Vredesakkoord stemt volk
Nicaragua weer hoopvol
Goedkopere
dollar brengt
Amerikanen
geen redding
Joodse kerkgenootschappen tegen opvoering toneelstuk
PAGINA 2
VRIJDAG 13 NOVEMBER 1987
Leidenaar Will van der Velde bracht onlangs een bezoek
van tien weken aan Nicaragua. Als lid van de zogenaamde
Haagse bouwbrigade hielp hij mee aan de verwezenlijking
van een gemeenschapshuis in Juigalpa, een stad in het
midden van Nicaragua waarmee Den Haag een steden
band onderhoudt. Het ligt in de bedoeling dat Leiden zich
volgend jaar aansluit bij deze stedenband. In bijgaand arti
kel schetst Van der Velde een beeld van de huidige situatie
in Nicaragua en doet verslag van zijn ervaringen in Juigal
pa.
Na twee eerdere bezoeken aan Ni
caragua, begin en eind 1986, was
dit derde bezoek een goede gele
genheid om de snel veranderende
situatie ter plekke aan den lijve te
ondervinden. Dit leerzame bezoek
viel bovendien samen met de ont
wikkelingen rond het Centraal-
amerikaanse vredesakkoord, Es-
quipulas II.
door
Will van der Velde
Net terug in Nederland las ik in
deze krant een artikel over Nicara
gua (6 november j.l.) van de hand
van Rob Sprenkels.
De artikelen van deze correspon
dent voor Latijns-Amerika vind ik
meestal van een hoog gehalte,
maar deze keer beviel de teneur
van zijn reportage mij niet. Deze te
neur is het best aan te duiden met
een uitlating van Edgar Chamorro,
een voormalige Contra-leider die
kort geleden onder gebruikmaking
van de huidige amnestie-mogelijk
heden naar Nicaragua terugkeer
de. Chamorro, wiens uitlating door
Sprenkels als typerend voor de
huidige situatie werd aangehaald,
zei: "De Sandinisten hebben veel
aan populariteit verloren, maar de
huidige oppositie en de Contra's
bieden geen alternatief, ze luiste
ren te nauwkeurig naar Washing
ton".
Zover is het dus al gekomen in de
berichtgeving over Nicaragua. Er
wordt gesuggereerd dat Nicaragua
een alternatief nodig heeft voor het
huidige regeringsbeleid dat is ge
stoeld op de visie van de Sandinis
ten. Naar mijn mening heeft Nica
ragua helemaal geen alternatief no
dig. Het huidige regeringsbeleid
biedt juist een goed alternatief
voor alle Centraalamerikaanse lan
den en dat is dan ook de enige re
den waarom er een 'vuile oorlog'
wordt gevoerd door de regering
van de Verenigde Staten.
Dat ik niet alleen sta in die me
ning blijkt uit de inzet van zeer vele
vrijwilligers, binnen en buiten Ni
caragua, die meehelpen aan de op
bouw van een rechtvaardiger sa
menleving. Dat gaat overigens met
de nodige problemen gepaard
want met eigen ogen heb ik kun
nen aanschouwen dat het econo
misch steeds slechter gaat in Nica
ragua. Het leven wordt steeds
duurder. De mensen gaat steeds
meer klagen. De zwarte markt-eco-
nomie is omvangrijk geworden, de
bureaucratie verschrikkelijk ter
wijl de corruptie weer typische La-
tijnsamerikaanse vormen begint
Blokkade
Een neerwaartse spiraal dus.
Maar dit mogen we de Sandinisten
niet aanrekenen, dit is geen gevolg
van hun beleid. Het komt juist om
dat hun beleid onmogelijk wordt
gemaakt. In 1984 besloot de rege-
ring-Reagan dat het effect van de
destructie en moordaanslagen van
de Contra's niet voldoende was om
Nicaragua weer in het gareel te
krijgen. Daarom werd besloten tot
een algehele economische blokka
de. Eind vorig jaar was het hele
handelsverkeer tussen de VS en
Nicaragua totaal lamgelegd. Dat
heeft z'n sporen nagelaten omdat
Nicaragua al meer dan een eeuw
economisch sterk afhankelijk is
van de Verenigde Staten.
De transportmiddelen en pro-
duktiemiddelen komen meren
deels uit de westerse wereld. Een
garagehouder in Managua heeft op
het ogenblik echt geen onderdelen
om de auto's rijdende te houden.
Het openbaar vervoer voor 600.000
mensen in Managua beschikt nog
slechts over 147 bussen, een aantal
dat nog altijd slinkt. Hoewel het
openbaar vervoer betaalbaar blijft
voor iedereen, moeten de mensen
zich in de bussen persen als haring
en in een ton. Het gebrek aan trans
portmiddelen heeft ook tot gevolg
dat de distributie van voedsel niet
goed draait.
Kortom, het ziet er allemaal niet
zo rooskleurig uit in Nicaragua,
maar gelukkig biedt het vredesak
koord Esquipulas II weer wat
hoop. Dat vredesakkoord is op het
ogenblik het gesprek van de dag in
Nicaragua. Alles draait om Esqui
pulas II, dat op het ogenblik ook tot
speerpunt van het regeringsbeleid
is gemaakt. Eindelijk bestaat er
voor de Nicaraguaanse regering
weer een mogelijkheid omdat te la
ten zien dat zij niets liever wil dan
vrede.
Het is bijna ongelooflijk te mer
ken dat de Nicaraguanen, ondanks
de wandaden van de Contra's en
ondanks de economische boycot,
zich vrij eensgezind scharen achter
de vredesinitiatieven van hun rege
ring. Die initiatieven zou je kunnen
beschouwen als 'een overdreven
christelijk gebaar', van iemand de
andere wang toekeren. Ze doen na
melijk meer dan het vredesak
koord van augustus (ondertekend
door vijf Centraalamerikaanse pre
sidenten) voorschrijft en eerder
dan staat aangegeven.
Amnestie
Heel belangrijk in dit proces is
de amnestiewet die Contra's de
mogelijkheid biedt terug te keren
in de Nicaraguaanse samenleving.
In gebieden waar Contra's actief
zijn worden commissies gevormd,
bestaande uit geestelijken, boeren,
ambtenaren en doktoren. Die com
missies dragen geen politiek ka
rakter. Tegelijkertijd worden door
de militairen informatiepakketten
verspreid. De commissies probe
ren in gesprek te komen met de
Contra's, praten met de plaatselij
ke bevolking die, om welke reden
dan ook, vaak familieleden bij de
Contra's heeft, vrijwillig of ge
dwongen. Iedereen die zich uit ei
gen vrije wil en ongewapend aan
geeft kan, onder bescherming van
de amnestiewet, terugkeren in de
Nicaraguaanse samenleving.
Toch eigenlijk onvoorstelbaar.
Dat vond ik trouwens ook van het
bericht dat bisschop Vega mag te
rugkeren. Toen ik dit hoorde draai
de m'n maag even om. Deze pries
ter werd vorig jaar de toegang tot
Nicaragua ontzegd. Rond de'vie
ring van het 200-jarig bestaan van
de Verenigde Staten beraamden de
Contra's een aanslag in het noor
den van Nicaragua waarbij 30 vrou
wen, kinderen en boeren om het le
ven kwamen. Bisschop Vega droeg
de volgende dag een mis op voor de
Contra's en vierde een week later
feest met Reagan in New York. Een
priester dus die niet rouwt om de
slachtoffers maar de strijd van de
Contra's zegent.
Als ik denk aan mijn verblijf in
Juigalpa dan zijn er wel hoopvolle
tekenen. Samen met andere leden
van de bouwbrigade en enige Nica
raguanen werd er drie maanden
lang, zes dagen per week, gewerkt
aan een Casa Communal in wijk 6.
Lijfsbehoud
Wijk 6 is een nog jonge wijk1
tot voor kort maar weinig
woonden. Vanwege de allesbepa
lende oorlog nam de wijk in korte
tijd enorm in omvang toe. Het me
rendeel van de bewoners zijn ver
dreven van hun stukje grond in de
bergen of hebben om redenen van
lijfsbehoud elders huis en haard
verlaten, bang om net als zovele
landgenoten ontvoerd of gedood te
worden door de Contra's. In Juigal
pa, een betrekkelijk grote stad,
heerst een grotere veiligheid. Het is
niet mogelijk al deze mensen van
werk te voorzien. Enkele woonpro
jecten zijn er weliswaar gereali
seerd maar door gebrek aan bouw
materialen hebben veel mensen
hun eigen huisje opgetrokken uit
hout, karton en plastic. En weke
lijks verrijzen nieuwe huisjes op de
berghelling.
Wijk 6 is een arme wijk en het is
goed dat juist hier een wijk- en
dienstencentrum is gerealiseerd.
In het centrum zullen de mensen
mogelijkheden worden geboden
om zich te ontwikkelen. Een posi
tief aspect is dat in Juigalpa in drie
maanden tijd zo'n 30 Nederlanders
werkzaam zijn geweest die hebben
kunnen proeven van de Nicaragu
aanse levenswijze en cultuur.
Uit eigen ervaring kan worden
verteld dat Nicaragua niet is wat
leidende westerse politici over dat
land beweren. Nicaragua is niet
communistisch. De kerk helpt met
de verdediging van de revolutie. Er
bestaat geen tegenstelling tussen
kerk en revolutie. Het is heel ge
woon dat midden in de woonka
mer van de mensen een foto hangt
van de vrijheidsheld Sandino naast
een beeltenis van Christus.
Als het vredesakkoord tot een
goed einde wordt gebracht, dan
zullen de economieën van de Mid-
denamerikaanse landen natuurlijk
niet opeens sterk verbeteren. Fi
nanciële en morele ondersteuning
blijft onontbeerlijk. Daarom lijkt
een solidariteitsband met bijvoor
beeld een plaats als Juigalpa mij
een goede zaak.
Medische post
De mensen in wijk 6 van Juigal
pa kunnen nu met hun 'Casa Com
munal' werken aan een verbetering
van de omstandigheden in hun
naaste omgeving. In het centrum
zullen onder meer een bibliotheek,
een kleuterschooltje en een ge
zondheidscentrum worden gehuis
vest. De oorlog maakt veel slacht
offers, maar er bestaat daarentegen
een groot gebrek aan gezondheids
voorzieningen en medicamenten.
Wijk 6 in Juigalpa beschikt nu
dankzij de stedenband Den Haag-
Juigalpa over een kleine medische
post en over middelen om die post
te gebruiken. Dat is voor Nicara
gua een luxe want veel andere ge
bieden van het land ontberen der
gelijke posten. Er lopen in het land
dan ook helaas te veel mensen rond
zonder armen en/of benen, ledema
ten die niet geamputeerd hadden
hoeven worden indien de wonden
op tijd waren behandeld.
Een vertrouwd beeld in Nicaragua:
beiders zijn ingezet bij het leger.
Op zondag 18 oktober liet James
Baker zich gaan als-een verwend
jongetje dat zijn zin niet krijgt.
Boos stampend met zijn voet
sprak de Amerikaanse minister
van financien dreigende woor
den aan het adres van de rege
ring in Bonn: als de Duitsers niet
hun rente zouden verlagen tein-
einde de economie te stimuleren,
zou hij de dollar wel eens kunnen
laten zakken.
Onverantwoordelijk gedrag.
Met zijn woorden lapte Baker de
afspraken volgens het half jaar
oude Louvre-akkoord aan zijn
laars en was het gedaan met de
betrekkelijke rust aan het dol
larfront. Baker gaf tot zijn eigen
schrik zelfs het laatste zetje voor
een beurscrash zonder weerga,
die de dollar in een historisch
diepe val zou meeslepen. Maar
duidelijk werd wel dat Baker alle
heil verwacht van een lage dol
larkoers, gecombineerd met een
economische stimulans in lan
den als West-Duitsland en Japan.
door
Wim Fortuyn
Voor de Amerikanen snijdt dat
mes aan twee kanten, zo ver
wacht hij: een lagere dollarkoers
remt de import en zal de vraag
naar Amerikaanse produkten
aanzwengelen, zeker als de Euro
peanen en de Japanners meer
geld gaan uitgeven. Op die ma
nier zal het tekort op de handels
balans als sneeuw voor de zon
verdwijnen en klautert de Ame
rikaanse economie er aan de
hand van het bedrijfsleven weer
bovenop. Dan komt het dankzij
hogere belastinginkomsten ook
met dat gat in de begroting wel
weer goed. Hoopt althans Baker,
en met hem Ronald Reagan.
Maar is dat zo?
Fokker
Hij stijgt nu weer wat, nadat
Reagan daartoe twee dagen te
rug het 'bevel' gaf, maar het zal
niemand zijn ontgaan dat de dol
lar per saldo al geruime tijd daalt.
Dat was bijvoorbeeld één van de
belangrijkste oorzaken van de
problemen waar Fokker een
maand geleden tegenaan liep.
In 1985 was de Amerikaanse
munt nog ongeveer drie gulden
waard. Dit jaar daalde hij gelei
delijk naar een niveau van twee
gulden, om daar vervolgens na
'zwarte maandag' 19 oktober
flink dorheen te zakken. Toch is
de Amerikaanse export in die pe
riode nauwelijks toegenomen
terwijl de import van buitenland
se produkten niet noemenswaar
dig afnam.
Het tegenvallende tekort van
ruim 15 miljard dollar op de han
delsbalans van augustus was dan
ook één van de redenen dat de
beurs het vertrouwen in de Ame
rikaanse economie verloor. Gis
teren kwam weliswaar het mee
vallende nieuwtje dat september
een tekort van 'slechts' 14 mil
jard dollar laat zien, maar over
heel 1987 zal het tekort de 156
miljard dollar van 1986 naar ver
wachting ruimschoots overtref
fen.
"Het begint er op te lijken dat
economische wetten niet meer
gelden. Het handelstekort VS
verdwijnt niet bij lagere dollar",
constateerde dezer dagen direc
teur F. Ruitenberg van Staalcen-
ter in Roermond, een dochter
van Hoogovens die twintig pro
cent van de omzet naar de VS ex
porteert. Amerikaanse bedrijven
exporteren liever niet, is zijn stel
lige indruk.
In die gedachte staat hij niet al
leen. De Amerikanen hebben nu
eenmaal het gemak van een gro
te thuismarkt. Dan neem je min
der snel de moeite om in verre
landen een verkooporganisatie
op te bouwen (met het risico die
weer op te moeten doeken bij
een stijgende dollarkoers). De in
dustrie in de VS neemt daarom
genoegen met het halve voordeel
van de goedkope dollar en beper
king zich tot herovering van de
eigen markt.
Blijvende schade
Het is echter zeer de vraag of ze
de buitenlandse bedrijven wel
kunnen veijagen. Want de ge
makzucht heeft ook blijvende
schade opgeleverd. Op een aan
tal terreinen kunnen de Ameri
kanen de internationale concur
rentie eenvoudig niet meer aan,
ongeacht het prijsverschil.
Bedrijven in relatief kleine lan
den als Taiwan en Hongkong
(die de koers van hun munt laten
zweven met die de dollar) en
vooral Japan kwamen, overza
gen likkebaardend de Ameri
kaanse markt en overwonnen.
Zij hebben een deel van de Ame
rikaanse industrie in eigen huis
stuk geconcurreerd. De autoin
dustrie heeft in dat opzicht de
toon gezet.
De Amerikaanse automarkt,
de grootste ter wereld, biedt on
derdak aan zeer grote fabrikan
ten als Ford en General Motors.
Maar in zowel produktie als kwa
liteit werden zij zeven jaar gele
den al overtroffen door Japanse
en Europese merken, die onder
ling altijd fel strijd hebben moe
ten leveren. Veelzeggend is een
enquete onder consumenten in
de VS, afgelopen zomer. In de
top-twintig van beste auto's ko
zen zij tien Japanse, acht West-
duitse en slechts twee Ameri
kaanse modellen.
Op die manier zijn de Ameri
kanen op andere terreinen zelfs
geheel weggevaagd. Op het ge
bied van audio en video bijvoor
beeld, houdt alleen Philips zich
nog staande temidden van de
oosterse concurrentie. Japan
heeft op verscheidene markten
(kantoor- en telecommunicatie-
apparatuur, auto-onderdelen)
vrijwel de alleenheerschappij.
Daardoor kon, ondanks de in
dollars sterk gestegen prijs van
Japanse goederen, de export
vanuit dit land naar de VS dit
jaar verder toenemen.
Investeren
Behalve de afbraak van indus
trie onder invloed van de buiten
landse concurrentie is er een an
dere factor" die meespeelt: Ame
rikaanse bedrijven die wel mee
tellen exporteren misschien niet
zoveel, maar ze investeren wel
fors over de grenzen. Met name
in de tijd van de dure dollar is er
gebouwd aan fabrieken over de
grens. Dat heeft er toe geleid dat
twintig procent van de Ameri
kaanse produktiecapaciteit zich
in het buitenland bevindt. Japan
komt niet hoger dan vijf procent.
Het komt er in feite op neer dat
de Verenigde Staten banen ex
porteren inplaats van goederen.
Ook daarom zal een lagere dollar
maar een bescheiden effect heb
ben op het Amerikaanse han
delstekort. Veeleer moet heil
worden verwacht van een omge
keerde stroom investeringen:
Europese en Japanse bedrijven
die fabrieken vestigen in de Ver
enigde Staten, een politiek die
bijvoorbeeld Philips en Albert
Heijn aanhangen.
Maar dat is een kwestie van
wat langere adem en het is zeer
de vraag of de Amerikanen dat
geduld kan opbrengen. Zo niet,
dan is het gevaar groot dat zij de
deuren gaan sluiten voor buiten
landse exporteurs. Het gevaar
van protectionisme ligt nog
steeds levensgroot op de loer.
Buiten schot
Dat een lage dollarkoers de
Amerikanen weinig verder
helpt, betekent intussen niet dat
Nederland (voor zestig procent
van zijn inkomsten afhankelijk
van de export) buiten schot
blijft. Anders dan Japan leveren
de lage landen maar weinig pro
dukten die in de VS niet (meer)
worden gemaakt. Groot op agra
risch gebied, moet Nederland
het hebben van bijvoorbeeld
kaas en bloemen. De verkopen
naar de andere zijde van de At
lantische oceaan zijn dan ook
wel degelijk teruggelopen met
het zakken van de dollarkoers: in
de eerste acht maanden met 15
procent.
Maar geen nood: als de West
duitsers werkelijk besluiten de
economie op te porren, zal Ne
derland daar als eerste van profi
teren. Veertig procent van de uit
voer gaat tenslotte naar het land
van Frau Antje. Premier Lub
bers hoeft niet verder te kijken
dan de neus van Paul Baker lang
is. Een hele troost.
De drie joodse kerkgenoot
schappen in Nederland vragen in
een telegram het gemeentebe
stuur van Rotterdam dringend,
de opvoering tegen te houden
van het toneelstuk 'Het vuil, de
stad en de dood' van Rainer Wer
ner Fassbinder. De opvoering in
het theater 'De Lantaren' op
woensdag 18 november wordt de
Europese première. Vorige week
al heeft de Stichting Bestrijding
Antisemitisme ('Stiba') het ge
meentebestuur gevraagd het
stuk niet te laten opvoeren "om
dat het zonder meer antisemi
tisch is".
"Dit toneelstuk, waarin nazi-
termen worden gebruikt, is bele
digend voor onze gemeen
schap", schrijven de besturen
van de joodse kerkgenootschap
pen in hun telegram. "Het geeft
impulsen aan sluimerend antise
mitisme, ook omdat het vooroor
delen bevestigt. Het argument
van censuur weegt niet op tegen
de onrust die het stuk in de sa
menleving zou veroorzaken".
Het Overlegorgaan van Joden
en Christenen (Ojec) bestrijdt in
een verklaring het argument van
regisseur en spelers dat de op
voering kan bijdragen aan de dis
cussie over oorzaken en gevol
gen van antisemitisme. "In het
stuk wordt gebruik gemaakt van
stereotiepen die al eeuwenlang
het beeld van joden hebben be-
paald". "De ervaring leert", zegt
het Ojec, "dat deze stereotiepen
de discussie niet bevorderen,
maar juist vooroordelen in de
hand werken".
De Rotterdamse wethouder
van kunstzaken, J. M. Linthorst,
wil niet weten van een verbod.
Volgens hem heeft de gemeente
niet de bevoegdheid het stuk op
grond van de inhoud te verbie
den. 'Stiba' zou zich tot de rech
ter of de directie van het theater
moeten wenden. Deze directie
betichtte 'Stiba' van stem
mingmakerij. Wat haar betreft
gaat de voorstelling gewoon
door.
Theologie
Gesprekken tussen bevrij
dingstheologen uit de Derde We
reld en theologen in het Westen
zijn dringend nodig. Tot nu toe is
er geen enkele communicatie
tussen beide groepen. Dat zei dr'
J. L. van Nieuwenhove, hoogle
raar missiologie (zendingsweten
schap) aan de Katholieke Uni
versiteit van Nijmegen gisteren
op een symposium in die stad
over 'Westeuropese bevrijdings
theologie'.
Hij noemde twee redenen
het gesprek tussen wes
terse theologen en bevrijdings
theologen nog niet op gang is ge
komen. De bevrijdingstheologen
verlangen van hun westerse col
lega's, dat ze duidelijk kiezen
voor opheffing van alle vormen
van onderdrukking. Ook eisen
zij een gedegen analyse van die
onderdrukking. Op hun beurt
hebben theologen in het Westen
er moeite mee, de voorkeurslief
de van God voor de armen -
waar de bevrijdingstheologen
vanuit gaan - in eigen maat
schappij waar te maken.
De theologische faculteit in
Nijmegen is bezig met de vraag
hoe de bevrijdingstheologie van
de Derde Wereld een uitweg kan
bieden uit de crisis waarin de
westerse theologie verkeert, en
aan welke voorwaarden westerse
theologie moet voldoen om wer
kelijk bevrijdend te zijn.
Dr. H. Haring, hoogleraar dog
matiek in Nijmegen, is het eens
met de bevrijdingstheoloog Jon
Sobrino, die zegt dat westerse
theologen alleen de interpreta
ties van het christelijk geloof wil
len veranderen, maar niet de
werkelijkheid. Haring: "Tot nu
toe hebben maatschappijkriti
sche theologieën, zoals de theo
logie van de hoop en de politieke
theologie,., weliswaar de crisis
van kerk en christendom aange
toond, maar de bevrijding bin
nen kerk en theologie hebben ze
nog nauwelijks bevorderd".
De toenemende aandacht bin
nen de westerse theologie voor
het thema 'bevrijding' is, volgens
Haring, vooral te danken aan
stromingen die kritisch staan te
genover maatschappij en gods
dienst. Daarom betekent deze
aandacht ook kritiek op de tradi
tionele westerse theologie.
"Hiermee wordt de opvatting
weerlegd, dat de toenemende
aandacht voor 'bevrijding' te
danken is aan inspiratie vanuit
het christendom".
'Goddeloos'
In Chili is de ideologie van
het anti-communisme, die onder
aanroeping van Gods naam over
lijken gaat, in wezen net zo god
deloos als het atheïstisch com
munisme. Tot die conclusie
komt ds. W. van Laar in het blad
'De Waarheidsvriend. Hij werkt
namens de Gereformeerde Zen-
dingsbond in de Nederlandse
Hervormde Kerk in de Chileense
hoofdstad Santiago en schrijft in
dit blad over de rol van sekten in
de ideologie van het anti-com-
"van Laar vertelt van een Ame
rikaanse tv-prediker, die een uur
zendtijd per dag heeft op de
staatstelevisie en God dankt
voor de vrijheden die men in Chi
li geniet. "Laten we God prijzen
vanwege Chili", zei hij woorde
lijk. "Dankzij het ferme optreden
van president Pinochet is dit
land verlost van het communis
me. Hier is vrijheid van gods
dienst en geweten".
Onder het militaire regime in
Chili zijn talrijke sekten tot bloei
gekomen. Sommige groeien jaar
lijks met wel 20 procent. Ze krij
gen, zegt ds. Van Laar, vooral de
kans als de kerken niet langer
antwoord geven op verwachtin
gen en angsten die bij de mensen
leven. "Uitholling van oude
waarden, verwereldlijking,
maatschappelijke ontreddering,
individualisme en eenzaamheid
verhogen de aantrekkingskracht
van sekten sterk".
Opmerkelijk is ook, dat sekten
vooral aanslaan in samenlevin
gen die worden beheerst door ge
weld en waar weinig aandacht is
voor de menselijke waardigheid.
Van Laar: "Veel sekten weer
spiegelen het autoritaire model
van de staat: de sterke leider,
strikte gehoorzaamheid en ver
goddelijking van de macht in al
lerlei vormen. Dictatuur en sekte
kunnen het dan ook doorgaans
goed met elkaar vinden. Het mi
litaire regime vindt in de sekten
de nodige godsdienstige legiti
matie van zijn optreden".
Doopsgezinde Broeder
schap: aangenomen naar Balk-
Stavoren-Warns P. Nijssen, le
raar te Sneek.
Katwijk. Morgenavond om 8
uur wordt in het DVS-gebouw
Ambachtsweg 2 in Katwijk de
film 'Hiding Place' (over het le
ven van de evangeliste Corrie ten
Boom in de oorlog) vertoond. De
bijeenkomst gaat uit van de
plaatselijke onafhankelijke bap
tistengemeente.
Slechte preken. In Heidel-
berg (Bondsrepubliek Duits
land) is een oecumenische vere
niging 'ter bevordering van de
preek' opgericht. Initiatiefnemer
is dr. Rudolf Bohren, hoogleraar
theologie aan de universiteit van
die stad. Hij vindt de 'vele ver
moeiende preken' een symp
toom van een 'geest van leegte'
die heerst in kerk en theologie.
"Het grote aantal activiteiten van
synoden en andere kerkelijke or
ganen kan die leegte niet vul
len".
Onder saaie preken lijdt niet
alleen de kerk, maar ook de sa
menleving. Bohren: "Voor veel
mensen heeft de kerk niets meer
te betekenen". Volgens de hoog
leraar zouden de gemeenten als
'co-producenten' sterker bij de
preek betrokken moeten wor
den. Probleem is, dat gemeente
leden niet altijd goed van de
tongriem zijn gesneden en predi
kanten slecht kunnen tegen kri
tiek.
Om te beginnen wil de vereni
ging van dr. Bohren 'goede pre
ken' gaan verzamelen en die ter
beschikking stellen van geïnte
resseerde predikanten.
