Aan pure flamenco valt
nu weinig te verdienen
'Wie is hier nu werkelijk krankzinnig?'
PODIUMBUK
Trouw aan tradities is er bijna niet meer bij
Piano-vioolduo:
perfecte balans
DINSDAG 2 FEBRUARI 1988
PAGINA 19
Redactie Pieter C. Rosier
LEIDEN- Margreet Dolman,
Harry Sacksioni, Hamlet,
Edward de Tweede, Hendrik
de Vijfde en Fiesta Gitana. Zo
maar een greep uit het gevari
eerde programma-aanbod van
de Leidse theaters in deze
week.
Edward II
De theaterwerkplaats InDe-
pendance in Arnhem heeft als
nieuwe produktie het konings
drama 'Edward II'van Christop
her Marlowe, een tijdgenoot en
rivaal van Shakespeare, uitge
bracht. In een regie van Peter
Zonneveld spelen zes acteurs
achttien personages in 52 elkaar
snel opvolgende scènes. De voor
stelling is op woensdag- en don
derdagavond in het LAK-theater
te zien.
InDependance biedt theater
makers gelegenheid vorm te ge
ven aan eigen ideeën, die door
het experimentele of onderzoe
kende karakter nog niet elders
zijn te verwezenlijken. In het ge
kozen drama gaat het niet om de
ontwikkeling van de karakters
van mensen, maar om die van de
gebeurtenissen, waarin vorsten
tot gewone mensen en mensen tot
beesten worden.
In de stukken van Marlowe is
seksualiteit een gegeven, geen
probleem. In 'Edward II' ver
zaakt de koning zijn plicht als
vorst en geeft hij voorrang aan
de liefde voor zijn minnaar. De
leden van het hof rekenen af met
dit afwijkende gedrag grijpen
hun kansen om hun positie te ver
beteren. Het stuk toont hoe de me
chanismen van de macht door al
le intriges worden ontregeld.
Paul Clark
De van oorsprong Engelse Paid
Clark behoort tot de niet zo bij
zonder grote groep mime-theater-
makers van ons land. Hoewel
zijn ideeën uit het werkelijke le
ven voortspruiten, zijn zijn asso
ciaties dikwijls verrassend. In
'Time and the Man', welke pro
duktie vrijdag- en zaterdag
avond in het LAK is te zien, speelt
hij iemand, die door een histo
risch toeval onsterfelijk is gewor
den.
In 1582 veranderde paus Gre-
goriusXUI de kalender. Hij hield
tien dagen over die hij in zijn
jaartelling niet kwijt kon. Daar
om sloeg hij ze over met als gevolg
dat de periode van vijf tot en met
veertien oktober van genoemd
jaar in de prullenbak verdween.
Voor mensen die juist in die pe
riode zouden sterven een buiten
kansje, zij immers gingen niet
dood.
Maar na ruim vierhonderd
jaar leven heeft Paul Clark er
wel genoeg van. Al eeuwen cor
respondeert hij met de verant
woordelijke autoriteiten om zijn
sterfdatum terug te krijgen. En
om de tijd de doden fungeert hij
als sprekende klok. Hoe dit alles
afloopt, we verklappen het nog
maar even niet.
Roodkapjes tante
Renée Schouwenberg brengt
zondagmiddag als kindervoor
stelling 'De tante van Roodkapje'
in het LAK-theater.''Het gaat om
een vrije bewerking van het klas
sieke sprookje. Juffrouw Jansen,
zo heet Roodkapjes tante, reist,
overbezorgd als ze is, stad en
land af om haar nichtje te behoe
den voor het kwaad. Roodkapje
echter is niet altijd even blij met
die overdreven aandacht van
haar tante. Een voorstelling met
muziek, zang en dans voor kinde
ren van zes tot twaalf jaar.
Toneel en dans
De Leidse Schouwburg biedt
deze week, afgezien van een al
eerder aangekondigd optreden
vanavond van Paul Haenen, een
reeks van voorstellingen op het
gebied toneel, muziek en dans.
Zo is er woensdagavond een re
cital door de gitarist Harry
Sacksioni, een opvoering van
Shakespeares 'Hamlet', ineen be
werking van Kavel Kohout, door
het Vlaamse Raamtheater op
donderdagavond, een voorstel
ling van (de laatste) Fiesta Gita
na op vrijdagmiddag (in het ka
der van de serie Theater Over
dag) en op vrijdagavond, een op
treden van de juniorengroep van
het Nederlands Danstheater met
werk van Philip Taylor (Strictly
Business), Linda Rabin (Dark si
de of the light) en Hans van Ma
nen (Wet Desert) op zaterdag
avond en een opvoering door de
Groep Gertrud-D van Pirandel
lo's 'Hendrik IV' met Ramses
Shaffy in de titelrol. Artikelen
die verband houden met Fiesta
Gitana en met 'Hendrik IV'
staan hieronder afgedrukt.
Midzom erdagdro om
'Midzomerdagdroom' is de titel
van de nieuwe produktie van de
Leidse toneelgroep Imperium. Er
zullen van deze door Marja Kop-
pejan geregisseerde produktie
voorstellingen worden gegeven
in het Microtheater op 5, 6,12, 13,
19, 20, 26, 27 februari en op 4 en 5
maart.
De oorspronkelijke titel van het
stuk is 'Rocket to the moon', in de
jaren dertig geschreven door de
Amerikaan Clifford Odetts. Im
perium heeft het stuk niet in de
oorspronkelijke specifieke perio
de geplaatst. Integendeel, tijdens
een hete zomer, in de wachtka
mer van een tandartsenpraktijk
proberen mensen van deze tijd
hun dromen te verwezenlijken.
Ze maken ruzie, bekennen hun
dromen en geheimen en hunkeren
naar liefde. Hierin worden ze
voortdurend geconfronteerd met
hn beperkte mogelijkheden. Ze
moeten kiezen zonder een werke
lijke keuze te hebben.
Paul Haenen, vanavond in de Leidse Schouwburg. Fjesta Gitana vrijdag tweemaal in schouwburg. Prt
(foto Carel van Riemsdijk)
SEVILL,A/LEIDEN - Dit
jaar is het (voorlopig?) voor
het laatst dat Fiesta Gitana,
het flamencofeest dat gedu
rende vele seizoenen door
de onlangs overleden Haag
se impressario H.J. de Silva
werd georganiseerd, op de
planken komt.
Een treurige ontwikke
ling, niet alleen voor de fla
menco-minnend Nederland
(al was er de laatste jaren
onder de 'aficionados' nogal
wat kritiek op de kwaliteit),
maar zeker ook voor de ar
tiesten, die het werken in
Nederland altijd als zeer
prettig hebben ervaren. In
Sevilla lopen vele flamenco
artiesten rond, die er prat op
gaan voor Da Silva in Ne
derland te hebben gewerkt.
Ze zijn doorgaans bijzonder
te spreken over hun erva
ringen en sommigen hopen
nog eens in ons land te kun
nen werken.
door
Wendelien Voogd
Wat heeft Nederland toch te bie
den, dat het bij flamenco-arties
ten zo in trek is? Flamenco-ar
tiesten zijn niet direkt ipensen
die behoefte hebben de wereld
rond te reizen om hun kunsten te
vertonen. Andalucia is immers
de enige juiste voedingsbodem
waar flamenco kan gedijen. In
Andalucia liggen de wortels, de
traditie en alleen Andalucia kent
het publiek dat sabe sentir, dat
"weet te voelen", dat de teksten
begrijpt en weet te reageren op
de kwetsbare expressie van de
artiest. Dit één zijn met het pu
bliek is essentieel voor flamenco.
Wat drijft de flamenco-artiest
dan in hemelsnaam naar dit kou
de kikkerland? Het klimaat,
noch de poëtische inslag van de
Nederlanders kan deze culturele
migratie verklaren; de oorzaak is
gelegen in het feit dat Andalucia
niet in staat is zijn artiesten een
redelijk bestaan te bieden.
Met de werkgelegenheid, ar
beidsomstandigheden en het cul
turele klimaat is het in Andalucia
droevig gesteld. Vooral de winter
is een moeilijke periode voor veel
artiesten. De meeste tablaos, de
flamenco-theatertjes, sluiten, en
het festivalseizoen, dat van mei
tot september loopt, is afgelopen.
Wie in deze periode werk vindt'in
een gerenommeerde tablao in de
grote stad, in Sevilla of in Madrid,
mag van geluk spreken. De mees
ten moeten zich tevreden stellen
met een betrekking in een
schreeuwerige sala de fiesta waar
avond na avond het publiek moet
worden vermaakt met rumbas en
sevillanas, voor de flamenco-ar
tiest niet direkt de meest interes
sante flamenco-stijlen.
Overigens is flamenco als pro
fessie, als belangrijkste bron van
inkomsten, een verschijnsel dat
pas deze eeuw is ontstaan. Voor
die tijd was flamenco niet meer
dan een sporadische bijverdien
ste en had men in de eerste-plaats
één of meer wisselende baantjes;
als dagloner op de grote landgoe
deren, als markthandelaar, smid,
ketellapper of als paardenhande
laar. Maar op feestdagen en jaar
markten trok men er op uit om
met flamenco de beurs wat te
spekken. Daarnaast kon het
voorkomen dat men "geroepen"
werd-om tegen een vergoeding
een senorito, een hereboer, op
zijn boerderij te vermaken. Der
gelijke juergas, flamenco-fees
ten, konden soms wel twee, drie
dagen voortduren. Vooral tijdens
de regentijd of in het wintersei
zoen als er op het land toch niet
gewerkt kon worden, maakten
artiesten aangenaam van de gele
genheid gebruik om wat geld te
verdienen. Niet zelden waren
ook prostituees bij dit soort feest
jes van de partij en daarmee werd
de indruk gewekt dat flamenco
een zedeloos en immoreel ver
maak was, hetgeen later de auto
riteiten ertoe deed besluiten het
organiseren van flamenco-juer-
gas zo goed als onmogelijk te ma
ken.
Aan het einde van de negen
tiende, begin twintigste eeuw
verplaatste de flamenco zich naar
de stad, naar de café-cantantes,
de eerste flamenco-theatertjes,
die meestal in de rosse buurten
waren gelegen. Er ontstond in
eens een enorme vraag naar fla
menco-artiesten; niet in de eerste
plaats voor op de podia, maar
vooral voor in de 'bijkamertjes'
van de café's, waar senoritos en
romantische intellectuelen onge
stoord hun wilde juergas konden
houden; alleen hoeren en flamen
co-artiesten waren welkom.
Overmatig drankgebruik leidde
soms tot vechtpartijen. Het zou
niet lang duren voordat, onder
druk van de autoriteiten, de bij
kamertjes gesloten werden en er
mededelingen in de café's ver
schenen waarin het verboden
werd om te zingen.
Later, in de jaren dertig en
veertig werd een fenomeen po
pulair, dat in de rest van Europa
reeds enorm was aangeslagen; de
Amerikaanse Music-Hall, de
Franse Folies-Bergère en de
Duitse Kursaal. In de Spaanse
versie werd flamenco geserveerd
naast de 'can-can', de 'bolero' en
de 'claquet'. Het moet in deze tijd
zijn geweest dat het flamenco-
impressariaat van Pulpon, tegen
woordig een machtig familiebe
drijf, begon te opereren. Pulpon
zat op een goudmijn; het waren
de jaren na de burgeroorlog; de
mensen leden honger en er was
veel werkloosheid; reden genoeg
voor zigeuner-artiesten om zich
aan een contract te onderwerpen,
hoe vernederend zij het werken
in een dergelijke onvrije situatie
ook vonden, maar in dit geval
overtrof de noodzaak de schaam
te. Tegelijkertijd steeg de belang
stelling voor flamenco, dat wil
zeggen de toeristische versie, ge
staag.
Vanaf de jaren vijftig en zestig
tot op de dag van vandaag is de
werkloosheid onder de laagste
klasse van de bevolking alleen
maar toegenomen; de behoefte
aan landarbeiders verminderde,
omdat machines rendabeler ble
ken dan mensen en ketellappers,
smeden, ijzerwerker? en paar
denhandelaren verdwenen uit
het Andalusische straatbeeld. De
recente toetreding van Spanje tot
de EEG heeft de situatie er niet
beter op gemaakt. Steeds meer
mensen zoeken hun heil in de fla
menco, omdat men denkt dat die
nog perspectieven biedt. Inder
daad verdienen flamenco-arties
ten niet slecht, maar om über
haupt iets te verdienen moet men
eerst tot het circuit van Pulpon
zijn doorgedrongen, want daar
buiten is nagenoeg geen werk.
Zijn bedrijf heeft de hele flamen
co-markt onder controle; alle fla
menco-festivals (en dat zijn er
nogal wat), alle tablaos, vrijwel
alle penas flamencas (flamenco-
verenigingen) tot en met theaters
in Japan, werken samen met
Pulpon. Zonder een contract bij
Pulpon kan een flamenco-artiest
De flamenco van de jaren tach
tig is verworden tot een commer
cieel produkt, dat verkocht moet
worden. Het moet lekker in het
gehoor liggen en niet te moeilijk
zijn en daarbij wordt veel reke
ning gehouden met de buiten
landse markt, die flamenco voor
namelijk kent in de persoon van
Paco de Lucia; virtuoze gitaarso
lo's met een jazzy sausje. Gitaris
ten, die tegenwoordig niet min
stens een aantal facetas (melodie
ën) van Paco de Lucia kennen,
zijn commercieel niet interes
sant. Zangers proberen zoveel
mogelijk de stijl van Camaron de
la Isla na te bootsen; zijn zang is
razend populair en daarom erg
lucratief. Het aantal zangers, gita
risten en danseressen is veel te
groot vergeleken met de hoeveel
heid werk en de concurrentie is
daarom moordend. Iedereen pro
beert zich op zijn of haar manier
in de markt te prijzen en daarbij
wordt dankbaar gebruik ge
maakt van de mythen, die er over
flamenco in omloop zijn: zigeu
ners zwaaien met hun identiteits
bewijs om aan te tonen dat ze
puur zigeunerbloed hebben en
daarom als enigen de echte, pure
flamenco vertolken. Het zijn ech
ter vaak dezelfde zigeuners, die
zonder veel gewetensbezwaren
de stap maken naar de cancion
espanola, het Spaanse lied, dat
veel lucratiever blijkt te zijn. Het
is moeilijk, zo niet onmogelijk
om in deze tijd de tradities trouw
te blijven en niet aan de wensen
van het publiek toe te geven. Fla
menco Puro is een luxe, die de
meesten zich niet meer kunnen
veroorloven.
In tegenstelling tot wat men
zou vermoeden, is het juist de fla
menco uit de dorpen, met de lo
kale tradities, die het meest on
der de laatste ontwikkelingen te
lijden heeft gehad. Morón de la
Frontera is een dorp in de buurt
k Eén vande vele café-cantantes in vervallen staat.
van Sevilla, met voorheen een be
langrijke flamenco-traditie. De
artiesten zijn sinds een paar jaar
bijna allemaal vertrokken naar
Sevilla of naar Madrid, omdat er
in Moron geen geld meer te ver
dienen is. De senoritos organise
ren geen juergas meer; ze kijken
naar de televisie en gaan voor
hun dosis flamenco naar de plaat
selijke pena. De gemeente heeft
het te druk met andere dingen en
laat de organisatie van het jaar
lijkse festival over aan Pulpon,
waar de meeste lokale artiesten
niet bij aangesloten zijn, omdat
hun traditionele stijl commer
cieel niet interessant genoeg is.
Juana, vroeger een veelbelo
vende danseres en winnares van
belangrijke concoursen, woont
nu in Sevilla en treedt elke avond
op in een tablao, waar ze een
groep toeristen bezighoudt.
Daarnaast geeft ze dansles aan
Japanse meisjes. Haar traditione
le, rauwe stijl van dansen heeft ze
opgegeven, omdat het publiek
liever vliegensvlug voetenwerk
en ratelende castagnetten ziet.
Dieguito, net zoals Juana een telg
uit een traditioneel flamencoge
zin, probeerde tevergeefs in Se
villa een contract te krijgen bij
Pulpon. Dieguito's oom echter,
eveneens artiest, stond reeds bij
Pulpon bekend als een lastig en
niet-meegaand persoon en dien
tengevolge werd Dieguito een
contract geweigerd. Onverrich
ter zake keerde Dieguito terug
naar Morón. Het afgelopen jaar
heeft de gemeente van Morón
welgeteld één concert voor Dieg
uito georganiseerd. Hij leeft nu
van de bijstand en beraamt zich
op de toekomst: Ander werk?
Dieguito heeft nooit een ander
vak geleerd dan gitaar spelen. Hij
denkt er nu over om zijn geluk te
beproeven in een ander land; Ne
derland wellicht
Concert R.O.
LEIDEN- Het Residentie-Orkest
geeft in het kader van de meester-
serie van K&O vrijdagavond een
concert in de Leidse Stadsgehoor
zaal. Het concert zal niet worden
geleid door Hans Vonk, maar door
de Italiaanse dirigent Gaetano
Delogu. Solist in het Pianoconcert
KV 503 van Mozart zal zijn de West
duitser Christian Zacharias. Het
programma vermeldt voorts de Ou
verture 'Der Schauspieldirektor',
eveneens van Mozart. Na de pauze
wordt de befaamde Sheherazade
opus 35 van Rimski Korsakov ten
gehore gebracht.
Regisseuse Trudy Derksen over 'Hendrik IV
TERNEUZEN - Na vele
jaren bij tal van gezelschappen te
hebben gespeeld, vond de actri
ce Trudy Derksen het tijd wor
den haar eigen ideeën te gaan
ontwikkelen. Om dat te kunnen
realiseren richtte zij 'Groep Ger-
trud-D' op, een groep die per pro
duktie spelers aantrekt.
door
Frans Doeleman
Gertrud-D is inmiddels al aan
de derde produktie toe. Momen
teel trekt men door het land met
'Hendrik IV' van Luigi Pirandel
lo. Trudy Derksen tekende voor
de regie en en koos Ramses Shaf
fy (54) voor de titelrol.
"Ramses, van huis uit acteur,
is buitengewoon geschikt voor
de hoofdrol", oordeelt Trudy,
"want ik zocht een doorleefd ie
mand met levenservaring. Hij
was de eerste aan wie ik dacht.
Toen ik hem sprak, bleek hij
Hendrik IV een fantastische rol
te vinden. Als jongeman van te
gen de twintig zag hij de vertol
king door Ko van Dijk. Hij ging
vier keer naar het stuk kijken,
omdat hij zo geweldig onder de
indruk was. Natuurlijk is Ram
ses wel eerst geweest om zich
een idee van mijn voorstellingen
te vormen, maar daar was hij zeer
over te spreken. Ik heb buitenge
woon goed met hem samenge
werkt".
Uit sommige recensies komt
de suggestie naar voren, dat
Ramses min of meer zijn eigen
gang is gegaan, maar dat wil
Trudy krachtig ontzenuwen:
"Als ze Ramses goed vinden,
staat in de kritieken, dat hij zich
dan waarschijnlijk thuis heeft
voorbereid. Nou, dat is totaal
niet aan de orde. In een interview
heeft Ramses duidelijk gesteld:
'Ik heb in mijn leven altijd een
hekel gehad aan repeteren, be
halve deze keer. Voor het eerst
heb ik het heel graag gedaan en
dat komt omdat ik een 'absolute'
samenwerking heb gehad met
Trudy'. Dat zijn zijn eigen woor
den. Het idee dat Ramses thuis
aan de voorstelling werkte en ik
met de rest is natuurlijk onzin".
Ramses zet een heel menselij
ke Hendrik IV neer. De andere
personages zijn meer karikatu
ren. "Men denkt dat dat per on
geluk is", moppert Trudy Der
ksen, "maar het is een heel be
wuste keuze. De inhoud van
'Hendrik IV' boeide me zo, dat ik
er meteen mee aan de slag wilde.
Het gaat over maskers die men
sen opzetten, over vanzelfspre
kendheden waar ze zelf niet aan
twijfelen, maar waar de figuur
Hendrik IV vraagtekens bij
plaatst. Pirandello wil zeggen dat
mensen in een bepaalde waan le
ven en een beeld van zichzelf
hebben gecreëerd dat vaak te
mooi, te opgepoetst is. Dat
noemt hij het masker".
"Pirandello heeft zijn stuk ooit
zelf geregisseerd en toen gaf hij
bijvoorbeeld de dokter een enor
me puntneus, omdat er associa
ties zijn met de commedia del-
l'arte. Die mensen zijn allemaal
een beetje typematig. Dat gepsy
chologiseer, dat men er soms
achter wil zoeken, vind ik bij Pi
randello niet terug. Hij zet zijn fi
guren heel scherp en hard neer.
Maar ook komisch, er zit humor
in. Ik vind dat je er om kan la
chen, hoewel mensen vaak den
ken dat dat niet mag of zo. Ik
vind die figuren komisch in hun
waan en zelfverzekerdheid. Dan
is Hendrik IV veel menselijker.
Hij zet vraagtekens bij het leven.
Maar tegelijkertijd leidt hij daar
bij een leven dat al geleefd is
door een ander en heeft hij niet
de moed om naar buiten te tre
den. Hij zegt: jullie leven alle
maal je waan uit, onbewust,
maar ik ben de enige die weet dat
ik speel dat ik Hendrik IV ben".
'Hendrik IV' van Nobelprijs
winnaar Pirandello is het verhaal
van een man die tijdens een his
torische optocht, verkleed als de
Duitse keizer Hendrik IV uit de
elfde eeuw, van zijn paard wordt
geduwd door zijn vriend en ri
vaal Belcredi. Beiden zijn harts
tochtelijk verliefd op de mooie
Mathilda Spina. Door de schok
raakt de man in de waan dat hij
werkelijk Hendrik IV is. Zijn
omgeving speelt het spel jaren
lang mee, maar op een dag be
sluit men hem door shock-thera
pie tot de werkelijkheid terug te
brengen. De vraag die in dit to
neelstuk gesteld wordt: wie is er
nu werkelijk krankzinnig, waar
ligt de grens tussen waan en wer
kelijkheid?
Hoewel Trudy Derksen alles
behalve een kuddedier of massa
mens wil zijn, legt zij haar oor
welwillend te luisteren bij de toe
schouwers. "Ik ben niet iemand
die denkt, het publiek kan mij
niets schelen. Ik ben met bijna
alle voorstellingen van 'Deirdre'
meegegaan, zat in de zaal en voel
de wat het publiek voelt. Ik ben
helemaal niet gesteld op experi
menten waar mensen geen con
tact meer mee hebben".
"In 'Hendrik IV' wordt een fi
losofische vraag gesteld. Maar
ondanks dat moet het stuk er
toch heel goed uitzien, want je
leest geen pamflet, maar gaat
naar iets kijken. Het heet niet
voor niets 'schouwtoneel'. Daar
om is het beeld voor mij heel es
sentieel", zegt Trudy, die zelf het
décor en kostuums ontwierp.
"Je onderzoekt ook iets met
theater als je regisseert, je geeft
oefeningen aan acteurs, waar
door je een speelstijl hoopt te
ontwikkelen. Bovendien is het
heel fijn om iets te creëren. Je
schept iets. Je geeft vorm aan
wat in jezelf leeft".
Weinig regels zijn er dit keer in
deze krant beschikbaar voor
het muzikale nieuws; voor dit
viool-piano duo zou ik trou
wens kunnen volstaan met één
regel: een volmaakte twee-een
heid in een perfecte balans met
grote affiniteit tot de werken
die zij voor dit programma ko
zen. Beiden zijn musici die hun
sporen in het muziekleven
ruimschoots verdiend hebben.
Wie op grond daarvan gerouti
neerdheid verwachtte, kreeg
méér dan dat: muzikale betrok
kenheid waaruit een interpreta
tie in de breedte en in de diepte
kon ontstaan. John Helstone's
speLis vitaal en warmbloedig,
met een rijk geschakeerde toon
van een grote intensiteit. Miep
den Herder volgde hem in alle
kleurschakeringen. Zo'n inzet
van het le deel van de Ravelso-
nate of van het derde deel van
Brahms' Sonate in d verraadt
de geboren kamermuziekspeel-
ster.
Dit geldt voor alle onder
delen van dit buitengewone
programma: de boeiende sona
te van Ives met zijn volkslied-
flarden, de sonate van Ravel
met de onvergelijkelijk ge
speelde Blues, het beknopte
thema met vijf variates van
Messiaen, en de bruisende war
me intense sonate van Brahms.
Elkaar aanvullend, opvangend,
afwisselend of voorbereidend
wisten zij dat bijzondere muzi
kale fenomeen te bewerkstelli
gen: waarin één plus één gelijk
staat met één, en toch meer dan
de som der delen is.
MIES ALBARDA
PRAATCONCERT- In de aankon
diging van het woensdagavond
door Henny Ravestein, Bas de
Jong en Henk Briër bij K&O te ge
ven concert met toelichting is een
oryuistheid geslopen. Uitgevoerd
zullen worden de Sonate in bes op.
107 van Max Reger, de Sonate in e
voor viool en piano van Edward El-
gar en de Suite voor viool, klarinet
en piano van Darius Milhaud.
LUNCHCONCERT- Het wekelijk
se lunchconcert bij K&O zal don
derdagmiddag worden verzorgd
door de klarinettisten Hans Zaal,
Eric van Deuren, Gerben Groot
Landeweer en Marcel Blom. Dit
viertal zal werken van Tristan Keu
ris, Sjef Maes, Theo Loevendie en
Mozart spelen. Aanvang 12.45 uur.
