'Moord is vandaag
geen sensatie meer'
Schouwburgen willen publiek voor overdag
Fascinerend concert Yupanqui
'Woutertje Pieterse' in aansprekende vorm
Schrijfster Willy Corsari negentig jaar
Opera Forum te duur
voor schouwburgen
WOENSDAG 23 DECEMBER 1987
KUNST
PAGINA 15
Leidse Schouwburg doet mee aan uniek project
LEIDEN - In de Leidse Schouw
burg zijn in de eerste drie maanden
van het nieuwe jaar bij wijze van
proef overdag zes theatervoorstel
lingen geprogrammeerd. Dit pro
ject. dat de naam 'Theater Overdag'
heeft meegekregen, is een initiatief
van de Culturele Raad Zuid-Hol
land. Deze instelling wil, samen
met drie daarvoor speciaal aange
trokken studenten van de Rein-
wardt Academie, mensen met vrije
tijd overdag naar het theater trach
ten te krijgen. Daarbij denkt men
niet alleen aan bejaarden maar ook
aan deeltijdwerkers, werklozen,
huisvrouwen en studenten.
Om de voorstellingen bekend
heid te geven zal gebruik worden
gemaakt van zogenaamde 'anima-
teurs culturels', vrijwilligers die
contact zoeken met potentiële
schouwburgbezoekers om hen een
indruk te geven van wat er in de
schouwburg te zien zal zijn. Deze
'culturele standwerkers' hebben
een stoomcursus gekregen van
Maijolijn Franken, Reina de Smeth
en Helena Struijs, de drie studen
ten van de Reinwardt Academie.
Daarbij is vooral aandacht besteed
aan dramatische expressie. Het is
de bedoeling dat de animateurs
korte scenes uit het betreffende
stuk gaan naspelen en er daarna in
formatie over geven. Behalve in de
Leidse Schouwburg zullen ook in
de Stadsgehoorzaal in Vlaardingen
een aantal voorstellingen overdag
plaats hebben.
Erik Akkermans, directeur van
de Culturele Raad Zuid-Holland:
'Als Culturele Raad hebben wij een
drieledige taak: wij ondersteunen
particuliere initiatieven, wij advi
seren overheden en wij nemen zelf
initiatieven op cultureel gebied.
Met het project 'Theater Overdag'
hebben wij een mogelijkheid om
een zo breed mogelijk publiek te
bedienen. Zo vermijden wij 'verko
kering', 'ghettovorming'. En - wij
halen op deze manier natuurlijk
mensen naar de schouwburg toe,
iets dat de podiumkunsten, dacht
ik, wel kunnen gebruiken.'
De Culturele Raad Zuid-Holland
heeft geen onderzoeksbureau in de
arm genomen om te onderzoeken
of er wel een markt is voor theater
overdag. Men is gewoon begonnen
onder het motto: ja heb je, nee kun
je krijgen. De twee schouwburgdi
recteuren Frans Boelen en Marten
Putman waren onmiddellijk ge
wonnen voor dit plan. Niet minder
enthousiast toonden zich de drie
studenten van de Reinwardt Aca
demie, die de 'animateurs cultu
rels' moesten instrueren.
Door gebruik te maken van deze
vrijwilligers is men in staat om te
bekijken of er wel publiek is voor
theater overdag. Ook kan zo wor
den nagegaan of het werkt als je
mensen op een wat meer directe
manier benadert en ontvangt in de
schouwburg. Wellicht staan wij
hier wel aan de geboorte van een
nieuw vak.
Het idee van de 'animateurs cul
turels' komt uit Frankrijk. Daar
kampte men bij een streekmuseum
met het probleem dat er zo weinig
bezoekers kwamen. Men is daar
toen begonnen met het opleiden
van buurtgenoten die aan 'klanten
werving' moesten gaan doen. Dat
werd een succes.
Marjolijn Franken van de Rein
wardt Academie: 'Na een bericht in
de pers hebben wij zo'n dertig reac
ties binnengekregen van mensen
die wel iets zagen in dit plan. Daar
van is een kern van veertien men
sen overgebleven. Je kunt het
werk dat deze animateurs doen
vergelijken met dat van die Veroni-
ca-girls die leden moeten werven.
Onze mensen moeten het theater
aan de man brengen. Dat doen ze
door korte scenes uit de betreffen
de voorstelling na te spelen in bi
bliotheken, buurthuizen, wijkcen
tra, noem maar op. Niemand van
hen heeft een theateropleiding ge
had. Van 'professionals' zouden de
acteurs van het betreffende stuk
dat naspelen natuurlijk niet pik
ken. Onze mensen zijn dus ama
teurs, maar dat is niet erg. Zo staan
ze dichter bij de mensen. Of het
geen genante vertoning zal wor
den, geen anti-reclame? Nee hoor,
ze doen het heel goed.'
De animateurs, die herkenbaar
zullen zijn aan speciale kleding,
hebben nóg een taak: zij vervullen
in de schouwburg ook de rol van
gastvrouw of gastheer.
Frans Boelen, directeur van de
Leidse Schouwburg: 'Natuurlijk
kan hierbij het vaste personeel niet
worden gemist. Dit project bete
kent dus wel een extra belasting
voor mijn medewerkers. Maar ze
zijn gemotiveerd, van nature. Men
zal in deze tijd van bezuinigingen
misschien vreemd tegen zo'n pro
ject aankijken, maar dat moet dan
maar. Ik vind overigens dat een
theater de hele dag open moet zijn,
al was het maar voor tentoonstel
lingen of zo. Leiden is volgens mij
een uiterst geschikte stad voor dit
initiatief. Je hebt hier nogal wat
mensen die onregelmatig werken,
denk aan de studenten en het per
soneel van de grote ziekenhuizen
hier. Ik persoonlijk zie erg veel in
vrijdagmiddagtheater. Op vrijdag
middag, dan werkt toch niemand
meer echt. Welnu, laat men dan
naar het theater gaan. Bij onze zes
voorstellingen overdag zit men
voor het luttele bedrag van een
tientje al eerste rang. We hebben de
prijzen zo'n beetje gehalveerd om
het nog eens extra aantrekkelijk te
maken. Ik wacht af. Ja, het is een ri
sico. Maar risico's moetje af en toe
durven nemen'.
Elly Fuchs, een van de mensen
die het theater hier in Leiden moe
ten gaan animeren: 'Een prima pro
ject, 'Theater Overdag'. Toen ik dat
persbericht las was mijn nieuws
gierigheid meteen geprikkeld. Dit
werk heeft iets creatiefs, je moet
mensen proberen te overtuigen
met woorden. Ik ben public rela
tions consultant en schrijf veel tek
sten. Dat sloot dus mooi op elkaar
Het project 'Theater Overdag' is
mede mogelijk gemaakt door sub
sidie van de Provincie Zuid-Hol
land en het Anjerfonds Zuid-Hol
land.
AMSTELVEEN - Al jong
kwam zij terecht op de
Toneelschool in
Amsterdam. Nog maar
nauwelijks zeventien jaar
oud belandde zij in het
cabaret van Jean-Louis
Pisuisse en trad zij met
eigen liedjes achter de
vleugel op met de groten uit
de cabaretwereld aan het
begin van deze eeuw, zoals
Fien de la Mar, Meijer
Hamel, Paul Collin en het
duo Tholen en Van Lier.
Bekendheid kreeg zij vooral
als schrijfster van tientallen
boeken, waaronder elf
thrillers en enkele
meisjesboeken. Haar naam:
Willy Corsari. Op eerste
kerstdag wordt zij negentig
jaar.
door
Wim Swart
"Ik vind het wel prettig om oud te
zijn, er zitten veel positieve kanten
aan. Mijn hele leven heb ik hard ge
werkt en ik werk nog wel, maar wat
ik vroeger deed, halve nachten zit
ten schrijven, dat breng ik niet
meer op. Nu heb ik veel meer tijd
voor dingen waar ik vroeger niet
toe kwam, waar ik meer van zou
willen weten of over leren. Van
techniek weet ik bij voorbeeld
geen steek en zaken als computers
vind ik enorm interessant. Graag
zou ik een computer in huis heb
ben om er wat mee te proberen
maar dat is me te duur", zegt de bij
na negentigjarige, die tijdens het
vraaggesprek nog rustig zo nu en
dan een sigaret opsteekt.
Willy Corsary is ook anders naar
zichzelf gaan kijken in de loop der
jaren. Vroeger, zegt zij, gaf je de
schuld aan het levên of de mensen
waarin je teleurgesteld was als er
iets misging. "Nu zie je dat er veel
aan jezelf heeft gelegen: domme
fouten en eigen vergissingen".
Op de Toneelschool kwam zij te
recht omdat zij zo'n mooi stemmet
je had. Zij was voorbestemd voor
de opera en moest dus ook acteren
leren. Via een leraar van de Toneel
school kwam zij in contact met de
cabaretberoemdheid uit die dagen,
Pisuisse. Achter de vleugel zong zij
de door haar zelf geschreven lied
jes.
In de jaren twintig stond zij ook
op het toneel in Nederlands-Indië
en in de Bondsrepubliek Duits
land, onder anderen met Rudolph
Nelson. Van opera zou niets meer
komen. En ook het cabaret zou
haar toekomst niet worden. Eigen
lijk had ze al als kind schrijfster
willen worden. Op elf-jarige leef
tijd schreef Willy Corsari al. In die
tijd werd er een verhaal van haar
opgenomen in het dagblad Het
Volk, dank zij huisvriend 'Ome
Jan' van Zutphen, mede-oprichter
van de Algemene Nederlandse Dia
mant bewerkersbond
Bij uitgeverij Leopold verscheen
in 1927 haar eerste misdaadroman
'Misdaad zonder fouten'. Leopold,
die haar aanmoedigde, heeft veel
voor Willy Corsari betekend. Spoe
dig volgden andere romans of thril
lers: 'Jij en ik' (1928), 'De onbeken
de medespeler' (1929) en vele ande
re. Haar boeken werden vertaald in
het Frans, Duits, Engels en in de
Scandinavische talen. In Scan
dinavië was Willy Corsari zeer pu-
pulair: zij is een keer als een konin
gin ontvangen in Kopenhagen, ver
telt zij met nog veel genoegen.
Intussen schreef ze ontelbare
verhalen voor kranten, waarvan
sommige gebundeld werden, en
vertaalde ze 'De Pest' van Camus.
Hoewel zeer populair bij het pu
bliek in binnen- en buitenland, zou
zij bij vakgenoten weinig waarde
ring vinden. Omdat zij geen litera
tuur met een grote L schreef. Prij
zen heeft zij nooit ontvangen.
"Aanvankelijk kreeg ik aardige kri
tieken. Maar vanaf het moment dat
ik succes had, heb ik van niemand
meer, behalve van Simon Vestdijk,
ooit een goede kritiek gehad", zegt
Willy Corsari zonder verdriet. De
oorzaak daarvan is volgens haar ja
loezie. Vestdijk, die haar wel aan
moedigde, zei eens tegen haar: 'Je
hebt een benijdenswaardig talent
om te vertellen'.
Overigens heeft Corsari op haar
beurt niet zo'n hoge pet op van de
hedendaagse Nederlandse litera
tuur. "Ik ben niet zo dol op boeken
van ik, mijn ouders, mijn familie,
mijn vrienden en kennissen, een
hedendaags literair modever
schijnsel".
Het uitbreken van de Tweede
Wereldoorlog maakte een einde
aan haar activiteiten als schrijfster.
Tijdens de oorlogsjaren publiceer
de zij niet. Zij kwam in die tijd in de
Gestapo-gevangenis van Scheve-
ningen terecht omdat ze was be
trokken bij een poging een NSB-er
uit Laren te liquideren. Daar zijn
de Duitsers niet achter gekomen.
Wel werd zij aan de vooravond van
de liquidatiepoging gearresteerd
omdat zij een Duitse deserteur, een
zoon van een vriendin, verborgen
hield. Rond de verhoren onder
vond zij steun van twee Duitsers,
een secretaresse en een sergeant
die communist en verzetsstrijder
bleek te zijn. Beiden hadden boe
ken van haar gelezen en hebben
haar waardevolle informatie ver
schaft in de gevangenis.
Haar oorlogservaringen heeft zij
te boek gesteld in 'Die van ons'
(1946). Een criticus noemde wat in
dat boek stond onzin. Het kon vol
gens hem nooit zo zijn geweest.
Corsari: "Maar in dat boek komt
niets voor dat ik niet zelf heb be
leefd of waarvan ik weet dat het is
gebeurd. En in dat boek heb ik nog
niet eens mijn ervaringen met die
twee Duitsers verwerkt. Niemand
gelooft dat ik mijn leven te danken
heb aan het feit dat twee mensen
een boek van mij hadden gelezen",
aldus de schrijfster.
Zij is momenteel bezig met een
verhaal waarin zij een ervaring be
schrijft in een revalidatiecentrum,
waar zij enkele jaren geleden werd
opgenomen vanwege een gebro
ken heup. Maar boeken zijn er niet
meer bij. "Hoewel, ik ben van plan
een boek dat ik jaren geleden heb
geschreven maar later weer gedeel
telijk heb verscheurd, opnieuw te
schrijven. Misschien alleen maar
voor mijzelf', voegt zij er aan toe.
Een aantal jaren geleden is uitge
verij Veen wel begonnen met de
heruitgave van haar thrillers. 'Men
vroeg mij toen nog een boek te
schrijven. Een thriller ook'. Dat
heb ik gedaan. Het is 'Spelen met
de dood' geworden. Het wordt vol
gens Corsari steeds moeilijker in
dit genre nog iets te schrijven dat
een beetje origineel is. Bovendien
is moord geen sensatie meer. Zij
houdt persoonlijk van thrillers zo
als de Engelsen die schrijven. "Bij
hen gaat het om het beschrijven
van mensen. Niet eeuwig en altijd
hetzelfde: er gebeurt iets, die en die
wordt verdacht en dan is er een of
andere abnormale detective of po
litieman, die het allemaal gaat uit
zoeken. In één van de eerste thril
lers die ik heb geschreven, 'De on
bekende medespeler' wordt wel
een moord gepleegd, maar er komt
geen enkele politieman of detecti-
Willy Corsari vindt het niet erg
om alleen te zijn. Schrijven was
ook altijd een eenzame arbeid. "Ik
werkte ook graag 's avonds en in de
nacht. Een morgenmens ben ik nu
eenmaal nooit geweest. Ik hield al
tijd van de sfeer van de nacht".
ZWOLLE (ANP) - De directie van
de 37 noordelijke en oostelijke
schouwburgen hebben besloten
voor het seizoen 1988/1989 geen
voorstellingen af te nemen van
Opera Forum. De reden voor dit
besluit is dat de uitkoopsommen
die het in Enschede gevestigde ge
zelschap vraagt te hoog zijn. Dit
hebben de directies van de
schouwburgen dinsdag bekendge
maakt.
Forum heeft de bijdragen van de
schouwburgen aan het operagezel
schap vastgesteld in het kader van
het met het ministerie van WVC
overeengekomen plan voor het sa
neren van de schulden. De theaters
moeten -ongeacht de publieke be
langstelling- 17.500 gulden per
voorstelling gaan betalen. „Zo'n
uitkoopsom kan best vanuit Fo
rum gezien noodzakelijk zijn, maar
voor de schouwburgen is het niet
op te brengen," zo licht de woord
voerder van de theaters toe.
De schouwburgen hebben in
middels aan de besturen van de
provincies in noordelijk en ooste
lijk Nederland gevraagd of ze wil
len bijdragen aan de betaling van
de door Forum gevraagde uitkoop
sommen. De theaters wijzen er in
dit verband op dat de provincies de
verantwoordelijkheid hebben voor
de spreiding van de opera. In het
zuiden des lands bestaat om die re
den reeds een regeling die schouw
burgen in staat stelt de uitkoop
sommen voor operavoorstellingen
te betalen, aldus de oostelijke en
noordelijke schouwburgen. Het
noorden en oosten vormen het be
langrijkste speelgebied van Opera
Forum. Er worden per seizoen zo'n
40 voorstellingen verzorgd.
Forum heeft dinsdag terughou
dend gereageerd op de mededelin
gen van de schouwburgdirecties
De woordvoerder van het gezel
schap laat weten dat Forum geen
brief of andere officieel bericht van
de theaters heeft gekregen. „Wij
beschikken alleen over het persbe
richt," zo laat Forum weten. De te
rughoudendheid heeft ook te ma
ken met het feit dat het gezelschap
nog met tal van theaters in gesprek
is over de voorstellingen in het sei
zoen '88/'89. „We gaan er vanuit dat
we volgend seizoen ook in het oos
ten en noorden van het land optre
den," zo laat het gezelschap weten.
Forum kan zich overigens voorstel
len dat vooral theaters met een be
perkte capaciteit voor het publiek,
problemen hebben met de hogere
uitkoopsom. „Maar opera is nu
eenmaal een kostbare kunstvorm",
aldus Forum.
LEIDEN - Vreemd eigenlijk, dat
een zanger van volksliederen,
een ware troubadour, zijn verha
len en liederen komt vertellen in
een culturele omgeving als de
schouwburg. Beter ware het ge
weest als wij in een kring om
hem heen hadden gezeten ergens
in een achterkamer of woonkeu
ken. In plaats van in comfortabe
le, zachte fauteuils hadden we
tenminste op houten stoelen
kunnen zitten, terwijl de zanger
verhaalde van eenzaamheid, ar
moe en ongemak.
Atahualpa Yupanqui, nestor
van het Argentijnse lied, heeft
aan het eind van zijn Nederland
se tournee Leiden aangedaan.
Nomadisch kunstenaar als hij is
reist hij op 79-jarige leeftijd nog
over de aardbol. Voorzichtig
stappend betreedt hij het po
dium. Zijn verweerde, als uit
steen gehouwen kop gaat bijna
zonder overgang in de schouders
over. Zijn half gesloten oogleden
verraden sporen van Indiaas
bloed. Langzaam bouwt hij zijn
programma op. Hij vertelt veel.
Onderwijl tokkelen zijn handen
flarden van melodieën en wat ge
rafelde akkoorden op de gitaar
Met zachte stem spreekt hij
Argentina ("mijn land") en
het leven daar. Hij begint te spe
len: wat eenvoudige volkswijsjes
en dansjes. Dan komen er ge
dichten. Hij reciteert Julio Corté-
zar. Pablo Neruda wordt bezon
gen. Alles in het Spaans en de
zaal hangt aan zijn lippen. Ik ook
en ik versta slechts een enkel
woordje Spaans. Ik laat mij mee
slepen door het ritme en de klan
ken van de taal en door de won
derlijke intensiteit van Yupan
qui.
Niets heeft hij gedaan om zijn
verhalen op te smukken. Geen
theatrale effecten, geen gebaren.
Niets dan zijn woorden en zijn gi
taarspel. Zijn ogen zijn gesloten
tijdens het zingen. Als hij ver
haalt kijkt hij peinzend de zaal
in, zijn hoofd wat naar voren ge
stoken, af en toe zijn schouders
ophalend of schuddend met zijn
hoofd.
Na de pauze zingt hij zonder
onderbreken vooral liederen uit
eigen repertoire dat ruim 1200
nummers telt en waaruit regel
matig geput wordt door de ver
tolkers van het 'nieuwe' Zuida-
merikaanse lied zoals Violetta
Parra uit Chili en Mercedes Sosa
uit Argentinië. Volgens ingewij
den zijn dit liederen over armoe
de en eenzaamheid van de gau-
cho's, over politieke personen en
over maatschappelijke wantoe
standen. De melancholieke me
lodieën en akkoorden alleen al
geven aan dat er niet veel vro
lijks wordt bezongen. Lied na
lied begint met een smartelijke
melodisch dalende lijn.
Als zijn laatste lied geklonken
heeft komt er een klein mooi ge
kleed jongetje het podium op en
ontroert het hart van de trouba
dour met een boeketje rode bloe
men. Enthousiast klappend en
wuivend neemt de markante
zanger afscheid van zijn publiek.
MONICA SCHIKS
Spel van acteurs en poppen bij Haagse Comedie
"Woutertje Pieterse of Oe fantasie ge
smoord'. spel voor acteurs en poppen in 22
scènes naar het verhaal van Multatuli be
werkt door Anne-Marie Heyligers. Produk-
tie van de Haagse Comedie. Spel: Reinier
Heidemann. Anne-Marie Heyligers (tevens
regie). Mana Stiegelis, Victor Löw, Aafke
Bruining. Guido Jonckers of Jan Nonhof en
Lucas Dietens Gezien op 22 december in
het grote repetitielokaal achter de Konink
lijke. Schouwburg. Den Haag. Aldaar nog
DEN HAAG - Ruim tien jaar ge
leden, zo meldt het programma
blad, bracht de Haagse Comedie
een 'Woutertje Pieterse'-bewer-
king. Twee namen uit de bezet
ting van toen treden wederom op
de voorgrond: Reinier Heide
mann speelt ook in deze bewer
king de titelrol, alleen nu in di
rect samenspel met een pop, en
Anne-Marie Heyligers heeft de
regie gevoerd en neemt tevens
twee rollen op zich. Aan de pro-
duktie in haar geheel valt af te
zien, dat deze leden van de Haag
se Comedie een bijzonder affini
teit hebben met deze klassieker
van Multatuli.
In samenwerking met Felicia
van Deth, die in Den Haag een
eigen poppentheater heeft, is
door Anne-Marie Heyligers ge
kozen voor een bewerking, waar
in zowel acteurs als poppen op
treden. De spelers zelf bespelen
de poppen en zijn voortdurend
goed zichtbaar achter en naast de
pop aanwezig, zodat zij regelma
tig (vaak afstandelijk) commen
taar op hun eigen personage
kunnen geven. Er loopt cius in
deze bewerking geen verteller
rond, die het verhaal op gang
houdt. Wat verteld of gespeeld
moet worden, gebeurt in een soe
pele combinatie van acteren, ver
tellen en de poppen bespelen.
Woutertje Pieterse is volgens
de bekende typering "een kleine
jongen met 'n stadskleurig ge
zicht". Diep onder de indruk
door zijn leeservaring van een
roversverhaal spreekt deze jon
gen met zijn rijke fantasie vaak
een andere taal dan zijn bekrom
pen omgeving, die hem dan ook
prompt niet begrijpt. Juist die
hem omringende personen in dit
fragmentarische verhaal zijn be
kend geworden. We krijgen bij
voorbeeld te zien, hoe de Halle
mannetjes, die toch zo 'buitenge
woon fatsoenlijk' zijn, hem in het
ootje nemen. Voor Meester Pen-
newip en Juffrouw Laps zijn
werkeljjk schitterende poppen
ontworpen, die op karikaturale
wijze de genoemde personages
haarscherp typeren.
Woutertje dagdroomt regelma
tig: realiteit en fantasie lopen in
elkaar over. Binnen het verhaal
komen in deze bewerking de ver
schillende vertel-, respectievelijk
speelniveaus overzichtelijk naar
voren. Maar ook het verhaal zelf
blijft door de combinatie van
spelers en poppen meer als zoda
nig herkenbaar en wordt daar
door geloofwaardiger.
Daarom valt des te meer op, dat
zij - gebruik makend van simpe
le maar effectieve constructies -
tot verrassende resultaten ko
men. Eén van de leukste scènes
is bijvoorbeeld de bijeenkomst
ten huize van Wouters moeder,
wanneer aan de hyperkeurige
juffrouw Laps te verstaan wordt
gegeven, dat zij eigenlijk tot de
zoogdieren gerekend dient te
worden. Het idee alleen al is haar
onverdraaglijk. In zulke scènes
functioneert het samenspel van
acteurs en poppen optimaal.
Speciaal voor deze voorstelling
is het grote repetitielokaal (dat in
de gebouwen achter de Konink
lijke Schouwburg ligt) omge
bouwd tot een leuke, intieme
Acteurs en poppen maken de voorstelling van 'Woutertje Pieterse'
bij de Haagse Comedie. «foto Jarko Aikens)
theaterruimte. Mede daardoor
heeft 'Woutertje Pieterse' in deze
bewerking een aansprekende
vorm gekregen. De ongeveer
twee uur durende voorstelling is
ook zeker voor niet al te jeugdige
theaterbezoekers geschikt, al
was het maar voor de "boeken
lijst van later".
WIJNAND ZEILSTRA
i you
2) My baby just cares for
me - Nina Simone
7) China in your hand -
T'Pau
1) Faith - George Michael
3) Never can say goodbye-
The Communards
8) Paid in full - Eric B
Rakim
The way you make me
feel - Michael Jackson
The time of my life - B
Medley J Wames
Everlasting love - San
dra
Once upon a long ago -
Paul McCartney
Hot girl - Sabrina
Got'my mind set oi
- George Harrison
The look of love - Ma
donna
Whenever you need so
mebody - Rick Astley
When I falUMy arms
keep - Rick Astley
Children say Level 42
Need you tonight - Inxs
Criticize - Alexander
O'Neal
Always on my mind -
Pet Shop Boys
Full metal jacket - Abi
gail Mead
Troy - Sinead O'Connor
Dance little sister - Te
rence Trent d'Arby
22 (23) I could never take the
place - Prince
23 (27) Nothin's gonna change
- Labi Siffre
24 (15) How can we hang on to
a dream Tim Hardin
25 Tango - Dalbello
26 (17) Maybe tomorrow - UB
40
27 Koud he - The V Boys
28 (19) Jack le Freak - Chic
29 (31) Mr Manic Sister Cool
- Shakatak
30 (22) Peacemaker - Kool
The Gang
31 Say you will - Foreig-
32 Etienne - Guesch Patti
33 (20) Love in the first degree -
Bananarama
34 (38) Ga niet weg van mij -
Benny Neyman
35 (37) Can you dance - Shani-
ce Wilson
36 Some guys have all the
luck - Maxi Priest
37 Esp - Bee Gees
38 Oh Mona - De Haven-
zangers
39 (25) Crazy - Icehouse
40 Love letters - Alison Mo-
yet
6 6)
7 (16)
8 9)
9 (12)
15 (24)
16 (21)
17 (18)
18 (34)
19 (11)
20 (29)
21 (13)
