Ml
Herman Pieter
de Boer gaat
het theater in
Scholieren maken theater
1»
hè!'
'Herken je d'r? Wat is ze leuk in het echt,
Postmodern
werk bij
Danstheater
PAGINA 23
HILVERSUM (GPD) - „Het is natuurlijk reuze spannend", zegt
een lichtelijk opgewonden Herman Pieter de Boer. De bijna 60-
jarige schrijver staat aan de vooravond van een nieuw hoofdstuk
in zijn loopbaan: op tournee met een volwaardig theaterprogram
ma. Een Wus die hij overigens niet alleen hoeft te klaren, want
actrice Ine Kuhr (zus van Lenny) is zijn tegenspeelster en pianist
Andreas Balke zorgt voor de muzikale inbreng.
'Als kind al zaten zij graag in een
doos', zo heet het programma. En
wat er in wordt vertoond, heet sto
ry-theater. De Boer legt uit: „Dat
betekent dat verhalen theatraal
worden overgebracht. Er komt dus
niet iemand op, die met een boek
in zijn hand iets gaat voorlezen.
Nee, de verteller kan elk moment
veranderen in een van de figuren
uit het verhaal. En de tegenspeel
ster verandert ook steeds van per
sonage. Dat is voor ons een heel in
gewikkeld spel, omdat we voorna
melijk met stemgebruik en moto
riek duidelijk moeten maken wie
we zijn".
Herman Pieter de Boer: verlangen naar geborgenheid. (archietfi
door
Robert Grijsen
„Ja, het zijn allemaal verhalen
uit mijn eigen boeken. Die hebben
we gedramatiseerd, zodat we alle
rollen kunnen spelen. Tussen die
verhalen door komt zo nu en dan
een sketch. Of een liedje, gezongen
door Ine. Ik mag niet zingen van de
regisseur. Dat vindt hij maar niks.
Daar hebben we Ine voor, die zingt
prachtig".
Herman Pieter de Boer haalt een
spiekbriefje uit zijn zak en telt 31
onderwerpen, de muziekjes niet
meegerekend. „Er gebeurt eigen
lijk verschrikkelijk veel op het to
neel", zegt hij. „Ik ben blij dat we
daarvoor gekozen hebben. Eerst
dacht ik nog: ik moet lange confe
rences gaan houden. Maar dat idee
heb ik totaal verlaten, want dat ge
beurt al zo goed. Freek de Jonge en
Youp van 't Hek zijn de grote spe
cialisten. Mijn kracht is het bren
gen van een verhaal. Daar houd ik
het dan maar op".
1 1 The time of my life - B Med
ley J Warnes
2 2 China in your hand
T'Pau
3 3 Always on my mind Pet
Shop Boys
4 6 Fahter figure George
Michael
5 5 Troy Sinead O'Connor
6 10 Turn back the clock
Johnny hates jazz
7 12 Stuck on earth Alf
8 17 Sign your name Teren
ce trent d'Arby
9 7 Tango Dalbello
10 4 When I fall/My arms keep
missing you Rick Astley
11 14 Heaven is a place on earth.
Belinda Carlisle
12 9 Children say Level 42
13 18 Some guys have all the
luck Maxi Prist
14 8 My baby just cares for me
Nina Simone
15 21 Packjammed Stock,
Aitken en Waterman
16 36 Tighten up Wally Jump
jr
17 13 Need you tonight Inxs
18 30 Hit mix Fun Fun
LEIDEN - De wind sleurt sombere
wolken over de stad. Mooi weer om
thuis binnen te zitten. Of in de
schouwburg natuurlijk. Maar ja, 's
middags gaat het doek niet op.
Toch wel. Gistermiddag was er
wel degelijk iets te beleven in de
Leidse Schouwburg. In het kader
van het projekt 'Theater Overdag'
werd daar 'Rita en Frank' ver
toond, een stuk geregisseerd door
schouwburgdirecteur Frans Boe
len himself. Liefst driehonderd vijf
tig mensen, onder wie gepensio
neerden, verpleegsters, scholieren,
werklozen en horecapersoneel, ge
noten van een kostelijk middagje
toneel. De meeste van hen waren
naar de schouwburg 'gelokt' door
zogenaamde 'animateurs cultu-
rels', jonge, enthousiaste 'theater-
gekken', die naar bejaardenhuizen,
buurthuizen en openbare, instellin
gen trokken om aldaar publiek
voor Theater Overdag te 'ronselen'.
Het projekt 'Theater Overdag',
een initiatief van de Culturele
Raad Zuid-Holland, de Reinwardt
Academie en de Leidse Schouw
burg, lijkt wat Leiden betreft een
ongehoord succes te gaan worden.
Er liggen nog vijf middagvoorstel
lingen in het verschiet en als die
even goed bezocht zullen worden
als die van gistermiddag zul je
schouwburgdirecteur Frans Boe
len niet horen klagen.
'Rita en Frank', gespeeld door
Carolien van den Berg en Jules Ha
mel, is met zijn speelse en pittige
dialogen uiterst geschikt voor een
kennismaking met het theater. Op
luchtige wijze wordt er het pro
bleem van de emancipatie in be
handeld. Rita, een kapster, voelt
zich niet meer thuis in een milieu,
waar de rol van de vrouwen is uit-
Kun je de titel van het program
ma verklaren?
„Een van mijn verhalen heet:
'Als kind al zat hij graag in een
doos'. Dat verhaal gaat over een
man die nog steeds, net als vroe
ger, in allerlei dozen gaat zitten. En
dat heeft veel te maken met mijn
eigen gevoelens. Ik houd van een
zekere geborgenheid. Alleen zit ik
nu niet meer echt in een doos, zoals
die man, maar is mijn huis in Eind
hoven de doos. Ik leef daar heel be
schut".
„Alles is altijd dicht: de luxaflex,
de gordijnen. Overal brandt kunst
licht. En ook de bel is eruit. Ik
scherm mezelf helemaal af. Ik wil
niet benaderd worden. Dat vind ik
onplezierig. Naar buiten toe lijkt
het of ik vreselijk extrovert ben.
Maar eigenlijk ben ik iemand die
zich graag opsluit. Daarom vind ik
het wel een passende titel. Passend
by m(j".
Het zou eerst een solo-program
ma worden?
„Dat was de bedoeling, maar
toen het langzaam groeide, vonden
we het toch leuker om er een te
genspeelster en een pianist bij te
halen. Nu zitten we met zijn allen
in een doos. Ine kende ik natuur
lijk al. Zij is min of meer mijn
schoonzusje en ik kan goed met
haar opschieten. Ik vind het ook
wel geestig om nu met haar te
werken. Vorig seizoen trad ik met
Lenny op in de „Kuhr en De Boer
Show". Daarin vertelde ik gewoon
verhalen en Lenny zong haar lied
jes. Meer was het niet. Deze vorm
is niks voor Lenny. Ze houdt hele-
19 22 Letter from America
The Proclaimers
20 15 Say you will Foreigner
21 23 Ideal world The Chris
tians
22 House arrest Krush
23 11 Paid in full Eric B
Rakim
gespeeld nadat zij kinderen heb
ben gekregen. Zij wil nog geen kin
deren. Ze wil zich ontplooien, gaan
studeren.
Rita kiest voor literatuurgeschie
denis. Haar leraar is Frank, een
sympathiek, maar licht alcoholisch
type, een gemankeerd dichter, die
de high-brow-mentaliteit op uni
versiteiten verafschuwt. Hij is on
middellijk zeer gecharmeerd vdn
de spontane Rita. Graag zou hij
zien dat ze zo bleef. Maar helaas,
het resultaat van zijn lessen is dat
Rita zich ontwikkelt tot een onaf
hankelijke vrouw. 'Pygmalion' van
Shaw, maar dan anno 1987.
Als het stuk net is begonnen, zie
ik hoe twee vrouwen elkaar samen
zweerderig beginnen aan te stoten.
'Herken je d'r, herken je d'r? Dat is
ze nou. Wat is ze leuk in het echt,
hè? En hij trouwens ook'.
De 'animateurs culturels' noe
men dit later 'het teevee-effekt'. In
de pauze tonen zij zich blij verrast
door de grote opkomst. Marjolijn
Franken: "De mensen waren door
de pers al op ons projekt voorbe
reid. Ze reageerden zeer enthou
siast. Sommigen spraken van 'een
gat in de markt'. Ze vonden het
heerlijk dat ze nu niet meer 's
avonds over straat hoefden".
Reina de Smeth, haar collega-
:"Dat hun man overdag niet mee
hoefde, heeft, denk ik, heel wat
vrouwen doen besluiten te komen.
Ze zeiden: 'Overdags kunnen we
tenminste zien waar we lopen'. Het
was echt leuk om te doen, dit werk.
Je merkte hoe de mensen elkaar
probeerden over te halen. Zo van:
als jij gaat, ga ik ook'.
maal niet van acteren. Terwijl Ine
een echte actrice is".
Waarom gaat deze schrijver ei
genlijk het theater in?
„Oh, dat vind ik enig. Ik heb al
tijd op het toneel gestaan. Toen ik
jong was deed ik pantomine. Ik
speelde ook amateur-toneel. In Het
Gooi, bij De Plankeniers. En toen
ik eenmaal schrijver was, ben ik le
zingen gaan houden. In het begin
las ik mijn verhalen voor, maar ik
begreep al gauw dat de mensen
meer wilden. Dat je er ook iets om
heen moet doen. Uiteindelijk werd
zo'n lezing van mij een soort per
formance. Echt, ik pakte het hele
toneel, of de hele bibliotheek. Ik
holde door de ruimte, lag op de
grond, stond op de tafel. Heel amu
sant. Ik heb nu zo'n 500 lezingen
gedaan, en ik heb er veel van ge
leerd".
„Op een gegeven ogenblik kwam
dus die 'Kuhr en De Boer Show'.
En naar aanleiding daarvan zei
mijn agent Hemmo Drexhage:
'Misschien moeten we een echt
theaterprogramma maken'. Hij zou
het dan regisseren. Ik heb geen nee
gezegd. Het leek me wel leuk. Maar
nu ik bezig ben, merk ik hoe zwaar
het is. Het is net of ik weer in mili
taire dienst ben. Elke dag om
kwart voor acht mijn bed uit. En
dan achter elkaar repeteren. Echt
alles er in stampen. Dat ben ik he
lemaal niet gewend, zo'n discipli-
Heb je nog tijd om te schrijven?
„Nee, absoluut niet. Ik word nu
volkomen in beslag genomen door
deze voorstelling. Maar als die een
maal loopt, ga ik weer beginnen.
Dan ga ik een boek schrijven over
24 Max Paolo Conté
25 27 Females get on up Cook
ie Crew
26 33 Is this love Whitesnake
27 34 Ev'ry time we say goodbye
Simply Red
28 Hazy shade of winter
The Bangles
29 16 Once upon a long ago
Paul McCartney
30 24 Rits Bertus Staigerpaip
31 19 Koud hè The V-Boys
32 1 think we're alone now
Tiffany
33 38 Family man Fleetwood
Mac
34 31 King without a crown
ABC
35 Angel eyes Wet wet wet
36 26 Mijn leven Zangeres
zonder Naam
37 De hoofdman was knup-
peldik Normaal
38 39 Tunnel of love Bruce
Springsteen
39 20 Never can say goodbye
The Communards
40 25 Everlasting love San
dra
Stichting Ned. Top 40
het schrijven zelf, over het métier
dus. En ik wil ook nog een heel
persoonlijk boek schrijven. Want
eigenlijk heb ik tot nu toe altijd erg
afstandelijk geschreven. Het was
toch altijd fantasie. Wel dingen van
mezelf, maar verstopt in andere
mensen. Maar nu wil ik er voor uit
komen wat ik zelf voel en mee
maak. Ik moet er alleen nog een
goede vorm voor vinden".
Herman Pieter de Boer ziet zijn
theater-experiment niet als iets
eenmaligs. „We gaan door op deze
weg. En dat proberen te laten
groeien, door meer muzikanten op
het podium te zetten. Misschien
ook meer acteurs. En misschien
schrijf ik mezelf er op den duur wel
uit. Dan ga ik in de zaal zitten kij
ken hoe leuk ze mijn verhalen
doen".
Zilveren CJP
voor Swerts
DEN HAAG (ANP) - De Belgische
componist Piet Swerts (27) is het
Zilveren CJP toegekend. Hij krijgt
de onderscheiding woensdag in de
BRT-studio's als er opnamen wor
den gemaakt voor het jongerenpro
gramma Klimop dat drie dagen la
ter wordt uitgezonden.
Dit heeft de Federatie van uitgif
tebureaus van het Cultureel Jonge
ren Paspoort (CJP) gisteren mee
gedeeld. De jaarlijkse prijs van de
gecombineerde organisaties van
Vlaanderen en Nederland voor het
CJP gaat naar Swerts voor zijn
compositie „Rotations" die werd
gekozen als verplicht werk voor
deelnemers aan het Koningin Eli-
sabethconcours.
Het is voor het eerst dat het Zil
veren CJP in de rubriek klassieke
muziek is toegekend. Vorig jaar
was het kleinnood voor dichter Ju
les Deelder. Eerder werden ermee
onderscheiden: Anne Teresa De
Keersemaeker, De Mexicaanse
Hond, Tone Brulin, Jozef van den
Berg, Raoul Servais, Yvonne
Keuls, Urbanus van Anus en Ram
ses Shaffi.
AKO-literatuurprij s
DEN HAAG (GPD) - Drs. Hedy
d'Ancona treedt op als voorzitter
van de jury die gaat bepalen wie op
19 mei de AKO-literauurprijs 1988,
groot 50.000 gulden, in ontvangst
mag nemen. Mevrouw D'Ancona is
(socialistisch) lid van het Europees
Parlement en ex-staatssecretaris
van sociale zaken en werkgelegen
heid.
De andere leden van de jury zijn
prof.-dr. J.J. Oversteegen, hoogle
raar theoretische literaruurweten-
schappen, schrijfster/criticus Doe-
schka Meijsing en Frans Boenders,
producer culturele programma's
van de BRT-radio.
LEIDEN - Tijdens de theaterda
gen, die deze week op het Christe
lijk Lyceum Dr. W.A. Visser 't
Hooft worden gehouden, komen
verschillende aspecten van het the
ater als zodanig aan bod. Er wor
den workshops georganiseerd met
lessen over drama en ballet. Er zijn
excursies naar de Leidse Schouw
burg en het Museum voor Volken
kunde. Beroepsprimeurs komen
de kunst van het schminken de
monstreren en er worden poppen-
theatervoorstellingen gegeven. In
de Stadsgehoorzaal zijn er overdag
voorstellingen van 'Junkfood' door
theaterdansgroep 'Signaal' en 's
avonds presenteren tientallen leer
lingen een 'grand variété in de stijl
van de jaren twintig en dertig.
Ook oud-leerlingen leveren een
bijdrage in het kader van de Thea
terdagen. Erik de Koster debuteert
als regisseur van Tsjechovs eenak
ter 'Het Huwelijksaanzoek'. Het is
een kort vermakelijk gegeven,
waarin bijna uitsluitend ruzie
wordt gemaakt. Landbezitter Lo-
mov (Johan van der Ven) bezoekt
zijn buurman (Auke Jongbloed)
Het is een gezellig geroezemoes
in de foyer. Meneer de Reyker lijkt
zich opperbest te vermaken: 'Ik
vind dit een hartstikke leuk plan.
om diens dochter Natalja (Ingrid
van Biezen) ten huwelijk te vragen.
Het gesprek komt op een zijspoor
terecht, waaruit een heftige woor
denstrijd ontstaat. Nadat de me
ningsverschillen gesust zijn, ont
staan er weer nieuwe problemen
over een ander onderwerp. Dat al
les duurt een half uur. Als bijdrage
aan de theaterdagen in deze eenak
ter een aardig initiatief. In het spel
komt steeds duidelijk naar voren,
waar in de tekst omslaan van de
stemming plaatsheeft. Spel- en
tekstregie lijken terecht daarop
toegespitst, verder blijkt het geheel
nog in de grondverf.
'Het Huwelijksaanzoek' vormt
een illustratief contrast met de
'Schets voor Theater' van Samuel
Beckett, waarin Frank den Os en
Ernst Diek spelen. In een kort
tijdsbestek krijgen de leerlingen
hierdoor twee totaal verschillende
soorten theater voorgeschoteld.
Hoe schetsmatig dan ook, bij
Tsjechov heeft het verhaal in elk
geval nog een handeling, die bij
Beckett totaal afwezig is.
De situatieschets van Beckett
Toneel overdag, dat is beter als 's
avonds, met al die narigheid tegen
woordig. En ook voor mensen die
geen auto hebben, zal het een uit
komst zijn. Mijn vrouw hoorde van
het plan bij de Vrouwenbond".
"Nergens voor tekenen hoor",
waarschuwt zijn vrouw hem, als ze
het notitieblok van ondergeteken
de in de gaten krijgt.
De Centrale Opleiding voor Zie
kenverzorgers geeft acte de pré-
sence met zeventig leerlingen en
twee onderwijzers. Mevrouw Vij
verberg, een van de docenten: 'Ja,
wij hoorden het van de 'animateurs
culturels'. We hadden op dit mo
ment eigenlijk school, maar voor
zoiets unieks moeten we maar eens
een keertje 'spijbelen' Prima stuk
ook, ik denk dat het onze leerlin
gen wel aanspreekt'.
Dat klopt wel. De reacties varië
ren van 'onwijs gaaf tot 'best leuk',
al verklaart een meisje dat zij wel
wat beters te doen heeft dan in het
theater te zitten.
Frans Dixon, docent expressie
en culturele vorming aan bovenge
noemde opleiding:"Een lovens
waardig initiatief. We moet niet
vergeten, dat de drempel in de
schouwburg voor de meeste men
sen nog steeds erg hoog is. Ze vin
den het te sjiek, te stijf. Ze geloven
nog steeds aan de mythe van de
smoking en denken dat toneel al
leen maar geschikt is voor intellec
tuelen. Door dit projekt kunnen ze
dat van zich afzetten. De sfeer
overdag is 'opener'".
Schouwburgdirecteur Boelen
loopt glunderend rond. Hij kijkt
naar de bezoekers als een emigrant
die na zoveel jaar zijn familie weer
terugziet. "Volle bak, hè! Heerlijk.
Ik sprak net een hotelier, die 's
avonds altijd moet werken. 'Dit is
dé oplossing', zei hij".
CEES VAN HOORE
toont namelijk het gesprek tussen
een blinde en een kreupele. Met ge
bruik van enkele requisieten wordt
recht-toe-recht-aan gespeeld. Na
de voorstelling (in een klaslokaal
zonder verdere theaterfaciliteiten)
maken de spelers in hun nabespre
king duidelijk, dat er van een ge
sprek niet echt sprake was, maar
dat de twee personages meer
vanuit hun eigen wereldje langs el
kaar heen praten. Deze schets
dient als een voorbeeld van absur
distisch theater, en wordt van daar
uit met het wereldbeeld van Bec
kett in verband gebracht.
Voorstelling: Nederlands Dans Theater
met de wereldpremière van Arenal, cho
reografie Nacho Duato, live muziek van
Maria del Mar Bonet; Nederlandse premiè
re van France/Dance van William Forsyth,
muziek van J.S. Bach (Kunst der Fuge), ar
rangement Ton Willems; reprise van Re
turn to the strange Land van Jiri Kylian-
/Leos Janacek. Gezien op 26 januari. Mu
ziektheater Amsterdam. Nog te zien op 28
en 29-1. 11 t/m 13-2 in het Danstheater
in Den Haag.
AMSTERDAM - Ik durf het
woord nog nauwelijks in mijn
mond te nemen, maar wie een
postmoderne voorstelling wil
zien moet naar France/Dance uit
1983 van Willem Forsyth gaan
kijken. Deze Amerikaan, in sep-
tember nog met zijn Frankfurter
Ballet op het Holland Dance Fes
tival, veegt rigoreus de bezem
door alle nog overgebleven heili
ge huisjes in de kunst. Bach's Fu
ga's worden opzettelijk lelijk en
abrupt weggedraaid of van blaf
fende hondengeluiden voorzien;
gorillakreten op de band worden
door een danser, ondertussen zo
genaamd aan een goochelact be
zig, gemimed; een vrouwelijke
lilliputter spreekt quasi-filoso-
fische teksten uit; monumenten
als het parthenon of twee to
rens van Pisa worden als zetstuk
ken door de ruimte verplaatst;
het gordijn gaat tijdens de dans
dicht zodat het publiek braaf
gaat klappen omdat het denkt
dat dit het einde betekent; etc.
etc. Met het licht maakt Forsyth
het al even het al even 'erg': met
het grootste gemak schakelt hij
over van een sfeervol oranje naar
een keihard neonlicht. Hij neemt
werkelijk een loopje met alles en
iedereen. Dansers worden ont
heiligd doordat ze niet veel meer
doen dan een reeks klassieke
balletbewegingen maken in een
absurde omgeving.
Deze kakafonie van supercli-
ché's werkte op mij zeer aanste
kelijk. Dit was het bewijs dat hu
mor en ballet samen kunnen
gaan. Zelden heb ik zo hard gela
chen, zelden heb ik zo'n intelli
gent commentaar op dans zien
geven. Forsyth heeft gevoel voor
timing, dosering, theater en hu-
Van een heel ander kaliber is
de wereldpremière van Arenal
van NDT danser Nacho Duato.
Zijn eerste choreografie Jardi
Tancat uit 1983 op muziek van
Maria del Mar Bonet, won direct
een prijs op het choreografie fes
tival in Keulen. In zijn nieuwste
ballet Arenal zingt Maria del Mar
Bonet live een aantal Spaanse en
Griekse volksliedjes. Nu is de
combinatie zang en dans altijd
een beetje gevaarlijk. Choreogra
fieën maken zich toch vaak
schuldig aan een te letterlijke
vertaling van de zangteksten, en
het parallel lopen van zang en
dans kan zeer vervlakkend wer
ken. Duato heeft zich aan dit ge
vaar in Arenal (dorpsplein) naar
mijn mening niet helemaal we
ten te onttrekken.
Hij volgt nauwgezet de stem
ming en het ritme van de liedjes,
op het voorspelbare af. De rode
draad die de volksliedjes ver
bindt, bestaat uit vier a capella
liedjes waarop één danseres zich
op theatrale wijze tegenover haar
vrolijke dorpsgenoten plaatst.
Een soms jaloers, soms kwaad
buitenbeentje. De overgang tus
sen deze a capella liedjes en de
muzikale liedjes is echter niet or
ganisch. Het blijft een te onna
tuurlijke overgang waardoor
Arenal niet echt een geheel
wordt.
Het bewegingsidioom van Du
ato verraadt de meesterhand van
Kylian, maar is vaak juweelach
tig mooi. Krachtig en expressief
wisselt hij (Spaanse) volksdans
bewegingen af met meer ingeto
gen en lyrische bewegingen.
Arenal is aangenaam en mooi,
maar nooit verrassend. Maria del
Mar Bonet zingt prachtig maar
de voorstelling als geheel ont
breekt het misschien aan tegen
kracht. Iets dat je van William
Forsyth's France/Dance niet
kunt zeggen: dat is een en al te
genkracht.
INGRID
VAN FRANKENHUYZEN
Catherine Allard in 'Arenal'.
(foto Sven Ulsa)
Een groepje 'Animateurs culturel' op de trappen van de Leidse Schouwburg. (foto Henk Bouwman)
Marjolijn Franken: 'Er waren af' hun verkeringstijd niet meer naar
en toe ook ontroerende reacties bij. het theater waren geweest. 'We
worden weer jong', hoorde ik een
Bijvoorbeeld van mensen die sinds vrouw tegen haar man zeggen".
Het bovenstaande tafereel is door de fotograaf vastgelegd in de aula van
het Christelijk Lyceum Visser 't Hooft. Gisteravond was die ruimte omge
toverd in een 'Salon des Variétés', waar vele leerlingen hun talenten kon
den laten zien op het gebied van dans, zang, cabaret en muziek. Dit in het
kader van het projectonderwijs, deze keer gewijd aan het thema 'theater'.
Een bont gezelschap bevolkte de aula. Publiek en spelers hadden zich
uitgedost volgens de mode van het fin de siècle. Met vadermoordenaars,
strohoeden, stola's en frakken werd dat tijdsgewricht opgeroepen.
Het orkest opende met de 'Mainzer Mars', al spoedig gevolgd door de
'Hoki-poki'. Commentaar van de explicateur: 'buitengemeen frèèèi'.
Mooie tijden herleefden, tijden waarin een pianist nog 'accompagneur'
werd genoemd.
En toen barstte het spektakel werkelijk los met een 'zedenschokkende'
Can-can-dans van een aantal snoepjes van de week. Onder het portret van
koningin Emma nog wel.
De kop van deze 'soiree nostalgique' was eraf. Razendsnel werd er een
changement uitgevoerd. Ah, die decors! Wat een vindingrijkheid, wat een
aandacht voor het sprekende detail. Tegen de achtergrond daarvan kwa
men ze goed tot hun recht: 'De Franse gouvernante', "t Aristocraat je', 'Ja-
pie', die getrouwd was en daarom in de misère zat, de 'Voddenman' alsook
de kakmadammen, die met geheven pink de thee dronken die door 'Sabri-
na voor haar bruidsschat was geplukt'.
Pissuisse, Speenhoff en Dirk Witte, ze zouden zich geen mooiere homma
ge hebben kunnen voorstellen. En wie maalt er dan om dat er nogal vals
werd gezongen? Niet door iedereen, haasten wij ons erbij te zeggen. Jea-
nette Parlevliet bijvoorbeeld zong met zuivere stem wereldsuccessen als
'J'ai deux amours', 'Mon homme' en 'Pigalle'.
Aulala! Wat een avond daar in de aula van het Visser 't Hooft!
Theater Overdag in Leidse Schouwburg ongehoord succes
