'Als je gaat liggen voor
de heren, krijg je alles'
Klem tussen leger en drugs-mafia
Vluchtelingen in Paramaribo: krakers zonder recht
Eerste klap
in strijd om
Witte Huis
valt in Iowa
"Gereformeerden moeten weg uit oecumenische synode'
PAGINA 2
MAANDAG 8 FEBRUARI 1988
PARAMARIBO - Aan de rand van Paramaribo zijn in de
wijk Pontbuiten 153 in aanbouw zijnde volkswoningen ge
kraakt. Gedeeltelijk door wanhopige woningzoekenden,
die soms al tien jaar stonden ingeschreven bij de Dienst
Volkshuisvesting. Maar ook door evacués, zoals de bos
landcreolen genoemd worden die uit het binnenland ge
vlucht zijn naar de stad.
De krakers, voornamelijk vrouwen en kinderen, wonen
in huizen zonder ramen en deuren, zonder elektriciteit, wa
ter en toiletten. Het ministerie van sociale zaken en volks
huisvesting stuurt woningzoekenden met een officiële toe
wijzing naar de krakers. Dat heeft al een paar keer tot ruzie
geleid. Op een ander gekraakt project, Sofia's Lust, zijn al
schermutselingen geweest met politie en militairen. De be
woners van Pontbuiten wachten gelaten af. Omdat ze niets
hebben, is er ook niets te verliezen.
dichtgetimmerd, zo ziet Pontbui-
ten eruit als het Zuidafrikaanse So-
Weto. De meeste bewoners hebben
vroeger gezworven. Daardoor heb-
ben de meeste kinderen al ruim
een jaar onderwijs gemist.
"Zonder de hulp van de Pater
Aelbrinkstichting en de Evangeli
sche Broedergemeente waren we
niet meer in leven", zegt een
vrouw. De Bekker, directeur van
de katholieke stichting, vertelt dat
hij geen geld kan geven, maar wel
voedsel, kleding en beddegoed. Hij
weet dat de populaire bruine bo
nen uit Holland vaak doorverkocht
worden om aan geld te komen.
Vrijheid
door
Marie Annet van Grunsven
"Dit is alles", wijst een vrouw naar
wat keukengerei en een primitief
getimmerd bed. "Alles wat ik had
is verbrand, gestolen, kapotge
schoten". Ze komt uit Morakondre,
een van de bosnegerdorpen uit de
buurt van Moengo, waar de ge
vechten al eind '86 begonnen.
De mannen van Morakondre zijn
naar "de Franse kant", Frans
Guyana, gevlucht, omdat ze bang
waren opgepakt te worden in Para
maribo. De vrouwen en kinderen
vonden onderdak bij familie. Maar
het duurde te lang.
"Ik heb zelf zeven kinderen en de
tante bij wie ik inwoonde zes. Het
huis was te klein. De kinderen kre
gen ruzie en dat werd een pro
bleem", zegt de vrouw die als een
van de laatsten in Pontbuiten te
rechtkwam. Haar huis heeft nog
geen vloer: ze leeft op het zand.
Ook als de strijd tussen het natio
naal leger en het junglecommando
gestaakt wordt, wil ze niet terug
naar haar geboortedorp. "Ik heb
hier werk gevonden. Dus ik kan
naar de winkel om boodschappen
te kopen".
Een andere, oudere vrouw komt
uit Moengotapoe, het grote bosne
gerdorp waar in november '86
vrouwen en kinderen om het leven
kwamen tijdens een beschieting
van het nationaal leger. Ze werd ge
sommeerd binnen 24 uur het ge
bied te verlaten. Zes familieleden
werden doodgeschoten op de weg
naar Albina.
"We moesten rennen, het bos
in". Alleen haar schoenen kon ze
meenemen, en een kleine tas. "In
Moengotapoe had ze een mooi
huis", verduidelijkt de voorzitter
van het krakerscomité, "mooier
dan dit hier, met een koelkast, een
wasmachine en een gasfornuis. Nu
heeft ze niets meer".
Hier en daar is in Pontbuiten zoe
te cassave geplant en mais. De eer
ste krakers zitten er al vanaf vorig
jaar oktober. Volgende maand kan
voor de eerste keer geoogst wor
den, maar de bewoners zijn er niet
zeker van dat zij zelf de knollen uit
de grond zullen halen.
Het kale complex, met de wonin
gen precies in de rij, provisorisch
De Bekker vindt dat best. Hij is
allang blij dat de vluchtelingen in
Paramaribo iets van hun zelfstan
digheid behouden hebben. Mate
rieel staan ze er slecht voor. Maar
juist daardoor ziet hij velen nog
weieens terugkeren naar het bin
nenland. "Grotere problemen zul
len de evacués uit Frans Guyana
geven. Voeding, huisvesting en
veiligheid zijn daar goed geregeld.
Maar hun vrijheid zijn ze kwijt. Als
die mensen na onderhandelingen
naar Suriname komen, zullen ze in
Paramaribo nog beter verzorgd
willen worden".
Hij schat dat er in en rond Para
maribo 10.000 vluchtelingen wo
nen. De 9000 vluchtelingen uit
Guyana zullen daar nog bij komen.
Hij hoopt dat rituele reinigingen
van dorpen waar geen doden zijn
gevallen, genoeg vertrouwen zul
len geven om terug te keren. Want
dat moet volgens De Bekker:
"Zonder mensen krijg je geen ont
wikkeling in het binnenland".
Los van de vluchtelingen waren
er al 17.000 woningzoekenden in
Paramaribo. Het begin van de
bouw van de volkswoningen be
gon in de verkiezingstijd. Dat
maakt alles complexer. Bouterse's
NDP dacht in Pontbuiten over een
NDP-bolwerk te beschikken. Pre
mier Jules Wijdenbosch stelde re
gelmatig het Ressortbestuur daar
ten voorbeeld aan het gehele land.
De kleine (politieke) corruptie:
de eerste twintig krakers werden
gelegaliseerd omdat het NDP-pro-'
pagandisten waren. "Als je gaat lig
gen voor de heren krijg je alles",
verduidelijkt een jonge vrouw het
woningtoewijzingsbeleid.
'Bezetters'
Onder grote bijval stelt ze vast
dat het al begint bij de bode van het
ministerie van volkshuisvesting.
Toen ze om een afspraak met de di
recteur vroeg kreeg ze te horen:
"Gaan we uit vanavond schat?" De
voorzitter van het krakerscomité
komt zorgelijk tussenbeide. "We
moeten niet persoonlijk worden.
En we hebben helemaal geen con
flict met de overheid. We willen al
leen dat ons recht wordt gedaan".
De voorzitter spreekt ook liever
van 'bezetters' dan van 'krakers',
hij wacht op de komst van 'top
pers', leden van de Nationale As-
semblée die wellicht kunnen be
middelen. Op de vergadering ver
schijnt er een. De NDP'er Jeroe,
die gekozen is iri een van de oor
logsdistricten.
Na vijf minuten verdwijnt hij
weer met de boodschap dat beter
een Assemblée-lid van Het Front
kan spreken. Er blijken nog twee
boslandcreolen rond te hangen die
zitting hebben in de Assemblée.
Maar die worden zorgvuldig uit de
buurt van de journalist gehouden,
omdat men zich schaamt dat ze
geen Nederlands spreken.
De onvermijdelijke huiseigenaar
'van de overkant' meldt zich. "Die
mensen kunnen zich niet aanpas
sen", weet hij. "Er zijn zoveel wo
ningzoekenden, stadscreolen, Ja
vanen, hindoestanen, Chinezen.
Waarom gaan deze mensen niet
naar het bos? Daar zijn ze opge
groeid".
BOGOTA - Pantserwagens, tanks
en militairen hebben de straten be
zet. Tot in alle uithoeken van Co-,
lombia vinden razzia's plaats. Bur-
gelijke vrijheden en rechten zijn
opgeschort. Leger en politie heb
ben vrij spel. De nieuwsberichten
op radio en televisie worden gecen
sureerd.
door
Rob Sprenkels
Colombia is de moord op procu
reur-generaal Carlos Mauro Hoyos,
twee weken geleden, nog lang niet
te boven. De misdaad is in de
schoenen geschoven van de drugs-
mafia. Maar de genomen maatrege
len lijken vooral gericht tegen de
guerrilla, die de afgelopen maan
den blijk heeft gegeven van een
nieuwe opbloei. Dagelijks komt
het tot hevige botsingen tussen
troepen van het leger en het gewa
pende verzet.
Het onlangs door president Vri-
gilio Barco ondertekende veilig
heidsdecreet voorziet zelfs in ge
vangenisstraffen voor elke vorm
van sympathie voor terroristische
activiteiten. "De oorlog tegen de
opstandelingen is in volle gang", zo
verklaarde geleden generaal
Nelson Mejia Henao, de stafchef
van het Colombiaanse leger. Geen
woord over de drugs-mafia.
Waarom is de procureur-gene
raal vermoord, zo vraagt menig Co
lombiaan zich af. Zijn alle kogels in
zijn lichaam afkomstig uit de wa
pens van zijn ontvoerders? Is dit
echt het werk geweest van huurlin
gen in dienst van de drugs-mafia?
De geschiedenis lijkt zich te her
halen. In 1985 werd de Colom
biaanse minister van justitie,
Rodrigo Lara Bonilla, vermoord.
Hij verzette zich tegen Amerikaan
se druk om een uit 1979 daterend
uitleveringsverdrag te ratificeren.
Maar hij was ook in een luidruchti
ge polemiek gewikkeld met de
drugs-mafia. Deze beschuldigde de
minister ervan tienduizenden co
caine-dollars te hebben gebruikt
tijdens de verkiezingscampagne
van 1982.
De zes hoogste bazen van het
'Kartel van Medellin', dat verant
woordelijk is voor de smokkel van
drie-kwart van alle in de VS ge-
g, lieten de weduwe
van Lara Bonilla weten dat zij niets
te maken hadden gehad met de
moord op haar man. Maar de Co
lombiaanse autoriteiten beweer
den het tegendeel. De regering van
president Belisario Betancur greep
de moord op Lara Bonilla aan om
het verdrag met de VS door het
parlement drukken.
Omgekocht
De mafiosi zitten daarop niet te
wachten. "Liever een graf in Co
lombia, dan een proces in de Vere
nigde Staten", is een van hun
strijdkreten. De justitie in Colom
bia lijkt al gauw een oog dicht te
knijpen. Rechters worden omge
kocht of vermoord, ze kunnen zelf
kiezen.
De onder leiding van het 'Kartel
van Medellin' georganiseerde cam
pagne tegen de uitleveringen had
uiteindelijk succes. Vorig jaar be
sloot het Hoogste Gerechtshof dat
het omstreden verdrag "ongrond
wettelijk" was. Een dag later werd
Guillermo Cano, hoofdredakteur
en eigenaar van het gerenomeerde
dagblad 'El Tiempo' doorzeefd met
mitrailleurkogels.
Opnieuw beweerden de autori
teiten dat de drugs-mafia verant
woordelijk was voor de moord. Net
als bij de moord op Lara Bonilla
bleken de gevolgen vooral de
sastreus voor de mafiosi zelf. Op
nieuw ondertekende de president,
de net aan de macht gekomen Vir-
gilio Barco, het uitleveringsver
drag. Een van de grote bazen van
het Medellin-kartel, Carlos Lehder,
werd toevallig gearresteerd. Op het
ogenblik wordt hij berecht in het
Amerikaanse Miami.
De Evangelische Broedergemeente in Paramaribo deelt rijst uit c
voedsel doorverkocht om aan geld te komen.
x gevluchte boslandcreolen. Soms wordt het
Hoe is het mogelijk dat de uiterst
sluwe bazen van de Colombiaanse
drugs-handel zich opnieuw in de
luren hebben laten leggen? Er be
staan verschillende allianties met
het Colombiaanse leger. Zelfs de
regering-Barco is in zekere mate
aan drugs-handelaren verplicht:
met hun cocaine-dollars houden ze
de nationale economie op de been.
Ook de door Washington gespon-
serde anti-Sandinistische 'Contra's
hebben in het verleden de nodige
hulp van de Colombiaanse drugs-
mafia gekregen. Meer dan eens zijn
vliegtuigen van het 'Kartel vah Me
dellin' in de VS, na het uitladen van
de cocaine, volgestouwd met wa
pens voor de Contra's.
De mafiosi onderhouden goede
relaties met de Amerikaanse in
lichtingendienst CIA. Tegelijker
tijd zijn ze ook bevriend met de
guerrilla-groepen in eigen land en
functionarissen van het Sandinisti-
sche bewind in Nicaragua en ze
zouden zelfs welkom zijn op Cuba.
Ongehinderd
Een half jaar geleden zette het
Hoogste Gerechtshof opnieuw een
streep door het uitleveringsver
drag. Eind vorig jaar kon een van
de opperbazen van de mafia, Jorge
Luis Ochoa, ongehinderd de ge
vangenis verlaten. Felle protesten
uit Washington waren het gevolg
en koortsachtige pogingen van de
regering-Barco om een nieuwe ma
nier te vinden voor het uitleveren
van de mafiosi. Met de moord op
procureur-generaal Carlos Mauro
Hoyos is die mogelijkheid er. Voor
de zoveelste keer.
WASHINGTON - Oppervlakkig
beschouwd zou er voor de man
nen die straks de Amerikaanse
president Reagan willen opvol
gen, weinig reden moeten zijn
om de staat Iowa serieus te ne
men. Met zijn 2,8 miljoen inwo
ners is het om te beginnen een
niet erg bevolkingsrijke staat. De
politici hoeven zich, nog steeds
oppervlakkig beschouwd, niet
erg druk te maken over de voor
verkiezingen die vandaag in Io
wa worden gehouden: hooguit
drie procent van het electoraat
zal de bittere kou trotseren om
mee te doen.
door
Henk Dam
Bovendien, de verkiezingen in
Iowa worden gehouden in de
vorm van 'caucus'-bijeenkom-
sten, lokale partijvergaderingen.
Op de keeper beschouwd zijn dat
geen echte geheime verkiezin
gen. Bij de Democraten bijvoor
beeld worden de kandidaten
aangewezen door middel van
handopsteken. De caucus-verga-
deringen zijn verder niet meer
dan een allereerste stap naar de
aanwijzing van gedelegeerden
voor de nationale conventies van
de Democraten en de Republi
keinen die in de zomer de presi
dentskeus van de partij zullen
bepalen.
Pas drie rondes verder zal Io
wa die gedelegeerden aanwijzen.
De Republikeinen beschpuwen
de eerste voorronde van-vandaag
zelfs als zó voorlopig dat de uit
slag als niet-bindend wordt be
schouwd. Vroeger was er niet
eens een officiële uitslag. Alleen
terwille van de media wordt er
nu een samengesteld.
Platgelopen
Waarom is de 'caucus' van Io
wa dan zo belangrijk? Waarom
hebben sommigen van de der
tien presidentskandidaten nu al
maandenlang de deuren van de
potentiële kiezers in Iowa platge
lopen? Waarom hebben ze er mil
joenen uitgegeven? En waarom
zullen er de komende dagen ze
ker 2500 journalisten uit naar
schatting twintig landen naar Io-
daar, onder
omstandigheden die men het
best als polair kan omschrijven,
bibberend de verkiezingen te
volgen?
Het enige antwoord is: de
voorronde in Iowa is de eerste
gelegenheid waarbij alle kandi
daten van beide partijen hun
krachten kunnen meten. Alleen
in de staat Michigan is al een cau
cus gehouden, maar die was uit
sluitend voor de Republikeinse
kandidaten, en dan nog een klein
deel onder hen.
Door stom toeval is het Iowa
dat sinds 1972 de eerste voorron
de van de presidentsverkiezin
gen organiseert. Tot dat jaar was
de staat New Hampshire altijd de
eerste graadmeter. Nog altijd zijn
de voorverkiezingen in New
Hampshire ook van groot be
lang. Het zijn de eerste echte
voorverkiezingen (geen caucus),
waaraan gauw twintig procent
van het electoraat zal meedoen.
Maar in Iowa winnen, wordt
nu even belangrijk geacht als
New Hampshire veroveren. Dat
is het geval sinds 1976, toen zeke
re Jimmy Carter, een tot dan toe'
volkomen onbekende
pindaboer, Iowa op zijn naam
schreef met niet meer dan 27,6
procent van de stemmen. Hij
stond direct in het brandpunt
van de belangstelling, en werd
uiteindelijk tot president geko-
Peilingen
Sindsdien heeft Iowa verge
lijkbare politieke aardverschui
vingen opgeleverd. In 1980 bij
voorbeeld kreeg aan de Republi
keinse kant George Bush twee
procent meer stemmen dan
Reagan. Daardoor schoot hij in
New Hampshire in de peilingen
in vijf dagen tijds met 25 procent
omhoog. En in 1984 wist de onbe
kende Gary Hart bij de Democra
ten als tweede, na de onaantast
baar geachte Walter. Mondale, te
eindigen. Iedereen had tot dan
toe gedacht dat ex-astronaut en
senator John Glenn Mondales
voornaamste uitdager zou wor
den. In New Hampshire schoot
Hart vervolgens in de peilingen
met achttien procent omhoog,
terwijl Glenn negen procent
moest inleveren. Na de voorver
kiezing van New Hampshire kon
Glenn het dan ook verder wel
vergeten.
Elke gegadigde voor het Witte
Huis hoopt in Iowa te winnen of
in ieder geval door de media als
winnaar te worden aangewezen.
Dat is echter niet automatisch
hetzelfde. Op dit moment staat
senator Bob Dole aan de Repu
blikeinse kant bovenaan in de
peilingen. Bij de Democraten
gaat het om de rossige afgevaar
digde Richard Gephardt. Als die
vandaag inderdaad winnen, dan
sal dat hen natuurlijk geen
kwaad doen.
Maar stel nu eens dat bij de Re
publikeinen de oer-conservatie-
ve Jack Kemp als onverwacht
sterke derde (na Dole en Bush)
eindigt? En stel dat bij de Demo
craten de nu in de peilingen
haast niet voorkomende Bruce
Babbitt bijvoorbeeld tweede of
derde weet te worden? Dan zijn
Kemp en Babbitt ineens dege
nen, die in de schijnwerper van
de publiciteit komen te staan.
Wijsheid
De nu algemeen aanvaarde po
litieke wijsheid luidt, dat de win
naars van Iowa, New Hampshire
en Super Tuesday (de voorver
kiezingen van 8 maart in zestien
zuidelijke staten) de twee, hoog
uit drie mannen in beide partijen
opleveren uit wie de twee defini
tieve presidentskandidaten zul
len voortkomen.
Het is daarom dat iemand als
Richard Gephardt nu al 140 da
gen lang campagne in Iowa aan
het voeren is. Hij is afkomstig uit
de buurstaat Missouri en heeft
terecht de berekening gemaakt:
als ik in Iowa niet win, kan ik er
wel mee ophouden. Bij de Demo
craten gelden voor Bruce Bab
bitt en Paul Simon vergelijkbare
verhalen. Michael Dukakis kan
zich veroorloven het in Iowa
minder goed te doen, omdat hij
vrijwel zeker in New Hampshire
(zijn buurstaat) gaat winnen.
Albert Gore heeft in Iowa nau
welijks campagne gevoerd, om
dat deze uit de zuidelijke staat
Tennessee afkomstige Democra
tische senator al zijn kaarten op
Super Tuesday heeft gezet. De
toekomst zal leren of deze moe
dige strategie ook verstandig is.
Bij de Republikeinen moeten
met name Pete du Pont en Jack
Kemp het goed doen, willen ze
nog een beetje in beeld blijven.
Dole moet in Iowa van Bush win
nen, wil hij zijn geloofwaardig
heid als Republikeins kandidaat
behouden. Bush namelijk heeft
nu de beste kansen in New
Hampshire en zeker ook op een
overwinning op Super Tuesday.
Republikein Bob Dole (foto
De delegatie van de Christelij
ke Gereformeerde Kerken in Ne
derland naar de algemene verga
dering van de Gereformeerde
Oecumenische Synode (GOS) in
Harare (Zimbabwe) heeft de op
dracht, het vertrek van de Gere
formeerde Kerken in Nederland
uit deze synode aan de orde te
stellen.
De synode komt bijeen van 31
mei tot 10 juni. De afgevaardig
den van de Christelijke Gerefor
meerde Kerken zijn dr. W. H. Ve-
lema, hoogleraar ethiek aan de
theologische universiteit in
Apeldoorn, ds. J. Westerink uit
Bunschoten, ds. K. Boersma uit
Rotterdam en ds. J. C. L. Starre-
veld uit Kampen. De eerste drie
zaten ook al in de delegatie naar
de vorige oecumenische synode
(Chicago, 1984). Starreveld is
nieuw.
Volgens de christelijke gere
formeerde synode is het lidmaat
schap van de Gereformeerde
Kerken in Nederland onverenig
baar geworden met de grondslag
van de oecumenische synode.
Vooral de opvattingen in deze
kerken over homoseksualiteit en
over het gezag van de bijbel stui
ten bij de christelijke gerefor
meerden nazaten van de Af
scheiding van 1834 op onover
komelijke bezwaren. Boersma
zag in Chicago een voorstel aan
genomen waarin de gerefor
meerden werd gevraagd hun op
roep aan de plaatselijke gemeen
ten om homoseksuelen tot
avondmaal en ambten toe te la
ten in te trekken of anders de oe
cumenische synode te verlaten.
Mochten de Gereformeerde
Kerken toch lid blijven, dein zul
len de christelijke gereformeer
den de oecumenische synode
hoogstwaarschijnlijk verlaten op
om andere manier uitdrukking
te geven aan hun oecumenische
opdracht.
De Evangelische Kerk in
Duitsland zal niet voor vrijlating
van de twee van Breda pleiten.
Zolang er in Nederland nog zo
veel mensen leven die onder de
gruwelijkheden van het nazi-be
wind hebben geleden, is er voor
dit uiterst moeilijke probleem
geen oplossing te verwachten.
De Duitse kerk respecteert dit
standpunt.
Klaus Kremkau, stafmedewer
ker van de Evangelische Kerk
Duitsland voor buitenlandse be
trekkingen, verklaarde dat op
een persconferentie in Soester-
berg na gesprekken tussen West-
duitse en Nederlandse kerklei
ders over brandende kwesties.
De twee van Breda waren daarbij
overigens niet ter sprake geko-
Fischer (86) en Aus der Fünten
(78) werden indertijd ter dood
veroordeeld wegens hun aandeel
in de arrestatie en deportatievan
Nederlandse joden. Die
doodstraf werd later omgezet in
levenslang. Gewoonlijk worden
tot levenslang veroordeelden na
vijftien jaar vrijgelaten.
Minister Korthals Altes van
justitie zei vorige week nog te
genover het weekblad 'De Tijd',
dat hij de emoties die een discus
sie over dit onderwerp bij oor-
logs- en verzetsslachtoffers op
roept, wil ontzien. De voorzitter
van het Nederlands-Israëlitisch
Kerkgenootschap, toonde zich
toen zeer ingenomen met dit
standpunt.
De delegaties van de Neder
landse en Westduitse kerken
kwamen niet dichter tot elkaar
wat betreft economische straf
maatregelen tegen Zuidafrika.
Voorzitter dr. D. C. Mulder van
de Raad van Kerken: "Wij als
raad en enkele lid-kerken zien in
zulke maatregelen een laatste
middel om op geweldloze manier
een eind te maken aan de apart
heid. In de Bondsrepubliek
schatten de kerken deze zaak an
ders".
Volgens bisschop Karlheinz
Stoll van de Evangelische Kerk
in Duitsland vindt zijn kerk 'al
omvattende sancties' niet raad
zaam. "Economische druk kan
alleen nuttig zijan als deze ge
richt wordt toegepast. Het doel
moet niet zijn de Zuidafrikaanse
economie te treffen". De Duitse
kerk ziet in sancties ook geen ge
schikt 'kerkelijk middel'.
Naast de al bestaande jonge
rendag en familiedag begint de
Evangelische Omroep nu met
een jaarlijks terugkerende ont
moetingsdag voor vrouwen. De
eerste is op zaterdag 9 april in 'De
Doelen' in Rotterdam.
Er komt een informatiemarkt
waarop ten minste vijftig christe
lijke vrouwenorganisaties zich
presenteren. Het thema van deze
dag is: 'Als je eens wist...'. Opzet
is, veel aandacht te geven aan de
plaats van de vrouw in de wereld.
'Mariënburg'. 'Gedaante
verandering van de kerk ter
plaatse' is het motto van het lan
delijke congres van de vereni
ging 'Mariënburg' op zaterdag 5
maart in Rotterdam (Prinsen
kerk, Schepenstraat 69). De Ma-
riënburg-vereniging is een basis
beweging van kritische rooms-
katholieken met ruim 6000 le
den.
Het congres begint om half 11
en eindigt om 4 uur.
"Bij welke parochie je hoorde,
was vroeger strikt geografisch
bepaald. De grenzen waren op de
plattegrond ingetekend. Heel
rooms-katholiek Nederland was
toen in zo'n 1800 stukjes verka
veld, en iedere gelovige wist pre
cies waar hij in dat stramien het
eigen plaatsje had".
"Tal van factoren hebben dat
patroon grondig gewijzigd", con
stateert de vereniging in een toe
lichting bij het congres. "Gelovi
gen gaan lang niet altijd meer
naar de eigen parochiekerk.
Maar ook het karakter van het
parochieverband is totaal veran
derd. De oude verenigingen zijn
vrijwel geheel verdwenen. Leer-
en bezinningsgroepen zijn er
voor in de plaats gekomen en le
ken hebben verantwoordelijkhe
den op zich genomen voor de
gang van zaken in een parochie,
waarbij ze ook weer niet gebon
den zijn aan de parochie waartoe
ze territoriaal behoren".
Over die ontwikkelingen aan
de basis gaat het jaarcongres van
de Mariënburg-vereniging voor
namelijk. Het wordt om half 4 be
sloten met een gebedsdienst. Op
5 maart dus in Rotterdam.
Pastor. In het Drentse Peize
kan voor de vervulling van een
aanstaande predikantsvacature
ook een rooms-katholiek pastor
•solliciteren. De kerk in dit dorp
oorspronkelijk een hervormde
gemeente presenteert zich als
een 'oecumenische gemeente op
basis van een hervormd-gerefor-
meerde federatie'.
Ze zoekt een pastor "om sa
men met ons de hoop levend te
houden". Uit de advertentie:
"Wij willen een mondige, leven
de gemeënte zijn, die met durf en
creativiteit haar weg wil vervol
gen en uitdiepen". Gezien het ka
rakter van de gemeente is het
niet noodzakelijk dat de predi-
kant(e) hervormd is. Ook een ge
reformeerd predikant(e) kan sol
liciteren. En een rooms-katho
liek pastor eveneens.
Beroepen. Hervormde Kerk:
beroepen te Wissenkerke (Z.)
kandidaat mevrouw C. den Boon
Utrecht, te Harderwijk C. J. van
der Plas Zwijndrecht; aangeno
men naar Pijnacker R. Holwerda
Apeldoorn, naar Elburg J. Blok
Ridderkerk, naar Katwijk aan
Zee C. van der Berg Leerbroek;
bedankt voor Oostwold (Old-
ambt) H. Mast De Lier.
Gereformeerde Kerken: aan
genomen naar Veenendaal (deel
werk) voor pastoraat in verpleeg
huis 'De Meent' K. J. Arwert al
daar (blijft ook predikant voor
deelwerk in Veenendaal), naar
Drachten voor ziekenhuispasto
raat L. J. Bouma Wierden, naar
Ermelo J. S. Koops Bergam
bacht; beroepen te Nijensleek
(Dr.) W. Wjjbenga Sneek (laatste
lijk predikant in Sint Jacobipa-
rochie).
