Kleine Komedie
voorlopig gered
Jacques Ledoux inspireert
vele Europese filmmakers
Wieners versleten symbolentaal
Verbijsterend soloprogramma
Drie-sterren-hotel van Toverlei
Golden Globe
voor Hauer
en Bertolucci
Charles Boost
onderscheiden
MAANDAG 25 JANUARI 1988
PAGINA 19
Winnaar Erasmusprijs
x de Erasmusprijs.
TOKYO/BEVERLY HILLS (AP) -
Tijdens een filmgala in Los Ange
les heeft acteur Rutger Hauer zater
dag een Golden Globe gekregen
voor de beste bijrol in 'Escape from
Sobibor' een korte Amerikaanse
televisieserie. De Golden Globe,
een filmprijs van de buitenlandse
persvereniging, is een van de be
langrijkste indicators voor het win
nen van een Oscar.
Bernardo Bertoluccio viel even
eens in de prijzen en wel met de
verfilming van The Last Emperor'.
De film van de Italiaanse regiseur,
waaraan hij vier jaar lang heeft ge
werkt in onder andere de Verbo
den Stad in Peking, kreeg behalve
de pfijs voor de beste dramatische
produktie, ook de onderscheiding
voor beste regie, het beste scenario
en de beste muziek. Het scenario is
van Bertolucci zelf en Mark Peploe
en de muziek is van Ryuchi Saka
moto, David Byrne en Cong Su.
'The Last Emperor' is overigens
zaterdag compleet in première ge
gaan in Japan. Eerder waren beel
den van de Japanse massamoor
den in Nanking uit de film gesne
den. De Japanse distributeur Sho-
chiku Fuji zei dat de beelden al uit
de film waren gehaald voor de ko
pieën in Japan arriveerden. Zij
werden weer in de film opgenomen
nadat Bertolucci had laten weten
dat zij zonder zijn medeweten wa
ren gecoupeerd.
De Japanners kunnen nu in de
film ook de journaalbeelden zien
van Japanse soldaten die Chinezen
vermoorden en hun lijken in een
kuil gooien. Bij de massamoorden
in Nanking kwamen minstens
200.000 mensen om het leven.
AMSTERDAM (GPD) - In de Am
sterdamse Cinetone-studio is vrij
dagavond aan filmcriticus Charles
Boost de Cinemagiaprijs uitge
reikt. Boost ontving de onderschei
ding uit handen van Thijs Ocker-
sen, voorzitter van de Beroepsvere
niging van Film en Televisiema
kers NBF. De prijs, ingesteld in
1977, bedoelt een erkenning te le
veren voor opvallend goede publi
cistische prestaties op het gebied
van de Nederlandse film, televisie
en audiovisuele media.
Boost heeft gepubliceerd in De
Groene (sinds 1939), het Haarlems
Dagblad (sinds 1964), de Katholie
ke Illustratie, Film Forum en
Skoop.
Voorstelling: Enclosed Time van de Nina
Wiener Dance Company i.s.m. het Natio
naal Ballet. Choreografie: Nina Wiener.
Muziek: Meredith Monk, Sergio Cervetti,
Ehiot Sharp. Decorontwerp: Arquitectoni-
ca. Kostuurontwerp: Robin Klingensmith.
Gezien op 22 januari, Muziektheater Am
sterdam, alwaar nog vanavond.
AMSTERDAM - In een inter-
-view met Ariejan Korteweg in de
Volkskrant van 15 januari zegt
choreografe Nina Wiener: 'Mijn
dans gaat niet echt ergens over,
al zit er in Enclosed Time veel
machts- en gelijkheidssymbo
liek'. Dit lijkt met elkaar in te
genspraak: als iets symbolisch is,
gaat het toch juist ergens over?
Dans zou dan toch voor iets an
ders staan?
Een dergelijke paradoxale uit
spraak is echter wel kenmerkend
voor haar ballet Enclosed Time,
dat zowel abstract als verhalend-
symbolisch is. De drie delen van
Enclosed Time, verleden-heden-
toekomst, symboliseren volgens
Wiener de ontwikkeling van een
vrouw in haar relatie tot de man
tegen de achtergrond van de op
rukkende technologie, de verste
delijking en de nucleaire drei
ging. In het eerste deel - het ver
leden - geeft Wiener de afhanke
lijkheid van de vtouw vorm in
zeer voor de hand liggende beel
den: het decor (van de bekende
architectengroep Arquitectoni-
ca) bestaat bijvoorbeeld uit een
'De pretentie', soloprogramma van Freek
de Jonge. Vormgeving: Hella de Jonge.
Gezien op 24 januari (avondvoorstelling) in
de Leidse schouwburg.
LEIDEN - Op het toneel staat
een soort dekenkist met een stoel
erop. Daarboven hangt een lamp.
Het is 20.20 uur, als het achter
doek een beetje opengeschoven
wordt. Felle lichten schijnen de
zaal in. Freek de Jonge sluipt het
toneel op, en houdt daarbij bib
berend een kop en schotel in de
hand. Dan volgen de gebeurte
nissen elkaar snel op: de kist be
gint te roken, muziek van strijk
instrumenten zwelt aan, vier rol
len keukenpapier komen naar
beneden en Freek waart rond, al
wapperend met de gordijnen.
Nog steeds is er geen woord
gezegd. Gespannen afwachtend
laten we deze beelden op ons af
komen. Als Freek eenmaal direct
onder de lamp op de kist gaat zit
ten, begint hij niet te verstane
klanken uit te stoten. Dit beeld
doet even denken aan een ver-
hoorscène in een louche gang
sterfilm. "Kijk, daar zit Kees",
zegt Freek, en de eerste verhaal
lijn is daarmee uitgezet. Van gek
ke Kees springt hij plotseling
'Plaza Hotel' van Neil Simon door theater-
Cjtoep Toverlei. Regie: Jaan Postma. Ge
zien op 23 januari in het Microtheater.
LEIDEN - In 'Plaza Hotel' be
schrijft Neil Simon drie verschil
lende paartjes in drie verschil
lende situaties. Het zijn drie vari
aties in één suite, want de plaats
van handeling is steeds dezelfde
suite in een statig hotel in New
York. Vanwege de vlot geschre
ven dialogen en de herkenbare
situaties verschijnt 'Plaza Hotel'
regelmatig op het repertoire van
len van films voor zijn filmarchief.
Misschien niet het grootste van de
wereld (er liggen in Brussel en in
een dependance in Namen 400.000
rollen met daarop 40.000 films),
maar volgens kenners wel het be
langwekkendste.
Tot 1985 kreeg Ledoux jaarlijks
30 miljoen frank (f. 1,65 miljoen) en
had hij 25 medewerkers. Maar een
bezuinigingsgolf bij de overheid
deed het budget zakken tot nog
geen 950.000 gulden en Ledoux
moest twaalf medewerkers de deur
wijzen. Intussen is vooral het film
materiaal, wat nodig is voor het
conserveren en restaureren, veel
duurder geworden.
Dit was een gevolg van het feit
dat de verantwoordelijkheid voor
het cultuurbeleid in Belgie is gede
centraliseerd naar de beide Vlaam
se en Waalse gemeenschappen. Die
moeten hun eigen zaakjes regelen.
Maar het filmmuseum is - met de
Muntschouwburg - een van de wei
nige nationale culturele instellin
gen. En op de rijksbegroting is
voor cultuur geen geld beschik
baar.
En veel inkomsten heeft Ldoux
naast de subsidie ook niet. Jaar
lijks komen zo'n 150.000 mensen in
het museum kijken. Elke dag wor
den vijf films vertoond, drie met
geluid en twee stomme met piano
begeleiding. Films uit de oude
doos, zoals Japanse produkties uit
1930, die vaak nergens meer te zien
zijn.
levensgrote robotachtige man
die zijn armen geheven heeft ten
teken van overwinning en onder
werping. In de duetten drapeert
de vrouw zich op alle mogelijke
(en mooie) manieren om het li
chaam van de man, die op een ge-
over op een lijstenmaker en op
de opstand tegen een dictator.
Als Freek van de stoel springt,
worden deze verhaallijnen on
derbroken. Hij bewandelt dan
vele zijpaden, zoals zijn uitstapje
met voetbalfans, de anti-aids-
campagne, de reclame, liefdadig
heidsacties enzovoort. Het ver
haal over welzijnswerker Arie en
over herdershond Lassie en
Neelie Smit-Kroes vormen op
zich weer nieuwe lijnen.
Niets lijkt in delen uiteen te
vallen, vooral niet als de verschil
lende verhaallijnen ook nog eens
door bepaalde formuleringen
door elkaar gaan lopen. Hij heeft
het al vaker laten zien, maar toch
blijft het steeds weer verrassend.
Zijn creativiteit èn produktivi-
teit verbijsteren. Valt zijn optre
den eigenlijk wel te be-oordelen?
Het is zelfs nauwelijks te be
schrijven. Zijn positie geldt alge
meen als uniek, wat natuurlijk
niet betekent, dat alles wat hij
zegt, briljant is. Bij sommige uit
spraken van de cynicus De Jon
ge zijn op zijn minst vraagtekens
te plaatsen. Al is dat niet gemak
kelijk, gezien de compacte struc
tuur van de verschillende verha
len en gezien het tempo, waarin
het programma voortraast.
beroepsgezelschappen en ama
teurverenigingen. Ook het Lei-
derdorpse 'Toverlei' heeft zich
nu aan dit befaamde drieluik ge
waagd. In een aardig, maar voor
al ook efficiënt ingericht, decor
blij kt Toverlei er goed mee uit de
voeten te kunnen.
De eerste scène toont een echt
paar in een crisis. Ooit was deze
hotelkamer hun bruidssuite,
waar nu hun huwelijk lijkt te
Maar al meer dan 15 jaar vraagt
Ledoux daarvoor niet meer dan 30
frank (1,65 gulden). Hij wil dat ook
zo houden, omdat de drempel voor
het bekijken van de meesterwer
ken van de filmkunst zo laag moge
geven moment zelfs als een stie
renvechter met een zwarte lap de
vrouw aan zijn voeten krijgt. In
het tweede deel - het heden - is
het beeld van de triomfantelijke
man vervangen door twee gigan
tische pilaren: één pilaar is een
Als Freek de Jonge op een ge
geven moment twee mensen van
de voorste rij op toneel laat ko
men, voel je een golf van leedver
maak door de zaal gaan. Met as
sistentie van beide heren uit het
publiek wordt 'modern toneel'
gespeeld. Het levert vele hilari
sche momenten op. Eigenlijk
misschien een wat gemakkelijke
succes-verzekerd truc, maar
geen mens die daaraan op dat
moment van de voorstelling nog
denkt.
Om 22.01 uur sluit Freek de
Jonge naar gekke Kees wijzend
zijn programma af. Zonder pauze
heeft hij ruim anderhalf uur aan
één stuk door zijn verhalen ver
teld. Weer zijn er die felle lampen
op de zaal. PYeek krijgt bloemen,
de zaal maakt zich op voor het
slotapplaus. "Da's voor het eerst,
dat ik in de pauze bloemen
krijg". We gaan snel zitten, er
volgt een toegift van twintig mi
nuten: over Weesper moppen,
gekke gezegdes, ouder worden
en een fraai staaltje mimiek ter
afsluiting.
De twee 'vrijwilligers' krijgen
van Freek een exemplaar van
'Zaansch Veem', zijn enige tijd
geleden verschenen autobiogra
fische vertelling. "Niemand an-
stranden. Er wordt op een nette
manier ruzie gemaakt. Caroline
Kieven reageert ad rem en met
gevoel voor understatement. Pe
ter van der Voort speelt de ont
rouwe echtgenoot, die door de
begripvolle houding van zijn
vrouw steeds meer in het defen
sief wordt gedrongen.
Voor Muriel Tate is haar vroe
gere vriend Jesse Kiplinger nu
lijk moet zijn. Het Filmmuseum en
het Filmarchief zijn ondergebracht
in het Paleis voor Schone Kunsten,
Baron Hortastraat 9, 1000 Brussel,
en is dagelijks open van 17.30 tot
22.30 uur.
open stalen konstruktie, de an
dere pilaar is bekleed met blade
ren (u begrijpt het al, zij verte
genwoordigen de tijd van de
technologie en de natuur). De
vrouw doorziet haar afhankelijk
heid en zij vecht zich los. Zij is nu
diegene die met geheven armen
op de overwinning afstormt.
In deel drie - de toekomst -
krijgt Wieners verhaal vorm in
een soort wolkenkrabber waarin
mond, neus en ogen zijn 'uitge
sneden': de mens in harmonie
met zijn omgeving. Man en
vrouw zijn nu gelijk en zij ver
broederen zich met de anderen
(veel synchroon gedanst dus).
Heeft Wieners symbolentaal een
wel zeer van - dik-hout-zaagt-
men-planken - karakter, haar be
wegingsidioom en stijl getuigen
van originaliteit. Veel achter
waartse bewegingen, bovenli
chamen die uit het lood lijken te
vallen, draaien om de as en de
isolaties van afzonderlijke li
chaamsdelen, zorgen voor puur
kijkgenot. Hoewel de bewegin
gen vaak naar de grond gericht
en contrapuntisch zijn, blijven ze
altijd vloeiend en lyrisch.
Toch lijkt Wiener niet veel ver
der gekomen dan de gedetail
leerde aandacht voor die bewe
gingen. Er wordt te veel op de
Freek de Jonge.
ders dan God had de wereld kun
nen maken zoals hij was, zo zag
Hij het. Mooi of lelijk, daar stond
God boven, dat kon je er zelf van
maken. Daar had vader gelijk in.
een man uit een andere wereld.
Als succesvol filmproducer in
Hollywood ontmoet hij dagelijks
de personen, die zij slechts uit de
roddelbladen kent. Saskia van
Iterson haalt de levensechte hu
mor uit deze rol goed naar voren.
Steve Fox is aanvankelijk wat
onzeker, maar wordt allengs
overtuigender. Hij heeft een licht
AMSTERDAM (GPD) - De kans
dat het theater De Kleine Komedie
in Amsterdam open kan blijven is
beduidend groter geworden. Tij
dens een vergadering van de ge
meenteraadscommissie Cultuur en
Monumentenzorg gaf de PvdA vrij
dagavond te kennen het theater
nog een jaar open te willen houden.
In die tijd moet een efficiëncybu-
reau alle podia in het centrum van
de stad doorlichten. Daarbij moet
worden gekeken naar de verschil
lende functies die de grotere thea
ters vervullen in de binnenstad.
Om het financieel mogelijk te ma
ken de Kleine Komedie open te
houden, wordt voorgesteld te be
zuinigen op het Amsterdams Uit-
buro en de Uitkrant en op vergoe
dingen aan de Kunstraad. Na af
loop van de vergadering kon direc
teur Joost Nuissl van de Kleine Ko-
menie tevreden vaststellen: „Er
schijnt licht aan het einde van de
tunnel."
Het streven van de PvdA het the
ater alsnog tijdelijk van sluiting te
redden betekent een ommezwaai
in de eerder ingenomen standpun
ten. Tot voor enkele weken geleden
kon cultuurwethouder mevrouw
M. Luimstra nog rekenen op steun
van zowel de PvdA als haar eigen
CDA-fractie in de raad voor haar
sluitingsplannen. Tot ieders ver
rassing schaarde echter ook haar
partijgenoot J. Molleman zich on
verwacht achter het PvdA-stand-
punt.
Amsterdam moet de komende
drie jaar 1,5 miljoen gulden bezui
nigen op de kunstbegroting. Naast
plaats gedanst en slechts een en
kele keer neemt ze de vrijheid
van de ruimte gebruik te maken.
Pas in het derde deel krijgt En
closed Time daardoor iets opens
en dynamisch, iets extroverts,
wat ongetwijfeld ook te maken
heeft met de ritmische muziek-
kompositie van Elliot Sharp.
Wiener lijkt zich te hebben verlo
ren in de tweestrijd graag iets te
willen meedelen en het dansen
om het dansen. De voorstelling
raakt hierdoor uit balans en maar
heel sporadisch heb ik het gevoel
dat ze een synthese tussen mu
ziek en beweging, epiek en ly
riek, detail en geheel heeft weten
te bereiken. Enclosed Time mist
een bepaalde concentratie en
wordt onnodig onderbroken
door de twee pauzes (zodat het
toch nog avondvullend wordt).
Als één van de leading ladies
van de Amerikaanse moderne
dans, naast bijvoorbeeld Lucin-
da Childs en Trisha Brown, ligt
Wieners waarde meer in haar
unieke bewegingsidioom en stijl
dan in de totaliteit van een cho
reografie. Als pedagoge verricht
ze uitstekend werk, de resultaten
van de Groningse dansgroep Re
flex waar Wiener artistiek advi
seur is bewijzen dit, maar als
choreografe heeft ze in Enclosed
Time te veel tegelijk willen ver
tellen en verzandt ze in een te
versleten symbolentaal.
INGRID
VAN FRANKENHUYZEN
(foto GPD)
Alles leek mij volstrekt duide
lijk. Ik nam mij in het diepste ge
heim plechtig voor kunstenaar te
worden..." (p. 132-133)
WIJNAND ZEILSTRA
Engels accent, dat hier uitste
kend van pas komt.
De laatste scène is toch altijd
weer de leukste van 'Plaza Ho
tel'. Vlak voor de huwelijks
plechtigheid sluit dochterlief
zich op in de badkamer. Haar ra
deloze vader en moeder gaan de
situatie te lijf met een scala van
overredingstactieken: smeken,
dreigen, schreeuwen, paaien -
het mag niet baten. Ati Laman en
Rien Rijkers leven zich in deze
leuke rollen helemaal uit, zonder
overigens ongeloofwaardig te
worden.
WIJNAND ZEILSTRA
al eerdere bezuinigingsrondes is
volgens de wethouder bij de kunst
instellingen de rek er inmiddels al
lang uit. Volgens haar bleef er maar
een oplossing over en dat is het
sluiten van een theater. Criteria die
daarbij door Luimstra werden ge
hanteerd waren onder meer de
kwaliteit, pluriformiteit, bereik
baarheid en het aanbod van de the
aters. Bij het afstrepen van haar
theaterlijstje bleef geen ander thea
ter over dan de IGeine Komedie.
Annemarie Grewel (PvdA) vond
dat er ook nog naar andere factoren
gekeken kon worden. Uit een on
derzoek zou kunnen blijken dat be
paalde theaters mogelijk een zelfde
publiek bedienen met een zelfde
programma-aanbod.
Haar fractiegenoot A. Koopmans
zag nog wel mogelijkheden in het
verhogen van de theaterprijzen.
Daaraan gekoppeld wilde hij een
soort reductiekaart zien. Deze zou
voor de lagere inkomensgroepen
gratis moeten zijn en aan de beter
betaalden verkocht kunnen wor
den.
Joost Nuissl noemde het hoop
gevend dat nu eindelijk de hele po
diumsituatie in de hoofdstad in
houdelijk wordt bekeken. „Als dan
nog blijkt dat er een podium moet
sluiten, heb ik wel zoveel vertrou
wen dat het de Kleine Komedie
niet hoeft te zijn. Maar als je kijkt
hoe zo'n besluit tot stand komt,
dan ben ik daar niet gelukkig mee.
Het is een pijnlijke consequentie
dat de redding van de Kleine Ko
medie mogelijk ten koste gaat van
andere kunstinstellingen.
Vioolconcours met
acht finalisten
DEN HAAG (GPD) - In de volledig
uitverkochte Schönberg-zaal van
het Koninklijk Conservatorium in
Den Haag gaan zeven meisjes en
één jongen zaterdagmiddag 30 ja
nuari tijdens de finale van het Ior-
dens Vioolconcours strijden om de
prijzen van 1000, 750, 500 en 400
gulden.
In de A-categorie gaan na drie
voorronden Annelieke van Beest
(12 jaar) uit Bilthoven, Jeffrey
Bruinsma (10) uit Den Haag, Jani-
ne Jansen (10) uit Soest en Yvonne
Smeulers (11) uit Zwijndrecht het
tegen elkaar opnemen. In de B-ca
tegorie binden Sonja van Beek (14)
uit Boxtel, Mariska Godwaldt (14)
uit Rosmalen, Saartje Hochsten-
bach (13) uit Hoog Blokland en
Naomi Peters (13) uit Utrecht met
elkaar de strijd aan.
Een jury onder leiding van Her
man Krebbers gaat de finalisten
beoordelen. Dat doet ook een
'schaduw'-jury onder voorzitter
schap van Isabelle van Keulen, be
staande uit vroegere winnaars van
de Iordens Viooldagen. In totaal
hebben 68 violisten aan deze lus
trumaflevering van het concours
meegedaan. Prins Claus, commis
saris van de koningin Patijn en
burgemeester Havermans van Den
Haag wonen het slotconcert bij.
Het verplichte werk dat tijdens
de slotronde gespeeld moet wor
den is Great Expectations van de
hedendaagse componist Peter Jan
Wagemans. Categorie A (10 tot en
met 12 jaar) speelt hieruit deel 1 en
categorie B (13 en 14 jaar) deel 2.
Een belangrijk aspect van de Ior
dens Viooldagen is dat de ouders
en docenten van de deelnemers na
het optreden de resultaten kunnen
bespreken met de jury; het pedago
gische aspect van het concours
staat op de voorgrond. Het prijzen
geld moet dan ook worden besteed
aan de verdere muziekopleiding.
JAVAANSE DANS - De dans
groep Kuwung-Kuwung geef
morgenmiddag een lunchvoorstel
ling in het LAK-theater. Er zullen
moderne en traditionele Javaanse
dansen worden uitgevoerd. Aan
vang 13.00 uur.
Mini-expositie
J.K. Huysmans
SCHIEDAM (ANP) - In de gemeen
telijke openbare bibliotheek in
Schiedam is naar aanleiding van de
.affaire Huysmans' een kleine ten
toonstelling over de omstreden
Franse schrijver J.K. Huysmans
(1848-1907) ingericht.
Huysmans is de schrijver over
wie onlangs een tentoonstelling in
het Stedelijk Museum van Schie
dam werd verboden door wethou
der van culltuur Hafkamp (WD),
nadat in de plaatselijke politiek een
stormpje was opgestoken over de
antisemitische aspecten in het
werk van de Franse schrijver.
De tentoonstelling in de biblio
theek mag wèl van de wethouder.
„Het is geen tentoonstelling, het
gaat alleen om twee boekjes en een
stenciltje, dus er is niks aan de
hand", zei hij vrijdag in een reactie.
Volgens plaatsvervangend bi
bliotheekdirecteur J. Debeij is er
echter in de bibliotheek iets meer
te zien dan de wethouder zegt. „We
hebben een uitstalling gemaakt
van de vier boeken van Huysmans
die wij hebben, boeken over de lite
raire stroming waartoe zijn werk
behoort, het naturalisme, en kran
teknipsels over de schrijver en zyn
achtergronden".
OVERLEDEN - De Westduits'e ac
teur en regisseur Paul Esser is op
74-jarige leeftijd in zijn vakantie
woning op Tenerife aan kanker ge
storven. Behalve in tientallen film
rollen kreeg Esser ook als toneel
speler grote populariteit door zijn
toegankelijke humor.
BRUSSEL (GPD) - Met de
toekenning van de Eras
musprijs 1988 aan Jacques
Ledoux (64) bekroont het
Erasmuscomité niet alleen
het levenswerk van deze
Belg, maar ook het werk dat
honderden mensen in film
musea en cinematheken in
heel Europa verrichten voor
het bewaren van een be
langrijk stuk van onze cul
tuurgeschiedenis.
door
Hans de Bruijn
Ledoux - de eerste Belg die de
Erasmusprijs krijgt - is van al die
cinefielen wellicht de meest in het
oog springende. Al ruim veertig
jaar bestiert hij het Brusselse Film
museum en het Belgisch Filmar
chief. Niet in zijn ééntje, wel onder
erbarmelijke condities. Werk dat
aleen maar gedaan kan worden
vanuit een grote liefde voor het me
dium film.
Talloze Europese filmmakers be
schouwen de in Polen geboren Le
doux als een soort peetvader. Het
Brusselse filmmuseum was, zeker
in de jaren vijftig en zestig, een
soort tweede thuis voor vele grote
uit de Europese filmindus
trie, met Ledoux als hun inspirator.
Regisseurs als Francois Truffaut,
Bernard Tavernier en Claude Cha-
brol trokken in de jaren '50 vaak
naar Brussel om daar de films te
kunnen zien die in Parijs nooit de
bioscopen haalden.c
Ledoux begon zijn filmcarrière
in 1947 als assistent van André Thi-
rifays, die toen nog de Brusselse
'cinématheque' leidde. In 1949
werd Ledoux directeur en die func
tie bekleedt hij nog. Grote bekend
heid kreeg hij ook als organisator
van het filmfestival van Knokke,
dat tussen 1949 en 1974 jaarlijks
werd gehouden.
Het was het feest van de experi
mentele en avantgardistische film
makers, geheel naar de excentrieke
smaak van Ledoux zelf. Op het eer
ste festival was Jean Cocteau de
grote gast, maar in de jaren die
volgde wilde iedereen met en zon
der naam in de film graag in Knok
ke gezien worden.
In Brussel organiseerde hij twee
maal per jaar een festival. 'Cinédé-
couvertes', waar vooral 'moeilijke'
films werden vertoond, en de Prijs
van de Gouden Eeeuw, waar vooral
recente 'subversieve' films worden
gedraaid. En daarnaast speciale
manifestaties die gewijd zijn aan
onbekende filmmakers of aan on
bekend werk van bekende cineas-
Freek de Jonge in 'De pretentie'
