'Wonderkinderen, die wilde ik niet'
Dichter Kopland wil
mensen ontroeren
Veelkoppig 'monster'
H. Brandt Corstius
WOENSDAG 17 FEBRUARI 1988
PAGINA 25
Hugo Brandt Corstius en Rutger Kopland winnen P.C. Hooftprijs 1988
GRONINGEN (GPD) - De in
Glimmen woonachtige Rutger
Kopland (pseudoniem van R. H.
van den Hoofdakker, 1934) debu
teerde in 1966 als dichter met de
bundel 'Onder het vee'. Sinds
dien zijn er van hem zeven bun
dels verschenen, de laatste in
1985: 'Voor het verdwijnt en
daarna'. In de beginjaren waren
de gedichten van Kopland sterk
anecdotisch. Naar verloop van
tijd werden ze echter kaler en ab
stracter, vol verrassende para
doxen. In zijn meest recente
bundel heeft Kopland verschil
lende gedichten verzameld die
geinspireerd zijn op de beelden
de kunst en speelt het thema van
het verdwijnen een centrale rol.
In het dagelijks leven is R. H.
van den Hoofdakker hoogleraar
psychiatrie aan de Rijks Univer
siteit te Groningen. De laatste
stelling van het proefschrift
waarop hij in 1966 promoveerde,
luidde: 'Er is geen wezenlijk ver
schil tussen wetenschappelijk
onderzoek en het onderzoek dat
wordt verricht door de dichter
bij het maken van een gedicht'.
Kopland beschouwt het schrij
ven van poëzie, zoals de dichter-
criticus Tom van Deel ooit eens
opmerkte, als een speciale vorm
van onderzoek: naar emoties,
naar de aard van de werkelijk-
Tegen dezelfde Van Deel zei
Kopland eens in een interview
over zijn poëzie: "Het moet echt
voor iedereen in principe begrij
pelijk zijn, wat er bedoeld wordt.
Mijn bedoeling is om mensen
te ontroeren".
Het is een aangename gebeur
tenis om Kopland zijn eigen poë
zie te horen voorlezen. Nog hoor
ik het klaterende applaus waar
op zijn verstilde gedichten twee
jaar geleden tijdens de Utrechtse
Nacht van de Poëzie werden ont
haald. Koplands poëzie is warm
en in de regel goed toegankelijk.
Al eerder werd 'Alles op de
fiets' (1969) beloond met de Jan
Campertprijs en 'Een lege plek
om te blijven' (1975) met de Her
man Gorterprijs. De PC Hooft
prijs is voor zijn hele oeuvre en
als zodanig een verdiende kroon
op zijn werk.
Koplands poëzie is onderge
bracht bij uitgeverij Van Oor
schot. Geert van Oorschot, de op
richter van dit vermaarde uitge
vershuis, is vorig jaar toch nog
vrij plotseling overleden. Het is
jammer dat hij deze triomf van
zijn auteur en 'vriend' Kopland
niet meer heeft kunnen meema
ken.
GERLOF LEISTRA
DEN HAAG (GPD) Op een vrij
onverwacht ogenblik werd giste
ren bekend dat H. Brandt Cor
stius, hoogleraar in de computer-
linguistiek, de P. C. Hooftprijs
voor essayistiek heeft gekregen.
Na het tumult dat in 1985 los
barstte toen minister Brinkman
weigerde het voorstel van de jury
te volgen, is deze toekenning een
hoogst opmerkelijk gegeven. Na
drie jaar blijft de mening on
veranderd. Het enige verschil is
dat de aloude staatsprijs inmid
dels is 'geprivatiseerd' in de
vorm van een Stichting P. C.
Hooftprijs. De stichting, onder
het voorzitterschap van Sem
Dresden, emeritus hoogleraar
Algemene Literatuurweten
schappen te Leiden, heeft zich
gesteld achter het voormalig ad
vies dat destijds de regerende be
windslieden in zodanige mate in
beroering bracht dat zij de histo
rische vergissing maakten de
prijs niet toe te kennen. Zij ba
seerden hun verontwaardiging
op slechts één van de vele ver
schijningsvormen van het veel
koppige 'monster' Brandt Cor
stius: Stoker.
In de Volkskrant stelde deze
Stoker onze minister van financi
ën Onno Ruding gelijk aan de
oorlogsmisdadiger Eichmann.
Kennelijk kan deze kwalificatie
wel geaccepteerd worden in de
Republiek der Letteren, maar
Ondanks deze terechte toeken
ning van deze Stichting P. C.
Hooftprijs moet opgemerkt wor
den dat de prijs geen staatsprijs
meer is. De P. C. Hooftprijs, eens
een officiële huldiging van de
overheid, is met deze duistere en
verbazingwekkende gang van
zaken een geprivatiseerde prijs
geworden.
De vraag is ook: wie huldigt
hier wie? De juryleden zijn nog
onbekend. Onbekend is ook de
initiatiefnemer. En de geldschie
ter, die het bedrag maar liefst
verhoogde met de helft, maar
niet genereus genoeg was om de
prijs net zo 'groot' te maken als
de AKO-prijs van 50.000 gulden-
Welke literaire eer is eigenlijk
gemoeid met deze toekenning?
Gelet op de onbekende gang van
zaken en de voorgeschiedenis
wordt aan deze gelauwerde wei
nig keus gelaten. Het is zeer de
vraag in welke hoedanigheid
Brandt Corstius deze prijs moet
accepteren: als computerlin
guïst, als Jan Eter, als Victor
Baarn, als drs. G. van Buren, als
Piet Grijs, als Battus of als Dolf
Cohen.
Te verwachten valt dat vele
van deze verschijningsvormen
de 'besmette' prijs consequent
zullen weigeren.
KEES VAN DOMSELAAR
Jos Cleber over speurtochten naar 'Jonge mensen op het Concertpodium'
Alweer twee decennia terug
bedacht Jos Cleber het AVRO-
televisieprogramma 'Jonge
mensen op het
Concertpodium'. "Als een
weerwoord op de popmuziek,"
zegt de nu 71-jarige in
Hilversum woonachtige
dirigent, arrangeur en
componist. Sinds het begin
van de jaren tadhtig is Cleber
buiten beeld geraakt. Zijn
pensionering dwong hem
afscheid te nemen van zijn
geesteskind. Cleber was ook de
gedreven leider achter het
befaamde orkest De Zaaiers,
waarmee hij in Venetië de
Gouden Gondel won. Ook in
het buitenland maakte hij
furore. In Johannesburg
maakte hij bewerkingen van de
Zuidafrikaanse en Bantoe
folklore. Op verzoek van
president Soekarno
componeerde hij de
geschiedenis van Indonesië,
terwijl hij in opdracht van de
Nederlandse regering het
Indonesische volkslied
toonzette. Een relaas over een
leven in dienst van de muziek.
door
Peter Contant
HILVERSUM (GPD) - Schilderij,
en prijken aan de wand in zijn Hil-
versumse flat. Het artistieke ge
vecht van Cleber heeft een vervolg
gekregen. Het dirigeerstokje ligt
terzijde, maar daarvoor in de plaats
zijn penselen en verf teruggeko-
Maar zijn echte liefde, de mu
ziek, blijft hij trouw. Hij spreekt er
gedreven over. Beweegt z'n armen
om z'n woorden kracht bij te zét
ten. Soms fluistert hij; lijkt even
weg te zwijmelen in "the good old
days". Cleber schudt de voorvallen
uit het hoofd. Hij spreekt iets geaf
fecteerd. Het past nog steeds bij
zijn onmiskenbaar aanwezige artis
tieke inslag. Namen van componis
ten vallen met de snelheid van een
toonladder. Zoekend in het archief
van zijn geheugen laait de nostalgi
sche vlam even weer op.
"Jonge mensen op het Concert
podium; ik was er dag-in dag-uit
mee bezig. Afwegen en overwegen.
En de verantwoording... Of ze wel
zouden komen. Want er zaten soms
buitenbeentjes tussen. De eerste
zorg viel van me af, als m'n vrouw,
die de gehele begeleiding verzorg
de me belde vanaf Schiphol met
het bericht: ze zijn er. Dan, na die
eerste geslaagde repetitie, het ge
voel van: het is in kannen en krui
ken. Heerlijk.
De wereld afreizen op zoek naar
talent; steden als Wenen, Londen
en Boedapest waren prima leve
ranciers. Daar heb ik ook de beste
ontdekkingen vandaan gehaald.
Heinrich Schiff bijvoorbeeld, de
beroemde cellist; ik ontmoette
hem in Wenen. Hij had het... Aan
z'n manier van lopen zag ik het al:
dat is een artiest. Later hoorde ik
Schiff spelen en dacht: heerlijk, zo
moet het. Zo moetje spelen en niet
op zo'n academische, nietszeggen
de, manier.
Ik zorgde er voor, dat er superi
eure talenten kwamen. Maar geen
wonderkinderen; die wilde ik niet.
Ik wilde geen enkel risico lopen. Er
werd voor honderdvijftig procent
op zeker gespeeld. Heel bewust. Ik
moest weten, dat als iemand vijfen
zeventig procent overhield van wat
op de repetitie ten gehore werd ge
bracht, dat nog voldoende was
voor de uitzending."
Jos Cleber: 'Het
"Het is de mooiste tijd van m'n le
ven geweest; het maken van dit
programma. Eigenlijk is het ont
staan door een te veel aan popmu
ziek. En vooral, de verheerlijking
van dat jonge grut. Ik dacht, als ik
me nu eens ga bemoeien met con
servatoria-studenten, die ook ja
renlang iets proberen te bereiken.
Het was een weerwoord op al .die
popgroepen, waarvan ik me af
vroeg: waar moet dat naar toe?
Kijk, populaire deunen zijn er al
tijd geweest, maar de poorten zijn
definitief opengegaan door de
commercie. Ik keur dat niet af; het
is een geven... Maar, dat we nu zo
ver zijn gekomen, dat we bijvoor
beeld met zo'n Soundmixshow de
grote artiesten gaan imiteren..., dan
kan men thuis net zo goed gaan zit
ten figuurzagen. Een vorm van
thuisvlijt. Voor mij betekent zo'n
programma niets. Maar begrijp me
goed: dat zeg ik. Het volk wil brood
en spelen, dus hoort zo'n Sound
mixshow er klaarblijkelijk bij.
Ik schreef conservatoria aan; leg
de het programma uit. De directies
zorgden ervoor, dat de echte talen
ten werden ingeseind en die hiel
den een auditie voor mij. Ze kregen
altijd tien minuten, maar sommi
gen had ik in drie minuten al gezien
en gehoord. Ik nam het allemaal op
de band op. Als ik thuis was, ging
ik het afluisteren. Mijn streven was
erop gericht om vier kandidaten, in
wie gedurende vijftig minuten een
muzikale belofte zou kunnen zit
ten, in de uitzending te brengen.
Maar ze moesten er ook een beetje
goed uitzien en een babbeltje kun
nen maken met presentator Cees
van Drongelen.
Zestig procent van de muziek,
die ik in dat programma wilde la
ten horen, ontstond gevoelsmatig.
Iemand zei eens: jij hebt een gou
den hand om programma's in el
kaar te zetten; zoiets kan natuurlijk
ook een talent zijn. Maar het draai
de bij mij vooral om muzikale vari
atie. Dat komt, omdat ik zelf zo ge
varieerd ben. Die variatie in m'n le
ven, kon je terugvinden in het pro
gramma. Ik geloof in variatie. Zo'n
Mahler-symfonie, zoals Haitink
enige tijd terug liet zien op televi
sie, hoeft daarom voor mij niet. Het
is prachtige muziek... Maar om dat
nu uit zo'n kastje te zien komen,
nee! Het is, ondanks de camera
wisselingen, te statisch."
Te laat
"Het programma staat nu soms
om half twaalf geprogrammeerd,
dat vind ik te laat. Maar het blijft
een goed programma. Ze hebben
weieens een solist; dat zou niet
mijn keuze zijn geweest. Ik wil de
jeugd; frisse getalenteerde men
sen, zien worstelen met het vak.
Want het is niet niks. Ga daar maar
eens staan. Het is ontzettend!
Cees van Drongelen heeft als na
deel, dat hij geen muziek heeft ge
studeerd. Maar hij werd goed geïn
strueerd. Ik heb hem volgestopt
met muziekgeschiedenis. Maar,
dan weetje het natuurlijk nog niet.
Al leer je een paar jaar muziek; dat-
wil nog niet zeggen, dat je er dan
ook echt over kunt spreken. Mu
ziek is "the long years of experien
ce", laat ik het daarop houden. Dat
begint op je achtste en dat groeit.
Met regisseur Joop Stokkermans
praatte ik er heel gewoon over.
Door z'n achtergrond voelde Joop
mij feilloos aan. Dat maakte Cees
wel eens kwaad. "Ik begrijp jullie
niet," zei hij dan. Ik wilde ook, dat
Cees er niets van begreep. Hij
moest juist die domme vragen stel
len, omdat het publiek die ook
stelt. Soms deed hij dat niet. Dan
ging hij z'n gang; hij wilde er toch
iets meer van maken. Dat mocht
van mij, want hij sprak z'n talen
goed, was een prima collega en een
intelligente jongen.
Ik heb nooit inspraak geduld.
Wel samenspraak. Uiteindelijk kan
er maar één de verantwoordelijke
kapitein zijn. Je ziet het om je heen:
er wordt veel te veel gepraat; er
moet harder gewerkt worden. Dat
gebeurt niet meer.
Die tendens bespeurde ik al in de
jaren vijftig toen ik het AVRO-or-
kest de Zaaiers dirigeerde. Daar
ontstond het idee om op zondag
niet meer te werken. Wat dan te
zeggen van al die conducteurs,
doktoren en vliegers die wel op
zondag werkten. Het is een kwestie
van mentaliteit. Zoiets heeft mij
nooit aangesproken.
Ik bestelde de artiesten zelf, die
door het orkest begeleid werden.
Het was wikken en wegen. Ze lie
ten het allemaal aan me over, be
halve het opstellen van de contrac
ten. Ik correspondeerde, belde en
stelde het repertoire samen. Het
kon allemaal omdat het orkest zo
succesvol was.
Er waren altijd wel mensen, die
het repertoire platter of nog popu
lairder wilden horen. Dat heb ik al
tijd geweigerd. Er zijn grenzen.
Daarvoor zijn nu eenmaal de zoge
naamde accordeonorkesten. Ik
heb Heintje Davids wel eens bege
leid. Toen stond het schaamrood
op m'n kaken. Wat ze allemaal
stond te zingen, weet ik nog steeds
niet. En niet inzetten... Maar het
publiek vond het ge-wel-dig. Maar
als ik het kon vermijden, dan deed
ik het."
De Zaaiers
De laatste jaren bij het orkest De
Zaaiers waren niet eenvoudig. De
beat, het nieuwe geluid, zoals dat
heet moest in het repertoire. Dat
kon ik niet voor elkaar krijgen, om
dat de musici door hun Wassieke
opleiding heel anders waren inge
steld. Ze misten als het ware het
speciale gevoel, dat de Amerikaan
se vakbroeders wel voor de echte
lichte muziek hadden. We wisten
wat we deden, konden het ook ana
lyseren maar niet componeren of
arrangeren.
Het was als het ware een voort
durende worsteling tussen het ou
de en het nieuwe. Ik ben meege
gaan met het nieuwe, maar ik bleef
beperkt. Niet omdat de musici
slecht waren. Die beperking be
stond uit de new-sound, die men
niet in zich had. Ik heb het orkest
een beetje kunnen verjongen, maar
niet zoals ik wilde. Daarom bén ik
er eigenlijk ook mee opgehouden.
Ik wilde het orkest moderniseren,
zeker de rythmgroep. Maar dat kon
niet vanwege het gebrek aan geld.
Dat speelt niet alleen nu, ook toen
al was dat het geval.
Musici en alles wat daarvoor stu
deert, krijgen het steeds moeilij
ker. Waar komen ze terecht? Dat
vraag ik me echt af. De orkesten
slanken af. Maar het ligt nog extre
mer. In het Concertgebouworkest
zitten bijvoorbeeld veel Japanners.
Waarom in hun plaats geen Neder
landers? vragen velen zich af. Het
antwoord is simpel; gewoon omdat
die anderen beter zijn. En dat mag
je eigenlijk nog niet eens hardop
zeggen, want dan ben je aan het
discrimineren.
Zo'n Metropole-orkest moet
zichzelf nu gaan bedruipen binnen
een aantal jaren, althans zo schijnt
het. Dat kan nooit... Het is zo'n
goed orkest, zo mooi, het gaat bijna
aan schoonheid ten onder. Op zo'n
orkest zit Nederland niet te wach
ten: de wiskundeleraar, de truck-
chauffeur, de dokter of de man van
het kantoor zeggen niet van: ik ga
eens lekker naar het Metropole-or
kest luisteren. Het is te mooi, te in
gewikkeld. Ik vind het geweldig
hoor. Maar ik hoor bij die kleine
groep. En daarvoor mag je niet
werken. Mozart heeft ooit eens aan
z'n vader geschreven: ik heb nou
een aria gecomponeerd, waarvoor
ik nu de kassa al hoor rinkelen. Hij
had het toen al door. Voor het volk
moetje ook wat doen."
Flatgebouwen
"Tijdens mijn werkzaamheden
schrok ik wel eens a)s ik in Amster
dam, Leiden of Maastricht kwam.
Dan zag ik allemaal flatgebouwen
en dacht: daarin zitten mensen die
naar me luisteren en kijken. Dat re
aliseer je je onvoldoende als je hier
in Hilversum zit. Ik had het pas
nog. Ik zag een enorm flatgebouw:
Goh, daarvoor heb ik gewerkt, rea
liseerde ik me. Ik geloof, dat geen
enkele radio- of televisieman zich
dat voldoende bewust is. Het komt
door de gewoonte van de dagelijk
se bezigheid.
Ik had destijds nog graag een
jaartje of drie, vier doorgegaan. Ik
geloof, dat je creativiteit zich niet
laat pensioneren. Tegen een schil
der die halverwege is met z'n schil
derij kan je niet zeggen: stop het is
twaalf uur, je moet gaan eten. Dat
geldt natuurlijk niet voor iedereen.
Maar, ik heb me er inmiddels bij
neergelegd. Toch is dat afscheid
voor mij iets te abrubt gekomen.
Het moment van pensionering heb
ik altijd voor mij uitgeduwt; van
me afgeschopt. Zover is het nog
lang niet, zei ik altijd. En dan sta je
er ineens voor...
AMSTERDAM (ANP) - De cabaretier Youp van 't Hek is een éénmansac-
tie begonnen voor het behoud van de Kleine Komedie in Amsterdam. Dit
volgens hem mooiste en leukste theater" wordt met sluiting bedreigd om
dat de gemeente Amsterdam er vijf ton op wil bezuinigen.
In een paginagrote advertentie die op vandaag in het Parool wordt ge
plaatst, roept hij de Amsterdamse cultuurwethouder, gemeente- en kun-
straadleden en Amsterdamse theaterdirecteuren op om op 22 februari een
openbare discussie met hem te voeren over de bezuinigingsplannen. „Ze
mogen dan uitleggen waarom het handjevol toneelliefhebbers meer dan
dertien miljoen mag verdelen en De Kleine Komedie, het kleinkunstthea-
ter bij uitstek, zich de fooi van 500.000 gulden moet laten afpakken", aldus
de cabaretier, die op eigen naam en rekening wil proberen de benodigde
500.000 gulden bij elkaar te krijgen. „Niemand kan die vijf ton vinden. Ik
heb vier jaar mavo en zeg dat ik binnen een paar dagen dat half miljoen
bij elkaar heb", aldus Van 't Hek in de advertentie.
Köhlerprijs voor
Judith Herzberg
AMSTERDAM (ANP) - De Charlot
te Köhlerprijs (25.000 gulden) voor
het beste Nederlandstalige toneel
stuk uit de afgelopen tien jaar is
toegekend aan Judith Herzberg. Ze
krijgt de prijs voor haar toneelstuk
'Leedvermaak'. Dit heeft de Stich
ting Charlotte Kohier bekend ge
maakt. Het is de eerste maal dat de
Charlotte Köhlerprijs wordt toege
kend. De prijsuitreiking is op 15
maart in de Kleine Komedie in Am
sterdam.
Judith Herzberg.
Theaterstaldng
R' dam voorbij
ROTTERDAM (ANP) - Het conflict
tussen de gemeente Rotterdam en
de ambtenarenbond AbvaKabo
over het aantal weekeinden dat het
personeel in de, bijna voltooide, ge
meentelijke schouwburg jaarlijks
moet werken is van de baan. De ge
meente en de bond bereikten giste
ren een compromis, dat dezelfde
dag is goedgekeurd door de leden
van de bond.
Hierdoor zijn stakingsacties van
de AbvaKabo in de gemeentelijke
theater/concert-complexen De
Doelen en Luxor van de baan.
Volgens het compromis krijgt
het theaterpersoneel 26 vrije zater
dagen en 26 vrije zondagen, waar
van er dit jaar achttien aaneenge
sloten zijn en daarna minimaal der
tien.
Drie ton voor
'Dansend Hart'
UTRECHT - De sponsoractie 'Drie
ton in dertig dagen', georganiseerd
door stichting 'Dansend Hart,
Werkplaats voor Theaterdans' uit
Utrecht met het doel het voormali
ge Utrechtse zwembad 'Ozebi' ge
schikt te maken als dansruimte, is
met goed resultaat afgesloten.
Sponsors hebben definitief twee
ton toegezegd aan het 'Dansend
Hart' en er is zicht op nog een ton.
'Dansend Hart' is een samenwer
kingsverband aangegaan met
Stichting Danscentrum Utrecht.
Beide organisaties hebben zich
verenigd in de 'Stichting Dans
OZEBI'. Deze stichting gaat de
plannen rond OZEBI verder ont
wikkelen en zal toewerken naar het
uiteindelijke doel: de vestiging van
het Nederlands Centrum voor Cho
reografie.
Architect Holt
(83) overleden
OVERVEEN (ANP) - De bekende
Nederlandse architect G.H.M. Holt
is zondag in zijn woonplaats Over-
veen overleden. Hij is 83 jaar ge
worden. Dit heeft zijn familie dins
dag meegedeeld.
Holt bouwde woningbouwpro
jecten door het hele land evenals
winkelcentra (Den Bosch en
Nijmegen), schouwburgen (Nijme
gen en Tilburg), bejaardencentra,
een kindertehuis en een kerk.
Samen met de architect B. Bij
voet maakte Holt het ontwerp voor
een operagebouw op het terrein
van de Oude RAI in de Ferdinand
Bolstraat in Amsterdam. Dat ope
ragebouw is nooit op die plek geko
men. Het plan van Holt werd later
overgenomen door diens schoon
zoon Cees Dam en ingepast in het
ontwerp van Holzbauer voor het
nieuwe stadhuis. Zo kwam het ge
combineerde ontwerp voor Stad
huis/Muziektheater aan het Water-
looplein in Amsterdam tot stand.
Cees Dam, die het gecombineerde
ontwerp uitwerkte is samen met
Holzbauer de bouwer van de Am
sterdamse Stopera.
1(1) The time of my life - B.
Medley J. Wames
2(2) Sign your name - Teren
ce Trent d'Arby
3 4) 1 think we're alone now -
Tiffany
4(3) Father figure - George
Michael
5(8) Hit mix - Fun Fun
6 (12) Angel eyes - Wet Wet Wet
7 (9) House arrest - Krush
8 (10) Max - Paolo Conte
9 (7) Heaven is a place on
earth - Belinda Carlisle
10 5) Turn back the clock -
Johnny Hates Jazz
11 (17) Get outta my dreams, get
into my car - Billy Ocean
12 6) Stuck on earth - Alf
13 (14) Hazy shade of winter -
Bangles
14 (18) I lie and I cheat - Won
Ton Ton
15 (20) Hungry eyes - Eric Car
lo (21) A little piece of heaven -
Godley Creme
17 (22) I want to be your man -
Roger
18 (33) When wil I be famous -
Bros
19 Rise to the occasion - Cli-
mie Fisher
20 (11) China in your hand -
T'Pau
21 (23)
22 (29)
23 (27)
24 (13)
25 (-)
26 (15)
27 (34)
28 (16)
29 (25)
30 (-)
Jingo - Jellybean
Girlfriend - Pebbles
Jos day - The Nits
Always on my mind - Pet
Shop Boys
Come into my life - Joyce
Sims
Tighten up - Wally Jump
jr.
I will survive - Gloria
Gaynor
Some guys have all the
luck - Maxi Priest
De hoofdman was knup-
peldik - Normaal
I can't help it - Bana-
narama
31 (19) Troy - Sinead O'Connor
32 (30) Sideshow - Wendy en Li-
33 (32) Kunnen wij hier over
nachten - De Deurzak
kers
34 Vanavond gaan we stap
pen - Arie Ribbens
35 Satellite - Hooters
36 Man in the mirror Mi
chael Jackson
37 (28) Is this love - Whitesnake
38 (24) Letter from America -
Proclaimers
39 (37) Happy with BarrylDat
had je nou niet - Barry
Hughes
40 (31) Ideal world - The Chris
tians
