'Van een koektrommel maak je geen vierdeurs
'Spelen in een band moet geen echte baan worden'
Raadselachtig succes
Fotograaf Henri ter Hall over de prachtige kontjes van automobielen
Johnny van Doorn met
theatershow in Noordwijk
WOENSDAG 20 JANUARI 1988
PAGINA 21
'Het meisje van de slijterij', programma van
en door Herman Finkers. Tekstbijdrage:
Wilfried Finkers en Bram de Ronde. Ge
zien op 19 januari in de Leidse schouw
burg.
LEIDEN - "Knullig, kneuterig,
houterig, naief, amateuristisch" -
het zijn nou niet bepaald vleien
de bijvoeglijke naamwoorden.
Toch hoor je deze kwalificaties
regelmatig met betrekking tot
het optreden van Herman Fin
kers; wonderlijk genoeg zijn ze
dan ook nog eens positief be
doeld. Zelden zul je mensen ie
mand zo vertederd en goedbe
doeld een "droogkloot" horen
noemen. Het onmiskenbare suc
ces van Herman Finkers heeft in
derdaad iets raadselachtigs. Ook
gisteravond kon zijn optreden
weer niet meer stuk. Een volle
dig uitverkochte schouwburg
Finkers' geheime formule
bleek zich uitstekend met zijn
verbale fratsen te amuseren.
"Ik word wakker, doe een plas
en sta op; oh verrek, denk ik, da's
de verkeerde volgorde". Zulk
soort opmerkingen maakt Fin-
kers aan de lopende band. Verge
leken met zijn vorige programma
("één stoplicht op rood, één stop
licht op groen - in Almelo is altijd
wat te doen") is er dus weinig
veranderd. Allemaal pure onzin
brengt hij te berde, soms ook
echt flauw. Alleen kan Finkers
blijkbaar al die flauwekul zo pre
senteren, dat ruim vijfhonderd
toeschouwers er dolle pret om
hebben. Dat is knap. Een ieder
(fan of geen fan) moet dat beken
nen. 'Het meisje van de slijterij'
is officieel Finkers' vijfde pro
gramma, maar voor ons Wester
lingen pas het tweede sinds zijn
landelijke doorbraak met 'EHBO
is mijn lust en mijn leven'. Ook
ditmaal heeft de titel nauwelijks
iets met de inhoud te maken.
Van een inhoudelijke lijn in het
programma is wederom geen
sprake. Het gaat om een reeks
korte anekdotes uit het kommer
volle leven van alledag, afgewis
seld door een enkel lied, een paar
grappen met rekwisieten en twee
geestige filmpjes. Broer Wilfried
speelt niet alleen achter de scher
men als lichtontwerper en mede-
tekstschrijver een rol, maar le
vert ook op toneel een eigenzin
nige bijdrage.
'Het meisje van de slijterij'
gaat over van alles en nog wat;
over het omroeppastoraat, de
kussentjesverkoper, Klein
Duimpje, de liefde voor Bonny
St. Clair en ga zo maar door. Her
man Finkers vertelt het zonder
opsmuk, dwars tegen alle thea-
terwetten in, op zijn eigen wijze.
Laat de presentatie dan kneute
rig of houterig of knullig aan
doen, het blijkt in elk geval te
werken. Dat maakt het succes
van Herman Finkers nu juist zo
raadselachtig.
WIJNAND ZEILSTRA.
1(2) The time of my life B
MEdley J Wames
2(1) China in your hand
t'Pau
3(7) Always on my mind
Pet shop boys
4(4) When 1 fall in love/my
arms keep missing you
Rick Astley
5(8) Troy Sinead O'Con-
6 (23) Father figure George
Michael
7 (10) Tango Dalbello
8 (3) My baby just cares for
me Nina Simone
9(9) Children say Level 42
10 (16) Turn back the clock
Johnny hates jazz
11 5) Paid in full Eric B
Rakim
12 (20) Stuck on earth Alf
13 (11) Need you tonight Inxs
14 (19) Heaven is a place on
earth Belinda Carlisle
15 (14) Say you will Foreig-
16 6) Once upon a long ago
Paul McCartney
17 (35) Sign your name teren-
ce trent d'Arby
18 (21) Some guys have all the
luck Maori Priest
19 (17) Koud he—The V-Boys
20 (12) Never can say goodbye
The Communards
21 (36) Packjammed Stock
Aitken en Waterman
22 (34) Letter from America
The Proclaimers
23 (31) Ideal world The Chris
tians
24 (26) Rits Bertus Staiger-
paip
25 Everlasting love San
dra
26 (27) Mijn leven De zange
res zonder naam
27 (37) Femalesfget on up)
Cookie Crew
28 (13) Faith George Michael
29 (22) Etienne Guesch Patti
30 Hit Mix Fun Fun
31 (39) King without a crown
ABC
32 (18) The way you make me
feel Michael Jackson
33 Is this loveWhitesnake
34 Ev'ry time we say good
bye Simply Red
35 (28) Love letters AlisonMo-
yet
36 Tighten up Wally
Jumpjr
37 (29) Oh mona De Haven-
zangers
38 Family man Fleet
wood Mac
39 Tunnel of love Bruce
Springsteen
40 (25) Nothin's gonna change
Labi Siffre
Pink Floyd komt
naar Nederland
The Stranglers verliezen hun wilde haren
ARNHEM (GPD) Onder de vele reclamefotografen die Ne
derland telt is het aantal dat zich bezighoudt met het foto
graferen van automobielen op de vingers van één hand te
tellen. Henri ter Hall (1946) is waarschijnlijk de bekendste.
Ruim tien jaar geleden begon hij na gewerkt te hebben in
De Verenigde Staten en Duitsland met het fotograferen
van het glimmend blik. Nu heeft hij, naast zijn speciaal
voor autofotografie ingerichte studio in Arnhem, in Italië
"een filiaal, een huis, een vrouw en een dochter", zoals hij
zelf zegt. "Als je over reclame praat, dan praat je over au
to's", hoorde hij achttien jaar geleden in de Verenigde Sta
ten. Ter Hall bracht het in de praktijk en na al die jaren is
hij nog even enthousiast over de automobielindustrie en
het fotograferen van haar produkten als hij destijds was.
Een gesprek over liefde voor auto's, de mooiste automo
biel die hij ooit fotografeerde en de hond op de achterbank.
door
Henk Meutgeert
In de witte, eivormige studio, spe
ciaal zo gebouwd voor optimale re
flecties op de glanzende autolak,
staan twee assistenten te poetsen
op de rode japanner die straks door
Henri ter Hall zal worden vastge
legd voor een nieuwe reclamecam
pagne. Eén dag werken voor één
foto, een doorsnee-opdracht. Dit
maal geen water op de vloer van de
studio voor een bijzondere spiege
ling, geen ploeg van een kleine
twintig man in de buitenlucht met
hoogwerkers, geen beschilderde
stukken wegdek, geen nachtelijke
fotosessies en ook niet het rijden
met dollies die voor kleurige licht
strepen moeten zorgen. De Toyota
zal het nu vooral moeten hebben
van de belichting. Een grote, me
terslange lichtbak, gedeeltelijk af
gedekt door doeken, gaat daarvoor
zorgen. "De kneep zit hem in het
licht", zegt Ter Hall, "het blijft toch
altijd een hele toer om een auto
knap op de foto te krijgen."
Op zeventienjarige leeftijd be
gon Henri ter Hall zijn carrière als
fotograaf. Na één dag hield hij het
al voor gezien op de fotografie-op
leiding die hij bezocht. Hij werd as
sistent van een persfotograaf, ging
in militaire dienst en kreeg een
baan bij de Landbouwhogeschool
in Wageningen, waar hij onder
meer "het opereren van luizen"
moest fotograferen. In 1968 won hij
de Europhotprijs en vertrok hij
naar de Verenigde Staten, waar hij
grote namen in de modefotografie
assisteerde. Het tijdschrift 'Vor
sten Vandaag' bezorgde hij de foto
grafische primeur van de verloving
van prinses Christina in New York,
maar hij keerde twee jaar later be
rooid terug in Nederland. "De ver
loren zoon kwam weer terug op het
ouderlijk nest", zegt hij in zijn een
voudige Arnhemse kantoor, dat
niet doet vermoeden dat we met
één van de groten in het vak te ma
ken hebben.
Reclame betekent: auto's, hoor
de hij in de Verenigde Staten.
Daarvan is Ter Hall de laatste tien
jaar alleen maar meer overtuigd ge
raakt. "Toen ik daar zat landden as
tronauten voor het eerst op de
maan. Dat was natuurlijk voorpagi
na-nieuws. Maar nog veel groter
nieuws was in het hele land op aan
plakborden en in speciale bijlagen
in Newsweek en Time te zien: de
nieuwste Chevrolet. Later ont
moette ik in Frankfurt opnieuw
een aantal Amerikanen en werd
het me duidelijk dat de auto-indus
trie en de autofotografie enorm in-
tereressant zijn. Het is een onge
kende bussiness. De auto-industrie
is groter dan de wapenindustrie of
wat dan ook. Ik heb gehoord dat de
auto de grootste uitgave is voor een
westers gezin na de voeding en de
woning. Daarachter komen pas ge
zondheidszorg, onderwijs en de
fensie."
"Heel weinig mensen hebben
weet van wat er allemaal in de auto
industrie gebeurt. Ik ben in Japan
se fabrieken geweest en in de
Volks wagenfabriek in Wolfsburg.
Een fabriek zo groot als een halve
stad. Er worden 4000 auto's per dag
gemaakt, alleen maar Golfjes. Ze
hebben geen voorraad, waar laatje
nou 20.000 banden? De plattegrond
van zo'n stad ziet eruit als een enor
me ster van spoorlijnen. Als de fa
briek begint, gaan de treinen rol
len. Iets fenomenaals, het lijkt wel
oorlog."
"Technisch gezien is de autofoto
grafie heel lastig, op voedsel na is
een auto het moeilijkst om te foto
graferen. Maar een auto blijft na
tuurlijk gewoon een rijdende was
machine", zegt Ter Hall. Tijdens
het gesprek zal hij nog een aantal
van dat soort vergelijkingen ge
bruiken. "Fotografisch blijft het al
tijd een avontuur, het is een stille
ven." Hij wijst naar de koffiemelk-
fles op tafel. "Er zijn fotografen, die
kunnen er een dag over doen om
zo'n fles te fotograferen. Wat is daar
nou zo interessant aan? Een beetje
licht hier, het etiket daar, dat is het
leuke. Een auto is een grote fles, de
truc is om je foto te sturen. Dat is
moeilijk aan een leek uit te leggen.
Je kunt er gemakkelijk een paar
dagen over doen om een auto goed
op de foto te krijgen. Dat begrijpt
bijna niemand, zelfs sommige van
mijn opdrachtgevers niet. Ach,
Automobielfotograaf Henri ter Hall: 'Met een hond op de achterbank hoef je in Italië niet aan te komen'.
neem ook nog even een plaatje van
de voorkant en eentje van de ande
re kant, zeggen ze dan."
"Een automobiel kun je net als
een levend model niet voor hon
derd procent sturen. Van een lelijk
model kun je moeilijk een mooie
foto maken. Het oude Dafje bij
voorbeeld, dat is een heel lastig
ding. Welke lensje ook op je toestel
zet, welk standpunt je ook in
neemt, het blijft een sinaasappel
kistje. Van een koektrommeltje is
geen sjieke vierdeurs te maken. En
je kunt geen Van Goghs maken.
Toen Appel laatst een Mercedes
beschilderde bleef dat ook gewoon
een auto, hoeveel kleuren hij er ook
op smeerde. Ik heb eens een fiets
moeten fotograferen, dat was ook
een ramp. Een mooie auto als een
lekkere dikke Ferrari of een Ja
guar, die fotograferen veel gemak
kelijker. Ze hebben een stuk
schoonheid van zichzelf. Die
schoonheid heeft alles met de prijs
te maken, bij dure auto's heeft men
er meer geld voor over. Om een du
re parfum zit ook een mooier flesje
dan om een goedkope. Aan de mid
denklasse auto is weinig meer te
beleven. Ze komen allemaal uit de
windtunnel en wij laten ons alle
maal vertellen dat ze veel minder
benzine gebruiken. Het is vooral
het idee van zuinigheid dat telt."
Ter Hall heeft de laatste jaren bij
na elke merk automobiel voor zijn
camera gehad. Hij kan er maar
twee opnoemen die hij niet foto
grafeerde. Toch rijdt hijzelf niet in
een snelle wagen en vindt hij de ke
ver de mooiste auto die hij kent.
"Als ik van Mars zou komen en er
dus geheel objectief tegenover zou
staan en ze zouden me tussen alle
auto's zetten, dan denk ik dat die
kever heel dicht in de buurt komt.
Zo'n eivormig ding, die ronde ach
terkant, prachtig."
De foto's die Ter Hall in Neder
land maakt worden alle geprodu
ceerd voor de Nederlandse markt.
Een Nederlandse opdrachtgever
zal zich nooit storten in een cam
pagne met foto's die Ter Hall in zijn
Italiaanse studio voor de Franse of
Italiaanse markt maakte. Een ver
tegenwoordiger van het reclame
bureau dat werkt voor Toyota in
Nederland, die in de Arnhemse
studio op bezoek is ter gelegenheid
van de fotosessies, kan het bevesti
gen. Hij kreeg foto's uit Japan en
verschillende Europese landen,
maar geen van alle voldeed.
Ter Hall haalt om dat te on
derstrepen een aantal foto's die hij
maakte voor de Italiaanse markt.
In een auto zit een vrouw die door
middel van haar mimiek en kapsel
de indruk wekt straks even flink op
het gaspedaal te trappen. "Zo'n
agressieve tante, daar hoef je hier
niet mee aan te komen. In Italië fo
tografeer ik de auto's ook met
zwarte ruiten. Je kunt er niet door
heen kijken. Je hoeft daarmee in
Nederland niet te adverteren. Het
wordt een begrafenisauto, dat kun
je hier niet doen, dat is eng, zeggen
ze hier. Bovendien kun je niet zien
hoeveel stoelen er in de auto zit
ten."
Als volgend voorbeeld laat hij
een Duitse advertentie voor een
Opel Kadett in besteluitvoering
zien. "Die belichting en die strepen
op de lak. Het lijkt wel camouflage.
Dat vinden ze mooi."
Omgekeerd hoeft Ter Hall in Ita
lië niet aan te komen met de hond
die regelmatig in Nederlandse
campagnes op de achterbank zit.
De houding tegenover huisdieren
is in Italië heel anders dan hier. Bo
vendien stelt hij vast dat opdracht
gevers steeds vaker geen modellen
bij hun auto's willen laten poseren.
"Potentiële kopers identificeren
zich heel snel met de mensen op
die foto's of zetten zich tegen hen
af. Vaak pakt dat verkeerd uit. De
risico's worden te groot. Auto's
worden als het ware tandenbor
stels. de marktverschuivingen
worden van dag tot dag bijgehou
den. Als er een kenteken wordt
aangevraagd hebben ze de gege
vens. Het is net het KNMI."
In de Arnhemse studio zal bin
nenkort worden begonnen met het
fotograferen van rijdende auto's.
Iets uitzonderlijks, want in werke
lijkheid rijden ze maar een meter,
terwijl de indruk wordt gevestigd
dat ze zich met honderd kilometer
voortbewegen. "Technische grap
jes als een synchroon meebewe
gende camera, laserlicht en een
lange belichtingstijd. In Nederland
ben ik er de eerste mee", stelt Ter
Hall. Dat betekent dat hij minder
vaak stukken weg van Rijkswater
staat hoeft af te huren om dit soort
foto's te maken.
De foto's die Henri ter Hall pro
duceert, behoren zeker niet tot de
goedkoopste die er gemaakt wor
den. Laatst maakte hij voor eigen
rekening een opname waarvoor
een stuk snelweg moest worden
beschilderd en een hoogwerker
werd gehuurd. "Voor de prijs daar
van had ik heerlijk naar Mexico op
vakantie gekund. Dat denk je ach
teraf. Maar maak je ze niet, dan ver
lies je de greep op je vak. Je moet
steeds met wat nieuws komen.
Voor een Duitse opdrachtgever
gingen we naar Zuid-Frankrijk met
zes auto's op een trailer. Een op
dracht van anderhalve ton, we heb
ben er ontzettend hard gewerkt.
Toen we terugkwamen bleek dat
drie van de zes modellen niet op de
markt zouden komen. Je komt
soms tegen dat foto's zo'n 60.000
gulden per stuk kosten. Een dorp
in Afrika kan er een jaar lang van
eten, wij knippen het in éénhon
derdste seconde weg."
DEN HAAG (ANP) - De popgroep
Pink Floyd zal als onderdeel van
haar Europese tournee op 14 juni
een concert geven in het Feye-
noord Stadion. Dit is vanochtend
bekendgemaakt door het impres-
sariaat van de groep.
Er wordt in het staaion een spe
ciaal podium gebouwd met een
vrije overspanning van 25 meter.
Het concert begint om negen uur 's
avonds en zal tot middernacht du
ren. In verband met het late tijdstip
worden door de Nederlandse
Spoorwegen extra treinen ingezet.
Onderdeel van het concert is een
grote lichshow, inclusief film- en
laserprojecties. Voor de pauze zal
de uit acht musici bestaande groep
nieuwe nummers spelen. Na de
pauze staan alle bekende grote hits
van Pink Floyd uit het begin van de
jaren zeventig op het programma.
Vanaf zaterdag 6 februari zullen
er kaarten zijn te krijgen.
Ook verleden tijd is het gebruik
van drugs en overmatig veel drank
gebruik door Jean Jacques. Waar
om ben je daar, als sportman nota
bene, ooit aan begonnen?
Burnell: "Ik wilde alles meema
ken en dus ook drugs. Ik heb zelfs
heroine gespoten. Ik denk dat ik er
vanaf ben gekomen omdat ik drugs
niet tot de basis van mijn bestaan
maakte. Ik heb er ook teveel men
sen aan kapot zien gaan. Dood of
fysiek tot niets meer in staat. Dat is
heel erg. Ik heb mezelf toch altijd
recht in de spiegel kunnen aankij
ken. Het is een gevaarlijk experi
ment, maar in mijn geval was dat
het toch waard, omdat ik er onge
schonden uit ben gekomen. Toch
denk ik dat ik mijn kind niet zal sti
muleren om het later ook te probe
ren. Dan gaat een generatieconflict
spelen. Ouders zullen kinderen al
tijd heel veel verbieden wat ze zelf
wel hebben gedaan. Natuurlijk is
dat hypocriet, maar naarmate je
ouder wordt zie je meer gevaren."
Jullie nieuwe lp blinkt niet echt
uit door originaliteit. Allemaal ou
de songs op één na. Is er een gebrek
aan inspiratie?
Burnel:"Eh, ja. We hadden geen
nieuwe songs klaar liggen, maar
daar werken we nu aan. Daarom is
die rustperiode goed voor ons. Ik
denk wel dat we dit jaar een com
pleet nieuw album zullen opne
men. Als ik tenminste de tijd kan
vinden. Ik heb een druk leven door
de baby. Luiers verwisselen en
wassen, mijn karate-kinderen on
derwijzen en ik filosofeer graag
over de zin van het leven. Boven
dien moet het spelen in een band
geen echte 'baan' worden."
Waaraan danken The Stanglers
hun doorbraak als punk - new wa
ve band in het commerciële cir
cuit?. Hoe verklaart Jean Jacques
het succes?
Burnel: "Ik heb daar geen ver
klaring voor. Ik zou dat ook niet
willen weten. Je kunt in het leven
niet alles voorspellen. Als er een
formule zou bestaan die succes ga
randeert dan zouden veel meer mu
zikanten daar gebruik van maken.
Het is geen optelsom, zo van deze
muziek en deze kleren zijn de sleu
tel tot succes. Net zo min als je weet
hoe lang succes gaat duren. Het
kan vandaag fantastisch gaan en
morgen afgelopen zijn. Voor mij
persoonlijk doet het er ook alle
maal niet zoveel toe. Ik denk dat
juist het forceren van succes veel
popgroepen opbreekt. Als je tegen
woordig niet direct met je eerste
plaat in de hitparade komt, is het
afgelopen. Dan steekt geen platen
maatschappij meer geld in je. Voor
ons als The Stranglers was succes
ook niet de belangrijkste drijfveer.
We wilden gewoon muziek maken
die we zelf lekker vonden en die in
stelling hebben we nog steeds. Als
die muziek mensen niet aanstaat, is
dat jammer, maar daar lig ik niet
van wakker. Als ik niet van de band
zou kunnen leven zou ik een echte
baan zoeken om vrouw en kind te
onderhouden, maar ik zal nooit
compromissen in de muziekkeuze
doen..."
NOORDWIJK - Jules Deelder
dacht dat hij het alleenvertonings
recht had met zijn shows. Ha! Dat
is buiten de waard gerekend. Colle
ga-dichter/schrijver Johnny van
Doorn komt de 'nachtburgemees-
Rotterdam' concurrentie
Johnny van Doorn, de meester
zelf. (toto GPD)
aandoen. Met zijn show 'Worste
ling door de weken heen' presen
teert Van Doorn voor de eerste en
enige maal een avondvullend thea
terprogramma, waarmee hij van 23
tot en met 27 februari optreedt in
de Kleine Komedie in Amsterdam.
Maar alvorens Van Doorn zijn kun
sten zal vertonen in de hoofdstad
zal hij te zien zijn in Noordwijk. En
wel op 22 januari (Ja! Nu, Arie!) om
20.30 uur in het SKAN-theater in
de Kuip in Noordwijk.
Van Doorn wil nog weinig losla
ten over zijn programma. Dit is
echter zeker: hij zal voor zijn pu
bliek plechtig plaatsnemen achter
de 'vódeugel' voor een kort muzi
kaal intermezzo en speciaal voor
zijn 'bahwoooonderaaaars' zal hij
enige 'bahroemmmmde' sterfscè
nes uit de wereldgeschiedenis de
clameren.
Geen voorstelling zal dezelfde
zijn. Voorts maakt Van Doorn, ook
in Noordwijk, gebruik van lokaal
'bahkennnnde' musici. Wie dat
vrijdagavond zullen zijn, blijft nog
in raadselen gehuld.
AMSTERDAM (GPD) De Engelse
popgroep The Stranglers werd in
1974 opgericht door ex-biologie
student Hugh Cornwell en afgestu
deerd econoom Jean Jacques Bur
nel. Samen met Dave Greenfield
en Jet Black presteerde het tweetal
het om The Stranglers tot de eerste
en ook bijna enige commerciële
punkgroep in Europa te verheffen.
Waar de groep optrad werd moe
ders het advies gegeven hun doch
ters binnen te houden.
In februari komt er een nieuwe
lp van The Stranglers op de markt
met allemaal live opgenomen oude
nummers. Het enige in de studio
opgenomen nummer 'All day and
all night' is als voorproefje op sin
gle uitgebracht. De groep was vori
ge week in Nederland voor een tv-
optreden. Concerten geven de
bandleden voorlopig niet. Zanger
en gitarist Jean Jacques Burnel
vertelt waarom niet en hoe het
komt dat The Stranglers hun wilde
haren lijken te verliezen.
Jean Jacques Burnel veront
schuldigt zich voor het feit dat hij
een gesprek voert met een donkere
Ray Ban zonnebril op. "Ik heb 's
winters vaak last van het felle dag
licht en dan raken mijn ogen ont
stoken. Ik kan niet zonder die bril.
Aan de andere kant is het makke-
alles. Ik accepteer tegenwoordig
veel meer andersmans mening. Ik
denk niet dat die verandering uit
sluitend te maken heeft met de ge
boorte van mijn zoon. De wijsheid
komt met de jaren en juist omdat ik
rustiger werd, heb ik het aange
durfd om vader te worden. Het krij
gen van een kind verandert je leven
wel compleet. Dat moet ook, als dat
niet zo is dan is er iets falikant ver
keerd met je. De verantwoording
die je dan krijgt is geen spelletje".
Heeft de veranderde life-style
van the Stranglers ook iets te ma
ken met de meer positieve benade
ring van vrouwen?. Jullie teksten
waren op z'n zachtst gezegd vrouw
onvriendelijk. Of heeft dat iets te
maken met de kritieken daarop?
Burnel: "Nee, met kritiek heeft
dat niets te maken. Daar hebben
we ons nog nooit wat van aange
trokken. We gaan onze eigen weg.
Onze houding ten opzichte van
vrouwen is eigenlijk veranderd
omdat we hen beter leerden ken
nen. We zaten vroeger vol vooroor
delen en zagen de relatie tussen
mannen en vrouwen als een vorm
van sado-masochisme. De plaat
'Sometimes' ging bijvoorbeeld
over het slaan van een vrouw. Dat
lied zal ik nu niet meer zingen. Dat
is verleden tijd."
lijk. Ik kan vrouwen observeren
zonder dat ze het in de gaten heb
ben." Hij grijnst en wacht dan gea
museerd mijn reactie af.
-Ik dacht dat je wel wat rustiger
was geworden. Je bent tenslotte
niet zo lang geleden vader gewor
den. Dat moet je leven en vooral
leefstijl toch wel hebben veran
derd?
Burnel:",Ik was vroeger vooral
intolerant tegenover iedereen en
Jan Jacques Burnel van The Stranglers: 'Het is niet creatief steeds op
tournee te zijn. We zijn geen jazzband waar veel ruimte is voor improvisa
tie'. (foto GPD)
