'FNV is ondanks alles nog
altijd een mannenbolwerk'
Wapenakkoord wacht lange weg in Senaat
Interview
Vrouweiïbornl is na 40 jaar niet langer braaf
Teruggang rk kerkbezoek nu in rustiger tempo
PAGINA 2
WOENSDAG 27 JANUARI 1988
AMSTERDAM - In de vakbeweging heeft de vrouw lang
achter het aanrecht gestaan, en niet alleen figuurlijk.
Maria van Veen, voorzitter van de Vrouwenbond FNV,
vindt het nog steeds tekenend dat haar club in de keuken
werd gestationeerd toen men bij de FNV introk. "Zo van:
ach die vrouwen".
Inmiddels is de bond in het hoofdkantoor van de groot
ste vakcentrale gepromoveerd naar de tiende en hoogste
verdieping. "Nu zitten we dus aan de top van de vakbe
weging", lacht ze. Om meteen te melden dat de invloed
van de Vrouwenbond binnen de FNV-organisatie dan
wel sterk is toegenomen, "maar we er nog lang niet zijn".
het eerst het woord, kinderopvang in de federatieraad i
land verdiend wordt met thuis
werk. Voor heel veel vormen van
ongeschoolde arbeid bedraagt het
uurloon niet meer dan drie gulden
en soms zelfs maar vijftig cent. Op
dat gebied zijn we echt een lage
lonenland geworden". Veront
waardigd: "Het komt nu al voor
dat een arbeidsbureau bemiddelt
in thuiswerk. Laat het liever meer
doen aan scholing!"
Thuiswerksters die wèl ge
schoolde arbeid doen. verdienen
meestal meer, maar toch altijd
minder dan het minimumloon.
Volgens Méria leidt de technologi
sche ontwikkeling er ook al toe dat
het thuiswerk uitdijt. Dat is de zo
genaamde tele-arbeid: vrouwen
die in de huiskamer voor een of an
der dienstverlenend bedrijf achter
de telefoon of het beeldscherm zit
ten. "En zo groeit het leger vrou
wen dat minder dan het minimum
loon vangt".
Actieprogramma
Samen met beleidsmedewerkers
van het FNV hééft de Vrouwen
bond een actieprogramma in de
maak dat dit voorjaar moet uitko
men. Belangrijke punten daaruit:
thuiswerksters dienen onder het
cao-regime te worden gebracht en
parttimers met minder uren dan
eenderde van de normale werktijd
moeten ook het minimumloon krij
gen. Maria: "Het moet echt een dis
cussiestuk voor de bonden wor
den, waarvan ze zeggen: hier heb
ben we wat aan, daar kunnen de
cao-onderhandelaars, de bedrijfs-
ledengroepen en de onderne
mingsraadsleden mee aan de
gang".
Volgens Van Veen groeit binnen
de vakbeweging het begrip voor de
veranderde rol van de Vrouwen
bond. Veertig jaar geleden begon
nen als een organisatie die achter
de mannen stond, wil de bond nu
naast de mannen staan. Maar het
schort bij de heren nog weieens
aan het meedenken over proble
men die juist voor vrouwen be
langrijk zyn.
"Twee jaar geleden viel voor het
eerst het woord kinderopvang in
de Federatieraad", herinnert zij
zich. In de 23 leden tellende Fede
ratieraad zitten de voorzitters van
alle FNV-bonden. "Vijf jaar gele
den zat er geen enkele vrouw met
stemrecht in", aldus Maria, "nu
zijn het er drie". Behalve zijzelf zijn
dat Greetje Lubbi (Voedingsbond!
en Karin Adelmund (als lid van het
hoofdbestuur van de federatie on
der meer belast met de portfeuille
vrouwelijke werknemers).
De FNV heeft er trouwens alle
belang bij om vrouwvriendelijker
te worden, zegt ze. De laatste jarert
is het aandeel van de vrouwen iri
het totale ledenbestand al voortdu
rend toegenomen (tot nu 16 pro-;
cent), maar volgens Maria kan dat
nog aanzienlijk stijgen. "Het So
ciaal Cultureel Planbureau heeft
berekend dat er tot 1995 400.0000
vrouwelijke arbeidskrachten bij
komen. Daar zit dus het toekom
stig ledenpotentieel van de bon
den".
Hoewel in de minderheid, zijn de
vrouwen heel goed georganiseerd
binnen de vakbeweging, vertelt zij]
"Dat is een prima voorwaarde orrV
de komende jaren een paar slagen
binnen te halen". En wat verder!
kijkend: "Ik hoop toch wel dat in
het jaar 2000 eenderde van alle
bondsbestuurders uit vrouwen be
staat. Want dat is het niveau waar
de beslissingen worden genomen".
door
Frits Koffijberg
Er zit wel vooruitgang in. Zo heelt
de Vrouwenbond in 1982 stem
recht binnen de FNV gekregen,
"maar daar hebben we wel zeven
jaar voor gevochten". De Indus
triebond en de Vcrvoersbond heb
ben de laatste paar jaar elk zes of
zeven vrouwelijke districtsbe
stuurder benoemd. Zelfs de Bouw
bond met zijn overwegend manne
lijke aanhang is naarstig op zoek
naar iemand om het vrouwenwerk
te ontwikkelen. "Goede aanzetten,
dat wel", aldus Van Veen. "maar
toch eigenlijk niet meer dan
scheurtjes in het mannenbolwerk
dat de vakbeweging nog steeds is".
De buitenwereld heeft vaak een
verkeerd idee van de Vrouwen
bond FNV, vindt ze. "De mensen
denken dat we een jonge bond zijn,
een grote bond en vooral een rijke
bond. Maar het tegendeel is waar.
We zijn met 9600 leden klein, en we
zijn arm. Dat hoort kennelijk bij
vrouwenorganisaties, en we zijn
ook niet jong".
Op 27 januari bestaat de Vrou
wenbond veertig jaar. Dat wordt
die dag gevierd met de première
van de film 'Van arbeidersvrouwen
en vrouwenarbeid', vervaardigd
door twee Nijmeegse leden, de po
liticoloog Annie van Wezel en de
antropoloog Annemarie Strij-
bosch. Volgens Maria heeft de Va-
ra al interesse getoond om de film
op 1 mei uit te zenden. Het echte
jubileumfeest zal overigens pas
eind maart plaatsvinden.
Gezin
De Vrouwenbond werd dus in
1948 opgericht. Op initiatief van
mannen nota bene. Bestuurders
WASHINGTON - De Amerikaan
se Grondwet is er ondubbelzinnig
over. Verdragen die de president
met andere landen sluit, moeten
door de Senaat met een twee-derde
meerderheid worden goedge
keurd. Daarom is gisteren in ver
schillende Senaatscommissies be
gonnen met het lange, ingewikkel
de parlementaire proces dat uitein
delijk moet leiden tot de goedkeu
ring van het INF-verdrag. Zoals be
kend maakt dit verdrag een eind
aan alle middellange afstandswa
pens.
door
Henk Dam
Het verdrag, dat in november
werd getekend door president
Reagan en de Russische partijlei
der Gorbatsjov, is het eerste ak
koord tussen de twee supermach
ten sinds het SALT-2 verdrag van
1979. Dat verdrag werd, als gevolg
van de Russische inval in Afgha
nistan, nooit door de Senaat gerati
ficeerd.
Is er een kans dat het INF-ak-
koord, net als het SALT-2 verdrag,
namelijk van het toenmalige NW.
In een brochure die bij het 30-jarig
bestaan van de bond werd uitgege
ven, lezen we dat het er de heren
vooral om ging de vrouwen van de
leden voldoende begrip bij te bren
gen "voor de strijd die de vakbond
van haar man ook voor haar gezin
voert". Tijdens vrouwenkampen
die het NVV in de eerste na-oorlog-
se jaren voor echtgenotes van le
den organiseerde was namelijk ge
bleken "dat die vrouwen werkelijk
niks van de vakbeweging afwis
ten".
En bovendien, zo redeneerden
de NVV-bestuurders. zouden 'onze
vrouwen' ook waardevol werk
kunnen doem in het plaatselijke
verenigingsleven van de vakbewe
ging. De brochure geeft een paar
voorbeelden van dat werk: het or
ganiseren van feesten voor kinde
ren van NW-leden en voor gepen
sioneerde NW-leden en hun vrou
wen, collecteren voor het NW-
tbc-fonds, het helpen verspreiden
van propaganda-materiaal.
"En bij vergaderingen voor kof
fie zorgen en de gebouwen schoon
houden", voegt Maria van Veen er
aan toe om te benadrukken hoe
sterk dienstverlenend destijds het
karakter van de bond was. Deson
danks waren er veertig jaar gele
den aardig wat mannen binnen het
NW die zo'n vrouwenbond niet
zagen zitten. "Misschien was er een
behoorlijk portie conservatisme
bij", aldus de eerder geciteerde
brochure, "misschien ook wel een
onbestemde vrees dat die vrou
wenorganisatie weieens de nodige
opschudding zou kunnen verwek
ken in de mannenwereld van de
vakbeweging".
Braaf
Die vrees werd uiteindelijk wel
min of meer bewaarheid, maar het
niet door de Senaat zal worden
goedgekeurd? Die kans is, zeggen
zowel Republikeinse als Democra
tische senatoren, bijzonder klein.
Iedereen verwacht dat het aantal
benodigde stemmen - 67 van de
100 - ruim zal worden gehaald.
Maar dat wil niet zeggen dat er
geen enkel vuiltje aan de lucht is.
Het is namelijk niet onmogelijk dat
de Senaat amendementen aan het
verdrag verbindt die heropening
van de onderhandelingen met de
Sovjets zouden betekenen. Deze
zogenaamde 'killer amendments'
(dodelijke amendementen) zouden
indirect het einde van het INF-ak-
koord betekenen.
Hoorzitting
Hoe gaat het parlementaire pro
ces in zijn werk? Gisteren is in de
Senaatscommissies voor buiten
landse zaken en voor defensie een
reeks hoorzittingen begonnen,
waarvoor allerlei mensen die iets
heeft heel lang geduurd voordat de
Vrouwenbond echt het breekijzer
ging zetten in het mannenbolwerk
bij uitstek dal de vakbeweging ei
genlijk wel tot het begin van de ja
ren tachtig is gebleven. De vrou
wen deden aanvankelijk braaf wat
er van hen verwacht, namelijk ach
ter hun mannen staan in hun strijd
voor de emancipatie van de arbei
der.
De emancipatie van de vrouw
was in die dagen niet aan de orde.
De vrouwen zochten in hun bond
vooral gezelligheid en oudere le
den bewaren dan ook nog de beste
herinneringen aan de Landdagen
in Vierhouten, die door zo'n twee
tot drieduizend vrouwen werden
bezocht.
En als de Vrouwenbond al sprak
over de gelijkwaardigheid van man
en vrouw, dan werd toch in de ver
ste verte nog niet gedacht aan het
doorbreken van het rollenpatroon.
Integendeel. Zo belegde de bond
in 1955 een kaderbijeenkomst over
"de voorbereiding van het meisje
voor haar taak in gezin en maat
schappij". Daar sprak de bekende
professor Banning over "de zor
gende natuur" van de vrouw.
"De arbeid in het bedrijfsleven
maakt hard en veelal worden de
meisjes wantrouwend en onzeker.
Zij voelen zich minderwaardig en
onbevredigd en het werk laat hen
onverschillig. Hun diepste wezen
wordt geweld aangedaan", aldus
Banning. "Het beroep van bijvoor
beeld verpleegster, kinderverzorg
ster, onderwijzeres en jeugdleid
ster komt meer overeen met de
aard van het meisje".
Verworvenheid
De Vrouwenbond stond dan ook
niet positief tegenover de arbeid
van vrouwen buitenshuis. Vanuit
de groep arbeidersvrouwen die de
bond vertegenwoordigde, was dat
ook wel logisch. Immers, deze
vrouwen werkten in slecht betaal
de en minder leuke banen. Ze
werken omdat ze anders niet kon
den rondkomen. Ze waren dubbel
belast en de kinderen werden ver
waarloosd. 'Alleen maar huis
vrouw zijn' werd dan ook nog sterk
ervaren als een verworvenheid van
de georganiseerde arbeidersklasse.
Sindsdien is er heel wat veran
derd bij de bond, mede onder in
vloed van de grote opleving van de
vrouwenbeweging in de jaren ze
ventig. Op een congres in 1972
werd gekozen voor een nieuwe
zinnigs over het akkoord kunnen
zeggen, zijn uitgenodigd. Uiteraard
zijn Reagans onderhandelaars, mi
nister Shultz van buitenlandse za
ken voorop, door de Senaat ge
vraagd te verschijnen. Maar niet al
leen hij: vrijwel alle nog levende
ministers van buitenlandse zaken
en defensie zijn opgeroepen om te
komen getuigen.
Zo zal zelfs iemand als Clark M.
Clifford, minister van defensie tij
dens de regering-Johnson, worden
gehoord. Militaire deskundigen,
ambtenaren, wetenschapsmensen
moeten het beeld completeren.
Een derde Senaatscommissie,
die voor de geheime diensten, zal
achter gesloten deuren een eigen
reeks deskundigen aan het woord
laten. Die commissie zal bijvoor
beeld met CIA-specialisten gaan
praten over de manieren waarop
kan worden nagegaan of de Sovjets
zich wel aan het verdrag houden
(de zgn. verificatieprocedures).
doelstelling: het opkomen voor de
maatschappelijke belangen van de
vrouw. Het lidmaatschap, dat tot
dusver was voorbehouden aan
vrouwen van NW-leden, werd
opengesteld voor iedere vrouw. En
aan het eind van de jaren zeventig
werd een beleidsplan vastgesteld
met als centrale thema gelijke kan
sen in het maatschappelijk leven,
het onderwijs en het werk.
Volgens Maria heeft de bond
zo'n radicale omwenteling doorge
maakt dat "het merkwaardig mag
heten dat we nog zo stevig op de
benen staan". Met de gelijke scho
lingskansen voor jongens en meis
jes zijn goede vorderingen ge
maakt, aldus Maria, die echter
moet vaststellen dat meisjes min
der arbeidsmarktgericht zijn dan
jongens, waardoor ze vaak terecht
komen in opleidingen die weinig
perspectief op een baan bieden.
Wat het hoofdstuk werk betreft
moet er echter nog "vreselijk veel"
gebeuren, zegt ze. Weliswaar is de
deelname van vrouwen aan het ar
beidsproces flink gestegen (van 22
naar 35 procent in vijftien jaar),
"maar de schrik slaat je om het
hart-als je kijkt naar het soort ar
beid dat ze doen. Je komt vrouwen
vooral legen in banen met weinig
rechtszekerheid, weinig toekomst
mogelijkheden, weinig promotie
kansen en weinig zeggenschap,
laag gekwalificeerde banen die ook
nog slecht betaald worden".
Flexibilisering
Vandaar dat een paar jaar gele
den de Vrouwenbond samen met
het vrouwensecretariaat de actie
'FNV-vrouwen knokken voor kwa
liteitscontracten' voerde. Daaruit
rolde een heel eisenpakket met als
voornaamste paragraaf: meer
greep op de zogeheten flexibilise
ring van arbeid. Gevolgd door een
dringend verzoek aan de andere
FNV-bonden dat punt in hun cao-
onderhandelingen mee te nemen.
Over gebrek aan medewerking
mag Mória niet klagen, "ook al om
dat de bonden inzagen, dat de posi
tie van het personeel met vaste
contracten werd bedreigd, als er
steeds meer uitzend-, deeltijd- en
oproepkrachten werden ingescha
keld".
De Vrouwenbond trekt zich ook
het lot aan van de grote groep vrou
wen die zich moeilijk laat organise
ren: de parttimers, de thuiswerk
sters en de herintreedsters. "Het is
ten hemel schreiend wat in Neder
En de subcommissie Europese
Zaken van de Senaatscommissie
voor buitenlandse zaken zal ten
slotte nog eigen hoorzittingen hou
den die een antwoord op de vraag
moeten geven wat het INF-verdrag
voor het NAVO bondgenootschap
betekent.
De verschillende reeksen hoor
zittingen zullen naar verwachting
tot zeker eind februari gaan duren.
Daarna wordt er in de commissies
door de senatoren zelf gedebat
teerd. Daar kan ook wel weer een
maand mee heen gaan.
Het zal daarom op z'n vroegst in
april zijn, voor het INF-verdrag in
de plenaire zitting van de Senaat
aan de orde komt. Als alles gaat
zoals de regering dat wil, dan zal
het die maand worden goedge
keurd. Reagan kan dan met een on
belast gemoed naar Moskou gaan
voor z'n vierde top met Gorbatsjov.
Maar dan moet het wèl meezit
ten. Tegenstanders van het ver
drag, onder wie de formidabele
conservatief Jesse Helms, hebben
duidelijk gemaakt dat zij alle pro
cedurele trucs uit de doos zullen
halen om te proberen het debat te
vertragen. De hoop van senator
Helms en zijn medestanders is dat,
als het INF-verdrag niet direct of
via 'killer amendments' kan wor
den gestopt, het in ieder geval niet
meer tijdens het presidentschap
van Reagan wordt geratificeerd.
Want als het in de vroege zomer
niet is goedgekeurd, dan zal
Reagan de ratificatie inderdaad
niet meer meemaken. In juli wordt
de eerste nationale partijconventie
gehouden, en vanaf dat moment
staat alles in het teken van de ver
kiezingen. In november wordt, be
halve een nieuwe president, ook
een gedeeltelijk nieuw Congres ge
komen. De nieuwe president treedt
pas in januari in functie. Als de uit
stel-tactiek van de tegenstanders
van INF dus succes heeft, dan zal
pas in 1989 weer over het verdrag
kunnen worden gesproken.
Waar zal de discussie in de Se
naat vooral over gaan? Drie belang
rijke vraagstukken zullen de ge
sprekken beheersen. Verificatie is
de eerste. De Senaat zal de zeker
heid willen hebben dat de controle
op naleving van het verdrag door
de Sovjets waterdicht is.
De tweede vraag waarover de Se
naat zich zal buigen is wat de mili
taire gevolgen van het INF-verdrag
zijn. Blijft de NAVO in Europa over
voldoende afschrikking beschik
ken om een Russische inval tegen
te houden?
Belangrijk kan, in het kader van
die discussie, de vraag worden in
hoeverre het conventionele (niet-
nucleaire) overwicht dat de Sov
jetunie in 'Europa heeft, een rol
moet spelen bij de beoordeling van
het INF-verdrag.
Senator Sam Nunn, de zeer in
vloedrijke voorzitter van de Se
naatscommissie voor defensie,
heeft de afgelopen tijd met de ge
dachte gespeeld een amendement
aan het INF-verdrag te verbinden,
waarin onderhandelingen over de
ze conventionele ongelijkheid wor-
den geëist. Als er binnen een perio
de van enkele jaren niet sprake is
van conventioneel evenwicht, al
dus Nunn's idee, dan zou de VS de
mogelijkheid moeten hebben het
INF-verdrag alsnog ongeldig te
verklaren.
De derde hoofdvraag in de Se
naatsdebatten zal zijn, wat de poli
tieke gevolgen van INF zijn. Wat
betekent bijvoorbeeld het wegha
len van de kruisraketten en Pers-
hings uit Europa voor de relatie
tussen Amerika en de Europese
bondgenoten?
En een andere, buitengewoon
gewichtige vraag in het kader hier-!
van: kan het INF-verdrag als mo
del worden gebruikt voor het veel
belangrijker START-verdrag tus
sen de supermachten, waarbij Oost
en West hun strategische (intercon
tinentale) raketten met de helft ver
minderen?
In de loop van 20 jaar is het
absolute aantal rooms-katholie-
ke kerkgangers gedaald van 2,7
tot 0,9 miljoen. Dat is een ver
mindering van twee-derde. De
sterkste daling valt waar te ne
men tussen 1965 en 1975. Bij de
ze cijfers is geen rekening gehou
den met de ontwikkeling van het
aantal rooms-katholieken. Kijkt
men naar de percentages waarin
deze ontwikkeling wel is meege
nomen, dan is de teruggang bijna
driekwart. De dalende lijn is na
1975 wel flauwer geworden. De
teruggang zet zich in een rustiger
tempo nog steeds door.
'De vierende kerk' is de titel
van een speciaal nummer van
het rooms-katholieke Informa
tiebulletin, gewijd aan 'de katho
lieke kerkganger'. Wie komen er
nog in de kerk in 1988? Het on
derzoekbureau Kaski heeft dat
nauwkeurig gepeild.
De gegevens laten zien, dat de
kerkgangers in het algemeen een
oudere groep zijn, voor de helft
bestaande uit mensen van 50 jaar
en ouder. Bij de groepen daarón
der valt het op, dat er als het wa
re een knik zit in de leeftijdsver
deling; de groep tussen 25 en 35
jaar is veel minder aanwezig dan
de andere. Cijfers uit de Bonds
republiek, de Verenigde Staten
en Frankrijk laten alle dezelfde
knik zien. Geeft deze groep de
trend aan voor de toekomst, dan
zal in de komende jaren het kerk
bezoek nog meer teruglopen.
Er is echter een 'theorie van de
levenscyclus' die rekent met de
mogelijkheid dat velen later de
weg naar de kerk terugvinden.
Regelmatige kerkgang paste niet
in hun levenspatroon. Maar als
men ouder wordt, vindt het le
ven zijn vaste banen.
Een andere, minder optimisti
sche theorie gaat uit van de alge
mene waardenverschuiving, die
in Nederland nog wordt ver
sterkt door de ontzuiling, een
proces van verwereldlijking dat
vooral binnen de katholieke be
volking snel is verlopen. Het ou
de patroon van wekelijks kerk
bezoek wordt niet meer als ver
plichtend beleefd. Vooral de jon
gere generatie zal de gevolgen
van deze verandering ervaren.
Voor de toekomstige ontwikke
ling van de kerkgang betekent
deze theorie, dat voorlopig reke
ning moet worden gehouden met
een constante daling van het
kerkbezoek.
Keuze
In hun slotbeschouwing kun
nen de onderzoekers de 'theorie
van de levenscyclus' tot op zeke
re hoogte onderschrijven. Regel
matig kerkbezoek past meer bij
een vast levenspatroon dan bij
een leven in ontwikkeling. Er zal
dus wat de kerkgang betreft ver
schil blijven tussen de leeftijds
groepen. Maar de vraag is wel, of
het kerkelijk christendom in die
ontwikkelingsperiode voldoen
de richting en inspiratie biedt
om tot een persoonlijke keuze te
genover de 'blijde boodschap' te
komen én tot vaste kerkbinding.
Ondanks de sterke teruggang
van het kerkbezoek constateert
het rapport 'De vierende kerk'
nog steeds 'een grote deelname'.
"Geen enkele vereniging of orga
nisatie in onze samenleving heeft
een dergelijk groot ledenbestand
dat met zo'n regelmaat naar bij
eenkomsten gaat. Dat neemt niet
weg dat de voortdurende terug
loop van het aantal en de drei
gende vergrijzing zorgen baren".
"In deze tijd van 'innerlijke se
cularisatie', van zoekende en on
regelmatig kerkende gelovigen
heeft de kerkdienst een andere
betekenis gekregen. Was de we
kelijkse viering in een meer tra
ditioneel ingestelde samenleving
vooral gericht op versterking van
de identiteit en de solidariteit
van de groep, nu lijkt ze veel
meer een steun voor een nieuwe
oriëntatie. Niet alleen de herken
ning van de traditionele symbo
len is van belang, maar ook en
vooral de vernieuwing in visie,
het aanleren van een nieuwe
christelijke oriëntatie in een ver
anderende wereld".
Daarbij komt nog, dat voor ve
len de kerkdienst vaak nog het
enige moment is waarop het ge
loof tot uitdrukking wordt ge
bracht. "De steun die vroeger
werd ervaren in allerlei confes
sionele organisaties en verban
den is weggevallen. Die steun,
die nodig is om als gelovige
staande te blijven, lijkt nog
slechts ervaren te worden in de
kerkdienst". Voor de vrijwilli
gers zijn er daarnaast nog de acti
viteiten voor de parochie en het
contact met de pastor. De bete
kenis van de kerkdienst is daar
door, volgens de onderzoekers,
zwaarder geworden. "Het zal
pastoraal van belang zijn, dat te
onderstrepen".
Per weekeinde zijn er op dit
ogenblik ongeveer 850.000
rooms-katholieke kerkgangers.
Van de kerkenden gaat 77,3 pro
cent iedere week, 13,3 procent
twee keer per maand, 4,7 procent
één keer per maand en ook 4,7
procent minder vaak. Ongeveer
200.000 kerkgangers doen meer
dan enkel naar de kerk gaan; zij
zijn actief bij het kerkelijk leven
betrokken, vrouwen iets meer
dan mannen. Het merendeel van
de kerkgangers, ruim 58 procent,
heeft zelden of nooit contact met
een pastor. Vrijwilligers hebben
veel vaker dat contact.
Baptisten
De Unie van Baptistenge
meenten in Nederland doet niet
mee aan het proces voor gerech
tigheid, vrede en behoud van de
schepping, waartoe de Wereld
raad van Kerken heeft opgeroe
pen met het oog op een in 1990 te
houden wereldconferentie. In
ons land bereidt de Raad van
Kerken dit proces voor.
Het bestuur van de Unie er
kent, dat christenen een duidelij
ke verantwoordelijkheid hebben
op deze terreinen, maar de ge
meenten die bij de Unie zijn aan
gesloten - ongeveer tachtig - zijn
zelfstandig. "De Unie is geen
kerkgenootschap in dien zin dat
iemand in geloofszaken namens
alle gemeenten kan spreken",
zegt het bestuur in een brief aan
de gemeenten. Wel wil het be
stuur (officieel 'commissie' ge
noemd) een doorgeefluik zijn
voor materiaal ten dienste van
gemeenten die wél willen mee
doen.
Unie-voorzitter ds. A. de Vries
uit Emmen zei desgevraagd, dat
er op de Unie een duidelijke ver
antwoordelijkheid rust als het
gaat om oecumenische contac
ten. In 1963 werd het lidmaat
schap van de Wereldraad van
Kerken opgezegd omdat een
aanzienlijke minderheid grote
theologische bezwaren tegen de
ze raad had. De Vries vindt een
'oecumenisch isolement' te ver
kiezen boven onderlinge ver
deeldheid, al zou hij deelneming
van plaatselijke gemeenten aan
het nu begonnen proces van de
Wereldraad wel toejuichen.
Gereformeerde Kerken Vrij
gemaakt: beroepen te Hattem M.
H. Oosterhuis Schildwolde.
Met vut. De dovenpastor F.
A. L. Franken (Zeist) maakt ge
bruik van de vut-regeling van het
pensioenfonds voor predikan
ten. Op 20 maart hoopt hij af
scheid te nemen. Ds. Franken
was van 1968' tot aan zijn in
diensttreding als dovenpastor in
1974 hervormd predikant in
Woubrugge.
Moker. Vanavond van half 7
tot 7 uur is er weer een radio-uit
zending van Moker, het media-
overleg van kerken in Rijnland
en de Bollenstreek (FM 105.7 en
op de kabel 88.1 FM). De onder
werpen zijn: het 'oecumenisch
kerkepad' van 20 januari in Lei
den (georganiseerd door rooms-
katholieke jongeren), de instruc
tie-avond voor scholen en paro
chies over de komende Vasten-
aktie en Haiti en het werk van de
kinderkerk in het Agatha-kloos-
ter in Lisse.
Westerkerk. De puzzelactie
van de NCRV-gids voor de res
tauratie van de Westerkerk in
Amsterdam heeft ruim f. 720.000
opgebracht. Ze werd gehouden
in het laatste kwartaal van 1987.
