Nederlandse Opera schiet raak met 'Don Pasquale'
Kees van Kc
•rijs
Beheerst spel op Ravel-concert
Beschaafd vingergeknip
bij concert Kauffeld
Beroep beeldend kunstenaar
door arbeidsbureau erkend
Trisha Brown toont grote veelzijdigheid
Hoofdstad Operette weigert euthanasie
Vakkundig musiceren
jubilerend kamerkoor
PAGINA 22
MAANDAG 9 NOVEMBER 1987
Don Pasquale van Gaetano Donizet
ti, uitgevoerd door de Nederlandse
Opera, het Nederlands Operakoor,
en het Nederlands Philharmonisch
Orkest. Muzikale leiding: Bruno
Campanella. Regie: Renate Acker-
mann. Decors: Guy Claude Francois.
Kostuums: Anna Viebrock. Première
op donderdag 5 november in het Mu
ziektheater in Amsterdam. Volgende
voorstellingen: 11,14,17, 20.25 en 27
november in Amsterdam
AMSTERDAM - Ovaties zonder
boegeroep waren al lang niet
meer voorgekomen in het korte
en uiterst turbulente bestaan van
de Nederlandse Opera, maar de
voorstelling van Don Pasquale
mocht een onverdeeld enthou
siasme van het publiek oogsten.
En terecht, want op nagenoeg al
le onderdelen scoorde deze voor
stelling hoge punten. Al in de ou
verture was aan de beweeglijke
motoriek van de dirigent af te le
zen hoeveel plezier hijzelf aan de
Gehoord op 7 november in de Leid-
sc Schouwburg: de première van
'The song is you', de jubileumtocr-
nee van Greetje Kauffeld. Met in
het voorprogramma: de Ellen H.
band.
LEIDEN - "Ik verzeker u dat u
op het puntje van de stoel zult zit
ten, want Greetje Kauffeld is
echt een fantastische zangeres",
zegt Ellen Helmus van de Ellen
H. band aan het begin van de
avond. Zij verzorgt met haar
groep het voorprogramma van
'The song is you', de première
van Greetje Kauffelds tournee
die in het teken staat van het der
tigjarige jubileum van deze jazzz
angeres.
"Het wordt een echte feest
avond en het unieke is dat er
twee generaties jazzmuzikanten
op het podium zullen staan. Met
als overeenkomst dat ze alletwee
van hun muziek houden en er
veel plezier in hebben om te spe
len". Het publiek, overwegend
ouderen, klapt beleefd in af
wachting van wat er komen gaat.
Het blijkt jazz van het soort datje
in de wachtkamer bij de dokter
hoort of in een tea-room. Rustig
voortkabbelende muziek. Het
mist z'n uitwerking niet, de be
zoekers zitten lekker onderuitge
zakt in hun gerieflijke fauteuil te
genieten. Af en toe roept er ie
mand "Bravo
Voorstelling: Trisha Brown Compa
ny met 'Lateral Pass' (1985) van
Trisha Brown/Peter Zummo 'Group
Primary Accumulation' (1973) van
Trisha Brown, 'Newark (Niwcwe-
orce)' (1987) van Trisha Brown/Do
nald Judd en Peter Zummo. Mu
ziektheater Amsterdam, gezien op 6
november.
AMSTERDAM - Trisha Brown
(1936) is een veelzijdig choreo
grafe, die tal van stijlen ontwik
keld en vervolgens verlaten
heeft. In de jaren zestig, de tijd
van de happenings en de action
painting, verlaat ze de psycholo-
gisch-emotioneel gestoelde dans
en raakt ze geïnspireerd door de
natuur, de ruimte en vooral de ar
chitectuur. In de jaren zeventig
borduurt ze hierop voort en ne
men 'technische' hulpstukken
als touwen en katrollen een be
langrijke plaats in haar choreo
grafieën, de Equipment Pieces,
in. Muren en plafonds vormen
nu de 'dansvloer'.
Het ontbreken van een emotio
nele basis handhaaft Brown ook
in haar zogenaamde Accumula
tion Pieces: in sterk mathemati
sche patronen worden bewegin
gen accumulatief opgebouwd en
veelvuldig herhaald. Centraal in
al die ontwikkelingsfasen staan
de mogelijkheden van het men
selijk lichaam dat zich bij Brown
in de meest onmogelijk gehou
den bochten wringt alsof elke le
demaat een eigen leven leidt.
Voorbeeld van één van haar
mathematische balletten is
'Group Primary Accumulation'
aanstekelijke muziek van Doni-
zette beleefde.
In de orkestbak resulteerde dit
in zeer verzorgd spel, dat met
wat meer glans in de klank bo
ven het gemiddelde niveau uit
gekomen zou zijn. Hoewel ook
deze voorstelling, zoals de trend
schijnt te zijn, vertaald was naar
het heden voor wat de aankle
ding en de rekwisieten betreft,
deed dit dankzij de subtiliteit
waarmee dit gedaan was nu eens
niet geforceerd aan, en dat on
danks het onderwerp dat al sinds
onheuglijke tijden de lachlust
van het publiek moet opwekken:
de oude bok die nog best een
jong blaadje lust, en door zijn
omgeving voor gek gezet wordt,
waarbij hjj en passant ook nog
voor zijn vrekkigheid gestraft
wordt. Goddank had de regie het
niet gezocht in een eng soort dik
opgelegde koddigheid maar in
vele subtiele grapjes, waarvan de
heuse op het toneel rondrijdende
open sportwagen en de fiets als
Na bijna drie kwartier alweer
het laatste nummer. De tijd is bij
na onopgemerkt voorbijgegaan,
net als de muziek die de nodige
dynamiek mist. "Er vallen gaten
in dit laatste nummer", zegt El
len Helmus. "Denk dus niet te
snel dat het pauze is". De men
sen blijven rustig zitten tot de
laatste tonen zijn weggestorven.
Dan is het tijd voor koffie.
Het belletje gaat, de mensen
zoeken hun plaatsje weer op.
Daar is ze dan, Greetje Kauffeld.
"Als ik dit theater binnenkom,
krijg ik altijd een feestelijk ge
voel", zegt ze en straalt zichtbaar.
Net als haar begeleiders: gitarist
Peter Nieuwerf en saxofonist
Ruud Brink. Het eerste nummer,
'The song is you'. Luie swing met
een boterzachte, hese ('zoezoe-
zoe') sax. Het publiek geniet stil
letjes.
Greetje zingt 'Tenderly'. Voor
zijn eigen solo in dat nummer
maakt saxofonist Ruud Brink
een handgebaar van 'hoor haar
toch eens prachtig zingen'. Kauf
feld op haar beurt geniet, heup
wiegend en met de ogen geslo
ten, van zijn saxspel. De zaal
komt langzamerhand een beetje
los. Tijdens 'Get your kicks on
route 66' knippen enkele mensen
op de maat voorzichtig met hun
uit 1973. Vier danseressen liggen
op hun rug naast elkaar op de
grond en heffen tegelijk een arm
omhoog. In een constant ritme
(zonder muziek) voegen ze daar
steeds meer bewegingen aan toe:
een knie die opgetrokken wordt,
het hoofd dat even van de vloer
komt, een draai op de zij etc. Bij
elke nieuwe beweging wordt te
ruggegrepen op de al gemaakte
bewegingen. Het lijkt een beetje
op het spelletje 'Ik ga op reis en
ik neem mee' waarbij je eerst de
reisbenodigdheden (c.q. bewe
gingen) moet opsommen voor
dat je iets nieuws mag toevoe
gen.
Hoewel ik minimal dance al
tijd prachtig vind, is 'Group Pri-
vluchtmiddel van de held in be
narde omstandigheden, tot de
minst originele maar wel op de
publiekslach werkenden vond
sten behoorden.
Knap was dat de toch stereo
tiepe figuren in deze levendige
regie tot geloofwaardige mensen
werden. Zelfs het koor in de rol
van kamermeisjes en bedienden
bewoog zich nu eens los over het
toneel, en had een levendig aan
deel in de handeling waardoor
het meer werd dan een zingende
achtergrond. Door verkleining
van het toneel was getracht deze
kleine opera (drie bedrijven, vijf
hoofdpersonen en een kleine
koorbezetting) een intiem karak
ter te geven. Een halfronde tot in
de nok reikende bakstenen toren
diende als decor voor binnen- en
buitenscènes, die door gebruik
te maken van een draaitoneel
vloeiend in elkaar over gingen.
Een schitterende vondst was de
monsterlijk grote kristallen luch
vingers. Dan komt 'Straighten
up and fly right' van Nat King
Cole, driestemmig gezongen.
Het publiek reageert enthousi
ast.
Greetje Kauffeld praat op een
ongedwongen manier de num
mers aan elkaar. Het wordt gezel
liger, de sfeer is zelfs intiem te
noemen. Greetjes rechteroorbei
valt op de grond wanneer 'You
are the sunshine of my life' wordt
gespeeld. Zij moet er om lachen
en gaat gewoon door: "Ik laat
hem er maar af'.
Dan is het tijd voor de laatste
twee nummers, die samen met
de Ellen H. band worden ge
speeld. 'Strike up the band' en
'The song is ended'. Het publiek
mary Accumulation' vooral van
historische betekenis. Iemand
als Chrisztina de Chatel, één van
de meest bekende 'minimal' cho
reografen van dit moment, haalt
veel meer zeggingskracht uit
zo'n strakke compositie doordat
ze met verschillende spannings
niveaus werkt. Brown's choreo
grafie ontbeert nog de theatrale
roes, wat niet wegneemt dat het
de tand des tijds goed doorstaan
heeft.
'Lateral Pass' uit 1985 is een
ander voorbeeld van Brown's
veelzijdigheid. In deze choreo
grafie heeft ze even haar principe
van een gelijkmatig energieni
veau verlaten en maken de dan
sers individuele en vooral dyna
mische bewegingen. In clownes
ter die de spilzucht van Norina
moet accentueren.
De rolbezetting was een uiter
mate sterke. Henk Smit maakte
in een uitstekend gezongen en
gespeelde rol van de oude Don
Pasquale een mens van vlees en
bloed, dwaar weliswaar maar
niet slecht. William Shimell, een
prachtige bariton en debuterend
bij de Nederlandse Opera, was
als Malatesta een gladde dokter
die met een zweem van louche
heid intrigeert tot hij zijn doel
bereikt heeft. Sjef van Wersch
zette een in kleding en actie zeer
mafiose notaris neer die kans ziet
om in alle verwarring zijn eigen
zakken te spekken. De jonge te
nor Raül Giménez die zich spe
cialiseert als Rossini-tenor en
eveneens debuteerde in deze
voorstelling, zong in alle mogelij
ke en onmogelijke houdingen,
tot en met liggend in een tent,
een fraaie bewogen Ernesto, de
aanbidder van Norina, de enige
vrouw in dit stuk. Deze laatste
vraagt om een toegift en die
komt er ook. Nu pas klapt ieder
een enthousiast mee. Een bloe
menhulde voor de muzikanten
volgt.
„Het was fantastisch", meldt
even later een wat oudere dame
op weg naar de uitgang. En gelet
op de vrolijke gezichten is zij be
paald niet de enige die er zo over
denkt. Ook Greetje Kauffeld
oogt tevreden na afloop. Voor
haar is de première in de Leidse
schouwburg geslaagd. "Ik heb
deze schouwburg ook speciaal
uitgekozen, het is de mooiste van
Nederland". Wellicht dat zij er
dus nog wel een keertje terug
komt.
HERMAN JOUSTRA
ke balletpakken draaien ze, bot
sen en rollen ze, hangen aan een
touw of maken handstanden. De
bewegingen zijn inventief en
soms grappig maar nooit vloei
end of dansant. Op mij maakte-
het echter een beetje een wille
keurige indruk, alsof het een te
los samenhangende aaneenscha
keling van beelden was. 'Newark
(Niweweorce)', Brown's nieuw
ste choreografie, is daarentegen
van unieke klasse. Tegen de ach
tergrond van steeds wisselende
rode, blauwe en gele achterdoe
ken maken de dansers abstrakte
en geometrische bewegihgen,
soms individueel soms syn
chroon, soms in poses dan weer
in lossere en meer vloeiende vor
men. 'Newark (Niweweorce)' is
pure vorm en eigenlijk een syn
these tussen de eerste twee cho
reografieën: losheid en strakke
struktuur gaan nu hand in hand
in een uitgebalanceerde compo
sitie van decor, geluid (telkens
één lang aangehouden scheeps
toeter), kleur, ruimtegebruik en
bewegingen.
Voeg daaraan nog de kracht
die de dansers tonen aan toe en
dit is de overtuigendste choreo
grafie van de avond. Trisha
Brown is een uniek choreografe
die een geheel eigen plaats in de
danswereld inneemt. Haar veel
zijdigheid is er debet aan dat ik
niet alles even mooi vind, maar
tegelijkertijd is juist haar veelzij
digheid bewonderenswaardig.
INGRID
VAN FRANKENHUYZEN
rol voor coloratuur-sopraan,
heeft geweldige mogelijkheden
voor een actrice: Norina moet
zich voordoen als een eenvoudig
meisje dat zojuist uit het klooster
is gekomen en met haar schuch
terheid Don Pasquale inpalmt,
om na een schijnhuwelijk geslo
ten door de nep-notaris te veran
deren in een verkwistende helle
veeg.
Christine Barbaux beschikt in
haar stem over die uitzonderlijke
en niet vaak voorkomende com
binatie van heldere hoogte en
toch een warm timbre. Prachtig
was het liefdesduet van Norina
in de toren met Ernesto op de
ladder. Bovendien speelde zij
hartveroverend en zonder gema
niëreerde aanstellerij, en was
haar debuut bij de Nederlandse
Opera een doorslaand succes.
Eindelijk een spirituele voorstel
ling die gezien én gehoord mag
worden.
MIES ALBARDA.
AMSTERDAM (ANP) - Kees van
Kooten is winnaar geworden van
de Publieksprijs voor het Neder
landse boek van de Collectieve
Propaganda van het Nederlandse
Boek (CPNB). Dat is gisteren be
kend gemaakt op een persconfe
rentie van de CPNB in Amster
dam. Deze prijs bestaat uit een
geldbedrag van 15.000 gulden en
een bronzen sculptuur van Jeroen
Henneman. Van Kooten is volgens
de CPNB de populairste auteur in
Nederland in de categorie romans
en verhalen.
Het publiek heeft van 18 septem
ber tot 27 oktober in boekhandel en
bibliotheek via deelnemersformu
lieren zijn meest geliefde auteur
kunnen kiezen. In totaal hebben
boekhandel en bibliotheken
600.000 formulieren besteld en
daarvan zijn 540.000 verpreid. Meer
dan 10 procent van de mensen die
DEN HAAG (GPD) - Het beroep
van beeldend kunstenaar zal voor
taan door arbeidsbureaus en dus
ook door de gemeentelijke sociale
diensten in ons land erkend wor
den. Dit is het resultaat van ge
sprekken die de Beroepsvereni
ging van Beeldende Kunstenaars
(BBK) gevoerd heeft met het direc
toraat-generaal arbeidsvoorziening
van het ministerie van sociale za
ken en werkgelegenheid. Hiermee
is een eerste stap gezet op de weg
naar erkenning van het beroep
beeldend kunstenaar door diverse
overheidsinstellingen.
De BBK is-verheugd over de ont
wikkeling, die leidt tot een grotere
sociale zekerheid voor deze groep.
In de praktijk betekent de beroep
serkenning namelijk dat kunste
naars met een bijstandsuitkering -
en dat zijn er duizenden sinds de
opheffing van de Beeldende Kun
stenaars Regeling (BKR) - verwer
vingskosten in rekening mogen
brengen. In dit geval zijn dat kos
ten van atelierhuur, materialen en
dergelijke. Bij de vaststelling van
de hoogte van de uiteindelijke uit
kering, waarbij nu ook fiscale as
pecten een rol spelen, zal dat een
voor de kunstenaar gunstig gevolg
hebben.
AMSTERDAM (ANP) - Ongeveer
1800 mensen hebben zaterdagmid
dag de Amsterdamse Stads
schouwburg bezocht waar de
Hoofdstad Operette open dag hield
in verband met de door minister
Brinkman (cultuur) aangekondig
de bezuinigingen, waardoor ophef
fing van dit gezelschap dreigt. Een
petitie als protest tegen de bezuini
gingen werd door 1400 bezoekers
getekend.
Minister Brinkman heeft in zijn
onlangs gepubliceerde kunsten
plan laten weten dat de Hoofdstad
Operette 33 procent van de subsi-
Concert door het Leiderdorps Ka
merkoor en Orkest in de Dorpskerk
in Leiderdorp. Gehoord op 7 no
vember. Medewerking verleenden:
Leo v. Doesclaar en Wynckc Jor-
dans (plano) Charles Fransen (hobo)
Het geheel stond o.l.v. Wim v. Mccu-
LEIDERDORP - In de zeven
tiende eeuw was kamermuziek
muziek die werd uitgevoerd in
de min of meer bescheiden hui
selijke omgeving. Dat kon dus
zijn een adellijk paleis, maar
evengoed de woning van een rij
ke muziekminnende burger.
Twee eeuwen later wordt kamer
muziek gemaakt in een kleine
zaal en door een klein ensemble.
Hedentendage kenmerkt de
kamermuziek zich eigenlijk al
leen nog maar door het principe
dat geen twee instrumenten het
zelfde spelen. Hoewel nu ook de
grote zalen hun intrede hebben
gedaan, heeft de kamermuziek
dat exclusieve van vroeger nog
wel behouden: een fijnzinnig en
hoogstaand samenspel van enke
len.
Zaterdagavond j.l. was die ka
mermuziek te beluisteren in de
sfeervolle Dorpskerk in Leider
dorp. Het was een bezoek meer
een formulier meenamen hebben
dit ingestuurd, in totaal waren dat
58.378 stemmen.
Het publiek kon kiezen uit elf ge
nomineerde auteurs (A.C. Baan-
tjer, Maarten 't Hart, Jan de Hartog,
Yvonne Keuls, Kees van Kooten,
Toon Kortooms, Olaf J. de Landell,
Jos Van Manen Pieters, Mien Van
't Sant, Leni Saris en J. Visser-
Roosendaal) of een auteur van ei
gen vrije keuze invullen. Kees Van
Kooten verzamelde 14 procent van
de ingezonden stemmen. Als num
mer twee kwam Yvonne Keuls uit
de bus, als nummer drie Maarten 't
Hart, daarna Baantjer en als vijfde
De Landell.
Van de in totaal 251 ingezonden
auteurs van eigen keuze kreeg Har
ry Mulisch de meeste stemmen, zo
als eerder werd bekend gemaakt.
De komende twee jaar zal de
CPNB de Publieksprijs eveneens
De Gewestelijke Arbeidsbu
reaus zullen bij het bepalen van de
professionaliteit van de kunste
naar gebruik maken van de criteria
zoals die door de BBK zijn opge
steld in het rapport 'Beroepsposi
tie/beroepserkenning'. Deze crite
ria houden in dat èen kunstenaar
beroepsmatig erkend wordt als hij-
/zij een actief marktgericht beleid
voert ten aanzien van inkomens
vorming en voldoende professio-
die moet inleveren. "Dat is geen be-,
zuiniging meer, dat is een om zeep
helpen van ons gezelschap",aldus
directeur Philip Hamel van het ge
zelschap.
Kort na aanvang van de open
dag, omstreeks twee uur, was de
grote zaal van de schouwburg al
stampvol. In de zaal werd onder
meer een operetteprogramma op
gevoerd en kon het publiek zien
hoe het wisselen van decors in zijn
werk gaat. Het programma in de
grote zaal werd gepresenteerd door
Herman Emmink.
Ook in andere delen van de
schouwburg waren er activiteiten.
dan waard. Het Leiderdorps Ka
merkoor en -Orkest jubileerden
en concerteerden daarom feeste
lijk. Het programma bevatte een
bloemlezing uit het in de afgelo
pen jaren opgebouwde repertoi
re. Het koor had gekozen voor
een zeer bekend aanvangsstuk:
Bach's koraal 'Wohl mir, dass ich
Jesum habe'. Direct al bleek het
koor goed gedisciplineerd en
verstaanbaar. Opvallend zuiver
werd het 'Si 'ch'io vorrei morire'
van Monteverdi a capella gezon
gen.
De typisch Italiaanse vroeg-
barok kwam er in Leiderdorp au
thentiek uit. In het 8-stemmig
'Crucifixus etiam pro nobis' van
Antonio Lotti bleek het 24 stem
men tellende koor over een on
verwacht groot volume te be
schikken. De tekst van het motet
beschikbaar stellen. In 1988 is de
beurt aan de categorie gedichten
en verzen en het jaar daarop komen
tekeningen en illustraties aan bod.
nele activiteiten aan de dag legt in
relatie tot de beroepsuitoefening,
het houden van exposities en het
proberen te verkrijgen van subsi
dies.
Tot nu toe moesten de beeldende
kunstenaars zich bij de arbeidsbu
reaus inschrijven als 'ongeschool
den'. Arbeidsbureaus weigerden
kunstenaars als zodanig in te
schrijven omdat het beroep niet in
de beroepengidsen voorkwam.
Zo was er voor kinderen een speci
ale schminkhoek ingericht.
De gevel van de Stadsschouw
burg hing vol met borden en span
doeken met daarop leuzen gericht
tegen de bezuinigingen. In de
schouwburg hingen affiches waar
op de Nederlandse Toonkunste
naars Bond (NTB) liet weten de ac
tie te steunen. „Een gezelschap als
de Hoofdstad Operette dat al ruim
veertig jaar in zo'n 73 theaters in
ons land komt met een zaalbezet
ting van gemiddeld 83 procent, met
80.000 bezoekers per jaar, moet be
houden blijven", aldus de NTB.
kon mede daardoor grote indruk
maken.
Twee instrumentale inter
mezzi lieten het koor op adem
komen. Eén daarvan nam Char
les Fransen op hobo voor zijn re
kening. Dat de jonge solist kans
zag dit lange stuk muzikaal ver
antwoord uit te voeren stemt tot
hoge verwachtingen.
Men had twee muzikanten van
professie uitgenodigd voor het
hoogtepunt van de avond: 'Lie-
beslieder walzer' van Brahms.
Het stuk bestaat uit 18 verschil
lende 'schilderijtjes' en is een
staaltje uit de liedkunst van de
19e eeuw. Vakkundig gezongen!
Het Leiderdorps Kamerkoor
en -Orkest is in tien jaar uitge
groeid tot een voortreffelijk mu
zikaal gezelschap.
MIEKE VAN DOMMELEN
Recital door Christian Brière, viool
en John Patrick Millow piano met
composities van Ravel. Gehoord op
7 november in de Groene Kerk.
OEGSTGEEST - Op 28 decem
ber van dit jaar is het precies 50
jaar geleden dat de bekende
Franse componist Maurice Ravel
stierf. Naar aanleiding hiervan
organiseerde K&O in samenwer
king met het Institut Francais in
Den Haag eqp concert waarop al
zijn werken voor viool en piano
werden uitgevoerd. Dit gebeurde
zaterdagavond in het Groene
Kerkje in Oegstgeest door het
Franse duo Christian Brière
(viool) en John Patrick Millow
(piano).
Ravel heeft niet bijzonder veel
muziek voor deze combinatie ge
schreven, zodat alles gemakke
lijk op één avond kon worden
uitgevoerd, aangevuld met een
bewerking door Kochanski van
de 'Pavane pour une infante dé-
funte'. Dit lyrische werk compo
neerde Ravel op 24-jarige leeftijd
en enige jaren later bewerkte hij
het voor orkest. De invloeden
van zijn leermeesters Fauré en
Chabrier zijn hierin sterker dan
in de een jaar eerder gecompo
neerde Sonate Posthume, waar
mee het concert geopend werd.
Uit de melodieën hierin blijkt al
de eigen stijl die Ravel kende, en
de onregelmatige maatsoorten
geven een apart karakter. Wel
licht had de componist dit een
delige stuk oorspronkelijk be
doeld als het begin van een gro
ter geheel. Christian Brière en
John Patrick Millow gaven in de
ze muziek meteen blijk van een
subtiel samenspel. Hun bijna in
troverte optreden gaf dit werk
een gereserveerd karakter, even
als de daarna gespeelde 'Berceu
se sur le nom de Fauré', een mu
zikaal grapje waarbij de letters
van Fauré in muzieknoten wor
den omgezet.
Spannender klonk de bekende
Tzigane met de lange vioolsolo in
het begin tot hoog op de G-snaar.
Christian Brière wist de rustpau
zes hierin een suggestieve wer
king te geven, geholpen door de
nagalm in de kerk. John Patrick
Millow ondersteunde het grillige
geheel op beheerste wijze. De
akoestiek was daarentegen een
nadeel in het laatste deel van de
Sonate nr. 2, waarin de snelle
zestiende noten van de viool ver
waterden. Apart was het mid
dendeel, een bluesthema waarbij
de violist als een zigeuner begon
met de getokkelde accoorden te
spelen met zijn viool afgezakt tot
halverwege de buik. De voorge
schreven glissando's werden
verfijnd uitgevoerd.
Er was nog tijd voor twee Fran
se toegiften: de berceuse van
Fauré en het 'Ballet' uit de Petite
Suite van Debussy, met zicht
baar plezier gespeeld.
Voor wie alles nog eens op de
radio wil horen: donderdag 26
november om 16.15 uur via Hil
versum 4.
FRANK DEN HERDER
Greetje Kauffeld. tijdens haar (jubileum)optreden \n de Leidse
Schouwburg. (foto Henk Bouwman)
Trisha Brown Company in 'Newark'. (foto pr)
Hans van Maanen als hoogleraar
NIJMEGEN (GPD) - Met muziek,
dans, feestredes en het aanbieden
van een cadeau vierde de Stichting
Nijmeegs Universitair Fonds
(SNUF) gistermiddag in een over
volle Nijmeegse stadsschouwburg
haar zilveren jubileum. Hoogte
punt was het aanbieden van het ca-
deau aan de Katholieke Universi
teit: een bijzondere leerstoel kunst,
en cultuur, die wordt bezet door de
Nederlandse topchoreograaf Hans
van Manen.
Het 'cadeautje' Van Manen
noemde zijn benoeming een eerbe
toon voor de danskunst, "tenslotte
sta ik hier voor u, als iemand die
door velen niet in staat wordt ge
acht te spreken of te denken. Dan
sen is voor velen alleen gracieus en
mooi. By ballet repetities is ieder
een gelijk, zijn er geen verschillen.
Iedere danser werkt naar eigen ver
mogen. Laten wij ook zo samen
werken, pas voor pas".
Een staande ovatie bewees dat
het gehoor zijn mening geheel
deelde.
Alexandra Radius en Clint
Farha, eveneens verbonden aan
Van Manens vroegere werkgever,
sloten met het ballet Twilight, een
choreografie van Van Manen, de
rede af.
