Drie winnaars vioolconcours
Muzikaal
oergeweld
Citroen levert vakwerk
Originele
reliëfs
in LAK
Hoed af voor dirigent
Intrigerend
Colosseum
MAANDAG 1 FEBRUARI 1988
PAGINA 19
DEN HAAG (GPD) - Het vijfde
Iordens Vioolconcours in Den
Haag heeft drie eerste-prijs-
winnaars opgeleverd. In cate
gorie-A (10 tot en met 12 jaar)
wees de jury onder leiding van
Herman Krebbers de 10-jarige
Janine Jansen uit Soest als
nummer één aan. In categorie-
B (13 en 14 jaar) werd de eerste
plaats gedeeld door Sonja van
Beek (14) uit Boxtel en Saartje
Hochstenbach (13) uit Hoog-
blokland. Een 'schaduw'-jury,
bestaande uit vroegere win
naars van het concours, kwam
tot hetzelfde oordeel. De drie
gelauwerden kregen zaterdag
in de uitverkochte Schönberg-
zaal van het Koninklijk Con
servatorium elk 1250 gulden
die zij aan hun verdere oplei
ding moeten besteden.
Krebbers zei in een korte toelich
ting op de uitslag dat hij het con
cours voor deze beginnende violis
ten altijd weer een ontroerende er
varing vindt. Het deed hem terug
denken aan het moment - 56 jaar
geleden - dat hij zelf als 9-jarig vio-
listje voor het eerst op het podium
stond. Speciaal ging zijn respect
uit naar de begeleiders van de deel
nemers die wat minder in de
schijnwerpers staan maar een be
langrijke rol vervullen.
Bestuurslid Jaring Walta van de
stichting die het concours, bijge
woond door prins Claus, organi-
de Iorsens Viooldagen,
der worden omgepraat om van de
viool afstand te doen".
Walta legde nog eens de nadruk
op het pedagogische karakter
seerde, wees er op dat het muzikale de Iordens viooldagen: docenten
peil van de deelnemers sinds 1980 en ouders praten met de jury na
spectaculair is gestegen. De con- over de beoordeling. Het viel hem
certmeester vanhet Res'dentie-O.r- niettemin op dat get competitie-
op de voor-
kest betreurde het dat de meeste element steeds 1
kandidaten nog steeds voorname
lijk uit de provincies Zuid- en
Noord-Holland, Utrecht en Bra
bant komen. Uit Overijssel, Fries
land en Groningen hadden respec
tievelijk slechts drie, één en één
musici meegedongen; de overige
provincies lieten helemaal verstek
gaan. „Ik zou willen dat deze Viool
dagen ook daar doordringen, want
het talent móet er zijn".
Van de 66 deelnemers waren er
acht in de finale gekomen: zeven
meisjes en een jongen. „Veel te
weinig heren", aldus Walta, en
waar dat aan ligt, daar kon hij al-
gond staat, een kentering vergele
ken met het begin van het con
cours maar „het is nu eenmaal 'in'
om beter dan een ander te zijn, of
het nu om sport of vioolspelen
gaat".
De finalisten moesten een deel
van het speciaal voor dit concours
door Peter-Jan Wagemans gecom
poneerde stuk 'Great Expecta
tions' uitvoeren. De componist, la
coniek: „Ik heb een paar zeer voor
treffelijke uitvoeringen gehoord;
sommigen haalden er uit wat ik er
niet eens heb ingestopt,,. In 'Great
Expectations' ligt het accent vooral
leen naar gissen. „Misschien dat op de ritmische patronen. Jaring
meisjes zich op die leeftijd beter Walta vond het knap dat dit moder-
kunnen uiten en dat jongens
Openings-concert door l Oerkest v/h
Kratjetoe" met zowel - en voornamelijk -
eigen komposities als bewerkte, be
staande stukken. Gehoord in de Galerie
zaal van de Burcht op 30 januari.
LEIDEN - Aan het feestelijk
gebeuren in de Burchtzaal wil
de vooralsnog geen einde ko
men, toen ik met een hoofd vol
muzikaal spektakel huiswaarts
keerde. Toevallige passanten
werden om half twaalf's nachts
nog door de naar buiten schet
terende muziek verlokt om een
kijkje te nemen. In het door
schijnwerpers rood en geel ge
kleurde licht deinde een flinke
lading sigaretten-rook boven
de hoofden van de massa aan
wezigen. Heen en weer-geloop
met pilsjes bij de biertap in de
hoek. Lekker sfeertje; iedereen
vermaakte zich prima. Niet in
de laatste plaats de muzikanten
van het Oerkest zelf.
Aan het begin van deze pre
sentatie-avond zag je hier en
daar gespannen gezichten. De
eerste nummers klonken dan
ook wél moedig, maar toch ook
erg onvast van toon en toon
hoogte, heel begrijpelijk overi
gens bij een orkest dat voorna
melijk uit blazers bestaat.
Naast de drums, basgitaar en
toetsen telt het -19 leden tellen
de - Oerkest een flinke (en
goeie) saxofoonsectie, koperin
strumenten als bugel en trom
pet en voor de sopraanpartijen
klarinetten en fluiten. De or
kestleden zetten ombeurten de
gele sprekershoed op om een
nummer aan te kondigen.
Joost, Paul en Martin - die de
muzikale basis van het geheel
vormen - waren elk goed voor
een aantal zeer beweeglijke en
opzwepende dirigeerbeurten.
En hoe was de muziek van dit
ongewone blazers-ensemble,
dat noch big-band, noch straat
orkest, noch blaaspoep-kapel
is, doch van alles wel wat heeft?
Een vergelijking met het Wil
lem Breukers-Kollektief is niet
vergezocht. Ik heb in ieder ge
val genoten! Nummers waar je
niet bij in slaap kon vallen.
Door de lage zoldering werd je
af en toe bijna tegen de muren
aan geblazen. Maar ook de mu
ziek zelf bevatte allerlei afwis
selende en fantasievolle, har
monische en vooral ritmische
elementen. Tango, funk, mini
mal music, reggae en wat niet al
werden verwerkt tot 'té gekke'
muziek (eigen woorden!).
Als je ziet wat deze muzikan
ten-groep al bereikt heeft sinds
zijn oprichting in mei 1986 -
zelfs een toernee naar Edin
burgh, Schotland - dan moet
het mogelijk zijn om met dit
bruisende enthousiasme; de in-
strumentaal-technische afwer
king van het samenspel op een
hoger peil te brengen.
MONICA SCHIKS.
eigentijdse stuk zodanig
gecomponeerd dat het voor alle
deelnemers te spelen was.
Behalve het verplichte stuk
speelden winnaars Janine Jansen,
Sonja van Beek en Saartje Hoch
stenbach respectievelijk werk van
Schumann, Mendelssohn en Sibe-
lius/Kreisler.
Dat de docenten van twee van de
drie winnaars - Lex Korff de Gidts
en Coosje Wijzenbeek - tevens zit
ting hadden in de jury, heeft geen
invloed gehad op de uitslag, omdat
beide pedagogen geen oordeel
mochten geven over hun leerlin
gen.
Voor Herman Krebbers was het
een primeur geconfronteerd te
Tekeningen van
Frank Stella
in Museum
Overholland
AMSTERDAM (ANP) - Museum
Overholland begint het tweedejaar
van zijn bestaan met een over
zichtstentoonstelling van tekenin
gen uit de jaren 1956 tot 1970 van de
Amerikaanse kunstenaar Frank
Stella (1936) in samenwerking met
het Kunstmuseum in Bazel.
De tentoonstelling, die van 13 fe
bruari tot 10 april te zien is in Over
holland, wordt tegelijkertijd ge
houden met de presentatie van re
liëfs die Stella tussen 1970 en 1987
heeft gemaakt en die in het Stede
lijk Museum in Amsterdam van 13
februari tot en met 10 april te zien
zijn. Met de reliëfs zette Stella aan
het begin van de jaren '70 een nieu
we ontwikkeling in. Stylistisch en
chronologisch gaan de 150 tekenin
gen die in Museum Overholland
worden getoond aan deze reliëfs
vooraf en vormen als het ware de
opmaat.
De tekeningen van Stella in Mu
seum Overholland dateren uit een
periode die als belangrijk in zijn
ontwikkeling wordt beschouwd.
De tentoonstelling wordt begeleid
met een uitgebreide catalogus met
een chronologisch overzicht van
zijn tekeningen.
Scapino
staakt
AMSTERDAM (ANP) - De educa
tieve medewerkers van het Scapi-
no-ballet in Amsterdam zijn vrij
dag in staking gegaan uit protest
tegen het besluit van de minister
van WVC om het educatieve werk
uit de begroting van het Scapino te
schrappen.
De educatieve medewerkers be
zoeken scholen en organiseren
daar balletprojecten. Ook bereiden
zij scholieren voor die naar voor
stellingen van het ballet in theaters
gaan kijken. „Het waardevolle edu
catieve werk in de scholen zal nog
dit jaar verdwijnen als de kamer de
minister tijdens het debat over zijn
kunstenplan niet terugfluit", aldus
het Scapino. „De doelstelling van
het Scapino, het toegankelijk ma
ken van de danskunst voor de
jeugd, wordt door de maatregel
van Brinkman volstrekt onderuit
nelieke van Beest (12) uit Biltho-
ven op de 2de plaats; Jeffrey Bruin-
sma (10) uit Den Haag en Yvonne
Smeulers (11) uit Zwijndrecht op
worden met een 'schaduw'-jury.
Hij had het niet eerder meege
maakt dat zijn oordeel 'getoetst'
werd aan dat van andere beoorde
laars. In de alternatieve jury zaten eeh gedeelde derde plaats. In de B-
categorie werd Mariska Godwaldt
(14) uit Rosmalen tweede en Naomi
Peters (14) uit Utrecht derde.
Een samenvatting van de finale
van de Iordens Viooldagen wordt
Gidts en Wijzenbeek zitting: Piet 't zondagavond 14 februari via de
tt l t TT radio uitgezonden (in het pro
gramma 'Kamerconcert' van
22.00 tot 23.00 uur op radio 4).
het concours: Isa-
belle van Keulen, Marleen Asberg,
Saskia Viersen, Ilona Sie Dhian Ho
en Arielle Adler. In de 'echte' jury
hadden behalve Krebbers, Korff de
Hart, Jeannelotte Hertsberger, El-
se Krieg en Qui van Woerdekom.
In de A-categorie eindigden An-
DEN HAAG (ANP) - De gewenste
artistieke vernieuwingen in het or-
kestenbestel kunnen niet door
gaan als de Tweede Kamer er bij
blijft dat het nieuwe noordelijke
orkest uit honderd man moet be
staan. De Raad voor de Kunst heeft
de volksvertegenwoordigers vrij
dag deze waarschuwing per tele
gram gestuurd.
Diverse commissies uit de Twee
de Kamer spreken vandaag met
minister Brinkman van WVC over
uiteenlopende onderwerpen, die
nog niet zijn afgedaan bij de behan
deling van de departementale be
groting.
Minister Brinkman zegt zich niet
langer tegen de motie te willen ver
zetten om voor het orkest in het
noorden van het land meer perso
neel toe te staan en dat het zich niet
op één maar op twee plaatsen mag
vestigen, Groningen en Leeuwar
den. Hij vindt wel dat hij dan met
de andere orkesten tot een oplos
sing moet zien te komen.
Dit heeft volgens de Raad voor
de Kunst ernstige consequenties
voor de hele orkestenoperatie in
ons land. De raad noemt het aantal
van honderd formatieplaatsen veel
'gpdJ te hoog. Het blokkeert de mogelijk
heden voor andere orkesten. Bo
vendien leggen dit grote aantal en
de twee vestigingsplaatsen een te
groot beslag op de gelden die be
doeld waren voor een herverdeling
over de onderscheiden kunstsecto
ren, die de Tweede Kamer zelf ge
wenst acht.
KUNSTROOF - Uit een Braziliaans
museum zijn vier etsen gestolen
van Renoir, Manet, Pissarro en Mil
let. De dief eist een losgeld van
113.000 gulden voor de kunstwer
ken.
LEIDEN - In een zeer goed ge
vuld Pardoeza bracht het kwin
tet van zangeres Soesja Citroen
een aanstekelijk repertoire van
standards, vaak op originele wij
ze geïnterpreteerd en soms met
verrassende keuzes. Als voor
beeld van dat laatste kan bijvoor
beeld 'The Maestro' van Cedar
Walton genoemd worden, niet
bepaald een nummer dat je bij
een lichtelijk commercieel geori
ënteerde groep zou verwachten.
Muzikaal degelijk, hoewel niet
van perfectie kon worden ge
sproken, past de band van Ci
troen goed in het programma
van Jazz on Sunday, dat dankzij
een genereuze subsidie van de
gemeente Leiden de toekomst
voorlopig met hernieuwd ver
trouwen tegemoet kan zien.
Uiteraard trokken de bekende
nummers van Citroen de meeste
aandacht: 'Key Largo', 'Little Ni-
les' en 'Yesterdays', hoewel het
publiek zich er niet voor schaam
de om ongegeneerd hard door de
ballads heen te praten, zodat de
geïnteresseerde luisteraar zijn
oren moest spitsen om ook de
meer subtiele passages te kun
nen volgen. Extra jammer was
dit omdat de articulatie en helde
re presentatie juist de sterke
punten van de zangeres zijn.
Voor dit optreden bestond het
kwintet uit pianist Cees Slinger,
een veteraan die misschien wel
eens ongeïnspireerd, maar nooit
slecht speelt, bassist Jan Voogd,
die er de voorkeur aan gaf om
zelfs tijdens de soli op de achter
grond te blijven en twee instru
mentalisten die niet bang zijn om
af en toe onconventionele dingen
te doen. Tenorsaxofonist Fred
Leeflang, als altijd voorzien van
een gemakkelijke brede toon,
had er geen moeite mee om met
aardige substituutloopjes het op
gezelligheid uit zijnde publiek
van middelbare leeftijd af en toe
op het verkeerde been te zetten,
terwijl het vindingrijke begelei
den van drummer Martin van
Duynhoven met onderhandse
onverwachte trucjes waarschijn
lijk niet aan het publiek besteed
was. De tweede set, toen de zang
microfoon ook de tenorsax van
Leeflang versterkte, verliep iets
voorspoediger dan de eerste, om
dat de saxofonist die sukkelde
met rietproblemen, die na de
pauze kennelijk had overwon-
Soesja Citroen, op het ogen
blik door constante en consisten
te produktiviteit Nederlands be
langrijkste zangeres binnen de
hoofdstromen van de jazz, maak
te veel indruk door de teksten
ook werkelijk te interpreteren,
het belangrijkste criterium voor
jazz, aangezien de vocale impro
visatie een ondergeschikte tradi
tie is binnen de jazz. Leeflang
kwam vooral goed voor de dag in
de up-tempo stukken, terwijl hij
in de ballads te onrustig timede
met overdadig veel noten. Van
Duynhoven moest zich vooral in
houden, totdat hij zijn technisch
kunnen echt goed kon etaleren
in 'Spring really hangs you up
the most'.
Inmiddels werd het allengs
luidruchtiger rond de bar en
spottende opmerkingen tijdens
af- en aankondigingen van de
zangeres ten spijt werd het pas
rustig na afloop van het concert.
Ondanks de verre van ideale om
standigheden kon de groep toch
tevreden zijn met het optreden,
want aan de reacties was te mer
ken dat op zijn minst een deel
van het publiek waardering kon
opbrengen voor gedegen vak
werk met hier en daar een opval
lende uitschieter.
KEN VOS
Expositie met werk van Riemke Kuipers er
Frans Hofmeester, t/m 12 februari. LAK-
galerie, Cleveringaplaats 1, Leiden. Ope
ningstijden ma. t/m za. van 10.00-22.0C
LEIDEN - In een toelichting op
de LAK-expositie worden de be
schilderde reliëfs van de Amster
damse kunstenares Riemke Kui
pers betiteld als 'wandscupltu-
ren' - een loodzware benaming
voor deze aantrekkelijke werk
stukken. Het kleurrijke, gevari
eerde werk van Riemke Kuipers
levert een goed tegenwicht voor
de sobere tekeningen van de
Utrechtenaar Frans Hofmeester.
Het oorspronkelijke karakter
van de reliëfs trekt onmiddellijk
de aandacht. Uit hout, multiplex
of triplex maakt Riemke Kuipers
vormen, die zo met elkaar ver
bonden zijn dat de delen kunnen
scharnieren. Door de plaatsing
van de beschilderde vlakken on
der verschillende hoeken, krij
gen de objecten een sterk ruim
telijke werking.
Een bijzonder effect brengt
Riemke Kuipers teweeg door af
drukken van de afzonderlijke re-
liëfdelen te maken. In de afdruk
van het stuk 'De angsthaas' ge
bruikte zij fraaie, zachte tinten
voor de randdecoratie, waarin
bepaalde vormen van het reliëf
terugkeren.
Zowel in de grote figuurstuk
ken, als in de kleinere reliëfs ver
werkt de kunstenares persoonlij
ke ervaringen, bijvoorbeeld in
'Topkapi' en 'Herinneringen'. In
dit laatste stuk heeft de vorm
meer volume gekregen, terwijl
de afdruk een 'projectie' op het
platte vlak te zien geeft. Het cen
trale deel en de decoratieve bloe
men komen door het aparte
kleurgebruik nog sterker uit.
Juist bij dit tweetal toont Kui
pers, dat bij deze techniek beide
kunstwerken als origineel be
schouwd kunnen worden.
Tot het verrassende werk van
Riemke Kuipers behoort ook een
monumentaal reliëf 'Hombre
cactus', dat een plaats heeft ge
kregen hoog in de binnenstraat
van het gebouw; zo vormt een
kunstwerk opnieuw een passend
accent in deze omgeving.
Frans Hofmeester exposeert
bij het LAK tekeningen, voorna
melijk uitgevoerd in houtskool
en conté. In de meeste werken
wisselt Hofmeester sterke con
trasten af met vaag verlopende
vlakken. Door het spel van de
zwaar aangezette vormen en de
geveegde partijen lijkt het soms
of er in de tekening licht door
breekt, terwijl elders door een ze
kere ruimtesuggestie de grens
tussen abstractie en herkenbare
vormen vervaagt.
In het werk van Hofmeester
lijkt de ontstaanswijze van de te-
"Dido and Aeneas" van Purcell, werken
van Stockhausen, Poulenc en Monteverdi,
uitgevoerd door het Arnold Schönberg Ka-
'De dichter', beschilderd reliëf van Riemke Kuipers
kening groter gewicht te krijgen
dan het resultaat. Ik kreeg de in
druk dat de kunstenaar niet van
vooropgezette ideeën uitgaat,
maar dat de vormen groeien tij
dens het tekenen. Dat neemt niet
weg dat er duidelijke overeen
komsten in zijn werkwijze te ont
dekken zijn. Soms heeft een be
paalde 'manier' de overhand ge
kregen. Hofmeester is volgens
mij het best op dreef in tekenin
gen op middel-groot formaat; de
ze composities komen evenwich
tiger en beheerster over. Vooral
bij de laatste tekeningen vond ik
enkele goede voorbeelden van
stukken, waarin een balans
merkbaar was tussen een intuï
tieve en een bewust gezochte
NANCY STOOP
merkoor r
taal ensemble. Dirigent: Maarten Michiel-
sen. Gehoord in de Lokhorstkerk op zon
dag 31 januari.
LEIDEN - Een concert in Lei
den kan ook uitverkocht raken
en dat is verheugend voor de or
ganisatoren, die gezien het te ge
ringe aantal programmaboekjes
kennelijk niet eens op een derge
lijke opkomst gerekend hadden.
Het kan echter vervelend uitpak
ken voor de recensent die er
evenmin op rekende, en die daar
door aanvankelijk genoegen
moest nemen met een akoestisch
ongunstig gesitueerde zitplaats.
Over de eerste helft van het
programma dat het Arnold
Schönberg Kamerkoor gister
middag verzorgde, durf ik dan
ook weinig te zeggen. Er werd
grote aandacht besteed aan
klankverzorging en afwerking,
waarbij het karakter van de com
posities afzonderlijk niet uit het
oog verloren werd, dat is zeker.
Ik kreeg echter ook de indruk
dat er te weinig differentiatie
werd aangebracht tussen Stock
hausen, Poulenc en Monteverdi,
al was het wel verfrissend dat de
chronologische volgorde hele
maal op zijn kop werd gezet.
Een andere zitplaats maakte
het beluisteren van "Dido and
Aeneas" tot een onverwacht ge
noegen. Deze korte opera, die in
een tijdsbestek van zestig minu
ten een afwisselende reeks soli,
koren en instrumentale gedeel
ten voorbij laat trekken, werd de
basis voor een uitvoering die uit
muntte door het daarin ten toon
gespreide plezier in het musice
ren. Ook hier had de koorklank
misschien iets meer variatie mo
gen hebben (minder bassen in de
heksenkoren), maar geen kwaad
woord over de wijze van uitvoe
ren. Dat laatste geldt eveneens
voor de instrumentale begelei
ding door een ensemble van
veertien musici, dat de partituur
opmerkelijk kleurrijk en gedisci
plineerd gestalte gaf.
Bij de solistische bijdragen
vielen vooral de Belinda van
Pauline van der Werff en de Sor
ceress van Liduin Stumpel in
gunstige zin op. Nancy Cox be
gon haar Dido veelbelovend,
maar maakte de climax in de
sterfscène niet waar, en Hans
Smout bleek als bariton te wei
nig helderheid te bezitten om de
toch al bordpapieren Aeneas
enig leven in te kunnen blazen.
Grote lof komt dirigent Maar
ten Michielsen toe, die ten on
rechte alleen maar met kleine let
tertjes op de voorzijde van het
programma vermeld werd. Een
uitmuntend getraind koor is een
compliment, maar op zich niet
zo'n bijzonderheid. Met een in
deze materie toch onervaren en
semble een muzikaal uitmunten
de opera op poten te zetten, al is
het dan in concertvorm, een ope
ra die zindert van dramatiek en
stilistisch voortreffelijk wordt
opgebouwd op de voor Purcell
zo kenmerkende basso ostinato,
getuigt van talent!
PAUL KORENHOF
Expositie met aquarellen van Arnold Nies-
sen, t/m 13 maart. Rijksmuseum van Oud
heden, Rapenburg 28, Leiden. Openings
tijden di. t/m vr. van 10.00-17.00 uur. Zo.
van 13.00-17.00 uur.
LEIDEN - "Een attractie voor
toeristen, een inspiratiebron
voor kunstenaars" wordt het Co
losseum in een inleiding ge
noemd. Dat laatste geldt zeker
voor de Haagse aquarellist Ar
nold Niessen, wiens expositie in
de Taffeh-zaal van het museum
van Oudheden afgelopen vrijdag
werd geopend. Niessen studeer
de, na zijn opleiding aan de Ko
ninklijke Academie voor Beel
dende Kunsten in Den Haag,
Kunstgeschiedenis in Leiden. Ik
herinner mij een tentoonstelling
in het Kunsthistorisch Instituut,
toen nog gevestigd aan de Klok-
steeg, waar hij aquarellen van
Rome exposeerde. De Eeuwige
Stad heeft Niessen niet meer los
gelaten. Na 1978 onstond een
grote reeks aquarellen, gewijd
aan één monument uit de Oud
heid, het Colosseum. Deze serie
groeide in tien jaar uit tot een
groot geheel, waarin een duide
lijke ontwikkeling zichtbaar is.
Door de concentratie op dit
ene onderwerp lijkt het of Nies
sen tal van aspecten wilde door
gronden. Hij observeerde het Co
losseum bijzonder goed. Zo gaf
hij het bouwwerk vanuit zeer
verschillende gezichtspunten
weer, vanaf enkele Romeinse
heuvels, de Palatijn en Oppio, in
vogelvlucht, op verschillende
momenten en onder allerlei om
standigheden.
Arnold Niessen voor een van aquarellen van het Colosseum
(foto Loek Zuyderduin)
De volgorde waarin het werk
getoond wordt brengt diverse
kanten in het werk van Arnold
Niessen naar voren. Soms slui
ten stukken nauw bij elkaar aan,
maar in enkele gevallen zijn gro
te overgangen niet vermeden. In
de wat oudere aquarellen valt
vooral de nauwkeurigheid in de
weergave van het Colosseum op,
terwijl het recente werk een wat
vrijere benadering laat zien.
Niessen is een knap aquarellist,
die in zijn doorwrochte stukken
het monument in vele gedaantes
toont - soms dreigend, soms ro
mantisch. Het kleurgebruik
maakt niet alleen de atmosfeer
voelbaar, maar maakt de ver
weerde steen bijna tastbaar,
zoals in de aquarel met de Torso
Belvedere.
In de brochure, die de exposi
tie begeleidt, wordt de nadruk
gelegd op Niessens interesse
voor de klassieke cultuur. Toch
bewijst zijn recente werk, dat ei
gentijdse stromingen niet onge
merkt aan hem voorbij zijn ge
gaan.
Deze bescheiden expositie van
de Colosseum-serie van Arnold
Niessen maakt niet alleen indruk
door de intensiteit van de kleur
en het geraffineerde spel met het
licht, maar verrast vooral vanwe
ge de bijna onbegrensde 'moge
lijkheden van een onderwerp.
NANCY STOOP.
Teresa Stratas
blijft weg
op première
BRUSSEL (GPD) - Gerard
Mortier, intendant van de Brus
selse Munt Opera, moest voor
het begin van de première van
de opera 'Lulu' van Alban Berg
de afgeladen zaal vertellen, dat
titelrolvertolkster Teresa Stra
tas enkele uren tevoren te ken
nen had gegeven, dat zij niet
kon of wilde optreden. Stratas
had na wekenlange repetities
nog een voortreffelijk geslaag
de generale gezongen en ge
speeld maar achtte zich 's
avonds nietin staat op te treden.
Vanwege een geestelijk of li
chamelijk ongemak, dat was
niet helemaal duidelijk.
Het zou haar comeback op
het operatoneel geweest zijn na
vijf jaar stilzwijgen. Haar
laatste wapenfeit was een op
treden als Violetta in de ver
filming van 'La Traviata' in de
regie van Zeffirelli in 1982.
Toch wist Stratas waar ze aan
begon want in 1979 heeft zij in
Parijs onder Pierre Boulez ook
de Lulu-rol gezongen. Hoe dan
ook, een niet alledaagse oplos
sing werd gevonden door regis
seur Ruth Berghaus de 'Lulu'
te laten mimen, terwijl Celina
Lindsley in de orkestbak de vo
cale partij voor haar rekening
nam.
