd. Zijn vrouw
houdt hem gezelschap. Hij zat met
haar op een camping in Kössen,
Oostenrijk. In een kampeerwagen.
Af en toe gingen ze langlaufen. Dat
ging allemaal prima tot de sportie
ve Rotterdammer maandagnacht
nog even het toilet ging opzoeken.
"Het was glad daar en, bam, daar
lag ik. Mijn heup is gebroken". Vol
gend jaar toch maar weer? Ver
baasd: "Tuurlijk, joh. Wat dacht je
dan?".
De operatie komt inmiddels
goed op gang. De ene patiënt na de
andere wordt binnengedragen.
Vaak liggénd op een brancard,
soms zittend en een enkele keer in
de armen van een stevig uit de klui
ten gewassen ziekenbroeder. Er
wordt wat onwennig rondgekeken,
maar de sfeer is allesbehalve gela
ten. "Heel relaxed allemaal", zegt
steward Ton Oostenrijk. Het is de
eerste gipsvlucht die hij meemaakt
en het valt hem reuze mee. Alleen,
die opmerkingen over zijn naam
steeds. Dat moet maar eens afgelo
pen zijn.
Na het middaguur hebben 24 pa
tiënten met hun begeleiders een
plaats in het toestel gekregen. De
In zijn encycliek over 'zorg
over maatschappelijke zaken' -
waarvan wij de verschijning af
gelopen vrijdag al kort bericht
ten pleit paus Johannes
Paulus II voor afschaffing van de
oost- en westblokken. "De verde
ling van de wereld in ideologi
sche en militaire machtsblokken
is een obstakel voor werkelijke
verandering in de ontwikke
lingslanden". "Beide hebben,
elk op zijn manier, neiging tot
imperialisme of neo-kolonialis-
me".
De rivaliteit tussen Oost en
West heeft een overdreven be
zorgdheid over de veiligheid tot
gevolg. De paus noemt die over
drijving 'onaanvaardbaar', ge
zien ook de steeds groter wor
dende kloof tussen arme en rijke
landen. De dreiging van een
kernoorlog lijkt enigszins te zijn
geweken, nu de supermachten
een hele klasse kernwapens ont
mantelen. "Maar", zegt de paus,
"het bestaan van deze blokken
blijft een hard en zorgwekkend
feit, dat het wereldbeeld nog
steeds bepaalt. Er zal geen we
reldvrede komen, tenzij de lei
ders eindelijk hun wederzijdse
afhankelijkheid erkennen en het
denken in machtsblokken verla
ten".
De encycliek is de zevende van
deze paus. Ze telt 102 pagina's.
De paus vraagt daarin nadrukke
lijk aandacht voor onderwerpen
die hij de afgelopen negen jaar
aan de orde heeft gesteld.
De kerk, zo is in de encycliek te
lezèn, staat kritisch zowel tegen
over het liberale kapitalisme als
het marxistische collectivisme.
"Beide stelsels zijn aan hervor
ming toe". Evenals het interna
tionale handelssysteem en het
monetaire en financiële stelsel.
En iedereen moet toegang krij
gen tot de moderne technologie.
"In plaats dat de ontwikkelings
landen zelfstandige staten wor
den die zich kunnen toeleggen
op hun eigen vooruitgang naar
rechtvaardige verdeling van goe
deren en diensten, worden zij on
derdelen van een machine, ra
dertjes van een reusachtig wiel".
In landen met corrupte, dicta
toriale en autoritaire machten
moeten democratische hervor
mingen komen, zegt de paus. Hij
kritiseert onderdrukking van het
ondernemersinitiatief. Daardoor
gaan mensen uit hun land weg.
"In sommige landen ontbreekt
economische en politieke soeve
reiniteit volledig".
Over de positie van de kerk in
dit alles zegt de paus, dat de
maatschappelijke leer van de
kerk geen 'derde weg' is, tussen
liberaal kapitalisme en marxis
tisch collectivisme, en ook geen
minder tegengestelde tussen
weg. "De kerk is een categorie op
zichzelf'.
Haar hoop op verbetering van
de wereldsituatie is nog verre
van verwezenlijkt. "Voor veel ar
me mensen is het alleen maar
slechter geworden". De paus he
kelt overdreven nadruk op de
economische kant van ontwik
keling. "Ontwikkeling die zich
beperkt tot de economie zal uit
monden in nog meer slavernij
voor de mens. Ontwikkeling die
niet ook de culturele en gods
dienstige kant van mens en sa
menleving omvat, draagt zelfs
minder bij tot ware bevrijding".
Actieve mensen
Het huisbezoek is een heel
belangrijk onderdeel in het pas-
toraal-missionaire plan van het
bisdom Roermond. "Aan het in
tensieve huisbezoek van de
priesters toen de industrialisatie
in Limburg veld won, was het te
danken dat het geloof hier be
waard bleef'. Schrijft bisschop
Gijsen in zijn Vastenbrief. "Nü
zal het grotendeels van dit huis
bezoek afhangen, of wij de ker
ken weer gevuld krijgen met ge
lovige mensen".
De Vastenbrief heeft de 'her
evangelisatie' als onderwerp.
"Opdat de kerk van Christus
nog/weer leeft in Limburg in het
jaar 2000". Bisschop Gijsen toont
zich tevreden over de eerste re
sultaten van de evangelisatie
campagne. "Menigeen heeft ont
dekt, dat de christelijke bood
schap weer wordt uitgedragen.
Maar het eigenlijke werk moet
nog gebeuren".
Het bisdom Roermond gaat
proberen, de kerkgangers de ko
mende jaren te bezielen niet al
leen met 'een geest van geloof en
onbaatzuchtigheid', maar ook
met 'apostolische ijver'. Gijsen:
"Eigenlijk zou elke kerkganger
per jaar twee nieuwe regelmatige
kerkgangers moeten winnen.
Niet zozeer door kracht van
woorden, maar veel meer door
gebed en een aansprekend voor
beeld van leven". "Kerkgangers
zouden van consumptieve gelo
vigen actieve mensen moeten
worden, die in de parochie werk
doen dat zij even goed als de
priesters en diakens kunnen
doen of zelfs beter".
Samenvoeging van parochies,
woord- en gebedsdiensten of
'pastoraatsgroepen' zijn, volgens
Gijsen, niet de geschikte manier
om de problemen van parochies
als gevolg van het priestertekort
en de daling van het aantal kerk
gangers op te lossen. Daarom
zullen in dit bisdom alleen paro
chies worden samengevoegd als
van een echte parochie niet meer
kan worden gesproken en het
kerkgebouw die naam eigenlijk
niet meer waard is.
Een oplossing, zegt Gijsen,
hangt mede van de priesters en
diakens zelf af. "Zij moeten hun
tijd niet verdoen met niet-pasto-
rale zaken of zaken die zij aan le
ken kunnen overlaten. Alleen de
opbouw van het Rijk Gods is be
langrijk". "De priester moet
steeds voor mensen beschikbaar
zijn. De zorg om de gelovigen
steeds Gods woord en lichaam
aan te reiken moet hem helemaal
beheersen. Op die manier zal de
priester vanzelf mensen vinden
die hem willen bijstaan".
Wilde Ganzen
Mede door de veranderingen
m het omroepbestel liepen de in
komsten van de 'Wilde Ganzen'
(IKON-radio en -tv) het afgelo
pen jaar iets terug, namelijk van
f. 5.225.693 in 1986 naar f.
5.000.725. De inkomsten uit nala
tenschappen stegen daarentegen
van f. 1.231.179 in 1986 tot f.
1.461.565. Door deze extra in
komsten konden nog eens 102
projekten worden gesteund,
naast de 52 wekelijkse 'ganzen-
vluchten'.
Beroepen. Hervormde Kerk:
beroepen te IJlst kandidaat P.
van der Waal Amsterdam, te Er-
melo H. C. Marchand Harder
wijk.
Gereformeerde Kerken: aange
nomen naar Apeldoorn P. Boom-
sma Stiens.
Gereformeerde Kerken Vrijge
maakt: bedankt voor Apeldorn
H. J. J. Feenstra Berkel-Roden-
rijs, voor Brunssum-Treekbeek
H. van den Berg Assen.
Christelijke Gereformeerde
Kerken: beroepen te 's Graven-
zande B. de Graaf Zierikzee.
Gereformeerde Gemeenten: be
dankt voor Hilversum en voor
Nieuw-Beijerland J. Mijnders
Veenendaal, voor Sint Annaland
B. van der Heiden Woerden, voor
Krimpen aan den IJssel L. Blok
Nunspeet.
Oud-Gereformeerde Gemeen
ten: bedankt voor Sint Philips-
land A. D. Muilwijk Dordrecht.
Doopsgezinde Broederschap:
aangenomen naar Damwoude B.
S. Santema, laatstelijk zendings
predikant, wonend aldaar.
Valkenburg. Komende zon
dag zal de Ikon 's morgens een
dienst uitzenden uit de hervorm
de kerk in Valkenburg, waarin
professor dr. A. van de Beek zal
preken over de 'waarom'-vraag.
Het is de tweede dienst in een se
rie van vijf die alle aan de vraag
naar het 'waarom' in 's mensen
leven zijn gewijd.
De dienst begint op de radio
om tien minuten over 10 en duurt
vijftig minuten. De kerkgangers
moeten om kwart voor 10 aanwe
zig zijn.
Op bezoek. De koningin
heeft zaterdagmiddag secretaris
generaal dr. Emilio Castro van de
Wereldraad van Kerken op 'Huis
ten Bosch' ontvangen. Castro is
privé enige dagen in ons land.
Manfred en zijn skiklasje. Naast hem v.l.n.r. AndriesFrederike uit Noordwijkerhout, Sabine, Richard,
Conny uit Katwijk, Michel en Loes. <foto GPD)
hij is wel heel aardig en leuk".
Frederike: „Hij is leuk, maar
mijn eigen vriendje is knapper".
Tussen de middag gaan ze met
zon allen eten in een Gasthof, een
Oostenrijks restaurant. Samen
met de kinderen uit andere ski
klasjes worden ze in een apart
zaaltje gezet. Dan hoeven de vol
wassenen zich niet te ergeren
aan het lawaai en kunnen de kin
deren ongestoord met patat gooi
en, als ze willen.
Jaloers
De kinderen op school zijn wel
jaloers, dat ze gaan skiën. Ze krij
gen wel opmerkingen in de geest
van: 'Ach, wat is er nou aan dat
skiën'. Of: 'Nou, ik vind skiën he
lemaal niet zo apart'. Sabine ver
telt dat zelfs haar leraar jaloers is.
„Hij zei: ik ben boos, verdrietig
en jaloers. Verdrietig omdat je
weggaat, boos omdat je me geen
kaartje stuurt en jaloers omdat je
gaat skiën". Ze stuurt hem nu
toch maar een ansichtkaartje.
Conny en Frederike weten al
precies wat hun vriendjes en
vriendinnen in Nederland straks
willen horen. De vriendinnen
vragen of de skileraar knap was.
Hun vriendjes zijn nieuwsgierig
of de skileraar niet te knap was.
En of er nog leuke jongens in de
groep zaten. Conny, met 'een
schuin oog naar Michel: "Nee
dus". Richard vertelt op school
niets. Bij hem in de klas zitten
Turken en daar bemoeit hij zich
niet zo mee.
Of ze nou echt in Oostenrijk
zouden willen wonen, zodat ze
nog vaker kunnen skiën, weten
ze niet precies. Alleen Conny
zegt heel beslist: "Dolgraag. Ik
haat de zee. Mijn vader heeft een
strandtent en ik moet veel hel
pen. Maar je kan hier toch wel
paardrijden, hè"?
Terwijl de zeven vrolijk weer
in een liftje stappen, hebben de
zusjes Wieke (10) en Ruth (8) van
Dijken uit Roden op een andere
helling privéles van Irma, een
Nederlandse skilerares. Dat kost
erg veel geld, ongeveer 240 gul
den per dag. Hun ouders vinden
het belangrijk dat ze drie dagen
apart les krijgen. Dan leren ze
sneller skiën, hopen ze. Vooral
meneer Van Dijken vindt het
leuk als ze de rest van de week
met z'n viertjes kunnen skiën.
Wieke en Ruth zijn nog niet zo
snel als bijvoorbeeld de zeven
leerlingen van Manfred. Irma
laat ze veel bochtjes draaien.
Ruth valt vaak. Dan blijft ze even
liggen, omdat ze moe wordt.
Sommige hellingen zijn erg
moeilijk en dan is het heel in
spannend om beneden te komen.
Wieke vindt het ook prettiger
om privéles te krijgen. „In een
groepje sta je meestal lang te
wachten. En als we iets verkeerd
doen, wordt de juf soms boos".
Ze vindt het wel leuk om met an
dere kinderen te skiën. „Maar dit
is ook leuk en met Irma kun je
ook lachen".
