'Een staking leiden is geen lolletje'
Een jaar sparen om een
week met geld te smijten
Interview
Katwijk-Zeegeen zig-zag-koersbij huwen en samenwonen
PAGINA 2
VRIJDAG 19 FEBRUARI 198f yR]
Johan Stekelenburg, gedoodverfde opvolger van FNV-gezicht Pont:
AMSTERDAM - Het
zicht' van de FNV oogt ontegen
zeggelijk meer als de leider van een
vakbond dan zijn voorganger. Zelf
bewust gaat hij de laatste week van
april tegemoet. Dan zal een extra
congres van de vakcentrale uitma
ken of hij inderdaad de stoel kan
overnemen van Hans Pont, die
kort daarna naar zijn nieuwe baas,
de minister van binnenlandse za
ken Van Dijk, zal gaan. Her en der
wordt Johan Stekelenburg als 'de
gedoodverfde opvolger' be
schouwd. Hij wil ook graag ('Ik am
bieer die functie'), maar beseft te
gelijkertijd dat het zich tegen ie
mand kan keren wanneer die al te
opzichtig naar voren wordt gescho
ven. Heel nadrukkelijk zegt hij:
"Er moet alle ruimte voor de bon
den zijn om ook andere kandidaten
voor te dragen".
door
Jan Harren
Johan Stekelenburg voelt zich
vakbondsman in hart en nieren.
Sommigen hebben er wel eens
moeite mee als een vakbondsleider
niet zelf 'van de vloer', uit de fa
briek, komt. Hij zelf beschouwt het
allerminst als een belemmering.
"Je ziet ze nogal eens: vakbondsbe
stuurders die zo'n achtergrond wel
hebben, maar later toch wat verge
ten lijken hoe het op die werkvloer
ook alweer was. Terwijl anderen,
die bijvoorbeeld van een sociale
academie komen, juist heel betrok
ken blijken te zijn".
Stekelenburg hoort bij de laatste
categorie. Op 1 augustus 1966 stap
te hij de vakbeweging binnen, in
Friesland. Hij kwam vers van de
sociale academie De Horst in Drie
bergen, later een centrum in de de-
mocratiserings- en vemieuwings-
golf van de jaren '60. Johan Steke
lenburg was nog net 'van de oude
garde', 'nog uit de periode dat er ge
woon hard gebuffeld moest wor
den, examens gedaan en scripties
van zo veel pagina's op tijd ingele
verd'. Maar gevoel voor het werk
van de vakbeweging had hij al van
thuis meegekregen.
Negen kinderen hadden zijn ou
ders. Onder hen de tweelingbroer
Jan die heel Nederland ook kent
als een van de gezichten van Studio
Sport op de televisie. Wederzijds
zijn de twee broers eraan gewend
dat ze overal en herhaaldelijk aan
elkaar worden herinnerd of met el
kaar worden verward.
Vader Stekelenburg werkte bij
Demka in Utrecht, waar het gezin
ook woonde. Hij was er omwalser,
een zo zwaar en gevaarlijk werk,
dat er een-half-uur-op-half-uur-af
voor gold. "Dat waren barre ar
beidsomstandigheden". Ze brach
ten zoon Johan toen al iets van be
wustzijn bij dat daar iets aan te ver
anderen zou moeten zijn en dat de
vakbeweging daarin een belangrij
ke rol zou kunnen vervullen. De ac
tiviteiten van zijn vader in de vak- j
beweging (hij was kaderlid bij de
bond en voorzitter van de onderne
mingsraad) vergrootten de motiva
tie.
Als bedrijvenmedewerker van
de Metaalbedrijfsbond (de latere
Industriebond) begon Stekelen-
burgs carrière. Door de bond in
huis gehaald voor het zoeken en
opleiden van mensen die als kader
lid de positie van de vakbeweging
in de bedrijven zouden kunnen
versterken. Henk Krul, die nu dis
trictshoofd in Rotterdam is en
straks hoofdbestuurslid van de In
dustriebond zal worden, en Aalko
van der Veen (wegens een conflict
onlangs uit het hoofdbestuur ge
stapt) behoren tot die zelfde gene
ratie.
Stekelenburg zit nu sinds eind
1984 in het bestuur van de centrale
FNV. Zou hij nog een staking kun
nen leiden? Indertijd in zijn pe
riode dat hij in Gelderland (Tho
massen, Batavus), Leiden (Grof
smederij) en Rotterdam (Wilton-
Fijenoord, de metaal, Shell) zat
schuwde hij de actie niet. En nu, op
wat grotere afstand zittend? "Ik
zou nog zeer wel een actie kunnen
leiden". Hij heeft het altijd 'een van
de meest fascinerende dingen' ge
vonden. "Het is geen lolletje laat
ik dat met nadruk mogen zeggen.
Het is soms heel ingrijpend in het
leven. Mensen die jarenlang naast
elkaar hebben gewerkt, en door
een staking waaraan de één mis
schien niet wil meedoen, uit elkaar
worden gedreven".
"Het is geen kattepis om mensen
te vragen afstand te nemen van
hun werk en van hun normale ar
beidsverhoudingen. Maar als het
nodig is, beseffen ze ook wel waar
om het moet. Als vakbondsbe
stuurder zul je daarom zorgvuldig
bij jezelf te rade moeten gaan of je
zo ver wilt en kunt gaan. Je zult een
hele goeie verstandhouding met je
achterban moeten hebben. Het
beeld dat wel bestaat, datje maar in
je handen hoeft te klappen om een
staking op gang te brengen, is in ie
der geval fout"
Conflict
Maar hoe kijkt Johan Stekelen
burg dan aan tegen een conflict als
over de cao voor de vrachtchauf
feurs. Er was een onderhandelings
resultaat waar de onderhandelaars
van vakbondszijde niet echt geluk
kig mee waren. Toch gingen zij er
mee naar hun achterban. Die was
ook ontevreden, maar durfde zich
niet aan stakingen of iets dergelijks
te wagen. Laat maar zitten, zo. Daar
kwam het resultaat van de leden-
raadpleging od neer.
Stekelenburg: "Ik zou niet met
een onderhandelingsresultaat naar
mijn achterban gaan als ik er zelf
niet achter zou staan. In feite heb je
maar twee mogelijkheden: je on
derhandelt en je vindt het resultaat
acceptabel, dan moet je het ook
verdedigen; of je vindt het niet aan
vaardbaar, maar dan moet je dat
ook zeggen. Als je een tussenoplos
sing zoekt neutraal aan de leden
voorleggen dan kom je er ach
teraf altijd slechter af. Of je achter
ban accepteert het, maar is in feite
ontevreden over zijn bond, of je
moet terug naar de onderhande
lingstafel, maar hoe sterk is je posi
tie dan, of je gaat een volgende keer
het schip in, omdat de werkgevers
kant ook niet ontgaan is wat jou
overkomen is, of..., ach, je bent al
tijd slechter af dan wanneer je
meteen zelf de knoop doorhakt".
Stakingen of andersoortige ac
ties zijn niet meer het directe werk
terrein van Stekelenburg. Waar het
nodig is, zal hij er zijn. Hem kan al
lerminst de gave van het opwek
kende woord aan een groep stakers
worden ontzegd. Maar voor hem
liggen de robbertjes knokken veel
eer op een ander terrein. In de voor
bije jaren als vice-voorzitter van de
FNV heeft hij veel gedaan in de
Stichting van de Arbeid, de Soci
aal-Economische Raad en andere
instellingen.
Strijdperk
Is dat het strijdperk van de mo
derne vakbeweging? "Zeker zijn er
mensen die vinden dat de vakbe
weging daar eigenlijk niet thuis
hoort. En natuurlijk is er een zeker
risico dat je weg drijft van de na
drukkelijke belangenbehartiging.
Maar toch vind ik dat de vakbewe
ging moet proberen door te drin
gen tot de kernen waar de alge
meen maatschappelijke zaken aan
de orde zijn. Om daar haar invloed
uit te oefenen. Ten behoeve van je
leden, maar ook ten behoeve van
de hele samenleving en ten behoe
ve van die groepen waar de vakbe
weging ook voor wil opkomen:
voor werklozen, voor jongeren,
voor uitkeringsgerechtigden, voor
minderheden, v
Johan Stekelenburg: Ik
"Dat betekent onvermijdelijk
dat je compromissen moet sluiten.
Met werkgevers. Met de regering.
Dan zullen wij zélf aan onze achter
ban moeten duidelijk maken dat
we ons niet conformeren aan kabi
netsbeleid of belangen verkwanse
len aan werkgevers. Dan zullen we
zélf duidelijk moeten maken dat
het om compromissen gaat. Dan
zullen wij zélf duidelijk moeten
maken dat onze uitgangspunten
onveranderd zijn gebleven en dat
we bij nieuwe mogelijkheden weer
zullen proberen er zo veel mogelijk
van tot stand te brengen. Maar in
het belang van de samenleving zul
je om compromissen niet heen
kunnen".
Dat vergt een hechte samenwer
king binnen FNV-verband, hoewel
Stekelenburg daarmee niet wil zeg
gen dat de verschillende bonden
die samen de FNV vormen, aan de
centrale meer invloed zouden moe
ten toekennen. Maar het betekent
wei dat de FNV eensgezind naar de
centrale overlegplatforms toe moet
kunnen. "Er wordt beter naar je ge
luisterd als je gesprekspartners we
ten dat je door je achterban (de
bonden) gedragen wordt, dat ze je
standpunten steunt en'je voedt.
Dat zijn elkaar versterkende lij-
Hangen
Het helpt voorkomen dat centra
le aanbevelingen in de lucht blij
ven hangen, meent Stekelenburg.
Met een voorbeeld wil hij het toe
lichten. "Als ik in Den Haag moet
overleggen over hoe lang de werk
tijd mag zijn, dan moet je weten
wat er nü aan de orde is. Dan moet
je weten hoe vaak er in verschillen
de bedrijfstakken nü met vergun
ningen voor overwerk wordt ge
werkt. Dan zul je de standpunten
binnen de federatie moeten ken
nen en de grenzen weten. Maar te
gelijkertijd moet vastliggen dat de
bereidheid bestaat dat wat je in
Den Haag afspreekt, ook zal wor
den ingevuld. Het kan niet zo zijn
dat je centraal aan het praten bent
over bijvoorbeeld een maximale
werktijd per jaar van 1850 uur, ter
wijl vakbondsonderhandelaars in
cao-overleg daar bovenuit blijken
te willen gaan om toch maar een
cao te kunnen sluiten".
Het leven van Johan Stekelen-
burg is er sinds de aankondiging
van Ponts vertrek niet eenvoudiger
op geworden. Zijn agenda is inmid
dels volgestroomd met bijeenkom
sten die hij nu af moet, omdat Pont
niet meer naar buiten treedt in 'ge
zichtsbepalende en beleidsgevoeli
ge zaken'. Maar hij kan toe met een
korte nachtrust. Het was hem ook
allerminst aan te zien, toen hij
maandag in de extra vergadering
van de Federatieraad (de voorzit
ters van de 17 bonden) zat. Die
nacht had hij nog tot half twee met
Pont een biertje zitten drinken, na
dat zij hun wachtswisseling had
den zitten bepraten. Hij heeft de
naar een ambtelijke topfunctie ver
trekkende Pont overigens onver
bloemd zijn vet gegeven. De over
stap kan er bij Stekelenburg eigen
lijk nog steeds niet in.
Voorspelbaar
Het gewone werk is inmiddels in
volle omvang hervat. Maandag
komt de Federatieraad weer bijeen
om het profiel van de nieuwe voor
zitter te bespreken. Het gezicht van
Johan Stekelenburg zal er wel
enigszins in herkenbaar zijn. En hij
zal ook wel langer willen blijven
dan de tweeëneenhalf jaar van
Pont.
Er is genoeg werk aan de winkel,
want de problemen in de maat
schappij zijn groot. De nog steeds
gigantische werkloosheid. 'Onaan
vaardbaar'. De werkgevers treft na
drukkelijk een verwijt, vindt Ste
kelenburg. "In het contact met de
vakbeweging, maar ook in het be
schouwen van algemeen maat
schappelijke zaken, blijven ze al te
gemakkelijk steken in voorspelba
re reacties".
"De vakbeweging is wat dat be
treft, verder". De werkgevers,
vindt hij, zien bijvoorbeeld die gro
te werkloosheid nog te weinig als
een gezamenlijk probleem, voor de
oplossing waarvan je gezamenlijk
verantwoordelijkheid draagt en
waarvoor je bereid moet zijn ook
onorthodoxe maatregelen te be
denken en toe te passen. "Als je
zo'n groot maatschappelijk pro
bleem als de werkloosheid wilt op
lossen, dan zul je niet steeds de be
kende wijnen moeten blijven
schenken".
Krokusvakantie in de Oostenrijkse sneeuw:
KIRCHBERG - Twee oudere
Duitse dames zitten in de eetzaal
van het Parkhotel in het Oosten
rijkse Kirchberg. Het is een duur
hotel, was hen verteld, 150 gul
den per persoon per nacht, maar
het was de moeite waard en voor
al zeer rustig, Nog rustiger dan in
de rest van het dorp.
door
Weert schenk
Plotseling wordt hun droom
wreed verstoord. Een vijftiental
jongens van het type lastige voet
balsupporter komt hossend bin
nen. Hun gezichten zijn beschil
derd en hun bovenlichamen ont
bloot, want hun shirts zijn aan
flarden gescheurd. Ze hebben
drank op, dat is duidelijk.
De in smoking gestoken kel
ners worden brutaal aangespro
ken. Gasten, net bezig aan het
toetje, vluchten mokkend naar
andere tafeltjes. De hoteldirec
teur komt er bij. Hij wil dat de he
ren zich fatsoenlijk gedragen.
Als een schoolmeester loopt hij
dreigend om de tafels. Wegstu
ren kan niet, de lawaaimakers
behoren tot zijn gasten. "Vrolijke
jongens", zegt de hotelier even
later, "komen hier vaker, maar
nooit problemen".
De krokusvakantie heeft een
legioen van ongeveer 100.000 Ne
derlandse wintersportgangers in
de gelegenheid gesteld in Oos
tenrijk neer te strijken. Kirch
berg is een van de meest geliefde
plekken van de Nederlanders.
Wie in het dorp rondkijkt, vraagt
zich af of er nog Nederlanders
zijn thuis gebleven. Het ver
keersbeeld is Nederlands. De
voertaal is Nederlands of Neder
lands met hier en daar een Duits
woord. En het vakantievieren
gaat op zijn Nederlands. Dat be
tekent dat er ontzaggelijk veel
geld wordt stuk geslagen en dat
er zeer veel wordt gedronken.
Uitgaansleven
In Kirchberg, dat vooral veel
jongeren trekt, zijn momenteel
meer Nederlanders dan eigen in
woners. Het Tiroler dorpje telt
amper 4000 zielen, terwijl er nu
rond de 5000 vakantiegangers uit
Nederland zijn en nog eens een
kleine 4000 uit Duitsland, Enge
land, Zwitserland en Frankrijk.
Er is geen bed meer vrij. Oosten
rijk heeft de witte loper voor de
wintersporters uitgelegd. Er ligt
verse sneeuw en een heerlijke
zon staat in een strakblauwe
lucht.
Voor de meeste Nederlanders
is Kirchberg bekend terrein. En
voor hen is 'The Londoner' het
middelpunt van het uitgaansle
ven. Na het skiën puilt de wat
groot uitgevallen kroeg uit. Een
paar honderd mensen staat dicht
tegen elkaar aan.
Après-ski betekent dat het
feesten kan beginnen. Dat is elke
dag hetzelfde. Zo rond half zes
gaat de muziek nog een streepje
harder. Vier nummers later
klinkt de eerste Nederlandse car
navalskraker. Dat is het sein
voor deinen, hossen, polonaise,
en dansen op de stoelen (op de ta
fels staan mag niet meer). Een
enkele keer wil zich dan nog wel
eens iemand tot grote hilariteit
zijn broek laten zakken dan wel
zich geheel ontkleden.
De drank is heel duur in Oos
tenrijk. Een glas bier kost al
gauw ruim vier gulden, een heel
klein beetje bacardi een tientje
en een gin-tonic vijftien gulden.
De prijzen dragen er mede toe bij
dat dat de eigenaar van The
Londoner een dagelijkse omzet
heeft van ruim 50.000 gulden.
Nederlanders op vakantie letten
niet op geld, weten de Oostenrij
kers. Maar in Kirchberg lijkt het
er op of ze allemaal de loterij heb
ben gewonnen.
Tien bier
"Een Hollander zegt heel snel:
allemaal een rondje, want dat
zijn mijn vrienden", zegt direc
teur Ferkher van de plaatselijke
VW. "Duitsers zijn wat dat be
treft heel anders. Die zeggen: een
biertje voor hem en ook een voor
hem". "Ik begrijp niet waar die
jongens het van doen", vraagt
een barkeeper van de populaire
disco Arena zich af. "Ze komen
hier en zeggen: 10 bier. Even la
ter weer: 10 bier. Het kost goud
geld".
Een Nederlandse skilerares
weet dat veel jongeren het hele
jaar sparen voor die ene week in
Kirchberg. Dan mag het gerust
2000 tot 2500 gulden kosten. Een
jongeman uit Hilversum, die zelf
financieel gesteund wordt door
zijn bepaald niet onbemiddelde
ouders, legt uit dat veel jongeren
een uitkering hebben en zwart
bijwerken. Op die manier heb
ben ze veel te besteden.
In het hele seizoen trekken dit
jaar 600.000 Nederlanders naar
Oostenrijk voor een ski-vakan
tie. Vorig jaar dacht het Oosten
rijks Verkeersbureau dat de top
met 550.000 was bereikt. Tijdens
de krokusvakantie gaat de groot
ste hap, omdat de scholen dan
dicht zijn.
Kirchberg is goed voorbereid
op de drukste week van het sei
zoen. Het is waanzinnig druk.
Als mieren op de honing gingen
zondag en maandag de in de
meest modieuze kledij gehulde
wintersporters op de witte hel
lingen af. Het wachten begint bij
de skiliften. Ook al is er veel ge
moderniseerd, in deze tijd is een
half uur in de rij heel gewoon.
Dan in tien minuten naar bene
den stuntelen, roetsjen of prach
tig glijden en dan weer met z'n al
len langzaam vooruit schuifelen
voor de volgende beurt.
Het is balen, maar niemand
klaagt. Iedereen wist dat het zo
zou gaan. Bovendien, het is mooi
weer en vanavond is het weer
feest in The Londoner, al kan
men natuurlijk ook terecht in za
ken als de Kuhstal, waar het in
Lederhosen geklede Duo Alpen
express een soort Tiroler muziek
verzorgt.
Maar voor de jongeren zal het
wel weer The Londoner worden
en daarna The Arena-disco die
tot drie uur 's nacht open blijft.
"Het is hier elke nacht een wild
feest", zegt de Arena-barman.
"Het is hier barstensvol, mooie
meiden, en ze worden allemaal
vreselijk dronken. Maar ze blij
ven lachen".
Dat is niet helemaal waar. Om
half drie 's nachts is er een hevige
vechtpartij tussen Nederlanders
en Kirchbergers, na een niet-leu-
ke grap met een zakje patat. Er
wordt hard gemept en geschopt.
Onder het bloed gaan de partijen
uit elkaar.
(Van onze redactie
geestelijk leven)
Vandaag besluit ds. Ch. J. Sjol-
lema in de hervormde kerkbode
van Katwijk aan Zee zijn reeks
artikelen namens de predikan
ten, wijkkerkeraden en centrale
kerkeraad over 'huwen en onge
huwd samenwonen'; "Aan het
einde van alle overwegingen
spreken wij de hoop uit, dat dit
alles een bijdrage mag leveren
aan een kerkelijke gemeenschap
van jongeren en ouderen waarin
de christelijke inzettingen met
betrekking tot het huwelijk hoog
gehouden zullen worden. Graag
wensen wij jonge mensen en hun
ouders veel wijsheid en geloof
toe om de goede weg te gaan en
elkaar die voor te houden. Wij le
ven in een tijd waarin een veel
heid van meningen naar voren
wordt gebracht via alle mogelij
ke kanalen".
In dit laatste artikel wordt
vooropgesteld, dat de kerkera
den de dure plicht hebben om de
hoogheid en het unieke van het
huwelijk 'strikt te benadrukken'.
"In deze kan en mag geen zig
zag-koers gegaan worden waar
door gemeenteleden in het onze
kere zijn". "Met name jonge
mensen mogen horen op huisbe
zoek, op de catechisaties en van
af de kansel, dat het huwelijk een
heilige en door God gewilde zaak
is. die met geen andere samenle
vingsvorm kan worden vergele
ken en dan ook alle respect ver
dient. Wij breken een lans voor
het huwelijk als een unieke zaak.
Niet het eigenwillig samenwo
nen is levensdoel".
Als samengewoond hebbende
gemeenteleden een kerkelijke
huwelijksbevestiging aanvra
gen, komt er een gesprek met de
predikant. "Indien blijkt dat
men teruggekeerd is van zijn
schreden en heeft ingezien dat
de weg van het Woord een ande
re is, dan is er reden tot barmhar
tigheid". Eenzelfde handelwijze
geldt voor 'gedwongen' huwelij
ken.
Als samenwonende gemeente
leden een huwelijksbevestiging
aanvragen, zal de kerkeraad in
het gesprek naar voren brengen,
dat deze wijze van samenleven
de toets van de Schrift niet kan
doorstaan en dat dus niet zomaar
een kerkelijke huwelijksbevesti
ging kan volgen. "Met name
moet dit ook gezegd worden met
het oog op degenen die zich in
acht genomen hebben in de tijd
vóór het huwelijk. Het zou on
barmhartig zijn tegenover hen
om dat zomaar te vergeten".
Duidelijk
Als de aanvragers na pastorale
gesprekken blijk geven van ver
anderde inzichten, berouw tonen
en de daaruit voortvloeiende
consequentie van gescheiden
wonen aanvaarden, dan zou er
een reden tot kerkelijke huwe
lijksbevestiging kunnen zijn.
"Dit alles moet duidelijk onder
scheiden worden van een even
tueel door de predikant en ker
keraad opgelegd berouw".
Is die reden er niet, "dan moet
het de aanvragers duidelijk zijn
dat zij zelf belemmeringen in de
weg leggen waardoor het huwe
lijk niet kerkelijk kan worden
bevestigd". "Men maakt het dus
zelf onmogelijk".
Sjollema eindigt zijn uiteen
zetting met te wijzen op een ver
antwoordelijkheid naar beide
kanten. Aanstaande paren moe
ten de gevolgen van hun stappen
overzien. "En de kerkeraden
hebben ieder hun eigen verant
woordelijkheid om te handelen
overeenkomnstig bovenstaande
regels, die na uitvoerige bespre
kingen door de centrale kerke
raad zijn opgesteld".
Er wordt in Katwijk veel ge
praat over deze zaak, mede naar
aanleiding van wat het Leidsch
Dagblad/Alphens Dagblad en
het Reformatorisch Dagblad er
over hebben gepubliceerd,
schrijft ds. A. Christ, een van de
Katwijk-Zeese hervormde predi
kanten, vandaag in zijn eigen
wijkbericht. Daarin legt hij er de
nadruk op, dat hij als predikant
van de wijkgemeente 'Ichthus'
steeds bereid is een gesprek aan
te gaan met mensen voor wie dit
een probleem is. "Als predikant
wil ik graag op een open en eerlij
ke manier ieder tegemoettre-
den".
Het slotzinnetje van ds. Christ
is niet zo leuk: "Denk niet te snel
dat de krant u moet vertellen hoe
onze opstelling is".
Ons commentaar daarop is: De
krant moét niks, maar vindt deze
zaak, louter naar journalistieke
maatstaf, blijkbaar van een zoda
nig gewicht, dat ze erover be
richt. En wat de opstelling van de
Katwijkse kerkeraden betreft,
die is niet voor tweeërlei uitleg
vatbaar. Daaraan kan ook ds.
Christ niets veranderen. Of men
nu snel of langzaam denkt, ieder
is gewaarschuwd.
Intrede
Rijnsburg. Op zondag 17
april hoopt ds. B. Terpstra uit
Dokkum intrede te doen in de
gereformeerde kerk van Rijns-
burg. Zijn afscheid van Dokkum
is op 3 april.
Promotie. Ds. E. S. Klein
Kranenburg, die van 1979 tot
1985 hervormd predikant was in
Ter Aar, zal volgende week don
derdag, 25 februari, aan de
Utrechtse universiteit promove
ren tot doctor in de theologie.
Rijnsaterwoude. Op een ge
meente-avond van de hervormde
gemeente Rijnsaterwoude is be
sloten, binnenkort een beroep
uit te brengen op kandidaat Th.
van der Hoeven te Den Haag.
'Acht Mei'. Ds. J. van Veen,
directeur van 'Kerk en Wereld' in
Driebergen, zal op de manifesta
tie van de 'Acht Mei-beweging'
op 7 mei in Utrecht een inleiding
houden over het proces van ge
rechtigheid, vrede en behoud
van de schepping van de Wereld
raad van Kerken. Hij vervangt
secretaris ds. W. R. van der Zee
van de Raad van Kerken in Ne
derland, die de uitnodiging af
sloeg omdat de rooms-katholie-
ke bisschoppen nog zoveel kri
tiek op de 'Acht Mei-beweging'
hebben.
(Ongeveer 90 rooms-katholie-
ke organisaties hebben zich met
'Acht Mei' verbonden. Elk wil op
zijn terrein de kerk van binnen
uit meer bij de tijd brengen. Het
proces 'gerechtigheid, vrede en
behoud van de schepping is een
initiatief van de Wereldraad. In
het begin van de jaren 90 moet
het uitmonden in een wereldcon
ferentie. Van Veen is secretaris
van een groep die in opdracht
van de Raad van Kerken in Ne
derland dat proces hier voorbe
reidt).
Misverstanden. "Onnodige
misverstanden kunnen worden
overwonnen door gesprek". De
ze raad geeft bisschop Ernst van
Breda de twee stromingen in de
kerk, waarvan de een 'leer en or
de' alle aandacht geeft en de an
der de 'zorg voor de medemens'
centraal stelt. De bisschop doet
dat in een aantal overwegingen
ter gelegenheid van de veertig-
daagse vastentijd.
Het verschil tussen beide stro
mingen leidt tot zo'n vérgaande
tegenstelling, dat de een in de an
der een gevaar ziet voor het be
houd van geloof en kerk, zegt
Ernst in zijn brief. "Beide moe
ten leren, met verschillen en te
genstellingen om te gaan. Men
moet daarbij wel bedenken, dat
beide stromingen correctie be
hoeven".
De bisschop denkt in zijn vas-
ten-schrijven ook aan de 'vele
kerkverlaters', "vooral jonge
mensen, die niet meer vanzelf
het geloof meekrijgen". Daar
door ontwikkelt zich in de kerk
een 'catechetische beweging',
waarin ook steeds meer de paro
chies een rol gaan spelen. "Het
geloof in God levend houden"
acht bisschop Ernst van het
grootste belang. "De noodzaak
van verandering van leven is zo
klaar als de dag". "De mens is ge
vaarlijker geworden dan ooit,
omdat hij zelf geen meester is
van zijn macht, maar zich laat
meeslepen in een drift van zelf
zucht die dood en vernietiging
brengt".
Encycliek. Vandaag is in het
Vaticaan een pauselijke ency
cliek verschenen over de samen
leving. Het stuk is een herden
king van de encycliek die paus
Paulus VI twintig jaar geleden
wijdde aan vraagstukken van de
internationale samenleving en
ontwikkeling der volken.
